J. R. HEUSS
NO. 49
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
V
DE VONDELING.
HEERENBAAI
■WIERINGER COURANTS
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG EN VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER,
WIERINGEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen.
Telefoon Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN
Van 1—5 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
HEERENBAAI
P0RT0RIC0.
TABAKSFABRIEK „DE WAKENDE LEEUW"
LAAT A, 125 ALKMAAR.
Prima kwaliteit in alle prijzen.
Spaart onze rebussen.
hebben ook als punten groote waarde.
WE KIL PËIMK.
7U 80 100 120 140 150 160 180
ZOO 225 250 300 350 400 450 eu
500 cent per pond.
PARIJSCHE MODEBRIEF.
DETAILS DIE HET TOILET VOLTOOIEN.
De versierselen van onze grootouders komen
weer in de mode, zij het met een kleine
wijziging.
„Ze is zoo goed gekleed. Haar toilet is al
tijd zoo af", zeggen de kennissen van mijn
vriendin Margot. Toch gaat Margot niet ge
kleed door de eerste couturiers, maar door
eigen vlijtige handen. Het is haar goeden
smaak, haar combinatievermogen, haar juis
te blik voor de kleinigheden, de détails van
het toilet, die haar den roep van goedgeklec-
de vrouw bezorgen. En vooral de details zijn
op het oogenblik van belang, daar de tegen
woordige mode onze kleeding niet voltooid
acht zonder een of andere kleine fantasie.
Welke Dat hangt af van onze smaak, onze
beurs en het genre toilet dat we dragen. De
voornaamste rol spelen de byjouterieën en
vooral de halskettingen. Bij dat woord dach
ten we vroeger in de eerste plaats aan pa
rels en andere kostbare steenen. Toen heeft
de mode ons geleerd glazen, steenen en hou
ten kralen als byjouterieën aan te zien.
En nu vindt ze ook
dat alweer ouder-
wetsch en vult de
moderne vrouw haar
byjouteriekistje met
kettingen van lint,
van wol, van stof,
bloemen, stroo en
galonEen ket
ting kan b.v. be
staan uit een vlecht
sel van heel smalle
lintjes die van vo
ren op de blouse af
hangen, uit een
krans van bloem-
kroontjes, uit een
guirlander van klei
ne satijnen roosjes.
Wordt deze ketting
's avonds gedragen,
zoo bevestigt men
een guirlande van
groote satijnen ro
zen achter tegen het haar. En zoo gaat weer
de allermodernste der vrouwen naar het bal
als haar overgrootmoeder, met bloemen in
haar hand. Ja, zelfs met een bouquetje in de
hand als ze tenminste heel nauwkeurig
de aanwijzingen der mode opvolgt, hetgeen
we in dit opzicht wel betwijfelen. Liever zal
ze haar fichu met een bouquetje afwerken
of een toefje bloemen op den schouder beves
tigen. Men wil toch niet al te zeer op een
débutante uit de vorige eeuw gelijken.
Bloemen.
Daar bloemen als het ware in de lijn van
FEUILLETON.
35.
De heer De Saligneux hoorde hem aan en
onderwijl keek hij maar steeds naar zijn
stok. Het was het bewuste exemplaar met
den agaten knop, dat hij immers had willen
kapotslaan op den rug van den heer Teterol.
Terwijl hij het ding tusschen duim en wijs
vinger van de rechterhand hield, wendde en
keerde hij het naar alle kanten, draaide het
nu eens in de hoogte, dan weer naar omlaag,
tot zijn hand er moe van werd. En tenslotte
maar alle booze gedachten uit het hoofd zet
tend, antwoordde hij op minzamen toon en
met zijn lnnemendsten glimlach
Mijnheer Têterol, het is mogelijk, dat
mijn vader geen verstand had van boom-
snoeien en dat hij verkeerd deed een schaar
te verkiezen boven een snoeimes, maar dat
neemt niet weg, dat hij een man van ver
stand was. Had hij kunnen voor zien dat een
goed-gerichte schop eens van zulke grootsche
gevolgen zou kunnen zijn voor zijn geslacht,
dan zou hij ongetwijfeld nog eens zoö'n krach
tig middel hebben toegediend, om des te
zekerder te kunnen zijn van de uitwerking.
