EERLOOS.
20e Jaargang.
Dinsdag 4 Juni 1929
No. 4l
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
WIERINGER COURANT
UITGEVER
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
ADVERTENTlëN:
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU:
Hiypolytnshoêf Wleiü*"«n.
Telefoon Intercomm. No i§,
VAN ALLES WAT.
WAJT VOOR WEER WORDT HET
Als de haren op de huid van een zeehond (men
behoeft slechts een stukje van die huid te heb
ben) zich oprichten, wordt het mooi weder.
Doch gaan zij weer liggen, dan wordt het regen.
Als de spin den kop uit haar web steekt, zal
het goed weer worden en steekt zij de pooten er
uit, dan wordt het nog mooier weder. Spint zij
zeer groote draden, zoo kan men verzekerd zijn,
dat het tenminste twaalf of veertien dagen lang
mooi weer zal blijven. Bij onstuimig weder keert
zij zich geheel om en toont den waarnemer alleen
haar achterdeel.
EXTRA VALSCHE TANDEN VOOR ROOKERS.
Op het congres van de Engelsche tandartsen
werd medegedeeld, dat de Engelsche tabakspij
penfabrikanten een fonds hebben gesticht voor
de verbetering der kunsttanden. De fabrikanten
hadden waargenomen, dat menschen met val-
sche tanden het rooken langzamerhand afschaf
fen, daar de kunsttanden niet duurzaam genoeg
zijn, om de pijp goed vast te houden. Dat moet
natuurlijk anders worden, hebben zij gedacht en
dus dit fonds gesticht.
WALVISCHSCHREEUWERS.
Een eigenaardige manier van walvisschen
vangen wordt nog op de Shetlandsche eilanden
toegepast. Zoodra er een school walvisschen ge
zien wordt, springen mannen en vrouwen in
bootjes. Zij trachten dan onder vreeselijk ge
schreeuw en lawaai de walvisschen te omsinge
len en naar de kust te drijven. Meestal gehikt
dit en de monsters, die dan weerloos op het dro
ge liggen, worden gemakkelijk afgemaakt.
Het is voorgekomen, dat een aantal vrouwen
zonder hulp van mannen, op deze wijze niet
minder dan 123 walvisschen wist te bemachtigen
EVEN UITKNIPPEN.
Huishoudelijke brandweer.
Weet u wel, dat u zelf een heel goed brand-
bluschmiddel kunt maken, om een begin van
brand te blusschen Doe op 5 liter water, 3 pond
zout en ïtyo pond ammoniakzout. Doe dat in een
groote flesch en bewaar het op een plaats, waar
iedereen dadelijk bijkan.
Spattende braadpan.
Een ondiepe braadpan, met veel vet er in, zal
hevig spatten en het heele kookstel of fornuis
onderspatten. Maar dat zal niet gebeuren, wan
neer men voor het gebruik, een paar snuifjes fijn
zout in de pan doet.
Vochtige schoenen.
Vochtige schoenen kan men in een oogwenk
glimmend krijgen, wanneer men in de zwarte
v of bruine sehoencréme een druppeltje petroleum
doet.
FEUILLETON.
No. 32.
En hij spreekt, spreekt maar altijd door.
Hij wil dietf man redden, omdat hij dat be
schouwt als zijn plicht, zooals hij hem daareven
uit vriendschap heeft willen redden
En hij vindt in zijn eigen wanhoop, in ziin ei
gen zieleleed klanken en zinnen, die het hart ver
scheuren en tot weenen noodzaken.
Maar zie, opeens, terwijl hij nog spreekt om
zijn vreemd pleidooi te besluiten, het om zoo te
zeggen voedend met zijn eigen vleesch en bloed,
dringt zich een spooksel aan hem op, dat hem
om de keel grijpt, hem tracht te verworgen en
hem al al dadelijk het geluid zijner stem ont
neemt.
Hij ziet daar plotseling in zijn verbeelding
Julia.
Maar Roger had den naam niet genoemd van
hem of haar, die hem de gestolen bankbiljetten
had ter hand gesteld.
Die geheimzinnige debiteur was derhalve, zoo
als Lucien 't had vermoed, een vrouw geweest.
Was die vrouw de zijne
Maar Julia bezat een dergelijke som niet. Hoe
had zij die dan kunnen teruggeven
Hoe was zijzelve aan die honderdduizend francs
gekomen
Ontvangen van een andere man misschien
En was dan die ander niet de ware moorde
naar
O, in welk een afgrond van eerloosheid ver
zonk zijn blik Julia, de bondgenoote, de hand
langster van den moordenaar Julia, zijn vrouw,
die hij zoo vurig had bemind
Wat had hij gedaan, om zooveel smaad te ver
dienen Hij, de arme verminkte, de eerlijke, een
voudige, goede man Maar dat was meer dan hij
verdragen kon. zijn laatste levenskracht was ge
broken.
