De Straf der Zonde
Goed en niet duur
21e Jaargang
Dinsdag 24 Juni 1930.
No. 48
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR I
WIERINGEN EN OMSTREKEN
net ii
»ts voor U
■WIERINGER" COURANT*
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
CORN.
UITGEVEN 1
J. BOSKER, WIE
BDRIABs
Hippolytnshaef Wlerinflen.
Telefoon Interco—m. No. IS.
ADVEHTENTIëN:
Van 1—5 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10
Brlaven uit het Zuiden
400.
BEDENKELIJKE VERHOUDINGEN.
Wij praten op 't oogenblik in Amsterdam druk
over een kwestie, waarbij de persoon van onzen
burgemeester zijdelings is betrokken en kijken
elkaar ietwat bedenkelijk aan. Dat is niet de wij
ze, waarop wij onzen burgervader in onze gesprek
ken plegen te betrekken.
Men kan van hem zeggen dat hij 'n populair man
is. Om te beginnen is hij Amsterdammer in merg
en been. De voornaamste fout, die men in 't oog
van den echten Amsterdammer heeft kunnen be
gaan, is buiten Amsterdam geboren worden. Wel
nu, burgemeester De Vlugt heeft als goed tacti
cus die fout weten te vermijden en geldt reeds
om die reden in 't publieke gezelligheidsleven
voor honderd procent. Hij is bovendien een pret
tige verschijning, als een echte Amsterdammer
vlot in den omgang en, schoon heelemaal van
huis uit geen product van hoofsche opvoeding,
iemand, die als vertegenwoordiger der gemeente
in woord en daad een uitnemenden indruk
maakt. Dit is iets, wat de Amsterdammer bij uit
stek weet te waardeeren. Een jongen uit het volk
te zijn en in den gewonen omgang zonder de
minste pretentie, maar als 't noodig is (en de
Amsterdammer hoeft anders dan de Rotterdam
mer bij officieele plechtigheden de zaak graag
tot „in de puntjes" in orde), een heer, dat ik ook
naar den smaak van den kleinen man ideaal.
Dit is een van de redenen waarom iemand als
onze wethouder Polak zoo populair is. Gewezen
sigarenmaker, iemand, die zich zijn afkomst niet
schaamt, ik denk, zelfs terechttrotsch daarop
is, maar toch iemand, „die zich weet te gedragen",
zooals de Engelschman zegt, iemand, die stijl
weet te brengen in zijn publiek optreden, aan
den eenen kant elke neiging tot goedkoope popu-
lairiteit onderdrukkende, aan den anderen kant
zorgende, dat zijn correctheid niet in de onecht
heid van 't cliché vervalt.
Zoo is ook burgemeester De Vlugt een
man van typisch Amsterdamsche goedmoedig
heid en verstandig genoeg, om naar zijn vele ad
viseurs te luisteren, en den volksgeest geen ge
weld aan te doen. We mogen in de laatste jaren
een dansje van hem maken in goed gecontroleerde
publieke dansgelegenheden en hij laat ons den
Zondag vieren naar onze eigen smaak In
't kort een burgemeester zooals een vriend .van
me zou zeggen, om mee uit visschen te gaan. En
aangezien visschen een zeer populaire sport is
in populair Amsterdam1, een burgemeester naai-
ons hart.
HET INCIDENT.
Welnu, deze populaire burgemeester en zijn fa
milie gaan over de tong en het zou me niet ver
wonderen, als de heer De Vlugt zijn prettigsten
tijd gehad heeft. Want van een burgemeester
geldt, wat van de vrouw van Cesar geëischt werd,
er mag geen vlekje opkleven, zelfs de aanleiding,
dat zijn karakter in bespreking komt, moet wor
den vermeden. De heer De Vlugt komt uit aanne
merskringen. Men zegt, dat hij daar een fortuin
heeft verdiend. Zoodoende heeft hij daar van ouds
FEUILLETON.
(65.
De gravin wist niet meer wat zij moest denken,
wat zij moest zeggen. Zij verkeerde in een onmo
gelijk te beschrijven toestand. De Sanzac las op
haar gezicht en in haar blik haar groote verlegen
heid en een onmerkbare glimlach vertoonde zich
om zijn lippen. Ilij ging voort
Vergun mij, mevrouw, u te doen opmerken
dat gewoonlijk, ik zou kunnen zeggen altijd, de
bewerker van de ontvoering een geliefde is.
De jonge vrouw kon een siddering niet onder
drukken.
