Ie Het ontstaan van den Anna-Paulownapolder. Eu misdaad o» een erfenis 18e Jaargang:. Dinsdag 20 September 1927. No. 72. ySiP NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR BQgi WIERINGEN Egi OMSTREKEN nWIERINGER COöRAiïffi (JORN. J. B08KER, WIERINGEN UITGEVER i VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. ADVERTENTIëN: Van 15 regels 0.50. Iedere regel meer 0.10. BUIEAUl Hlppolytnshoei Wier Inpas. TeleL Interoosun. No. IK MARKTOVERZICHT. Men is in tuinders en veehouderskringen zeer ontevreden óp onze regeering over de ge moedelijkheid waarmede zij zich tevreden stelt met de voortdurende douane-verhoogingen van Duitschland. j Die ontevredenheid is belichaamd in een adres - gericht aan de regeering, die verzocht wordt ee- 0 nc gewijzigde Handelspolitiek te volgen. Adres santen dringen er op aan, dat ons bestuur een dubbel tarief zal ontweirpen, en dat toepassen, wanneer het buitenland ons niet behandelt, gelijk de landen behandelt worden, waarop de clausule van meest bevoordeelde natie toepast. Wat de Veehandel betreft, wordt alleen het meest noodi- ge van daar betrokken. Frankrijk en België zijn beter klanten. Van wolvee gaat het meeste naar Frankrijk. Zoo ook weer Donderdag 15 Septem ber te SCHAGEN. Wij zagen eep kudde van 150 exportschapen en lammeren naar Parijs vertrek ken. Prijzen van jonge vette schapen tot 40.50, dito lammeren 31.50. Dat ziin hoóge prijzen. Vet vee prijshoudend le kw. f 1,10 k f 1,12 2e kw. 0.95 k 1,05 3e kw. 0.75 a 0.85 allen per Kg. Kolveren prijshoudend. Gelde koeien duur 0.75 ft 0.80 K.G. Vette varkens waren in den beginne f 0.70, toen kwam er eenige schommeling, toch bedroeg de eindprijs nog 0.68. OP NIEUW-INGEDIJKTEN GROND. Nu er tegenwoordig zooveel wordt geschreven over de «eventueele bewoning van bet in te dij ken deel der Zuiderzee", is het misschien niet on gepast, eenige herinneringen op te halen over persoonlijke ervaringen op dergelijk gebied. Wat ik hier ga vertellen, ligt wel ruim een halve eeuw achter ons, zoodat vele bijkomstigheden thans goheel anders zijn geworden, maar de kern der zaak blijft toch zekere eigenaardigheid beliou- di n, waard om aan vergelijking onderworpen te worden. CToen tegen het midden der 19e eeuw de Anna Paulownapolder, ten zuidwesten van Wiejingcr., was ingedijkt, werd het noodzakelijk dat mijn vader, die van den beginne af het ingenieurswerk had geleid, en in 1850 tot eersten dijkgraaf was benoemd, zich metterwoon op de plaats zelve ging vestigen. En zoo trokken in 1855 mijn ou ders met mijn ouders, met mij en nog een paar jongere kinderen, naar het middenpunt van aen Polder, waar een ruime dienstwoning voor ons was gebouwd. 't Was een zonderlinge overgang, op mijn tv, aalfde jaar, uit het stadsleven in het boom- en bloemrijke Haarlem, naar die kale vlakte, waar mijn oog naar alle zijden tot aan den horizont k< n rondwaren, zonder struik of heester te ont dekken. Hier en daar eenige lage huisjes, anders niets. Een mijner broertjes placht te zeggen ..ITet waait hier zoo hard, maar je kunt den wind heelemaal niet zien Die kinderlijke op merking was volkomen waar, tenzij men toeval lig de vier wieken van een molen binnen het ge zichtsveld kreeg, bestemd om het water op peil te houden. En bij die betreffende „onzichtbaar heid" van den wind, was hij des te meer voelbaar, zoodra wij maar eventjes den neus bulten de deur FEUILLETON. 