GmhgtOuds
21 Jaargang.
Dinsdag 7 October 1930.
No. 77
ENTIEBLAD VOOR
NIEUWS- EN ADVERTI
WIERINGEN EN OMSTREKEN
1
WIERINGER COURANTS
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
UBiltUi
COXN. Je BOSKEX, WIEXINGEM
o Jfev,
P
IU1I1U:
Hippolytushoef Wieringen.
Telefoon Intercomm. No. 19.
AD VERTENTlêN
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
ELCK WAT WILS.
DE ONBEWAAKTE OVERWEGEN.
Het aantal ongevallen op onbewaakte
spoor-overwegen is in den laatsten tijd weer
onrustbarend stijgend in vrijwel ieder num
nier van de courant komt het bericht van
zulk een ongeval voor. Dit heeft het U-
trechtsch Dagblad aanleiding gegeven zich
te wenden tot den hoofd-ingenieur der spoor
wegen, den heer Maas Geesteranus, chef van
den dienst van Weg en werken, met de
vraag, tot welke conclusies het onderzoek
naar de oorzaken van al deze ongelukken op
overwegen den laatsten tijd heeft geleid.
De heer Maas Geesteranus vestigde er de
aandacht op. dat iedere aanrijding op een
cnbewaakten spooroverweg minitieus wordt
onderzocht door een speciale commissie in
die commissie zijn de Spoorwegen vertegen
woordigd door ingenieurs of inspecteurs van
de diensten vervoer, tractie, weg en werken,
en zoo noodig seinwezen, terwijl het onder
zoek bovendien wordt bijgewoond door een
lid van het Rijkstoezicht op de spoorweg
diensten. Van al deze enquêtes worden om
standige rapporten opgemaakt, die óók ter
kennis van het Rijks-toezieht worden ge
bracht. Nu is bij vrijwel ieder ongeluk op de
onbewaakte overwegen de oorzaak te wijten
aan de onbegrijpelijke onoplettendheid van
de bestuurders der aangereden voertuigen.
Men moet de bijzondere gevallen natuurlijk
uitschakelen zooals eenige weken geleden te
Arnhem en nu pas weer te Ouderkerk aan
den IJsel, waarbij het zich heeft voorgedaan
dat de automobiel midden op den weg plotse
ling bleef steken door een defect. Maar wan
neer men die speciale gevallen buiten be
schouwing laat, zijn alle andere overweg-on
gelukken uitsluitend toe te schrijven aan de
onbedachtzaamheid der bestuurders. Een
onbedachtzaamheid, die volgens den heer
Maas Geesteranus nog te onbegrijpelijker is,
waar iedere onbewaakte overweg lang te
voren zóódanig is aangeduid met kruisborden
en fel-geschilderde hekken aan weerszijden
van den rijweg, dat niemand kan beweren
die aanduidingen niet te hebben waargeno
men. Bestuurders van voertuigen zijn ver
plicht de overwegen te benaderen met een
vaart die niet meer dan 20 K.M. bedraagt;
wanneer die snelheid inderdaad gereden
wordt, is iedere bestuurder ook in staat zijn
wagen nog te remmen wanneer hij op het
laatste oogenblik nog gevaar ontdekt van een
naderenden trein. Maar het onderzoek van
alle overweg-incidenten wijst uit, dat men
de overwegen tegemoet rijdt met een vaart
die de 20 K.M. ver te boven gaat, terwijl de
bestuurders niet de moeite nemen vóór het
overschrijden van de spoorrails even te stop
pen, om links en rechts de baan even af te
kijken. Een voetganger, die in een gewone
stads-straat den rijweg begeert over te ste
ken, vergewist zich even of hij veilig dien o-
vertocht kan ondernemen, maar een auto
busbestuurder die een niet-bewaakten over
weg verlangt te passeeren, neemt maar zel
den den hier veel méér geboden maatregel
om vóór dit passeeren een seconde stil te
staan en uit te kijken.
De Spoorwegen zélf doen inmiddels alles
wat de veiligheid bij onbewaakte overwegen
kan verhoogen. Behalve de bekende kruis
borden en hekken zijn den laatsten tijd bij
wijze van proef op 20 overwegen zoogenaam
ae flikkerlichten aangebracht, die dag èn
nacht om de seconde een hei-geel waarschu
wingssignaal vertoonen, om de aandacht van
FEUILLETON.
