lifii NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR JEANNE 19e Jaargang- Dinsdag 30 October 1928. No. 86. WIERINGEN EN OMSTREKEN ■WIERINGER COURANT^ AD VERTEN T IëN Van 15 regels 0.50. Iedere regel meer 0.10. BUREAU: Hlppolytushoef Wieringen. Telefoon Intercomm. No. 19. L UITGEVER CORN. J. BOSKER, WIERINGEN EEN NIEUWE GROENTE. Een van uit China ingevoerde Koolsoort. Van liet Tuinbouwkundig Bureau A. H. Mank te Leiden ontvingen wij onderstaand artikel De aankondigingen van een nieuw soort vlieg tuig, een nieuw muziekinstrument, een verbe terd model auto, die wij schier dagelijks in onze tijdschriften aantreffen, getuigen van een aan houdende en in menig opzichten verblijdende vooruitgang der techniek. Zeldzamer echter zijn in dit opzicht de mededeelingen uit den Land en Tuinbouw, die, meestal uit bescheidenheid, niet gaarne op den voorgrond treedt. En toch, niemand zal het willen ontkennen, is deze tak van bedrijf van even groote beteekenis voor on ze welvaart. 't Was daarom een zeer aangename ontdek king, dat wij op de laatst gehouden Utrechtsche tentoonstelling, bij de collectieve inzending van de Veilingsvereeniging Vinkeveen, een uitheem- sche groentensoort zagen tentoongesteld, die op buitengewone wijze de aandacht van alle vakgenooten trok. Niemand kende deze groentensoort, die er toch zoo aanlokkelijk uitzag, gepakt in een paar „eenmalige" verzendingskisten. De een noem de het witlof een ander bindsla, maar men zag al spoedig dat het toch heel iets anders moest zijn. De mooie gevormde kroppen waren voor witlof veel te groot en voor bindsla veel te blank. Het etiket wees aan „Canlonner Witkrop" (Chineesche kool) waarmee we alvast zoover uit den droom waren, dat wij met een koolgewas te doen hadden. Maar deze sombere gegevens zijn natuurlijk lang niet voldoende voor een groentenkweeker om er meer dan gewonen aandacht aan te schenken. Hij wil vooral weten of zoo'n nieuwe groente goed smaakt, gemakkelijk groeit, waar het zaad verkrijgbaar is en wanneer het gezaaid moet worden. Met het oog hierop hebben wij een nader onderzoek ingesteld en ongetwijfeld zal het voor onze Lezers van belang zijn, hier eenige nadere bijzonderheden van mee te dee- len, temeer daar in de laatste weken dit artikel reeds aan de Veursche Groentenveiling werd aangeboden en gretig verkocht. Op de tentoonstelling vernamen wij reeds, dat de zaden van de Canlonner Witkrop afkom stig waren van de Zwaan en Co.'s, tuinders Zaadhandel te Delft en aan de Veursche Groen tenveiling kwamen wij te weten, dat het lever baar product afkomstig was uit de proeftuin van de Mij. voor Zaadteelt en Zaadselectie Zwaan en van der Molen, te Voorburg. Bij een bezoek aan den Proeftuin maakte het welige gewas van deze nieuwe kool inderdaad den indruk, dat wij hier met een waardevolle aanwinst voor den tuinbouw te doen hebben. De Heer Knapper, chef van genoemden tuin. deelde ons welwillend mede, dat het gewas op FEUILLETON. o-o No. 111. Eendracht maakt macht, zeide Ovide, maar het geld is nog veel machtiger dan de eendracht Hebt gij geld bij u, neef Paul* Harmant haalde zijn portefeuille te voorschijn. Hij haalde er eenige bankbiljetten uit en gaf ze aan zijn medeplichtige, die ze spoc dig in zijn zak deed verdwijnen, terwijl hij vroeg Hebt gij mij nog iets heel belangrijks te vertellen Neen. In dat geval is het niet noodig, dat gij met mij naar huis gaat, zooals gij van plan waart op het oogenblik, dat ik u ontmoet, heb. Betaal de rekening en ook deze sigaren, welke gij mij schenkt, of liever, welke ik mijzelve schenk op uw kosten. Zij zijn uitmuntend. Nu ga ik naar huis. Ik moet een plan beramen. De schurk drukte zijn schatrijken medeplich tige de hand en verwijderde zich. Zooals men ziet, sloot Ovide zich geheel en al aan bij de gedachten van Jacques Garaud. Zoodra hij thuis was, kleedde hij zich uit en legde zich te bed, niet