EERLOOS.
20e Jaargang-
Dinsdag 16 Juli 1929.
No. 53
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
WIERINGER COURANT
COBN.
UITOEYEB
J. B08KER, WIERINGEN
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG ei VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
AD VERTENTIÖN
Van 15 regels
Iedere regel meer
0.50.
0.10.
BUIIAU:
Hippolytushoef Wielingen.
Telefoon Intercomm. No. 19.
PASTOOR Th. J. v. d. LAAR. Overl. 6 Juli 1929.
Naar aanleiding van het overlijden en de uit
vaart van Pastoor van der Laar, (vroeger te
Wieringen), schrijft de Medembl. Crt.
Na een pastoraat van 11 jaar te Medemblik
is 6 Juli overleden, op 56-jarigon leeftijd, de
Z.Eerw. Heer Pastoor Th. J. van de Laar.
Priester gewijd 18 Maart 1899, was de over
ledene werkzaam als Kapelaan achtereenvol
gens te Spierdijk, Stompwijk, Gouda en Leiden
om daarna tot Priester te Wie ringen te worden
benoemd.
Vandaar kwam hij op 5 Juli 1918 naar Me
demblik, als opvolger van Pastoor Bollinger.
Een langdurig ziekbed had de nu overledene,
waarvan gevreesd werd dat de dood wel het ge
volg zou zijn. Helaas, 't was juist ingezien
In de herinnering van talloos velen hier en
elders zal de nagedachtenis van Pastoor v. d.
Laar lang blijven voortbestaan, algemeen ge
acht als hij was. Immers, ten overvloede bleek,
destijds wel bij zijn 25-jarig Priesterfeest, hoe
een ieder den jubilaris eerde, ook om zijn per
soonlijke belangstelling voor allen en alles.
Hoe leefde men mee tijdens zijn langdurig
lijden.
6 Juli wa9 het droef einde daar.
Zeer velen hebben vorige week Maanda^
avond de R.-K. Kerk bezocht, waar men gele
genheid had een laatsten blik te werpen op het
stoffelijk overschot.
lT|Oen kón het nog.
En gelijk wel te verwachten was algemeen
deelnemende belangstelling viel waar te nemen
Woensdag, bij de plechtige uitvaart en begrafe
nis.
Stampvol was de in rouw gehulde kerk. In
het Priesterkoor hadden vele Geestelijken uit
het dekenaat Hoorn en Wervershoof plaats ge
nomen, zoomede de vroeger hier gevestigde
Kapelaans Bijl en Zijlstra.
Voorts werden opgemerkt, behalve de familie
van den overledene de Eerw. Fraters van St.
Raboud, de Geneesheeren Dr. Pinxter en Schee
ren, Burg. Schoutsen, Weth. Bus en Snel, Ir
Verhey en Postma met den heer J. Vermolen,
de leden van het Kerk- en Armbestuur, de Eerw
vertegenwoordigers van alle R.K.-organisa
ties, de waarn. Dir. van het Post- en Telegraaf
kantoor enz.
Na de Lauden te hebben gezongen, droeg de
H.Eerw. Deken Jonckbloedt van Wognum d<
plechtige Requiemmis op, met assistentie van
Kapelaan v. Nobelen en Kapelaan Zijlstra van
Rotterdam.
Vervolgens las Kap. van Nobelen het Evange
lie, aanvangende met het„Broeders, ik wil niet
dat gij onwetende zijt over degene die ontslapen
zijn" en eindigende met het „Zoo dan, vertroost
Wij Breien de Aller Fijnste Wollen Kousen
zeer netjes voor U aan. Jaap Snor. Tel. 251.
Voor nieuw werk zijn wij nummer één.
Depót voor Wieringen Mej. Wed. J. de Beurs
Hippolytushoef.
FEUILLETON.
No. 44.
Omdat de onderzoekende blik haars vaders
haar pijnlijk aandeed, begaf zij zich naai* haar
kamer, waar zij den geheelen dag bleef. Des
avonds bij het diner wendde zij hoofdpijn voor,
om niet naar beneden behoeven te komen. Toen
trad Roger bij haar Binnen. Zij lag te bed en
veinsde te slapen, om zijn vragen niet te beant
woorden.
Den volgenden dag was zij het liefst thuis ge
bleven, maar dat durfde zij niet, omdat zij be
greep, dat haar vader zich bezorgd over haar
zou maken.
Zij maakte een rit met hem in een rijtuig.
Thui9 komend, vonden zij voor het parkhek
het rijtuig van Méridon en op het kasteel me
vrouw De Noirville, die haar tegenbezoek was
komen afleggen. Raymond en Pierre waren bij
haar.
