JEANNE
19e Jaargang.
Dinsdag 10 Juli 1928.
No. 55.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
AUB GEPROBEERD
WIERINGER COURANT»
UITGEVER
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN
DINSDAG en VRIJDAG.
VERSCHIJNT ELKEN
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
ADVERTENTlëN:
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU:
Hippolytnshoef Wierlngen.
Telefoon Infercomm. No. 19.
MARKTOVERZICHT.
Over 't geheel is Juli vioor den veehandel
eene slechte maand. En dat wordt te erger,
wanneer de hooitijd met moeilijkheden heeft
te kampen, zooals nu. Dan worden de markten
overvoerd en worden stug, terwijl de prijzen
zakten. Bij de aanhoudende koude en het gure
winderige weer, blijft het zomerpubliek thuis
en helpt daarbij het koor van mopperaars nog
versterken. De weiders klagen over de dalende
prijs, slagers en grossiers over de tegenvallen
de kwaliteiten.
SCHAGEN werd Donderdag voor de bes
te kwaliteit 1,05 k 1,06 betaald, de mindere
kwaliteiten waren stug en liepen af tot 0.75
per Kilo. Voor bedrijfsveo was weinig animo,
de boer heeft dan ook meer dan genoeg aan 't
geen hij heeft. Met schapen gaat het nog al. Wij
bedoelen met uitvoer wolvee, voor de weide1 was
weinig handel, gebrek aan gras weert onnoo.
dige monden. Vette schapen 35 a 36 gld., uit-
voerlammeren 24,ét 25,—. Met de varkens
ging het nog al. Voor goede slachtvarkens werd
tot 67 cent per Kilo, voor zouters tot 68 cent
per Kilo betaald. Eigenaardig, dat de zouters
duurder waren, dan de slachtvarkens. Men
schrijft dit toe, aan gemis van vraag in het bui
tenland voor zware varkens.
BINNENL. NIEUWS.
Het TOPPUNT VAN VERGEETACHTIGHEID
Zekere G. te Uden begaf zich ter ruste, zonder
te denken aan....de baby, die buiten op het
erf in een stoel zat. In den loop van den nacht
werden voorbijgangers door het geschrei van
den kleine opmerkzaam gemaakt. Zij waar
schuwden den bewoner, die toen het kindje een
behoorlijker slaapplaats verschafte. Van zulk
een „verstrooidheid"' heeft vermoedelijk de be
faamde prefessor nog niet terug.
DOODELIJK ONGEVAL.
De 18-jarige landbouwersknecht, H. Kamies,
te Valthermond is in de weide aangevallen door
een koe. Het dier stiet hem in een sloothij wist
zich niet meer te redden en verdronk.
Door den ELEOTRISCHEN STROOM gedood.
Vrijdagmiddag was in de Nederlandsche
kunstzijdefabriek aan den Vosdijk te Arnhem
de 27-jarige gehuwde bankwerker Van Schaik
uit Delft met een electrische boormochine bezig
toen hij door den electrischen stroom werd ge
troffen. Hoewel geruimen tijd de kunstmatige
ademhaling werd toegepast mocht men er niet
in slagen de levensgeesten op te wekken. Het
ongeluk is vermoedelijk ontstaan door kortslui
ting in de boor.
KAMPEEREN TE WARMOND.
De gemeenteraad van Warmond heeft een
verordening vastgesteld, waardoor het wordt
verboden te kampeeren op binnen de gemeente
gelegen terreinen (Kagerplassen) zonder toe-
stemming van B. en W.
o-o
No. 71.
Ik heb nu noch tijd genoeg om te wachten,
mompelde dt schurk. Ik moet zien het mij hier
zoo gemakkelijk mogelijk te maken.
Hij kroop onder de takken, maakte een ruimte
tusschen de struiken, dicht bij den binnenweg,
zette zich neer op een ontvouwden zakdoek, stak
een pijp aan en met aandachtigen blik, met ge
spannen oor bleef hij geduldig wachten.
Lucie bereikte zonder ongeval het doel harer
reis.
De kamenier haastte zich de aankomst der naai
ster aan te kondigen.
De burgemeestersvrouw, die sedert een uur
reeds woedend rondliep omdat men haar balkleed
nog niet had thuisbezorgd, riep uit
Ha eindelik Gelukkig.
