J. R. HEUSS NO. 49 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN V DE VONDELING. HEERENBAAI ■WIERINGER COURANTS VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG EN VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. UITGEVER CORN. J. BOSKER, WIERINGEN. BUREAU Hippolytushoef Wieringen. Telefoon Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëN Van 1—5 regels 0.50. Iedere regel meer 0.10. HEERENBAAI P0RT0RIC0. TABAKSFABRIEK „DE WAKENDE LEEUW" LAAT A, 125 ALKMAAR. Prima kwaliteit in alle prijzen. Spaart onze rebussen. hebben ook als punten groote waarde. WE KIL PËIMK. 7U 80 100 120 140 150 160 180 ZOO 225 250 300 350 400 450 eu 500 cent per pond. PARIJSCHE MODEBRIEF. DETAILS DIE HET TOILET VOLTOOIEN. De versierselen van onze grootouders komen weer in de mode, zij het met een kleine wijziging. „Ze is zoo goed gekleed. Haar toilet is al tijd zoo af", zeggen de kennissen van mijn vriendin Margot. Toch gaat Margot niet ge kleed door de eerste couturiers, maar door eigen vlijtige handen. Het is haar goeden smaak, haar combinatievermogen, haar juis te blik voor de kleinigheden, de détails van het toilet, die haar den roep van goedgeklec- de vrouw bezorgen. En vooral de details zijn op het oogenblik van belang, daar de tegen woordige mode onze kleeding niet voltooid acht zonder een of andere kleine fantasie. Welke Dat hangt af van onze smaak, onze beurs en het genre toilet dat we dragen. De voornaamste rol spelen de byjouterieën en vooral de halskettingen. Bij dat woord dach ten we vroeger in de eerste plaats aan pa rels en andere kostbare steenen. Toen heeft de mode ons geleerd glazen, steenen en hou ten kralen als byjouterieën aan te zien. En nu vindt ze ook dat alweer ouder- wetsch en vult de moderne vrouw haar byjouteriekistje met kettingen van lint, van wol, van stof, bloemen, stroo en galonEen ket ting kan b.v. be staan uit een vlecht sel van heel smalle lintjes die van vo ren op de blouse af hangen, uit een krans van bloem- kroontjes, uit een guirlander van klei ne satijnen roosjes. Wordt deze ketting 's avonds gedragen, zoo bevestigt men een guirlande van groote satijnen ro zen achter tegen het haar. En zoo gaat weer de allermodernste der vrouwen naar het bal als haar overgrootmoeder, met bloemen in haar hand. Ja, zelfs met een bouquetje in de hand als ze tenminste heel nauwkeurig de aanwijzingen der mode opvolgt, hetgeen we in dit opzicht wel betwijfelen. Liever zal ze haar fichu met een bouquetje afwerken of een toefje bloemen op den schouder beves tigen. Men wil toch niet al te zeer op een débutante uit de vorige eeuw gelijken. Bloemen. Daar bloemen als het ware in de lijn van FEUILLETON. 35. De heer De Saligneux hoorde hem aan en onderwijl keek hij maar steeds naar zijn stok. Het was het bewuste exemplaar met den agaten knop, dat hij immers had willen kapotslaan op den rug van den heer Teterol. Terwijl hij het ding tusschen duim en wijs vinger van de rechterhand hield, wendde en keerde hij het naar alle kanten, draaide het nu eens in de hoogte, dan weer naar omlaag, tot zijn hand er moe van werd. En tenslotte maar alle booze gedachten uit het hoofd zet tend, antwoordde hij op minzamen toon en met zijn lnnemendsten glimlach Mijnheer Têterol, het is mogelijk, dat mijn vader geen verstand had van boom- snoeien en dat hij verkeerd deed een schaar te verkiezen boven een snoeimes, maar dat neemt niet weg, dat hij een man van ver stand was. Had hij kunnen voor zien dat een goed-gerichte schop eens van zulke grootsche gevolgen zou kunnen zijn voor zijn geslacht, dan zou hij ongetwijfeld nog eens zoö'n krach tig middel hebben toegediend, om des te zekerder te kunnen zijn van de uitwerking. Al den tijd dat zijn vader aan het woord was geweest, had Lionel zich ellendig klein en vernederd gevoeld hij had wel onder den