EERLOOS. 20e Jaargang. Dinsdag 4 Juni 1929 No. 4l NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN WIERINGER COURANT UITGEVER CORN. J. BOSKER, WIERINGEN VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. ADVERTENTlëN: Van 15 regels 0.50. Iedere regel meer 0.10. BUREAU: Hiypolytnshoêf Wleiü*"«n. Telefoon Intercomm. No i§, VAN ALLES WAT. WAJT VOOR WEER WORDT HET Als de haren op de huid van een zeehond (men behoeft slechts een stukje van die huid te heb ben) zich oprichten, wordt het mooi weder. Doch gaan zij weer liggen, dan wordt het regen. Als de spin den kop uit haar web steekt, zal het goed weer worden en steekt zij de pooten er uit, dan wordt het nog mooier weder. Spint zij zeer groote draden, zoo kan men verzekerd zijn, dat het tenminste twaalf of veertien dagen lang mooi weer zal blijven. Bij onstuimig weder keert zij zich geheel om en toont den waarnemer alleen haar achterdeel. EXTRA VALSCHE TANDEN VOOR ROOKERS. Op het congres van de Engelsche tandartsen werd medegedeeld, dat de Engelsche tabakspij penfabrikanten een fonds hebben gesticht voor de verbetering der kunsttanden. De fabrikanten hadden waargenomen, dat menschen met val- sche tanden het rooken langzamerhand afschaf fen, daar de kunsttanden niet duurzaam genoeg zijn, om de pijp goed vast te houden. Dat moet natuurlijk anders worden, hebben zij gedacht en dus dit fonds gesticht. WALVISCHSCHREEUWERS. Een eigenaardige manier van walvisschen vangen wordt nog op de Shetlandsche eilanden toegepast. Zoodra er een school walvisschen ge zien wordt, springen mannen en vrouwen in bootjes. Zij trachten dan onder vreeselijk ge schreeuw en lawaai de walvisschen te omsinge len en naar de kust te drijven. Meestal gehikt dit en de monsters, die dan weerloos op het dro ge liggen, worden gemakkelijk afgemaakt. Het is voorgekomen, dat een aantal vrouwen zonder hulp van mannen, op deze wijze niet minder dan 123 walvisschen wist te bemachtigen EVEN UITKNIPPEN. Huishoudelijke brandweer. Weet u wel, dat u zelf een heel goed brand- bluschmiddel kunt maken, om een begin van brand te blusschen Doe op 5 liter water, 3 pond zout en ïtyo pond ammoniakzout. Doe dat in een groote flesch en bewaar het op een plaats, waar iedereen dadelijk bijkan. Spattende braadpan. Een ondiepe braadpan, met veel vet er in, zal hevig spatten en het heele kookstel of fornuis onderspatten. Maar dat zal niet gebeuren, wan neer men voor het gebruik, een paar snuifjes fijn zout in de pan doet. Vochtige schoenen. Vochtige schoenen kan men in een oogwenk glimmend krijgen, wanneer men in de zwarte v of bruine sehoencréme een druppeltje petroleum doet. FEUILLETON. No. 32. En hij spreekt, spreekt maar altijd door. Hij wil dietf man redden, omdat hij dat be schouwt als zijn plicht, zooals hij hem daareven uit vriendschap heeft willen redden En hij vindt in zijn eigen wanhoop, in ziin ei gen zieleleed klanken en zinnen, die het hart ver scheuren en tot weenen noodzaken. Maar zie, opeens, terwijl hij nog spreekt om zijn vreemd pleidooi te besluiten, het om zoo te zeggen voedend met zijn eigen vleesch en bloed, dringt zich een spooksel aan hem op, dat hem om de keel grijpt, hem tracht te verworgen en hem al al dadelijk het geluid zijner stem ont neemt. Hij ziet daar plotseling in zijn verbeelding Julia. Maar Roger had den naam niet genoemd van hem of haar, die hem de gestolen bankbiljetten had ter hand gesteld. Die geheimzinnige debiteur was derhalve, zoo als Lucien 't had vermoed, een vrouw geweest. Was die vrouw de zijne Maar Julia bezat een dergelijke som niet. Hoe had zij die dan kunnen teruggeven Hoe was zijzelve aan die honderdduizend francs gekomen Ontvangen van een andere man misschien En was dan die ander niet de ware moorde naar O, in welk een afgrond van eerloosheid ver zonk zijn blik Julia, de bondgenoote, de hand langster