Al den tijd dat zijn vader aan het woord
was geweest, had Lionel zich ellendig klein
en vernederd gevoeld hij had wel onder den
grond willen wegkruipen. Het antwoord van
den heer De Saligneux nu gaf hem opeens
weer een hei: andere onbehaaglijke gewaar
wording en hij voelde, dat hij een kleur kreeg
tot over de ooren.
Wat den heer Têterol betrof, die moest
eens even nadenken, of hij dat antwoord
van den baron nu goed- of kwaadschiks zou
opnemen. Een blik op diens onschuldig ge
laat stelde hem echter gerust en zijn stem
ming bleef behouden.
het toilet zijn opgenomen, zijn er immers
manieren te over om ze te dragen. Ze kunnen
dienst doen als schouderbandjes, we kunnen
ze als een guirlande op den rug laten afhan
gen bij de aanhechting van een volant. We
kunnen ze als ceintuur gebruiken, als arm
band, ja zelfs als mof. Op een mooien zomer
avond is het zeer chic naar den schouwburg
te gaan in een zwart kanten japon waarbij
men een mofje draagt van zwarte taf zij de,
bedekt met roode rozen. Een kleine „sottise"
maar die toch bij velen in den smaak zal
vallen.
Behalve bloemen van zijde, satijn, van flu
weel en leer, zagen we rozen en camelia's
van geperforeerd of fijn geplisseerde organ-
di. We zagen bloemen van wit piqué waarvan
de blaadjes gevoerd waren met gekleurd lin
nen. Een beetje prozaisch vindt ge deze bloe
men misschien Toch staan ze wel leuk op
een frisch zomerjaponnetje. We zagen ook
bloemen van dunne lingerie-stoffen gemaakt
waaraan door stijfsel eenige stevigheid was
gegeven. Ze vertoonden allerlei uitgetande,
gerafelde en uitgeschulpte randen. Zeer so-
liede zijn deze bloemen natuurlijk niet. Als
men er niet zeer voorzichtig mee is, zullen ze
waarschijnlijk even spoedig verwelken als
haar natuurlijke zusteren. Zeer fijn zijn ook
bloemen van kant, die op een teer, wazig toi
letje goed zullen staan. Op dit gebied kan
door handige vrouwenvingers naar eigen
smaak en vinding heel veel moois gemaakt
worden.
Koralen.
Maar, om op ons onderwerp kettingen te
rug te komen zooals ge weet, is het zeer
modieus armband, taschje, oorhangers, bro
che, enz. met het collier in overeenstemming
te brengen. Voor den avond kan men b.v.
alles van koraal kiezen en de halsketting,
van groote koralen, van voren afwerken met
vier lange kwasten van kleine koralen.
Heel decent is
een collier van
strass, geheel afge
zet met franjes van
heel kleine steentjs
Op onze afbeel
dingen geven we
eenige mode-de
tails. De eerste be
hoeft geen nadere
verklaring. De da
me van ons tweede
plaatje draagt een
smalle sjahwl en
een taschje uit linten van verschillende kleur
Waar is toch mademoiselle De Salig
neux vroeg hijHet oogenblik is nu daar.
Ik brand van verlangen, haar mijn zoon
voor te stellen
Dat is anders niet meer noodig, ant
woordde de baron, gisteren heeft er al een
wederzijdsche voorstelling plaats gehad, toen
beide jongelui elkaar toevallig ontmoetten.
