Falcon- ne Loden jas 23e JAARGANG DINSDAG 6 DECEMBER 1932 No. 96 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN BIJ S, COLTOF, KANAALWEG DEN HELDER. GERECHTIGHEID hWIERINGER courant VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. UITGEVER CORN. J. BOSKER, WIERINGEN. BUREAU Hlppolytushoef Wlerlngen. Telefoon lntercomm. No. 19. ADVERTBNTUII5 Van 1—5 regen 0.M, iedere regel meer f 0.14 LOONTOESLAG. Elk middel, dat de werkloosheid kan verjninderen, dient te worden onder zocht. Ook het middel van een loon- toeslag, dat thans vooral in het land bouwbedrijf wordt gepropageerd, ver dient daarom, naar het oordeel van do „Nederlander" (Chr. Hist.) de aan dacht. De bedoeling van de voorstanders van den loontoeslag is deze, dat de Overheid den werkgever voor iedere werklooze, dien hij aanneemt, een deel van het loon zal vergoeden. Om een voorbeeld te noemen. Gesteld de arbeider die werkt, heeft een loon van f 20 per week de werk looze ontvangt een steun van f 10. De werkgever meent een loon van f 20 niet te kunnen betalen, maar wel een van f 15. Nu geeft de overheid een loon toeslag van f 5 per week, waardoor de werkgever het loon van f 20 kar» be talen en een arbeider in dienst kan ne-men. De voordeelen van deze regeling zijn de volgende De arbeider is geholpen, want hij is verlost van de ellende der werkloos heid en ontvangt inplaats van f 10 steun een loon van f 20. De werkgever is geholpen, want hij kan nu een arbeider tewerkstellen, dien hij anders niet zou kunnen plaat sen. Ook de Overheid heeft voordeel, want in plaats van f 10 steun behoeft slechts een loontoeslag van f 5 te wor den uitgekeerd. De uitgaven der Over heid worden dus aanzienlijk vermin derd. Men zou op het eerste gezicht zeg gen, dat de loontoeslag als middel tot bestrijding der werkloosheid onvoor waardelijk moet worden toegejuicht. Helaas rijzen hier in de practijk be langrijke bezwaren. Laten wij er een drietal mogen noemen. Vooreerst worden de werkgevers, die hun personeel het langst aan het werk houden, op deze wijze gedupeerd Er zijn werkgevers die elk man netje, dat zij maar even kunnen mis sen, onmidellijk ontslaan. Maar er zijn evenzeer werkgevers, die bij slapte allerlei karweitjes bedenken, om hun arbeieders zoolang als het maar eeriigs zins mogelijk is, aan den arbeid te houden. Een loontoeslag werkt hier zeer onbillijk. Want de werkgevers, die te vlug hebben ontslagen, kunnen weder arbeiders aannemen en den toeslag opstrijken. Maar de werkge vers, die zich vele offers hebben ge troost, om hun teveel aan personeel te kunnen houden, krijgen niets. De loontoeslag kan gaan werken als een premie op ontslag. Men ontslaat arbeiders, om ze dan met een toeslag weder terug te kunnen nemen. Dat is een bezwaar dat zeer moei lijk is te ondervangen. Want de Over heid kan nooit weten of een werkge ver het werkelijk slap heeft en daar om ontslaat of dat hij aleen slapte voorwendt en arbeiders ontslaat om ze straks met een toeslag weer aan het werk te zetten. Men zou op deze wijze kunnen krijgen, dat juist de werkge vers met een ruim geweten met tal van arbeiders werken, waarvan de Overheid een deel van het loon betaalt Daarmede komen wij tot het derde bezwaar. De Overheid geeft op deze wijze aan den eenen ondernemer een voorsprong in den concurrentiestrijd boven den anderen. Gesteld er zijn twee werkgevers, A. en B. Beide werken met 10 arbeiders, die ieder f 20 per week verdienen. A. ontvangt geen loontoeslag, B. voor 5 arbeiders wel tot een bedrag van f5 per arbeider en per