en Loden ja: 24e JAARGANG DINSDAG 31 JANUARI 1933 No. 0 BpP NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN BIJ S. COLTOF. KANAALWEG DEN HELDER. bWIERINGER courant VERSCHIJNT ELKEN BUREAU: DINSDAG en VRIJDAG. UITGEVER Hlppelytoshoef Wleringen. ABONNEMENTSPRIJS CORN. J. BOSKER, WlBRDfGHL Telefoon Intercomm, No. 11. per 3 maanden f 1.—. .V..-1 ADVERTENT1IN Van 1—5 regelt Iedere regel meer f O.Ki 1 o.ia BINNENLANDSCH NIEUWS. EXTRA-UITKEERING WEGENS LANGDURIGE VORST. Rondschrijven van den minister van Binnenlandsche Zaken. In een rondschrijven aan de gemeentebe sturen deelt de minister van Binnenlandsche Zaken mede, te hebben besloten wegens de langdurige vorst goed te keuren, dat in de gemeenten met een tarief van ondersteuning van ten hoogste f 7 voor een echtpaar waar van de man tot de uitgetrokkenen behoort en 6 voor een echtpaar waarvan de man be hoort tot een der andere categorieën, aan de volgens zijn regeling ondersteunde werkloo- zen in plaats van f 1 een brandstoffentoeslag van f 1.50 per week wordt verstrekt. Deze verhoogde uitkeering mag worden verstrekt te rekenen van 22 dezer af zij geldt totdat de regeling mijnerzijds wordt in getrokken. In de verhooging van 0.50 wordt dezelfde bijdrage verstrekt, als in de overige kosten van steunverleening. Werkverschaffing. Voorts heeft de minister aan alle inspecties voor de werkverschaffing verzocht onmid- deldellijk aan de besturen van de gemeenten in het ressort, waar als norm voor de uit- vriesregeling geldt 7 voor georganiseerden en 6 voor ongeorganiseerden, mede te dee- len, dat, ingaande deze week, aan hen, die onder de genoemde regeling vallen, in plaats van één gulden brandstoffentoeslag f 1.50 kan worden uitgekeerd. Deze aanvullende regeling geldt, totdat de minister zal hebben aangegeven, dat zij wordt ingetrokken. Uit het vorenstaande blijkt, dat de aanvul lende regeling niet geldt voor gemeenten in welke hoogere normen gelden, dan hiervoren zijn aangegeven. MARGARINE IN BESLAG GENOMEN. Een inspecteur en een hoofdcommies der invoerrechten en accijnzen uit Winterswijk, hebben bij den landbouwer E., teven Gemeen teraadslid van Borculo, een partij margarine van circa 3000 Kg. in beslag genomen, welke frauduleus uit Duitschland zou zijn ingevoerd. VOOR INBREKER OPGEPAKT. Een laffe wraakneming. Een Duitsch musicus, de 25-jarige K., die in Hotel Weimar te Rotterdam werkt, is in 'dé laatste weken het slachtoffer geworden van een grap, die hij uit den aard der zaak niet kon apprecieeren. Op 13 Januari werd hij n.1. door een onbe kende opgebeld met het verzoek 's nachts, als hij klaar zou zijn met zijn werk, naar een adres in het Westen te komen. Vermoedelijk gehoor gevend aan een drang naar avontu ren, ging de Duitscher hierop in en 's nachts begaf hij zich naar het opgegeven adres. Dit bleek een winkel te zijn. Hij bleef eeni- gen tijd in de buurt rondscharrelen tot hij plotseling door een viertal rechercheurs werd overvallen. Alle beweringen van den Duitscher dat hij niet kon vermoeden, waarom hij werd gear resteerd, waren tevergeefsch en voorloopig stelde men hem in bewaring. Achteraf scheen de zaak zeer logisch, want de politie had dienzelfden dag een anonieme telefonische mededeeling ontvangen, dat 's nachts in het bewuste winkelpand zou worden ingebroken. Zij hield een oogje in het zeil en de arrestatie van den Duitscher was het gevolg. De ontknooping zou echter spoe dig volgen. Korten tijd daarna verschenen tegelijker tijd vier huurauto's voor den winkel en alle chauffeurs konden verklaren, dat zij midden in den nacht waren besteld. Tot geluk van den Duitscher, zagen de chauffeurs spoedig in, dat zij waren beetge nomen en zij deden onmiddellijk aangifte bij