om te slapen, maar om na te denken. Geen moord zeide hij, ik ben ook van die gedachte, doch het is moeilijker een aanneme lijk ongeluk voor te bereiden, en tot een goed einde te brengen, dan iemand een mes tusschen de schouders te plantten. Xhans mioet ik listiger en voorzichtiger te werk gaan, en vooral snel handelen daar elk oogenblik het gevaar dreigt los te barsten. Eerst en vooral moet ik de woning kennen van de broioddraagster. Morgen vroeg hoop ik dat te weten. Dan zullen wij verder zien. Daar Jeanne Fortied haar dochter heeft weer gehouden, heb ik op de quai de Bourbon, bij Lu- cie de meeste kans om te slagen doch ik zal mij weer van het hoofd tot de voeten veranderen om terug te keeren in die wijk, waar ik reeds al te veel heb rondgeloopen, en waar men mij zou kunnen herkennen. Gelukkig ben ik niet ten einde raad, en door mijn gelaat te veranderen, vrees ik niemand. VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. 7 Juli 1.1. was gezaaid en den 15en September de eerste kolen reeds konden worden gesneden, zoodat het gewas vanaf het droge zaad slechts 10 weken noodig heeft. De kroppen worden van de buitenbladeren ontdaan en bij 10 stuks in een potenbak gepakt. Goede exemplaren wegen 1 k 1M> Kg.uiterlijk doen ze aan een sterk ver grootte witlofkrop denken. De sneeuwwitte bladnerven en het lichtgeel getinte blad geven de kool een smakelijk aanzien en het verwon derde oons dan ook niet, dat de smaak buiten gewoon werd genoemd. De Heer Knapper had de Canlonner witkop reeds eenige malen laten veilen maakte in het begin 22 cent, doch later reeds 25 a 30 cent per stuk, wel een bewijs dat de consument er al heel spoedig de smaak van te pakken had. In tegenstelling met onze Hollandsche Kool soorten is deze Chineesche kool een eenjarig ge was en alleen voor najaarsteelt geschikt en ge zien de zeer korte groeiperiode bijzonder aan te bevelen. Van den Heer A. R. Zwaan, die de zaden van deze kool uit China importeerde, vernamen wij dat dit gewas in China en Japan uitsluitend in het najaar wordt verbouwd, omdat het een koud-weer groente is. Op bovengenoemden proef tijd werden het geheele jaar door honderden proeven genomen, doch alle proeven, welke vóór Juli genomen waren, mislukten omdat de planten veel te vroeg doorschoten zonder dat er een eetbare krop gevormd werd. Het zaaisel van den 7den JULI slaagde echter schitterend en leverde een opbrengst op van f 16.- per R.R. Aan te raden is vanaf JULI tot half Augustus wekelijks een zaaisel op een kweekbed uit te zaaien. In China zaait men onmiddellijk ter plaatse, doch uit de hier besproken proeven is gebleken, dat de jonge planten zich gemakkelijk laten verpoten. Op deze wijze kan men het gewas tee- len op land dat eerst begin of half Augustus leeg komt. Met het oog op de zeer snelle groei van dit gewas moet men voor een flinke bemes ting zorg dragen, wat voor een dankbaar pro duct natuurlijk geen bezwaar is. Doordat de planten zoogoed als rechtop groei en, kan zeer dicht worden geplant. Een onder linge afstand van 40 45 c.M. is reeds voldoen de, zoodat er bijna 80 stuks op de R. R. gaan. Van deze Chineesche kool bestaan nog vele verscheidenheden, doch van de Calonner Wit krop is gebleken, dat deze alleen mooi gesloten kroppen leverde. De andere gaven allen een min •of meer of losse van boven openstaande kool. De Canlonner is dan ook voor de Hollandsche tuinderij het meest aan te bevelen en daar de cultuur uiterst eenvoudig is, kan een algemeene verbreiding van deze groente worden verwacht en een proefneming worden aanbevolen. Tenslotte kunnen wij niet nalaten hulde te brengen aan den Heer Zwaan te Voorburg, deior wiens bekwaamheid en rustelooze werkzaam^ heid op dit terrein de Tuinbouw reeds veel te danken heeft. Die overwegingen en andere van den zelfden aard hielden Ovide Soliveau een goed deel van den nacht wakker. Te drie uur 