grond willen wegkruipen. Het antwoord van den heer De Saligneux nu gaf hem opeens weer een hei: andere onbehaaglijke gewaar wording en hij voelde, dat hij een kleur kreeg tot over de ooren. Wat den heer Têterol betrof, die moest eens even nadenken, of hij dat antwoord van den baron nu goed- of kwaadschiks zou opnemen. Een blik op diens onschuldig ge laat stelde hem echter gerust en zijn stem ming bleef behouden. het toilet zijn opgenomen, zijn er immers manieren te over om ze te dragen. Ze kunnen dienst doen als schouderbandjes, we kunnen ze als een guirlande op den rug laten afhan gen bij de aanhechting van een volant. We kunnen ze als ceintuur gebruiken, als arm band, ja zelfs als mof. Op een mooien zomer avond is het zeer chic naar den schouwburg te gaan in een zwart kanten japon waarbij men een mofje draagt van zwarte taf zij de, bedekt met roode rozen. Een kleine „sottise" maar die toch bij velen in den smaak zal vallen. Behalve bloemen van zijde, satijn, van flu weel en leer, zagen we rozen en camelia's van geperforeerd of fijn geplisseerde organ- di. We zagen bloemen van wit piqué waarvan de blaadjes gevoerd waren met gekleurd lin nen. Een beetje prozaisch vindt ge deze bloe men misschien Toch staan ze wel leuk op een frisch zomerjaponnetje. We zagen ook bloemen van dunne lingerie-stoffen gemaakt waaraan door stijfsel eenige stevigheid was gegeven. Ze vertoonden allerlei uitgetande, gerafelde en uitgeschulpte randen. Zeer so- liede zijn deze bloemen natuurlijk niet. Als men er niet zeer voorzichtig mee is, zullen ze waarschijnlijk even spoedig verwelken als haar natuurlijke zusteren. Zeer fijn zijn ook bloemen van kant, die op een teer, wazig toi letje goed zullen staan. Op dit gebied kan door handige vrouwenvingers naar eigen smaak en vinding heel veel moois gemaakt worden. Koralen. Maar, om op ons onderwerp kettingen te rug te komen zooals ge weet, is het zeer modieus armband, taschje, oorhangers, bro che, enz. met het collier in overeenstemming te brengen. Voor den avond kan men b.v. alles van koraal kiezen en de halsketting, van groote koralen, van voren afwerken met vier lange kwasten van kleine koralen. Heel decent is een collier van strass, geheel afge zet met franjes van heel kleine steentjs Op onze afbeel dingen geven we eenige mode-de tails. De eerste be hoeft geen nadere verklaring. De da me van ons tweede plaatje draagt een smalle sjahwl en een taschje uit linten van verschillende kleur Waar is toch mademoiselle De Salig neux vroeg hijHet oogenblik is nu daar. Ik brand van verlangen, haar mijn zoon voor te stellen Dat is anders niet meer noodig, ant woordde de baron, gisteren heeft er al een wederzijdsche voorstelling plaats gehad, toen beide jongelui elkaar toevallig ontmoetten. Hè, suffer, dat had je mij toch wel eens wat eerder kunnen zeggen viel de heer Tê terol uit, zijn zoon met den vinger dreigend Mijnheer Lionel, hernam de baron, ik wilde nog eens even het een en ander over leggen met uw vader, die immers zoo goed op de hoogte van het boomsnoeien is. Mijn dochter is hier ergens in den tuin, gaat U haar vast opzoeken. Zij is voorbereid op uw komst. Lionel liet zich dit niet tweemaal zeggen. Hij ging, maar met een bezwaard gemoed. Wat hij daar zooeven hoorde, had hem zeer gehinderd, hem gekwetst in zijn gevoel van eigenwaarde en hem bovendien een soort on rust bezorgd. Op dat oogenblik kwam zijn geluk hem voor een schoone vrucht te zijn waar een worm aan knaagde. Nu ja, troostte hij zich ten slotte, eigen lijk is het toch maar iets tusschen haar en mij, de rest kan mij niet veel schelen. Terwijl hij langs den gevel van het kas teei ging, trof een onaangenaam geluid zijn oor. Het was een schor en snerpend gekras van een klokkenspel, dat een deel van zijn tonen miste. Die oude, al sinds lang kindsch geworden zanger