23e JAARGANG
DINSDAG 12 JULI 1932.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
ADELDOM OF LIEFDE
S. COLT O F KANAALWEG 145-154-155
DEN HELDER.
JE KUNT GERAFFINEERD LIEGEN
Nn. BB
WIERINGER COURANT
verschijnt elken
bureau:
ADVERTENTIëN
dinsdag en vrijdag.
uitgever
/r
Hippolytushoef Wieringen.
Van 1—5 regela
C.5Q.
ABONNEMENTSPRIJS
corn. j. bosker,
wieringen.
Y
Telefoon Intercomm. No. 19.
Iedere regel meer
0.ia
per 3 maanden f 1.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
GEHEIME ZENDER ONTDEKT.
Nachtelijke inval bij een stuf-
dent te Gouda.
In samenwerking met een recher
cheur heeft een hoofdambtenaar van
de P. T. T. te Gouda wederrom een ge-
geheim zendstation in beslag geno
men.
Het betreft de installatie van een
student aan de Turfmarkt, die zich
voorbereidde tot het examen ter ver
krijging van een zendvergunning en
het apparaat gebruikte om zich ook
practisch te bekwamen.
Zijn uitzendingen, die op een golf
lengte van 80 m. geschiedden waren
van experimenteelen aard, en bleven
bepaald tot het seinen van teekens en
nu en dan het spelen van gramofoon-
platen.
Terwijl de jongeman, in den nacht
van Donderdag op Vrijdag rustig lag
te slapen en de zender dus niet werk
te, wei d hij door een ambtenaar en
een rechercheur uit zijn bed gelicht.
Zoodra de deur der woning geopend
was, kwamen de beiden regelrecht
naar de plaats, waar de installatie
was gebouwd, legden beslag op het
toestel, met alle onderdeelen, als lamp
transformatoren en plaatstroom-ap-
paraten en maakten tegen den ont
hutsten jongeman procesverbaal op.
LUCIFERS GEEN SPEELGOED.
Vrijdagmiddag was op het plein van
een school te Terneuzen een der oude
re leerlingen aan het spelen met luci
fers, die hij brandende naar andere
kinderen wierp.
Kort voor het aangaan der school
kwam daar een zevenjarig knaapje,
wien de jongen cenige brandende luci
fers langs zijn kleeren zou hebben la
ten vallen. Het ventje stond met zijn
kleeren terstond in lichte laaie. Een
onderwijzer, die het voorgevallene
zag, mocht het gelukken den brand te
blusschen, doch niet voordat de klee
ren van het bovenste deel van het li
chaam verbrand waren en het knaap
je zware brandwonden had bekomen,
die, nadat hij naar de nabije ouderlij
ke woning was gebracht, door genees
kundigen zijn verzorgd.,
BETOOGENDE STAKERS.
Rumoer te Roermond.
Vrijdagmiddag halfzes werd Roer
mond verrast door de betoogende sta
kers van de kanaalwerken uit Born,
die met een vierhonderd fietsers twee
aan twee door de stad reden en post
vatten op de Roerkade, Roersingel en
den toegangsweg tot de Maasbrug.
Het leek in den beginne een heel ge
moedelijke beweging, doch toen het
tegen halfzeven liep werden de gemoe
deren onrustig en een tikje rumoe
rig. Ieder oogenblik zouden de bussen
met werkwilligen uit Weert passee-
ren. In afwachting daarvan hielden
eenige leiders der betoogers zich bezig
met het afstempelen der boekjes, ten
toeken dat zij deelnamen aan dezen
tocht uit Born naar Roermond.
Om kwart voor zevenen kwamen de
FEUILLETON,
No. 6.
De rechter ondervroeg haar over haar;
verhouding met de vermoorde. Zij wist even
weinig van haar als de anderen. Nu en
dan bezocht mevrouw Walker in den laat-
sten tijd de kleine Ida. Zij bracht soms wat
voor haar mee want zij hield zeer veel van
kinderen en had een goed hart ondanks haar
gesloten karakter.
„Waarom denkt u dat, vrouw Stojan Gaf
zij er ooit bewijzen van
„Ja. Eens voor vier jaar was het kind ee-
ner boerin ziek geworden. Het had diphthe-
ritus. Toen ging mevrouw Walker er iedereen
dag meermalen naar toe, nam de heele ver
pleging van de moeder over en gedroeg zich,
of het haar eigen kind was. Nog bezorgder
was zij, toen voor zes jaar de eenige zoon van'
mijnheer Lampl de typhus kreeg. Zij schrei
de hevig en kon niet tot bedaren komen.
