Oe Straf der Zonde
21e Jaargang.
Dinsdag 18 Februari 1930
No. 14.
NIEUWS- EN» ADVERTENTIEBLAD VOOR ÉjlpP
WIERINGis&ft EN OMSTREKEN
WIERINGER COURANT»
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER, WIEKINGEN
BUREAU
Hippolytushoei Wieringen.
«fc Telefoon Intercomm. No. 19.
AD VERTEN T IêN
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
Brieven uit het Zuiden
HLT EIND der BOLSJEWIEKEN IN ZICHT
Als men sommige bladen gelooven mag, is nu
de val van het Bolsjewisme aanstaande. Stalin,
Ruslands dictator, heeft de boeren zoo tegen
zich verbitterd, dat een burgeroorlog op komst
is en wie de Russische boer tegen zich heeft, kan
wel met pensioen gaan. Met Russisch pensioen
dan van nul roebels per jaar, die men „in hete
re gewesten", 't zij als doode, 'l zij als vluchte
ling mag opsoupeeren.
Ik geloof niet veel van deze revolutie. Ik denk
nog aan colleges, die ik volgde van een Amster-
damsch professor, die ons vertelde „Men zegt
wel, dat de Russen zich zooveel eeuwen geleden
van het Mongoolsche juk „bevrijd hebben." Da
mes en heeren, u moet dat niet te letterlijk op
vatten. Men zou beter doen met te zeggen, dat
de Russen op een gegeven tijd aarzelend onder
het stinkende lijk van hun Mongoolschen onder
drukker vandaan zijn gekropen. De Mongoolsche
macht was allang in elkaar gezakt, voordat de
Russen iet9 durfden ondernemen. Verzet tegen
gewelddadige onderdrukking is niets voor hei
Russische volk in zijn geheel en de energiekste
dictator zal het daar nog lang winnen."
Zoo is 't. Onze Nederlandsche communisten
gaan in „De Tribune" geweldig te keer. Wij
vinden dat best...Het leven is toch al eentoonig.
Bij wijze van -afwisseling nemen wij graag den
nar op den koop toe, ook als hij den geweldige
speelt. Maar als de heer Louis de Visser of zijn
opvolger de geheimzinnige dokter (Loutje
Bulk", zooals de Amsterdamschc arbeiders zeg
gen, schijnt er al weer uit te liggen) hier inder
daad met Russische regeermethoden van moord
en doodslag zouden werken, als ze de baas wer
den, dan zouden ze merken, hoe nat het water
in de Amsterdamsche grachten was, want dan
werd elke Nederlandsche „maffer", zooals de
heeren iedereen noemen, die meer gezoria ver
stand heeft dan zij, een revolutionnair. Mis
schien, dat de „massa", die gelukkig nog weet
wat burgerlijke vrijheid waard is, niet eens tot
zoo krasse maatregelen haar toevlucht zou no
men, en voor „Lou" en zijn mededictatoren wel
een plaats in Artis zou vinden.
Het is een van de dwaaste vergissingen, dat
men denkt, dat Russische methoden zouden
kunnen worden toegepast op een volk van eeni
ge politieke rijpheid in West-Europa. Als «le
heeren, zooals ze tegenwoordig doen. met mani
festen de kinderen opzetten tegen hun mees
ters, dan weten we, dat zelfs onze kinderen te
rijp zijn voor de Bolsjewistische kinderkamer
en lachen eens om de nonsens.
Maar in Rusland De Sovjetheerschappij
staat en valt met 't geweld, dat men kan uitoe
fenen. Zoolang de heeren over het roode-leger
beschikken en tegen massamoord niet opzien,
zijn ze veilig als een bourgeois-met-de-brand-
kast achter een stalen deur. En de Rus onder
gaat dit geweld als een noodlot en wacht to*
ook dit lijk stinkende is geworden. Er zullen
nog duizenden in het ontredderde Rusland van
honger sterven, maar de kreet van een gewond
volksgeweten zal niet over de Russische steppe
klinken. Omdat er in West-Europeeschen zin
geen volk is. Voor een volk zijn eenheidsbesef
noodig en..grenzen. De steppe heeft geen
grenzen en tusschen Oost en West liggen in
Rusland afstanden in beschaving van vele hon
derden jaren. Hoe zou daar 't volk één gewetens
kreet kunnen slaken, die tegen de vampyrs
die zich op zijn lichaam hebben geworpen, tot
solidairen opstand zou kunnen aansporen
De Paus heeft in een fel stuk de aandacht van
West Europa gevestigd op de vervolging, waar
aan de Godsdienst in Rusland is prijsgegeven.