de politie. EEN HELD DER KUST. Uit het veelbewogen leven van den redder Klaasen. Drama's van de Zee. vervolg.) De storm was eer toe- dan afgenomen en dat scheen velen af te schrikken. We kon den geen roeiers krijgen. Toen kwam ik een loodsleerling 'tegen en hem haalde ik met veel moeite over mede te gaan. Op zijn beurt wist hij weer eenige maats te overreden en zoo trokken we er op uit. Met kapitein Bakker van de „Hercules", die ons weer naar het wrak zou sleepen, spra ken wij af, dat hij voor anker zou gaan en; ons afwachten. Wij lieten ons van de „Hercules" met een lijn afzakken en naderden zoo het wrak. Boeien aan lijnen lieten wij naar het wrak drijven waar de zeeën over liepen als over een blinde klip. 't Was beestenwerk. Zeven lieten zich langs de ketting van den bezaansboom in zee zakken wisten de boei en te grijpen en werden door ons in de boot gehaald. De tweede stuurman greep mis en ver dween voor onze oogen in de diepte. Een jon gen van 19 jaar hing doodgevroren in het want. Tegen den avond moesten wij de verdere pogingen om de overgeblevenen nog te red den opgeven. Van 's morgens 8 uur waren wij bezig ge weest en nunog niet allen gered. Wat dat voor ons wastwee dagen red den en nog moesten vijf ongelukkigen afge marteld van koude en doodangst een nacht medemaken in den bezaansmast van het ge strande schip. Zij doorstreden den nacht, idie tergend lang Deze kwam toen tot de erkenning, dat de Duitscher eveneens was beetgenomen en ten onrechte voor een inbreker was aangezien. De man werd onmiddellijk weer op vrije voe ten gesteld. De mystificatie was hiermede niet ten ein de, want Donderdag verschenen voor het ho tel aan de Spaanschekade, waar de Duitscher woont, twee auto's. De chauffeurs verklaar den, dat zij besteld waren door den musicus, die wilde verhuizen naar de Proveniersstraat en twee auto's noodig had om de instrumen ten van de jazz-band over te brengen. Toen vond de musicus het voldoende. Hij raadpleegde zijn geheugen, wie er voor in aanmerking kwam hem een dergelijken poets te bakken en het resultaat was, dat hij zich iemand herinnerde, die eenigen tijd eveneens in het hotel had gewoond en met wien hij ruzie had gehad. Zijn naam kende hij echter niet, maar de portrettenverzameling van de politie bracht uitkomst. Het bleek de 31-jarige N. J. te zijn, die al eens meer op dezelfde manier garage houders had bedrogen en de politie loos had gealarmeerd. Hij werd op het bureau aan den Oppert ontboden en gaf toe op deze ma nier zijn wraak te hebben willen koelen. Een flinke schrobbeering was de eenige straf welke hem kon worden toegediend. Onverantwoordelijke chaufieurs. Roed een man te Zeist dood en reed vlug "door. Zaterdagavond omstreeks half twaalf is een tot nu onbekend man te Velp door een auto aangereden en gedood. De bestuurder van de auto reed na de de aanrijding in snelle vaart door in de richting Nijmegen. Tot nu toe is de auto nog niet opgespoord. Zaterdagmorgen omstreeks half ze ven is in de St. Annastraat nabij de Groenestraat te Nijmegen de 31-jarige mej. Birmes, wonende aan den Heyen daalschenweg aldaar, in den rug aan gereden door een vrachthauto, die in de richting van de stad reed. Het meisje liep twee zware hoofdwonden en een hersenschudding op. Zij is in het St. Canisiusziekenhuis opgenomen De autobestuurder is na de aanrijding doorgereden en is onbekend gebleven. Gasvergiftiging. In de garage van den heer Brundel aan de Emmastraat te Hilversum is de 33-jarige heer Sievers tengevolge van gasvergiftiging om het leven gekomen Hij werd dood aangetroffen, liggen de over een der spat schermen van een auto. De oorzaak is het zich ont wikkelen van gassen door een auto, die de garage verliet, toen