HUNNE jê NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN^EN OMSTREKEN 19e jaargang. ■WIERINGER COURA UITGEVER CORN. J. BOSKER, WIERINGEN DINSDAG en VRIJDAG. VERSCHIJNT ELKEN ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. PARIJSCHE MODEBRIEVEN. ALLES IN 'T BLAUW. De kleur blauw is, zooals ge weet, bijzonder in de mode. Maar toch kan dat alleen niet verkla ren, waarom ze zóó veel gedragen wordt. Haar succes dankt ze ook vooral daaraan, dat ze zoo'n fijne, gedistingeerde kleur is, die altijd goed staat, overal op z'n plaats is en sommige vrouwen zelfs buitengewoon flatteert. Ik ken dan ook verschillende dames die besloten heb ben dezen geheelen zomer niet anders dan ver schillende nuaiïfcen blauw te dragen. Natuur lijk zijn dit juist de bevoorrechten voor wie blauw „de" kleurs is. Bovendien is zoo'n keuze min of meer een zuinigheidsmaatregel, want als men alles in één kleurs kiest, heeft men veel kleeren noodig oin de elegante vrouw te spelen dan gewoonlijk. Laat ik u eens een kleine beschrijving geven van de garderobe van m'n vriendin Monique, een slanke blondine. Za koos saphierblauw voor het japonnetje van dunne wollen stof, dat in 't begin van den zgmer en op koele dagen haar dagelijksche dracht is. 't Is heel eenvou dig gnmaakt een rok met platte plooien en een recht lijfje, eventjes blousend bo ven 'n smalle ceintuur. De blouse is op zij gesloten, de hals puntig uitgesneden en afgewerkt met een kraag en revers van roze batist. Ook de manchetten zijn van rose batist. Om zich eens bijzon der op te knappen, houdt Monique er een. kraagje en manchetjes op na van rcze zijde, schulpvormig gefeston neerd. i Bij dit japonnetje behoor' Ji .Ül I een kort tailleurmanteltir van het bekende smoking model met een klein, liggend kraagje, smalle revers en op gestikte zakjes. Snoezig Maar een donker blousje doet niet leuk onder een man telcostuum, zooals ge wel zult weten. En m'n vrien din Monique heeft een veel te goeden smaak om dit niet fin te zien. Ze heeft daarom ook haar japon zoo gemaakt dat de blouse nicd aan den rok verbonden is, maar door een anaere blouse vervangen kan worden, ditmaal een effen wit zijden overhemdje met een omget- slagen kraagje, waaronder een blauwe das met witte moezen wordt gestrikt. Wanneer ze in een enkel japonnetje wil uit gaan dat iets meer gekleed is draagt ze op den- zelfden rok een crepe de chine blouse in gelij ke kleur. Deze blouse is gegarneerd met ajour randjes en heeft een biesje lichtgrijze ziide langs kraag en manchetten en een lichtgrijs ADVERTENTlëN Van 1—5 regels Iedere regel meer 0.50. 0.10. BUREAU: Hippolytushoef Wieringen. Telefoon Intercomm. No. 19. FEUILLETON. o—o No. 69. peau de cuéde ceintuurtje. ia Voor warme zomerdagen heeft m'n vrie nc een blauw voile japonnetje en verder een e lijke cretonne jurk, waarin, onder verschil de kleuren, het blauwe domineert. WILHELM IN#. De reiziger stapte uit en begaf zich naar de fabriek van Paul Harmant. Toen Ovide de deur achter zich had gesloten, vroeg hem zijn gcwaan den neef Wat komt ge doen 't Is voor morgen. Die volzin, zoo eenvoudig, had een duidelijke en verschrikkelijke beteekennis. Jacques Garaud werd bleek en beefde van het hoofd tot de voeten. Voor morgen herhaalde hij. Ja, en in de minst gevaarlijke omstandig heden. In de allerbeste condities. Wat wilt ge daarmee zeggen Luister. En Ovide verhaalde alle bijzonderheden, die onze lezers reeds kennen, en legde zijn plan uit. Welnu, wat denkt ge ervan vroeg