Het is inderdaad heel erg. Maar ook hier geldt,
wat ik boven opmerkte. Stel u voor, dat Lou
de Visser ten onzent een hand sloeg aan katho
lieke en protestantsche kerken. Dat zou een
ontploffing geven, dat we van onzen dictator
geen stukje meer terugvonden. En iedere ka
tholiek en iedere protestant zou naast zich vin
den ieder, die nog wat begrip en gevoel had
voor de grondslagen onzer cultuur, ook al was
hij niet bij een kerk aangesloten. In Rusland kan
dat. Men kent er wel het martelaarschap en
men hoeft niet bang te zijn, dat niet honderd
duizenden- trouw blijven aan hun godsdienstig
geloof, maar men kent er niet het strijdbare
martelaarschap als massaverschijnsel. Wat el
ders onmiddellijk een opstand tengevolge zou
hebben (men denke aan den val van Napoleon,
die begon met zijn nederlagen in Spanje, waar
zijn macht te pletter liep tégen godsdien
stig verzet), dat is in Rusland mogelijk. „Krab
de Rus af" placht de Franschman te zeggen „en
gij houdt de -Tartaar over." Zoo is 't.. Een ster
ke, individuecle ziel, die zich weet te handha
ven, die heeft Rusland nog niet.
En 't drama speelt verder als onder 't Czaris-
me. Alleen met een andere rolbezetting.
HET LICHTBRUINE PAK.
FEUILLETON.
(34.
Nu was zij bijkans onverschillig voor de vrien
delijke woordjes en de liefkoozingen van de voor
treffelijke vrouw, die zij voor haar moeder hield
Het is waar, zij was nog onder den invloed van
een scheiding, die haar een groot verdriet had
gedaan.
Met een sterke wilskracht toegerust en gewoon
had hij eenmaal een besluit genomen, zich dooi
niets daarvan te laten afbrengen, was graaf De
Lasserre vertrokken. Hij vergezelde zijn vriend
Willem, dien, ernstige belangen naar Amerika
en Azië riepen. Toen de vader, ternauwernood
zijn tranen kunnende bedwingen, tot zijn doch
ter zeide Ik ga heen ik zal je misschien nic'
voor over een jaar terugzien, was zij hem snik
kend om den hals gevallen. En daarna had zij
veel geschreid toen hij vertrokken was.
Mevrouw Delorme had reeds een groote gene
genheid voor haar opgevat. Er waren in het hart
van die vrouw, die al te kort moeder geweesl
was, schatten van moederlijke teederheid, die
niet besteed thans als erfenis Aurora ten deet
vielen. Zij deed alles wat in haar vermogen was
om haar af te leiden, haar oplettendheid te wek
ken, haar gedachten bezig te houden.
Aurora hield van mevrouw Delorme zoo als zii
van haar nachtegalen gehouden had. Zelfs in
haar armen, aan haar borst voelde zij niet du-
warmte, die heerlijke gewaarwordingen haar
doortrillen, welke de moederlijke liefde mede
deelt.
Had het jonge meisje kunnen nadenken, waar-
deeren, oordeelen, dan zou zij zeker bij zichzelf
hebben gezegd Ik dacht, dat een moeder iets
anders was.
Mevrouw Delorme en Aurora, waren met hef
ontbijt klaar en wilden van tafel opstaan, toen
men hoorde schellen.
Een oogenblik later ging de deur der kamei
open en de kamenier trad binnen.