van den moordenaar Julia, zijn vrouw, die hij zoo vurig had bemind Wat had hij gedaan, om zooveel smaad te ver dienen Hij, de arme verminkte, de eerlijke, een voudige, goede man Maar dat was meer dan hij verdragen kon. zijn laatste levenskracht was ge broken. Door een wonder van moed en toewijding wil de hij blijven spreken. Maar zijn geheugen begaf hem. Hij zonk ineen, sloot de oogen en stamelde nog enkele woorden, waaruit men meende te kunnen opmaken Vergeef hemvergeef hem. Laroque is onschuldig Roger wilde zijn vriend te hulp snellen. Wratten. Om wratten te verwijderen, zijn er veel mid deltjes. We zullen er enkele van opnoemen, lloo- ge wratten kan men met een dun garentje afbin den of men kan er met een gloeiende naald door- heensteken d,ie zoolang er in houden, lot zij koud is. De wratten bevochtigen met uiensap en er 's nachts fijngehakte uien opleggen. Zoeken op vochtige plaatsen onder de hagen groeiende wolfsmelk een plant met peterselie- achtige bladeren en een vierbladerig goudgeel bloempje. Uit de steeltjes van bloem en bladeren komt geel sap, dit laat men tweemaal daags op de wrat druppelen en binnen 8 dagen zijn alle wratten verdwenen. U zou ook nog bij een apotheek salycilzuur kunnen halen dit werkt ook zeker en snel. Nieuwe kousen. Nieuwe kousen zullen twee keer zoo lang du ren, als men ze, voor men ze gaat dragen, een nacht in koud water zet, waarin wat zout is opgelost. Na het weeken, in koud water naspoe len en op de tocht te drogen hangen. ZONDERLINGE VERZAMELINGEN. Waartoe een inensch kan komen. Goed beschouwd ontkomen wij geen van allen aan de zucht om iets te verzamelen. De huismoe der, die er niet toe kan komen om leege doosjes weg te doen, is evengoed behept met de verzamel woede als de man, die elk touwtje dat hij in han den krijgt, zorgvuldig opspaart. De vraag is al leen maar, waar ten opzichte van het verzame len het normale begint en het abnormale op houdt. Geen mensch zal zich verwonderen over iemand, die er een insectenverzameling op na houdt. Toch zal menigeen even glimlachen om den Londenschen Rothschild, die een zwak voor vlooien scheen te hebben, en desnoods een heele expeditie uitrustte om een zeldzaam exem plaar te bemachtigen. De Duitsche geograaf en natuurforscher Wagner legde zich toe op één bepaalde soort kevers, een zekere lord Welsing- liam bezat niet minder dan tweehonderdtachtig duizend kleine vlindertjes. Menige collectiebestaat uit volkomen waarde- looze voorwerpen. Een Duitsche baron, die in Keulen woonde, bezat bijvoorbeeld een verzame ling welke uit niets anders dan.... fleschjes water en bakjes zand bestond. Het water was afkomstig uit alle groote rivieren van de wereld, de monsters zand kwamen eveneens uit verre streken. De edelman verheugde zich kinderlijk, als kennissen een fleschje water uit de Ilo-hang ho rivier meebrachten of een hoopje zand uit de Sahara Een Oostenrijkscli officier had de gewoonte om doodsberichten te verzamelen, en tenslotte had hij er zooveel, dat hij er een kamer mee liet behangen. Een oude rentenier in Parijs liet onlangs meer dan tachtigduizend tram- en omnibuskaartjes naN die hij allemaal zelf had gebruikt. Al even onbeteekenend schijnt het verzamelen van hondenhalsbanden. Toch legde een Engelsch De gendarmes duwden hem op zijn bank terug. Men droeg den advocaat, die geheel bewusteloos was, naar de wachtkamer voor de getuigen. Een geneesheer, dokter Martinaud, die zich in de zaal bevond, werd geroepen en verleende de eerste hulp. Maar de arme Lucien keerde niet tot be wustzijn terug. Eenige minuten later verspreidde zich het gerucht, dat mijnheer De Noirville aan een be roerte was gestorven. Het gerucht had de waar heid vermeld. Roger trachtte zijn blikken te verbergen. Er heerschte in de rechtzaal een algemeene ontroering. De advocaat was gestorven doordat hij zijn