week. Dan is de toestand deze, dat A. op zijn onkostenrekening f 200 per week voor loon uittrekt en B. slechts f 175. Want voor 5 arbeiders krijgt hij een loontoeslag van totaal f 25 per week. Men gevoelt het scheeve van dezen toestand. B. kan zijn producten vooi lagere prijzen aanbieden omdat zijn onkosten geringer zijn. Die voorsprong in den concurrentiestrijd ontvangt B. door den loontoeslag, welke de Over heid uitkeert, uit de belastingen, wel ke mede door A. zijn opgebracht Alvorens een proef er mede te ne men, aldus besluit het blad, zullen toch eerst deze bezwaren moeten wor den overwonnen. verklaard, toen dezer dagen vijf magi straten naar zijn welzijn kwamen in- formeeren. BINNENLANDSCH NIEUWS. VAN ALLES WAT. Hoe autobestuurders hun ongevallen melden. Een Engelsch tijdschrift geeft daar van de volgende bloemlezing. „Een wesp drong mijn auto binnen, ik moest mij tegen dit insect verdedi gen, en reed derhalve in de sloot". „Ik zei den anderen idioot, wat ik van hem dacht en reed verder". „Zoo reed ik tegen een lantaarn paal, dien ik niet zien kon, omdat er mensclien voor stonden". „Ik reed tegen een stilstaande tram, die van den anderen kant mij tegemoet kwam". „Hierbij overreed ik een voetganger die het voorval ten zeerste betreurde" „Mijn wagen reed tegen een boom en stond plotseling stil". Ik haalde een stilstaande autobus in en werd door deze van achteren aangereden.". Een fideele gevangenis. In de gevangenis te Cork is slechts één gevangene. Hij heeft een stoet van „bedienden" voor zich alleen, een ei gen dokter en dominé er bestaat geen gevangene, die zoo goed wordt verzorgd als hij. Men is vreeselijk bang, dat hij zal wegraken, want er zijn honderden cellen, tal van lange gangen en corri dors. Als de gevangene verdwaalt zou men wellicht dagen noodig hebben om hem terug te vinden. Cork heeft eenvoudig geen misda digers. In weken komt er zelfs geen wegens dronkenschap gearresteerde man op de rechtszitting. De eenige ge vangene heeft het breken van een ruit, toen hij dronken was op zijn ge weten. Binnen eenige dagen komt hij weer vrij. Hij vindt al die belangstel ling ook verre van prettig, heeft hij FEUILLETON. Autobusdienst over Afsluitdijk. Consessie aan de A. T. O. ver leend. Aan de N.V. Algemeene Transport Onderneming te Utrecht, hebben Ged. Staten van Noord-Holland vergun ning verleend voor een autobusdienst Alkmaar -- St. Maartensvlotbrug - De Kooi -- Van Ewijcksluis -- Den Oever- Leeuwarden. Afwijzend is beschikt op een groot aantal aanvragen om vergunning tot het onderhouden van 'n autobusdienst van N.-Holland over den afsluitdijk naai- Friesland. De afgewezen verzoeken zijn van J- Bonnema, Makkujn, voor een dienst Alkmaar—Harlingen; W. Veltman, Leeuwarden, voor een dienst Amster dam-Hoorn-Den Oever Leeuwarden Kok en anderen te Oudkarspel, fa. Keetman en Schoorl te Winkel, G. Boon, Medemblik, voor een dienst Alk maar-Leeuwarden en Sneek, Schagen Leeuwarden en Sneek, Den Helder Leeuwarden en Sneek van de fa. Ele ma en Stollenga, Marum, voor een dienst Amsterdam P urm erend— Alk maar Den Oever Groningen van V. Waco, Hoorn, voor een dienst Hippolytushoef, Leeuwarden en Sneek J. J. Capelle, Noordwijk aan Zee, voor een dienst Den Helder - Sneek en Scha gen Sneek van H. J. en H. Naaste- pad, Anna Paulowna, een dienst Hel der—Harlingen fa. Van der Zee en Groenhof, Sneek, voor een dienst Alk maar De Kooi Den Oever Sneek. Loonsverlaging Ned. Kabelfabriek? Werktijdverkorting aangekon digd. Donderdagnamiddag is ten kantore der