22E JAARGANG
DINSDAG JULI 1931.
NO. 54
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
DE VONDELING.
WIERINGER COURANT*
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG EN VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
RUBRIEK VAN DEN ARBEID.
De kosten van het levensonderhoud.
BUREAU
ADVERTENTIëN:
UITGEVER
Hippolytushoef Wieringen.
Van 1—5 regels
0.50.
CORN. J. BOSKER,
WIERINGEN.
Telefoon Intercomm. No. 19.
Iedere regel meer
0.10.
OE
IV
EEDS meerdere malen werd er over ge
schreven, dat in het bijzonder de prij-
zen in den groothandel in den laatsten tijd
aan een sterke daling onderhevig waren. Het
is zelfs zoo sterk, dat blijkens de laatste sta--
tistiek het gemiddelde indexcijfer van de
groothandelsprijzen vergeleken met 1913,
nog slechts 103 is, zoodat men practische ge
sproken kan zeggen, dat de groothandelsprij
zen op het oogenblik wederom op het peil
van voor den oorlog zijn aangekomen.
Aan den anderen kant werd er echter te
vens op gewezen, dat de kleinhandelsprijzen
die daling niet of althans niet in voldoende
mate volgden. Inderdaad zijn de kleinhan
delsprijzen nog aanmerkelijk hooger dan
voor den oorlog, doch gelukkig ziet men ook
in deze prijzen zich een steeds verdere da
ling af teekenen.
Onlangs zijn de indexcijfers van de kosten
van levensonderhoud te Amsterdam en 's-
Gravenhage wederom gepubliceerd. Het
blijkt daaruit, dat in Maart 1931 het index
cijfer van de kosten van levensonderhoud
te Amsterdam voor arbeidersgezinnen met als
5 basis de prijzen van voor den oorlog 100
I nog 154.3 was, terwijl ditzelfde cijfer voor
's-Gravenhage 147.7 bedroeg. Gemiddeld zijn
dus de kosten van levensonderhoud thans
nog 'l 1/2 maal zoo hoog als voor den oorlog.
Dit is ongetwijfeld, als men het met de groot
handelsprijzen vergelijkt, nog hoog, doch
aan den anderen kant mag men de daling
welke in de laatste jaren heeft plaatsgevon
den niet uit het oog verliezen. Zoo waren de
zelfde cijfers in Maart 1930 voor Amsterdam
162,8 en voor 's-Gravenhage 155,-. Er is dus
in het laatste jaar een daling te constatee-
ren van ongeveer 8 punten of ruim 5
Vergeleken met Maart 1929 was de daling
nog aanmerkelijk meer. Immers in Maart
1929 was het indexcijfer te Amsterdam 168.5
en te 's-Gravenhage 161,2, een daling dus
in 2 jaar tijds van ongeveer 14 punten of
bijna 10 Vergeleken met Maart 1928 was
de daling zelfs nog weer iets sterker. Zoo
ziet men dus? dat, al volgt de daling van de
kosten van het levensonderhoud die van
de groothandelsprijzen nog lang niet in vol
doende mate, er toch een beweging is te
constateeren, die zeker niet verwaarloosd
mag worden.
Vraagt men nu of men deze daling nu zoo
heel veel in het dagelij ksche leven bemerkt,
dan zal- men waarschijnlijk teleurgesteld wor
den om den eenvoudigen reden, dat, zoodra
er zich een prijsdaling voordoet, het verbruik
quantitatief of quilitatief stijgt. Men gaat
allicht iets meer koopen van een bepaald ar
tikel of wenscht een betere kwaliteit.
Dit is dan ook de reden, dat men zoo vaak
hoort beweren, dat er eigenlijk nog geen
prijsdaling heeft plaats gevonden. De prijs
daling is er wel degelijk, doch om den boven-
genoemden reden treedt zij weinig in het
licht. Op zichzelf is dit natuurlijk zoo erg
niet, doch aan den anderen kant belemmert
het ongetwijfeld het aanpassen van het loon
peil aan het verlaagde prijspeil.
Wij meenen goed te doen hierop de aan-
dacht te vestigen omdat het per slot van re
kening voor den arbeider niet van belang is
hoeveel guldens hij verdient, doch wat hij
voor zijn loon kan koopen.