kende zijn liedje niet meer, hij had er wel de helft van vergeten. Einde lijk sloeg de klok vier uur, met trillende stem, heesch en afgesleten door een eeuwenlang gebruik. De klank er van deed niet aange naam aan Lionel althans leken de tonen een voorspelling van naderend onheil. Hij stond nu voor een open hek van een grooten tuin, die indertijd .de bewondering van de bezoekers gewekt had door zijn mooie rechte wandelpaden, omzoomd door onberis pelijk geschoren heggen en bol- en kegelvor mig gesnoeide boomen, met overal prieeltjes tusschen het groen en met beelden tusschen samengesteld, terwijl ook de hoed met de zelfde lint is gegarneerd. Het avondkapje van onze derde teekening is van satijn met een dikke wrong veelkleurige kragen rondom afgezet. WILHELMINA. BINNENL NIEUWS. AUTOMOBIELKAART VAN NEDERLAND. Teneinde te kunnen voldoen aan de her haalde verzoeken van automobilisten om een automobielkaart van Nederland beschikbaar te stellen, welke tot den laatsten tijd nauw keurig is bijgewerkt en niet tal van bijkom stigheden vermeldt, die de overzichtelijkheid bemoeilijken, heeft de Konink. Nederl. Auto mobiel Club thans de uitgifte van een derge lijke kaart van Nederland op zich genomen, die in alle opzichten voldoet aan de eischen, welke het moderne verkeer daaraan mag stellen. De nieuwe kaart zal uit drie bladen be staan. Blad 2 is thans verschenen. Dit blad omvat Centraal-Nederland, d.w.z. de provin cies Zuid-Holland, Utrecht en Gelderland en de belangrijkste gedeelten van Noord-Hol land en Overijsel en het Noordelijk gedeelte van Noord-Brabant. Het is een geheel op linnen gedrukte kaart, die op practische wijze zoodanig is gevouwen, dat men haar bij gebruik niet geheel behoeft open te slaan om den te volgen weg te kun nen raadplegen. Een groot voordeel is verder, dat alle hoofdverkeerswegen rood zijn ge kleurd, de wegen voor lokaal verkeer in geel zijn gehouden, terwijl zandwegen en verbo den wegen eveneens op duidelijke wijze zijn aangegeven door middel van witte en geel zwart geblokte kleuren. De kilometer-afstan den tusschen de belangrijke plaatsen zijn eveneens vermeld. TEWERKGESTELDE WERKLOOZEN LEG GEN HET BIJLTJE ERBIJ NEER. Maandagmorgen om 11 uur hebben ca. 200 werklooze arbeiders, die door de gemeente Eindhoven sinds eenigen tijd zijn tewerkge steld bij de werkverschaffing Eindhoven- Vliegveld op grond van het feit dat zij de vorige week minder weekloon ontvingen, het werk neergelegd en zijn in staking gegaan, nadat zij betoogingen in de straten hadden gehouden. Volgens mededeelingen van den directeur van de arbeidsbeurs konden zij f 20 per week verdienen nog zonder kindertoeslag. Daar ze evenwel eenigen tijd in hun werk ab soluut onwillig bleken, werden zij ontslagen. Dinsdagmorgen werd vergaderd in het Volks gebouw en in het gebouw van den R.K. Volks bond. De gemeente meent in werkverschaf fing niet verder te kunnen gaan en zal bij niet-aanvaarden van de voorwaarden de werkzaamheden stopzetten. VERGIFTIGING DOOR ONDEUGDELIJKE KARNEMELK. Door het gebruik van ondeugdelijke kar nemelk zijn te Spijkenissen een 50 volwassen personen en kinderen vrij ernstig ongesteld geworden. Er doen zich bij hen hevige bra kingen voor. De politie heeft monsters van de melk, die door een plaatselijken slijter ge leverd is, in beslag genomen. EEN JEUGDIG RAADSLID. Bij de gemeenteraadsverkiezingen te Zwam merdam heeft zich het zeldzame geval voor gedaan, dat het eenige nieuw-gekozen raads lid, de heer J. J. Koning (c.h.) nog te jong is om zelf te mogen stemmen. Het zal zeker niet vaak voorkomen, dat iemand op zulx een jeugdigen leeftijd reeds tot raadslid wordt gekozen. het gras van de keurig onderhouden perken, terwijl in het midden een groote vijver prijk te, waarvan het water, door dolfijnen opge stuwd, in allerlei sierlijke figuren naar