OORSPRONKELIJKE ROMAN
door LEVY GRUNWALD.
(Nadruk verboden.)
53.
„Mijnheer Roos, niet verder, om Godswil
houd op met uwen spotsprak Mirjam
bewogen, „het is te veelik kan het niet
verdragenIk schreef uwen zoon, dat er
nooits iets van kon komendat hij mij
moest vergeten."
„Niets van komen barstte de oude Roos
los, „zeg eens meisje, dan ken je Samuel
Roos niet meer. Ik zal me daar een gassene,
(trouwdag) waarop ik gerekend heb, aan
mijn neus laten voorbijgaanSamuel
Roos is dezelfde brombeer niet meer als
acht jaar geleden, meisje, hij heeft met scha
de en schande de uitspraak onzer Wijzen
geleerd Al tehi Tsaddik harbij (wees niet
te overdreven) Touro ngim dereg erèts of de
Wet is het voornaamste, maar sluit je oogen
niet voor het gewone dagelijksche gebeuren.
Plots zijn spottend ruwen toon latende va
ren, sprak hij ontroerd „Mirjam, mijn doch
ter, God heeft jou in 't leven teruggeroepen,
dat is een groot wonder en mij heeft het niet
alleen mijn zoon, maar ook een nieuwen
geest gegevenWeiger niet langer, mijn
dochter, op wonderbare wijze heeft een Hoo-
gere Macht jullie, die ik, blind menschen-
kind, in eigen gerechtigheid scheidde, weer
tot elkaar gebracht. Wonderbaar zijn de we
gen van den Schepper
De handen opwaarts, kwam Mirjam smee-
kend naar hem toe „Rabbi, vader van
hem, dien ik meer lief heb dan mijn leven,
maak mijn strijd niet moeilijk. .Ik dank u,:
dat gij mij uwen zoon waardig keurt, God
zij er voor geloofd, maar toch kan het niet.
het passeerend publiek te trekken. Als men
hekken en kruisborden niet opmerkt en zelfs
niet tot voorzichtigheid wordt gemaand door
deze flikkerlichten daarenboven, dan zijn
waarlijk alle middelen uitgeput, om het ver
keer op gevaar attent te maken.
Men staat er nog bevreemdend tegenover
dat na de vele ongevallen door eigen schuld
van de laatste weken, daarin geen sterker
aansporing heeft gelegen, om op een onbe-
waakten overweg niets in de hoop op goed
geluk te wagen, maar daarentegen de uiter
ste behoedzaamheid in acht te nemen. Met
twee seconden opoffering aan tijd kan men
zich veilig stellen die twee seconden tijdver
lies zijn toch wel weer in te halen
KINDEREN UIT ONTWRICHTE GEZINNEN.
De benauwende toeneming der echtschei
dingen acht de Standaard (Anti Revolut.) een
ramp.
Een ramp niet hef minst voor de kinderen
der ontwrichte gezinnen.
Wanneer wij buiten rekening laten de
echtscheidingen iri kinderlooze gezinnen,
dan blijken in tien jaren, van 1918 tot en
met 1928 in Nederland ruim dertien duizend
echtscheidingen te hebben plaats gehad,
waarbij ruim vijf en twintig duizend kinde
ren betrokken waren.
Pakkende dingen over het lot dezer kinde
ren werden meegedeeld door jhr. Ortt, den
directeur van Zandbergen, ter laatste alge-
meene vergadering van de Vereeniging van
Directeuren van Rijks- en Paticuliere Opvoe
dingsgestichten in Nederland.
Wat toch getuigde deze practicus onder
meer over deze kinderen uit ontwrichte ge
zinnen
Naar zijn ervaring, ter vergadering door
anderen, die te dezer zake ervaren zijn, on
derstreept, is de toestand van deze tusschen
vader en moeder, dank zij een nog al eens
overeengekomen droit de visite, heen en
weer geslingerde kinderen, zoodanig, dat hij
ze meer beklagenswaardig acht dan de wee
zen, die hun ouders geheel missen. Immers,
de eersten hebben meegemaakt den strijd en
het gekrakeel dat voorafgaat aan de echt
scheiding, zü zijn ondergebracht bij vader
of moeder, na de scheiding, zonder dat ern
stig is gerekend met de vraag waar zij liet
beste zijn, maar veeleer met de overweging,
dat de kinderen maar zoowat verdeeld moe
ten worden. Zij maken mede den strijd, die
vtf&k gevoerd moet worden om de alimenta
tiebij dragen, waartoe de niet met voogdij
belaste ouder verplicht is, binnen te krijgen.