0-0 No. I Over een week Wat kon hij toch meenen en waar zou hij op wachten mompelde Fielding telkens weer, waarop een diepe stilte volgde. Hebt u geen vrienden, die naar u zoeken en weten willen, waar u gebleven is vroeg Mirfield Niemand, alleen mijn vrouw. En waarom informeert zij dan niet, hoe u verdwenen is Dat weet ik niet, maar ik kan het wel zoo wat raden. Borrodaille heeft haar zeker voorge logen en haar verteld, dat ik weer aan zijn mis dadige plannen mee help. Hij kon honderd rede nen tegen mijn afwezigheid hebben opgegeven. Hij kan haar geschreven hebben een brief met een valsche handteekening van mij er onder, want daar is hij heel handig in. Misschien heeft hij gedreigd, dat hij aan de politie zou aangeven, wat ik jaren geleden gedaan heb, als zij te veel naar mijn verblijfplaats onderzoek deed. Zei is een flinke vrouw, zei Mirfield. Kont u haar Ik heb haar gezien, antwoordde hij. Fieldings mager uitgeteerd gezicht werd plot seling door een vurigen blos overdekt. Waar is zij dan en waar hebt u haar gezien? Hoe leeft zij en wat doet zij en waar is George Wat denkt zij dat er met mij gebeurd is Och, als u een greintje medelijden in uw natuur hebt, ga dan eens naar haar toe en vertel haar alles. Zij is een flinke vrouw, verstandig en knap, en zij zal wel een middel vinden om ons beiden te helpen. Ik smeek u dat nu maar eens aan te dur- .ven. niet minder om. uwentwil dan om mij. Mirfield begon hevig te sidderen bij het hooren van deze woorden. Zou hij durven Kon hij Hij wist, dat hij het niet doen kon. Hij wist heel goed, dat, zelfs al was Mary Fiel- ling vrij geweest, zijn moed hem toch op het ge geven oogenblik ontzonken zou zijn en hij zou staken. Zeker, wij bewogen ons in frissche luchten zoodra de zon scheen, konden wij ons ongehin derd in haar stralen koesteren. Maar als de re genvlagen tegen de ramen kletterden, dan maak ten zij het ledige, onafzienbare landschap erg lu guber. En toch moesten wij de regenbuien zege nen want hoe zouden wij anders aan regenwater zijn gekomen Het werd opgevangen langs de dakgoten in een grooten regenbak. Aanvankelijk hadden wij wat moeite aan den smaak te wen nen maar met behulp van een filter gelukte dit toch spoedig. Ook wat andere levensmiddelen betreft, waren wij gedwongen aan allerlei te wennen. Alle melk had een sterk-ziltigen smaak, omdat de koeien niet veel anders te grazen kregen dan zoutwater- planten. Overal, waar men gras trachtte te kwee kon, schoot er in groote massa zee-aster of zulte tusschen óp. Er is in die eerste jaren, op deze nieuwe gronden, heel wat geld verloren, ook door mijne ouders. Mijn vader weet dit achterna steeds aan den algemeenen, kortzichtigen drang, om den bodem te vroeg in cultuur te willen brengen. Er werd aan de notuur niet genoeg tijd gegund om door voortdurenden regen en afwatering, be vorderd door voortdurend greppelen en drainee ren, den grond genoegzaam te ontzouten. Gaan deweg gebeurde dit wel doch intusschen was er heel wat oogst mislukt. (1.) De wilde flora rondom ons veranderde niet ie der jaar. Het prikkelde deze opmerkzaamheid, telkens na te gaan, wat er weer nieuws te vinden zou zijn. Ook in de dierenwereld was met elk sei zoen vooruitgang te bespeuren. Welk een blijk- schap was het, toen wij het eerst een kikvorsch boorden kwaken een teeken dat het water in de slooten minder brak werd. En hoe aardig, op een mooien Meidag een koekoek te hooren Boo men waren er nog niet om het beest te herbergen hij zat op een hoogen paal midden in een open veld. Behalve de behaaglijke gewaarwording van het verrassend, welbekend geluid, was de ven- schijning van zoo'n vogel uit boschrijke contrei en -een soort van hoopvol symbool de aanstaan de verrijking van de natuur rond om ons. Ik weet dit alles nog zoo goed, omdat ik. van den beginne af aan, er zoo geheel in mee leefde. TTieln ik 7'eeds vroeger miin moeder in het huis houden, bij dikwijls voorkomende ontstentenis van dienstpersoneel, af en toe was ik ook mijn vaders klerk op het kantoor, of mende ee» mak paard voor een chais aan den binnenkant der dij ken, terwijl hij die met een opzichter inspecteer de. Mijn opvoeding heeft op die manier een heel ander verloop gekregen dan die van mijn vroege re stads-schoolkameraadjes. Ik