hij, tóen hij zijn verhaal geëindigd had. Ik denk, antwoordde de millionnair, zijn jhezweet voorhoofd afdrogend, ik denk dat in- uerdaad de zaak zal ten laste gelegd worden van den een of anderen landlooper. en dat het in niemands gedachte zal komen, vermoedens tegen ons op te vatten. Gij zijt een knappe kerel. Ja, ja, ik ben nog al slim Maar voor u werken, voor een waren vriend, voor een goede jongen, dat doet men gaarne Ik zal u dan ook mijn erkentelijkheid be wijzen. Parbleu, ik reken er op Als alles zal ge daan zijn, en Lucien Labroue zal getrouwd zijn met mijn lief nichtje, zult gij mij rijkelijk mogen beloonen Hebt gij mij noodig Ja, 't is zelfs daarom, dat ik u hier ben ko men opzoeken. Wat moet ik doen Zeggen, dat gij een dringend werk te ver richten hebt, dat u morgenavond hier zal ophou den tot laat in den nacht. Dat is gemakkelijk. En dan Mij het middel geven om in de fabriek te komen en u te vinden, zonder te moeten bellen PROVINCIALE „VAN WEEK TOT WEEK RUBRIEK.' UIT HELDER komt het bericht, dat Burge meester Houwing met ingang van 15 November a.s. eervol ontslag verzocht heeft uit zijn betrek king met het oog op zijn hoogen leeftijd, hij is thans 66 jaar.) De Heer Houwing, die vroeger zeeofficier is geweest, heeft zijn tevenwocrdige functie vanaf 1915, dus ruim 12 jaar, vervuld. Zijn heengaan zal zeer zeker algemeen betreurd worden, daar hij door zijn persoonlijkheid zeer gezien was onder de burgerij. Steeds heeft hij de belangen zijner gemeente met groo-te ijver voorgestaan en vele gewichtige b'esluiten zijn onder zijn bewind genomen. Helder begint meer en meer te beseffen, dat het niet alleen een ma- rinestad moet blijven, doch ook in andere rich ting zich kan en moet ontwikkelen. De oprich ting van het(even adem scheppen vcor zoo'n langen naam) van het Departement Den Helder en Omstreken van de Ned. Mtpij voor Nijverheid en Handel is daarvan een der jong ste bewijzen. Door samenwerking van de burge rij is zeker voor Helder nog veel te bereiken. VaA samenwerking werd deze week ook gesproken in CALLANTSOOG. Daar werd met plechtigheid een nieuw torenuurwerk in ge>- bruik gesteld, waarvoor de gelden door een fancy-fair en een collecte waren bijeengebracht En terecht wees de burgemeester er in zijn rede op, dat de koop van dit uurwerk alleen mo gelijk is geworden door de eendrachtige samen werking der burgerij. Hopen wij voor Callants- oog, dat haar uurwerk wat regelmatiger mag loopen dan dat van Hippolytushoef. Over samenwerken gesproken, in KROM MENIE werd in den nacht van Vrijdag op Za terdag geducht samengewerkt door een 2-tal Inbrekers in het kantoor van de firma Vliet aan de Noorderhoofdstraat. Een agent kwam hun ijver plotseling storen, doch toen hij de .beide heeren opbracht, trok één van hen een revolver en gelastte den agent als een tweede Tom Mix Handen op. Deze, ook niet van gis ter, trok ook zijn revolver en loste een schot waardoor de tweede arrestant getroffen werd. Zijn toestand schijnt wel ernstig, doch niet le vensgevaarlijk te zijn. Deed Krommenie dus eenigszins aan de Wild West denken, het naburige CASTRICUM leek meer op Luilekkerland, waar de rijpe vruchten van de boomen in de mond vallen. Met deze verschillen, dat de vruchten, in dit geval bana nen, niet van de boomen vielen, maar uit zee aanspoelden, terwijl ze jammer genoeg ook nog tamelijk groen waren. Maar volmaakt is niets op dit ondermaansche en zeker niet de provin- ie Noord-Holland. Dat ondervinden de kweekers