De afgeloopen week een incident in de Ka
mer, dat onder de leden even felle beroering
wekte. Het nieuwe socialistische Kamerlid De
Boer uit Leeuwarden, opvolger van den eminen-
ten Mr. Sannes, moest worden ingezworen. Het
is een plechtigheid, die zelfs in ons weinig stijl
volle landje nog in goeden vorm pleegt te ge
schieden. En dat mag ook wel. Je kan van onze
Kamers kwaad vertellen en dat doen wij Ne
derlanders dus ook graag en veel maar je
kan niet ontkennen, dat 't begrip Volksverte
genwoordiging een betere plaats verdient dan
in de afdeeling grutterswaren. Daar zit een en
mder.aan vast. Allereerst historisch. Wij 20ste-
eeuwers zijn zulke reuzen in eigen oogen. Wij
vergeten te veel, dat we zoo groot lijken, omdat
we op de schouders staan van een voorgeslacht,
dat als voetstuk moest dienen voor onze groot
heid. En dat dit voetstuk wat meer arbeid heeft
gekost dan ons eigen werk. Er is een en ander
gebeurd, voor het volk zijn democratische verte
genwoordiging had en misschien hebben de weg
bereiders er recht op, dat we hun werk met ec-
nig respect behandelen. Maar ook zakelijk zit er
aan 't begrip Volksvertegenwoordiging zoo een
en ander vast.. Het is toch maar zoo, dat de le
den een goed stuk van ons wel en wee in han
den hebben eii we zullen 't waardeeren, als ze
een weinig onder den indruk zijn van hun ver
antwoordelijkheid. Als de kapitein en de stuur
lui op den grooten stoomer geen indruk maken
van massieven ernst en niet wat stijl in hun
persoonlijkheid weten te brengen in overeen
stemming met hun verantwoordelijkheid, dan
ontbreekt er iets in de sfeer van vertrouwen,
waarin de passagiers moeten kunnen leven op
hun tocht over de zilte baren.
Al weer ik merk, dat ik eentonig word
geen volk, dat deze verantwoordelijke zeemans-
houding bij zijn état-major meer waardeert dan
't Engelsche. In 't Engelsche parlement gaat
lies met pijnlijke correctheid toe. „Het Huis*'
respecteert zichzelf en nog altijd is het beste mid
del, om respect af te dwingen, eerbied te hebben
voor zichzelf. Die eerbied toont men 't best
door zelfbeheersching.
Ons parlement kan in goede manieren in de
verste verte niet wedijveren met 't Engelsche.
Ten onzent heeft men een tijdlang gemeend,
dat de democratie zich niet met goede manieren
liet vereenigen. Ik geloof, dat daarin verbetering
is gekomen.
In ieder geval: de inzwering van een nieuw
kamerlid placht tot dusverre ook in ons parle
ment met eenigen stijl te geschieden, De voor
zitter verscheen in rok en witte das, ook de nieu
weling trok een officieel pak aan en op het
plechtige moment verhieven de kamerleden zich
van hun zetels om uitdrukking te geven aan hun
bewustzijn, dat een belangrijk stuk verantwoor
delijkheid in nieuwe handen werd gelegd en voe
lende, dat het goed was het oogenblik voor den
nieuweling tot een levensmoment te maken.
Zoo kan men ook geboorte, huwelijk, dood
dootr aandacht verdiepen tot. een blijvend monu
ment van herinnering op den levensweg, men
kan ook redeneeren, dat 't niets bijzonders is en
ze inschakelen in de gewone rij van natuurlijke
gebeurtenissen. Er zijn menschen, die niet van
hoogtijdagen houden
Ons nieuwe kamerlid nu verscheen bij de
plechtigheid, waarin hij zelf de hoofdrol speel
de, in een lichtbruin pak. De Kamer heeft dat
blijkbaar zeer ergerlijk gevonden; vele leden
bleven tegen de gewoonte in zitten.
De zaak werd druk in de* pers besproken. Ook
„Het Volk" wijdt er een artikeltje aan als ant
woord op geoefende kritiek. Men kan tusschen
de regels door wel lezen, dat de redactie het wei
zou hebben gewaardeerd, als de heer De Boer
zich voor de gelegenheid behoorlijk had gekleed,
maar zegt het misschien kende het nieuwe
kamerlid 't gebruik niet of had hij geen don
ker pak. De verontschuldiging lijkt wat zwak
De heer De Boer is niet de eerste de beste. Hij
is een gewezen onderwijzer, die een lange pu
blieke carrière achter den rug heeft. Hij was ja
renlang wethouder van Leeuwarden, lid van de
provinciale staten, ik meen zelfs van Gedepu
teerden. Hij zal dus wel weten, hoe men zich
bij officieele plechtigheden pleegt te gedragen
ook kan hij armoede niet als excuus aanvoeren.
