lifii NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
JEANNE
19e Jaargang-
Dinsdag 30 October 1928.
No. 86.
WIERINGEN EN OMSTREKEN
■WIERINGER COURANT^
AD VERTEN T IëN
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU:
Hlppolytushoef Wieringen.
Telefoon Intercomm. No. 19.
L
UITGEVER
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN
EEN NIEUWE GROENTE.
Een van uit China ingevoerde Koolsoort.
Van liet Tuinbouwkundig Bureau A. H. Mank
te Leiden ontvingen wij onderstaand artikel
De aankondigingen van een nieuw soort vlieg
tuig, een nieuw muziekinstrument, een verbe
terd model auto, die wij schier dagelijks in onze
tijdschriften aantreffen, getuigen van een aan
houdende en in menig opzichten verblijdende
vooruitgang der techniek. Zeldzamer echter zijn
in dit opzicht de mededeelingen uit den Land
en Tuinbouw, die, meestal uit bescheidenheid,
niet gaarne op den voorgrond treedt. En toch,
niemand zal het willen ontkennen, is deze tak
van bedrijf van even groote beteekenis voor on
ze welvaart.
't Was daarom een zeer aangename ontdek
king, dat wij op de laatst gehouden Utrechtsche
tentoonstelling, bij de collectieve inzending van
de Veilingsvereeniging Vinkeveen, een uitheem-
sche groentensoort zagen tentoongesteld, die
op buitengewone wijze de aandacht van alle
vakgenooten trok.
Niemand kende deze groentensoort, die er
toch zoo aanlokkelijk uitzag, gepakt in een paar
„eenmalige" verzendingskisten. De een noem
de het witlof een ander bindsla, maar men zag
al spoedig dat het toch heel iets anders moest
zijn. De mooie gevormde kroppen waren voor
witlof veel te groot en voor bindsla veel te blank.
Het etiket wees aan „Canlonner Witkrop"
(Chineesche kool) waarmee we alvast zoover uit
den droom waren, dat wij met een koolgewas
te doen hadden.
Maar deze sombere gegevens zijn natuurlijk
lang niet voldoende voor een groentenkweeker
om er meer dan gewonen aandacht aan te
schenken. Hij wil vooral weten of zoo'n nieuwe
groente goed smaakt, gemakkelijk groeit, waar
het zaad verkrijgbaar is en wanneer het gezaaid
moet worden. Met het oog hierop hebben wij
een nader onderzoek ingesteld en ongetwijfeld
zal het voor onze Lezers van belang zijn, hier
eenige nadere bijzonderheden van mee te dee-
len, temeer daar in de laatste weken dit artikel
reeds aan de Veursche Groentenveiling werd
aangeboden en gretig verkocht.
Op de tentoonstelling vernamen wij reeds,
dat de zaden van de Canlonner Witkrop afkom
stig waren van de Zwaan en Co.'s, tuinders
Zaadhandel te Delft en aan de Veursche Groen
tenveiling kwamen wij te weten, dat het lever
baar product afkomstig was uit de proeftuin
van de Mij. voor Zaadteelt en Zaadselectie
Zwaan en van der Molen, te Voorburg.
Bij een bezoek aan den Proeftuin maakte het
welige gewas van deze nieuwe kool inderdaad
den indruk, dat wij hier met een waardevolle
aanwinst voor den tuinbouw te doen hebben.
De Heer Knapper, chef van genoemden tuin.
deelde ons welwillend mede, dat het gewas op
FEUILLETON.
o-o
No. 111.
Eendracht maakt macht, zeide Ovide, maar
het geld is nog veel machtiger dan de eendracht
Hebt gij geld bij u, neef
Paul* Harmant haalde zijn portefeuille te
voorschijn. Hij haalde er eenige bankbiljetten
uit en gaf ze aan zijn medeplichtige, die ze spoc
dig in zijn zak deed verdwijnen, terwijl hij
vroeg
Hebt gij mij nog iets heel belangrijks te
vertellen
Neen.
In dat geval is het niet noodig, dat gij met
mij naar huis gaat, zooals gij van plan waart op
het oogenblik, dat ik u ontmoet, heb. Betaal de
rekening en ook deze sigaren, welke gij mij
schenkt, of liever, welke ik mijzelve schenk op
uw kosten. Zij zijn uitmuntend. Nu ga ik naar
huis. Ik moet een plan beramen.
De schurk drukte zijn schatrijken medeplich
tige de hand en verwijderde zich.
Zooals men ziet, sloot Ovide zich geheel en
al aan bij de gedachten van Jacques Garaud.