Hè, suffer, dat had je mij toch wel eens
wat eerder kunnen zeggen viel de heer Tê
terol uit, zijn zoon met den vinger dreigend
Mijnheer Lionel, hernam de baron, ik
wilde nog eens even het een en ander over
leggen met uw vader, die immers zoo goed
op de hoogte van het boomsnoeien is. Mijn
dochter is hier ergens in den tuin, gaat U
haar vast opzoeken. Zij is voorbereid op uw
komst.
Lionel liet zich dit niet tweemaal zeggen.
Hij ging, maar met een bezwaard gemoed.
Wat hij daar zooeven hoorde, had hem zeer
gehinderd, hem gekwetst in zijn gevoel van
eigenwaarde en hem bovendien een soort on
rust bezorgd. Op dat oogenblik kwam zijn
geluk hem voor een schoone vrucht te zijn
waar een worm aan knaagde.
Nu ja, troostte hij zich ten slotte, eigen
lijk is het toch maar iets tusschen haar en
mij, de rest kan mij niet veel schelen.
Terwijl hij langs den gevel van het kas
teei ging, trof een onaangenaam geluid zijn
oor. Het was een schor en snerpend gekras
van een klokkenspel, dat een deel van zijn
tonen miste. Die oude, al sinds lang kindsch
geworden zanger kende zijn liedje niet meer,
hij had er wel de helft van vergeten. Einde
lijk sloeg de klok vier uur, met trillende stem,
heesch en afgesleten door een eeuwenlang
gebruik. De klank er van deed niet aange
naam aan Lionel althans leken de tonen
een voorspelling van naderend onheil.
Hij stond nu voor een open hek van een
grooten tuin, die indertijd .de bewondering
van de bezoekers gewekt had door zijn mooie
rechte wandelpaden, omzoomd door onberis
pelijk geschoren heggen en bol- en kegelvor
mig gesnoeide boomen, met overal prieeltjes
tusschen het groen en met beelden tusschen
samengesteld, terwijl ook de hoed met de
zelfde lint is gegarneerd. Het avondkapje van
onze derde teekening is van satijn met een
dikke wrong veelkleurige kragen rondom
afgezet.
WILHELMINA.
BINNENL NIEUWS.
AUTOMOBIELKAART VAN NEDERLAND.
Teneinde te kunnen voldoen aan de her
haalde verzoeken van automobilisten om een
automobielkaart van Nederland beschikbaar
te stellen, welke tot den laatsten tijd nauw
keurig is bijgewerkt en niet tal van bijkom
stigheden vermeldt, die de overzichtelijkheid
bemoeilijken, heeft de Konink. Nederl. Auto
mobiel Club thans de uitgifte van een derge
lijke kaart van Nederland op zich genomen,
die in alle opzichten voldoet aan de eischen,
welke het moderne verkeer daaraan mag
stellen.
De nieuwe kaart zal uit drie bladen be
staan. Blad 2 is thans verschenen. Dit blad
omvat Centraal-Nederland, d.w.z. de provin
cies Zuid-Holland, Utrecht en Gelderland en
de belangrijkste gedeelten van Noord-Hol
land en Overijsel en het Noordelijk gedeelte
van Noord-Brabant.
Het is een geheel op linnen gedrukte kaart,
die op practische wijze zoodanig is gevouwen,
dat men haar bij gebruik niet geheel behoeft
open te slaan om den te volgen weg te kun
nen raadplegen. Een groot voordeel is verder,
dat alle hoofdverkeerswegen rood zijn ge
kleurd, de wegen voor lokaal verkeer in geel
zijn gehouden, terwijl zandwegen en verbo
den wegen eveneens op duidelijke wijze zijn
aangegeven door middel van witte en geel
zwart geblokte kleuren. De kilometer-afstan
den tusschen de belangrijke plaatsen zijn
eveneens vermeld.
TEWERKGESTELDE WERKLOOZEN LEG
GEN HET BIJLTJE ERBIJ NEER.