N. V. Ned. KabeffabrieTc te Delft een conferentie gehouden tusschen de de directie en de hoofdbestuurders dor arbeidersorganisaties omtrent de werk tijdverkorting, die ingevoerd zal wor den. Overeenstemming werd niet be reikt. Vrijdagavond hebben de modern ge- organiseerden een vergadering belegd en na afloop daarvan werd een stem ming gehouden omtrent al- of niet- staking. De uitslag zal Woensdag of Donderdag worden bekend gemaakt, omdat de beslissingen van de r.k. en de chr. arbeidersorganisaties nog moe ten worden afgewacht. Tevoren wordt nog een bespreking gevoerd tusschen de hoofdbestuurders der arbeiders orga nisaties. Zaterdagmorgen is op de Ned. Kabel fabriek een arbeidsregeling bekend ge maakt, waarin wordt medegedeeld, dat ingaande 12 December a.s. de werk tijd wordt verkort met 5V& uur per week. ERFENIS VERDWENEN. Slachtoffer van inflatie. Een meisje kreeg bij testament van haar grootmoeder 'n bedrag van f 7000 DAMES en HEEREN koopt uw Zoo kwam het onder de oogen van Jules Vallois, die het in verband bracht met de eigenaardige ontvluchting van Robert de Rénier. Hij ging het meisje opzoeken, zij ver telde hem wat zij wist en dat was heel weinig en gaf hem toestemming de enve loppe en het briefje, dat bij het bankbiljet ingesloten was geweest, te behouden. Hij be zag beide nauwkeurig. De enveloppe was van hetzelfde gele ordinaire papier als die welke hij zelf kort geleden ontvangen had, en de twee woorden „Uit dankbaarheid" waren ge schreven op een half velletje gemeen geruit postpapier, dat gewoonlijk bij zulke envelop pen gekocht wordt. Ook het schrift vergeleek hij met de groot ste nauwlettendheid het was volkomen in- dentiek met het briefje van eenige dagen ge leden aan zijn adres. Hij ging naar huis en vergeleek het schrift opnieuw met den af druk van den brief van Blanche de Franche- ville, die in een der bladen gestaan had. Hier echter hield alle gelijkenis op. Zeer waar schijnlijk had de actrice werkelijk een einde aan haar leven gemaakt en gebruikte de voormalige bankier slechts haar naam om de politie op een dwaalspoor te brengen. Overi gens zou Jules gauw genoeg weten wie de schrijver van deze verschillende briefjes was. Bij den rechter, die de instructie van de zwendelzaak geleid had, liet hij zich inzage geven van door de de Rénier geschreven brio ven, door hem onderteekende stukken boe ken en verdere ducumenten. Nauwkeurig vergeleek hij het schrift, en na zijn laatste onderzoek was hij overtuigd dat niemand anders dan de Rénier de briefjes kon ge schreven hebben. Ook het door den president van de rechtbank ontvangen schrijven was van dezelfde hand. Maar wat hielp hem dit alles Hij werd er niet wijzer door, want zijne ontdekking leer de hem immers niets omtrent de verblijf plaats van den vluchteling. Het was eene ontdekking die nauwelijks de moeite waard was, die een kind ook had kunnen doen. Jules begreep dat hem voorloopig in deze zaak niets anders te doen stond dan kalm af te wachten tot een nieuwe gebeurtenis hem misschien een draad in handen zou geven. Die nieuwe gebeurtenis liet niet lang op zich wachten. Enkele dagen na zijn gesprek met het meisje van de métro, liet de chef van den veiligheidsdienst hem bij zich ontbieden. Hebt u al eenige vorderingen gemaakt in de zaak-Rénier, mijnheer Vallois vroeg hij op ongeduldigen toon. Jules zag hem een oogenblik zwijgend aan en vroeg toen op zijn beurt, lichtelijk iro nisch Zijn uwe mannen misschien gelukki ger geweest De chef antwoordde niet, maar overhan digde hem met een welsprekend