Zoodra hij thuis was, kleedde hij zich uit en
legde zich te bed, niet om te slapen, maar om
na te denken.
Geen moord zeide hij, ik ben ook van die
gedachte, doch het is moeilijker een aanneme
lijk ongeluk voor te bereiden, en tot een goed
einde te brengen, dan iemand een mes tusschen
de schouders te plantten.
Xhans mioet ik listiger en voorzichtiger te
werk gaan, en vooral snel handelen daar elk
oogenblik het gevaar dreigt los te barsten.
Eerst en vooral moet ik de woning kennen
van de broioddraagster. Morgen vroeg hoop ik
dat te weten. Dan zullen wij verder zien.
Daar Jeanne Fortied haar dochter heeft weer
gehouden, heb ik op de quai de Bourbon, bij Lu-
cie de meeste kans om te slagen doch ik zal
mij weer van het hoofd tot de voeten veranderen
om terug te keeren in die wijk, waar ik reeds al
te veel heb rondgeloopen, en waar men mij zou
kunnen herkennen. Gelukkig ben ik niet ten
einde raad, en door mijn gelaat te veranderen,
vrees ik niemand.
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
7 Juli 1.1. was gezaaid en den 15en September
de eerste kolen reeds konden worden gesneden,
zoodat het gewas vanaf het droge zaad slechts
10 weken noodig heeft. De kroppen worden van
de buitenbladeren ontdaan en bij 10 stuks in
een potenbak gepakt. Goede exemplaren wegen
1 k 1M> Kg.uiterlijk doen ze aan een sterk ver
grootte witlofkrop denken. De sneeuwwitte
bladnerven en het lichtgeel getinte blad geven
de kool een smakelijk aanzien en het verwon
derde oons dan ook niet, dat de smaak buiten
gewoon werd genoemd. De Heer Knapper had
de Canlonner witkop reeds eenige malen laten
veilen maakte in het begin 22 cent, doch later
reeds 25 a 30 cent per stuk, wel een bewijs dat
de consument er al heel spoedig de smaak van
te pakken had.
In tegenstelling met onze Hollandsche Kool
soorten is deze Chineesche kool een eenjarig ge
was en alleen voor najaarsteelt geschikt en ge
zien de zeer korte groeiperiode bijzonder aan te
bevelen.
Van den Heer A. R. Zwaan, die de zaden van
deze kool uit China importeerde, vernamen wij
dat dit gewas in China en Japan uitsluitend in
het najaar wordt verbouwd, omdat het een
koud-weer groente is. Op bovengenoemden proef
tijd werden het geheele jaar door honderden
proeven genomen, doch alle proeven, welke
vóór Juli genomen waren, mislukten omdat de
planten veel te vroeg doorschoten zonder dat er
een eetbare krop gevormd werd. Het zaaisel van
den 7den JULI slaagde echter schitterend en
leverde een opbrengst op van f 16.- per R.R.
Aan te raden is vanaf JULI tot half Augustus
wekelijks een zaaisel op een kweekbed uit te
zaaien.
In China zaait men onmiddellijk ter plaatse,
doch uit de hier besproken proeven is gebleken,
dat de jonge planten zich gemakkelijk laten
verpoten. Op deze wijze kan men het gewas tee-
len op land dat eerst begin of half Augustus
leeg komt. Met het oog op de zeer snelle groei
van dit gewas moet men voor een flinke bemes
ting zorg dragen, wat voor een dankbaar pro
duct natuurlijk geen bezwaar is.
Doordat de planten zoogoed als rechtop groei
en, kan zeer dicht worden geplant. Een onder
linge afstand van 40 45 c.M. is reeds voldoen
de, zoodat er bijna 80 stuks op de R. R. gaan.
Van deze Chineesche kool bestaan nog vele
verscheidenheden, doch van de Calonner Wit
krop is gebleken, dat deze alleen mooi gesloten
kroppen leverde. De andere gaven allen een min
•of meer of losse van boven openstaande kool.
De Canlonner is dan ook voor de Hollandsche
tuinderij het meest aan te bevelen en daar de
cultuur uiterst eenvoudig is, kan een algemeene
verbreiding van deze groente worden verwacht
en een proefneming worden aanbevolen.
Tenslotte kunnen wij niet nalaten hulde te
brengen aan den Heer Zwaan te Voorburg, deior
wiens bekwaamheid en rustelooze werkzaam^
heid op dit terrein de Tuinbouw reeds veel te
danken heeft.
Die overwegingen en andere van den zelfden
aard hielden Ovide Soliveau een goed deel van
den nacht wakker.