Het balkleed werd uit de doos gehaald waarin
het zorgvuldig uitgespreid lag en na het aan alle
kanten bezichtigd te hebben, gaf de burgemees
tersvrouw bevel het haar aan te passen.
Daarna moesten nog de bloemen aangebracht
worden en dat was geen gering werk.
Lucie loosde een zucht van onderwerping en
zette zich aan he<t werk.
i
Wij zullen haar laten werken en naar Parijs
terugkeeren, naar de bakkerij in de rue de Dau-
phine.
Het was negen uur 's avonds.
De dienstbode van med. Lebret was bij den
apotheker een fleschje gaan halen voor de zieke,
wier toestand meer en meer verergerde.
De zieke was sedert den vorigen dag zeer ach
teruitgegaan. Toen haar man, met den eersten
blik, de voorteekens van den dood op dat bleeke
gelaat bemerkte, voelde de bakker, hoewel hij niet
teeder van aard was, zijn hart ineenkrimpen.
■Tranen welden op in de oogen van den man.
Ik ga sterven, zeide mad. Lebret. Ach ik
voet het. Ik ga u verlaten, mijn vriend, ik ga u
verlaten voor altijd., ach, 't is wreed, want ik
beminde u.. Alvorens te sterven echter, zou ik
RUSLAND KOOPT GRAAN.
Tien schepen gecharterd voor graan-
verschepingen van Rotterdam.
Men schrijft uit Rotterdam
In aansluiting aan een bericht over den aan
koop van tarwe door Rusland kan nog worden
medegedeeld, dat thans in 't geheel tien sche
pen gecharterd zijn voor vervoer van tarwe van
Rotterdam naar Rusland. In totaal zullen deze
schepen een hoeveelheid van 50.000 ton vervoe
ren. De ladingen gaan gedeeltelijk naar Lening
rad, gedeeltelijk naar Zwarte Zee-havens.
KINDDRRUZIE MET NOODLOTTIGEN
AFLOOP.
Toen Woensdag de school te Berg (bij Maas
tricht) uitging, kregen een paar jongens op weg
naar huis ruzie en er ontstond een vechtpartij.
De 12-jarige R. maakte zich daarbij zoo driftig,
dat hij zijn 8-jarig makkertje S. een messteek
in het onderlijf toebracht, waarna de knaap in-
eenzeeg. De andere jongens waarschuwden on
middellijk de politie en een dokter en nadat de
jongen van de H. Sacrementen was voorzien,
werd hij onmiddellijk naar het ziekenhuis te
Sittard overgebracht. Dokter Duissensuit Gre-
venbicht achtte de toegebrachtte wonde zeer
gvaarlijk.
MINISTER KAN VOOR DE SCHIPBRUG.
Dezer dagen, aldus de Nwe. Arnh. Crt., na
derde onze Minister van Binnenlandsche Zaken
en Landbouw mr. Kan op een van zijn vele rei
zen per auto Gelre's hoofdstad van Zuidelijke
richting.
't Was tien minuten voor vieren in den mid
dag, toen de Rijn bereikt werd en om 16.02 uur
zou de trein vertrekken, die den Minister naar
zijn woonstod zou brengen. Alle tijd dus nog
om van den Rijn naar het station te komen en
het kaartjes nemen zou geen oponthoud vorde
ren, want een Minister heeft daarmee niets uit
staande. Maar het toeval wilde, dat juist toen
de ministerieele auto den Rijn genaderd was, de
schipbrug met een sierlijken zwaai openging
en een sleep zich door de opening ging kronke
len. De sleep was lang, uiterst lang. Toen de to
renklok vier slagen had doen klinken, zat Mi
nister Kan nog in zijn auto vóór de schipbrug.
Er werd een telefoontje aan gewaagd naar
station en verzocht werd den trein eenige mi
nuten op te houden. Er werden vijf minuten
speling beloofd.
Maar toen het vijf over vier was stond de
Minister nog vóór de brug.