Een prijsdaling van 10 in ongeveer twee
jaar tijd geeft een feitelijke loonsverhooging
van 10 omdat de arbeider door deze prijs
verlaging met hetzelfde loon ongeveer 10
meer kan koopen dan vroeger het geval was.
FEUILLETON.
39.
Lionel stond als door den bliksem getrof
fen. Zoodra het hem mogelijk was, een
woord er tusschen te voegen, sprak hij
Freule, ik zweer u, dat ik totaal niet
wist
Meer kon hij niet zeggen verlegenheid,
drift; en wanhoop, al die gemengde gevoelens
benamen hem de spraak. Eerst wierp hij
nog een langen blik op mademoiselle De Sa-
ligneux, of hij, nu hij toch veroordeeld was
haar nooit weer te zien, haar beeld volkomen
in zijn ziel wilde sluiten. Toen keerde hij
zich om en ging. Jupiter, Neptunes, Pan,
Vertumnus en Silenus, alle goden uit den
tuin keken hem na zoo overhaast als dit
jongmensch op de vlucht ging, hielden zij
hem zeker voor een dief die op heeterdaad
betrapt werd.
XTV.
Lionel voelde zich zóó ongelukkig, toen hij
het kasteel verliet, zijn gemoed was hem
zóó overvol, dat hij volstrekt geen aandacht
voor zijn omgeving over had en dan ook
verdwaalde. Hij liep maar steeds recht-toe,
recht-aan, als beneveld door zijn verdriet.
Toen hij weer tot zichzelven kwam, bevond
hij zich midden in een bosch, waar hij een
paar uur bleef ronddwalen, steeds bezig zijn
wonden te peilen.
Zoowel in zijn hart als in zijn trots was
hij geraakt. Tot op dien dag had hij meer
met het hoofd dan met het hart liefgehad.
Nu had hij zijn onbekende gesproken en hij
was tot de ontdekking gekomen, dat zij een
edele ziel bezat en dat zij waard was door
hem bemind te worden. Hij had haar lief
EEN ONTWAPENINGSDEBAT.
Na het Roer-avontuurl dat het laatste
kenteeken was van de overwinningsstem
ming kort na den oorlog, hebben de mogend
heden bijna elk jaar een nieuw politiek mid
del ontworpen om den algemeenen vrede te
verzekeren. De Locarno-verdragen, het Kel-
logg-pact, het faculstatieve artikel van het
Algemeen Arbitrage-besluit waren dergelijke
middelen. Men zou heden morgen verwach
ten dat met al deze verzoeningsmiddelen een
opvallende vermindering in bewapening ge
paard zou zijn gegaan. Dit is echter niet het
geval geweest. Bij een ontwapeningsdebat
in het Lagerhuis, in het begin der vorige
week, is dat den Britten weer eens recht
streeks duidelijk geworden. De bewapenings
uitgaven van de voornaamste Europeesche
mogendheden zijn weliswaar niet zoo hoog
als ze in 1914 waren, maar ze zijn wel hooger
dan 5 of 6 jaar geleden. De legeruitgaven in
Frankrijk zijn sedert 1924 met bijna 10 mil-
lioen pond sterling toegenomen, verklaarde
MacDonald, die een algemeene schets gaf
van den toestand. De vlootuitgaven van Ita
lië waren nu 7 millioen pond sterling hooger
dan 6 jaar geleden. De kosten van het Fran-
sche leger zijn in zes jaar toegenomen met
20 millioen pond sterling die van het Itali-
aansche met 15 millioen pond sterling.
Dergelijke cijfers rechtvaardigen de veron
derstelling, dat de Europeesche landen, wier
staatslieden nimmer moede worden hun toe
wijding aan den Volkenbond en aan het Per
manente Hof voor Internationale Rechtspraak
te belijden, als puntje bij paaltje komt toch
nog liever het zwaard van den oorlog dan
het zwaard van Justitia laten beslissen. Zij
doen elkaar even trouw na in bewapening
als in het belijden van vredelievende gevoe
lens. Een nieuwe strijd in bewapening is al
begonnen. Dit feit geeft bijzondere waarde
aan de a.s. Ontwapeningsconferentie te Ge-
néve. Men voelt de stemming naderen, waar
in men met de woordvoerders voor den vre
de zijn geduld gaat verliezen en hen gaat
scharen bij de rijen onnoozele idealisten. De
blindheid waarmede de goden hen slaan die
zij verdelgen willen, is al veel sterker waar
te nemen dan een paar jaar terug.