Susanne was tegenover Raymond uiterst koel
en afgemeten.
Den jongeman ontging dat niet en het maakte
hem zeer beangst. De snijdende pijn, die hij in
de borst gevoelde, teekende zich op zijn gelaal.
Hij werd nog bleeker dan hij gewoonlijk was.
Smeekend zag hij Susanne aan, maar zij bleef
onverbiddellijk. En Raymond dacht
Zij is wakker geworden bij dien kus en acht
zich beleedigd. O, waarom heb ik mij ook niet
kunnen inhouden f Nu is alles verloren
Gebruik makend van een oogenblik, dat hij
haar op het terras alleen zag, naderde hij haar
en fluisterde met tranen in zijn oogen
Mejuffrouw Susanne, ik bid u om vergif
fenis
Susanne was diep bewogen. Zij had hem zoo
gaarne door «en glimlach getoond dat zij vol
strekt niet boos op hem was, maar dat zou reeds
een bekentenis van haar liefde voor hem zijn
geweestEn een vreeselijk geheim, in het diepst
van haar hart begraven, verbood haar hem te
beminnen, verbood haar de liefde Zij legde
haar goed hart met alle inspanning het zwijgen
op en vroeg uit de hoogte, als om hem zoodoen-
elkander met deze woorden". Daarna het„Ik
ben de Verrijzenis en het Leven die in Mij ge
looft zal leven, al ware hij ook gestorven."
Het Kerkkoor voerde onder leiding van den
beer Johs. Winnubst Hz. (orgelbegeleiding de hr.
T|h. Winnubst Hz.) de indrukwekkende 3-stem-
mige Requiem-mis van Perosi uit, waarbij de
bariton-soli werden vervuld door den Heer J.
Nelissen (Bloemendaal).
Op verzoek van den ontslapene hield zijn
vriend de Z.Eerw. Heer Pastoor Vijverberg van
Onderdijk een met stille aandacht gevolgde lijk
rede, met als hoofdgedachte „Hij was bemind
bij God en ook bij de menschen en zijn nage
dachtenis zal in zegening zijn."
Spr. bracht in herinnering, hoe reeds weken
lang de dood dreigde en nu is Pastoor v. d. Laar
dan opgeroepen om rekenschap af te leggen van
zijn Herdersambt.
Zijn vriendelijk oog is gesloten, zijn zegenen
de en weldoende hand is verkild, zijn opgewek
te stem wordt door ons niet meer gehoord.
Hij was bemind bij God, als Priester, in wien
Christus leeft en werkt de eeuwen door, verza
melende de schare om zich heen, leerende ze in
den tempel, in de huizen, staande aan de sponde
der zieken, troost biedend aan de bedroefden,
uitgaande ook tot de dwalenden.
Als wij zóó den Priester beschouwen, kan het
dan wel anders, of op den overledene heeft 's
Heeren welbehagen gerust
Zeker, ook hij had zijn fouten en gebreken,
doch kwamen deze niet hoofdzakelijk voort uit
de groote goedheid van zijn hart en het royale
van zijn karakter
De ijver des Heeren openbaarde zich in hem.
en dat op zoo menige wijze in de zorg voor zijn
Parochie, op godsdienstig en sociaal gebied.
Daarvan getuigde ook zijn zorg voor de R.-K
arbeiders bij de Zuiderzeewerken. Wat was het
voor hem een genoegen, in hun midden destijds
het eerste H. Misoffer op te dragen
Ja, waarlijk, hij gaf zich aan God en zijn werk
en God heeft daarin behagen genomen.
Bemind was hij bij God.
Maar ook bij de menschen.
Overal waar hij gewerkt heeft, spreidde hij
vreugde en blijdschap om zich heen. Beminne
lijk van karakter, hartelijk in hooge mate, kon
het niet anders, of iedereen hield van hem.
Spr. was een paar jaar geleden met Pastoor
v. d. Laar op Wieringen. (Treffend bleek toen de
aanhankelijkheid van zijn vroegere Parochia
nen. En wordt niet gezegd in den verre omtrek,
dat thans heel Medemblik in rouw is, die aller
harten gewonnen had, wat zoo algemeen tot ui
ting kwam tijdens zijn ziekte.
Wat was hij een hartelijk lid van zijn familie
Wat was hij een hartelijk collega en vriend.
Hij was bemind bij de menschen.
Zijn aandenken zal in zegening zijn. Dat kan
niet anders.
Spr. wijst er b.v. op, hoe de ontslapene als Ka
pelaan nog voortleeft in het Congregatieleven te
Gouda, in het jeugdwerk te Leiden en in het
Pastoraat te Wieringen.