Eindelijk kon het brugvak weer electriscb
worden opgetakeld, 's Ministers auto maakte
een spurt naar het station en de trein was
vertrokken
Nou, hooren wij een wijsgeerigen Arnhemmei
zeggen, als dit niet helpt, helpt niets. Als er nv
niet spoedig een vaste brug over den Rijn komt
dan ja, dan moeten ze mij maar minister
maken....
u iets willen vragen Ik zou mijn moeder willen
zien.
Lebret sprong op.
Uw moeder stamelde hij.
O ik weet dat zij u groot onrecht aange
daan heeft, hernam de stervende, doch ook gij
hebt ongelijk gehad. Gij hebt evenveel schuld als
zij., misschien nog meer.. Daarbij, wat geefi
dat Gij zult mij toch niet laten sterven zonder
mijn moeder nog eens gezien te hebben.
De bakker boog het hoofd en scheen na te
denken.
Hij was wrokkig, wraakzuchtig, koppig als een
Bretagner nochthans kon hij zich niet weerhoo
den bij zichzelf te zeggen
Zij heeft gelijk. Haar weigeren om haar moe
der te zien, op het oogenblik dat zij van deze we
reld gaat scheiden, dat zou wreed zijn. Ik zou ea
later spijt van hebben. Ik zou het mij mijn lever
lang verwijten.
Eensklaps met luider stem, zeide hij
Ik zal schrijven.
En de bakker verliet de ziekenkamer.
Moeder Lize, zeide hij, zich aan de toonbank
zettend om te schrijven, gij zult een lastige bood
schap moeten doen.
Wat is het, mijnheer vroeg Jeanne Fortier.
Gij zult op staanden voet moeten vertrek
ken naar mijn schoonmoeder.
Ik ben gereed, mijnheer, antwoorde de vluch
telinge uit Clermont, die ried wat er gebeurd
was.
Gij weet dat het ver is. Zij woont te Golom-
bes, op den straatweg ban Parijs no. 41.
Ge moet trachten de oude dame met dien trein
mee te brengen. Mijn vrouw wil haar volstrekt
zien.
Ik zal haar meebrengen, mijnheer Lebret.
ik verzeker het u.
Vertrek dan maar gauw, zeide hij, gij moet
een rijtuig nemen om naar het station te rijden
en ook om terug te keeren.
Een ledig rijtuig reed juist voorbij.
Zij stapte erin en kwam in het station van St..
Lazare aan, eenige minuten voor het vertrek van
den trein.
Te tien uur negentien minuten stapte zij te
Colombes af en loopend begaf zij zich naar de
woning van mad. Lebel,, langs denzelfden weg.
dien zij den vorigen dag gevolgd had.
Ovide Soliveau zat, met gespannen oor, mei
loerende oogen, onbeweeglijk op zijn post.
Sedert Lucie voorbijgegaan was, was niemand
langs den eenzamen en donkeren weg gekomen.
Eensklaps hoorde hij stappen naderen.
LvvTlJ HALLO NEDERLAND
v 'l 'Gesprek-kosten Tien gulden per minuut.
Bandoeng, 7 Juli. Volgens het „A. I. D. de
Preangerbode" is overeenstemming bereikt be
treffende het tarief van de radio-telefonische
verbinding tusschen Indië en Nederland. Het
is vastgesteld op 10 per minuut met een mini
mum van drie en een maximum van zes minu
ten.
In September of October is de instelling van
een radiodienst tusschen Indië en Australië te
verwachten. Een dergelijke verbinding tusschen
Indië en Japan is voorshands afgestuit op de
tariefquaestie.
BUITENLAND.
DE JTALIAANSCHE POOL-EXPEDITIE.
Lundborg gered.
Een Stefanibericht dd. heden uit Rome be-
bestigt de gedane mededeeling, dat Lundborg
is gered. Het kleine Zweedsche vliegtuig kon
landen in do nabijheid van de groep viglieri en
weer vertrekken na luitenant Lundborg te heb
ben opgenomen, die sinds twaalf dagen tenge
volge van zijn poging om na de redding van
Nobile andermaal een luchtschipbreukeling te
verlossen, deelde in het lot van deze groep op
het ijs.
De groep Viglieri bevindt zich nog op dezelf
de plaats als het laatst vermeld is. De ijsbreker
„Krassin" vordert langzaam en was zeventien
mijl ton Noorden van Kaap Platen (ruim 23 gr
O. L.)
ONTROUWE ECHTGENOGTE.
