Os Straf der Zonde
20e Jaargang
Dinsdag 26 November 1929.
No. 88.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR BipBI
WIERINGEN EN OMSTREKEN
WIERINGER COURANT»
UITGEVEN
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
AD VERTEN TIëN
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU:
Hippolytnshoei Wieringen.
Telefoon Intercomm. No. 19.
BINNENL. NIEUWS.
DE VOETGANGERS.
In de Tweede Kamer heeft mevrouw v. Itallie-
v. Embden aangedrongen op beveiliging van
den voetganger op de Rijkswegen.
Het werd tijd, zegt de Amhemschc Courant.
(Lib.) De voetganger is in onzen tijd de vogel
vrij-verklaarde, op wien alle modernste snelver-
voermiddelen worden losgelaten Woestrijdende
wielrijders laten hem salto's maken, dronken
automobilisten kraken hem tusschen hun ma
chine en een boom, sneltrein-locomotieven ma
ken hem op onbewaakte overwegen tot gehakt
en straks heeft hij nog een goede kans om bui
ten op de hei of in bosschen een vliegmachine
op het hoofd te krijgen. En als die wielrijder nu
maar rechts heeft gehouden en die auto niet
harder dan een geoorloofd gangetje van b.v. een
zestig, zeventig K.M. per uur heeft gereden en
die sneltrein-locomotief netjes heeft gefloten,
voor zij zich op den argelooze stortte, dan mag
dit allemaal. Dan heet zooiets een ongeluk,
waarvoor den bestuurder geen schuld treft" en
't mankeert er nog maar aan, dat de voetganger
proces-verbaal krijgt omdat hij zich heeft laten
overrijden
Wij voetgangers zijn ten slotte een kudde lam
meren. Wij vinden het heel normaal om overre
den te worden en zijn heel dankbaar als wij er
het leven afbrengen. Dat wij oudste rechten heb
ben op den weg, dat ons geslacht daar al heer en
meester was, toen de eerste fiets nog geboren
moest worden en de oudste Ford nog als erts in
'n blikmijn lag, schijnen wij vergeten te zijn. IIoc
anders te verklaren, dat wij zoo gedwee den nek
buigen voor al deze jeuigdige indringers en bun
de meest malsche deelen van ons lichaam bie
den om er gehakt of fricandeau van te maken
Waarlijk wij zijn te goedmoedig geweestWij
hadden al deze duivelsche uitvindsels van den
beginne af van den weg moeten bannen. Wil
men wielrijden Best, maar doe het dan op je
eigen weg. Koop grond, leg er een bereidbaar
pad op aan, zet er desnoods een groot bord „ver
boden voor voetgangers" bij, vier daar je harts
tocht bot. Autorijden Uitstekend, maar dan op
speciale autowegen, liefst boven den beganen
grond, opdat we geen last er van hebben op
kruispunten. Sneltreinen, Pullmancars Rhein-
gold-expres Toegestaan, mits onder den grond
Stel ai voor, dat wij voetgangers die toch een
maal onbeperkt heerschers waren op aarde, de
ze tactiek gevolgd hadden van den beginne af,
wat zou onze wereld thans een paradijs zijn. Wij
zouden kunnen wandelen, waar en wanneer
wij wilden, in het tempo, dat ons lustte. Tal van
WIJ BREIEN en repareeren alle soorten Wollen
Kleeding, Kousen en Sokken, ook de aller fijnste.
JAAP SNOR, ZUIDSTRAAT 15, DEN HELDER.
Let op den Gelen Winkel.
Depots voor Wieringen Hippolytushoef Wed.
J. de Beurs Den Oever Jb. Kaleveld.
FEUILLETON.
Burggraaf De Sanzac Die naam is mij
niet onbekend. Hoeveel bedienden houdt hij er
op na
Drie.
Niet meer
O, wat dat betreft, hij kon er meer hebber.,
want hij heeft een mooi vermogen maar als
men ongetrouwd is.
O, is mijnheer De Sanzac ongetrouwd
Zoo'n heer zou ik juist willen hebben. Ja, ik
zou gelukkig zijn als ik in zijn dienst kwam, en
indien ik mij durfde aanmelden....
Op dit oogenblik zou het niets baten, en
het zou maar tijdverlies zijn. Het schijnt, dat
mijnheer De Sansac niet te Parijs is hij is naar
het buitenland.
Het loopt mij niet mee. Maar u zult toch
niet weigeren mij aan zijn bedienden aan te be
velen
Volstrekt niet. Zoodra ik den koetsier zie,
zal ik hem over u spreken.
Het zou beter zijn, als gij dit den kamer
dienaar deedt.