Ik wil geen kwaad van den heer De Boer zeg
gen. Ik ken hem persoonlijk en heb respect voor
hem. Hij heeft geweldig veel werk verzet en is,
geloof ik, ook wel bekwaam, al zal hij zijn voor
ganger niet kunnen evenaren. Dat jasje is 't
hem ook niet, maar échter dit jasje zit een le
vensbeschouwing, die hij natuurlijk heeft wil
len demonstreeren.
Die levensbeschouwing heeft m.i. een ernstig
tekort, dat nog vele socialisten toonen. Zij ken
nen alleen maar de horizontale solidariteit de
solidariteit met hen, die naar tijd en plaats on
middellijk om hen heen staan. Ze kennen niet
de solidariteit van meer geestelijken aard, die
ik de verticale zou willen noemen en die zich
uit in eerbied voor de traditie. Het is de solidari
teit met het voorgeslacht, op welks werk zij
voortbouwen en waarvan zij ook de waardevolle
en stijlvolle overgeleverde gewoonten moesten
achten evenals die, met 't nageslacht, waarvoor
men alle vaste en goede richtlijnen moet bewa
ren, opdat het niet in 't moeras der anarchie ver
drinkt. Er is iets bezig te veranderen in t Socia
lisme maar de les van de dubbele solidariteit,
die pas geestelijken inhoud en richting aan 't
leven geeft, moet goeddeels nog worden geleerd
G. v. AMSTJEL.
GEMEENTE WIERINGEN.
VERKOOPING. Zaterdag 15 Februari 1930
had ten overstaan van notaris Obreen des
avonds 8 uur in het Café van den heer C. Schel-
tus te Hippolytuslioef en ten verzoeke van de
erven nu wijlen de heer P. Koorn Jz. te Wester
land de 3e openbare verkooping plaats van de
volgende onroerende goederen
1. Huis met den tuin en hoenderpark, groot
0.34.70 H.A. kooper J. Timmerman voor 1985.
2. Braakweid, groot 0.49.90 H.A., kooper de
heer M. Mulder voor 940.
3. Hoogeweid, groot 1.03.00 H.A., kooper de
heer B. H. Kraan voor 1925.
4. Vetland van C. Mulder, groot 0.13.10 H.A.,
kooper de heer C. Mulder Pz. voor 306.
5. Vetland van Koorn, groot 0.14.50 H.A., koo
per de heer G Kuut voor 380.
6. Damsterven, groot 0.36.70 H.A., kooper de
huur R. Kuut voor 640.
7. Gruusven, groot 0.21.90 H.A., kooper de
G. Lont voor 252.
"I. Akker achter de kerk, groot 0.21.30 H.A.,
kooper de lieer J. Timmerman voor 420.
0. Zwambosch, groot 0.37.00 H.A., kooper de
heer P. Veerdig voor 740.
10. Schietelik aan de Poelweg, groot 0.43.20
H.A, kooper de heer C. Koorn Pz. voor 1270.
11. Hal bij J. Russelman, groot 1.05.70 H.A.,
kooper de heer J. Takes Dz. voor 2350.
12. Haukesserkrocht, Noordzijde, groot 1.09.00
H.A., kooper de heer B. H. Kraan voor 2425.
13. Haukesserkrocht, Zuidzijde groot 1.46.70
H.A., kooper de heer J. Timmerman voor 2695.
14. Grootestuk in de Hoelemerkoog, groot
0.86.58 H.A., kooper J. Scheltus voor 1100.
15. Nes van Koorn, groot 0.49.11 H.A., kooper
de heer Jb. Dekker Az. voor 533.
16. Nes van Mulder, groot 0.13.18 H.A., koo
per de heer J. Koorn Nz. voor 121.
17. Moerstuk, groot 0.30.60 H.A., kooper dc
heer Herm. Smit voor 390.
18. Overlandswin, groot 0.41.20 H.A., kooper
de heer Jb. Dekker voor 474.