Zoo zal 't ook zijn te Medemblik, waar zijn
laatste rustplaats is. Hij zal niet worden verge-
de afkeerig van haar te maken
Wat heb ik u te vergeven
Hij wist niet, wat hij er van denken moest.
Ik meende.... ik dachtstamelde hij,
ik ben zoo vermetel geweest.... o, ik ben zoo
diep ongelukkig, dat ik mij uw toorn op den
hals heb gehaald.
Ik begrijp u nietantwoordde Susanne.
En zij begaf zich naar haar vader, die met
Julia en Pierre in het park verscheen.
Met het hart vol medelijden wendde zij zich
echter noe even om naar Raymond, doch deze
had zich afgewend en bemerkte het niet. Hij
was zeer bedroefd.
Ik heb haar beleedigd, mompelde hij, ik
heb mijn geluk verspeeld en toch heb ik haar
zoo lief, zoo oneindig lief
Gedurende de volgende dagen ging Susanne
alleen te voet uit en kwam niet verder dan tot
den rand van het park. Zij begreep wel, dat Ray
mond, na de scénfc op het kasteel, zich niet der
waarts zou durven begeven.
Raymond bleef inderdaad voor haar onzicht
baar.
Toch was hij niet ver af. Hij verlangde vurig
en vreesde tevens het voorwerp zijner hopelooze
liefde te ontmoeten. In dien toestand kwam da
gen achtereen niet de minste verandering.
Was Raymond bitter bedroefd, Susanne
mocht waarlijk ook niet vroolijk gestemd hee-
ten. Als zij nu en dan lachte en zong, om alle
vermoedens van haar vader af te wenden, had
die lach iets gedwongens en het trillen van haar
stem iets zenuwachtigs.
Raymond beheerschte haar hart. Wel tracht
te zij zich nog te verdedigen, maar daarvoor
was het reeds te laat.
Roger Laroque maakte zich ongerust en vrees
de, dat zijn geliefd kind een ziekte onder de le
den had, maar zij verklaarde zelf nooit zoo ge
zond te zijn geweest als nu.
Verveelt ge u misschien vroeg de bezorg
de vader. Gij zijt, dunkt me, zoo treurig.
O neen, ik verveel mij nooit, daar kunt ge
van op aan.
Maar wat mankeert er dan aan Ge zijt
den laatsten tijd geheel anders dan vroeger.
Niets papa, op mijn woord niets
Wilt ge misschien liever naar Parijs terug-
keeren
Zij huiverde. Dat denkbeeld was ook reeds
meermalen bij haar opgekomen. Zoo lang Ray
mond buiten bleef was dat bijna een zeker mid-
ten en zijn naam zal hartelijk klinken in de har
ten van de menschen, voor wie hij alles was.
Zijn arbeid zal voortleven.
Spr. besluit het met
.Goede Pastoor, trouwe Vriend, rust in vrede
't Was -inmiddels half twaalf, toen men graf
waarts ging onder Koorgezang en klokgelui.
Een lange stoet, heel den weg passeerende
honderden belangstellenden, alles ip goede orde
Het stoffelijk overschot werd gedragen dooi
de Eerw. Fraters (aan de baar was een kostbaar
bloemstuk gehecht) na de familie sloten zich
aan de Kerkmeesters, de leden van het Armbe
stuur, de Eerw. Zusters, Burgemeester en Weth
enz., alsmede verschillende vereenigingen met
hunne vaandels. Talrijke leerlingen der onder
scheidene scholen, onder geleide van Zusters cij
Fraters, sloten den stoet.
Alleen bij de begrafenis betrokkenen werden
op het kerkhof toegelaten, (later verkreeg een ie
der toegang.)
De beaardingsplechtigheid word verricht
door Deken Jonckbloedt..
Diep onder den indruk verliet men den doo
denakker.
Ongetwijfeld zal de nagedachtenis van Pas
toor v. d. Laar nog lang én bij zijn Parochianen
én bij de overige ingezetenen die hem gekend
hebben, in dankbare herinnering blijven
BINNENL. NIEUWS.
DE STAKING VAN LANDARBEIDERS IN
OOSTELIJK GRONINGEN.
De Duitsche boerenzoons, die oogstarbeid ko
men verrichten op landbouwbedrijven in Ooste
lijk Groningen, zullen per dag zes gulden, bij re
gendagen vier gulden ontvangen, plus kost en
inwoning.