U heeft toch niet ondersteld, zou ik denken,
dat ik op mijn leeftijd verliefd ben op juffrouw
De Lasserre, een kind Ik heb het u gezegd, ik
begrijp uw smart, ik beklaag u ik wil niet langer
denken aan uw harde woorden en ik neem het
aanbod mijner diensten, dat ik u zooeven deed,
niet terug. Ik geloof, dat ik in de tegenwoordige
omstandigheden u van nut kan zijn want ik
weet eenige dingen, die u niet bekend moeten zijn.
De gravin luisterde verslagen, niet bij machte
te antwoorden. De burggraaf begreep dat hij zijn
vermetelheid tot het uiterste kon drijven en ging
voort
Ik heb u zooeven van een geliefde gespro
ken en u zegt bij uzelve zonder twijfel, dat uw
dochter, die niemand te Parijs kent, die niet uit
gaat en over wie zoo goed gewaakt wordt, onmo
gelijk een geliefde kan hebben. Welnu, mevrouw,
hoe onmogelijk dit voorkomt, toch is het zoo
Juffrouw De Lasserre bemint een jongmensch,
die haar van zijn kant hartstochtelijk liefheeft.
O riep de gravin uit.
Sedert een oogenblik dacht zij reeds aan mar
kies De Verveine. De geslepen burggraaf had zijn
doel bereikt. Hij had met groote behendigheid het
gesprek daarheen weten te leiden, dat de gravin
vanzelf haar vermoeden liet vallen op den mar
kies want hij hield zich overtuigd dat Aurora
haar onderwijzeres gesproken had over de bezoe
ken, door den jongeman op La Cordeliére ge
bracht.
Ik begrijp uw verbazing, mevrouw, sprak
hij. Misschien gelooft u mij niet. Maar ik kan u
vele persoonlijke en zakelijke relaties en, aange
zien de bouwvakken en aanverwante bedrijven in
het economische leven van een zich snel uitbrei
dende stad een groote en belangrijke economi
sche rol spelen, zijn deze relaties de publieke aan
dacht waard, zoodra ze op 't openbare leven in
vloed zouden kunnen oefenen. Ik zeg met nadruk
„kunnen oefenen", want dat die relaties invloed
geoefend hebben, is een bewering, die voorloopig
alleen een communist voor zijn rekening zal ne
men. Onder fatsoenlijke menschen geldt, dat men
iemand voor eerlijk houdt, zoolang niet 't tegen
deel is gebleken. Bij communisten geldt alleen
iemand voor fatsoenlijk, als zijn eerlijkheid is
bewezen en, aangezien 't bewijs van eerlijkheid
moeilijk is te leveren, spreekt 't van zelf, dat
naar communistisch begrip 't aantal eerlijke men
schen uiterst gering is, zelfs in den eigen kring.
Vandaar ook, dat ze al vast van „corruptie" spre
ken, als een gewoon mensch vindt, dat corruptie
tot de mogelijkheden behoort.
Het volgende is nu geschied de zoon van den
burgemeester is benoemd tot commissaris van
de Bailastmaatschappij. Deze maatschappij doet
zaken met de gemeente en groote zaken, omdat
zij het materiaal levert, dat voor 't in orde bren
gen van bouwterreinen noodig is, als zand e. d.
Als iemand uitgenoodigd wordt commissaris
van zulk een maatschappij te worden, beteekent
dat, dat hij met zijn naam de credietwaardigheid
van de instelling in de oogen van 't publiek ver
hoogt. Ze zullen u en mij niet vragen commissa
ris van de Bailastmaatschappij te worden, omdat
onze namen 't publiek financieel niets zeggen
Wordt iemand gevraagd, dan doet men dat óf,
omdat hij een naam heeft, waarin 't publiek ver
trouwen heeft, óf, omdat hij veel geld heeft en
daarmee de affaire steunt of in geval van nood
kan steunen. In ruil voor zijn naam krijgt hij
jaarlijks een uitkeering, die in belangrijke onder
nemingen soms vele malen dat van den directeur
overtreft.