Zij worden bij familieleden ondergebracht,
waar zij over een hunner ouders, niet-bloed-
verwant van die familieleden, vaak alles te
hooren krijgen.
De echtscheidings-gruwel treft het meest
de kinderen.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
G EëLECTROCUTEERD.
Zaterdag is bij het onderstation van de Ne-
derlandsche Spoorwegen te Delft de 28-jari-
ge ongehuwde monteur P. van Waveren, uit
Leidschendam, in aanraking gekomen met
het hoogspanningsnet. De man was dadelijk
gedood.
OVERREDEN.
Op het Keizer-Karelplein te Nijmegen was
Zaterdagmorgen de kermis-exploitant C. M.
Vermolen bezig het materiaal voor zijn eta
blissement te vervoeren van het station naar
Mirjam, de verachte, Mirjam, de vervloekte
zij, die zes weken leefde in het huis van
zedelooze vrouwen, bij misdadigers
Smartelijk bewogen, de zin niet kunnende
volbrengen, valt Mirjam schreiend voorover.
Krampachtig, hartbrekend nikt zijLang
zaam treedt oude Samuel Roos op de gestal
te toe.
,„Stil, stil, mijn kind," zegt hij diep ont
roerd, zacht zijn oude rimpelhand door haar
lokken streelend, „stil, het Verleden is dood.
Jij, die je leven hebt willen opofferen om je
eer te redden, jij, die door de ellendelingen
werd neergeslagen, om mij, die jou vervloek
te en verachtte, te redden. Stil, stil, mijn
kind. Het Verleden is dood. Het werd uitge-
wischt in dien vreeselijken nacht, dat mijn
zoon jou vond.
Het werd uitgewischt, toen Mirjam be-
bensjt werd. Het Verleden was dood, toen
Mirjam kreeg den naam RachelRachel
is de naam van mijn eigen dierbare vrouw,
zij is ook de naam van haar, die mijn zoon
terecht waardig keurt te huwen. Mirjam,
mijn kind, het Verleden is uitgewischt, op
den heiligen avond van Kol Nidrei, toen een
zoon tot zijn vader terugkeerde, op dien hei
ligen avond wordt gebeden lm jiejoe gato-
sijgem kasjoniem kasjeleg jalbinoe, al waren
uwe zonden helrood, wit als sneeuw zullen
zij worden, want deze dag zal verzoening
doen over uwe misslagen voor den Eeuwige
zult gij rein zijn. Toen ik deze woorden voor
droeg, Mirjam, toen dacht ik aan jou. De hei
lige Verzoendag bracht Leven en Vrede in
ons hart. Op den heiligen Kol Nidrei werd
het Verleden uitgewischt, kasjeleg jalbinoe,
blank en rein als sneeuw werd jouw ziel
Mirjam, mijn lieve dochter, ik, een oude man,
vraag je, neen, smeek je, wil je mijn doch
ter, wil je de vrouw van mijn eenigen zoon
worden
Zachtkens heeft de oude Samuel Roos,
Mirjam's hoofd opgeheven. Door haar tranen
die als kristallen droppels aan heur donkere
wimpers hangen, bleekt een heilige glimlach.
Het is als een zon, die na dagen van sombe
het Mariënburgplein. Zijn knecht, de 30-ja
rige B. Lippinkhof, die per rijwiel naast den
tractor reed, wilde een houten klos, die van
dit voertuig was gevallen, op den wagen wer
pen, Hij verloor daarbij het evenwicht, kwam
te vallen en werd door een achter den trac
tor gekoppelden woonwagen overreden. Zijn
linkerbeen werd verbrijzeld, en zijn rechter
been werd zwaar gewond. Lippinkhof is naar
het Wilhelmina Ziekenhuis overgebracht.
AUTO TEGEN BOOM GEBOTST.
Eenige officieren gewond.