het slacht offer daar werkzaam was, waarna de deuren der garage gesloten werden. De eigenaar van de auto trof een uur la ter bij zijn .terugkomst, den heer Sie vers levenloos aan. De verongelukte was gehuwd en va der van één kindje. Moeilijkheden in de bouwvakken. Te Heerenveen dreigen de pa troons met loonsverlaging en de gezellen met staking. De plaatselijke vereeniging van pa troons in de bouwvakken te Heeren- veen besloot tot een verdere loonsver1 laging voor de gezellen over te gaan. Deze georganiseerd in de moderne, christelijke en r.k. bonden, beant woordden dit besluit met het stellen zaam vorderde. Wij hebben geen rust gehad, er waren immers nog vijf ongelukkigen achter geble ven. Zoo kwam de morgen van den derden dag. De storm was aan 't af buien. De vijf zateri nog in den mast. Weer zijn we er met de „Hercules" heengegaan en hoewel ze daar dachten dat we verloren waren je hebt maar één verkeerde golf noodig hebben we ze er afgehaald, de laatste vijf. Die terugtocht zal ik nooit vergeten. De „Hercules" heesch de vlaggen en het volk aan den wal juichte. Dat was de „Renown." Hij zegt het als in gedachten onder den indruk van de herinnering aan al die schrik beelden. Wat een moed, in die sloep te tjoempen, de riemen te omvatten en ze te slaan als zwaarden in de ziedende kolken Venijnig waart de branding aan, kruipt schuimsissend tusschen wier en steenen op, gromt sluipend weg. Door den vuilgelen hemel die over dat zwal pend water dood en verderf schijnt te bra ken, laaien bliksemschichten. De razende vloed ronkt rond de hoofd stootend giert de storm, drijft de golven hui zenhoog op. En dan de sloep, armzalig notedopje in die grootsche oneindigheid. O, hoe dikwijls is Holland's kust getuige geweest van de grootsche daden harer bewo ners. Hoe dikwijls hebben de couranten het beschreven, dien moed, die liefde voor den naaste. En die stoere grijsaard is een van die hel den. De borst vol medailles. Op de kastplank liggen brieven van vor sten en gezanten, dankbetuigingen voor wat hij voor den schipbreukeling deed. Hij werd gehuldigd vele malen enbleef de een voudige, in geestdrift voor de schoone leus. „Meer voor anderen dan voor mij zelf." Al die reddingen Niets bijzonders Plicht. van een ultijTiatum, om n.I. het werk neer te leggen. In de gehouden gecombineerde ver gadering van de gezellenl met een de putatie uit de patroonsveieeriiging is besloten de staking uit te stellen in afwachtig van de beslissing dooi- de patroonsvereeniging omtrent een be middelingsvoorstel, dat in deze verga dering besproken werd en dat de ge zellen geneigd zijn te aanvaarden. Uitbreiding van de Staatsloterij „De Avondpost" (Lib.) geeft, het wets ontwerp-Ter Laan tot uitbreiding van het aantal loten der staatsloterij geen kans. Wij voor ons, aldus het blad, zullen daar niet om treuren. Onze geestdrift voor uitbreiding der Staatsloterij is uitermate zwak zij is er zelfs heele- maal niet. Wij staan op liet standpunt van Minister De Geer niet afschaf fen, maar ook niet uitbreiden. Ons volk verlangt meer loten, zeg gen de voorstellers. Het zij zoo, maar dit kan voor de Regeering geen beslis send criterium zijn. Een Regeering leidt, maar volgt niet slaafs de menig te in wat zij wenscht. Ook het feit, dat particuliere en buitenlandsche onder nemingen hier een goed afzetgebied vinden, moge bewijzen, dat bet volk in de loterij wil spelen, het bewijst vol strekt niet, dat tegemoetkoming aan die zucht Staatszaak zou moeten zijn. Het volk wil drinken ook toch zijn allengs de vergunningen meer en meer beperkt. Verscheidene van die buiten landsche loterijen hebben succes,, om dat zij een aantal zeer liooge prijzen uitloven en als ei' dan een paar daar