Te drie uur 's morgens sprong hij uit zijn bed,
stak een kaars aan, zocht in een koffer, waaruit
hij een oud, versleten costuum haalde, bestaan
de uit een fluweeten broek, een gescheurde jas
en een oud gelapt vest.
Hij trok die lompen aan en daarover heen een
slechten kiel, waarvan hij de afgesleten mou
wen tot aan de ellebogen omsloeg, bestreek zijn
kaken met steenrood, wreef wat blauw onder de
oogen, zette een platte pet op, waarvan hij de
klep bijna tot op zijn neus trok, nam onder zijn
arm een tamelijk grooten zak, sneed den knop
van een buigbaren wandelstok, stak er een
kram in, om hem te veranderen in den gebrui-
kelijken haak, waarmee de voddenrapers zich
wapenen, en aldus verkleed, verliet hij zijn wo
ning en begaf zich naar het centrum van Parijs.
Terwijl hij voortliep zeide hij bij zichzelven
De brooddraagsters moeten vroeg op haar
werk zijn. Ik moet dus trachten Jeanne Fortier
te ziien, wanneer zij haar woning verlaat. Ik
ken haar niet, maar het oostuum zal mij wel
helpen.
Hij begaf zich naar de quai de Bourbon, en
terwijl hij met zijn haak de vuilnishoopen om
woelde, hield hij het huis no. 9 in het oog.
Ondanks de groote bekommeringen, die haar
geest bezighielden, vergat Jeanne Fortier
moeder Lize haar dienst niet en vervulde
dezen met voorbeeldige nauwgezetheid.
Om halfzes moest zij in den winkel van haar
meester zijn, de bestellingen van den vorigen
dag nazien, haar maanden gereed zetten, en ter
wijl men deze vulde, begaf zij zich met de brood
draagsters van den winkel en die uit de buurt
naar „De Bijeenkomst der Bakkers", waar som
migen koffie, anderen een glas witte wijn dron
ken.
Met schrik en angst bevangen, als zij was,
had Jeanne zich gaarne aan dat gebruik ont
trokken, doch dat was onmogelijk, zoo zij niet
voor een eigenwijze vrouw wilde doorgaan en
met een slecht oog aangezien worden.
Zij moest zich dus onderwerpen aan de gebrui
ken van het beroep en het bewijs leveren van
goede kameraadschap.
Om te halfzes in de bakkerij Lebret te zijn,
was Jeanne verplicht de quai de Bourbon om
streeks vijf uur te verlaten, en stond zij reeds te
vier uur op, teneinde haar kamer wat in orde
te brengen, en vervolgens haar breeden voor-
srhoot aan te doen en te vertrekken.
Het sloeg vijf uur.
BINNENL. NIEUWS.
DE 75.000s<e VAN EINDHOVEN.
Vrijdagmiddag om ongeveer 12 uur is bij den
Burgerlijken Stand te Eindhoven de 75.000ste
ingezetene aangegeven. De gelukkige baby was
een meisje. De vader ontving 75 van de ge
meente en tal van cadeaux van particulieren.
RIJTUIG TE WAÜftER.
Bij een begrafenis te Weespercarspel is een
der volgrijtuigen te water geraakt door het stei
geren van het paard. De inzittenden sloegen de
ramen der portieren stuk en konden zoo gered
worden. De voerman was er erger aan toe, het
duurde geruimen tijd eer hij onder het rijtuig
weggehaald kon worden. Zijn toestand is zeer
ernstig. Per roode Kruis auto werd de ongeluk
kige naar Amsterdam vervoerd.
SLACHTING ONDER DE SCHAPEN
AANGERICHT.
T^e Kortenhoef hebben honden leelijk huisge
houden in het weiland van L. Luyer. Verschei
dene schapen werden in de sloot gejaagd een
ervan lag doodgebeten en geheel verscheurd.
EEN ZELDZAAM JUBILEUM.
Een ongetwijfeld zelmzaam feit zal dezer de
gen te 's-Gravenhage herdacht worden.
Op 3 November e.k. zal mejuffrouw Hendrika
Erwich niet minder dan zeventig achtereenvol
gende jaren bij deze familie, de familie Berlijn,
in huishoudelijken dienst zijn.
„Heintje" is thans 88 jaar oud. Men begrijpt
dat op dien hoogen leeftijd van een eigenlijke
dienstbaarheid reeds sedert verscheidene jaren
niet goed meer sprake kan zijn. Mejuffrouw
Erwich woont thans reeds zeer geruimen tijd in
bij een der dochters, mejuffrouw Adéle Berlijn,
Stationsweg 28, meer als een lieive huisgenoote
Tfcen zij vijftig jaren bij de familie had ge
diend, is daar een groot feest van gemaakt en
heeft de Koningin haar de bronzen eeremedaille
der oranje-Nassau orde verleend, die later, bij
haar eestigjarig jubileum door de zilveren me
daille vervangen werd. De paus deed haar op
een harer gedenkdagen den Aposfolischen ze
gen toekomen.