De Britten verwachten dat zij op de Ont
wapeningsconferentie veel invloed ten goede
zullen kunnen uitoefenen. Waarop die ver
wachting is gegrond, is niet heel duidelijk.
Epgeland, hoe Europeesch ook, staat strate
gisch buiten Europa en blijft ten aanzien
van de landverdediging in een positie, zoo be
voorrecht dat alle vergelijking met anclere
Europeesche landen is misplaatst. Dat mag
men niet uit het oog verliezen wanneer Mac
Donald zoo veel gunstiger cijfers, voor Brit-
sche wapenvermindering kan toonen dan
voor andere Europesche landen. „Wij hebben
het voorbeeld gegeven", zeide de premier,
„maar nu zijn wij nagenoeg aan de grens ge
komen." Hij wilde zeggen dat Groot Brittan-
nië niet verder kon gaan in het voorbeeld
geven met betrekking tot ontwapening. Van
verdere ontwapening aan Britschen kant kon
alleen sprake zijn in dien de andere Europee
sche landen naar evenredigheid hun bewa
pening verminderden.
Men heeft het gevoel dat de Ontwapenings
conferentie geen succes zal worden indien
Groot Brittanië er komt met dit voornemen,
niet verder te ontwapenen totdat andere na
ties hetzelfde zouden doen. Deze opvatting
herinnert levendig aan de oude stelling van
het machtsevenwicht. De belangeloosheid van
Engeland in deze zaak, waarop steeds na
druk wordt gelegd, wordt bij een zoodanige
houding slechts een voorwendsel. MacDo-
nald's uitlating doet slechts voelen dat Enge
land even zeer als de andere landen de op
vatting is toegedaan dat zijn veiligheid af
hankelijk is van de machtsverdeeling in de
wereld. Engeland heeft sterker ontwapend
dan andere landen, niet zoo zeer omdat het
„een voorbeeld" wilde geven, maar omdat het
dit, dank zij zijn eiland-positie, zonder ge
vaar kon doen. Nu verdere ontwapening ge
vaarlijk zou kunnen worden, roept het „halt."
Het is duidelijk dat dit wikken en wegen
van strijdmachten, landelijk of in groepsver
band of verbond, moet ophouden wil men
in ontwapening vooruitgaan. Het is gemak
kelijker voor Engeland dan voor Frankrijk
om te „durven"dat is zoo klaar als een
klontje. Alleen wanneer een machtige mo
gendheid durft in dien zin en het er op
waagt ten aanzien van bewapening in een
hachelijke stelling te komen, krijgt men een
goede kans dat ontwapening een succes
wordt. De eenige ontwapeningsconferentie
die wat succes heeft opgeleverd, was die van
Washington, die totstandkwam uit een ge
durfd voorstel van Amerika en een gedurfde
aanvaarding ervan door Balfour voor Groot-
Brittannië Lord Cecll heeft de hoop uitge
sproken, dat de conferentie te Genéve zal
leiden tot een wapenvermindering van 25
pCt. Het zou kunnen, indien men durfde en
het verroeste idee van de machtsverdeeling,
die evenwichtig moet zijn, vergat.
In het debat in het Lagerhuis kwam ook
Rusland ter sprake. Churchlll wees terecht
en met nadruk op het belang van het Russi
sche leger in het ontwapeningsvraagstuk.
Churchill vond er aanleiding in te betoogen
dat het Fransche leger als bolwerk tegen
bolsjewisme een nuttig en noodzakelijk ding
in Europa was. Het zou slechte politiek zijn
..onredelijk" aan te dringen op verzwakking
van die anti-bolsjewistische macht. Baldwin,
die ook sprak, scheen te beseffen dat er eerst
het Fransche leger en de legers van Fran-
krijks bondgenooten aan Ruslands westgren
zen waren en dat daaruit de Russische bui
tensporige bewapeningsijver was voortgeko
men. Baldwin vroeg aan Mac.Donald al het
mogelijke te doen Rusland te overtuigen van
de veiligheid van het Russische land. Geen
beter middel tot overtuiging voor Rusland
als voor elk ander land dan een ernstig en
stoutmoedig ontwapeningsvoorstel.
