Ie
Het ontstaan van den Anna-Paulownapolder.
Eu misdaad o» een erfenis
18e Jaargang:.
Dinsdag 20 September 1927.
No. 72.
ySiP NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR BQgi
WIERINGEN Egi OMSTREKEN
nWIERINGER COöRAiïffi
(JORN. J. B08KER, WIERINGEN
UITGEVER i
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
ADVERTENTIëN:
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUIEAUl
Hlppolytnshoei Wier Inpas.
TeleL Interoosun. No. IK
MARKTOVERZICHT.
Men is in tuinders en veehouderskringen
zeer ontevreden óp onze regeering over de ge
moedelijkheid waarmede zij zich tevreden stelt
met de voortdurende douane-verhoogingen van
Duitschland. j
Die ontevredenheid is belichaamd in een adres
- gericht aan de regeering, die verzocht wordt ee-
0 nc gewijzigde Handelspolitiek te volgen. Adres
santen dringen er op aan, dat ons bestuur een
dubbel tarief zal ontweirpen, en dat toepassen,
wanneer het buitenland ons niet behandelt, gelijk
de landen behandelt worden, waarop de clausule
van meest bevoordeelde natie toepast. Wat de
Veehandel betreft, wordt alleen het meest noodi-
ge van daar betrokken. Frankrijk en België zijn
beter klanten. Van wolvee gaat het meeste naar
Frankrijk. Zoo ook weer Donderdag 15 Septem
ber te SCHAGEN. Wij zagen eep kudde van 150
exportschapen en lammeren naar Parijs vertrek
ken. Prijzen van jonge vette schapen tot 40.50,
dito lammeren 31.50. Dat ziin hoóge prijzen. Vet
vee prijshoudend le kw. f 1,10 k f 1,12 2e kw.
0.95 k 1,05 3e kw. 0.75 a 0.85 allen per Kg.
Kolveren prijshoudend. Gelde koeien duur 0.75
ft 0.80 K.G. Vette varkens waren in den beginne
f 0.70, toen kwam er eenige schommeling, toch
bedroeg de eindprijs nog 0.68.
OP NIEUW-INGEDIJKTEN GROND.
Nu er tegenwoordig zooveel wordt geschreven
over de «eventueele bewoning van bet in te dij
ken deel der Zuiderzee", is het misschien niet on
gepast, eenige herinneringen op te halen over
persoonlijke ervaringen op dergelijk gebied. Wat
ik hier ga vertellen, ligt wel ruim een halve eeuw
achter ons, zoodat vele bijkomstigheden thans
goheel anders zijn geworden, maar de kern der
zaak blijft toch zekere eigenaardigheid beliou-
di n, waard om aan vergelijking onderworpen te
worden.
CToen tegen het midden der 19e eeuw de Anna
Paulownapolder, ten zuidwesten van Wiejingcr.,
was ingedijkt, werd het noodzakelijk dat mijn
vader, die van den beginne af het ingenieurswerk
had geleid, en in 1850 tot eersten dijkgraaf was
benoemd, zich metterwoon op de plaats zelve
ging vestigen. En zoo trokken in 1855 mijn ou
ders met mijn ouders, met mij en nog een paar
jongere kinderen, naar het middenpunt van aen
Polder, waar een ruime dienstwoning voor ons
was gebouwd.
't Was een zonderlinge overgang, op mijn
tv, aalfde jaar, uit het stadsleven in het boom- en
bloemrijke Haarlem, naar die kale vlakte, waar
mijn oog naar alle zijden tot aan den horizont
k< n rondwaren, zonder struik of heester te ont
dekken. Hier en daar eenige lage huisjes, anders
niets. Een mijner broertjes placht te zeggen
..ITet waait hier zoo hard, maar je kunt den
wind heelemaal niet zien Die kinderlijke op
merking was volkomen waar, tenzij men toeval
lig de vier wieken van een molen binnen het ge
zichtsveld kreeg, bestemd om het water op peil
te houden. En bij die betreffende „onzichtbaar
heid" van den wind, was hij des te meer voelbaar,
zoodra wij maar eventjes den neus bulten de deur
FEUILLETON.
0-0
No. I
Over een week Wat kon hij toch meenen
en waar zou hij op wachten mompelde Fielding
telkens weer, waarop een diepe stilte volgde.
Hebt u geen vrienden, die naar u zoeken en
weten willen, waar u gebleven is vroeg Mirfield
Niemand, alleen mijn vrouw.