Ja, als ik de gelegenheid ben. Maar mijn
heer Lodovic komt hier zelden, en ik spreek
niet zoo vrij met hem als met den koetsier.
Ik zou hem wel eens willen ontmoeten,
dien mijnheer Ludovic. Hoe ziet hij er uit
't ïs een lange, blonde magere man, stijf
en recht als een kaars, die altoos als een nota
ris, met een witte das loopt een bleek gelaat,
met twee stompjes van rossige bakkebaarden.
Aan die beschrijving heb ik genoeg, dacht Ga
brien.
Al pratende had men de flesch leeggedron
ken. Maar Gabiron wilde op zijn post blijven
en bestelde dus een andere.
Van dit oogenblik af werd de kastelein aan
houdend gestoord. Telkens kwamen er klanten
die wat bestelden en weggingen en door ande
ren vervangen werken. Van tijd tot tot kwam
de koffiehuishouder even bij zijn nieuwen klant
zettezijn glas aan de lippen en verwijderde
zich terstond, zeggende
Verschoon mij. De zaken...
vraagstukken, die thans vrijwel onoplosbaai
zijn, zouden dan eenvoudig niet bestaan, we had
den geen verkeersagenten en geen straten, die
naar één richting bereden mogen worden, we
behoefden niet ons leven te wagen, telkens als
wij een straat dwars willen oversteken en onze
zenuwinrichtingen zouden we grootendeels kun
nen sluiten, omdat onze zenuwen geen knauw
meer zouden krijgen op straten, wegen en plei
nen.
Dat alles zou het geval zijn geweest als wij,
voetgangers, in tijds beseft hadden wat de ge
volgen zouden worden van het moderne snelver
keer.
Maar dat hebben we nu eenmaal niet. Wij
hebben, wat men noemt, onze kans gemist en
thans is het onherroepelijk te laat.
Laat mevrouw van Itallie-v. Embden gerust
een poging doen om ons in stand te houden on
geveer zooals men in Noord-Amerika, de laatste
bisons beschermt. Helpen doet het toch niet
meer. Het ras der voetgangers is ten doode op
geschreven, dag aan dag worden de gelederen
ren gedund en de tijd zal komen, waarop men
de laatste voetgangers bijeen zal brengen in een
veilig reservaat om hen als rariteit nog eenigen
tijd aan het nageslacht te kunnen toonen.
KIND GESTIKT.
In een woning aan de overkant van het IJ te
\msterdam is een meisje van 8 maanden tenge
volge van verstikking om het leven gekomen. De
moeder had het kind in het ledikant te slapen
gelegd. Het kind heeft zich toen slapende omge
draaid en kwam met het aangezicht op een kus
sen te liggen met bovenvermeld gevolg.
ONGELUK MET JACHTGEWEER.
Te Ubbena kwam Zaterdag een jager van de
jacht, vergezeld van zijn hond. Een andere hond
kwam op deze af en tusschen beide ontstond een
vechtpartij. De jager sloeg éen der honden met
de kolf van zijn geweer, met het gevolg dat het
schot afging en den man in het onderlijf trof.
Zwaar gewond werd hij naar het ziekenhuis te
Assen vervoerd en bleek bij aankomst aldaar te
zijn overleden.
GAS VERSTIKKING.
Zaterdagmiddag heeft zich in perceel Ruijs-
daelstraat 13 te 's-Gvavenhage een geval van
gasverstikking voorgedaan. In dit huis woont
sedert eenige weken een familie, bestaande uit
man, vrouw en dochtertje van negen jaar. Toen
dit meisje Zaterdag omstreeks twaalf uur uil
school thuis kwam, werd haar niet opengedaan.
Denkende, dat haar moeder een boodschap was
gaan doen, heeft het kind eenigen tijd voor de
deur gewacht. Toen dit wat lang duurde, trok
dit de aandacht van de buren, die zich met het
geval bemoeiden.
Door de gleuf van de brievenbus nam men
een sterke gaslucht waar. Men waarschuwde den
huisbaas, die in de buurt woont. Deze forceerde
de deur. Boven gekomen trof men in de keuken
de vrouw des huizes aan, zittend op een stoel.
Daar in het vertrek een sterke gaslucht hing,
Gabiron's oogen waren niet van de straat af
gewend.
Ik moet hem vandaag te zien krijgen, sprak
hij bij zichzelf.
En hij wachtte.
Eindelijk, even voor zessen, zag hij in de deur
opening van no. 14 een lang, uitgemergeld li
chaam verschijnen, met blepk gelaat, rossige
bakkebaardjes en een witte das om den hals.