Maandagmorgen om 11 uur hebben ca. 200
werklooze arbeiders, die door de gemeente
Eindhoven sinds eenigen tijd zijn tewerkge
steld bij de werkverschaffing Eindhoven-
Vliegveld op grond van het feit dat zij de
vorige week minder weekloon ontvingen, het
werk neergelegd en zijn in staking gegaan,
nadat zij betoogingen in de straten hadden
gehouden. Volgens mededeelingen van den
directeur van de arbeidsbeurs konden zij f 20
per week verdienen nog zonder kindertoeslag.
Daar ze evenwel eenigen tijd in hun werk ab
soluut onwillig bleken, werden zij ontslagen.
Dinsdagmorgen werd vergaderd in het Volks
gebouw en in het gebouw van den R.K. Volks
bond. De gemeente meent in werkverschaf
fing niet verder te kunnen gaan en zal bij
niet-aanvaarden van de voorwaarden de
werkzaamheden stopzetten.
VERGIFTIGING DOOR ONDEUGDELIJKE
KARNEMELK.
Door het gebruik van ondeugdelijke kar
nemelk zijn te Spijkenissen een 50 volwassen
personen en kinderen vrij ernstig ongesteld
geworden. Er doen zich bij hen hevige bra
kingen voor. De politie heeft monsters van
de melk, die door een plaatselijken slijter ge
leverd is, in beslag genomen.
EEN JEUGDIG RAADSLID.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen te Zwam
merdam heeft zich het zeldzame geval voor
gedaan, dat het eenige nieuw-gekozen raads
lid, de heer J. J. Koning (c.h.) nog te jong
is om zelf te mogen stemmen. Het zal zeker
niet vaak voorkomen, dat iemand op zulx
een jeugdigen leeftijd reeds tot raadslid
wordt gekozen.
het gras van de keurig onderhouden perken,
terwijl in het midden een groote vijver prijk
te, waarvan het water, door dolfijnen opge
stuwd, in allerlei sierlijke figuren naar bene
den viel. Het was een van die klassieke tui
nen waarin de aanleggers de natuur zeker
eens een lesje in de meetkunde en het recht
lijnig teekenen wilden geven, maar de natuur
heeft niets op met al die rechte lijnen ze
is dus een weerspannige leerlinge en eens
springt ze toch uit de band.
De tuin, dien Lionel nu betrad, was heel
slecht onderhouden eigenlijk haast verwaai
loosd, sinds den tijd van baron Adhémar, die
meer voor het nuttig dan voor het sierlijk
bezit van zijn heerlijkheid gezorgd had. Maar
na hem was het verval hand over hand toe
genomen de boomen waren overmatig ge
snoeid,het gras groeide over de paden heen,
vele iepen waren half vergaan van ouder
dom de groote vijver gaf geen water meer
en de dolfijnen keken met den troosteloozen
blik van iemand, die zich afvraagt, waartoe
hij nu eigenlijk wel van dienst is op de we
reld. Toch hadden de beelden nog het meest
geleden en waren groen van het vocht en
voor een deel met mos overdekt, zoodat van
hun oorspronkelijk verblindende witheid niet
veel meer over was ze schenen door een
soort melaatschheid aangetast althans de
onverbiddelijke tijd had hun zijn beleedigin
gen niet gespaard. Het eene had zijn arm,
het tweede een been en bijna alle hadden ze
den neus verloren. In dien vijver prijkte een
Neptunus, die ook al geweldig geschonden
was hij had niet veel meer dan den baard
en de helft van zijn drietand over. Wat ver
der zag men een Jupiter zonder hoofd, in
zijn hals verzamelde zich het regenwater en
die gelegenheid deed nu dienst als drinkens
bak voor de brutale musschenkinderen, die
immers niets te heilig achten voor hun vrij
postig gebruik.
Midden in een boschje stond een kleine
Pan tegen een rots geleund en bijna twee eeu
wen lang had die trouw op zijn fluitje gebla
zen. Maar nu had hij geen fluitje en geen
handen meer en geen adem om te blazen of
DE ZUIDERZEE.
