Faleon- en
Loden jas
24e JAARGANG
VRIJDAG 24 FEBRUARI 1933.
No. ifi
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
PIJP - TABAK
..DE WAKENDE LEEUW"
J. R. KEUSS.
FEUILLETON
PLICHT IS GELUK
IS DE MARINE BETROUWBAAR?
DAMES en HEEREN koopt uw
BIJ SC O L T O F
KANAALWEG DEN HELDER.
In goed vertrouwen
kWIERINGER courant
TER80HUNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.—.
VOOR BETERE
TABAKSFABRIEK
Laat 125 Alkmaar.
Dr. H. COLIJN OVER DE
DICTATUUR.
„In ons land moet een ingrij
pende verandering komen."
Dinsdagavond heeft dr. H. Colijn,
lid van de Tweede Kamer, voor de
A.-R. Kiesvereeniging te Rotterdam
in het Gebouw voor Kunsten en We
tenschappen aldaar een rede gehou
den, waarin hij het verkiezingspro
gram der A.R.-Partij heeft uiteengezet.
Spr. behandelde in hoofdzaak pun
ten, die hij ook in andere vergade
ringen, waarin hij de laatste dagen ge
sproken heeft, had aangeroerd. De re
de werd van het Gebouw voor K. en W.
uitgezonden naar de Westerkerk, die
eveneens stampvol was met toehoor
ders.
Wijzende op de muiterij op „De Ze
ven Provinciën" wees spr. er op, dat
gezagsondermijning weerstreeft moet
worden. Wij hebben behoefte aan groo
te schoonmaak, niet alleen bij de jnui-
ters, maar ook bij hen, die deze mui
terij hebben zien aankomen en haar
niet verhinderd hebben. Sinds gisteren
weten wij, dat er op de officieren ge
schoten is. De muiterij was dus niet
zoo zachtzinnig als is voorgesteld. Een
sterk gezag is noodig, maar spr. waar
schuwde daarbij voor het gevaar van
willekeur.
Na afloop der vergadering in het Ge
bouw voor K. en Wl. is de heer Colijn
verschenen in de vergadering in de
Westerkerk, die geluisterd had naai
de uitzending van zijn eerste rede.
De heer Coijn heeft ook daar jiog een
toespraak gehouden, waarin hij zeide,
dat de spanning in Europa zeer sterk
is. Wie ziet wat in Duitschland ge
beurt, pioet aannemen, dat evenals
in 1918 de gebeurtenissen daar een te
rugslag zullen hebben op hetgeen in
ons land gebeurt. In de laatste eeuw
heeft de Europeesche cultuur zich der
mate ontwikkeld, dat de regeeringen
konden regeeren zonder haar macht
te laten gevoelen. Dat verandert thans
Naar het Engelsch.
UITGEVER
wiumoa.
BUREAU
Hlppolytaihoel Wlertofeu.
Telefoon Intercomm. No. 19.
ADVBRTINTIiN
Van 1—6 regel* f O.M.
Iedere regel meer f 8.IA
J I B-U
No. 6.
Tegen den tijd, dat ze zouden gaan eten,
had Evelyn een heel bennetje vol en was ver
rukt over haar succes.
„Dat valt je dan toch wel mee, hé kind, en
jij, die alles nog al zoo afbreekt op Iriya
„Naarmate ik ouder word, zult u zien, hoe
ik alles juist ga waardeeren,, zei Evelyn veel
belovend. A
„Een beetje meer nederigheid in den aan
vang van het leven zou velen later heel wat
vernedering besparen," meende dokter Un-
derwood.
„Waarom onderhoudt u mij nu zoo, terwijl
ik het niet verdien vroeg Evelyn. En Mary,
die vreesde, dat er soms een wanklank mocht
komen in de opgewekte stemming, zei gauw
zóó luide, dat ieder het hooren kon
„Hé, ik wilde wel, dat je allemaal zoo'n
honger hadt als ik
Thornburn en Stoglade bedienden de da
mes van kleine mootjes even bruin gebakken
visch en de jongens gingen rond met brood,
en boter. Het tweede gerecht bestond uit drui
ven, heerlijk frissche wazige vruchten, zooals
ze alleen maar in Iriya groeiden en die niet
zoo zoet waren, als die van de vlakte van
Adelaïde.
Na het eten zat het heele gezelschapje in
de schaduw nog wat bijeen. Thornburn ge
noot alweer van Evelyns gezichtje en die
twee schenen elkaar te verstaan, ook zonder
woorden, want ze spraken maar heel weinig.