Door een wonder van moed en toewijding wil
de hij blijven spreken. Maar zijn geheugen begaf
hem.
Hij zonk ineen, sloot de oogen en stamelde nog
enkele woorden, waaruit men meende te kunnen
opmaken
Vergeef hemvergeef hem. Laroque is
onschuldig
Roger wilde zijn vriend te hulp snellen.
Wratten.
Om wratten te verwijderen, zijn er veel mid
deltjes. We zullen er enkele van opnoemen, lloo-
ge wratten kan men met een dun garentje afbin
den of men kan er met een gloeiende naald door-
heensteken d,ie zoolang er in houden, lot zij
koud is.
De wratten bevochtigen met uiensap en er
's nachts fijngehakte uien opleggen.
Zoeken op vochtige plaatsen onder de hagen
groeiende wolfsmelk een plant met peterselie-
achtige bladeren en een vierbladerig goudgeel
bloempje. Uit de steeltjes van bloem en bladeren
komt geel sap, dit laat men tweemaal daags op
de wrat druppelen en binnen 8 dagen zijn alle
wratten verdwenen.
U zou ook nog bij een apotheek salycilzuur
kunnen halen dit werkt ook zeker en snel.
Nieuwe kousen.
Nieuwe kousen zullen twee keer zoo lang du
ren, als men ze, voor men ze gaat dragen, een
nacht in koud water zet, waarin wat zout is
opgelost. Na het weeken, in koud water naspoe
len en op de tocht te drogen hangen.
ZONDERLINGE VERZAMELINGEN.
Waartoe een inensch kan komen.
Goed beschouwd ontkomen wij geen van allen
aan de zucht om iets te verzamelen. De huismoe
der, die er niet toe kan komen om leege doosjes
weg te doen, is evengoed behept met de verzamel
woede als de man, die elk touwtje dat hij in han
den krijgt, zorgvuldig opspaart. De vraag is al
leen maar, waar ten opzichte van het verzame
len het normale begint en het abnormale op
houdt. Geen mensch zal zich verwonderen over
iemand, die er een insectenverzameling op na
houdt. Toch zal menigeen even glimlachen om
den Londenschen Rothschild, die een zwak voor
vlooien scheen te hebben, en desnoods een
heele expeditie uitrustte om een zeldzaam exem
plaar te bemachtigen. De Duitsche geograaf en
natuurforscher Wagner legde zich toe op één
bepaalde soort kevers, een zekere lord Welsing-
liam bezat niet minder dan tweehonderdtachtig
duizend kleine vlindertjes.
Menige collectiebestaat uit volkomen waarde-
looze voorwerpen. Een Duitsche baron, die in
Keulen woonde, bezat bijvoorbeeld een verzame
ling welke uit niets anders dan.... fleschjes
water en bakjes zand bestond. Het water was
afkomstig uit alle groote rivieren van de wereld,
de monsters zand kwamen eveneens uit verre
streken. De edelman verheugde zich kinderlijk,
als kennissen een fleschje water uit de Ilo-hang
ho rivier meebrachten of een hoopje zand uit de
Sahara
Een Oostenrijkscli officier had de gewoonte
om doodsberichten te verzamelen, en tenslotte
had hij er zooveel, dat hij er een kamer mee liet
behangen.
Een oude rentenier in Parijs liet onlangs meer
dan tachtigduizend tram- en omnibuskaartjes
naN die hij allemaal zelf had gebruikt.
Al even onbeteekenend schijnt het verzamelen
van hondenhalsbanden. Toch legde een Engelsch
De gendarmes duwden hem op zijn bank terug.
Men droeg den advocaat, die geheel bewusteloos
was, naar de wachtkamer voor de getuigen. Een
geneesheer, dokter Martinaud, die zich in de zaal
bevond, werd geroepen en verleende de eerste
hulp. Maar de arme Lucien keerde niet tot be
wustzijn terug.
Eenige minuten later verspreidde zich het
gerucht, dat mijnheer De Noirville aan een be
roerte was gestorven. Het gerucht had de waar
heid vermeld.
Roger trachtte zijn blikken te verbergen.
Er heerschte in de rechtzaal een algemeene
ontroering. De advocaat was gestorven doordat
hij zijn vriend verdedigd had. De vriendschap
had hem gedood.