gebaar een vel papier. Ziedaar, wat ik vanmorgen ontvangen heb. Jules las „Om te voorkomen, dat in het vervolg ba nale misdaden als moord, zakkenrollerij, chantage en dergelijke zullen worden toe geschreven aan de „vrijbuiters van Parijs", deel ik u namens genoemde vereeniging me de, dat wij ons voorloopig zullen bepalen tot eene gerechtvaardigde wraakneming op de personen, wier namen hier volgen, daar deze zich aan onrechtvaardige handelingen heb ben schuldig gemaakt. Robert le Diable." Dan volgde een lange lijst van personen, onder wie zich de leden der jury in het pro- ces-Rénier bevonden, eenige politici, kamer leden, officieren, rechters en anderen, die allen in de geruchtmakende zaak betrokken Dit geschiedde in het laatst van 1919. Daar het meisje minderjarig was. wer den bij hettzelfde testament twee per sonen aangewezen, om het geld tijdens die minderjarigheid voor haar te be- heeren. Toen het meisje, dat in Duitschland woonde, bij haar meerderjarigheid niets kreeg, hee£t zij die beide bewind voerders doen dagvaarden voor de rechtbank te Arnhem, om nu eens re kening enverantwoording te doen van hun beheer. Toen hebben de gedagvaarden geant woord, dat zij het geld hadden belegd in Duitsche marken en dat deze door inflatie geheel waardeloos waren ge worden. De rechtbank heeft met deze verkla ring genoegen genomen, doch de eische resse kwam bij het gerechtshof in hoo- ger beroep. Voor dat Hof is toen nog geprocedeerd over de vraag, of de be heerders niet voor het verlies aanspra kelijk waren, daar de wet aan voogden voorschrijft, op welke wijze het eigen dom van .minderjarigen door hen moet worden belegd en of het beleggen in Marken wel voldeed aan de eischen van een goed beheer. Het Hof besliste tenslotte, dat de wetrelijke voorschriften voor belegging door voogden niet toepasselijk zijn op bewindvoerders, en dat het beleggen in Marken in dien tijd niet als onso liede was te beschouwen, te meer waar het meisje in Duitschland woonde en haar vader voor haar op zulk een be legging had aangedrongen. Het vonnis der rechtbank werd dus bevestigd en de eischeres zal de infla tie gevolgen zelf moeten dragen. De werkloosheid in ons land. Eind October bijna 300.000 in geschrevenen. Gelijk reeds werd medegedeeld, is door 't Departement van Binnenland sche Zaken aan alle gejnenten ver zocht, in de eerste week van November op te geven, hoeveel geheel- en gedeel telijk werkloozen op 29 October 1932 als werkzoekenden bij de plaatselijke organen der arbeidsbemiddeling (in clusief het aantal tewerkgestelden bij de werkverschaffingen) waren inge schreven. In aansluiting bij de eerste opgave van 29 October j.1. kan thans nog worden opgegeven, dat bij het samenstellen van dit tweede overzicht gegevens ont vangen zijn van'1059 gemeenten, met 7.873.082 inwoners. In die gemeenten stonden ingeschre ven 290.139, geheel werkloozen en 17.791 gedeeltelijk werkloozen. Van 18 gemeenten met rond 47.300 inwoners waren nog geen gegevens binnengekomen. waren geweest. Gaat dat niet alle perken te buiten riep de chef van den veiligheidsdienst, wit van woede. Moet die kerel ons nog in ons ei gen huis, om zoo te zeggen, komen beleedi gen Dat laat ik mij niet welgevallen Ik zal en moet hem in handen krijgen, het kas te wat het wil, dood of levend. Ik laat ge heel Parijs afzoeken, al zou ik iederen steen ondersteboven keeren, hij zal onschadelijk gemaakt worden U weet zeer goed, dat er in dit geval met geweld niets te bereiken valt, zeide de detec tive op zijne eigenaardige, rustige