Eens, op den dag van de crisis, kwam zij
nog tegen middernacht aan mijn huisje,
maakte mij wakker en verzocht mij, naar
Grunau te gaan, om te vragen hoe het met
den jongen Lampl ging. „Zijn arme, arme
moeder klaagde zij, „wat zal zij angstig
zijn Ik heb geen rust, vrouw Stojan, eer ik
weet, hoe het met Georg is." Van mijn
Ida hield zij ook heel veel en het kind is nu
ontroostbaar. Ja, zij had een goed hart
„Ging mevrouw Walker met de bewoners
van het kasteel Grauenegg om
„Weineen Zij groetten elkaar niet eens
„Werd de weg naar mevrouw Walker's huis
druk bewandeld
„Bijna niet. Bij haar kwam er niemand en
het voetpad naar het kasteel, dat geheel ver
waarloosd is, gebruikt niemand, omdat de
Graueneggers hun eigen straatweg hebben,
AFD. MANTELS.
COSTUUMS.
BLOUSES.
ROKKEN.
Groote maten. Aparte modellen.
AFD. COMPLETE MEUBILEERING
Reclame eiken slaapkamer f 75.
Zeer mooie slaapkamer f 89.
Hyper modern.
Aupings Deventer matrassen 2 p. f 10.50
AFD. STOFFEERING, LINOLEUM.
Vloerzeilen, karpetten, vitrages,
divan- tafelkleeden, loopers, enz.
ZONDAGS TOT 2 UUR GEOPEND.
bussen, geëscorteerd door marechaus
see, in snelle vaart lusschen de rijden
dp betoogers door. Er ging een ge
schreeuw op eenigen hieven de vuis
ten omhoog, maar deze werden door
de politie neergeslagen. Toen de au
to's zonder eenig incident waren &0015
gereden, drong het publiek zóó sa
men, dat het geheele verkeer mede
door de fietsers gestremd werd. Het
ging niet vlug genoeg met het vrijma
ken van den verkeersweg, zoodat poli
tie en marechaussée den gummistok
trok. Er vielen harde klappen het
volk werd zeer roerig, waardoor me
nige charge uitgevoerd moest worden
voordat de orde eenigszins hersteld
was.
Eén der betoogers, die tot de ojn-
standers het woord wilde richten,
werd gearresteerd. Eerst tegen achten
was de rust in de stad w'eergekeerd.
10 PCT. LOONSVERLAGING.
De directie der N.V. Hengelosehe
Trijpweverij te Hengelo (O.) heeft een
loonsverlaging van 10 pCt. aangekon
digd. De arbeiders, hebben dit voor
stel, daar de besturen op de noodzake
lijkheid er van wezen, aangenomen.
Een telegram aan den Minister.
I11 een Vrijdag te Alkmaar gehou
den vergadering van de Ver. van
Kaashandelaren in Noord-Holland is
besloten het volgende telegram aan
den minister van Econojnische Zaken
en arbeid te zenden
,Kaasprijzen overal dalend. De eenig
mogelijke steun, is verruiming van ex
port. Verzoeken opnieuw onderhande
ling vooral met Spanje en Duitsch-
land, geleid door de bekwaamste di
plomaten, vergezeld van deskundigen
uit den handel.'
NOODTOESTAND MIJNBEDRIJF
Vrijdagmiddag zijn in het gebouw
der jnijnvereeniging te Heerlen be
sprekingen gevoerd tusschen de di
recties van de Staats- en particuliere
mijnen in Limburg over de situatie
in de mijnindustrie.
Men was eensgezind van oordeel,
dat zooals het nu gaat het niet kan
voortduren.
De directie van de Oranje-Nassau-
rnijnen zal duizend arbeiders moeten
ontslaan.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
DE RAMP VAN DE „PROMETHéE"
Hopelooze reddingspogingen.
Verhalen der geredden.
Reeds Vrijdagmiddag kon, naar men
weet, de juiste plek worden vastge
steld, waar de „Prometliée" is gezon
ken, doch het is tot op dit oogenblik
nog niet mogelijk geweest de duik
boot, die op 75 meter diepte ligt, t» be
reiken. En ofschoon alle hoop op red
ding der 66 personen, die in de boot
zijn opgesloten, vrijwel moet worden
opgegeven, gaat men nog steeds voort
met zijn pogingen.