heb dit nooit betreurd. Bewoog ik mij, letterlijk, in een zeld zaam ruimen horizon, ook figuurlijk was dit het geval. Ik zag en hoorde veel, en dacht er rustig ever na. En de dingen, waarin ik, op het voor beeld mijner o-uders, belang stelde, bepaalden zich niet tot de naaste omgeving. Vooral 's win ters werd er veel gelezen, in verschillende talen en, bij wijze van tijdbesparing, veel voorgelezen. Ik leerde dit iets van-zelf-sprekends vinden, evenals de noodzakelijkheid van broodbakken binnenshuis en de jaarlijksche slachts van een paar varkens. (Wordt vervolgd.) Borrodaile niet durven tegenstaan, i Alleen de gadchte daaraan deed hem sidderen. Tot in het diepst zijner ziel schaamde hij zich over zijn lafheid en toch wist hij, dat hij die niet kon overwinnen. Om zijn schaamte te verbergen en zich voor te doen, alsof hij zoo mogelijk Fiel- dings wenschen zou hebben ingewilligd, vertelde hij het verhaal van de rechtszitting en van het vonnis. Dat verhaal was bijna de oorzaak van Fieldings dood. Gedurende eenige minuten dacht Mirfield, dat hij, dood was en alleen door zijn uiterste best te doen in het toepassen van allerlei middelen, kon hij weer in het leven terugroepen. Zeg mij eens, zei Fielding, toen een tweede dosis van het versterkende middel hem weer wat kracht had gegeven, hoe was het toch mogelijk, dat mijn vrouw beschuldigd werd van wreed heid tegenover onzen jongen, want dat as toch bijna ongelooflijk. In zekeren zin is het waar, antwoordde Mir field. Zij heeft hem mishandeld om hem voor een erger lot te behoeden. Zij had geraden, dat het uw neef er om te doen was den jongen dood te hebben. Wat het haar kostte om hem zoo te behandelen, wie zal het zeggen Maar haar list had een goede uitwerking en waarschijnlijk had zij hem op geen, andere manier kunnen redden. Maar waarom wilde hij den dood van een onschuldig kind Waarom wil hij uw dood vroeg Mirfield. U denkt dat het alles tot eenzelfde plan behoort Ik weet, dat het zoo is. Maa wat voor plan kan dat zijn was de beangste kreet van den ander. Stil toch, om 's-hemels wil, niet zoo hard. De luide kreet had dadelijk Mirfield's angst maande gemaakt. U moet mij helpen. Stil toch. U moet. Het leven van een onschuldig kind. U moet,, herhaalde Fielding. Tk era heen als je niet zwijgt, zei Mirfield klappertandend van angst. Wilt u heioven mii te helnen Stilte TToud ie stil, siste Mirfield. Tk wil niet stil zijn. Fielding scheen van bovenmenschelijke kracht BINNENL. NIEUWS. KLAVERBOER EN SCHOPPENBOER WETHOUDERS In verschillende gemeenten is het met de wet houdersverkiezingen vreemd geloopen, maar naar thans is uitgelekt, slaat de gemeente Bergh kvel het record. Van de vijftien raadsleden behooren er dertien tot de R.K. Staatspartij, maar bijna allen zijn gekozen op eigen lijsten en van een eensgezinde fractie is allerminst sprake. Daar alle leden ook voor het wethouderschap gelijke geschiktheid bezaten en men toch tot een resultaat moest ko men, werd besloten in de stamkroeg, die trouw voor iedere vergadering wordt bezocht om het baantje te kaarten. En zoo werden Klaverboer en Schoppenboer wethouders van Bergh. WIJNDRINKENDE KUIKENS. De proefnemingen van dr. Pagés met het geve>\ van wijn met suiker aan kuikens hebben tot goe do resultaten geleid. In zijn rapport aan de „Aca démie d'Agriculture" verklaart hij, dat reeds na drie weken verschil in groei tusschen de alcohol drinkende kippen en de geheel onthouders zicht baar was. Het gewicht der eersten was ongeveer een achtste grooter dan van hen, die nooit wijn proefden. Dr. Pagés deelt voorts mee, dat volgens proe - ven in Bourgogne genomen, het geven van eenige druppels roode wijn per dag aan zuigelingen, hen in kracht doet toenemen. Wat zal Amerika van dit rapport zeggen ZIJ WISTEN NOG NIET, WAT ZIJ DEDEN. Van den landbouwer