BINNENL NIEUWS.
om de verachting, die zij hem betoond had
om de beleedigingen, die zij hem naar het
hoofd slingerde haar verontwaardiging
had hij evenzeer lief als haar schoonheid.
Hij zag haar weer vóór zich, met bliksemend
oog en de lippen trillende van opgewonden
heid, toen ze sprak
Ik wil nooit toebehooren aan een man
dien ik niet liefheb
Die jonge vurige leeuwin had zich nu mees
ter gemaakt van zijn hart, dat ze in de klau
wen hield, terwijl zij hem uitdagend toeriep
Haal het maar terug, als je durft
Helaas, hij zou haar nooit weerzien. Waar
om kon hij haar dan ook niet vergeten
Zijn droefheid ging nog gepaard met
wroegingde stem van zijn gekrenkten
hoogmoed klaagde hem aan. Hij, die zoo
naijverig was op zijn gevoel van eigen waar
de, had hij dit dan zoo roekeloos in de waag
schaal mogen stellen Hij had gezondigd uit
onwetendheid maar dit was toch geen gel
dige verontschuldiging.
Hij had kunnen nagaan, dat zijn vader
hem iets verborgen hield en de vlekkeloos
heid van zijn eigen eer had hij moeten be
waken als de hermelijn zorg draagt voor de
stralende witheid van zijn pels.
Opeens had hij aan zijn moeder gedacht,
aan haar bijna angstvalligen zin voor Hol-
landsche netheid en die zij dan ook zoover
dreef, dat zij geen vlekje of smetje ergens
op duldde zag ze er maar een op het tafel
laken, op het kleed, of op den vloer, dan
moest ze wel hardop haar verontwaardiging
luchten. Maar wat nog meer hinderde, dat
waren de vlekken op het leven. Het vuile
goed wordt naar de wasscherij gezonden,
nietwaar, maar met zijn verleden kan men
dit niet doen den vloer en den gevel van
zijn huis kan men schrobben, maar zijn ge
weten kan men niet op die manier schoon
wrijven.
En, gevoelig als hij was, kwam het Lionel
voor, dat hij zijn handen en zijn leven be
zoedeld had door zij het dan ook buiten
zijn weten mee te werken tot die onkie-
ZONNESTEEK.
Het tweejarig kindje van den heer H.
Nieuwland te Dinteloord werd Woensdag
door een zonnesteek getroffen en is aan de
gevolgen hiervan overleden.
DOOR EEN HOND GERED.
Het 5-jarig zoontje van den heer C. Broere
te Nieuw-Lekkerland geraakte aan den Mid
delweg te water. Zijn hond sprong hem on
middellijk na en had knaapje, toen er hulp
kwam opdagen, reeds op het droge gebracht.
TWEETAL AANRIJDINGEN.
De chauffeur was dronken
Vrijdagavond omstreeks half negen heeft
een chauffeur uit Stad-aan-het-Haringvliet,
komende uit de richting Nieuwe Tonge, te
Middelharnis den wielrijder J. van der Boom
uit Nieuwe Tonge aangereden. Met ernstige
wonden aan het hoofd en in bewusteloozen
toestand werd Van der Boom in de sloot ge
vonden. Een geneesheer verleende de eerste
assistentie, waarna de patiënt naar huis is
gereden. Zaterdagnacht is Van der Boom
aan de gevolgen overleden.
Naar ooggetuigen mededeelden reeds de
auto met een flinke vaart slingerende over
den weg. De wielrijder reed aan den rechter
kant. De chauffeur verkeerde onder den
invloed van sterken drank.
sche daad. Hij kon dan nu wrijven, zooveel
hij wilde die vlek zou toch altijd weer opko
men.
Wat zou hij er niet voor gegeven hebben
als de zon dien ochtend niet was opgegaan
als die dag nooit begonnen was Wat zou
hem dat een uitkomst, als Iemand hem had
gezegd
Je vergist Je er is niets gebeurd, 't
Was enkel maar een benauwde droom. Je
verbeeld 't je nu wel, dat je zooeven met de
dochter van den baron sprak, dat je haar
hart en hand bood, dat zij bedankte, dat
haar bruine oogen fonkelden van drift en
dat ze je haar betuigingen van minachting
niet spaarde. Hoe kan je toch zoo dwalen
In werkelijk heeft niets van dat alles plaats
gehad. Die freule met haar mooie, bruine
oogen, en al de rest is slechts een spel van
je verbeelding er heeft hier nooit een kas
teel De Saligneux bestaan
Maar aan het eind van een laan, waar
het gebladerte dus wat minder dicht w
werd hij opeens het slot gewaar. Daar stond
het vóór hem, in volle werkelijkheid. In stil
te was het getuige geweest van al wat e:
te zien en te hooren viel en het zag er wel
naar uit of het een goed geheugen had.