(Te Nieuwolde werden gisteren bij het zichten
van karwij door werkwillige landarbeiders op
het land van den heer Dijken stukjes daarin ge
worpen ijzer gevonden, waardoor het werk zeer
bemoeilijkt werd.
TWEE MENSCHEN VERDRONKEN.
Zaterdagmiddag omstreeks 2 uur zijn te Ros-
sum in de Waal twee personen verdronken.
Een 21-jarige man was aan het baden, toen hij
plotseling op een diepere plaats wegzonk. De
man kon niet zwemmen. Op zijn geroep schoot
een 44-jarige man toe, die zich gekleed te water
begaf. Deze poging tot redding kostte hem het
leven, daar de drenkeling zich zoodanig aan
hem vastklampte, dat hem het zwemmen belet
werd.. Beiden verdwenen in de diepte. De vadei
en een jonger broertje van den 21-jarigen man
stonden machteloos aan den kant.
De politie heeft onmiddellijk gedregd en heeft
het lijk van den 44-jarigen man opgehaald. De
slachtoffers zijn afkomstig uit een in de nabij
heid gevestigd woonwagenkamp.
PROVINCIAAL NIEUWS.
BROEK OP LANGENDIJK. Woensdagmiddag
geraakte het 3-jarig zoontje van den heer van
del om hem niet weer te zien, maar de vacantie
voor den jongen advocaat zou weldra geëindigd
zijn en hij zou derhalve genoodzaakt wezen we
der te Parijs te wonen. Te Parijs zou Raymond
o, Susanne was daaromtrent zeker wel eet;
middel vinden, om haar hier of daar in de we
reld te ontmoeten, terwijl zij hem buiten tocb
altijd kon ontloopen.
Susanne achtte het derhalve beter, te blijven
waar zij wa9.
Neen zeide ze, ik ben veel te veel gehecht
aan bet vrije leven op het land. Juist te Parijs
zou ik mij gaan vervelen.
Laroque drong niet verder aan. Er kwam in
de levenswijze geen verandering.
Het was nu reeds lang geleden, dat Susanne
Raymond de Noirville voor het laatst had ge
zien en gesproken op het terras, toen hij haai
zoo dringend om vergiffenis had gevraagd.
Die tijd was ook Susanne lang gevallen. Me
nigmaal had zij zich zelf betrapt op een heime-
lijken zucht, menigmaal ook had zij in stilte
een traan weggepinkt, om haar vader toch niets
te laten merken. Al9 zij maar iemand had gehad
met wien zij over hem had kunnen spreken, zou
dit reeds eenige verlichting zijn geweest voor
haar hart. Maar wien moest zij daartoe in den
arm nemen, zonder eenige verdenking op te
wekken
Eensklaps dacht zij aan Catharine, het aardi
ge vrouwtje van den kleinen Louis.
Juist, zei ze in zichzelf. Met Catherine kan
ik zoo nu en dan wel eens over hem praten. Dat
moet ik maar doen.
En toen zij dit besluit genomen had, gevoeldë
zij zich weder gelukkiger. Toen zij evenwel deè
volgenden morgen op het punt stond gevolg te
geven aan haar plan verduisterde plotseliing
haar gelaat.
Waarom zou ik het eigenlijk doen f dachf
zij. Eerst zal het mij vreugde verschaffen, maar
daarna weder verdriet. Deed ik niet veel betei
met thuis te blijven
Maar zij herhaalde zeer zacht in haar binnen
ste den naam van Raymond, die op haar zulk
een tooverachtige uitwerking had en was een
half uur later in het wachtershuis van Valx-de-
Cernay.
Het had des nachts zoo hard gevroren dat de
grond wit was geworden, maar de zon was zoo
krachtig door de wolken gebroken, dat het des
middags werkelijk warm mocht heeren in de
openlucht. Als voorwendsel diende Susanne's
den Berg aan de Prins Hendrikkade, alhier, spe
lenderwijs te water. Op het hulpgeroep der om
staande kinderen kwam de mceder tgegesneld
en ziende het gevaar waarin de kleine verkeer
de, sprong zij te water om hem te redden. De hr.
Zaal die juist voorbijkwam, zag dat moeder en
kind in gevaar verkeerden en begaf zich even
eens te water. Hij mocht het genoegen smaken
moeder en kind behouden op het droge te bren
gen.
BEVERWIJK. Recordprijzen voor aardbeien.
Aan een der drie export-aardbeienveilingen te
Beverwijk is Woensdagavond voor een extra
partijtje het recordcijfer behaald, n.1. een gulden
per Kg.
Zelfs in de dolle oorlogsjaren werd een derge
lijke prijs bij lange na niet behaald.