van Darwin- m tulpen in LIMMEN ook al. Die tulpenteelt gaat namelijk te goed. De Darwintulp vermenig vuldigt zich zoo sterk, dat men ernstig voor een te groote productie en daardoor te lage prijzen vreest. Daarom is besloten, dat voortaan van elke 100 roede, beplant met Darwintulpen, 4 hectoliter zal worden vernietigd. Ook in de STREEK gaat het de tuinbouw niet bijzonder voorspoedig, voornemelijk door de lage prijzen der vroege aardappelen. Een te kleine uitvoer naar het buitenland schijnt daar van de oorzaak te zijn. Wie het ook al niet voorspoedig ging, dat waren de twee dames in Zuid Scharwoude, die naast elkaar fietsten en op een gegeven oogen- blik zoo druk en vertrouwelijk in gesprek wa ren, dat de sturen des fietsen in elkaar raakten en de dames tezamen met den weg kennis maak ten. Doch gelukkig liep alles met nogal lichte wonden af. Ernstiger was een ongeluk in BERKHOUT waar een kind van den landbouwer G. zooda nig door een auto werd aangereden, dat men voor haar leven vreest. De chauffeur schijnt ge heel vrij van schuld te zijn. BINNENL. NIEUWS. DE KONINGIN IN SCANDINAVIË. Een berichtgever in Scandinavië schrijft De Koningin en Prinses Juliana, of, zooals zij hier heeten gravin en freule Van Buren, hebben na een verblijf van een week in Lapland, het Toeristenhotel te Abisko weer verlaten en zijn doorgereisd naar Noorwegen. De vorstelijke gas ten troffen het heel goed met het weer zij kon den eenige uitstapjes maken en de Koningin heeft veel geschilderd. Omtrent het kort bezoek aan Stockholm meldt men nog, dat de Koningin en de Prinses, na in den trein ontbeten te hebben, afgehaald werden door de auto van den koning en zich begaven naar het appartement van onzen gezant baron Sweerts de Landas Wyborgh. Zij ontvingen daai het bezoek van koning Gustaaf, die juist den vorigen dag 70 jaar geworden was maar met tuchtigen stap de trappen opliep en niet eens gebruik wilde maken van de lift. Na zijn ver trek bleven de hooge bezoekers nog eenigen tijd bij den gezant, dronken er een Ilollandsche kóp koffie vóór de lunch cn reden vervolgens naar het Paleis waar de koning had uitgenoo- digd te lunchen. De geheele koninklijke familie was hier aanwezig. Ook de Belgische kroonprins en Prinses Astrid, die juist in Zweden vertoef den, waren aanwezig evenals de broeders van den koning. Na het gezoek ten paleize, dat langer duurde dan verwacht was, gingen de Koningin, en Prin ses Juliana, door niemand herkenden begeleid door onzen oonsul-generaal te Stockholm, den heer Imminck, wat winkelen en eenige inkoopen doen. Ten slotte werd een auto aangeroepen en <5ókJ.G.? of mijn gezicht aan den portier te laten zien. Dat is nog gemakkelijker, ik zal u een sleu tel geven van het kleine deurtje der fabriek, daarachter. Houd uw rijtuig ingespannen, om mij in volle vaart naar Parijs terug te voeren, en regel de zaken zoo, dat iedereen gelooft, dat wij den avond doorgebracht hebben met samen te wer ken. Dat is een eenvoudig alibe, dat ik mij voor bereid in geval van nood. De zaak zal vanzelf gaan, antwoordde de millionnair. Kunt ge om zes uur 's avonds ko men Wat is er in vroeg Paul Harmant, de reistasch aannemend, die Ovide hem over reikte. De kleederen, waarvan ik mij vandaag be diend heb voor mijn uitstapjes, en waarvan ik mij morgen opnieuw zal bedienen. De twee schurken namen afscheid. Jacques Garaud wreef zich in de handen een uitdrukking van woeste vreugde lag over zijn gelaat verspreid. Morgen, mompelde hij, zal de