's morgens sprong hij uit zijn bed, stak een kaars aan, zocht in een koffer, waaruit hij een oud, versleten costuum haalde, bestaan de uit een fluweeten broek, een gescheurde jas en een oud gelapt vest. Hij trok die lompen aan en daarover heen een slechten kiel, waarvan hij de afgesleten mou wen tot aan de ellebogen omsloeg, bestreek zijn kaken met steenrood, wreef wat blauw onder de oogen, zette een platte pet op, waarvan hij de klep bijna tot op zijn neus trok, nam onder zijn arm een tamelijk grooten zak, sneed den knop van een buigbaren wandelstok, stak er een kram in, om hem te veranderen in den gebrui- kelijken haak, waarmee de voddenrapers zich wapenen, en aldus verkleed, verliet hij zijn wo ning en begaf zich naar het centrum van Parijs. Terwijl hij voortliep zeide hij bij zichzelven De brooddraagsters moeten vroeg op haar werk zijn. Ik moet dus trachten Jeanne Fortier te ziien, wanneer zij haar woning verlaat. Ik ken haar niet, maar het oostuum zal mij wel helpen. Hij begaf zich naar de quai de Bourbon, en terwijl hij met zijn haak de vuilnishoopen om woelde, hield hij het huis no. 9 in het oog. Ondanks de groote bekommeringen, die haar geest bezighielden, vergat Jeanne Fortier moeder Lize haar dienst niet en vervulde dezen met voorbeeldige nauwgezetheid. Om halfzes moest zij in den winkel van haar meester zijn, de bestellingen van den vorigen dag nazien, haar maanden gereed zetten, en ter wijl men deze vulde, begaf zij zich met de brood draagsters van den winkel en die uit de buurt naar „De Bijeenkomst der Bakkers", waar som migen koffie, anderen een glas witte wijn dron ken. Met schrik en angst bevangen, als zij was, had Jeanne zich gaarne aan dat gebruik ont trokken, doch dat was onmogelijk, zoo zij niet voor een eigenwijze vrouw wilde doorgaan en met een slecht oog aangezien worden. Zij moest zich dus onderwerpen aan de gebrui ken van het beroep en het bewijs leveren van goede kameraadschap. Om te halfzes in de bakkerij Lebret te zijn, was Jeanne verplicht de quai de Bourbon om streeks vijf uur te verlaten, en stond zij reeds te vier uur op, teneinde haar kamer wat in orde te brengen, en vervolgens haar breeden voor- srhoot aan te doen en te vertrekken. Het sloeg vijf uur. BINNENL. NIEUWS. DE 75.000s<e VAN EINDHOVEN. Vrijdagmiddag om ongeveer 12 uur is bij den Burgerlijken Stand te Eindhoven de 75.000ste ingezetene aangegeven. De gelukkige baby was een meisje. De vader ontving 75 van de ge meente en tal van cadeaux van particulieren. RIJTUIG TE WAÜftER. Bij een begrafenis te Weespercarspel is een der volgrijtuigen te water geraakt door het stei geren van het paard. De inzittenden sloegen de ramen der portieren stuk en konden zoo gered worden. De voerman was er erger aan toe, het duurde geruimen tijd eer hij onder het rijtuig weggehaald kon worden. Zijn toestand is zeer ernstig. Per roode Kruis auto werd de ongeluk kige naar Amsterdam vervoerd. SLACHTING ONDER DE SCHAPEN AANGERICHT. T^e Kortenhoef hebben honden leelijk huisge houden in het weiland van L. Luyer. Verschei dene schapen werden in de sloot gejaagd een ervan lag doodgebeten en geheel verscheurd. EEN ZELDZAAM JUBILEUM. Een ongetwijfeld zelmzaam feit zal dezer de gen te 's-Gravenhage herdacht worden. Op 3 November e.k. zal mejuffrouw Hendrika Erwich niet minder dan zeventig achtereenvol gende jaren bij deze familie, de familie Berlijn, in huishoudelijken dienst zijn. „Heintje" is thans 88 jaar oud. Men begrijpt dat op dien hoogen leeftijd van een eigenlijke dienstbaarheid reeds sedert verscheidene jaren niet goed meer sprake kan zijn. Mejuffrouw Erwich woont thans reeds zeer geruimen tijd in bij een der dochters, mejuffrouw Adéle Berlijn, Stationsweg 28, meer als een lieive huisgenoote Tfcen zij vijftig jaren bij de familie had ge diend, is daar een groot feest van gemaakt en heeft de Koningin haar de bronzen