EERLOiS.
20e Jaargang.Dinsdag 15 October 1929.No. 76.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
HWIERINGER COURANT»
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
York uit kan ik honderd keukens en kamers
zien en toch sla ik daarbij geen blik in een goed
gezinsleven.
Op de vensterbank ligt een hoop bruine en
witte papieren zakken, gele kartonnen doozen
met meel, rijst, bloem, kaas, slagroom en jam,
naast conserven en sausen en uitstekende melk
in perkamenten flesschen. De raamkozijnen
zitten onder het stof en de vensterruiten hebben
een min of meer grrijzen sluier. Er is niemand,
die behoefte schijnt te hebben (om van het ge
noegen der zindelijkheid niet te spreken),
deze aangelegenheid in het reine te bren
gen. Hier vertoont zich het dagelijksch New
Yorksche leven. Alles is weg, de woning is ledig.
Vader, dochters en zoons zijn naar hun zaken,
de kinderen naar school of naar een bijna weel
derige bewaarplaats voor kinderen, de moeder,
als zij niet verdient, is meestal ook niet thuis.
Zij zou den geheelen dag alleen zijn, want het
zou bij niemand opkomen, 's middags thuis te
eten. Ik heb in geen enkele andere stad zooveel
vrouwen op straat en in de lunchrooms, de res
taurants, de bioscopen en andere openbare lo
kalen gezien als te New York.
De ontbijttafel dekt ieder lid van het gezin
zelf voor zich. Mannen in overhemdsmouwen,
met de krant onder den arm, komen 's morgens
te voorschijn en beginnen, met enkele papieren
zakken uit den hoop te visschen en de melkfles-
schen open te maken. Dan gaan zij eenige minu
ten huiselijk bij den gashaard zitten, lezen de
krant en drinken hun chocolade. Na hen komen,
half slaperig, de dochters en het spel begint van
voren af. Vervolgens komt mama en begint zich
twintig jaar jonger te maken. Lippenstift, zij
den kousen, korte rokjes, tot er van de geheele
mama niets meer over blijft dan een girl, zooals
men ze bij honderdduizenden op straat vindt.
Reeds vroeg in den morgen loopen zij met
de donkere fluweelen hoedjes met glinsterende
garneering rond op schoentjes met hooge hak
ken, kauwen haar gummi, dat men in ontelbare
automaten voor een cent kan krijgen, lezen
vluchtig de krant voor 2 centen werpen ieder
blad, dat zij hebben doorgevlogen, eenvoudig op
straat weg. De lippen overrood geverfd, afge
vend bij de geringste aanraking, de bleeke wan
gen met rouge verhelderd, de vingernagels rood
gelakt, terwijl de nagels aan de randen zelf ver
waarloosd zijn, zoo leven deze vrouwen den
dag doorkoel, koud, zonder belangstelling
voor iets. Niets windt haar op, van alles zijn zij
op de hoogte.
Terwijl dat alles voor den Amerikaan vanzelf
spreekt, is 't voor den Europeaan eenigszins
grappig, waar te nemen, hoe het gezinsleven op
niets uitloopt hoe de man zich met de baby be
zighoudt, terwijl de moeder aan het winkelen is
of zich bevindt in inrichtingen, waar zij aange
naam wordt bediend.
Er zijn restaurants uitsluitend voor ladies, of
tafels uitsluitend voor dames, en deze dames
zijn maar al te dikwijls moeders, wier kinderen
in bewaring zijn gegeven 's morgens bij een
soort kindergarderobe en 's avonds worden af
gehaald, om den volgenden morgen weder met
hongerige magen in de kinderbewaarplaats te
worden afgegeven.
Het hoogtepunt van het girl-bestaan vindt
men aan het weekeinde. Dat is Zaterdag en
Zondag, meestal ook Maandag. Dan bereiken
de levenslust en het verlangen naar vermaak
het toppunt.
Wij begrijpen het niet, als de vrouw des hui
zes een zelfstandige factor wordt, los van huis
houdelijke dingen als zij, opgetooid als een
jong meisje, naar de stad gaat voor haar genoe
gen, vier uren lang in de variété-bioscopen zit,
terwijl thuis de wanorde door een reeks per uur
gehuurde dienstboden een beetje wordt opge
ruimd. Wij begrijpen het niet, als het gezin, het
hoogste en heiligste goed, uit zijn verband wordt
geruktals de zorgende hand van de moeder
ADVERTENTlëN:
'Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
,.T\
niet wordt gevoeld, bij wie de kinderen geen toe
vlucht vinden voor hun kleine verdrietelijkhe
den, maar ook geen deelgenoote in hun spelen.