De catastrofe blijkt u> zijn geschied
op een plek, welke op de zeekaarten
als een gevaarlijk gat met een om
vang van 500 meter staat aangegeven.
Den geheelen ochtend waren Vrijdag
kleine vaartuigen, vliegtuigen en bal
lons bezig met het zoeken naar het
juiste punt, waar de boot zou zijn ge
zonken. Pas in den middag ontdekte
een officier van het adviesjacht „Ai-
lette" de telefoonboei van de „Prome
tliée", die met een kabel van 160 meter
lengte aan de duikboot vastzit. Men
wist dus thans precies waar de boot
zich bevond. Doch het was vooralsnog
onmogelijk iets te doen, want de ope
raties tot het lichten van het gevaarte
van 1560 ton, dat op een zoo groote
diepte ligt, vereischen langdurige
voorbereiding.
Ondanks de ontzaggelijke emotie
welke de commandant van de „Prome
thée", Gouespcl du Mesnil, heeft door
gemaakt, stelde hij er prijs op zelf bij
het reddingswerk aanwezig te zijn. Hij
begaf zich aan boord van een der sche
pen en gaf de noodige aanwijzingen.
Men weet dat hij zich op 't oogenblik
van de catastrofe op de commando
brug bevond. Zijn aandacht werd ge
trokken door geruchten, die tot hem
doordrongen. Hij dacht eerst dat een
man overboord was gevallen, doch be
merkte aanstonds dat zijn schip ging
zinken. Het zonk als het ware onder
zijn voeten weg en nog geen twee mi
nuten later lag hij zelf in het water
en was de boot reeds verdwenen.
De eigenaar van het motorvisschcrs-
vaartuig „Yette II", dat de zeven over
levenden heeft opgepikt, heeft aan
een medewerker van het „Journal"
verteld, dat hij met zijn matroos zijn
netten ging uitwerpen toen hij eens
klaps kreten hoorde. Steeds duidelij
ker werden zij, totdat hij „Help, help"
onderscheidde. Hij klom in zijn mast
door in een advertentie te zetten, dat je ook
de allerfijnste kousen aanbreit, maar in
werkelijkheid een GROVE VOET AAN EEN
FIJNE KOUS NAAIT. (Ieder kan zich daar
van overtuigen bij Jb. Kaleveld te Den Oe
ver en bij C. DUIJNKER te Hippo.) Zoo'n
advertentie is misleidend. Nee, maar dan
wij, we doen wat we adverteeren en breien
de fijnste kousen zeer netjes voor U aan, niet
met een naadje maar steekje voor steekje en
draadje voor draadje. JAAP SNOR.
die bovendien korter is."
„Uitte mevrouw Walker nooit vrees tegen
u, dat zij overvallen en beroofd kon worden?
„O neen, zij was een zeer moedige vrouw,
die geen vrees kende. Bovendien ging zij voor
arm door Wien zou het kunnen invallen, om
bij haar iets te zoeken En de streek is hier
altijd heel veilig, de menschen slapen met
open deuren en er is nooit iets gebeurd."
„Het is goed, u kunt gaan, vrouw Stojan
De rechter keek Hempel eens aan, die in
eengedoken op een stoel zat en een snuifje
nam.
„Nu wat denkt u Veel nieuws hebben
we niet gehoord
Hempel richtte zich op en streek het blon
de haar van zijn voorhoofd.
„Meer dan ik hoopte", zei hij laconiek
„nu moeten wij voor alles dien man hebben,
hij is de moordenaar."
„Zonder twijfel maar hoe is hij te ont
dekken Mannen, die in het grijs gekleed
gaan, zijn er bij honderden
„Een bevel van aanhouding", zei Hempel
kortweg. „Ik zal het even opmaken en u
neemt het dadelijk mee. Het kan misschien
morgen al gedrukt en rondgestuurd zijn. Of
schoon ik in het algemeen niet veel aan zul
ke dingen hecht. Maar in dit geval hebben
we geen keus."
„Rijdt u niet mee terug naar de stad
„Ik denk er niet aan. Er is hier nog heel
wat te doen. Eerst de papieren der doode."