Tfaans gaat Heintje in zeer goeden gezond
heidstoestand en met veel blijmoedigheid haar
opmerkelijk herdenkingsfeest tegemoet.
BUITENLAND.
EEN GEVAARLIJK BANKIER 1
De inwoners van het wreedzame stadje No-
gentsur-Marne zijn zeer geschrokken door de
ontdekking, dat er in hun midden een geheim
zinnig laboraturium is gevestigd, vol met gif
stoffen en bacteriologische producten, voldoen
de om de geheele gemeente van den aardbol te
doen verdwijnen.
Eenigen tijd geleden vestigde zich te Nogent
een deftig uitziende man van omstreeks 56 jaar,
die een kantoortje opende, waar hij financieele
transacties verrichtte. Zijn cliënten wisten niet
dat de man tien jaar in een strafkolonie had ge
zeten en vijftien maal wegens oplichting en ver
duistering veroordeeld was.
Doordat onlangs met een zijner cliënten een
meeningsverschil ontstond over een financiëele
manipulatie, werd de man bij den commissaris
van politie ontboden. Er werd een huiszoeking
gedaan, waarbij bleek dat de zonderlinge finan
cier, die tijdens zijn verblijf in de strafkolonie
in het hospitaal had gewerkt en een groote me
dische kennis had vervorven, in zijn woning
drie doozen met verdoovingsmiddelon en tubes
mettyphus- en lepra-bacillen verborgen
had.
Tijdens het onderzoek, dat de man bijwoonde,
waarschuwde hij de politie niet te ruw op te
treden daar zij anders „de grootste ongelukken"
zou veroorzaken. Hij weigerde te vertellen waar
om hij al deze stoffen in zijn bezit had.
DE ZEVENURENDAG IN RUSLAND.
Op bevel van de sovjet-regeering zullen bin
nen drie maanden 112 ondernemingen met een
personeel van meer dan 100.000 arbeiders den
zevenurendag invoeren. De verleden jaar bij de
viering van het tienjarig jubileum van de bols
jewistische revolutie aangekondigde zevenuren
dag is n.1. slechts in zeer weinig fabrieken inge
voerd. De arbeiders eischen het nakomen van
de belofte en daarom wordt een maatregel ge
troffen.
".J
DE MOORDENAAR VAN ZIJN KIND.
Voor het Assissenhof te Toulouse (Frankrijk)
verdringt zich dagelijks een menigte nieuwsgie
rigen om getuige te zijn van het geding tegen
Pierre de CrouzetRayssac, den 34 jaar ouden
zoon eener zeer achtenswaardige familie, die
schrikkelijke misdaad op zijn geweten heeft.
Het gebeurde klinkt eenigszins als een ver
haal uit de oude doos, doch het is er niet min
der waar om. In 1924 kwam bij de familie Crou
zetRayssac, die een prachtig buiten in Avig-
nonet—Lauragais bewoont, de 22-jarige José-
phine Machiot als dienstbetrekking. Spoedig
ontstond er een ongeoorloofde verhouding tus-
'sehen het meisje en den zoon des huizes toen
het meisje eenige maanden later moest beken
nen dat zij een kind verwachtte, werd zij uit
den dienst ontslagen met een kleine geldelijke
toelage. Zij bracht in een hospitaal een jongen
ter wereld, die ergens werd ondergebracht zij
zelf ging in een anderen dienst. Geregeld be
taalde de familie CrouzetRayssac de toelage
de zoon Pierre was intusschen met een gefortu
neerd meisje uit de buurt gehuwd.
In Januari van dit jaar, toen het knaapje zes
tienmaanden oud was, schreef de moeder aan
haar vroegeren minnaar dat zij er van het geld
niet kon komen. Pierre begaf zi:ch naar Donne-
'Ville, de plaats waar Joséphine diende, had een
De deur van no. 9 ging open en de weduwe
van Pierre Fortier verliet het huis.
Ovide doorwoelde op dit oogenblik een vuil
nishoop juist tegenover het huis, en om zijn rol
van voddenraper goed te spelen, stak hij in zijn
zak al de stukken papieir en lorren welke hij
vond.
ÏÏ)oen hij de deur hoorde sluiten, hief hij het
hoofd op.
Het begon nog slechts te schemeren.
Hij erkende nochthans met den eersten oog
opslag den gebruikelijken voorschoot der Pa-
rijsche brooddraagsters.