Misschien behoort dat bij New York, zooals de
wolkenkrabbers, die lichtend in den nacht staan;
als de razende ondergrondsche spoorweg met
zijn donderende sneltreinen als het dolle spel
der electrische lichten aan den Broadway en de
verbluffende opschriften van de berichten in de
kranten. De grap van een wezenlijk, krachtig
leven, waarin men wordt meegesleept, een le
venswijze, die zegeviert.
De girl-mama valt niet op. De bruine en de
witte papieren zakken op de vensterbanken zijn
een alledaagschheid de ongehoorde technische
nrichtingen hebben de menschen tot gemak
zucht verleid en het tempo van deze stad laat
hen niet los om tot bezinning te komen. liet, ge
voel voor dingen is verloren gegaan en onafge
broken ziet men in de lunchrooms de meisjes en
de moeders zitten, om haar sandwiches te eten:
een kwartiertje naar een van de duizend dan
cings gaan, om gauw even met een vriendin een
fox te dansen en een Chineesch menu half te
verorberen.
De dollar heerscht: men kan zich dat alles per-
mitteeren. Er zijn sensaties, er zijn gemakken,
er is weelde men kan zich dat alles koopen.
Soms komt de man zwijgend een oogenhlik in
opstand tegen dat leeg gezinsleven, maar de
vrouw zegeviert. Zij gaat met een stopwoord
langs deze groote waarde van het leven heen
Ik laat mij niets bevelen door niemand
En zij steekt het gauwgummi weer tusschen
de tanden, leest haar kranten en tijdschriften,
verft zich de lippen met vuurroode stift, legt
rouge op haar wangen, lakt haar vingernagels
en.gaat de stad in.
Girl-mama Moeder en toch een eeuw ervan
af!
BINNENL. NIEUWS.
EEN ONEERLIJKE BOEKHOUDER.
Te Zwolle is aangehouden een 42-jarige boek
houder-kassier van het gemeentelijk electrici
teitsbedrijf der gemeente Achtkarspel en voort
vluchtig wegens fraude in de administratie. Hij
had te Zwolle een motorrijwiel gestald en toen
de boekhouder uit Nijmegen te Zwolle kwam,
om met zijn motorrijwiel naar het Noorden te
vertrekken, werd hij op verzoek van den burge
meester gearresteerd. Bij zijn arrestatie werd
20 op hem gevonden. Hij bekende een bedrag
van 10.000 te hebben verduisterd.
DOOR ELECTR. STROOM GEDOOD.
p*e Wormerveer is Zaterdagmorgen de bank
werker S. Kooy, in dienst bij de firma Gebr.
Klinkenberg, terwijl hij in de fabriek der N.V.
Kon. Pellerij „Mercurius" werkzaamheden ver
richtte met een electrische boormachine, in aan
raking gekomen met den electrischcn stroom,
waardoor hij op slag werd gedood.
De verslagene is een gehuwd man van 23-ja-
rigen leeftijd en laat een vrouw en kind achter.
SCHELPENZUIGER GEKAPSIJSD.
Bij Zoutkamp is de schelpenzuiger „Dollard"
thuisbehoorende te Delfzijl, die bezig was on
der Rottum schelpen te zuigen, Vrijdagmiddag
gekapsijsd. Aan boord bevonden zich vier per
sonen, die zich ternauwernood konden redden.
De schipper, Dusser, kon zwemmende den sloep
bereiken, waarna hij de andere personen kan
afhalen.
DE PRODUCTITEIT VAN HET BARNEVEL
DER RAS.
Bij den te Barncveld gehouden achtsten leg-
wedstrijd van Barnevelders, uitgaande van de
G.-O. Maatschappij van Landbouw, en die ge
duurd heeft van 15 October 1928 tot en met 10
BUREAU:
Hippolytushoef Wieringen.
Telefoon Intercomm. No. 19.
October 1929, heeft de toom 6 hennen en reser
ve hen) van G. van Zwieten te Voorthuizen, den
eersten prijs behaald. Deze kippen hebben in to
taal 1286 eieren gelegd, met een gemiddeld ge
wicht van 63 gram per ei, en een totale waarde
vertegenwoordigende van 97.30.
De tweede prijs viel ten deel aan den toom
van mej. de Smits, te Nunen (N.Br.), welke
hennen 1278 eieren hebben gelegd, met een ge
middeld gewicht van 61 gram en een waarde
van 91.90, terwijl de toom van E. Druijff, te
Voorthuizen, den derden prijs heeft gewonnen.