van in ons land vallen, wordt de menig te zenuwachtig, maar vergeet dat het winnen van zoo'n prijs niettemin ge lijk blijft staan met het zoeken van een speld in een hooiberg. Nogmaals, uit het bestaan van die speelzucht volgt geenszins, dat de Staat verplicht zou zijn er aan tege moet te kojnen en. zijn werk op dit ge bied te gaan uitbreiden. Zelfs al neemt men voor juist aan, wat de voorstel lers zeggen, dat uitbreiding der Staats loterij de speelzucht niet aanwakkert wat nog zeer te bezien staat) dan blijft nog de vraag, of het op den weg van den Staat ligt aan de bestaande speelzucht tegemoet te komen. Het is bovendien zeer twijfelachtig, of het wel juist is, dat het volk uit breiding der Staatsloterij verlangt. Tal van colloctrices hebben in den laatsten tijd groote moeite gehad, hun loten kwijt te raken. Men richt zich meer naar buitenlandsche loterijen, ojndat deze zulke hooge prijzen uitlo ven en omdat men meent, dat de kans op een eenigszins beduidende winst in de Staatsloterij uitermate ge ring is. En dit is volkomen juist de overgroote meerderheid, die met tien tjes en twintigjes werkt, krijgt dik wijls nog maar weinig, zelfs bij bet winnen van een prijs. De geestdrift voor onze Staatsloterij is niet groot, geenszins omdat het aantal loten te klein, maar omdat de kans op een goe den prijs te gering is. En hierin bren gen de voorstellers juist geen veran- DAMES en HEEREN koopt uw dcring. Dan is er nog het argument, dat uit breiding een flinke bate zou opleveren voor de schatkist. Inderdaad. Maar ook dit is niet beslissend. Bevordering van het drankgebruik zou óók de schat kist. ten goede komen toch beperken we liet aantal drankgelegenheden. De principieele vraag is voor ons beeft de Staat inzake het organiseeren van loterijen een eigen taak te vervullen? Deze vraag beantwoordden we ont kennend en daarom zijn wij tegen bet wetsontwerp. Noodzaak om de op- zich-zelf vrij onschuldige Staatsloterij zooals die thans bestaat, af te schaf fen, zien wij, aldus het blad, niet noodzaak en wenschelijkheid echter oin haar uit te breiden, nog veel min der. De verjaardag van den ex-keizer. Ter gelegenheid van den verjaardag van den Duitschen ex-keizer zijn.op huize „Doorn" weer zeer veel geluk- wenschen in allerlei vormen ontvangen Daar onder zijn ei- uit alle doelen van Duitschland, vele uit Amerika en alle doelen van de wereld, waar Duitschors gevestigd zijn. Bij de gelukwenscben zijn een schat van bloemen en vele roerende kleine geschenken gevoegd, die getuigen van aanhankelijkheid. Felicitaties kwamen als gewoonlijk binnen van de vroegere Bondsvor- steri, de Veldmaarschalken, van de Duitsch-Nationale Volkspartij en ook speciaal uit de kringen van welen- schap en zeevaart, waarvoor de ex- keizer zich altijd bijzonder interes seerde. Men heeft den indruk, dat het aan tal gelukwenscben dat van vorige ja ren verre overtreft. Om het familiekarakter van deze verjaardagsviering te bewaren om ving men geen deputaties. Buiten giert de wind een somberen zang. En 't is of het verhaal leeft, of het een lange rolprent is geworden, die het oog boeit. E§n titanenstrijd, drie lange dagen, drie angstige nachten, een gevecht om een boven de golven uitstekend stompje mast, waaraan zich menschen vastklemden, menschen be sprongen door den dood. Dat zwarte stipje op die barre zee is hun hoop, die nietige vlet door stortzeeën over rompeld. Hoe moet het hun te moede zijn geweest, toen die helden terug moesten omdat het red dingswerk toen onmogelijk werd, een spelen met eigen leven. Wat moet er in hun afgemartelde brein hebben omgegaan, toen de vlet zich verwij derde met hun geredde kameraden en zij daar achterbleven in dat stompje mast, dat ieder