v. Roekei te Ede zijn twee hooibergen afgebrand. De brandweer wist het huis te behouden. Twee 6-jarige kinderen, waaronder het zoontje van R., hebben de hooibergen in brand gestoken. De landbouwer W. v. E., wonende op de hof- slede „Klein koudhoorn," te De Valk bij Barne - veld, had zijn broer met een paar jeugdige kinde ren op bezoek. Eensklaps kwam een vier jarige dreumis de woning binnen loopen met de mede- deeling „tante, kom gauw kijken, broertje (2V2 jaar) heeft den hooiberg in brand gestoken.' Aanstonds begaven de bewoners zich naar buiten en constateerden tot hun schrik, dat de kleine waarheid had gesproken. Reeds brandde liét hooi van benedon tot boven in de kap. Toch rpocht men er met de meeste moeite in slagen df- vlammen te blusschcn. PRETTIG WONEN I Door het sclmappcn van een subsidiepost door Gód. Staten zal men te Blokzijt de belasting dus danig moeten verhoogen, dat op een inkomen van 3000, 600 belasting wordt betaald. 750 ACHTER DEN SPIEGEL VAN DE W. C. In een der café's op den Bergweg (Rotterdam) bemerkte gisteren een fabrikant, dat hij een be drag van 'f 750 aan bankpapier uit zijn portefeuil le vermiste. Hij deelde dit aan den caféhouder mede, die hevig ontstelde, dat zooiets in zijn zaak wns gebeurd. Onmiddelliik deed hij de deuren van zijn cafe sluiten en deelde tevens aan alle bezoekers mede, dat niemand het café mocht verlaten, alvorens de politie een onderzoek had bad ingesteld. Spoedig verschenen dan ook de politiemannen, die een uitgebreid onderzoek in stelden. Dit onderzoek strekte zich uit tot de W.C., daar de caféhouder had opgemaakt, dat zoodra hij mededeelde, dat niemand het café mocht verla ten, iemand zich ijlings naar deze nuttige gele genheid had begeven. Op de W.C. werd het ver miste bankpapier gevonden en wel..achter den spiegel. De persoon, die zoo noodig van de W.C. had moeten gebruik maken (een bewoner van don Haag) werd medegenomen naar het politie bureau aan den Bergsingel. BUITENLAND. voorzien. Ik wil niet stil zijn schreeuwde hij en zijn stom werd steeds luider. Wat kan het mij schelen of iemand mij hoort, als het leven van mijn onschuldig kind in gevaar is en ik lig machteloos en buiten staat om hem te helpen. Wilt u hem helpen Beloof het mij - Ja, stil, om 's hemels wil. Ik beloof het, zei Mirfield, die nu zoo bang was, dat het zweet hem van het gelaat stroomde. Wilt u er op zweren Ik zweer het, zeide hij en toen Fielding zijn doel bereikt had viel hij uitgeput in de kussens achterover en zweeg. Mirfield haastte zich de kamer uit en herwon Pfs zijn kalmtei, toen hij bemerkte dat Borrodai le» niet thuis was. Hij ging ziften nadenken en was zelf ver stomd over wat hij gedaan had. Hij had een eed gezworen, dat hij iets zou doet» oat Borrodaile tegenwerkte. Hoe zou hij zulk een belofte durven houden maar ook aan den anderen kant hoe zou. hij ziji> eod durven breken Hij was bevreesd het te doen en durfde het ook niet laten en op dat punt moeten wij hem voor het oogenblik verlaten. In Margrave Crescent. - Niets mag aangeraakt worden, zei de in specteur Palmer. Hij had zich naar MargraVe Cresóent gehaast <»n Spcaring meegenomen en een paar minuten later kwam ook por- de ïnspecteur-dedective Vriest van Scotland Yard, die per telefoon was opgeroepen. Het behoeft nauwelijks gezegd te worden dat er geen verdere toespeling werd ge maakt op Spearings geringe overtreding. Ur. Bernard Phelns, die de 011de dame behan delde. was al voor hem aan hét huis aangeko men hii maakfe er juist zim middag visite en de 'nsnerteur richtte het woord tot hem toen hii eide dat niets aangeraakt mocht worden. - Tk vrees, dat ?k al aan de dekens geraakt heb. zo» BernardPhelps. - Leg u ze dan weer zooveel mogelijk hetzetf- JACHl OP EEN AAP. Uit oen in de Faul-iSingerstrasse te Berlijn ge- vestigden handel 111 uitheemsche