19. Kuulweidje, groot 0.35.90 H.A., kooper de
heer M. de Haan voor^ 470.
20. De tweesnees, groot 0 08.00 H.A., kooper
de heer Jb. Dekker Az. voor 70.
21. Boldere, groot 0.18.80 H.A., kooper de heer
J. Timmerman voor 200.
22. Oekeven, groot 0.47.60 H.A., kooper de
heer Jb. Bakker Cz. voor 830.
WIJ BREIEN en repareeren alle soorten Wollen
Kleeding, Kousen en Sokken, ook de aller fijnste.
JAAP SNOR, ZUIDSTRAAT 15, DEN HELDER.
Let op den Gelen Winkel.
Depots voor Wieringen Hippolytushoef Wed.
J. de Beurs Den Oever Jb. Kaleveld.
Mevrouw, sprak zij, daar is een dame in liet
zwart, die u wil spreken.
Dat is zij, eindelijk, dacht mevrouw Delor
me, en hardop voegde zij er bij
Heeft die dame u haar naam gezegd
Neen, mevrouw, maar zij komt van mijn
heer van Óssen.
Heel goed, sprak mevrouw Delorme, op
staande, laat de dame in mijn kamer.
De kamenier verwijderde zich.
Zich tot Aurora richtend, hernam mevrouw
Delorme
Beste meid, de dame, die daar gekomen is,
is de onderwijzeres, de persoon, over wie uw va
ler u heeft gesproken voor zijn vertrek ik zal
haar gaan verwelkomen en als ik een oogenblik
met haar gepraat heb, haar aan u voorstellen.
Aurora antwoordde met een toestemmend
knikje^n stond op.
De beschermelinge van mijnheer Van Ossen
stond te wachten in een eenigszins gebogen hou
ding. Het was een vrouw van iets meer dan mid
delmatige grootte, lenig, rijzig en bevallig. Haar
gelaat was bleek, vermoeid, maar nog mooi. Hoe
wel cle een of andere diepe smart of een lang
haam sloopend verdriet haar trekken hun frisch
heid had ontnomen en ze verouderde, sprak daar
uit iets innemends en lieftalligs. Haar mond
was niet gewoon zich tot een lach te plooien.
Haar oogen waren helder en zacht. Een zekere
fierheid straalde er uit. De kalmte, die op haar
?elaat te lezen stond, duidde berusting of vrede
aan. Alles in haar wekte belangstelling en sym-
oathie. Zonder het te willen, behaagde zij een ie
der, want zonder hel misschien te weten, bezat
'.ij wat aantrekt, wat bekoort.
Zij scheen veertig jaren. Maar was zij werke
lijk zou oud Het zou moeilijk geweest zijn het
'e zeggen. Nochthans kon men opmerken dat
ie jaren haar de twee dingen, die de trots zijn
van alle jonge vrouwen en die de ouderen steeds
betreuren, niet hadden ontnomen haar fraaie
witte tanden en haar prachtige lokken. Zij was
<n het zwart, zeer stemmig gekleed. Die sombe
re kleur "deed terzelfder tijd de bleekheid van
haar gelaat meer uitkomen.
Op het geluid, dat het openen der deur maak
te, richtte de onderwijzeres het hoofd op. Haar
oogen vestigden zich niet langer dan een secon
de op mevrouw Delorme daarna g&f zij haai'
met een lichte buiging den brief, dien zij in de
hand hield.
Dit i9 zeker de brief, dien mijnheer Van Os
sen u geschreven heeft voor zijn vertrek uit Pa
rijs sprak mevrouw Delorme. Ik behoef dan
niet te lezen. Ik weet wat er in staat. Wees wel
kom, mevrouw, ik wachtte u met ongeduld.
Dat, zijn vriendelijke woorden, mevrouw
antwoordde de onderwijzeres met een stem,
zacht en welluidend als muziek. Zij zijn hartelijk
en bemoedigend. Ik dank u er voor. U weet zon
der twijfel waarom ik niet eer ben gekomen. Een
mijner eerste leerlingen, een jonge Engelsche,
is dezer dagen te Londen getrouwd. Eenige da
gen voor het huwelijk, is zij met haar familie te
Parijs gekomen. Ik heb geen weerstand kunnen
bieden aan haar verzoek en den vriendelijken
aandrang der gansche familie, ik heb mij laten
meenemen.