Lionel trok zich toen maar weer terug In
het dichtst van het bosch, waar hij ander
maal zijn smart ging toevertrouwen aan de
boomen en struiken, die goedwillig toeluis
terden.
Het kreupelhout ging eerbiedig opzij om
hem door te laten de berken gaven blijk
van hun medegevoel door een licht buigen
van hun kruin en de oude eiken fluisterden
meewarig
- Ja, 's is wel ongelukkig, maar die mooie
bruine oogen bestaan nu eenmaal en nog
lang na dezen zul je er bij dag en nacht niet
aan kunnen denken, zonder dat Je een steek
in je hart voelt
De heer Têterol zou zeker versteld hebben
gestaan, als hij op dat oogenblik zijn zoon
en erfgenaam aldus had hooren praten met
de eiken en berken. Nadat hij den heer De
Ongeveer een uur later had dezelfde chauf
feur weer een aanrijding, thans te Melissant,
met minder ernstige gevolgen.
IN EEN BEERPUT GEVALLEN.
Kindje gestikt.
Vrijdagavond geraakte in de Waalbroek
te Slmpelveld een twee-jarig kindje in een
beerput. Pogingen om naderhand de levens
geesten op te wekken, mislukten.
IN EEN SCHUUR VERBRAND.
Kind sluit zich zelf op, sticht brand
en komt om.
Het vierjarig zoontje van den arbeider
Dokter te Valthermond verbrandde, doordat
het kindje zichzelf in een schuur had opge
sloten en daar met lucifers speelde, waardoor
brand ontstond in den schuur, die geheel in
vlammen opging.
IN EEN FUIK VERWARD.
Man verdronken.
Een fabrieksarbeider te Ophemert was
Zaterdagmiddag bezig met het zetten van
fuiken,waartoe hij zich, naar het schijnt,
te water had begeven. De man geraakte in
een fuik verward en verdronk.
WIE WAS DE EERSTE
Een Salomo-oordeel ten plattelande.
Nog steeds blijkt geen mildere verhouding
te zijn ingetreden tusschen den burgemees
ter van Nederhorst den Berg en den ge-
gemeente-dokter aldaar, welke laatste het
vorig jaar weigerde toe te staan, dat de bur
gemeester met zijn woonschuit „De Kikker"
voor de dokterswoning kwam liggen. Die ge
spannen houding heeft vorige week aanlei
ding gegeven tot een pikant Raadsdebat.
Het bleek n.l„ dat dr. Roelofsen en de bur
gemeester beiden gegadigden waren om een
schuur te huren naast de dokterswoning,
welke ook de gemeente toebehoort. Wel
luidde het voorstel van B. en W., om de
schuur te verhuren als bergplaats aan den
burgemeester, maar in den loop van het
debat kwam duidelijk naar voren, dat een
der wethouders er heel anders over dacht.
De burgemeester zette uiteen, van welk
overwegend belang die schuur voor hem en
zijn gezin was.
Onze bergruimte is nihil en wij kunnen
niet buiten een bergruimte, daarom zou ik
graag zien, dat de Raad die schuur aan mij
verhuurde.
De heer Welle zou, als het mogelijk was,
de schuur graag aan den dokter zoowel aati
den burgemeester verhuren.
Wethouder Nieuwendijk 't Is een heel
kiesche kwestie. Met den burgemeester kan
ik het goed vinden en met den dokter bui
tengewoon best. Ware de harmonie nu maai
goed geweest tusschen die twee, dan was er
wel een oplossing mogelijk geweest. In leder
geval kwam de eerste aanvraag van den
dokter.
De voorzitter U moet de zaak niet om
draaien Ik heb al maanden geleden gezegd
dat ik het schuurtje hebben wou.
De heer Bobbeldijk is van oordeel, dat,
waar de burgemeester niet buiten de ruimte
kan, de Raad hem die schuur moet verhuren.