eeremedaille der oranje-Nassau orde verleend, die later, bij haar eestigjarig jubileum door de zilveren me daille vervangen werd. De paus deed haar op een harer gedenkdagen den Aposfolischen ze gen toekomen. Tfaans gaat Heintje in zeer goeden gezond heidstoestand en met veel blijmoedigheid haar opmerkelijk herdenkingsfeest tegemoet. BUITENLAND. EEN GEVAARLIJK BANKIER 1 De inwoners van het wreedzame stadje No- gentsur-Marne zijn zeer geschrokken door de ontdekking, dat er in hun midden een geheim zinnig laboraturium is gevestigd, vol met gif stoffen en bacteriologische producten, voldoen de om de geheele gemeente van den aardbol te doen verdwijnen. Eenigen tijd geleden vestigde zich te Nogent een deftig uitziende man van omstreeks 56 jaar, die een kantoortje opende, waar hij financieele transacties verrichtte. Zijn cliënten wisten niet dat de man tien jaar in een strafkolonie had ge zeten en vijftien maal wegens oplichting en ver duistering veroordeeld was. Doordat onlangs met een zijner cliënten een meeningsverschil ontstond over een financiëele manipulatie, werd de man bij den commissaris van politie ontboden. Er werd een huiszoeking gedaan, waarbij bleek dat de zonderlinge finan cier, die tijdens zijn verblijf in de strafkolonie in het hospitaal had gewerkt en een groote me dische kennis had vervorven, in zijn woning drie doozen met verdoovingsmiddelon en tubes mettyphus- en lepra-bacillen verborgen had. Tijdens het onderzoek, dat de man bijwoonde, waarschuwde hij de politie niet te ruw op te treden daar zij anders „de grootste ongelukken" zou veroorzaken. Hij weigerde te vertellen waar om hij al deze stoffen in zijn bezit had. DE ZEVENURENDAG IN RUSLAND. Op bevel van de sovjet-regeering zullen bin nen drie maanden 112 ondernemingen met een personeel van meer dan 100.000 arbeiders den zevenurendag invoeren. De verleden jaar bij de viering van het tienjarig jubileum van de bols jewistische revolutie aangekondigde zevenuren dag is n.1. slechts in zeer weinig fabrieken inge voerd. De arbeiders eischen het nakomen van de belofte en daarom wordt een maatregel ge troffen. ".J DE MOORDENAAR VAN ZIJN KIND. Voor het Assissenhof te Toulouse (Frankrijk) verdringt zich dagelijks een menigte nieuwsgie rigen om getuige te zijn van het geding tegen Pierre de CrouzetRayssac, den 34 jaar ouden zoon eener zeer achtenswaardige familie, die schrikkelijke misdaad op zijn geweten heeft. Het gebeurde klinkt eenigszins als een ver haal uit de oude doos, doch het is er niet min der waar om. In 1924 kwam bij de familie Crou zetRayssac, die een prachtig buiten in Avig- nonet—Lauragais bewoont, de 22-jarige José- phine Machiot als dienstbetrekking. Spoedig ontstond er een ongeoorloofde verhouding tus- 'sehen het meisje en den zoon des huizes toen het meisje eenige maanden later moest beken nen dat zij een kind verwachtte, werd zij uit den dienst ontslagen met een kleine geldelijke toelage. Zij bracht in een hospitaal een jongen ter wereld, die ergens werd ondergebracht zij zelf ging in een anderen dienst. Geregeld be taalde de familie CrouzetRayssac de toelage de zoon Pierre was intusschen met een gefortu neerd meisje uit de buurt gehuwd. In Januari van dit jaar, toen het knaapje zes tienmaanden oud was, schreef de moeder aan haar vroegeren minnaar dat zij er van het geld niet kon komen. Pierre begaf zi:ch naar Donne- 'Ville, de plaats waar Joséphine diende, had een De deur van no. 9 ging open en de weduwe van Pierre Fortier verliet het huis. Ovide doorwoelde op dit oogenblik een vuil nishoop juist tegenover het huis, en om zijn rol van voddenraper goed te spelen, stak hij in zijn zak al de stukken papieir en lorren welke hij vond. ÏÏ)oen hij de deur hoorde sluiten, hief hij het hoofd op. Het begon nog slechts te schemeren. Hij erkende nochthans met den eersten oog opslag den gebruikelijken voorschoot der