Protest tegen verdere drooglegging.
Het Verbond van Nationalisten, dat Maan
dagavond te Amsterdam een vergadering
hield tegen de drooglegging van de Zuider
zee, heeft een telegram gezonden aan den
Minister van Waterstaat, waarin wordt ge
protesteerd tegen „de onverantwoordelijke
voortzetting van de droogmaking der Zui
derzee."
ZWAAGDIJK. Hoe sterk het aardappelge
was hier door de ziekte is aangetast blijkt
wel uit het volgende. Een der tuinders rooide
van 200 roeden zes zak aardappelen. De tota
le opbrengst bedroeg f 6. Voorwaar een treu
rig verschijnsel.
DE RAADSVERKIEZINGEN te AMSTERDAM.
Een stembureau met geweld open
gebroken.
De verkiezingen voor den gemeenteraad
hadden Woensdag een normaal verloop. En
kele bureaux waren 1 of 2 minuten over tijd
geweest. Bij de Valeriusschool in de Després-
straat, waar twee stembureaux gevestigd zijn,
wachtte men om 8 uur op den sleutel van
de school. Toen deze niet spoedig werd ge
bracht, heeft men de brandweer laten komen
om de school te openen. Een ruit werd inge
slagen en een brandwacht kon langs dezen
minder gebruikelijken weg in het gebouw ko
men. Hij heeft toen van binnen de deur ge
opend. Om 9 minuten over 8 bracht de eer
ste kiezer zijn stem uit.
Iv - '4 --
BOERDERIJ AFGEBRAND.
Woensdag brandde af de boerderij van den
heer Bart. Vries te Barsingerhorn. De vlam
men grepen zóó snel om zich heen, dat niets
viel te redden. Als vermoedelijke oorzaak
wordt aan kortsluiting gedacht. Verzekering
dekt de schade.
GOEDKOOPE TREINEN.
Zondag a.s. laten de Nederl. Spoorwegen
goedkoope treinen (met regen verzekering
loopen tusschen Den Haag en Arnhem—Nij
megen tusschen Roozendaal en Amsterdam
en tusschen Leeuwarden, Groningen en Nij
megen.
Op Woensdag 1 Juli rijden dergelijke trei
nen tusschen Nijmegen en Den Haag en tus
schen Den Haag en Nijmegen en op Donder
dag 2 Juli tusschen ArnhemNijmegen en
Amsterdam en tusschen Vlissingen en Den
Haag.
BIJ HET BADEN VERDRONKEN.
Een 17-jarige jongen verongelukt.
Woensdagavond is de 17-jarige v. Voorts
uit Bussum bij het baden in de Buitenvesting
gracht te Naarden verdronken. Hij zwom met
broertje en vriendje en riep op een gegeven
moment om hulp, waarop de beide anderen
hem trachten te helpen. Tot eenige malen
werden ze door den stevigen jongen mee in
de diepte gesleurd, waarna een andere zwem
mer, ter hulp geroepen, tevergeefs dook. Een
kwartiertje later werd het lichaam met dreg
gen opgehaald, doch na langdurige toepas
sing van kunstmatige ademhaling door dr.
Croiset van Uchelen, bleken de levensgeesten
geweken.
BRIEVEN UIT HET
POLDERTJE.
Als er onweer aan de lucht zit, is Geert als
een vrouwtje in een weerhuisje of als een
haan op een toren, ze wordt schichtig en
draait om haar as.
„Geert is maanziek", zegt dan de goe-ge-
om de rots de reden van zijn stilzwijgen mee
te deelen.
Weer wat verderop rustte Vertumnus met
zijn hoorn des overvloeds, echter op een wag
gelend voetstuk. Geen wonder, dat zijn ge
laat dan ook een bezorgde uitdrukking droeg:
ieder oogenblik vreesde hij immers zijn wan
kelbaar evenwicht te verliezen. Een eind
verder stond een voetstuk zonder beeld, wai
zeker een nog meer verlaten indruk indruk
maakte.