Van deze kippen zijn 1184 eieren geraapt, met
een gemiddeld gewicht van 61 gram en een
waarde van 85.50.
Voorts werd de winterprijs, uitgeloofd voor de
hennen, die van 15 October tot 1 Februari voor
de grootste waarde aan eieren hebben gelegd,
toegekend aan den toom van den eersten prijsi-
winner G. van Zwieten, terwijl de prijs voor de
kip, die gedurende den geheelen wedstrijd het
grootste aantal eieren produceerde, ten deel viel
aan A. v. d. Heg, te Lunteren, wiens hennetje
niet minder dan 263 eieren legde.
KINDERLIJKJES OPGEGRAVEN.
Misschien wel levend begraven.
Vrijdag hebben arbeiders, die bezig waren
met graafwerk ter hoogte van den driehoek,
welke gevormd wordt door den Dordtschen
straatweg en den nieuwen en den ouden Groe-
ne-Hilledijk, een doos gevonden, waarin de
lijkjes van een pasgeboren tweeling, een jonge
tje en een meisje werden gevonden. Het eene
kind was in een oude rok, het andere in een
stuk deken gewikkeld. Naar alle waarschijnlijk
beid is de doos van Donderdag op Vrijdag begra
ven en zoover het onderzoek heeft uitgewezen
is het niet onwaarschijnlijk te achten, dat de
kinderen levend begraven zijn.
De commissaris van politie van het bureau
Nassaukade, Dordrecht, verzoekt allen, die iets
hieromtrent zouden kunnen mededeelen, zich
tot dat bureau te wenden.
DIEVERIJ.
De manufacturier B. uit Nieuwpoort kwam
Woensdagavond met zijn auto den Zijdeweg te
Nieuw-Lekkerland oprijden. Zijn auto geraakte
defect en de bestuurder was niet in staat de
wagen op gang te krijgen. Hij sloot de deuren
af en ging per fiets naar huis.
T|Oen hij Donderdagmorgen zijn auto wilde
afhalen, kwam hij tot de ontdekking dat men
een deur had opengebroken en 18 dekens en 9
paar schoenen had meegenomen.
EEN STOOTBLOK VERNIELD.
Een kranig rangeerder.
Zaterdagochtend reed te Veencndaal op het
stationsemplacement een goederentrein tijdens
het rangeeren door een stootblok.
Een rangeerder moest eenige wagens terug
laten zetten. Dit gebeurt meestal met de locomo
tief los voor den trein. Zoo ook hier, Tijdens
dit terugzetteiVgeeft de machinist op een sein
even volstoom, zoodat. de wagens een harden
duw krijgen en verder uit zichzelve, dus zonder
locomotief, doorrijden en ten slotte door een
stootblok worden opgevangen. Waarschijnlijk is
het sein te laat gegeven of de stoot te fel ge-
geweest, in elk geval reden de zes of zeven wa
gons met zeer groote vaart. Een van de op het
emplacement werkende rangeerders, Van Velt-
huizen, zag direct het gevaar in. Hij liet zijn
werk in den steek holde met de snel rijdende
wagens mede, sprong er in vollen gang op en
zette uit alle macht onder het rijden een der
remmen aan.
De gang was echter te groot. Uit gevaar voor
eigen leven sprong de rangeerder er in volle
vaart af. Met een doffe slag greep de achterste
wagen het stootblok, dat als een lucifers-
doosje in elkaar werd gedrukt. De wagons
UITGEVER
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN
DE WEGENBELASTING.
Vóór half October moet, zooals bekend, elke
auto gewogen zijn. Voor de eigenaren brengt die
weging altijd een teleurstelling mee, omdat de
on^aven omtrent de zwaarte van den wagon,
hun indertijd door de fabriek verstrekt, altijd
mis blijken. De fiscus is n.1., schrijft de „Tele
graaf" ineens tot de conclusie gekomen, dat als
men naar de letter van de wet berekent de we-
gcnbelastingschroef voor auto's nog eens met
gemiddeld 5 a 6 procent kan worden aange
draaid.
Die schrijft n.1. voor, dat berekend wordt het
gewicht van den wagen, zooals die op den weg
rijdt. Dus het zuivere gewicht, plus het water
van den radiator, en de benzine in de tank.
Gevolg..zoo goed als heel Nederland valt in
den vervolge in een hoogere klasse der wegen
belasting. Wagens die 840 wogen, wegen nu 860,
die van 1530 ineens 1560, wat telkens zes gulden
scheelt.