BARSINGERHORN. De gemeente Barsinger-
horn telt 1360 kiezers voor de .Tweede Kamer.
Daarvan maakte bij de laatste Kamerverkiezing
160 van hun stembriefje geen gebruik. Wat zal
de Kantonrechter van deze massa onthouders
zeggen.
RIJWIEL BELASTINGMERKEN.
Ingevolge beslissing van Zijne Excellentie van
den Minister van Waterstaat, zal op 16 Juli a.s.
een aanvang worden gemaakt met den verkoop
op de postkantoren der posterijen, van rijwiel-
belastingmerken voor het belastingjaar 1 Augus
tus 1929 tot en met 31 Juli 1930.
Tevens bestaat dan gelegenheid om ztfch bij
den Ontvanger der Dir. Belastingen van een kos
teloos rijwielmerk te voorzien.
Vermits belanghebbende thans voldoende tijd
hebben om zich vóór den aanvang van het nieu
we belastingjaar een nieuw rijwielbelasting-
aan te schaffen, ligt het in het voornemen van
den Zijne Excellentie den Minister van Financi
ën, om reeds van 1 Augustus a.s. af controle op
de naleving van de Rijwielbelastingwet te doen
houden.
Om moeilijkheden te voorkomen, wordt hier
bij het publiek tijdig gewaarschuwd.
GEMEENTE WIERINGEN.
BEKENDMAKING.
HOOIBROEI.
De Burgemeester van WIERINGEN waar
schuwt de landbouwers, dat* bij eenig vermoe
den van hooibroei daarvan onmiddellijk aangif
te behoort te worden gedaan ten raadhiuize al
waar een peilijzer ter beschikking staat.
Wieringen, 13 Juli 1929.
De Burgemeester voornoemd,
L. C. KOLFF.
Het aantal consenten voor de wiermaaierij
bedraagt dit jaar 49.
„IJsclub Voorwaarts." Naar wij vernemen is
de gunning van het in gereedheid brengen van
de nieuwe ijsbaan in de Oeversche Koog niet
geschied en zal binnenkort een herbeste-
ding van het werk plaats vinden.
verlangen om een schetsje te ontwerpen van het
kerkgewelf in het eerste park.
Lieve hemel, juffrouw, wat is het al lang
geleden, dat ik u hier het laatst heb gezien
riep Catherine. Was u boos op ons door dat on
geluk met bet puin
Weineen, vrouw Louis, daaraan had immers
niemand schuld
Maar ga toch zitten, lieve juffrouw Wil u
niet iets gebruiken Een glas melk
Dank u.
Verbeeld u, juffrouw, vanmorgen hebben
we het nog over u gehad. Mijn man zei Neen,
neen, die jonge dame zien we hier niet terug
Haai- vader zal het haar verboden hebben, 't Is
jammer, ze was altijd even lief. En ziet u, juf
frouw, al hebben wij u hier in nog zoo'n langen
tijd niet gezien, ik verzeker u dat wij toch dik
wijls over u gesproken hebben, bijna iederen
dag.
Het hart der jonge dame begon reeds te klop
pen.
Met wien vroeg zij met een gemaakt lach
je, met wien hebt gij dan zoo druk over mij ge
praat Met uw man
Ja, met hem ook wel, maar toch nog veel
meer met de heeren van Méridon, vooral met
den jongste, met mijnheer Raymond de Noir
ville. Als u eens wist, hoe vreeselijk bezorgd ze
waren gedurende uw ziekte. Als u een lid van
de familie, als u een zuster van hen was geweest
zouden zij geen grooter deelneming hebben kun
nen toonen.
Met glinsterende oogen luisterde Susanne toe.
Catharine leefde stil op Vaux-de-Cernay en
kwam maar zeer zelden in het dorp. Zij had dus
niet veel gelegenheid om te praten, maar als zij
daartoe haar kans schoon zag, haalde zij gaar
ne haar schade in. Zij had nu bovendien een
zeer welwillend gehoor gevonden en daar zij
haar mond in langen tijd niet had geroerd, werd
het ook ditmaal een praatje van langen duur,
waarbij zij van alles en nog wat vertelde, zonder
te bemerken hoe Susanne, als zij afdwaalde
naar dingen, waarin haar toehoorster niets be
langrijks vond, haar zeer behendig weder wist
te brengen op het eenige terrein, dat niet nauw
keurig genoeg kon beschreven worden. Ja, al
had vrouw Louis tienmaal achtereen hetzelfde
verteld, zoodra het maar betrekking had op
Raymond de Noirville zou Susanne met hetzelf
de genoegen naar haar hebben geluisterd.
v., (Wordt vervolgd.)