En waarom informeert zij dan niet, hoe u
verdwenen is
Dat weet ik niet, maar ik kan het wel zoo
wat raden. Borrodaille heeft haar zeker voorge
logen en haar verteld, dat ik weer aan zijn mis
dadige plannen mee help. Hij kon honderd rede
nen tegen mijn afwezigheid hebben opgegeven.
Hij kan haar geschreven hebben een brief met
een valsche handteekening van mij er onder,
want daar is hij heel handig in. Misschien heeft
hij gedreigd, dat hij aan de politie zou aangeven,
wat ik jaren geleden gedaan heb, als zij te veel
naar mijn verblijfplaats onderzoek deed.
Zei is een flinke vrouw, zei Mirfield.
Kont u haar
Ik heb haar gezien, antwoordde hij.
Fieldings mager uitgeteerd gezicht werd plot
seling door een vurigen blos overdekt.
Waar is zij dan en waar hebt u haar gezien?
Hoe leeft zij en wat doet zij en waar is George
Wat denkt zij dat er met mij gebeurd is Och,
als u een greintje medelijden in uw natuur hebt,
ga dan eens naar haar toe en vertel haar alles.
Zij is een flinke vrouw, verstandig en knap, en
zij zal wel een middel vinden om ons beiden te
helpen. Ik smeek u dat nu maar eens aan te dur-
.ven. niet minder om. uwentwil dan om mij.
Mirfield begon hevig te sidderen bij het hooren
van deze woorden.
Zou hij durven Kon hij
Hij wist, dat hij het niet doen kon.
Hij wist heel goed, dat, zelfs al was Mary Fiel-
ling vrij geweest, zijn moed hem toch op het ge
geven oogenblik ontzonken zou zijn en hij zou
staken.
Zeker, wij bewogen ons in frissche luchten
zoodra de zon scheen, konden wij ons ongehin
derd in haar stralen koesteren. Maar als de re
genvlagen tegen de ramen kletterden, dan maak
ten zij het ledige, onafzienbare landschap erg lu
guber. En toch moesten wij de regenbuien zege
nen want hoe zouden wij anders aan regenwater
zijn gekomen Het werd opgevangen langs de
dakgoten in een grooten regenbak. Aanvankelijk
hadden wij wat moeite aan den smaak te wen
nen maar met behulp van een filter gelukte dit
toch spoedig.
Ook wat andere levensmiddelen betreft, waren
wij gedwongen aan allerlei te wennen. Alle melk
had een sterk-ziltigen smaak, omdat de koeien
niet veel anders te grazen kregen dan zoutwater-
planten. Overal, waar men gras trachtte te kwee
kon, schoot er in groote massa zee-aster of zulte
tusschen óp. Er is in die eerste jaren, op deze
nieuwe gronden, heel wat geld verloren, ook door
mijne ouders. Mijn vader weet dit achterna steeds
aan den algemeenen, kortzichtigen drang, om
den bodem te vroeg in cultuur te willen brengen.
Er werd aan de notuur niet genoeg tijd gegund
om door voortdurenden regen en afwatering, be
vorderd door voortdurend greppelen en drainee
ren, den grond genoegzaam te ontzouten. Gaan
deweg gebeurde dit wel doch intusschen was er
heel wat oogst mislukt. (1.)
De wilde flora rondom ons veranderde niet ie
der jaar. Het prikkelde deze opmerkzaamheid,
telkens na te gaan, wat er weer nieuws te vinden
zou zijn. Ook in de dierenwereld was met elk sei
zoen vooruitgang te bespeuren. Welk een blijk-
schap was het, toen wij het eerst een kikvorsch
boorden kwaken een teeken dat het water in
de slooten minder brak werd. En hoe aardig, op
een mooien Meidag een koekoek te hooren Boo
men waren er nog niet om het beest te herbergen
hij zat op een hoogen paal midden in een open
veld. Behalve de behaaglijke gewaarwording van
het verrassend, welbekend geluid, was de ven-
schijning van zoo'n vogel uit boschrijke contrei
en -een soort van hoopvol symbool de aanstaan
de verrijking van de natuur rond om ons.
Ik weet dit alles nog zoo goed, omdat ik. van
den beginne af aan, er zoo geheel in mee leefde.
TTieln ik 7'eeds vroeger miin moeder in het huis
houden, bij dikwijls voorkomende ontstentenis
van dienstpersoneel, af en toe was ik ook mijn
vaders klerk op het kantoor, of mende ee» mak
paard voor een chais aan den binnenkant der dij
ken, terwijl hij die met een opzichter inspecteer
de. Mijn opvoeding heeft op die manier een heel
ander verloop gekregen dan die van mijn vroege
re stads-schoolkameraadjes. Ik heb dit nooit
betreurd. Bewoog ik mij, letterlijk, in een zeld
zaam ruimen horizon, ook figuurlijk was dit het
geval. Ik zag en hoorde veel, en dacht er rustig
ever na. En de dingen, waarin ik, op het voor
beeld mijner o-uders, belang stelde, bepaalden
zich niet tot de naaste omgeving. Vooral 's win
ters werd er veel gelezen, in verschillende talen
en, bij wijze van tijdbesparing, veel voorgelezen.