hinderpaal uit den weg geruimd, de band verbroken zijn Na eenige tranen gestort te hebben, na eenige dagen van rouw, zal Lucien Labroue niets meer te doen hebben, dan zich over te geven aan zijn gelukkige kans, en Mary's liefde te beantwoor den. Waarlijk, Ovide is een niet onwaardeer baar helper Hij zal mij veel geld kosten, doch wat geeft dat Om het geluk mijner dochter te verzekeren zou ik mijn leven opofferen HOOFDSTUK XVIII. Toen Lucie voor de tweede maal den slaper voorbijkwam, die bij het boschje, waarvan wij gesproken hebben, uitgestrekt lag, had zij, zoo als wij gezegd hebben, noch verwondering, noch schrik ondervonden, en zij had haar weg voort gezet, zonder om te kijken. Zij keek op haar horloge. Zij had nog slechts 10 minuten om het station te bereiken en met den eerstvolgenden trein naar Parijs te vertrekken. Hoewel beladen met haar pak, verhaastte zij haar schreden. Weldra verdween zij voor de oogen van den bespieder tusschen de doornen haag en de tuin muren der particuliere eigendommen. Het meisje volgde dien weg sedert twee of drie minuten, toen zij staan bleef en een kreet van vreugde en verrassing slaakte. Zij stond tegenover Moeder Lize en deze toon de zich niet minder verwonderd dan Lucie. Wat zonderling toevalriep zij uit. Lief keerde het gezelschap terug naar het station om de reis naar het noorden voort te zetten. Het Noorsche Telegraafbureau meldt uit Os lo, dat Koningin Wilhelmina met het s.s. „Dron ning Maud" te Trondhjem zou aankomen. De Koninin zal haar reis per spgor vervolgen, in haar eigen rijtuigen en slaapwagen, te; harer beschikking gesteld door de Noorsche staats spoorwegen, naar het hotel Fefor in het Gud- brandsdal, waar de Koningin hetzelfde gebouw kreeg als verleden jaar. De Koningin zal een paar weken te Fefor blijven omtrent de verde re plannen is nog niets bepaald vastgesteld. AUTOBUS VERBRAND. E engroot ongeluk voorkomen. Bij het uitstapje van de leden der „Handels kamer" in de Ardennen merkte, naar men uit Maastricht meldt, een der chauffeurs, dat de wagen niet meer goed functionneerde. Hij durf de de verantwoording voor een rit in het berg land niet langer op zich nemen en deed de 25 inzittenden, overstappen in de andere autobus. Hij wilde zijn wagen naar de vagare te Bek (Limburg) terugrijden. Ter hoogte van Tehgei bij Spa bemerkte hij evenwel, dat de remmen weigerden. Hij liet liet toen den wagen in een boschkant loopen. Door den schok vloog de au to in brand. De chauffeur kon zich tijdig redden De autobus brandde geheel uit. HIJSCHKRAAN GEBROKEN. Een werkman overleden. Vrijdagmorgen waren de werklieden Van der Meulen, vader en twee zoons, Dietrich en Fok- ke, in dienst bij den heer J. C. Kooyman, aan nemer, te Harlingen, met een op den wal staan de hijschkraan bezig eenige werkzaamheden te verrichten. Plotseling brak. naar het V. D.-bu- kind, van waar komt gij toch De verloofde van Lucien Labroue legde hel doel harer reis uit en voegde er dan bij Maar gijzelf, Moeder Lize, gij gaat den weg op naar Colombes, en ik wee»t toch niet, dat gij gewoon zijt er alle dagen brood te brengen. Uw ronde zou wat te lang zijn. Ja, kindlief. Het is de eerste keer, dat ik hier langs kom, en daar ik den weg niet goed weet, vrees ik verkeerd te loopen. Waar gaat gij heen Naar Colombes, op den straatweg van Pa rijs no. 41. Gij zijt op den goeden weg, doch op der straatweg gekomen, zult gij een eindje terug moeten gaan, tenzij gij den binnenweg links neemt, die door het veld loopt