oogenblik in die kokende watermassa kon verdwijnen. Weer een lange nacht met al zijn verschrik kingen, een snijdenden vrieswind. Misschien doortintelde hen een glans van hoop, toen de vuurturen zijn machtige straal bundels over de woedende vlakte liet spelen en hen toelonkte. Zou er voor hen nog een morgen dagen En ja, er kwam uitkomst. De vlet haalde die ten doode opgeschreven menschen af en bracht hen in triomf naar 't Nieuwe Diep. De dijk zag zwart van de menschen en over 't water klonken jubelkreten hoeveel Dan, vermoeid uit de sloep Allemaal Even was het stil, toen steeg uit duizenden kelen een gejubel op. En ieder verdrong zich, om de redders,, die uitgeput aan den wal traden, de handen te drukken, die handen opengesprongen van de vorst, levende ijsklompen. Men schreeuwde schor van aandoening en niemand schaamde zich zyn tranen van ont roering. En verder vertelt hij van schoeners en smakken, ook van stoomschepen die In het BUITENLANDSCH NIEUWS. Bendeleider met militaire eer begraven. Zijn doodkist op een affuit. De bekende „gangster" Ted Newbor ry, die een der voornaamste helpers was van Al Capone, Amerika, is door vijandelijke leiders der onderwereld vermoord. Zijn lichaam werd eenige dagen, geleden, doorzeefd met kogels, langs den weg aangetroffen. De leden van het Amerikaansche Legioen heb ben Newberry met militaire eer be graven, daar hij tijdens* den oorlog militaire vlieger is geweest aan bet Fransche front en daar grooten imoed betoond heeft. De doodkist van den bendeleider werd op een affuit naai hel kerkhof gereden en de geestelijke van het Legioen hield aan zijn graf een toespraak. Gevangene op stap. Een gedetineerde in de gevangenis le Bystritz in Bohemen heeft er vol gens Reuter kans toe gezien om den laatsten lijd icderen avond uit zijn cel te ontsnappen en op stap te gaan. Hij zorgde ei1 echter voor, steeds weer op tijd voor de ronde terug te zijn. Op die nachtelijke uitstapjes pleegde hij zelts nog wel eens inbraken en bracht vaak drank en lekkernijen voorr de andere gevangenen mede. Ook ging hij vaak naar de bioscoop, maar dit werd hem noodlottig, want men heeft hem daar herkend en de gevangenisautoriteiten ingelicht. Sluikhandel in vreemde Valuta. De bedoelingen van de bankbil- jettenvervalsche.rs te Weenen. Na bet negatieve resultaat van de ontvoeringspogingen door de buiten landsche rechecho van den gebeimziit- nigen Nederlander, clief van oen cen trale van bedwelmende middelen en falsificatis van bankbiljetten, is de re cherche te Weenen tot de overtuiging gekomen, dat de gevonden duizend valscbe vijftig schilling-biljet (Vn be stemd waren om er sluikhandelaren in vreemde valuta mede te betalen. De Weensche oplichters, die thans in de gevangenis zitten, zouden er op gerekend hebben, dat de valschheid van hun biljetten, die ri"t als de echte in pakjes van honderd waren tezamen gebundeld, eerst, uitgekomen zou zijn, wanneer zij de buitenlandsche wis sels reeds in hun bezit zouden hebben en dat debedrogonen de zaak dan niet bij de justitie aanhanging zouden dur ven maken, daar immers de sluikhan del in vreemde valuta verboden is. Liever in. de gevangenis. Wegens gebrek aan werk en voedsel. Verscheidcnen van de duizend ge vangenen, aan wie amnestie was ver leend bij de geboorte van een prinses in de koninklijke familie van Bulga rije, hebben een verzoek ingediend om weer naar de gevangenis te worden teruggezonden, daar zij geen mogelijk beid zien zonder werk die barre win termaanden door te komen. Zij hadden juist kleine vergrijpen g<* pleègd om den winter in de gevange nis te kunnen doorbrengen en thans zijn zij dooi' de amnestie weer op Straat gezet, zonder vooruitzicht op werk en voedsel. De autoriteiten