Dat is hij, sprak hij zachtjes.
Hij stond op, betaalde zijn vertering en ging
heen, den koffiehuishouder toeroepende
Tot morgen.
De kamerdienaar sloeg den hoek der Rue
d'Amsterdam om. Gabiron snelde hem na kwam
juist bijtijds om Ludovic het postkantoor der
Rue d'Amsterdam te zien ingaan. Hij was hem
poedig op de hielen.
De kamerdienaar naderde een der loketten
dat openstond.
Heeft u, vroeg hij aan den ambtenaar, een
brief voor den heer L. J. P. posterestante, Rue
d'Amsterdam
Eenige seconden verliepen er.
Ja, mijnheer, hier is er een
Gabiron, welke ook het postkantoor was bin
nengegaan, hoorde het en een floers kwam hem
voor de oogen. Kon hij zich maar van dat kost
baar stuk meester maken Hij vloog Ludovic
na, die het kantoor had verlaten. Zijn hoofd
gloeide, zijn hart bonsde hevig. Wat hij moest te
weten komen, stond in dien brief. Daarvan was
hij zeker. Maar hoe dien in handen te krijgen
Welk middel zou hij bezigen? Hij zocht, hij zocht
en was verbaasd, dat zijn anders altijd zoo
vruchtbare verbeelding er geen vond. Zich op
Ludovic te storten, hem onderstboven te werpen
en gebruik te maken van het eerste oogenblik
zijner verrassing om hem den kostbaren brief te
ontnemen en er mee op den loop te gaan, dit
denkbeeld dat een oogenblik bij hem opkwam,
verwierp hij terstond. Twee politieagenten wa
ren toch in de buurt. Hij liep door, verwoed op
zichzelven, tandenknarsend, met gebalde vuis
ten, steeds Ludovic in het oog houdend, veel van
het toeval verwachtend.
Door zag hij eensklaps op de straat iets wits
vallen. Het was klaarblijkelijk een stuk papier,
dat uit de handen van den knecht viel. Gabiron
verloor het niet uit het oog. Hij versnelde den
pas, bleef staan, bukte en raapte haastig het pa
piertje oo, dat hij in zijn zak stak. Het was de
ineengefrommelde enveloppe van den brief. Een
opende men de ramen en waarschuwde de poli
tie en den Geneeskundig Dienst. Toen deze ter
plaatse kwamen, bleek de vrouw reeds overle
den te zijn.
PLOTISELING OVERLEDEN.
Tyjen de 52-jarige G. Uitbeijerse een dag bij
zijn schoonzoon te Zegveld bij Woerden had
doorgebracht, ging hij vandaar per autobus te
rug naar Oudewater. Na even te hebben gere
den, gevoelde hij zich onwel en verzocht den
chauffeur te stoppen. Na de bus te hebben verla
ten, zakte hij ineen en gaf den geest.
EEN INVAL IN DE KEETEN VAN
WERKLOOZEN TE GIETHOORN.
Tien rijksveldwachtes, drie marechaussees en
een gemeenteveldwachter hebben Donderdag
avond 5 uur onder leiding van den burgemeester
van Giethoorn een inval gedaan in de kampen
van de Haagsche en Utrechtsche werkloozen
aldaar, naar aanleiding van het vermoeden, dat
deze wapens voorhanden hadden, zonder daar
toe gerechtigd te zijn. Alle keeten werden ondci
zocht en de bewoners gefouilleerd. Bij een dei-
koks werden drie geweren in beslag genomen.
FAMILIE-VEETE.
Bewoners afgeranseld en het hnis
geplunderd.
In een familie te Schaphalsterzijl meente Win
sum (Gr.) heerschte sedert eenige jaren een
groote oneenigheid, die steeds feller werd. Vrij
dagavond trokken vier leden der familie naar
het huis om er den boel op te scheppen. Zij wer
den niet toegelaten, rammeiden met een paal
de deur van het huis open, gaven de bewoners
een flink pak slaag, plunderden het huis en trok
ken af met een paard, een koe, een naaimachine
en een en ander huisraad. De politie heeft pro
cesverbaal tegen de roovers opgemaakt
ONDER EEN AUTOMOBIEL.
Vrijdag is te Limmen het vierjarig pleegzoon-
tje van den heer Docter, dat op de brug tusschen
Limmen en Castricum speelde, door een vracht
auto uit Castricum gegrepen en onmiddellijk
gedood.
ZEELIEDEN VERDRONKEN.
Op den Atlantische?* Oceaan.