Toch droeg die verwaarloosde ontredderde
tuin een zeker stempel. Men voelde, dat
slechts personen van hoog-adellijke afkomst
hier eertijds langs de rechtlijnge paden had
den geloopen en dat zij er hun ridderlijke
gevoelens, hun eerzucht, hun hoop, hun ver
langens, hun smarten en hun vreugde had
den toevertrouwd aan die goden, die hen had
den aangehoord met de plastische rust van
hun toen nog schoon gevormde lichamen.
Die tuinen waren nog slechts schaduwen van
hetgeen zij geweest waren, maar om tot
schaduw te worden, moet men in ieder ge
val toch eens bestaan hebben en velen, die
zich wel bewegen en eten en drinken en zich
misschien verbeelden, dat zij bestaan, leven
in waarheid toch niet
Dit waren zoo nagenoeg de gedachten van
Lionel, terwijl hij overal rondkeek naar ma
demoiselle De Saligneux. Maar hij kreeg haar
maar niet te zien.
Dat komt omdat hij er niet op bedacht
was, dat zij zich verscholen hield in een
prieel, vanwaar zij hem gadesloeg in ieder
van zijn bewegingen en van zijn gelaat in
zijn hart trachtte te lezen. Zij had van aller
lei tegenstrijdige invallen, vandaar dat de
uitdrukking op haar eigen gelaat dan ook
steeds wisselde nu eens scheen haar hart
vonken te schieten en steeg haar een gloei
end rood naar de wangen, d&n weer kwam
er een zenuwachtige trekking om haar mond
en scheen ze wel te willen lachen of huilen.
Ergernis behield intusschen de overhand bij
haar. Haar gemoed was in opstand gekomen
tegen de ongunstige beschikkingen van het
lot. Zij had een ge^el of een onzichtbare
ECHTE FRIESCHE
'■50 cf. per ons
meente.
Ze kan dan met haar blauwe oogen kijken
als een „riieuwelijk" paard, en in mijn ver
beelding zie ik haar gelijk zoo'n paard, de
hals rekken en den neus ruikend uitstrekken
naar den horizon.
Is het de jeugd, die nawerkt De jeugd,
die Geert nooit gekend heeft
Heeft Geert nooit een jeugd gekend
Ik heb Geert nooit anders gekend dan als
een oude vrouw. Toen ik voor vijf-en-twintig
jaar d'r voor 't eerst zag, was ee de meiden
leeftijd gepasseerd, ze had in ieder geval het
haar al opgestoken, ze was bij gis dertig, op
'er geelblonde haarwrong droeg ze naar de
gewoonte dier tijden een wankele zwart be-
pluimde hoed als een vlag, en om 'er heen,
om 'er, zooals we dat zeiden, wat hosklossige
lichaam golfde een stemmig blauw kleed met
een „borssie" en schulpmouwen en de hoog
opgehaalde taille, die zoovele jaren de mode
van den dag was.
Het zou een onmogelijkheid zijn, zich Geert
voor te stellen aan den arm van een vrijer.
Het was gewoon een onding, zoo'n gedachte,
het was een wan-gedachte. Geert met een
vrijer Men stellen zich een douariaire voor
in eeij draaimolen O, ze kwam in niets te
kort, Geert, in 't minst niet. Ze kon met ai-
les meedoen, ze verwerkte de scherts van den
dag met evenveel gemak als ieder ander, ze
had zelfs, wat wij zoo volksch noemen geen
hekel aan „een malle smoes." En toch nog-
tans bleef er een leemte in haar gemoedsle
ven, leemte, die tijd noch eigen wil scheen te
zullen kunnen aanvullen.
Geert bleef ongetrouwd.