vriend verdedigd had. De vriendschap had hem gedood. Roger Laroque begreep alles. Hij had gezien hoe de bode aan De Noirville een brief had ge geven. Hij had Lucien plotseling zien verbleeken Hij had den blik va^ afkeer en minachting ge voeld, door Lucien op hem geworpen en van zijn lippen het vreeselijke woord „Ellendeling", ge lezen. Lucien had hem alles gezegd. Hij wist alles En één voor één kon hij nu, om zoo te zeggen, de verschillende gemoedsbewegingen volgen van Lucien's vreeselijken strijd. In zulke diep tragische omstandigheden ver krijgt de geest een ongeloofelijke helderheid. Roger had Lucien tot in de ziel gelezen. Lucien die gestorven was door zijn schuld en hem ziel togend had vervloektReeds was hij oorzaak van twee sterfgevallen, van dat van Henriette en van dat van zijn vriend. En toen nu de president hem vroeg of hij nog iets te zijner verdediging had in te brengen, hief hij het hoofd op en antwoordde met luide stem, zonder te beven Ik ben schuldig Ik heb gemoord en ik heb gestolen. Veroordeel mij. Dat was voor het publiek een alleronverwacht ste bekentenis, na alles wat eraan vooraf was ge gaan. Er ontstond een gemompel, dat lang aan hield en slechts met moeite kon onderdrukt wor den. De president richtte nog enkele vragen tot Ro ger Laroque, om de bijzonderheden van het ge rechtelijk onderzoek des te beter te zien opgehel derd, maar hij ontving van den beschuldigde al tijd en onveranderlijk het eens gegeven ant woord Ik ben schuldig:Veroordeel mij Hij wilde veroordeeld worden, de ongelukkige! Hij gevoelde behoefte om nog meer te lijden. Hij gevoelde behoefte om boete te doen voor den landedelman zich daarop toe en het lukte hem, er een paar duizend bijeen te brengen. Een enkele keer stuit men op een verzameling die, al bestaat ze niet uit kostbare voorwerpen, toch een zekere waarde heeft. Dc schilder Ar- merling bijvoorbeeld legde er zich op toe om vrouwelijke hoofdtooi uit alle landen en alle tijden te bemachtigen en een baron Block bezat een collectie schoenen van beroemde personen uit de algemeene geschiedenis. De verzameling is tegenwoordig in een museum te Dresdon on dergebracht, en, wie er iets voor voelt, kan daar de fluweelen pantoffels van Saksische prinsessen zoo goed als het „kroningsschoeisel van Napole on in oogenschouw nemen. In een groot vertrek van zijn paleis laat ko ning Alfons van Spanje alle voorwerpen bewa ren, die hem schade berokkende of ongeluk brachten. Toen de vorst bijvoorbeeld nog „infant' was, gleed hij eens uit op een gladde parketvloei en bezeerde zijn knie, Het glimmende stuk hout, dat hem dat ongeluk bezorgde, werd werd uitge zaagd en kreeg een plaatsje naast alle bommen dolken en revolvers, die het grootste gedeelle van deze vrij onverkwikkelijke verzameling uitma ken. Nog griezeliger dan deze koninklijke collec tie is de verzameling van een Parijsch medicus, die er een kleine biblotheck op na houdt, waarin alle werken banden hebben vangeprepareer de mcnschenhuid. Dat dit luguber bezit geen kwaad figuur zou slaan in de griezelkamer van een panonticum, zal menigeen moeten toegeven BUITENLAND. HET ALLERNIEUWSTE: VARKENSRENNEN. Wieier- en paardenrennen zijn dingen voor hel volk. De echte snob geeft er geen zier meer om. Een poosje waren hondenrennen erg in de mo de, maar ook dat is niet meer het nieuwste. Lc dernier cri van onzen veelgcroemdon en veelge- smaden modernen tijd heet varkensrennen. Reeds als biggen worden de dieren voor de wedstrijden voorbereid. Ze worden in kleine kooien opgesloten en men laat ze honger lijden. Een varken en niet eten, dat beteekent heel wat! Als ze goed hongerig zijn, wordt er een lekkernij voor varkens toebereid en dan laat men de big getjes er aan ruiken, misschien even een likje nemen. Maar dan wordt het voer weggenomen en aan den anderen kant van de renbaan weer