wijze. Het is hard, maar wij moeten erkennen, dat deze Robert le Diable ons tot dusverre te slim af is. Intusschen moet ik u zeggen, dat de cranerie van dien vent mij bevalt. Het is iemand met wien het de moeite waar is de partij op te nemen. Wat bent u van plan te doen Wat raadt u mij vroeg de ambtenaar, die blijk baar zijn eigen gedachtenloop gevolgd had zonder naar de woorden van den detective te luisteren. Het eenige wat wij doen kunnen is alle mannen over wie wij beschikken de hier op gegeven personen ten strengste te laten surveilleeren en dezen te waarschuwen ook zelf op hun hoede te zijn. Wilt u zich daarmede persoonlijk belas ten Ik bezit helaas niet de gave der alom tegenwoordigheid, antwoordde Jules glimla chend, maar ik zal voortdurend en zooveel mogelijk een oog in het zeil houden en alles opsporen om een draad in handen te krijgen. Hij maakte zich gereed om heen te gaan. toen de chef hem nog een oogenblik terug hield. U bent de eenige met wien ik over de zen brief gesproken heb, zeide hij, en ik was alleen in de kamer toen ik hem opende en las. Niemand behalve ons beiden weet er iets van. Laat het zoo blijven. Ik zou niet graag hebben, dat de kranten zich hiervan meester Op 24 September stonden bij 1064 gemeenten met 7.880.090 inwoners in geschreven 277.817 geheel werkloozen en 18.451 gedeeltelijk werkloozen. Steunverleeniug. Het Departement van Binnenland- sche Zaken heeft aan alle gemeenten een vragenlijst gezonden. Bij 't samen stellen van dit overzicht zijn gegevens ontvangen van 1033 gemeenten. Uitgegeven door de gemeenten (zon der aftrek van subsidies van staat, c.q. provincie) aan werkloozensteun f 5.905.638. Uitgegeven door de gemeen ton (zonder aftrek van subsidies van staat c.q. provincie) voor werkverschaf fing f 1.598.876. Uitbetaald door werkloozenkassen f 1.588.125. Door het Rijk is betaald f 894.337. Van 44 gemeenten met rond 222.000 inwoners, waaronder o.ïïi. Zaandam met 33.183 inwoners en Venlo met 23.287 inwoners waren nog geen gege vens binnengekomen. Het totaal aatal personen, van wie de werkloosheid is nagegaan, bedroeg in September 1932 rond 519.000, waar onder 508.000 leden van werkloozen kassen het aantal werkloozen onder hen bedroeg rond 155.000 w.o. 153.000 leden van werkloozenkassen. Ingezonden Stukken HeTpt Elkander! Vele in Holland wonende Duitschers moe ten haast dagelijks in den Hollandsche Bla den lezen, dat de een of andere groep van belanghebbenden het publiek adviseeren, geen Duitsche goederen meer te koopen. Juist deze Duitschers, waarvan velen reeds sinds jaren zich in de Hollandsche gast vriendschap mogen verheugen, en hierdoor in Nederland een tweede tehuis hebben ge vonden, spijt deze actie ten zeerste, aange zien zij licht tot vervreemding tusschen 2 sinds lang bevriende landen, die, wat hun goederenruil betreft, zeer op elkaar zijn aan gewezen, kan leiden. Toegegeven, dat de Hollandsche land- en tuinbouw door de onmogelijkheid, zijn over productie in vollen omvang naar Duitsch land te exporteeren, in moeilijkheden is ge komen, mag men echter aan den anderen kant niet vergeten, dat Duitschland door zijn tegenwoordige armoede en eigen nood, ge dwongen is, zijn geheelen import, dus niet alleen dien uit Holland, tot het noodzakelijk ste te beperken. Het wordt zoo gauw vergeten, dat de enor me Duitsche werkeloosheid (ongeveer 1/3 der bevolking incl. familieleden leeft van steun) een verminderde consumptie met zich meebrengen moet. Hierdoor daalde de koop kracht aanzienlijk. Verder moet men in