Hij keerde zich met een boos gezicht om,
alsof hij reeds te veel had gezegd. „Dag
bromde hij, stak de handen in zijn broekzak
ken en stapte kalm de deur uit, die de ge
rechtsdienaar gedienstig voor hem open deed
„Een rare kerelbromde de rechter zacht
jes, „maar bliksems slim Ik ben nieuwsgie
rig, hoe hij dien man in 't grijs voor den dag
zal brengen."
Intusschen slenterde Silas Hempel langs
den hobbeligen landweg naar het huls van
de weduwe Walker. Hij was zoo in gedachten
verdiept, dat hij geen mensch zag, ofschoon
menige bewoner van Grunau den Zondag
had benut, om naar het terrein der gruwelij
ke misdaad te wandelen.
Van tijd tot tijd bleef hij staan en nam
heel ernstig een snuifje. Daarbij wierp hij
dan een vluggen blik over het dal.
Links voor hem aan den bergkant stond het
kasteel Grauenegg, daarvoor midden in het
dal het huis van mevrouw Walker en de hut
van vrouw Stojan verder was er in het
Grauenegger dal geen gebouw te zien.
Nu stond Silas Hempel voor de hut van
vrouw Stojan. Zij was blijkbaar nog niet thuis
gekomen, maar voor de huisdeur zat, zorgvul
dig in dekens gewikkeld, een bleek kind met
donkere oogen, dat nieuwsgierig naar de
voorbijgangers keek. Dit was een zeldzaam
vermaak voor het zieke kind, want anders
was er nooit iemand op den eenzamen weg
te zien.
Hempel bleef staan en knikte het kind
vriendelijk toe.
„Je bent zeker de kleine Ida, niet waar
„Ja, mijnheer."
„Ben je al lang ziek
„Och ja, mijnheer Ik weet zelf niet, hoe
lang
„Ben je niet bang zoo alleen, als je moeder
niet thuis is
„Neen."
Het kind wierp een schuwen blik naar het
huis van mevrouw Walker en Hempel zag,
dat haar oogen nu vol tranen stonden. Mede
lijdend kwam hij dichterbij.
„Je hebt zeker heel veel van die arme me
vrouw Walker gehouden
„Jaheel.... heel veel" stamelde Ida,
die tevergeefsch trachtte haar snikken te
onderdrukken. „Zij was zoo lief voor mij, als
anders niemand op de wereld
„Kwam zij dan dikwijls bij je
„,0 ja. Meestal als moeder uit werken ging
en ik alleen was. Dan kwam zij bij zitten en
vertelde mij zulke prachtige verhalen En
dan kuste zij mij telkensen eens, toen ik
erge pijn had, schreide zij met mij en zei, ik
en zag 111 de verte verscheidene hoof
den boven het water uitsteken. On
middellijk kapte hij de touwen van
zijn netten door een schade van 4000
francs, zoo voegde hij er mistroostig
aan toe en voer naar de menschen
toe, die hij alle zeven kon oppikken.
De zee was gelukkig kalm, maar men
had de grootste moeite om de onge-
lukkigen, van wie er verscheidenen
reeds half bewusteloos waren, aan
boord te halen. Daar werden ze van
droge kleeren voorzien en vervolgens
naar Cherbourg gebracht.
Een andere geredde, de bootsman
Goasgouen, vertelde dat hij zijn red
ding heeft te danken aan zijn wonder
baarlijken lust om na het noenmaal
even op het dek een sigaret te roo-
ken. Nauwelijk^ was hij buiten of hij
hoorde den onder-luitenant Bienvenu
roepen „Doe de luiken dicht Alle
menschen naar beneden l Doe jle lui
ken dicht Onmiddellijk ge
schiedde dit. Alle luiken sloten zich
op normale wijze, behalve dat één ha
perde. Een officier riep toen „Gooi,
je in het water".
Tot de veronderstellingen omtrent
de motieven der ramp behoort ook de
ze Wanneer een duikboot een proef
tocht maakt aan de oppervlakte der
zee zijn de deuren voor de ballastvul-
ling geopend, doch de z.g. purges ge
sloten. De ballastdeuren zijn hoven de
hallastkamers aangebracht^ de uit^
laatpijpen beneden. De druk van het
water wordt door gecomprimeerde
lucht in evenwicht gehouden. Opent
men de purges dan vloeit de gecom
primeerde lucht weg en de ballastka-
mers vullen zich, een operatie, welke
men voor het onderduiken verricht.