bene den viel. Het was een van die klassieke tui nen waarin de aanleggers de natuur zeker eens een lesje in de meetkunde en het recht lijnig teekenen wilden geven, maar de natuur heeft niets op met al die rechte lijnen ze is dus een weerspannige leerlinge en eens springt ze toch uit de band. De tuin, dien Lionel nu betrad, was heel slecht onderhouden eigenlijk haast verwaai loosd, sinds den tijd van baron Adhémar, die meer voor het nuttig dan voor het sierlijk bezit van zijn heerlijkheid gezorgd had. Maar na hem was het verval hand over hand toe genomen de boomen waren overmatig ge snoeid,het gras groeide over de paden heen, vele iepen waren half vergaan van ouder dom de groote vijver gaf geen water meer en de dolfijnen keken met den troosteloozen blik van iemand, die zich afvraagt, waartoe hij nu eigenlijk wel van dienst is op de we reld. Toch hadden de beelden nog het meest geleden en waren groen van het vocht en voor een deel met mos overdekt, zoodat van hun oorspronkelijk verblindende witheid niet veel meer over was ze schenen door een soort melaatschheid aangetast althans de onverbiddelijke tijd had hun zijn beleedigin gen niet gespaard. Het eene had zijn arm, het tweede een been en bijna alle hadden ze den neus verloren. In dien vijver prijkte een Neptunus, die ook al geweldig geschonden was hij had niet veel meer dan den baard en de helft van zijn drietand over. Wat ver der zag men een Jupiter zonder hoofd, in zijn hals verzamelde zich het regenwater en die gelegenheid deed nu dienst als drinkens bak voor de brutale musschenkinderen, die immers niets te heilig achten voor hun vrij postig gebruik. Midden in een boschje stond een kleine Pan tegen een rots geleund en bijna twee eeu wen lang had die trouw op zijn fluitje gebla zen. Maar nu had hij geen fluitje en geen handen meer en geen adem om te blazen of DE ZUIDERZEE. Protest tegen verdere drooglegging. Het Verbond van Nationalisten, dat Maan dagavond te Amsterdam een vergadering hield tegen de drooglegging van de Zuider zee, heeft een telegram gezonden aan den Minister van Waterstaat, waarin wordt ge protesteerd tegen „de onverantwoordelijke voortzetting van de droogmaking der Zui derzee." ZWAAGDIJK. Hoe sterk het aardappelge was hier door de ziekte is aangetast blijkt wel uit het volgende. Een der tuinders rooide van 200 roeden zes zak aardappelen. De tota le opbrengst bedroeg f 6. Voorwaar een treu rig verschijnsel. DE RAADSVERKIEZINGEN te AMSTERDAM. Een stembureau met geweld open gebroken. De verkiezingen voor den gemeenteraad hadden Woensdag een normaal verloop. En kele bureaux waren 1 of 2 minuten over tijd geweest. Bij de Valeriusschool in de Després- straat, waar twee stembureaux gevestigd zijn, wachtte men om 8 uur op den sleutel van de school. Toen deze niet spoedig werd ge bracht, heeft men de brandweer laten komen om de school te openen. Een ruit werd inge slagen en een brandwacht kon langs dezen minder gebruikelijken weg in het gebouw ko men. Hij heeft toen van binnen de deur ge opend. Om 9 minuten over 8 bracht de eer ste kiezer zijn stem uit. Iv - '4 -- BOERDERIJ AFGEBRAND. Woensdag brandde af de boerderij van den heer Bart. Vries te Barsingerhorn. De vlam men grepen zóó snel om zich heen, dat niets viel te redden. Als vermoedelijke oorzaak wordt aan kortsluiting gedacht. Verzekering dekt de schade. GOEDKOOPE TREINEN. Zondag a.s. laten de Nederl. Spoorwegen goedkoope treinen (met regen verzekering loopen tusschen Den Haag en Arnhem—Nij megen tusschen Roozendaal en Amsterdam en tusschen Leeuwarden, Groningen en Nij megen. Op Woensdag 1 Juli rijden dergelijke trei nen tusschen Nijmegen en Den Haag en tus schen Den Haag en Nijmegen en op Donder dag 2 Juli tusschen ArnhemNijmegen en Amsterdam en tusschen Vlissingen en Den Haag. BIJ HET BADEN VERDRONKEN. Een 17-jarige