Ik leerde dit iets van-zelf-sprekends vinden,
evenals de noodzakelijkheid van broodbakken
binnenshuis en de jaarlijksche slachts van een
paar varkens.
(Wordt vervolgd.)
Borrodaile niet durven tegenstaan,
i Alleen de gadchte daaraan deed hem sidderen.
Tot in het diepst zijner ziel schaamde hij zich
over zijn lafheid en toch wist hij, dat hij die niet
kon overwinnen. Om zijn schaamte te verbergen
en zich voor te doen, alsof hij zoo mogelijk Fiel-
dings wenschen zou hebben ingewilligd, vertelde
hij het verhaal van de rechtszitting en van het
vonnis.
Dat verhaal was bijna de oorzaak van Fieldings
dood.
Gedurende eenige minuten dacht Mirfield, dat
hij, dood was en alleen door zijn uiterste best te
doen in het toepassen van allerlei middelen, kon
hij weer in het leven terugroepen.
Zeg mij eens, zei Fielding, toen een tweede
dosis van het versterkende middel hem weer wat
kracht had gegeven, hoe was het toch mogelijk,
dat mijn vrouw beschuldigd werd van wreed
heid tegenover onzen jongen, want dat as toch
bijna ongelooflijk.
In zekeren zin is het waar, antwoordde Mir
field. Zij heeft hem mishandeld om hem voor
een erger lot te behoeden. Zij had geraden, dat
het uw neef er om te doen was den jongen dood
te hebben. Wat het haar kostte om hem zoo te
behandelen, wie zal het zeggen Maar haar list
had een goede uitwerking en waarschijnlijk had
zij hem op geen, andere manier kunnen redden.
Maar waarom wilde hij den dood van een
onschuldig kind
Waarom wil hij uw dood vroeg Mirfield.
U denkt dat het alles tot eenzelfde plan behoort
Ik weet, dat het zoo is.
Maa wat voor plan kan dat zijn was de
beangste kreet van den ander.
Stil toch, om 's-hemels wil, niet zoo hard.
De luide kreet had dadelijk Mirfield's angst
maande gemaakt.
U moet mij helpen.
Stil toch.
U moet. Het leven van een onschuldig kind.
U moet,, herhaalde Fielding.
Tk era heen als je niet zwijgt, zei Mirfield
klappertandend van angst.
Wilt u heioven mii te helnen
Stilte TToud ie stil, siste Mirfield.
Tk wil niet stil zijn.
Fielding scheen van bovenmenschelijke kracht
BINNENL. NIEUWS.
KLAVERBOER EN SCHOPPENBOER
WETHOUDERS
In verschillende gemeenten is het met de wet
houdersverkiezingen vreemd geloopen, maar
naar thans is uitgelekt, slaat de gemeente Bergh
kvel het record.
Van de vijftien raadsleden behooren er dertien
tot de R.K. Staatspartij, maar bijna allen zijn
gekozen op eigen lijsten en van een eensgezinde
fractie is allerminst sprake. Daar alle leden ook
voor het wethouderschap gelijke geschiktheid
bezaten en men toch tot een resultaat moest ko
men, werd besloten in de stamkroeg, die trouw
voor iedere vergadering wordt bezocht om het
baantje te kaarten.
En zoo werden Klaverboer en Schoppenboer
wethouders van Bergh.
WIJNDRINKENDE KUIKENS.
De proefnemingen van dr. Pagés met het geve>\
van wijn met suiker aan kuikens hebben tot goe
do resultaten geleid. In zijn rapport aan de „Aca
démie d'Agriculture" verklaart hij, dat reeds na
drie weken verschil in groei tusschen de alcohol
drinkende kippen en de geheel onthouders zicht
baar was. Het gewicht der eersten was ongeveer
een achtste grooter dan van hen, die nooit wijn
proefden.
Dr. Pagés deelt voorts mee, dat volgens proe -
ven in Bourgogne genomen, het geven van eenige
druppels roode wijn per dag aan zuigelingen, hen
in kracht doet toenemen.
Wat zal Amerika van dit rapport zeggen
ZIJ WISTEN NOG NIET, WAT ZIJ DEDEN.
Van den landbouwer v. Roekei te Ede zijn twee
hooibergen afgebrand. De brandweer wist het
huis te behouden.