Een gezelschap officieren van de Hoogere
Krijgsschool, die een excursie maken door
bet land, is, doordat de chauffeur het stuur
kwijt raakte bij Leens met de auto tegen een
boom gebotst. De chauffeur en twee officie
ren, die binnen in de auto zaten, kregen niet
ernstige verwondingen. Een officier, die
naast den chauffeur gezeten was, sloeg met
het hoofd door de voorruit, waardoor hij
ernstig aan den neus werd gekwetst. Na eerst
te Leens verbonden te zijn, is deze officier,
kapitein Von Frytag Drabbe, naar Gronin
gen overgebracht, waar hij op advies van
den waamemenden chef van den Mil. Genees
kundige Dienst in het Academisch Ziekenhuis
is opgenomen.
VERGETEN BIOSCOOPBEZOEKER TE
ROTTERDAM.
Het vergeten schoolkind heeft in Rotter
dam zijn pendant gevonden in een vergeten
bioscoopbezoeker. Zaterdagmorgen om half
zeven bij het openen van het Thalia-theater
aan de Hoogstraat troffen de portier en en
kele werksters in de zaal de 28-jarige J. B.
uit Terschelling aan. in eenigszins beschon
ken toestand had hij Vrijdagavond de laatste
voorstelling bezocht. De film zal hem wel
niet erg geboeid hebben. Hij viel tenminste
in een vasten slaap en bemerkte niet, dat
alle bezoekers van het Theater vertrokken.
Midden in den nacht werd de man wakker.
Verwonderd vroeg hij zich af waar hij zich
bevond. Voorzichtig tastte hij om zich heen
en bemerkte dat hij nog in het Theater was.
Hij vatte de zaak nogal gemoedelijk op. Deed
hij pogingen om de zaal te verlaten, dan
zou hij wellicht over de trapjes struikelen of
zich tegen stoelen stooten. Hij strekte daar
om de beenen uit en zette zijn slaapje voort
tot de werksters hem smorgens wekten.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
EEN DRAMA IN DE LUCHT.
Passagier springt uit een vliegtuig.
Na de landing Zaterdag te Hannover van
het vliegtuig, dat den dienst tusschen Ham-
brug en Hannover onderhoudt, deelde de
passagier Radle mede, dat tegen 12.10 een
tweede passagier Pipier, blijkbaar met de be
doeling zelfmoord te plegen, uit de machine
was gesprongen. Beide passagiers zaten
naast elkander en Radle keek vol belangstel
ling naar het landschap beneden hem, toen
hij plotselingeen sterken luchtstroom voel
de. Op dit oogenblik zag hij, hoe Pipier naar
beneden sprong, zonder dat hij hem zijn
noodlottig voornemen kon verhinderen. De
politie begon na deze mededeeling direct
haar nasporingen en slaagde er in, het totaal
verminkte lijk in de buurt van Sottorf (di
strict Harburg) te vinden. Uit de papieren
bleek, dat het slachtoffer een 34-jarige
chauffeur is uit Schollwitz in Silezië, die
zijn woonplaats in Hamburg had.
Een ingesteld onderzoek heeft uitgewe
ren mist, door het wolkengordijn breekt.
Het is of het akelige, sombere, trieste Verle
den van haar weg vliedt, alsof zij staart in
een toekomst van stralend geluk. Een oogen
blik lijkt het alsof zij, de arme, die zoo lang
in het duister heeft geleefd, den glans niet
kan verdragen. De oogen gesloten, als in
stil, heilig gebed, is Mirjam opgerezen. Dan,
de handen ten hemel gestrekt, nadert zij den
ouden man. Heftig bewogen, in diepe ontroe
ring zegt zij
„Rabbi.Vader.Ik wil uw dochter zijn."
„Geloofd zijt Gij, o Heer der wereld, die
goed, weldadig zijt", spreekt de oude Roos..
„Nou gut, noe gut, hartelijk gefeliciteerd",
zegt plots Sjimme Noekoet, de oude beurt
schipper, die ouden Roos op de lange reis van
Duinhuizen naar Zwitserland trouw vergezeld
had en ongeduldig op de gang had loopen
wachten. „Noe gut, noe is aach hier widder
alles gut"(nu is ook hier alles weer goed.)
HOOFDSTUK LXIV.
De Gassene.
In de hooge oude Duinhuizer Synagoge
branden alle lichten. Flip de Beer, de sjam-
mes, deftig in zijn zwarte jomtofpak gekleed,
loopt bedrijvig heen en weer, om de talrijke
feestelijk uitgedoschte synagogebezoekers ie
der hun plaatsje aan te wijzen. De oude Sy
nagoge is tjokvol met Joden en niet-Joden.