Roger Laroque begreep alles. Hij had gezien
hoe de bode aan De Noirville een brief had ge
geven. Hij had Lucien plotseling zien verbleeken
Hij had den blik va^ afkeer en minachting ge
voeld, door Lucien op hem geworpen en van zijn
lippen het vreeselijke woord „Ellendeling", ge
lezen.
Lucien had hem alles gezegd. Hij wist alles
En één voor één kon hij nu, om zoo te zeggen,
de verschillende gemoedsbewegingen volgen van
Lucien's vreeselijken strijd.
In zulke diep tragische omstandigheden ver
krijgt de geest een ongeloofelijke helderheid.
Roger had Lucien tot in de ziel gelezen. Lucien
die gestorven was door zijn schuld en hem ziel
togend had vervloektReeds was hij oorzaak
van twee sterfgevallen, van dat van Henriette en
van dat van zijn vriend.
En toen nu de president hem vroeg of hij nog
iets te zijner verdediging had in te brengen, hief
hij het hoofd op en antwoordde met luide stem,
zonder te beven
Ik ben schuldig Ik heb gemoord en ik heb
gestolen. Veroordeel mij.
Dat was voor het publiek een alleronverwacht
ste bekentenis, na alles wat eraan vooraf was ge
gaan. Er ontstond een gemompel, dat lang aan
hield en slechts met moeite kon onderdrukt wor
den.
De president richtte nog enkele vragen tot Ro
ger Laroque, om de bijzonderheden van het ge
rechtelijk onderzoek des te beter te zien opgehel
derd, maar hij ontving van den beschuldigde al
tijd en onveranderlijk het eens gegeven ant
woord
Ik ben schuldig:Veroordeel mij
Hij wilde veroordeeld worden, de ongelukkige!
Hij gevoelde behoefte om nog meer te lijden. Hij
gevoelde behoefte om boete te doen voor den
landedelman zich daarop toe en het lukte hem,
er een paar duizend bijeen te brengen.
Een enkele keer stuit men op een verzameling
die, al bestaat ze niet uit kostbare voorwerpen,
toch een zekere waarde heeft. Dc schilder Ar-
merling bijvoorbeeld legde er zich op toe om
vrouwelijke hoofdtooi uit alle landen en alle
tijden te bemachtigen en een baron Block bezat
een collectie schoenen van beroemde personen
uit de algemeene geschiedenis. De verzameling
is tegenwoordig in een museum te Dresdon on
dergebracht, en, wie er iets voor voelt, kan daar
de fluweelen pantoffels van Saksische prinsessen
zoo goed als het „kroningsschoeisel van Napole
on in oogenschouw nemen.
In een groot vertrek van zijn paleis laat ko
ning Alfons van Spanje alle voorwerpen bewa
ren, die hem schade berokkende of ongeluk
brachten. Toen de vorst bijvoorbeeld nog „infant'
was, gleed hij eens uit op een gladde parketvloei
en bezeerde zijn knie, Het glimmende stuk hout,
dat hem dat ongeluk bezorgde, werd werd uitge
zaagd en kreeg een plaatsje naast alle bommen
dolken en revolvers, die het grootste gedeelle van
deze vrij onverkwikkelijke verzameling uitma
ken. Nog griezeliger dan deze koninklijke collec
tie is de verzameling van een Parijsch medicus,
die er een kleine biblotheck op na houdt, waarin
alle werken banden hebben vangeprepareer
de mcnschenhuid.
Dat dit luguber bezit geen kwaad figuur zou
slaan in de griezelkamer van een panonticum,
zal menigeen moeten toegeven
BUITENLAND.
HET ALLERNIEUWSTE: VARKENSRENNEN.
Wieier- en paardenrennen zijn dingen voor hel
volk. De echte snob geeft er geen zier meer om.
Een poosje waren hondenrennen erg in de mo
de, maar ook dat is niet meer het nieuwste. Lc
dernier cri van onzen veelgcroemdon en veelge-
smaden modernen tijd heet varkensrennen.
Reeds als biggen worden de dieren voor de
wedstrijden voorbereid. Ze worden in kleine
kooien opgesloten en men laat ze honger lijden.
Een varken en niet eten, dat beteekent heel wat!