Als nu de zoon van den burgemeester commis
saris van de Bailastmaatschappij wordt, wat be
teekent. dat dan Dat hij een bekende persoon
lijkheid is, in wien 't publiek vertrouwen stelt
In dit geval zeker niet. Ik wist niet eens, dat
burgemeester De Vlugt een zoon had en ik ver
moed wel niet, dat zijn naam het publiek iets
zal zeggen, tenzij men, den naam van den zoon
hoorende, aan den vader denkt. Een andere ver
onderstelling ligt voor de hand (gezien zijn zaken,
voor hij burgemeester werd), dat de heer De Vlugt
financieel geïnteresseerd is bij de Bailastmaat
schappij en, omdat men hem niet tot commis
saris kan benoemen, nu zijn zoon die winstgeven
de functie opdraagt. Maar dan wordt 't een wat
lastige geschiedenis. Gemeenteraadsleden mo
gen geen leveranties aan de gemeente doen, om
dat men corruptie vreestis 't dan wel juist, dat
de burgemeester rechtstreeks of zijdelings betrok
ken is bij een onderneming, die kapitalen aan de
gemeente verdient En 't wordt er niet prettiger
op, nu blijkt, dat ook de schoonzoon van den bur
gemeester financieel is betrokken bij een neven-
bedrijf van de bailastmaatschappij. „Wee hem,
die er kwaad van denkt" zei een ongetrouwde
Engelsche koningin tegen haar hovelingen toen
Ze zich in 't publiek door een gunsteling de kous
liet opbinden. Ze had goed praten, maar de hove
lingen dachten er het hunne van (en naar de his
toricus vermoedt niet ten onrechte Wie geen
aanleiding tot gepraat wil geven, vermijde allen
schijn van 't kwaad. Deze wet geldt, zoolang men
schen de kunst verstaan kwaad te spreken en die
kunst waren ze al spoedig meester.
EEN STOMMITEIT.
feiten noemen, die mijn onderstelling bevestigen.
Hij heeft mij verteld, hoe hij juffrouw Aurora
leerde kennen en gesproken van hun samenkom
sten en van de gewisselde eeden en beloften. Dat
alles was een heel zonderlinge ontmoeting, die
echter de aanleiding werd tot een bekoorlijke
liefdesidylle. Deze had evenwel een tragische ont
knooping, toen na verloop van eenige dagen
graaf De Lasserre van een reis terugkeerde.
De geliefden werden gewelddadig. Wanhoop bij
den een en waarschijnlijk ook grievende smart
bij de ander. Zooals ik u gezegd heb, hoewel al
de nasporingen, welke de jongeman gedaan had
om zijn dierbare Aurora terug te vinden vruch
teloos bleven, had hij haar niet vergeten. Nu be
weer ik niet, dat het de jongeman is die juffrouw
De Lasserre met of zonder haar toestemming
heeft ontvoerd. Ik verzeker nooit iets zonder er
bewijzen voor te hebben. Het komt, mij echter
voor, dat sterke vermoedens tegen hem rijzen.
De gravin zat, met gebogen hoofd, in gepeins
verzonken.
etlfde plaats.
Dus heb ik mij vergist, sprak zij bij zichzelf.
Niet hij is het, maar markies De Verveine. En
tochmaar neen, ik heb ongelijk gehad.
Mevrouw, hernam De Sanzac, ik heb u mijn
diensten aangeboden en ik doe het andermaal.
Als u het verlangt, zal ik u bij uw nasporingen
de behulpzame hand bieden.
Wat zult gij doen
Ik zal trachten te weten te komen in de eer
ste plaats, of de bewuste jongeman de dader is.
En dan
Zal ik alles doen wat maar eenigszins moge
lijk is om de plaats te ontdekken, waar men juf
De communisten hebben schriftelijk inlich
tingen gevraagd over de kwestie. Dat was hun
recht. Ze maken 't ons bijzonder moeilijk iets van
hen te waardeeren, maar laten we oppassen niet
in de fout te vervallen iets af te keuren omdat
het van de communisten komt. Het college heeft
de vraag beantwoord. Dat antwoord kon maar
op één wijze uitvallen. B. en W. moeten „de wet
houden". Zoolang die wet niet geschonden is,
kan het college niets doen. Formeel ging de bur
gemeester vrij uit. Hij kan wettelijk en politiek
moeilijk aansprakelijk worden gesteld, omdat
zijn zoon een baantje krijgt. Zijn geld mag in de
onderneming zitten, maar hij heeft geen invloed
op den directe gang van zaken in 't bedrijf, om
dat hij geen bestuurder is. Moest er opgetreden
worden dan zou het moeten geschieden door
den gemeenteraad, die wetgevende bevoegdheid
heeft en als zoodanig de aangewezen jury is voor
publieke aangelegenheden als deze.