Vreemd en onwennig doen de goudgegallon-
neerde uniformen der officieren van het
garnizoen en van de marine aan. Ruw en
forsch in hun blauwe zeemanstruien, zijn
ook de Blauwe Zeeridders en hun vrouwen
gekomen. Met stralend gezicht zitten de ou
de Meile en Keile natuurlijk heelemaal voor
aan, zich geheel als familie beschouwend.
Vandaag is het een dag van groote vreugde.
Hun lieveling, Mirjam, die nu eigenlijk Ra
chel heet, de dochter van mooie Judith, krijgt
goppe (getrouwd) met den zoon van den
vromen Samuel Roos.
„Noe gut, noe is alles gut" mummelt de
oude Schipper Sjimme Noekoet heel tevre
den. Ja, alles is goed.
zen dat de 34-jarige chauffeur Paul Pipier,
die nabij Hamburg uit een vliegtuig gespron
gen was, sedert eenigen tijd werkloos was,
zoodat men mede in verband met zijn moei
lijke familie-omstandigheden aanneemt, dat
de man uit wanhoop omlaag gesprongen is.
DE HAAIEN-VISSCHERIJ.
Plotseling teleurstellend resultaat.
De haaien-visscherij, die volgens de plan
nen van den heer Hanou in den vorm van
een proefbedrijf, gefinanceerd door de K.P.
M., de Factorij en de Escompto, reeds bijna
vijf maanden in de wateren van den Lingga-
archipel beoefend wordt dreigt teleurstellen
de resultaten op te leveren.
Wij lezen namelijk, dat de haaienvangst
gedurende den laatsten tijd niet meer aan de
verwachtingen beantwoordt. De haaien, die
tot voor kort zeer talrijk waren in de zeeën
in dat gedeelte van onzen Archipel, schijnen
zich in groote scholen naar elders te verplaat
sen, en de moeilijkheden voor de visschers
is nu, dat zij niet weten, waarheen de haai
en de wijk hebben genomen.
ANNA PAULOWNA.
Vergadering van Hoofdingelanden van
den Anna Paulownapolder op Zaterdag 4
October 1930, des voormiddags te elf uur in
het Polderhuis.
Afwezig de Heer G. Lovink met kennisge
ving.
De voorzitter, de dijkgraaf C. Wijdenes
Spaans opent de vergadering met het gebrui
kelijk welkom, en deelt mede dat de heer G.
Lovink wegens vacantie de vergadering niet
zal kunnen bijwonen.
De Notulen der vorige vergadering, worden
door den secretaris voorgelezen, welke zon
der op of aanmerkingen worden goedgek.
2. Mededeelingen
De voorzitter deelt mede, dat de jaarwed
den der Heemraden, welke door een besluit
van 28 Juni j.1. zijn vastgesteld, door Ged.
Staten zijn goedgekeurd.
Een schrijven van 30 Augustus, is ingeko
men, dat kasopneming heeft plaats gehad
en in orde is bevonden.
Verder deelt voorzitter mede, dat de be
sprekingen en correspondentie tusschen het
Polder- en Gemeentebestuur, inzake samen
werking, voor het verbreeden en verbeteren
der wegen, tot nog toe dit effect heeft ge
had dat de Raad van Anna Paulowna voor
kennisgeving één en ander heeft aangeno
men.
Echter meende het bestuur des polders, dat
zoo langzamerhand de tijd weer is gekomen,
om de Correspondentie weer te heropenen.
Het bestuur heeft zich dan ook weer op
nieuw tot B. en W. gewend, in een schrijven
van 8 September, waarin een staat wordt o-
vergelegd, van de door den Polder reeds .ge
maakte kosten van wegverbetering.
Tevens wordt in dit schrijven verzocht, te
willen bevorderen, dat het aangevangen
werk wordt hervat, waarvoor de gemeente
dan zal moeten deelnemen, door 40 proc. in
de gemaakte en nog te maken kosten.
'De Voorz. merkt hierbij nog op dat het be
stuur des polders, ingevolge een opmerking
in den Raad gemaakt, dat de bijdrage van
50 proc. te hoog wordt geacht voor de ge
meente, de Polder een tegemoetkomende
houding heeft aangenomen, zooals uit dit
schrijven blijkt, door nu een bijdrage van
40 proc. te vragen, wat op een vermindering
der kosten komt voor de Gemeente van
f 9000.