Nu wordt het mogelijk geacht, dat de
purges bij vergissing of door een on
juiste manoeuvre zijn geopend. De
boot nam toen onverwijld een duik-
houding aan en toen het water den
toren had bereikt, viel het met een
ware hoos naar binnen. Daar alle
deuren der compartementen open wa
ren vulde de boot zich in enkele se
conden mee water en verdween.
Een duiker bij het schip, doch
klopseinen onbeantwoord.
De ligging der gezonken duikboot
„Promethée" is thans door vier boeien
aangegeven.
De Italiaansche bergingsschepen
„Artiglio" en „Rostro" zijn op de
plaats van de ramp aangekomen. Een
duiktlr van de „Artiglio" is het gelukt
om in weerwil van de woeligheid van
het water onder de „Promethée" te
komen. Zijn klopseinen werden echter
niet beantwoord. Op het departement
van marine is men nog al pessimis
tisch gestemd met betrekking tot de
mogelijkheid van heffing van de ge
moest mij maar getroost gevoelen, zij was
ook een zeer ongelukkige vrouw, die al sedert
vele jaren groote smarten leed. Ik zou wel
weer gezond worden, maar haar kon niemand
helpen
„Was zij dan ziek
„Niet zoo als ik in het lichaamin de
ziel, zeide zijmaar ik moest het aan nie
mand verraden. Ik heb het ook nooit verteld,
tot numaar nu is zij immers dood
oo
Hempel legde zijn hand bedarend op den
schouder van het schreiende kind.
„Schrei niet, Ida Als mevrouw Walker hier
zooveel verdriet had, dan moeten wij haar
de eeuwige rust gunnen
Ida droogde haar tranen af. „Dan wil ik
ook niet zoo veel om haar schreien."
„Goed zoo, mijn kind Wij zullen liever
samen over de arme overledene praten. Mor
gen kom ik je weer bezoeken."
In ernstig nadenken wandelde Hempel
verder. De doode had dus een zachtmoedig
warm hart onder haar uiterlijk en dit ang
stig voor de heele wereld verborgen. Waar
schijnlijk had zij inwendig een heelen strijd
te voeren, want wie een warm hart heeft,
wordt niet gemakkelijk uit de samenleving
der menschen verdreven.
Er moest wel een ernstige reden zijn, die
haar hiertoe dwong. Maar wat kon dit zijn
Silas Hempel bleef plotseling staan en
wischte zich het zweet van het voorhoofd.
Een akelige gedachte was er in hem opgeko
men.
Naar Australië had zij eens een brief ge
stuurd. Tegen Lampl verklaarde zij, dat in
Australië het vleesch zoo goedkoop was
kwam zij misschien daar vandaan naar Gru
nau En verder Engeland deporteerde een
gedeelte zijner misdadigers naar Australië.
Walker was beslist een Engelsche naam..
was haar man misschienof die vrouw
zelf? In Australië zijn er ook goudgravers.,
menige misdadiger, wien het gelukte te ont
vluchten, heeft daar door een toeval zijn ge
zonken duikboot. Meft wijst er op, dat
men dagelijks slechts twee of drie
uur nuttigen arbeid kan verrichten
wegens den vloed, den wind en de zee
strooming, die zelfs in de gunstigste
oogenblikken nog een snelheid van
zeven knoopen per uur heeft.
MALARIABESTRIJDING.
Aan het verslag van de werkzaamheden
der commissie voor de malariabestrijding
door de bevolking in Noord-Holland over
1931 ontleenen wij het volgende
Resultaat vijfjarige arbeidsperiode
1927—1931.
Aan het resultaat, verkregen gedurende de
vijfjarige arbeidsperiode 1927—1931, moge de
commissie in alle bescheidenheid de overtui
ging ontleenen, dat hare organisatie en de
gevolgde werkwijze niet hebben gefaald en
dat malariabestrijding door de bevolking dc
meest rationeele weg is om in Noord-Holland
met eenigen kans op succes den strijd aan te
binden tegen deze ziekte. Elke verslapping
van activiteit zou beteekenen een schrede
achterwaarts de Junitop n.1. verheft zich
weder tenteeken dat wij nog niet in veilige
haven geland zijn. In de zomermaanden is
de mug het meest in de gelegenheid zich zelf
te infecteeren en die infectie onder de bevol
king uit te breiden. Hiertegenover moeten
wij stellen de systematische ontmugging als
gevolg van voortgezette propaganda en volks
voorlichting. Hiervoor is geld noodig. Nog
steeds zijn er echter enkele gemeenten die
op ons herhaald verzoek om financieelen
steun afwijzend hebben beschiktmoge ken
nisname van dit verslag, waarin het resul-
van onzen arbeid is neergelegd er toe bijdra
gen, dat door deze gemeenten het gevraagde
subsidie aan onze commissie worde toege
kend.