Als ze goed hongerig zijn, wordt er een lekkernij
voor varkens toebereid en dan laat men de big
getjes er aan ruiken, misschien even een likje
nemen. Maar dan wordt het voer weggenomen
en aan den anderen kant van de renbaan weer
neergezet, terwijl de biggen met verlangende
varkensoogjes er naar miogon loeren, varkens
bekjes aflikken en biggestaartjes in een extra
krul slaan. Dan worden tegelijkertijd de kooien
geopend en de biggen rennen als bezetenen met
hongerige magen en verlangende tongen naar
het voer. Er worden steeds hooge sommen bij den
totalisator voor deze rennen gezet.
Het geheel noemt men sport
DE HITTE IN AMERIKA.
Achtien-twintig-dooden.
New York 1 Juni. De sedert drie dagen aan
houdende hitte heeft totnogtoe in totaal acht-en
dood van Henriette, voor den dood van Lucien.
De gezworenen trokken zich in raadkamer te
rug. De beraadslagingen duurden lang. De taal
van Lucien de Noirville had die mannen in het
hart gegrepen en de bekentenis te elfder ure doior
Roger afgelegd, had op huil meening niet veel
invloed uitgeoefend.
Zij hadden achter zijn bekentenis hel een of
ander geheim vermoed waar van zij bij het plei
dooi reeds een voorgevoel hadden gekregen maar
zij verkeerde in het onzekere en daar zij slechts
op de feiten mochten afgaan, resumeerden zij,
hetgeen bewezen was de teruggevonden bank
biljetten in de kas van Laroque, het gemis van
een voldoende verklaring hoe en waar de beschul
digde zijn tijd had doorgebracht terwijl de mis
daad gepleegd werd, de duidelijke verklaring
van Victoire en het vreemder- gedrag van me
vrouw Laroque en van het kind.
Eindelijk keerden de gezworenen in de ge
rechtszaal terug.
Hun woordvoerder zeide op dc vragen, hem
dooi* den president van het gerechtshof gedaan
Op mijn eer en geweten, ja, Roger Laroque
is schuldig
Er bestaan echter verzachtende omstandighe
den.
Laroque werd veroordeeld.
Als Lucien de Noirville was blijven leven, zou
deze misschien zijn vrijspraak hebben bewerkt.
Maar hij was dood, zonder zijn taak geheel te
hebben afgedaan. Maar hij had in elk geval hel
hoofd van Laroque gered, hem aan de guillotine
ontrukt.
Laroque werd veroordeeld tot levenslangen
dwangarbeid. De menigte ging stil uiteen. Roger
mompelde luid genoeg, om verstaan te worden
't Is rechtvaardig't Is rechtvaardig!
Men zag hem tusschen de gendarmes verdwij
nen met gebogen hoofd en met gekromden rug.
De dagen vlogen voorbij. Roger zuchtte met
enkele politieke misdadigers in een verbannings
oord en zijn gestel werd ondermijnd door 't af
mattende klimaat en het heimwee naar zijn
kind, zijn kleine meid. Wat was er van haar ge
worden Hij wist, dat de oude Benardit aan
't sterfbed van Henriette had beloofd de kleine
Susanne tot zich te nemen dit had Lucien hem
indertijd gezegd. Hij moest en zou zijn kind
zien. En met de anderen beraamde bij een plan
tot ontvluchting.
Op zekeren dag gelukte dit. Na vele omzwer
vingen kwam hij te New York, werkte daar als
'n paard op een fabriek en spaarde 't eten zelfs
uit zijn mond om toch maar zoo gauw mogelijk
twintig offers geëischt. Gisteren werd melding
gemaakt van negentien dooden, heden van ne
gen. Een noordwestelijke wind bracht heden
eenige verademing.
ZELFBEHEERSCHING.
Bescheiden in zijn wensclien was onlangs een
eenzame smid in een doip bij Rouaan. Hij won
het millioenen-lot van de staatsloterij, en werd
met deze onverwachte boodschap verrast, toen
hij bezig was een paard te beslaan. In plaats van
op te springen en een rondedansje te maken,
waarschuwde hij „Kalm aan kinderen, anders
schrikt het paard."
Rustig werkte hij door en toen de hoef goed
zat, legde hij den hamer uit zijn hand en ging
zich overtuigen of «hij inderdaad „kapitalist" was
geworden.
Ook werd hem gevraagd, wat hij met zijn geld
dacht te doen.
„Ik neem misschien een knecht in dienst, dan
behoef ik niet meer al het zware werk alleen te
doen", antwoordde hij rustig.
ZIJ WISTEN NIET, HOE RIJK ZIJ WAREN.
Dertig jaar geleden trouwde te Praag de arbei
der Sandro Lazker met een boerenmeisje, dat
hem in het huwelijk niets meebracht dan haar
:i'issche jeugd, gezondheid en werklust en een
aantal oude boeken. Die geleerdheid stopten zij
in een kast en ze werkten zoo hard zij konden.