Boroeg Habbo (Geloofd zijn zij, die komen)
roepen lachend en vroolijk de Duinhuizer
Joden, als het bruidspaar stralend van geluk
de Synagoge binnentreedt. Boroeg Habbo
Gezegend zij die komen zet machtig het
sjoelkoor in. El hasjijm wajo'our, de Eeuwige
heeft ons Licht verschaft daveren de krach
tige mannenstemmen, om met een devoot
Dankt den Eeuwige, Wiens mededoogen al
tijd voortduurt, te eindigen.
Rabbi Samuel Roos, Arthur's vader, heeft
het gebedskleed omgeslagen. Hij zelf zal de
tak vervullen zijn eenigen zoon kedas mous-
jé wejisroeil (volgens de wetten van Mozes
en Israël) in het heilig huwelijk te verbin
den.
Lou omoes ki egjé (Neen, ik wil niet ster
ven, ik wil leven) om de wonderen die God
met ons deed, te erkennen. O, Heer, ik
dank u, dat gij mij getuchtigd hebt, watehie
liesjoengoo (het werd mij tot heil), heeft hij
tot tekst gekozen.
Diep geroerd spreekt hij Mirjam toe. Het
verleden is dood. Verdriet en ellende, kom
mer en verderf waarden over u, mijn lieve
dochter, heen, maar dezen heiligen dag,
waarop wij jou als onze dochter begroeten,
op dezen dag noogieloo wenismegoo, slaken
wij een juichkreet, op dezen dag verheugen
wij ons allen."
Als de oude Rabbi zijn rede beëindigd heeft,
treedt hij van den kansel omlaag.
Wonderschoon, begeleid door het Duinhui
zer koor, zingt hij de zeven heilige beroogous
(lofspreken), die bij den huwelijksritus be-
hooren.
Innig gelukkig staart Arthur zijn bekoor
lijk bruidje aan. Plechtig neemt hij den
gladden gouden ring en steekt dien aan den
vinger zijner vrouw. Krachtig klinkt zijn
stem „Harrij ad mehoedeesjes lie betabaan-
gas zoe kedas Mousjee wejisroeil(Zie, door
dezen ring zijt gij mij tot bruid gewijd volgens
de Wet van Mozes en Israël.)
Juichend vervolgde de oude Rabbi Roos het
huwelijksceremonieel. Daverend zet hij in
„O, wil deze geliefden verheugen, zooals Gij
weleer Uw schepselen in den Hof Eden ver-
In de laatst gehouden raadsvergadering,
en deze zaak was ter sprake gekomen, en
heeft men besloten om het aan te houden.
Wij zullen dus maar rustig afwachten, al
dus de voorzitter.
Punt 3. Voorstel tot uitgifte en erfpacht
van een terreintje voor het bouwen van een
woning aan den N. Molenvaartsweg aan N.
Raap en dan twee terreintjes aan de Prov.
Noordholland voor den bouw van transfor
matorstations resp. aan N. Molenvaartsweg
en den Stoomweg.
De Voorz. vraagt excuus voor de groote
haast welke het Bestuur heeft gehad, met het
verzoek van den heer Raap.
De Heer Raap zelf echter had op spoedige
inwilliging aangedrongen in verband met
zijn spoedige ontslagaanvrage als school
hoofd, en wilde zoo spoedig mogelijk zijn wo
ning bouwen, aangezien hij gaarne aan de
KI. Sluis zou willen blijven wonen.
Met de voorwaarden gaat de Heer Raap
accoord. Aangezien de heer Raap, een waar
dig lid voor de gemeenschap is geweest,
voornamelijk wat het landbouwonderwijs be
treft, heeft het bestuur dan ook gemeend
den Heer Raap terwille te moeten zijn.
Berekend wordt voor het te bebouwen ge
deelte f 7 1/2 per M2 en 2 cent per M2 voor
het overige.
De grond wordt uitgegeven voor den tijd
van 30 jaar.
De Heer K. A. Kaan merkt op dat de voorz.
zegt dat de Heer Raap zich bijzonder ver
dienstelijk heeft gemaakt voor den Polder.