Toen kwam het Raadslid Meyer op een
Salomo-inval.
Het is een te kiesche bespreking, oor
deelde dit Raadslid, het gaat t,usschen den
burgemeester en den dokter. Daarom is de
eenige billijke weg, de beide gegadigden te
laten inschrijven.
Na een debat over „Witte-Kruis"-perspertie-
ven met betrekking tot de veel begeerde schuur
steunde wethouder v. d. Heyde krachtig den
voorziter in zijn pogingen, om den raad te
bewegen hem als huurder aan te wijzen.
Maar toen vond de heer Well weer, dat het
een heel moeilijk geval is.
De dokter en de burgemeester zijn alle
bei hoofdpersonen. Laten ze beiden maar in
schrijven.
De heer Mayer In ieder geval was de dok
ter de eerste.
De voorzitter Neen dat was niet zoo, ik
heb al maanden geleden tegen de wethouders
gezegd.
De heer Meyer Ik ga af op hetgeen btf
den Raad binnenkomt en dan is de dokter
de eerste geweest.
Er wordt nog geruimen tijd op deze wijze
gedebatteerd, tot de voorzitter nog opmerkt,
dat de dokter de bergruimte noodig heeft
voor auto's en bezoekers. Als men besluit, dat
spr. en de dokter moeten inschrijven, zal spr.
daaruit zijn conclusie trekken en het is de
vraag, of hij dan zal inschrijven.
Tot stemming wordt overgegaan. Het re
sultaat is, dat „Salomo-Meyer" het pleit wint
en zijn voorstel, om burgemeester en dokter
naar de schuur te laten inschrijven, met één
stem meerderheid wordt aangenomen.
Saligneux geheel volgens de regelen van de
kunst een les in het boomsnoeien had i
geven, was hij teruggewandeld naar het
Witte Huis, overtuigd dat de zaak geheel in
orde was dat zijn tusschenkomst nu niet
meer vereischt werd dat hij dien dag maar
verder moest over laten aan allerlei dwaze
gevoelsuitingen, terwijl de dag daarop aan
ernstige zaakbesprekingen zou gewijd wor
den.
Daar de heer Jean Têterol zich zoo innig
gelukkig voelde, had hij den heelen weg
over de voorbijgangers minzaam toegela
chen.
't Is er toch een, die jongen van mij
dacht hij. Gisteren had hij haar dus al ge
zien, maar geen woord heeft hij er mij van
gerept
In den grond vond hij het volstrekt niet
kwaad, dat zijn jongen zoo'n „stille in den
lande" kon zijn want, volgens hem, brach
ten de lui, die niet zoo te koop liepen met
hun ideeën, het nog het verst in de wereld.
Hij mag dan al wat veel met waterlelies
op hebben, dacht hij, de jongen heeft een
boel van mij, daar gaat niets af. Mijn bloed
stroomt hem door de aderen.
Het sloeg zeven uur. Lionel was nog niet
thuis.
Ze hadden hem zeker te dineeren ge
vraagd, overlegde de heer Teterol. Ik begin
zoowaar te gelooven, dat zij nog meer met
dat huwelijk zijn ingenomen dan iken nu
worden ze misschien nog wel bang, dat we
hun ontsnappen. Ze weten niet, wat hun te
wachten staat
Hij ging aan tafel en, daar hij verder im
mers wel aangewezen was op zijn bord als
eenig gezelschap, vertelde hij dit dan maar
dat hij nu al veertig jaar lang 'n idee had
gehaddat dit hem een heelen tijd zelf
slechts vaag voor den geest had gestaan,
maar dat het hem nu langzamerhand duide
lijk was geworden. Toen dronk hij zijn glas
rooden wijn tot den bodem uit en riep
Op de gezondheid van den vader, de
moeder en het kind
GEMEENTE WIERINGEN.
„BOUWAT-NIEUWS." Praktijk Theorie.
Zaterdag j.1. werd door de vereeniging
.Bouwat", (vereeniging tot bevordering van
Bouw- en Waterbouwkunde) weer eens een
excursie gehouden, welke ditmaal een prac
tische middag was. Wat wij in het verloopen
winterseizoen op papier geschreven,, getee-
kend en behandeld hebben, is deze middag
als 't ware aanschouwelijk weergegeven. Al
reeds lang was er over beraadslaagd en ge
sproken, en nu was dan de middag aange
broken en kunnen wij niet anders zeggen, als
dat dit eeri middag is geweest waaraan vele
excursisten nog jaren later zullen terugden
ken. Theorie is mooi, maar practijk is mooier,
vooral als het voorafgegaan is door theorie.