Onlangs zagen ze toevallig die oude boeken
weer liggen en nu wilden ze toch eens weten, of
die dingen waarde hadden. Lezen konden zij ze
toch niet, daar ze in een vreemde taal waren ge
drukt. Zij gingen daarom met de boeken naar
een anti-quariaatsboekliandelaar.
Die zette eerst groote oogen op, trok toen een
glad gezicht en bood hun 100 kronen. De vrouw
wilde onmiddellijk den koop sluiten maar Laz-
kor was gewiekster. Hij had die moeilijk verbor
gen verbazing van den boekhandelaar gezien en
ging eerst nog eens naar een anderen boekhan
delaar. Die bood al 8000 kronen. Nu dacht Lazker
er heelemaal niet meer aan, zijn bezit zoo zonder
meer van de hand te doen. En hij zocht en vond
een boekenkenner. Deze verzekerde hem, dat zijn
boeken minstens 100.000 kronen waard waren en
misschien nog véél meer. Want een ervan was
een der eerste Bijbels, die door Gutenberg was
gedrukt, onder de andere boeken waren een al
lereerste uitgave van de werken van Shakespea-
re en enkele uitgaven van Luthers preeken.
De boeken zijn daarop naar Amerika gezonden
en daar geveild. En ze hebben 170.000 dollar op
gebracht. In plaats van de 100 kronen, die de
eerste handelaar wilde geven, hebben de men
schen thans 5 3/4 millioen kronen ontvangen
voor de schat, waarvan zij de waarde niet ken
den.
WOLKBREUKEN IN TEXAS.
Verscheidene millioenen dollar schade.
Wolkbreuken veroorzaakte overstroominge»
in het Zuid-oosten van Texas. Er werd schade
aangericht ten bedrage van verscheidene milli
oenen dollar. Tien personen vredronken.
geld te hebben voor 'n overtocht naar Frank
rijk, naar zijn kind.
In het huis van de pleegouders.
Het was op een regenachtigen herfstavond,
dat er aan de deur van Bénardit's woning werd
geklopt. De oude man deed verwonderd open en
'n vreemdeling strompelde binnen.
't Licht van de ganglamp viel op 't gelaat van
den zwerver en met 'n kreet van schrik riep Bé-
nardit„Roger Laraque, ben jij dat
Ja, ik, ik ben het. Geef me wat eten, want
ik kan niet meer
jTpen Laroque een weinig gegeten en daarbij
een glas wijn gedronken had, scheen hij zich ee-
nigermate hersteld he hebben.
Toen hief hij de oogen op naar de twee oude
menschen, die hem al dien tijd met smartelijke
nieuwsgierigheid hadden aangezien.
Ge hebt u zeker al de vraag gesteld,
begon hij, hoe het mogelijk is dat ik, die slechts
anderhalf jaar geleden tot levenslangen dwang
arbeid werd veroordeeld, op dit oogenblik bij u
ben
Ontvlucht vroeg mevrouw Bénardit.
Ja. Na een verblijf van zes maanden in
Nieuw-Caledonië, ontsnapte ik met vijf zooge
naamd staatskundige misdadigers, die door den
krijgsraad van Versailles veroordeeld waren.
Van de eene plaats naar de andere, van het eene
schip op het andere, nu eens matroos, meestal
als machinist, eens zelfs als bediende, kwam ik
eindelijk in Amerika, waar ik bijna een jaar ver
toefde.
Het was mij vrij spoedig gelukt werk te vin
den aan een der fabrieken van New York. Als
werkman was ik ook mijn loopbaan begonnen in
de rue Saint-Maur en dat was de oorzaak, dat ik
ook in Amerika kon leven. Maar ik had slechts
één doel voor oogen ik wilde mijn kind weder
zien, en spaarde om zoo te zeggen het brood uit
mijn mond om den overtocht naar Frankrijk te
kunnen betalen. Toen ik, volgens mijn meening
voldoend had overgespaard, nam ik passage op
een schip naar Antwerpen, omdat ik dat het
veiligst achtte. Ik wist van Lucien de Noirville
dat Susanne door u zou worden opgenomen.
Daar nu Montliermée slechts op weinige kilo
meters van de Belgische grenzen ligt, liep ik wei
nig gevaar. Maar alles wat ik had, ging door de
reiskosten op, zoodat ik te Antwerpen kwam zon
der een stuiver op zak.
(Wordt vervolgd.)