neergezet, terwijl de biggen met verlangende varkensoogjes er naar miogon loeren, varkens bekjes aflikken en biggestaartjes in een extra krul slaan. Dan worden tegelijkertijd de kooien geopend en de biggen rennen als bezetenen met hongerige magen en verlangende tongen naar het voer. Er worden steeds hooge sommen bij den totalisator voor deze rennen gezet. Het geheel noemt men sport DE HITTE IN AMERIKA. Achtien-twintig-dooden. New York 1 Juni. De sedert drie dagen aan houdende hitte heeft totnogtoe in totaal acht-en dood van Henriette, voor den dood van Lucien. De gezworenen trokken zich in raadkamer te rug. De beraadslagingen duurden lang. De taal van Lucien de Noirville had die mannen in het hart gegrepen en de bekentenis te elfder ure doior Roger afgelegd, had op huil meening niet veel invloed uitgeoefend. Zij hadden achter zijn bekentenis hel een of ander geheim vermoed waar van zij bij het plei dooi reeds een voorgevoel hadden gekregen maar zij verkeerde in het onzekere en daar zij slechts op de feiten mochten afgaan, resumeerden zij, hetgeen bewezen was de teruggevonden bank biljetten in de kas van Laroque, het gemis van een voldoende verklaring hoe en waar de beschul digde zijn tijd had doorgebracht terwijl de mis daad gepleegd werd, de duidelijke verklaring van Victoire en het vreemder- gedrag van me vrouw Laroque en van het kind. Eindelijk keerden de gezworenen in de ge rechtszaal terug. Hun woordvoerder zeide op dc vragen, hem dooi* den president van het gerechtshof gedaan Op mijn eer en geweten, ja, Roger Laroque is schuldig Er bestaan echter verzachtende omstandighe den. Laroque werd veroordeeld. Als Lucien de Noirville was blijven leven, zou deze misschien zijn vrijspraak hebben bewerkt. Maar hij was dood, zonder zijn taak geheel te hebben afgedaan. Maar hij had in elk geval hel hoofd van Laroque gered, hem aan de guillotine ontrukt. Laroque werd veroordeeld tot levenslangen dwangarbeid. De menigte ging stil uiteen. Roger mompelde luid genoeg, om verstaan te worden 't Is rechtvaardig't Is rechtvaardig! Men zag hem tusschen de gendarmes verdwij nen met gebogen hoofd en met gekromden rug. De dagen vlogen voorbij. Roger zuchtte met enkele politieke misdadigers in een verbannings oord en zijn gestel werd ondermijnd door 't af mattende klimaat en het heimwee naar zijn kind, zijn kleine meid. Wat was er van haar ge worden Hij wist, dat de oude Benardit aan 't sterfbed van Henriette had beloofd de kleine Susanne tot zich te nemen dit had Lucien hem indertijd gezegd. Hij moest en zou zijn kind zien. En met de anderen beraamde bij een plan tot ontvluchting. Op zekeren dag gelukte dit. Na vele omzwer vingen kwam hij te New York, werkte daar als 'n paard op een fabriek en spaarde 't eten zelfs uit zijn mond om toch maar zoo gauw mogelijk twintig offers geëischt. Gisteren werd melding gemaakt van negentien dooden, heden van ne gen. Een noordwestelijke wind bracht heden eenige verademing. ZELFBEHEERSCHING. Bescheiden in zijn wensclien was onlangs een eenzame smid in een doip bij Rouaan. Hij won het millioenen-lot van de staatsloterij, en werd met deze onverwachte boodschap verrast, toen hij bezig was een paard te beslaan. In plaats van op te springen en een rondedansje te maken, waarschuwde hij „Kalm aan kinderen, anders schrikt het paard." Rustig werkte hij door en toen de hoef goed zat, legde hij den hamer uit zijn hand en ging zich overtuigen of «hij inderdaad „kapitalist" was geworden. Ook werd hem gevraagd, wat hij met zijn geld dacht te doen. „Ik neem misschien een knecht in dienst, dan behoef ik niet meer al het zware werk alleen te doen", antwoordde hij rustig. ZIJ WISTEN NIET, HOE RIJK ZIJ WAREN. Dertig jaar geleden trouwde te Praag de arbei der Sandro Lazker met een boerenmeisje, dat hem in het huwelijk niets meebracht dan haar :i'issche