Pa- rijsche brooddraagsters. Zij moet het zijn, zeide hij bij zichzelven, welaan, ik zal niet onverrichter zake naar huis terugkeeren. Jeanne in haar overpeinzingen verdiept, stap te flink door, zonder zich evenwel te haasten. Ovide volgde haar, terwijl hij onderweg de vuilnishoopen nazag. De brooddraagster kon niet vermoeden dat de voddenraper, dien zij bij haar vertrek uit haar woning gezien had, doch op wien zij verder geen acht sloeg, haar volgde. Om alle vermoedens te vermijden, vertraagde Ovide bijwijlen zijn stap, doch hij zorgde er voor, zijn prooi nooit uit het gezicht te verlie zen, hetgeen overigens niet moeilijk was, aange zien op dit vroege uur de straten nog bijna ver laten waren. Jeanne bereikte het huis Lebret, juist op liet oogenblik, dat Ovide den hoek der rue Dauphi- ne omsloeg. Vijf-en-twintig schreden hoogstens scheidden hen van elkander. De winkel was nog niet open. Jeanne ging een donkere gang binnen en verdween. Daar, zeide Soliveau bij zichzelven, woont dus de bakker, voor wien zij brood rondbrengt. Maar is die draagster wel de vrouw, die ik moet hebben Het tegen overgestelde zou mij zeer verwonderen. Het zou een zonderling toeval zijn, als er een andere brooddraagster dan Je anne Fortier juist in huis huis van Lucie woon de. Ovide ging de rue Dauphine in tot tegenover den winkel van Lebret. Hij hield zich bezig met papieren in den om trek op te rapen, terwijl hij met den blik de gang! peilde, waarin Jeanne verdwenen was. Op dit oogenblik ging de deur van den win kel open, en Jeanne kwam de dienstbode hel pen, om de vensterblinden af te nemen en bin nen te brengen. Twee brooddraagsters verschenen terzelfder- tijd, uit de kamer achter den winkel komend. De eene \\as een meisje van ongeveer twee- en-twintig jaar, de andere een vrouw van dertig Madame Perrin, zeide het meisje tot Jean ne, wij gaan naar de „Bijeenkomst der Bakkers'. Het is onze ronde dezen morgen. Gaat maar, kinderen, antwoordde Jeanne, ik volg. Ovide had toegeluisterd. Madame Perrin, zij is het wel, mompelde hij. Zij is 't stellig. Zij gaat naar „De Bijeen komst der Bakkers". Ik moet weten, waar dat huis is. Dat zal mij misschien van dienst kun nen zijn. In plaas van Jeanne Fortier af te wachten, volgde Ovide de twee vrouwen. Zij liepen een gang door, die hen, langs de rue de Guérégaud, in de rue de Seine bracht, bijna juist tegenover het huis, waar de lieden van de baakerij samenkwamen en waar zij bin nengingen. In een ommezien had Ovide zijn kiel uitge trokken, dien hij in zijn zak stak hij trok zijn pet nog dieper over de oogen en ging op zijn beurt het huis binnen. De zaal, waar het buffet stond, was bijna le dig, doch daarachter, in de ruime zaal, welke wij vroeger beschreven hebben, wemelde het van bakkers, brooddragers en -draagsters. Eenige mannen hadden over hun gewone kleeding een soort van rok, die het middel om sloot en tot aan de knieën afhing. De borst en het gelaat waren met bloem over dekt, de armen bespat met deeg. De dienstboden liepen heen en weer in de groote zaal, aan welker uiteinde zooals wij reeds verteld hebben zich de keuken bevond. Een deel van het volk was aan het drinken het andere aan het eten. De waard troonde in het buffet, in de voor zaal, waar zich een kabinet bevond, dat door middel van een glazen deur op de groote zaal uitkwam. Ovide bestelde aan de toonbank een glas wit ten wijn, dat hij staande uitdronk. Jeanne kwam aan ging achter hem voorbij naar de groote zaal. Zoodra zij verscheen, werd zij door vrienden en kennissen omringd. Jeanne werd gaarne gezien, wij weten het, en Ovide kon het bemerken aan de wijze, waarop zij ontvangen werd. Hij betaalde het glas witte wijn en ging heen, nam zijn zak en zijn haak op, en ging weer ijve rig „voddenrapen" in de nabijheid van den bak kerswinkel Lebret. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1928 | | pagina 1