zullen waarschijn lijk voor dezé ontslagen gevangenen bijzondere maatregelen nemen. „verrajerige" water van het Nieuwe Diep ten gronde gingen. Twee-en-twintig reddingen, nog niet ge rekend de kleinere. En dan zijn reddingen te Scheveningen Want in 1902 ging Klaasen van Den Hel der weg. Er werd een bekwame vletterman voor de Scheveningsche haven gevraagd. Hoe ontgoocheld was hij, toen er geen droog brood te verdienen viel. Met een zelf opgekalefaterd blazertje, ge kocht van het geld dat een „sjouwtje" had opgeleverd, ging hij visschen. De eerste twee dagen toonde hij reeds wie hij was. Twee bommen strandden en Klaasen redde de be manningen. En toen er een motorreddingsboot kwam wie zou er een betere schipper zijn dan Klaa sen. Scheveningen heeft hem gekend als vlet terman. Hoe hij heele nachten verkleumd van koude stond te wachten of er een log- gertje binnen wou komen, om dan bij het meren een kouden harden gulden te verdie nen. Dat moeder Klaasen in het holle van den nacht opstond om hem en zijn zoons een kom koffie te brengen met een scheutje bran dewijn er in. Zij vond ze dan in de luwte van een loods je, stijf en verkleumd, en wachten maar, op een logger die misschien niet eens kwam. Zoo was zijn leven vol moeiten en zorgen. Op 8 Februari 1913 heeft de toen bijna 60-jarige schipper velen verstomd doen staan door zijn durf en onvergelijkelijk zeemans schap, getoond bij de stranding van het log- gerschip Sch. 246 „Vrouw Maria." Toen was het weer de grijze Klaasen, bij- gestaans door zijn zoons, een motordrijver en een havenbediende, die den durf hadden de motorreddingsboot door de overstelpende grondzeeën te voeren. Met lijnen werden de schipbreukelingen van het wrak gehaald en veilig binnengebracht. Een zilveren gesp, bij de andere gevoegd, was zijn belooning. Die medailles HIJ heeft er vele, maar zij zeggen zoo wei nig. Voor Klaasen zijn zij herinneringen aan angstige stormnachten, de vervulling van een bij hem als vanzelfsprekende plicht. En plicht wenscht immers geen belooning. De redding van de bemanning van de Ostendensche vischsloep „Irma" in 1923 is zijn laatste daad geweest. De Belgische regeering vereerde hem een zilveren klokstel. Nu is hij oud en vermoeid. De gevolgen van al de doorleefde ellende bij deze reddingen zijn niet uitgebleven. De rheumatiek maakt hem het leven zwaar en tot werken ls de 72- jarige held niet meer in staat. Gesloopt is het lichaam, dat eens met een lijn omwonden in een barren winter te water sprong om drie Urker visschers van hun gestrande scheepje te halen. Geslooptin dienst der menschheid. En nu de waardeering voor al deze daden. Men heeft al dien dapperen de hulde ge bracht, die hun toekwam. Eereteekenen kre gen zijovervloedig zelfs. Maar toch, zij waren zoo gauw vergeten. Al die geredden lieten nooit meer iets van zich hooren. En met het klimmen der jaren werd hun het leven moeilijker, grijnsde dreigender de armoede. Wel is in de laatste jaren gepoogd hen aan de vergetelheid te ontruken en financieel te steunen. Dorus Rijkers werd op zijn SOsten verjaardag gehuldigd en ook Klaasen werd onlangs ter gelegenheid van zijn gouden hu welijksfeest niet vergeten en verblijd met een welverdiende benoeming tot Broeder in de Orde van den Nederlandschcn Leeuw. Het Dorus Rij kersfonds werd opgericht en deed uitkeeringen, maar het kan er zoo wei nig steunen en moet er zooveel teleurstellen. Als er nog eens onder de vlag van Rijkers om steun wordt gevraagd voor de behoeftige helden, zal Nederland niet weigeren. De zon moet door de wolken van onver schilligheid breken om den ouden dag U> verlichten van hen die het verdienen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1933 | | pagina 1