Bureaucratisch moge dit zeer zuiver en zelfs
democratisch klinken.... in de practijk is het
dit niet. Het beteekent voor grootere luxe-wa
gens vaak niet meer dan 4 a 5 procent toename.
voor de kleinere wagens een toename van 6 a 8
procent op de oude belasting. En dus vooral voor
den kleineren man fnuikend. Over het algemeen
is de auto in Nederland in vergelijking met an
dere landen als Amerika reeds veel te zwaar be
last. Het aandraaien van de belastingschroef
weer met gemiddeld 6 procent is een nieuwe
domper op den kooplust en op den durf zich
een auto aan te schaffen. Wij behoeven niet
meer aan te voeren van welk enorm economisch
belang motorfractie voor een land is, vooral nie'
sinds het paard zoo goed als verdween. Hoe
meer auto's in een land, hoe sneller zijn opbloei
is, al was het alleen al door tijdsbesparing en
doordat de man met den motor als hulp of hij
groenteboer, slager dan wel notaris of dokter is.
zijn tijd verdubbelt.
Het blad vervolgtMaar de wetgevers, die
nog altijd uitgaan van het principe, dat dc au-
te is luxe voorwerp is, smoren iets gewichtigs
in den kiem. Duizenden nieuwe auto's worden
per jaar ingevoerd, duizenden geruild, en weer
verkocht die nog uitstekend een vijf of tiental
jaren dienst kunnen doen en die overgaan in de
handen van den minder kapitaalkrachtigen
man, van den kleineren man, die evengoed
recht heeft de kracht van een motor voor zijn
zaken en welvaart te spannen, als de grootere.
Er staan duizenden op „de grens" om dit te
kunnen doen. Ze aarzelen alleen nog voor de
kosten. Niet van aanschaffing, die ineens vol
daan wordt maar vooral van belastingen zoo
wel wegen- als personeele, die telkens terugko
men. Door die nieuwe wetstoepassing worden
vooral kleine automobielen getroffen. Duizen
den zouden een tweedehands en soms derde
handswagen kunnen koopen voor bedragen, die
reeds beginnen met 200, waarvoor al heel
bruikbare oude wagens te krijgen zijn.Daar
voor moiet vaak honderd gulden gezamenlijke
belastingen worden betaald. Het eerste, de aan
koop, zou gaan, het tweede (ieder jaar) niet. Dus
is men verplicht zich verder af te matten met
bakfietsen, handwagens, langzame trammetjes
of arme magere paarden.
Dit is het logisch gevolg, en het practische re
sultaat van de nieuwe weging en van de ver
hoogde belasting
VOOR DE DAMES.
De Girl-mama.
In een correspondentie uit New York in het
Neues Wiener Journal lezen wij de volgende
zedeschets
Van een venster van mijn woning in New
FEUILLETON.
No. 69.
(Slot.)
De zekerheid, dat voortaan Raymond de Noir-
\ille haar zou toebehooren, dat zij hem voor al
toos had weergevonden, had op Susanne's toe
stand een betere uitwerking gehad dan al de
teedere zorgen, waarmede men haar had om
ringd, veel meer zelfs, dan de behandeling vol
toewijding van den zeer bekwamen geneesheer.
't Is waar, zij herstelde langzaam, maar voort
durend, zonder achteruitgang.
Het geluk bracht weder blijdschap op dat lieve
verbleekte gelaat. Alleen een wolk van droefenis
kwam op haar voorhoofd, wanneer Raymond,
zelf bedroefd en in rouw over zijn moeder, bij
haar zat.
Zij had het wel begrepen, dat Raymonds moe
der sympathie voor haar had gevoeld en zij be
treurde dan ook haar dood, alsof zij haar langer
en veel beter had gekend dan nu inderdaad het
geval was.
Het huwelijk was tot den winter uitgesteld,
zoowel met het oog op Susanne's herstel als op
den rouwtijd van Raymond.
Tegen het einde van October zou het voltrok
ken worden.
Tusschen den dood van Julia en dat huwelijk
kwamen twee gebeurtenissen voor, die wij niet
stilzwijgend willen voorbij gaan.
De eerste was het vertrek van Pierre.
Veertien dagen na de begrafenis van mevrouw
De Noirville en toen de zaken der nalatenschap
wettig geregeld waren, verklaarde Pierre aan
Raymond, dat hij vast besloten was, niet alleen
Méridon, maar ook Frankrijk, ja Europa te ver
laten. Vruchteloos beproefde Raymond hem
van dit plan terug te houden of althans de rede
nen voor dat plotseling vertrek van hem te ver
nemen. Hij wilde niet, door zijn liefde voor Su-
sanne te bekennen, het geluk van Raymond ook
maar eenigszins verstoren. Het gelukte Pierre
de Noirville, om onder leiding van Savorgna de
Brazza deel te nemen aan een zending naar de
Congo staten. Hij vertrok met zijn geheim in het
binnenste van zijn hart begraven. Glimlachend
nam hij afscheid van Raymond, verzekerd dat
hij hem gelukkig achterliet, want de liefde van
Susanne zou weldra alle jammer van het verle
den hebben weggewischt. Hij vertrok zelfs zon
der haar te hebben wedergezien.