De vrouw van een smid uit Nijvel (Waalsch
Brabant) had haar man verlaten en werkte nu
als kellnerin te Brussel. Woensdag kreeg zii
bezoek van haar echtgenoot, die haar dringend
verzocht met hem terug naar Nijvel te gaan. De
vrouw weigerde. Haar man greep een revolver
en loste1 drie schoten op de vrouw, die levensge
vaarlijk in borst werd gewond. De dader meld
de zich bij de politie aan.
AMERIKA.
DON JUAN GETATOEëERD.
Origeneele wraak van bedroger
fabrieksmeisjes.
De 25-jarige zoon van den kunstbloemenfa-
briek Douglans te Chicago interesseerde zich
vooral voor de arbeidsters in de fabriek van zijn
vader. Met verscheidene stond hij of) zeer goe
den voet, maar geleidelijk concentreerde hij zijn
gunsten op anderen. Hierop besloten de ver
waarloosde meisje, zich te wreken.
Eenige dagen geleden kreeg de jonge Dou
glans een brief, waarin een meisje, dat zijn at
tenties tot dusver had afgewezen, hem een on
derhoud in haar woning toezegde. Dolgelukkig
omdat nu eindelijk deze wensch werd vervuld
gaf de jonge man aan de uitnoodiging gehoor
Maar nauwelijks had hij het huis betreden, of
hij zag zich omsingeld door zijn vroegere vrien
Zijn aandacht verdubbelde en zijn oogen poog
den de duisternis te doorboren.
De stappen naderden meer en meer, doch zij
kwamen niet van de Garenne het konden dus
niet die van het verwachte slachtoffer zijn.
't Is een vrouw uit deze streek, docht Solive
au. Zij is laat en haast zich nu.
Jeanne Fortier, want zij was het, die den
schurk voorbijgegaan was, bereikte weldra den
straatweg van Parijs. Zij hield stil voor het huis
van mad. Lebel en belde aan.
Jeanne wachtte. De meid kwam opendoen, her
kende haar en zeide
Gij zijt het, die gisteren hier geweest zijt
Madame heeft u hooren bellen en mij wak
ker gemaakt. Is zij dan zoo slecht, de dochter
van madame
Zij heeft nog eenige uren te leven.
Mad. Lebel was, na zich een weinig aangekleed
te hebben, naar beneden gekomen.
Hier is een brief voor u, zeide Jeanne, een
zeer dringende brief van uw schoonzoon, mr.
Lebret.
Mad. Lebel nam de brief met de grootste be
leefdheid aan, scheurde den omslag open en las
zonder dat haar gelaat de minste ontroering
uitdrukte.
En zich tot de brooddraagster wendende, voeg
de zij erbij
Wacht hier, het zal niet lang duren.
En de oude dame ging zich gereedmaken tot
het vertrek.
HOOFDSTUK XXII.
In de villa van den burgemeester had Lucie.
sneller dan zij vermoed had, de bloemen gehecht
op het kleed van de' burgemeestersvrouw.
't Is klaar, madame, zeide het meisje, en het
is nog maar vijf minuten vóór elf uur.
Tk dacht, dat gij nooit klaar zoudt komen.
Nu, 't is er toch eindelijk. Gij moogt vertrekken,
mejuffrouw, ik weerhoud u niet. Goedenavond
Lucie vertrok.
Zij had nog veertig minuten tijd om naar het
station te gaan.
Dat was nog meer dan tijd genoeg.
Zij haastte zich nochtans, om zoo spoedig mo
gelijk uit het eenzame veld te zijn.
Zij voelde zich niet gerust en liep zoo dicht mo
gelijk langs de' haag van de spoorbaan, angstige
blikken voor zich uit werpend.
Ovide Soliveau had den snellen en lichten
stap der naaister hooren naderen.
Hij haalde uit zijn zak het mes, dat wij ken
dinnen.
De meisjes sleurden hem een kamer binnen
en bonden hem daar stevig aan handen en voe
ten. Douglans dacht, dat zijn laatste uurtje g&-
geslagen had maar de bedrogen jonge dames
hadden een andere straf bedacht, waardoor zij
zich op den Don Juan konden wreken.