Soms scheerden we er den gek mee, ik
bedoel, we gekscheerden er mee soms
werd ze geplaagd wel, vooral door haar ver
trouwden, door buren en dorpelingen, met
dezen haar onhuwelijken staat. Dan lachte
ze mee, ze gaf spot voor spot terug, vergold
lach met wederlach, sarcasme met sarcas
me. En toch, ondanks haar goede gewoon
plat-volksche hoedanigheden, haar gewonen
omgang met al wat de orde van den dag
bracht, trouwde ze niet en werd ze de oude
vrijster, die haar hebbelijkheden door het
wat naakte leven heendraagt tot spot van
zich zelf en tot last en ongerief van anderen.
Dit oordeel is niet mild misschien. Zeer ze
ker had ze, bij de vele jaren, dat ze het uiter
lijke lief en leed met me deelde het inner
lijke draag je altijd al-alleen, is het niet
zoo....? zeker had ze misschien een be
ter, een wat zachter oordeel verdiend. Maar
er kunnen soms maar enkele woorden zijn,
ik keer daarop terug die een menschen
hart fel en tot bloedens toe treffen en het is
juist in deze oogenblikken, dat men het ge
loof aan de menschen kwijt raakt en als gal
soms zoo bitter wordt.
Maar laat ik niet in mijn oordeel vooruit
loopen.
Het is dan op die bepaalde tijden, als er on
rust is in veler menschenhart de volks
mond verbindt deze perioden met het komen
en gaan der bladeren het is op die be
paalde tijden en ook, als er onweer aan
de lucht is dat er een vage en ondefini-
eerdeelbare onrust is in Geert's simpele hart
en er kleine vonken liggen in d'r blauwe
oogballen, kleine vonken eener vage, onuit-
vijand haar tegenwerkte, of een oppermach
tige booze geest het wereldbestuur in handen
genomen had, mademoiselle De Saligneux
allerlei strikvragen deed en er een soort leed
vermaak in scheen te voelen, om haar in
allerlei verwikkelingen te brengen, waarna
hij doodleuk tot haar sprak
Zie nu maar, dat je je er uit redt
Zoo nu en dan rukte ze eens een takje af
en wreef de blaadjes fijn tusschen de vingers.
Dat was tenminste een manier, om haar
boosheid lucht te geven. Maar daarom bracht
het haar nog niets nader tot de oplossing
van het vraagstuk.
Nadat Lionel al tweemaal den tuin rondge
gaan was, wilde hij juist zijn onderzoek maar
verder opgeven, toen een stem hem toeriep
Zoekt u mij, mijnheer?
Een huivering beving hem en onmiddellijk
keerde hij zich om. Het volgend oogenblik
had hij plaats genomen op een steenen bank
en aan het andere uiteinde daarvan zat ma
demoiselle De Saligneux tegenover die bank
bevond zich een heuvel van zoden en bo
venop die pyramide prijkte een afgebrokkel
de vaas of urn met een grijnzenden Silenus-
kop mogelijk maakte het tooneeltje, dat de
god daar ging aanschouwen, ook wel zijn
spotlust gaande.
Mademoiselle De Saligneux keek Lionel
eens aan en begon
Er wordt beweerd, mijnheer, dat wij sa
men wat te praten hebben. Begint u dan
maar, dan zal ik u antwoorden.
Ze sprak op kouden, hooghartigen toon. Hij
begreep dadelijk, dat hij zich vergist had of
liever dat men een dwaling had begaan en
dat hij, in het belang van zijn geluk en zijn
gevoel van eigenwaarde, beter had gedaan
niet te Saligneux te komen. Dus voelde hij
zich al heel somber en terneergeslagen. Daar
dichtbij was men aan het koren dorschen
op het dak van de schuur zaten een paar
duiven te koeren ook hoorde men het getik-
kel van een waterstraal, die, druppel voor
druppel, in een onderaardsch kanaal liep.
(Wordt vervolgd.)