Nu en dan vloog er een leikleurige kraan
vogel boven hun hoofden rond, of er ver
scheen ten tooneele een wilde eend met haar
kroost, die dan onthaald werd op de haar
De volksvertegenwoordiging bemoei
lijkt overal liet regeeren en beeft zich
op den stoel der overheid gezet, haar
eigen taak voorbij strevend.
Spr. releveerde een gesprek, dat hij
verleden jaar met Mussolini heeft ge
had. Hij heeft daarbij gevraagd, wat
de oorzaak is geweest van de ont
wikkeling van het fascisme in Italië.
Mussolini schetste de toestanden, die
de regeering machteloos hadden ge
maakt en die een gevolg waren van de
onredelijke plaats, die de volksverte
genwoordiging was gaan innemen.
Mussolini heeft daar toen aan toege
voegd Over 25 jaar zijt gij in Neder
land even ver als wij.
Spr. heeft daar toen om geglim
lacht, Hij ziet nu evenwel, dat er in
ons land een ingrijpende verandering
moet komen in de verhouding tus-
schen overheid en volk. De Kamers
hebben haar functies als vertegen
woordiging van de rechten van het
volk, maar ook de overheid, die regee
ren moet, heeft de hare.
Wij zien overal bij de volksvertegen
woordiging een vluchten voor de ver
antwoordelijkheid, vrees voor maatre
gelen die toch genomen moeten wor
den. Is de volksvertegenwoordiging
niet tot medewerking bereid, dan zul
len die maatregelen zonder haar geno
men moeten worden. Wil het goed
gaan, dan moet er een eind komen
aan den toestand, dat de regeering
niet zelf het schip stuurt, maar het
laat drijven op wind en golven.
Naar aanleiding van zijn stuk onder
bovengenoemde titel in „De Telegraaf",
en dat wij in ons vorig nummer overna
men, lazen wij in het Soc. Dem. Volksblad
van j.1. Maandag een verweerartikel te
genover den heer Van Beversluis van den
volgenden inhoud
PRESENTEER UW STRAFLIJST,
MENEER VAN BEVERSLUIS
En vertel eens van dien „handdruk" en van
die vergadering met bruine onderofficieren.
„HET GEZAG" geblameerd.
Want niet iedereen heeft nu al vergeten,
wat destijds in Indië gebeurde.
Opruiing was een zacht woord
Een oud-marineman schrijft ons
Gewoonlijk gaat de geheele pers de politie
ke beschouwingen, die in de kolommen van
„De Telegraaf" ten beste worden gegeven,
met een schouderophalen voorbij. Niemand,
die zich zelf ernstig neemt, hecht eenige
waarde aan de apekool, die het blad van Hol-
dert voor politieke voorlichting laat door
gaan morgen beweert het immers precies
het tegenovergestelde met hetzelfde effen ge
zicht.
Nu zekere heer Beversluis, oud-voorzitter
van den Bond van Marine Onder-officieren,
in dat blad echter zijn licht heeft laten schij
nen op het gebeurde met „De Zeven Provin
ciën," kan men constateeren, dat de geheele
burgerpers „De Telegraaf" ijverig citeert.
Men moet bij zijn strijd tegen de bonden van
marinepersoneel wel verlegen zitten om ar
gumenten, dat men den tegenzin tegen het
blad van Holdert er voor overwon.
Deze heer Beversluis het is reeds gesig
naleerd heeft in een tweetal artikelen het
Cambo aangewezen als de schuldige in het
drama. De rooden zijn meester van Den Hel
der, zij vergiftigen den geest op de vloot, zij
moeten worden geweerd, zoo ongeveer luidt
zijn betoog. Het gezag moet zich meedoogen-
loos keeren tegen allen, die trachten een op-
standigen geest op de Marine te wekken.
Ik heb den heer Beversluis jaren achtereen
van zeer nabij meegemaakt, in Indië en in
Nederland. Ik bekleedde zelf geen bestuurs
functie in de organisaties, maar ik was een
trouw bezoeker van alle bijeenkomsten
en ik bezit een perfect geheugen.
Deze kennis van den persoon Beversluis en
van de gedragingen van dezen heer in den
tijd, dat hij onder-officier was, doen mij thans
publiekelijk schrijven, dat er nimmer voor
het gezag een grooter blamage is geweest
dan de artikelen van dezen zelfden heer Be
versluis in „De Telegraaf."
Het is niet de bedoeling van dit artikel
om den heer Beversluis persoonlijk aan te
vallen, al zou hij een stevige aframmeling in
de krant ten volle hebben verdiend, alleen al
om de grove onjuistheden, die hfj vertelt van
het persoonlijk leven van menschen met wie
hij jaren achtereen, oogenschijnlijk in vriend
schap, omging.