Hol landsche kringen toch wel rekening houden met het feit, dat er asn groot verschil be staat tusschen het Duitschland van voor den oorlog en dat van na den oorlog, dit zoowel maakten. Jules knikte nadenkend en verliet de pre fectuur van politie. Terwijl hij langs de Seine wandelde, scho ten uit verschillende zijstraten krantenjon gens te voorschijn, zwaaiend met Paris Midi, en met extra edities van op andere uren ver schijnende bladen. Jules luisterde aandach tig om hun kreten op te vangen, vóór zij dicht genoeg bij hem waren, dat hij zich van een blad kon meester maken. Laatste nieuws van Robert le Diable kraaide er een. Hier jongen Jules rukte hem het blad uit de handen, gaf hem een vijf stuiverstukje, zonder wis selgeld terug te vragen en sloeg haastig een blik op de groote letters van de vóórpagina. In sprakelooze verwondering bleef hij er een oogenblik op staren. Daar stond de af druk van den brief, dien hij zooeven onder de oogen had gehad en waarvan de commis saris hem had verzekerd dat niemand dan zij beiden den inhoud kenden Ook de lijst van namen was compleet afgedrukt. Jules kocht nog eenige bladen. Zij bevatten allen hetzelfde bericht, alleen de commentaren er op verschilden eenigs- zins. Op een enkel na, dat hij in zijn zak stopte, frommelde Jules de kranten tot proppen, en smeet ze een voor een in de Seine. Toen leunde hij een oogenblik over de steenen borstwering van een brug en keek hoe ze door de zacht kabbelende golfjes werden meegedragen. Geruimen tijd stond hij zoo in gepeins. Het is een handige kerel, die weet wat een goede reclame waard is, zei hij eindelijk, zich oprichtend met een spottenden glim lach om de lippen. HOOFDSTUK VIII. Ingespannen hield Jules Vallois zich bezig met den geheimzinnigen misdadiger-uit- overtuiging, die zich verschool achter den naam Robert le Diable. Doch hij had zoo weinig succes van zijne surveillance, van zijne nasporingen en onderzoekingen, dat hij er soms bijna het geduld bij verloor. Het kwam hem voor dat hij als Don Quchote vocht tegen windmolens. Hij hield een tegen stander, die onzichtbar en onaantastbaar was, die overal tegelijk scheen te zijn en ner gens was. Als Jules de handen uitstak om toe te grijpen in de richting waaruit een stem, eene aanduiding scheen te komen van de tegenwoordigheid van Robert le Diable, dan sloeg hij in het ijle. Tot een hoonende spotlach hem naar eene andere zijde scheen te lokken, als een blindeman, waar hij dan een nieuw fiasco vond. Toen begreep Jules, dat hij, het koste wat het wilde, zijn geduld niet mocht verliezen. Op den langen duur zou zijn tegenstander, die nu wel de aanvaller geworden scheen, toch wel afgemat raken en zich bloot geven. En zoodra Jules maar ééne enkele aanwijzing had, een flauw spoor vond, dat hij kon volgen, dan zou hij Robert le Diable spoedig in zijne macht en dus ook in de macht der justitie hebben. Terwijl hij hierover lag n$ te denken, in de kamer, waar hij steeds zijne vrije uren sleet en die half studeervertrek, half labora torium was, stoorde hem de telefoonschel in zijne overpeinzingen. Hallo De Duitsche gezant liet vragen of hij oo- genblikkelijkij wilde komen, voor eene heel dringende zaak. Binnen een kwartier ben ik bij m, be loofde Jules, die eene internationale mis daad meende te ruiken en hoopte daaraan zijn geest te kunnen opfrisschen en eens een oogenblik afgeleid te worden van dien ellen- digen Robert le Diable, die hem dag noch uur rust liet. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1932 | | pagina 1