Was er verder niets gebeurd, dan zouden de
meeste lezers van dagbladen geen aandacht aan
't geval hebben geschonken, ook als 't antwoord
van B. en W). was gepubliceerd. Ze zouden een
voudig gedacht hebben het zooveelste commu
nistische relletje.
Maar een kwade beschermgeest van onzen bur
gemeester, onze secretaris, zond mede namens
den burgemeester, als ik (1e zaak goed begrijp,
aan de pers 't verzoek het antwoord van B. en
W. uit het gemeenteblad niet te publiceeren. En
,,'t Volk," dat overigens niet verdacht kan wor
den den burgemeester een kool te willen stoo-
ven, was terecht zeer ontstemd over dit
misschien goedbedoelde, maar toch wel zeer on
handige en eigenlijk uit 't oogpunt van publieke
moraliteit toch ook onbeschaamde verzoek.
liet arbeidersblad drukte het antwoord van B.
en W. af en voegde daar een hartig woordje aan
loc. Het is nu al gebleken dat het college als zoo
danig met hét verzoek aan de bladen niet te ma
ken had. Ook de burgemeester persoonlijk niet,
want die was met vacantic. Maar de Tribune
davert van corruptie-geschreeuw en 't zal wel
niet lang duren, of het blad acht bewezen, dat
de heer Wibaut in de heele affaire (die er voor
loopig niet is) de schuldige is.
DE OPLOSSING.
Het komt me heel waarschijnlijk voor, dat dit
muisje een staartje zal hebben. Het lijkt me niet
waarschijnlijk, dat de Amsterdamsche Raad het
persincident, dat bij uitstek geschikt was het
vermoeden wakker te maken, dat er iets te ver
bergen viel, onbesproken zal laten. Het gaat ook
inderdaad niet, dat de gemeente-secretaris pu
frouw De Lasserre heeft gebracht.
Moet gij niet vandaag nog Parijs verlaten
Ja, maar slechts voor enkele dagen. Voor
het overige kan ik zelfs in mijn afwezigheid han
delen en kostbare inlichtingen verkrijgen.
In dat geval mijnheer De Sanzac, weiger ik
uw hulp niet.
Dank u, mevrouw! O ik kan u niet zeggen, hoe
gelukkig u mij maakt. Zoodra ik iets weet, zal ik
u schrijven. Waar moet ik u mijn brieven doen
toekomen
Aan mijn huis.
Ja, maar ik weet niet waar u woont.
Rue Davy no. 6.
De burggraaf, die zijn comedie tot het einde
loe onberispelijk wilde spelen, schreef het adres
in zijn zakboekje op.
Voordat ik vertrek, hernam hij, zal ik bij
onzen jongeman aangaan. Maar ik weet, dat ik
hem niet thuis zal vinden. Hij heeft een paar da
gen geleden Parijs verlaten.
Een paar dagen herhaalde de gravin.
Treft u die samenloop Nu, dat heeft hij
mij ook gedaan Maar wij moeten niet te spoedig
oordeelen. Wij moeten weten, zekerheid hebben.
Zij ging naar de deur, die De Sanzac zich haast
te te openen. Hij geleidde haar tot op het portaal
en met een „tot weerziens, mevrouw" liet hij
haar heengaan, terwijl hij zich naar zijn slaapka
mer begaf om de laatste hand aan zijn toilet te
leggen.
Best zoo, sprak hij bij zichzelf. Alles gaat
naar wensch. Zij heeft bepaalt goed gehandeld
met hier te komen.
Waar men het spel van den burggraaf
begint te doorzien.
Aurora was lichtgeloovig, zooals men het alge
meen op haar jaren is. Haar verstand was ver
wonderlijk ontwikkeld, maar zij had een beetje
van haar argeloosheid behouden.
De zware deur van het torentje bleef voortdu
rend open en overdag verliet Aurora de kamer,
die aan haar kerker grensde niet, waar zij meer
ruimte had om op en neer te loopen.
Als voorzorgsmaatregel had men het venster
dichtgespijkerd om het haar onmogelijk te maken
het te openen
Omtrent haar ouders stelde de Mottige haar ie-
deren avond gerust door te zeggen Ik heb be
richt uit Parijs ontvangen; u behoeft niet onge
rust te wezen. Uw ouders zijn welvarend
Wanneer zal ik hun mogen schrijven, vroeg dan
blicatie van stukken uit het gemeenteblad in de
groote bladen tracht tegen te houden. Ook mag
het voor de publieke moraliteit geen kwaad, dat
financieele verhoudingen, zooals hier vermoede
lijk bestaan, eens ernstig worden bekeken.