jongen verongelukt. Woensdagavond is de 17-jarige v. Voorts uit Bussum bij het baden in de Buitenvesting gracht te Naarden verdronken. Hij zwom met broertje en vriendje en riep op een gegeven moment om hulp, waarop de beide anderen hem trachten te helpen. Tot eenige malen werden ze door den stevigen jongen mee in de diepte gesleurd, waarna een andere zwem mer, ter hulp geroepen, tevergeefs dook. Een kwartiertje later werd het lichaam met dreg gen opgehaald, doch na langdurige toepas sing van kunstmatige ademhaling door dr. Croiset van Uchelen, bleken de levensgeesten geweken. BRIEVEN UIT HET POLDERTJE. Als er onweer aan de lucht zit, is Geert als een vrouwtje in een weerhuisje of als een haan op een toren, ze wordt schichtig en draait om haar as. „Geert is maanziek", zegt dan de goe-ge- om de rots de reden van zijn stilzwijgen mee te deelen. Weer wat verderop rustte Vertumnus met zijn hoorn des overvloeds, echter op een wag gelend voetstuk. Geen wonder, dat zijn ge laat dan ook een bezorgde uitdrukking droeg: ieder oogenblik vreesde hij immers zijn wan kelbaar evenwicht te verliezen. Een eind verder stond een voetstuk zonder beeld, wai zeker een nog meer verlaten indruk indruk maakte. Toch droeg die verwaarloosde ontredderde tuin een zeker stempel. Men voelde, dat slechts personen van hoog-adellijke afkomst hier eertijds langs de rechtlijnge paden had den geloopen en dat zij er hun ridderlijke gevoelens, hun eerzucht, hun hoop, hun ver langens, hun smarten en hun vreugde had den toevertrouwd aan die goden, die hen had den aangehoord met de plastische rust van hun toen nog schoon gevormde lichamen. Die tuinen waren nog slechts schaduwen van hetgeen zij geweest waren, maar om tot schaduw te worden, moet men in ieder ge val toch eens bestaan hebben en velen, die zich wel bewegen en eten en drinken en zich misschien verbeelden, dat zij bestaan, leven in waarheid toch niet Dit waren zoo nagenoeg de gedachten van Lionel, terwijl hij overal rondkeek naar ma demoiselle De Saligneux. Maar hij kreeg haar maar niet te zien. Dat komt omdat hij er niet op bedacht was, dat zij zich verscholen hield in een prieel, vanwaar zij hem gadesloeg in ieder van zijn bewegingen en van zijn gelaat in zijn hart trachtte te lezen. Zij had van aller lei tegenstrijdige invallen, vandaar dat de uitdrukking op haar eigen gelaat dan ook steeds wisselde nu eens scheen haar hart vonken te schieten en steeg haar een gloei end rood naar de wangen, d&n weer kwam er een zenuwachtige trekking om haar mond en scheen ze wel te willen lachen of huilen. Ergernis behield intusschen de overhand bij haar. Haar gemoed was in opstand gekomen tegen de ongunstige beschikkingen van het lot. Zij had een ge^el of een onzichtbare ECHTE FRIESCHE '■50 cf. per ons meente. Ze kan dan met haar blauwe oogen kijken als een „riieuwelijk" paard, en in mijn ver beelding zie ik haar gelijk zoo'n paard, de hals rekken en den neus ruikend uitstrekken naar den horizon. Is het de jeugd, die nawerkt De jeugd, die Geert nooit gekend heeft Heeft Geert nooit een jeugd gekend Ik heb Geert nooit anders gekend dan als een oude vrouw. Toen ik voor vijf-en-twintig jaar d'r voor 't eerst zag, was ee de meiden leeftijd gepasseerd, ze had in ieder geval het haar al opgestoken, ze was bij gis dertig, op 'er geelblonde haarwrong droeg ze naar de gewoonte dier tijden een wankele zwart be- pluimde hoed als een vlag, en om 'er heen, om 'er, zooals we dat zeiden, wat hosklossige lichaam golfde een stemmig blauw kleed met een „borssie" en schulpmouwen en de hoog opgehaalde taille, die zoovele jaren de mode van den dag was. Het zou een onmogelijkheid zijn, zich Geert voor te stellen aan den arm van een vrijer. Het was gewoon een onding, zoo'n gedachte, het was een wan-gedachte. Geert met een vrijer Men stellen zich een