De tweede gebeurtenis waarvan wij hier bo
ven spraken, had betrekking op Roger Laroque
en op het eerherstel, waarvan hij had gedroomd
Doch de herziening van zijn vonnis was wij
hebben dat met enkele woorden aangetoond
langs wettigen weg onmogelijk, daar de man,
die Larouette werkelijk had vermoord, zijn von
nis door den dood was ontkomen.
Later, toen de medeplichtigheid van Julia de
Noirville kon worden vastgesteld, had Laroque
evenwel toch herstel van eer of althans de her
ziening van zijn vonnis kunnen eischen, maar
de geschandvlekte man met het edele hart had
er de voorkeur aangegeven, zich op te offeren
tot aan het eind.
Nu mevrouw De Noirville gestorven was, kon
Roger, al had hij op zijn edelmoedig besluit wil
len terugkomen, niets meer aan de zaak veran
deren. Hij ging er derhalve eindelijk toe over
gratie aan te vragen. En op denzelfden dag, dat
het hoofd van den staat het besluit tot gratie-
verlcening onderteekende, bevatte het staats
blad de volgende beknopte, naar nochtans veel
beteekenende mededeeling
„Mijnheer Roger Laroque, fabrikant en groot
handelaar en mejuffrouw Susanne Laroque, zijn
dochter, wonende op Maison blanche, nabij Li-
mours (Seine et Oise) worden mits deze gerech
tigd om nevens hun wettigen naam ook dien
van Farney te voeren"
Een half jaar later werden Raymond en Su
sanne in den echt verbonden. Dienzelfden mor
gen kwam er een brief van Pierre uit Afrika, die,
blijkens den datum reeds drie maanden te voren
was afgezonden.
Hoewel de inhoud van dat schrijven niets on
rustbarends bevatte, werd Raymond de Noirvil
le bij het lezen door een nameloos angstig voor
gevoel gekweld.
En op den dag van zijn huwelijk, kort na het
lezen van dien langen brief, misschien wel op
hetzelfde uur, waarin hij Susanne Farney voor
het echtaltaar geleidde, in het wit gekleed met
een mirtenkrans en een langen bruidssluier ge
tooid, stierf Pierre tengevolge van hevige koort
sen, die zijn sterk gestel hadden ondermijnd.
Maar het duurde zeer lang, eer het droevig be
richt van zijn dood in Frankrijk bekend werd.
Ver van alles wat hem lief en dierbaar was,
blies hij den laatsten adem uit, maar hij deed het
met een glimlach op de lippen en met het reine
beeld van Susanne voor oogen. De dood was
voor hem een gewin. En wat hij stervend pre
velde, vatte in korte woorden alles te zamen, wat
er omging in zijn hart
Susanne, Raymond, ik heb u zoo lief gehad.
Dit gebeurde nagenoeg in hetzelde oogienblik,
waarop Raymond zachtkens den trouwring
schoof aan den vinger zijner gade. Daarginds
•tierf de broeder en zwager eenzaam en verlaten.
Mier dachten Raymond en Susanne, in de vol
heid van hun geluk, slechts aan zichzelven en
vergaten de geheele overige wereld, om alleen in
hun liefde te leven.
En Roger, de geschandvlekte, dat toonbeeld
van zelfverloochening, beschouwde het jonge
paar met verteederden blik. Hij betreurde niets
meer en hij verlangde niets meer, omdat hij die
twee kinderen zoo innig gelukkig vereenigd zag.
Eerst een jaar later werd het sterven van Pier
re hun bekend. Dat treurige nieuws bereikte
nen, toen Susanne moeder was geworden van
een frisschen knaap.
Dat kind ontving den doopnaam van zijn
oom, wiens nagedachtenis vooral bij Raymond
de- Noirville in een schier heilige vereering bleef
bestaan.
EINDE.—
Volgend nummer beginnen wij ons nieuw
feuilleton „DE STRAF DER ZONDE."
Gezien het succes, dat wij met ons vorig
feuilleton bij onze lezers hadden, hopen we, dat
dit ook met ons nieuwe boeiende vervolgverhaal
het geval zal zijn. RED.