Bij aankomst te Sydney, (Br. N. Amerika^
heeft de gezagvoerder der „Stad Vlaardingen".
de heer Wordman, in zijn scheepsverklaring
medegedeeld, dat de bootsman en drie matrozen
door een geweldige vloedgolf op den Atlanti-
schen Oceaan overboord geslagen en verdronken
zijn in den namiddag van 17 Nov. j.1.
Een vierde matroos, die gewond werd, is naar
het ziekenhuis te Sydney overgebracht.
„De Stad Vlaardingen", die in Nederland zee
had gekozen, kwam in een orkaan terecht, die
enorme golfslag veroorzaakte, waardoor de
ploeg der bemanning, die opdracht had ge
kregen, schade te herstellen, die het schip bij
een vorige stortzee had opgeloopen, overboord
sloeg. De officieren op de brug van het schip
oogenblik later ging hij op een der banken van
het park voor de kerk de la Tranité zitten. Zien
de, dat hij geen onbescheiden blikken te duch
ten had, haalde hij het papiertje uit den zak.
Het waren twee stukken van een enveloppe.
Hij bracht de stukken bij elkander en las het a-
dres. Maar dat boezemde hem geen belang in.
Hij moest het poststempel weten. En ziet, daar
stond hetMcntone.
Wat een uitkomstEen zucht van verlichting
ontsnapte hem. De twee stukken papier sloot hij
zorgvuldig in zijn portefeuille.
Ziezoo, mompelde hij, ik heb het lapje "van
duizend verdiend. En het is het toeval, het toe
val alleen. Men moet altoos op het toeval reke
nen. Welnu, het is geschied, ik heb het ontdekt.
De burggraaf is te Mentone. Ha Ha 't ls geen
slimmerd, die Ludovic. 't Is waar, hij kon niet
vermoeden, dat er iemand achter hem liep, die
het stukje papier zou oprapen, dat hij wegwierp.
En nu, laat mij nu mijnheer Rousseau gaan op
zoeken.
Hij stond op en wilde heengaan. Maar eens
klaps bracht hij de hand aan het voorhoofd en
bleef staan.
Zachtjes, Gabiron, zachtjes, sprak hij bij
zichzelf. Ik ben buiten kijf op het spoor, maar,
maarWelnu, niets bewijst nog, dat mijnheer
De Sanzac te Mentone zijn verblijf heeft geves
tigd. Ik ken dat land, het is mooi genoeg om er
zes maanden, en zelfs een jaar op een aangena
me wijze door te brengen maar onze burggraaf
is er misschien maar even geweest, niet langer
dan noodig was om zijn brief te schrijven en een
kijkje op de zee te nemen. Over Mentone gaat
de weg naar Genua en elders. Nu kan ik niet
zeggen, dat mijnheer De Sanzac het plan niet
heeft naar Genua, Napels, of Venetië te gaan.
Misschien zou de Graaf tevreden zijn met de
enveloppe, maar Gabiron is geen oplichter. Hij
wil werken en zijn geld eerlijk verdienen. Men
heeft net zoo goed als een ander zijn gevoel van
eigenwaarde. Men wil ook zijn goeden naam
niet verspelen.
Na die overwegingen ging de eerzame Gabiron
inplaats van naar de Lyon, zijn observatiepost
weder innemen in het kleine koffiehuis in de
Rue de Londres.
Te half elf zag hij Ludovic het huis verlaten
en de richting der kerk de la Trinité inslaan. Hij
was in een oogwenk op straat en volgde hem.
Wat, te drommel, moet hij hier vroeg hij,
zijn stap verhaastende, want ook Ludovic scheen
dachten niet anders, of „De Stad Vlaardingen"
zou een prooi worden van de woedende golven,
het schip kwam echter geleidelijk weer boven
water en kon zijn tocht voortzetten.
De gekwetste zeeman werd bedolven onder
een deel der tuigage, hetgeen hem er voor be
hoedde, eveneens van boord te worden gespoeld.
Daar het ongeval op 17 November plaats vond,
houdt het noodweer, dat „De Stad Vlaardingen"
teisterde, hoogstwaarschijnlijk geen verband
met de 1.1. Maandag opgetreden aard- en zeebe
ving.
BUITENLAND.
EEN SPILZIEKE LYONNAISE.
Buitensporige aanschaffing van mode
artikelen.
Een niet al te goed gesitueerd handelsman te
Lyon (Frankrijk) kreeg onlangs een rekening
thuis van een groot modemagazijn ten bedrage
van.... 71000 francs. Het bedrag vertegenwoor-
ligde de inkoopen van zijn echtgenoote. Hij wei
gerde te betalen, daar zijn vrouw hem nergens
in had gekend en geheel zonder zijn medeweten
zoo buitensporig aan het koopen was gegaan.