Zij moet het zijn, zeide hij bij zichzelven,
welaan, ik zal niet onverrichter zake naar huis
terugkeeren.
Jeanne in haar overpeinzingen verdiept, stap
te flink door, zonder zich evenwel te haasten.
Ovide volgde haar, terwijl hij onderweg de
vuilnishoopen nazag.
De brooddraagster kon niet vermoeden dat de
voddenraper, dien zij bij haar vertrek uit haar
woning gezien had, doch op wien zij verder geen
acht sloeg, haar volgde.
Om alle vermoedens te vermijden, vertraagde
Ovide bijwijlen zijn stap, doch hij zorgde er
voor, zijn prooi nooit uit het gezicht te verlie
zen, hetgeen overigens niet moeilijk was, aange
zien op dit vroege uur de straten nog bijna ver
laten waren.
Jeanne bereikte het huis Lebret, juist op liet
oogenblik, dat Ovide den hoek der rue Dauphi-
ne omsloeg.
Vijf-en-twintig schreden hoogstens scheidden
hen van elkander.
De winkel was nog niet open. Jeanne ging
een donkere gang binnen en verdween.
Daar, zeide Soliveau bij zichzelven, woont
dus de bakker, voor wien zij brood rondbrengt.
Maar is die draagster wel de vrouw, die ik moet
hebben Het tegen overgestelde zou mij zeer
verwonderen. Het zou een zonderling toeval
zijn, als er een andere brooddraagster dan Je
anne Fortier juist in huis huis van Lucie woon
de.
Ovide ging de rue Dauphine in tot tegenover
den winkel van Lebret.
Hij hield zich bezig met papieren in den om
trek op te rapen, terwijl hij met den blik de
gang! peilde, waarin Jeanne verdwenen was.
Op dit oogenblik ging de deur van den win
kel open, en Jeanne kwam de dienstbode hel
pen, om de vensterblinden af te nemen en bin
nen te brengen.
Twee brooddraagsters verschenen terzelfder-
tijd, uit de kamer achter den winkel komend.
De eene \\as een meisje van ongeveer twee-
en-twintig jaar, de andere een vrouw van dertig
Madame Perrin, zeide het meisje tot Jean
ne, wij gaan naar de „Bijeenkomst der Bakkers'.
Het is onze ronde dezen morgen.
Gaat maar, kinderen, antwoordde Jeanne,
ik volg.
Ovide had toegeluisterd.
Madame Perrin, zij is het wel, mompelde
hij. Zij is 't stellig. Zij gaat naar „De Bijeen
komst der Bakkers". Ik moet weten, waar dat
huis is. Dat zal mij misschien van dienst kun
nen zijn.
In plaas van Jeanne Fortier af te wachten,
volgde Ovide de twee vrouwen.
Zij liepen een gang door, die hen, langs de
rue de Guérégaud, in de rue de Seine bracht,
bijna juist tegenover het huis, waar de lieden
van de baakerij samenkwamen en waar zij bin
nengingen.
In een ommezien had Ovide zijn kiel uitge
trokken, dien hij in zijn zak stak hij trok zijn
pet nog dieper over de oogen en ging op zijn
beurt het huis binnen.
De zaal, waar het buffet stond, was bijna le
dig, doch daarachter, in de ruime zaal, welke
wij vroeger beschreven hebben, wemelde het
van bakkers, brooddragers en -draagsters.
Eenige mannen hadden over hun gewone
kleeding een soort van rok, die het middel om
sloot en tot aan de knieën afhing.
De borst en het gelaat waren met bloem over
dekt, de armen bespat met deeg.
De dienstboden liepen heen en weer in de
groote zaal, aan welker uiteinde zooals wij
reeds verteld hebben zich de keuken bevond.
Een deel van het volk was aan het drinken
het andere aan het eten.
De waard troonde in het buffet, in de voor
zaal, waar zich een kabinet bevond, dat door
middel van een glazen deur op de groote zaal
uitkwam.
Ovide bestelde aan de toonbank een glas wit
ten wijn, dat hij staande uitdronk.
Jeanne kwam aan ging achter hem voorbij
naar de groote zaal.
Zoodra zij verscheen, werd zij door vrienden
en kennissen omringd.
Jeanne werd gaarne gezien, wij weten het, en
Ovide kon het bemerken aan de wijze, waarop
zij ontvangen werd.
Hij betaalde het glas witte wijn en ging heen,
nam zijn zak en zijn haak op, en ging weer ijve
rig „voddenrapen" in de nabijheid van den bak
kerswinkel Lebret.
(Wordt vervolgd.)