Het resultaat kon dan wel eens zijn. dat de
heer De Vlugt voor een volgende periode zijn be
noeming niet laat verlengen, wat aan den eenen
kant jammer is, omdat hij een goed burgemees
ter is.
Maar misschien ook lukt 't den heer De Vlugt
zijn goeden naam boven elke verdenking te stel
len. Het beste zou zijn het werk van de bailast
maatschappij te socialiseeren. Maar ook hier zijn
haken en oogen. Het socialisatieprobleem is niet
zoo eenvoudig als 't er uit ziet. Maar, als ik daar
over wou schrijven, zou ik een nieuwen brief 1100
dig hebben en ik denk, dat de redacteur 't zoo
welletjes vindt met 't oog op de ruimtë.
G. v. AMSTEL.
DE LANGSTE DAGEN IN EUROPA.
Terwijl in ons land de langste dagen in het mid
den van deze maand ca. 16 a 17 uren duren, zijn
er in het Noorden van Europa gebieden, waar de
dagen in dit jaargetijde aanzienlijk langer duren.
Tot deze gebieden behoort in de eerste plaats IJs
land, waar de langsté „dag" 3l/> maand duurt
daar de zon gedurende dien tijd niet onder
den horizon verdwijnt. Dan volgt het Noorsche
eiland Bardö aan de Hanangerfjord gelegen,
waar dc langste „dag" eveneens een paar maan
den duurt, n.1. van 22 Mei tot en 21 Juli. De derde
plaats neemt de Zweedsche grensstad Tomea aan
de Finsche grens in, waar de langste dag wel is
waar niet meer met maanden wordt berekend,
maar waar hij toch nog 21V2 uur duurt. Te Le
ningrad en te Tolbolks blijft de zon op den lang-
sten dag 19 uren boven den horizon, terwijl ze op
den kortsten dag reeds na 5 uur weer verdwijnt.
De zomer- en winterdagen duren te Stockholm en
te Upsala vrijwel evenlang als te Leningrad en
te Tobolks, de langste dag duurt er echter I8V2
uur, de kortste 5M> uur.
telkens weer Aurora vol ongeduld
Ik weet het niet, antwoordde dan de vrouw
Op een ochtend echter, het was de vijfde dag
dat Aurora op het jachthuis was, kwam de Mot
tige haar weer het gewone bezoek brengen. Zij
had onder den arm een gesloten doos, die een
weinig langer dan breed was. De Mik van het jon
ge meisje viel dadelijk op het kistje, dat de Motti
ge op tafel zette.
Heeft u goed geslapen, juffrouw, vroeg d*
vrouw.
Ja, beter dan de vorige nacht, antwoordde
Aurora, die nieuwsgierig naar de doos bleef kij
ken.
Dat kan ik u wel aanzien, want vanmorgen
schijnt u veel frisscher en opgewekter.
Wat heb je in die doos vroeg Aurora.
O, o, dat zou u wel eens willen weten, sprak
de Mottige lachend.
Is het iets voor mij
Ja, en iets dat u heel veel plezier zal doen.
Mag ik eens kijken
Zeker.
Aurora opende de doos. Op hetzelfde oogenblik
straalden haar oogen van genoegen en zij kon
een uitroep van blijdschap niet bedwingen.
Eindelijk, sprak zij, houdt gij vandaag de
belofte, die gij mij hebt gedaan.
En zij haalde uit de doos een inktkoker, een
pen en enveloppen.
Welnu, ja, sprak de Mottige, u kan vandaag
eens een brief schrijven en u heeft daar al de be-
noodigdheden bijeen. Nu, zeg eens, is u nu tevre
den
O, ik weet niet, hoe ik mijn blijdschap zal
uitdrukken.
Als u het goedvindt, zullen wij nu een oogen
blikje praatten, hernam de Mottige. Aan wien
wilt u schrijven
Aan vader.
De Mottige schudde het hoofd en sprak neer
slachtig
Neen, <u kan niet aan uw vader schrijven.
Welnu dan zal ik aan moeder schrijven.
U kan evenmin aan uw moeder schrijven.
Zoo, riep Aurora, terwijl zij de Mottige ver
wonderd aanzag.
En knorrig van de tafel weggaande, voegde zij
|er bij
Als dat zoo is, heb ik mij steeds voor niets
blij gemaakt. Je kunt alles wel weer meenemen.
(Wordt vervolgd.)