Spr. vraagt dan ook of het niet mogelijk zou
zijn om den grond te schenken zoolang de
Heer Raap leeft.
De voorz. merkt op dat hij niet heeft ge
zegd voor den Polder, doch voor de gemeen
schap, een Commissie uit die gemeenschap
zou dit dus den Heer Raap kunnen aanbie
den de polder mag geen grond gratis uitge
ven.
Het -bestuur is met de prijs voor het eerste
gedeelte gelijk gebleven, aan die van het per
ceel er naast liggende. Wat het overige be
treft, omdat het zoo'n rare hoek is, doch
de heer Raap dit er ook bij wilde hebben voor
tuingrond, is het Bestuur van meening, dat
dit stuk met 2 cent per M2. kon worden vol
staan.
De Heer Stammes vindt de grond wel aan
de dure kant en vraagt of het geheel niet
wat verlaagd kan worden.
Voorzitter zegt dat de Heer Raap accoord
gaat met de voorwaarden .Voorz. laat de tee-
kening corculeeren.)
De Heer Kaan het komt toch niet in bot
sing met den primairen weg
De Voorz. Het is geen primaire, doch een
secundaireweg.
Den Heer Van Balen Blanken vraagt of het,
schuthok weggaat, wat op het terrein staat.
De voorz. Dit wordt opgeruimd, en in eigen
dom van den polder.
Besloten wordt om het terrein uit te ge
ven in erfpacht aan den heer Raap eveneens
besluit de vergadering, gronden in erfpacht
uit te geven aan de Prov. Noordholland, te
gen een vergoeding van 10 cent per M2.
voor den tijd van 50 jaar:
Punt 4. Voorstel tot verhooging van de ver
goeding voor het gemis van tuingrond aan
den sluiswachter P. Kuiper van 10 op 40
per jaar.
Voorz. zegt het een zit aan het ander vast;
Kuiper heeft de grond in gebruik, welke nu
aan den heer Raap komt, hij is indertijd aan
gesteld op een jaarwedde plus verschillende
emolumenten, welke nu komen te vervallen,
heugdet. Geloofd zijt Gij, Die vreugde, brui
degom en bruid, blijdschap, gejuich, vroolijk-
heid en verlustiging, liefde, verbroedering,
vrede en vriendschap geschapen heeft. Moge
de Eeuwige, onze God, weldra in Juda's ste
den, in Jeruzalem's straten gehoord wor
den Koul soosoun wekoul simgo (de stem
van verblijding en vreugde). Koul gooson we
koul kallo (de stem van bruidegom en
bruid)"
Plechtig heeft Rabbi Roos het verbond zij
ner kinderen ingezegend. Vol vreugde heb
ben de Duinhuizer Joden het Koul soosoun-
refrein herhaald. Hun ouderwetsche hooge
zije hoeden wiegend op hun grijze haren, heb
ben Japie Velleman en Sjimme Noekoet mee
gezongen, vreemd en schor, als zat er een
brok in hun keel, kwam het geluid over hun
lippen.
Een oogenblik heerscht er nu diepe stilte,
dan trapt volgens de Joodsche traditie
de bruidegom een klein glaasje in duizend
scherven.
„Mazzeltof, mazzeltof" (veel geluk) roepen
de Joden.
„Mazzeltof, veel geluk, veel zonneschijn,
mijn lieveling", zegt Arthur. diep bewogen,
zijn jonge vrouw omhelzend.
„Mijn man, mijn innig geliefde man"....
Teeder legt Mirjam haar kleine blanke hand
op zijn schouder.... dan herhaalt zij, als in
vervoering „Mijn man tot in den dood."
„Noe gut, noe gut", zegt de oude Sjimme
Noekoet, zich een weg banend door de brui-
lofstgasten. „Noe is 't alles ook hier, gut.
Sjimme heb 't altijd wel geweten. Gut, noe
gut, altijd gut"
En Sjimme Noekoet had gelijk, 't Was goed,
meer dan goed geworden, want volgend* jaar,
kwam de oude Keile bij oude Meile. Ze zou
den nu eens niet over iemand roddelen, in
tegendeel. Geheimzinnig fluisterde zij „Mei
le heb je gehoord, volgende week een brls-
miele (besnijdénisfeest) hoor, in 't groote
doktershuis een wolk van een jongen en
een kraamvrouw, om broge over te maken,
een pracht."
EINDE.