jeugd, gezondheid en werklust en een aantal oude boeken. Die geleerdheid stopten zij in een kast en ze werkten zoo hard zij konden. Onlangs zagen ze toevallig die oude boeken weer liggen en nu wilden ze toch eens weten, of die dingen waarde hadden. Lezen konden zij ze toch niet, daar ze in een vreemde taal waren ge drukt. Zij gingen daarom met de boeken naar een anti-quariaatsboekliandelaar. Die zette eerst groote oogen op, trok toen een glad gezicht en bood hun 100 kronen. De vrouw wilde onmiddellijk den koop sluiten maar Laz- kor was gewiekster. Hij had die moeilijk verbor gen verbazing van den boekhandelaar gezien en ging eerst nog eens naar een anderen boekhan delaar. Die bood al 8000 kronen. Nu dacht Lazker er heelemaal niet meer aan, zijn bezit zoo zonder meer van de hand te doen. En hij zocht en vond een boekenkenner. Deze verzekerde hem, dat zijn boeken minstens 100.000 kronen waard waren en misschien nog véél meer. Want een ervan was een der eerste Bijbels, die door Gutenberg was gedrukt, onder de andere boeken waren een al lereerste uitgave van de werken van Shakespea- re en enkele uitgaven van Luthers preeken. De boeken zijn daarop naar Amerika gezonden en daar geveild. En ze hebben 170.000 dollar op gebracht. In plaats van de 100 kronen, die de eerste handelaar wilde geven, hebben de men schen thans 5 3/4 millioen kronen ontvangen voor de schat, waarvan zij de waarde niet ken den. WOLKBREUKEN IN TEXAS. Verscheidene millioenen dollar schade. Wolkbreuken veroorzaakte overstroominge» in het Zuid-oosten van Texas. Er werd schade aangericht ten bedrage van verscheidene milli oenen dollar. Tien personen vredronken. geld te hebben voor 'n overtocht naar Frank rijk, naar zijn kind. In het huis van de pleegouders. Het was op een regenachtigen herfstavond, dat er aan de deur van Bénardit's woning werd geklopt. De oude man deed verwonderd open en 'n vreemdeling strompelde binnen. 't Licht van de ganglamp viel op 't gelaat van den zwerver en met 'n kreet van schrik riep Bé- nardit„Roger Laraque, ben jij dat Ja, ik, ik ben het. Geef me wat eten, want ik kan niet meer jTpen Laroque een weinig gegeten en daarbij een glas wijn gedronken had, scheen hij zich ee- nigermate hersteld he hebben. Toen hief hij de oogen op naar de twee oude menschen, die hem al dien tijd met smartelijke nieuwsgierigheid hadden aangezien. Ge hebt u zeker al de vraag gesteld, begon hij, hoe het mogelijk is dat ik, die slechts anderhalf jaar geleden tot levenslangen dwang arbeid werd veroordeeld, op dit oogenblik bij u ben Ontvlucht vroeg mevrouw Bénardit. Ja. Na een verblijf van zes maanden in Nieuw-Caledonië, ontsnapte ik met vijf zooge naamd staatskundige misdadigers, die door den krijgsraad van Versailles veroordeeld waren. Van de eene plaats naar de andere, van het eene schip op het andere, nu eens matroos, meestal als machinist, eens zelfs als bediende, kwam ik eindelijk in Amerika, waar ik bijna een jaar ver toefde. Het was mij vrij spoedig gelukt werk te vin den aan een der fabrieken van New York. Als werkman was ik ook mijn loopbaan begonnen in de rue Saint-Maur en dat was de oorzaak, dat ik ook in Amerika kon leven. Maar ik had slechts één doel voor oogen ik wilde mijn kind weder zien, en spaarde om zoo te zeggen het brood uit mijn mond om den overtocht naar Frankrijk te kunnen betalen. Toen ik, volgens mijn meening voldoend had overgespaard, nam ik passage op een schip naar Antwerpen, omdat ik dat het veiligst achtte. Ik wist van Lucien de Noirville dat Susanne door u zou worden opgenomen. Daar nu Montliermée slechts op weinige kilo meters van de Belgische grenzen ligt, liep ik wei nig gevaar. Maar alles wat ik had, ging door de reiskosten op, zoodat ik te Antwerpen kwam zon der een stuiver op zak. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1929 | | pagina 1