Mevrouw Delorme werd niet moede de onder
wijzeres aan te staren. Zij was verbaasd, be
koord, opgetogen-.
Wat een innemende vrouw Wat een deftig
heid Welk een voornaamheid in den blik Zij
heeft meer van een vorstin dan van een onder
wijzeres, dacht zij. Zij antwoordde
Mijnheer Van Ossen heeft ons dit alles ver
teld. Wij zullen, mijn dochter en ik, ons schade
loos stellen voor de dagen, dat wij u hebben moe
ten missen. Dat zal niet het gevaj, met mijnheer
Delorme. Het heeft hem grootelijks gespeten u
voor zijn vertrek niet te hebben ontmoet.
Zoo. Is mijnheer Delorme niet te Parijs
Heeft mijnheer Van Ossen u dat dan niet
gezegd Zij zijn vijf dagen geleden scheep ge
gaan naar Amerika.
Wees. overtuigd mevrouw, dat ik dit zeer
betreur.
U heeft niets te betreuren. O, ik vergat u
te verzoeken plaats te nemen. Neem mij niet
kwalijk.
Zoo sprekende had zij een stoel toegeschoven,
waarop mevrouw Durand plaats nam. Zij ging
vlak over de jonge vrouw zitten en hernam
Ik heb u geen enkele vraag te doen. Ik weet
dat u de onderwijzeres geweest zijt van de dames
Van Ossen en mijnheer Van Ossen, de boezem
vriend van mijnheer Delorme, heeft voor u de
grootste achting. Voor het overige mevrouw, en
dit is geen vleierij, zeggen uw sympathiek uiter
lijk, uw manieren, uw geheele persoonlijkheid
wat gij zijt en nemen gunstig voor u in. Ik ben
al te gelukkig, dat gij u met de opvoeding van
ons lief kind wilt belasten. De taak zal moeilijk
wezen. Gij zult met heel wat bezwaren te wor
stelen hebben. Maar men zal de moeite, welke
gij u zult geven, op prijs stellen.
Het is een werk van toewijding, dat gij op u
neemt. Aurora zal eerstdaags zeventien jaar
worden, en toch zult gij haar krijgen als een
kind, dat de kinderkamer zoo pas verlaat. Zij
weet niets of bijna niets. U zult haar alles moe
ten leeren. Helaas zooals mijnheer Van Ossen
u schreef, is er hier meer te doen dan een op
voeding voltooien, een verstand moet hier ge
schapen, een geest gevormd worden. Aurora
heeft ons veel ongerustheid gebaard in haar
kindsheid. Zij was ziekelijk, zwak van gestel. Op
haar tiende jaar, toen zij met den dag begon te
groeien en haar lichaamskracht als door een
tooverslag zich ontwikkelde, werd zij gevaarlijk
ziek. De krankheid duurde lang. Men dacht dik
wijls, dat de lieve kleine er niet van zou opko
men. Maar gelukkig, zij bleef voor ons behou
den. Ongelukkig had de kwaal den geest aange
tast. In haar hersens is het duister gebleven.
Het is de geest, die moet worden gelicht, het
denkvermogen, dat men moet leiden het is het
oordeel, dat men moet helpen zich te openba
ren.
Zooveel ik dat zal kunnen, mevrouw zal
ik u in uw taak behulpzaam zijn, en naar wij
willen hopen, zult ge zegevieren.
Ja, wij zullen zegevieren naar ik hoop, daar
gij uw pogingen bij de mijne wilt voegen.
U zult het ik ben daar zeker van, veel be
ter doen dan ik. Een moeder heeft altijd op haar
kind een macht, die een andere vrouw nooit zal
hebben. Maar dit daargelaten, gij zult kunnen
rekenen op mijn toewijding. Geen moeite zal
mlij te groot wezen.
Veroorloof mij een vraag te doen.
U heeft daartoe het recht, mevrouw
U is weduwe, ik weet het. Heeft u kinderen
gehad
Een, antwoordde de onwijzeres, terwijl zij
zich geweld aandeed haar aandoening te ver
bergen.
Wordt vervolgd.