Twee 6-jarige kinderen, waaronder het zoontje
van R., hebben de hooibergen in brand gestoken.
De landbouwer W. v. E., wonende op de hof-
slede „Klein koudhoorn," te De Valk bij Barne -
veld, had zijn broer met een paar jeugdige kinde
ren op bezoek. Eensklaps kwam een vier jarige
dreumis de woning binnen loopen met de mede-
deeling „tante, kom gauw kijken, broertje (2V2
jaar) heeft den hooiberg in brand gestoken.'
Aanstonds begaven de bewoners zich naar
buiten en constateerden tot hun schrik, dat de
kleine waarheid had gesproken. Reeds brandde
liét hooi van benedon tot boven in de kap. Toch
rpocht men er met de meeste moeite in slagen
df- vlammen te blusschcn.
PRETTIG WONEN I
Door het sclmappcn van een subsidiepost door
Gód. Staten zal men te Blokzijt de belasting dus
danig moeten verhoogen, dat op een inkomen
van 3000, 600 belasting wordt betaald.
750 ACHTER DEN SPIEGEL VAN DE W. C.
In een der café's op den Bergweg (Rotterdam)
bemerkte gisteren een fabrikant, dat hij een be
drag van 'f 750 aan bankpapier uit zijn portefeuil
le vermiste. Hij deelde dit aan den caféhouder
mede, die hevig ontstelde, dat zooiets in zijn zaak
wns gebeurd. Onmiddelliik deed hij de deuren
van zijn cafe sluiten en deelde tevens aan alle
bezoekers mede, dat niemand het café mocht
verlaten, alvorens de politie een onderzoek had
bad ingesteld. Spoedig verschenen dan ook de
politiemannen, die een uitgebreid onderzoek in
stelden.
Dit onderzoek strekte zich uit tot de W.C., daar
de caféhouder had opgemaakt, dat zoodra hij
mededeelde, dat niemand het café mocht verla
ten, iemand zich ijlings naar deze nuttige gele
genheid had begeven. Op de W.C. werd het ver
miste bankpapier gevonden en wel..achter den
spiegel. De persoon, die zoo noodig van de W.C.
had moeten gebruik maken (een bewoner van
don Haag) werd medegenomen naar het politie
bureau aan den Bergsingel.
BUITENLAND.
voorzien.
Ik wil niet stil zijn schreeuwde hij en zijn
stom werd steeds luider.
Wat kan het mij schelen of iemand mij hoort,
als het leven van mijn onschuldig kind in gevaar
is en ik lig machteloos en buiten staat om hem
te helpen. Wilt u hem helpen Beloof het mij
- Ja, stil, om 's hemels wil. Ik beloof het, zei
Mirfield, die nu zoo bang was, dat het zweet hem
van het gelaat stroomde.
Wilt u er op zweren
Ik zweer het, zeide hij en toen Fielding zijn
doel bereikt had viel hij uitgeput in de kussens
achterover en zweeg.
Mirfield haastte zich de kamer uit en herwon
Pfs zijn kalmtei, toen hij bemerkte dat Borrodai
le» niet thuis was.
Hij ging ziften nadenken en was zelf ver
stomd over wat hij gedaan had.
Hij had een eed gezworen, dat hij iets zou doet»
oat Borrodaile tegenwerkte.
Hoe zou hij zulk een belofte durven houden
maar ook aan den anderen kant hoe zou. hij ziji>
eod durven breken
Hij was bevreesd het te doen en durfde het ook
niet laten en op dat punt moeten wij hem voor
het oogenblik verlaten.
In Margrave Crescent.
- Niets mag aangeraakt worden, zei de in
specteur Palmer.
Hij had zich naar MargraVe Cresóent gehaast
<»n Spcaring meegenomen en een paar minuten
later kwam ook por- de ïnspecteur-dedective
Vriest van Scotland Yard, die per telefoon was
opgeroepen. Het behoeft nauwelijks gezegd te
worden dat er geen verdere toespeling werd ge
maakt op Spearings geringe overtreding.
Ur. Bernard Phelns, die de 011de dame behan
delde. was al voor hem aan hét huis aangeko
men hii maakfe er juist zim middag visite en de
'nsnerteur richtte het woord tot hem toen hii
eide dat niets aangeraakt mocht worden.
- Tk vrees, dat ?k al aan de dekens geraakt
heb. zo» BernardPhelps.
- Leg u ze dan weer zooveel mogelijk hetzetf-
JACHl OP EEN AAP.