douariaire voor in eeij draaimolen O, ze kwam in niets te kort, Geert, in 't minst niet. Ze kon met ai- les meedoen, ze verwerkte de scherts van den dag met evenveel gemak als ieder ander, ze had zelfs, wat wij zoo volksch noemen geen hekel aan „een malle smoes." En toch nog- tans bleef er een leemte in haar gemoedsle ven, leemte, die tijd noch eigen wil scheen te zullen kunnen aanvullen. Geert bleef ongetrouwd. Soms scheerden we er den gek mee, ik bedoel, we gekscheerden er mee soms werd ze geplaagd wel, vooral door haar ver trouwden, door buren en dorpelingen, met dezen haar onhuwelijken staat. Dan lachte ze mee, ze gaf spot voor spot terug, vergold lach met wederlach, sarcasme met sarcas me. En toch, ondanks haar goede gewoon plat-volksche hoedanigheden, haar gewonen omgang met al wat de orde van den dag bracht, trouwde ze niet en werd ze de oude vrijster, die haar hebbelijkheden door het wat naakte leven heendraagt tot spot van zich zelf en tot last en ongerief van anderen. Dit oordeel is niet mild misschien. Zeer ze ker had ze, bij de vele jaren, dat ze het uiter lijke lief en leed met me deelde het inner lijke draag je altijd al-alleen, is het niet zoo....? zeker had ze misschien een be ter, een wat zachter oordeel verdiend. Maar er kunnen soms maar enkele woorden zijn, ik keer daarop terug die een menschen hart fel en tot bloedens toe treffen en het is juist in deze oogenblikken, dat men het ge loof aan de menschen kwijt raakt en als gal soms zoo bitter wordt. Maar laat ik niet in mijn oordeel vooruit loopen. Het is dan op die bepaalde tijden, als er on rust is in veler menschenhart de volks mond verbindt deze perioden met het komen en gaan der bladeren het is op die be paalde tijden en ook, als er onweer aan de lucht is dat er een vage en ondefini- eerdeelbare onrust is in Geert's simpele hart en er kleine vonken liggen in d'r blauwe oogballen, kleine vonken eener vage, onuit- vijand haar tegenwerkte, of een oppermach tige booze geest het wereldbestuur in handen genomen had, mademoiselle De Saligneux allerlei strikvragen deed en er een soort leed vermaak in scheen te voelen, om haar in allerlei verwikkelingen te brengen, waarna hij doodleuk tot haar sprak Zie nu maar, dat je je er uit redt Zoo nu en dan rukte ze eens een takje af en wreef de blaadjes fijn tusschen de vingers. Dat was tenminste een manier, om haar boosheid lucht te geven. Maar daarom bracht het haar nog niets nader tot de oplossing van het vraagstuk. Nadat Lionel al tweemaal den tuin rondge gaan was, wilde hij juist zijn onderzoek maar verder opgeven, toen een stem hem toeriep Zoekt u mij, mijnheer? Een huivering beving hem en onmiddellijk keerde hij zich om. Het volgend oogenblik had hij plaats genomen op een steenen bank en aan het andere uiteinde daarvan zat ma demoiselle De Saligneux tegenover die bank bevond zich een heuvel van zoden en bo venop die pyramide prijkte een afgebrokkel de vaas of urn met een grijnzenden Silenus- kop mogelijk maakte het tooneeltje, dat de god daar ging aanschouwen, ook wel zijn spotlust gaande. Mademoiselle De Saligneux keek Lionel eens aan en begon Er wordt beweerd, mijnheer, dat wij sa men wat te praten hebben. Begint u dan maar, dan zal ik u antwoorden. Ze sprak op kouden, hooghartigen toon. Hij begreep dadelijk, dat hij zich vergist had of liever dat men een dwaling had begaan en dat hij, in het belang van zijn geluk en zijn gevoel van eigenwaarde, beter had gedaan niet te Saligneux te komen. Dus voelde hij zich al heel somber en terneergeslagen. Daar dichtbij was men aan het koren dorschen op het dak van de schuur zaten een paar duiven te koeren ook hoorde men het getik- kel van een waterstraal, die, druppel voor druppel, in een onderaardsch kanaal liep. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1931 | | pagina 1