De taak der propagandisten.
Aangezien het der Commissie is gebleken
is, dat hier en daar nog eenige misverstand
heerscht betreffende de taak der propagan
disten, acht zij het niet van belang ontbloot,
dat deel van de taak, waar het hier om gaat,
nogmaals te omschrijven
„De propagandisten, die in nauwe verbin
ding staan met de practiseerende artsen,
krijgen van deze medici mededeeling omtrent
malariagevallen, waarop zij zich zoo spoedig
mogelijk begeven naar de woningen der ma
larialijders. Na bekomen vergunning der be
woners wordt een onderzoek ingesteld naar
de aanwezigheid van malariamuggen. Naar
gelang van den uitslag van dit onderzoek
geven zij raad betreffende het weren of wel
verdelgen der muggen zoo noodig wordt de
werkwijze gedemonstreerd. Ten overvloede
bezoeken de propagandisten ook de omwo
nende gezinnen, om deze te wijzen op hst
gevaar van malariabesmetting en op de
wenschelijkheid van geneeskundige hulp in
te roepen in die gevallen, waar een met koorts
gepaard gaande ongesteldheid het optreden
van malaria doet vermoeden...."
Malaria-bestrijding in den Wieringermeer-
polder.
Toen de werkzaamheden in den Wierin-
germeerpolder in het stadium waren geko
men waarin hygiënische voorzieningen moes
n worden getroffen, is een „Commissie voor
Volksgezondheid" voor den polder ingesteld
waarin ingenieur Roebroek, één der drie le
den van de Wieringermeerdirectie, voorzitter
is. Deze commissie heeft zich bereid verklaard
in samenwerking met de commissie voor
Malariabestrijding door de bevolking in Noord
Holland maatregelen te treffen om een mo
gelijke malaria-invasie in den polder zooveel
mogelijk tegen te gaan.
Ten einde zooveel mogelijk eenheid in
opzet en uitvoering te verkrijgen is na over
leg met onze commissie besloten, dat de Wie-
ringermeerpolder organisatorisch zoowel als
administratief deel zal uitmaken van een der
luk gevonden.
Zonder het te weten, nam Hempel vlug
achter elkaar drie snuifjes. Toen schudde
hjj heftig zijn hoofd. Neen, neen, niet ver
dwalen in zulke avontuurlijke gedachten
Afwachten, onderzoeken
Bijna gejaagd liep hij verder. Wat had hij
eigenlijk bij het huis willen doen O jade
voetsporen aan de achterzijde verder volgen.
Goed, dat was tenminste een onderzoek op
een goeden grondslag.
De voetsporen waren in den vochtigen
grond prachtig duidelijk. Zij leidde niet, zoo
als Hempel vermoed had, regelrecht om het
huis heen, maar eerst een eindje over een
akker, waar zij niet overal even goed zicht
baar waren. Pas later gingen zij met een
scherpen hoek naar den weg, waar zij geheel
verloren raakten.
Daar waar de hoek was, schrok Hempel
plotseling, hij viel op zijn knieën en kroop
voorzichtig verder, duim voor duim den ak
kergrond onderzoekend, terwijl hij daarbij
rechts tusschen de velden bleef.
Zijn neusgaten verwijdden zich daarbij en
zijn oogen kregen een vurige glans. Hij had
eerst onduidelijk in de stoppels, toen in een
stuk pas omgeploegden akkergrond heel dui
delijk de sporen gezien van een tweeden man,
dien met de vilten schoenenNu was het
zaak, deze ook terugwaarts tot aan hun uit
gangspunt te vervolgen.
Het was een moeilijk werk, dat uren duur
de, maar toen Hempel eindelijk weer de
huisdeur van het Walkersche huis uit zijn
kruipende houding opstond, schitterde er
een straal van triomf in zijn oogen.
De man met de vilte schoenen moest het
terrein zeer goed kennen, want hij had,
om voetsporen in de nabijheid van het huis
te vermijden, de gedeeltelijke steenachtige,
gedeeltelijk met gras begroeide plekken ge
kozen en was pas na een wijden kring ge
maakt te hebben, op zachteren grond geko
men.
(Wordt vervolgd.)