en u veel tijd zal besparen. Ik dank u, lief kind, ik zal den binnenweg nemen, want ik moet er gauw zijn. En wat gaat gij te Colombes doen, Moeder Lize Ik ga naar de moeder van mad. Lebret mijn meesteres. Is zij nog altijd ziek, uw meesteres 't Is nog altijd hetzelfde zij is ziek, zeei ziek, en verlangt nu haar moeder te zien. Sederi een jaar is mr. Lebret in twist met de oude vrouw, over handelszaken, en hij heeft haar den toestand tot het huis ontzegd. Mijn meeste res durft aan haar man niet vragen om haar te schrijven. Zij zendt er mij nu heen, om haar te verzoeken het verleden te vergeten en haar op haar ziekbed te komen bezoeken. Het is jammer, dat ik zoo gehaast ben. Moeder Lize, anders zou ik een eindje met je meegaan. Maar het is onmogelijk. Ik heb een balkleed af te maken voor morgen, en ik moot het zelfs morgenavond om negen uur te Colom bes bezorgen. Dat is niet aangenaam. Welnu, liefste, omhels mij, en keer naar huis terug. Ik ga mijn boodschap doen. De vrouw en het meisje omhelsden elkander en Lucie haastte zich naar het 9tation, do-ch hoe snel zij ook liep, zij miste niettemin den trein van half vier, en moest op dien van vier uur wachten. Te half vijf was zij te Parijs. Zij nam een rij tuig en liet zich niet naar de quai de Bourbon maar naar de rue de l'Hotel de Ville voeren. Zij klom naar de derde verdieping van een goed burgerhuis, en belde aan de deur, waarop zich een plaat bevond met het opschrift MODES. De persoon, die opendeed, was een vrouw van ongeveer vijf-en-twintig jaar oud. Wel, Lucie riep de jonge vrouw uit, ter wijl zij de bezoekster liet binnenkomen in een kleine maar nette kamer. Wat goed geluk brengt u naar hier Ik moet u iets vragen, Antoinette. Hebt gij op het oogenblik veel werk Ik zou gaarne willen antwoorden ja, doch de waarheid is dat het op het oogenblik met het werk niet gaatIk heb volstrekt niets te doen. Dus, hernam Lucie, kunt gij mij een handje helpen Zeer gaarne, zeide Antoinette. Gij moet mij een balkleed helpen afmaken, dat ik morgenavond om negen uur moet afle veren. Ik ben te uwer beschikking. Ik verwittig u, dat wij vannacht zullen moeten doorwerken. Het zal de eerste keer niet zijn. Wij zullen samen eten, en ik zal zeer ster ke koffie gereed maken, om ons te beletten in slaap te vallen. Zet uw hoed op en kom mee, ik heb beneden een rijtuig. Ik zal mijn mantel aantrekken en mijn hoed opzetten. Twee minuten later stapten Lucie en Antoi nette in het rijtuig en reden naar de quai de Bourbon. HOOFDSTUK XIX. Toen zij het meisje verlaten had op den weg, die naar Colombes leidde, had moeder Lize haar pas versneld om den verloren tijd in te halen. Terwijl zij den weg langs de haag volgde, zocht zij naar den binnenweg, waarvan Lucie gesproken had en die haar rechtstreeks naar haar bestemming moest voeren. Aan het boschje gekomen, waar Ovide eenige oogenblikken te voren veinsde te slapen, be merkte zij den binnenweg en zag, ver voor haar uit, een man loopen, gekleed als een goed bur ger, die een reistasch in de hand droeg. Dat moet de weg zijn, dacht zij bij ziclizcl- ve en zij volgde hem zonder aarzelen. Eenige minuten later kwam zij op den straat weg van Parijs. Tegenover haar bevond zich een klein buitengoed, waarvan de muren be groeid waren met wilden wijngaard en klimop. Een plaat, op een der pijlers van den ingang, droeg het nummer 41. Daar is bet, dacht Jeanne Fortier, den weg overstekend. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1928 | | pagina 1