Hoe eenvoudig uitzetten ook lijkt, toch, als
men het doen moet volgens de regelen der
kunst, valt het voor de eerste maal niet mee.
We waren daar op een terrein nabij het ge
maal Leemans. Eerst werd er begonnen met
een rechtlijn uit te zetten twee jelonnen
aan het eind en een in het midden. Zelfs het
zoogenaamde zichten, d.i. langs de jelonnen
kijken, valt over een lange afstand niet mee.
Vervolgens werd er uit de middelste jelon
vandaan een haaksche lijn 90 0 op het
terrein uitgezet door middel van een pris
makijker welke werkt met de terugkaatsing
van spiegeltjes die een bepaalde hoek maken
met elkaar. Allerlei metingen werden er ge
daan en gedemonstreerd met de meetbank, 5
els (5 M.) latten enz. te veel om op te noe
men. (Degenen, die hier belang in stellen
raad ik aan zich den komenden winter op te
geven als cursist.)
Vervolgens werd er een denkbeeldig ge
bouw uitgezet met genoemde prismakijker,
hetwelk door elk der cursisten werd gepro
beerd.
Ten slotte werd voor ons gedemonstreerd
een waterpasinstrument, waar allerlei metin
gen mee werden gedaan. Tevens werd ons
nog iets over de oculair en het objectief ge
zegd en werd ons een baak uitgelegen, en
hoe men daarmede werkt. Even wil ik hier
de gelegenheid te baat nemen om er op te
wijzen dat er nog heel wat cursisten niet wa
ren. Nog wordt lang niet genoeg ingezien
welk een belangrijk onderdeel van onze
cursus deze middagen zijn dus hoop ik, dat
we de volgende maal, als deze excursie her
haald wordt allen er zullen zijn.
Nadat de leeraar voor zijn voortreffelijke
leiding was bedankt gingen we uiteen met
het gevoel, dat wij dezen middag weer een
massa geleerd hadden.
Hij kon zich niet herinneren, dat hij ooit
zoo vroolijk was geweest.
Zijn vreugde bezorgde hem allerlei zenuw
trekkingen zijn lippen trilden, want hij
voelde zoo sterk behoefte om te praten, te
zingen, kortom veel geluid van zich te ge
ven. En nu kon hij niet anders dan een ver
handeling houden voor dat doode stomme
bord
De tijd verliep, maar Lionel was nog steeds
niet komen opdagen. De heer Têterol begon
de minuten te tellen. Hij haakte er naar om
zijn zoon verslag te hooren afleggen van
alles tot in de fijnste puntjes. Maar toen het
zoo heel lang duurde, begon hij zich ook wat
ongerust te maken.
Als hij maar niet van allerlei dwaze be
loften doet, dacht hij. Weineen, daar hoef ik
niet bang voor te zijn. Hij onderneemt zeker
niets zonder mij eerst te raadplegen. Hij weet
heel goed dat degene die wil, die beslist,
hier is Maar hij vindt dat arme freuletje
dan wel zoo aardig, dat hij den tijd vergeet
onder zijn hofmakerij. Ja, dat kan nu alles
zoo zijn, maar hij moest er dan toch aan
denken, dat ik hem wacht. Zal ik hem laten
halen
Opeens kraakten de treden van de tran
onder de voetstappen van iemand, die vlug
naar boven geloopen kwam. De deur ging
open en Lionel trad binnen. Hij wist zich nu
weer heel goed te houden zijn uiterlijk zou
althans niet zijn geheim verraden.
Ha, daar hebben we den overwinnaar
juichte de heer Têterol senior. Was het niet
Cesar die zei Veni, vidi, vixiis het
„vixi" of „vidi", Lionel?
't Is „vici", vader.
Daar heb je nu al het Latijn, dat ik
ken. Dat is ook zoo'n advocatentaal, die ze
enkel maar gebruiken, dat wij gewone ster
velingen er niet uit wijs kunnen worden
Maar hoe ben je zoo lang weggebleven, vent?
Wilden ze je daarginds niet meer laten
gaan
(Wordt vervolgd.),