dieren, ontsnap ie Zaterdagmiddag een aap, toen'een klant den vs inkel in kwam. Een troepje kinderen, die toevallig zagen, lioo .Jocko zich uit de voeten maakte, liep den vluch teling joelend en schreeuwend achternain een oogenblik zag de straat zwart van de mcnschen, zoodat de angstige aap het maar veiliger vond, langs een goot de wijk naar lioogere rigionen te nemen, vanwaar hij rustig in de dakgoot zittend grinnekend naar het menschengewnemel onder hem keek. Niets kon Jocko verleiden zijn verheven zit plaats te veriaten, geen koekjes of lieve wooidjes geen steerien of dreigende vuisten. Maar het too- neel veranderde toer» hij rechtsomkeert maakte cn in een zolderraam verdween, waarna men eldra onheilspellende geluiden uit het huis ver nam, die er op wezen, dat de indringer bezig was eenigszins hardhandig met het meubilair om te gaan Men .begreep dan ook, dat thans het oogen blik gekomen was voor krachtig optreden - de brandweer verscheen en weldra klommen rappe brandwachten den vluchteling na, gevolgd door diens eigenaart. Aan een zich vrijwillig gevan- gengeven dacht Jacko echter niet het regende glazen, kannen, bloempotten, zelfs stoelen op de aanvallers, waarna het razende dier in een vlucht langs kasten, gordijnroeden enz., het vee- ge lijf trachtte te redden. (Tot zijn noodlot hem achtervolgde het gelukte een der brandweerlui het een grooten aardappelzak over den kop te gooien en toen was het beest overgeleverd ste vig geboeid werd het in triumf teruggebracht. PROVINCIAAL NIEUWS. SCHADE VAN EENDEN. Het bestuur van het waterschap „De Wijde Wormer" had besloten, om te bepalen dat gedurende het geheele jaar geen eenden mogen los zwemmen of loopen. Een verbod voor de vier zomermaanden zooals thans geldig is, werd niet meer voldoende ge acht om schade aan de landbouwgewassen te voorkomen. Tegen dit algeheele verbod dienden de eendenhouders bezwaren in bij Ged. Sthten, die nu aan het besluit van het polderbestuur goedkeuring hebben onthouden. de als zij eerst lagen. Dr. Phelps trok de zware sprei en dp dekens naar de hoogte, tot zij het gelaat der oude dame bedekten en drukte ze er stijf op. Zoo lagen ze, toen ik kwam, zeide hij. Dus zij is overleden aan verstikking Ja, gesmoord met de dekens. Zou zij die niet zelf over haar gezicht hebben kunnen trekken Neen, inspecteur, onmogelijk. Zij lag op ster ven. Zij had nog acht en veertig uur kunnen le ven, maar stellig niet langer, zij stierf aan ouder dom en verval van krachten Hebt u den moord het eerst ontdekt Ja, toen ik de kamer binnenkwam, lag zij zoo. Ik zou zeggen, dat zij ongeveer een half uur dood is. Waar was de verpleegster Uitgegaan. Zij doet altijd een wandeling van een uur iederen middag. En was de patiënte altijd alleen, terwijl zij uit was Ja, mijnheer, de oude dame behoefde dan geen oppassing en ik heb het altijd goedgevon den, dat zij gedurende dien tijdalieen lag. Was dat altijd op hetzelfde uur, dokter Ja, inspecteur, dan deed zij een slaapje. Vertrouwt u de verpleegster volkomen Ja, zij is betrouwbaar. Dank u dokter, meer behoef ik niet te we - ten voor het oogenblik. Zij gingen samen de kamer uit en lieten Spea- ïng op wacht bij de deur. Kijk, daar is mijnheer Fatham, zei Phelps. Een heer met gladgeschoren gelaat kwam het huis binnen, toen de dokter het verliet en deze «telde hem aan den inspecteur voor als mevrouw Fieldings advocaat. - Fatham, je bent te laat. Mevrouw is dood, zo.ide hij. Het. spijt mij, tnaar ik dacht het wel half. De drie heeren stonden samen in de vestibule, erwiil de toestand aan den heer Fatham werd' utgelegd, die er ontzet over was. Dr. Bernard Phelps verliet daarop het huis. Ik inag u zeker wel vragen, hoe het komt, dat u juist op dit ooganblik hier zijt, mijnheer Fatham? (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1927 | | pagina 1