Een der meisjes, een goede1 teekenares, ta
toeëerde hem op beide wangen een hart met
een brandende fakkel. Eerst toen de kleurstof
in de wonden was gedrongen en niet meer kon
worden weggewasschen, lieten zij den ongeluk-
kigen meisjesgek loopen.
De zoo gemerkte jonge man kon zich natuur
lijk met deze versiering bij zijn vrienden en ken
nissen vertoonen. Ijlings is hij naar New-York
vertrokken, waar hij wil trachten door een be
roemden dokter van zijn tatoeage te worden be
vrijd.
ANNIE PACE VRIJGESPROKEN.
Beatrice Annie Pace is Vrijdag voor het Assi-
zenhof te Gloucester vrijgesproken van de be
schuldiging haar echtgenoot, den schapenboer
Harry Pace met rattenkruid te hebben vergif
tigd. Na een opwindend proces van vele dagen,
waarbij duizenden 's morgens en 's avonds de
beklaagden warm toejuichten, is heden de1 be
handeling van de zaak stopgezet in' antwoord
op het betoog van Annie Pace's advocaat, den
beroemden Norman Birkett, en naar aanleiding
van zijn meening, dat er voldoende getuigen
waren gehoord, om de jury te laten oordeelen
Rechter Horridge verklaarde dat hij niet vol
daan zou zijn als rechtspreker, waarneer niet
de jury hem zou helpen duidelijk en formeel
de beklaagde onschuldig te verklaren. Dit ge
schiedde eenstemmig.
Mrs. Pace was een oogenblik onthutst en
weende stil voor zich uit. Toen zij besefte, dat
zij vrij was, stond zij op, keek glimlachend door
nen, trok de kurk van de punt en maakte zich
gereed om op het meisje te kunnen toesprin
gen, zooals een wild dier op zijn prooi.
Zij moet het zijn, zeide hij bij zichzelf, een
onderzoekenden blik in de duisternis werpend.
Lucie liep steeds voort.
Ondanks de duisternis had Ovide haar her
kend.
Zij droeg, evenals toen zij den eersten keer
voorbijkwam, de doos van madame Augustine.
Twee* of drie seconden verliepen.
Het meisje naderde de plaats waar de schurk
op de loer zat.
Ovide sprong vooruit, bleef, met opgeheven
arm, midden op den weg staan en voiordat Lu
cie zich rekenschap had kunnen geven van het
verschikkelijke gevaar dat haar dreigde, viel
zij, door het wapen van den ellendige getroffen,
op den grond neer, een luiden kreet slakende.
De moordenaar boog zich over zijn slachtof
fer, hief opnieuw den arm op en bracht het on
gelukkige meisje een tweeden steek in de borst
toe.
Maar de punt van het wapen, op iets hards
terechtgekomen, brak af, in plaats van door te
dringen.
Dat geeft niets, mompelde de schurk, haar
rekening is toch vereffend.
Dan, een horloge met ketting aan het keurs
lijf van het meisje bemerkend, nikte hij het af
en in den zak van het kleed tastend, haalde hij
er de beurs uit, die er zich in bevond.
Zoo zal de zaak ten laste van dieven ge
legd worden, dacht hij, opstaande.
Daarna sloeg hij den weg in, naast het popu
lieren boschje, welken de brooddraagster kort
tevoren gevolgd had.
Eensklaps vertraagde' hij zijn stap en weldra
bleef hij stilstaan, terwijl hij aandachtig luis
terde.
Hij hoorde op korten afstand spreken en drie
menschelijke gedaanten kwamen te voorschijn
temidden der duisternis.
Ovide verliet den straatweg, sprong het be
ploegde veld in en liep voort, het gebroken mes
wegwerpend., dat hij nog in de hand hield.
De drie gedaanten, welke hij bemerkt had,
waren die van Jeanne Fortïr, madame Lebel en
haar dienstbode.
Ik verzeker u, madame, zeide Jeanne, dat
ik een gil gehoord heb langs den kant van den
spoorweg.daar, tegenover ons.aan het ein
de van dien weg.Het was een noodkreet'.
een doodsschreeuw.
--"H (Wordt vervolgd,)'