Uit oen in de Faul-iSingerstrasse te Berlijn ge-
vestigden handel 111 uitheemsche dieren, ontsnap
ie Zaterdagmiddag een aap, toen'een klant den
vs inkel in kwam.
Een troepje kinderen, die toevallig zagen, lioo
.Jocko zich uit de voeten maakte, liep den vluch
teling joelend en schreeuwend achternain een
oogenblik zag de straat zwart van de mcnschen,
zoodat de angstige aap het maar veiliger vond,
langs een goot de wijk naar lioogere rigionen te
nemen, vanwaar hij rustig in de dakgoot zittend
grinnekend naar het menschengewnemel onder
hem keek.
Niets kon Jocko verleiden zijn verheven zit
plaats te veriaten, geen koekjes of lieve wooidjes
geen steerien of dreigende vuisten. Maar het too-
neel veranderde toer» hij rechtsomkeert maakte
cn in een zolderraam verdween, waarna men
eldra onheilspellende geluiden uit het huis ver
nam, die er op wezen, dat de indringer bezig was
eenigszins hardhandig met het meubilair om te
gaan Men .begreep dan ook, dat thans het oogen
blik gekomen was voor krachtig optreden - de
brandweer verscheen en weldra klommen rappe
brandwachten den vluchteling na, gevolgd door
diens eigenaart. Aan een zich vrijwillig gevan-
gengeven dacht Jacko echter niet het regende
glazen, kannen, bloempotten, zelfs stoelen op de
aanvallers, waarna het razende dier in een
vlucht langs kasten, gordijnroeden enz., het vee-
ge lijf trachtte te redden. (Tot zijn noodlot hem
achtervolgde het gelukte een der brandweerlui
het een grooten aardappelzak over den kop te
gooien en toen was het beest overgeleverd ste
vig geboeid werd het in triumf teruggebracht.
PROVINCIAAL NIEUWS.
SCHADE VAN EENDEN. Het bestuur van het
waterschap „De Wijde Wormer" had besloten,
om te bepalen dat gedurende het geheele jaar
geen eenden mogen los zwemmen of loopen.
Een verbod voor de vier zomermaanden zooals
thans geldig is, werd niet meer voldoende ge
acht om schade aan de landbouwgewassen te
voorkomen. Tegen dit algeheele verbod dienden
de eendenhouders bezwaren in bij Ged. Sthten,
die nu aan het besluit van het polderbestuur
goedkeuring hebben onthouden.
de als zij eerst lagen.
Dr. Phelps trok de zware sprei en dp dekens
naar de hoogte, tot zij het gelaat der oude dame
bedekten en drukte ze er stijf op.
Zoo lagen ze, toen ik kwam, zeide hij.
Dus zij is overleden aan verstikking
Ja, gesmoord met de dekens.
Zou zij die niet zelf over haar gezicht hebben
kunnen trekken
Neen, inspecteur, onmogelijk. Zij lag op ster
ven. Zij had nog acht en veertig uur kunnen le
ven, maar stellig niet langer, zij stierf aan ouder
dom en verval van krachten
Hebt u den moord het eerst ontdekt
Ja, toen ik de kamer binnenkwam, lag zij
zoo. Ik zou zeggen, dat zij ongeveer een half uur
dood is.
Waar was de verpleegster
Uitgegaan. Zij doet altijd een wandeling van
een uur iederen middag.
En was de patiënte altijd alleen, terwijl zij
uit was
Ja, mijnheer, de oude dame behoefde dan
geen oppassing en ik heb het altijd goedgevon
den, dat zij gedurende dien tijdalieen lag.
Was dat altijd op hetzelfde uur, dokter
Ja, inspecteur, dan deed zij een slaapje.
Vertrouwt u de verpleegster volkomen
Ja, zij is betrouwbaar.
Dank u dokter, meer behoef ik niet te we -
ten voor het oogenblik.
Zij gingen samen de kamer uit en lieten Spea-
ïng op wacht bij de deur.
Kijk, daar is mijnheer Fatham, zei Phelps.
Een heer met gladgeschoren gelaat kwam het
huis binnen, toen de dokter het verliet en deze
«telde hem aan den inspecteur voor als mevrouw
Fieldings advocaat.
- Fatham, je bent te laat. Mevrouw is dood,
zo.ide hij.
Het. spijt mij, tnaar ik dacht het wel half.
De drie heeren stonden samen in de vestibule,
erwiil de toestand aan den heer Fatham werd'
utgelegd, die er ontzet over was.
Dr. Bernard Phelps verliet daarop het huis.
Ik inag u zeker wel vragen, hoe het komt,
dat u juist op dit ooganblik hier zijt, mijnheer
Fatham?
(Wordt vervolgd.)