De directie van het modemagazijn diende toen
een aanklacht tegen hem in.
De zaak is nu voor de civiele rechtbank behan
deld, en het modemagazijn is er niet goed afge
komen. De rechter meende dat men in het ma
gazijn had moeten begrijpen dat de spilzieke da
me haar boekje te buiten ging, en dat het onge
hoord was het bedrag harer rekening zoo hoog
te laten oploopen. Daar het inkomen van den
heer des huizes niet meer dan 75000 francs
's jaars bedraagt, werd berekend dat de vrouw
dan niet meer dan ongeveer 8500 francs voor
haar toilet mag besteden. Het modemagazijn
mag niet concludeeren dat de echtgenoot stil
zwijgend in de aankoopen zijner vrouw heeft toe
gestemd en deze laatste kan niet ter verantwoor
'ine worden geroepen om te betalen als zij de
toestemming van haar man niet had om de goe
deren te bestellen.
Daar echter de goederen inderdaad geleverd
zijn, werd de echtgenoot veroordeeld tot beta
ling der utiliteitswaarde, welke op 9600 francs
werd geschat. 1
STAD DOOR SPRINKHANEN BEDEKT.
Volgens een bericht uit Tanger heeft zich
Zaterdag boven de hoofdstad van Marokko een
sprinkhanenzwerm van 38 K.M. lengte neergela
ten. In een uur was de geheele stad en de om
geving door een laag sprinkhanen bedekt.
ONTSNAPT.
Gehaaide bandieten aan het werk.
Naar Duitsche bladen melden zijn Donderdag
uit het krankzinnigengesticht Buch 2 roofmoor
denaars, de 34-jarige Georg Garde en de 33-jarige
Walter Liesegang, ontsnapt. Beiden waren tot
15 jaar tuchthuisstraf veroordeeld, doch werden
sedert eenigen tijd in het gesticht verpleegd daar
zich bij hen verschijnselen van krankzinnigheid
hadden voorgedaan. Woensdag hebben zij met
spoed te maken.
Achter de kerk is een straat, die leidt naar de
Rue Blanche. Daar was een staanplaats van
huurrijtuigen. Ludovic nam er een voor vier
personen. Gabiron hoorde hem nog juist tot den
koetsier zeggen
Naar de magazijnen van het Louvre.
Het rijtuig reed heen, en Gabiron nam een
coupé en gaf denzelfden last aan den koetsier.
Het gaat goed, sprak hij bij zich zelf. Ik ge
loof wel, dat ik vanavond uitnemend ingelicht
zal wezen. De brief is van den burggraaf, dat is
niet twijfelachtig. Hij heeft zijn trouwen dienaar
opgedragen allerlei zaken te zenden, die deze
gaat koopen in het Louvre. Meer dan ooit is het
thans een vereischte Ludovic niet uit het oog te
verliezen.
Niet minder dan twee uren besteedde de ka
merdienaar voor het aankoopen van allerlei be-
noodigdheden. Zij waren nogal van belang,
want Gabiron zag achtereenvolgens een dozijn
pakken aandragen die het rijtuig bijna geheel
vulden.
Toen de aankoopen gedaan waren, keerde de
kamerdienaar naar de Rue de Londres terug en
nam Gabiron zijn observatiepost weder in.
Doch nadat alle pakken uit het rijtuig waren
weggehaald, bleef dit voor het huis staan. De
koetsier had zijn pijp aangestoken en liep al
rookende het trottoir op en neer, terwijl zijn
paarden aten uit een zak haver, dien elk hun
ner aan den hals had hangen.
Dit beduidde, dat de kamerdienaar nog iets in
de stad te doen had..
Bijna twee uren verliepen er. De paarden had
den hun laatste korrels verorberd en de koetsier
zijn derde of vierde pijp opgestoken. Eensklaps
werd een raam op de eerste verdieping geopend
en een vrouw, de keukenmeid van den burg
graaf zonder twijfel, riep den koetsier en wenk
te hem naar boven te komen. Deze haastte zich
om hieraan te voldaan.
Ilij kwam een oogenblik later te voorschijn,
beladen met een zeer grooten koffer, dien hij
met behulp van den portier op het rijtuig zette.
Ik begrijp het al, mompelde Gabiron, de in
koopen van sinjeur Ludovic gaan vanavond met
den trein weg.
Een tweede kist, door den koetsier gedragen,
daarna een derde en nog een vierde werden op
de koets geladen. Op elke kist wees een vierkant
wit plakkaat de plaats van een adres.
(Wordt vervolgd.)