De felste ophitster.
Maar als de Heer Beversluis beweert, dat
de bond en zijn tegenwoordig bestuur het
gezag in Indië hebben ondermijnd, dan
spreekt hier het kwade geweten van den be
schuldiger, die zelf niet anders heeft gedaan.
Er zijn tientallen oud-onderofficieren, die,
evenals ik, den heer Beversluis in Indië van
nabij hebben meegemaakt en zij zullen het
allen met mij eens zijn, wanneer ik zeg
„Nooit trad er in de vergaderingen van de
Indische onder-officieren een feller ophitser
tegen het gezag op het podium dan deze zelf
de heer Beversluis."
Ik heb de oude nummers van het bondsor
gaan niet bewaard, maar wie in de gelegen
heid komt om ze na te kijken, zal tot de ont
dekking komen, dat de felste zijn van de
hand van.... Beversluis. Het was in dien
tijd op vloot een publiek geheim „Die Bever
sluis kon zoo vuil te keer gaan tegen de re
geering." En dan moest het bestuur het na
derhand goed praten.
Ik herinner mij een vergadering van Indi
sche landsdienaren waar de heer Beversluis
een zoo opruiende redevoering hield, dat de
blanken hun hart vasthielden van angst wat
daarvan terecht moest komen. En wanneer
niet een officier zekere Meijer den heer
Beversluis de hand boven het hoofd had ge
houden, dan zou hij er met heel wat anders
afgekomen zijn dan met vier dagen straf.
De tegenwoordige bestuurders van het
Cambo hebben den geest bedorven, zegt de
heer Beversluis.
Welnu, laat deze heer Beversluis dan eens
zijn eigen strafregister publiceeren en er bij
vermelden, waaraan hij die straffen verdiend
heeft.
Wellicht wil hij dan ook weer eens de ge
schiedenis vertellen van den geweigerden
handdruk bij de begrafenis waarmee hij de
bezoekers van een bondsvergadering alle
maal eenvoudige jongens tot kookhitte
brachttegen het gezag. En wellicht her
innert hij zich dan ook weer den brief, waar
mee hij tegen zijn collega's geurde, destijds
toen hij nog op het Departement van Marine
in Indië werkte, dien brief, dien hij aan het
bondsbestuur schreef en waarin o.a. ongeveer
stond „Het Instituut (n.1. het opleidingsin-
stituut) moet worden afgebroken en de grond
er onder moet worden uitgebrand."
Er is een spreekwoord van een viezen vogel,
die zijn eigen nest bevuilt en vele oud-onder-
officieren zullen aan dat woord gedacht heb
ben, toen ze die artikelen van den heer Be
versluis lazen. Nu hij tegenwoordig in Leiden
bij Tieleman en Dros werkt en onder hooge
bescherming staat van kolonel Van Buuren,
wil hij blijkbaar zijn geheelen Indischen tijd
vergeten maar wij die hem gekend hebben
en zijn opruiende redevoeringen gehoord en
zijn heftige artikelen tegen het gezag gelezen
hebben, wij zeggen hetzelfde wat een oud
collega deze week tegen me zei, toen hij las
wat deze meneer in „De Telegraaf" had ge
schreven. „Ik walg er van."
BINNENLANDSCH NIEUWS.
zeldzame tractatie van broodkruimeltjes.
Op den terugtocht roeide Thornburn de
kleinste van de beide booten, waarin Evelyn
zat met de drie kinderen.
„Zou er op de heele wereld wel een schoo-
ner uitzicht zijn te vinden dan ditriep de
jonge man, toen ze halverwege het meer wa
ren en hij de riemen even liet zakken, om
van het schouwspel te genieten.
De schemering begon reeds in te vallen, de
zwarte schaduwen van de boomen losten zich
op in de steeds donker wordende watervlakte;
het huis met den terrasvormigen tuin tee-
kende zich af als een groote silhouet tegen
den vlammend-rooden hemel, óm de onder
gaande zon. Prachtig weerspiegelde zich de
lucht in het heldere meer, zoodat de boot als
in een doorschijnende globe leek te zweven.
Ofschoon Evelyn over het geheel niet zoo
bijzonder vatbaar was voor natuurschoon,
moest zij toch erkennen, dat dit wel een heel
mooi gezicht was.
De grootste boot was al even vóór de an
dere geland en Stogdale bleef nog wat ach
ter, of de beide bootjes genoegzaam vastla
gen voor den nacht.
Thornburn, die dus zeker was, dat zijn hulp
voor dien avond niet meer werd vereischt,
liep naar huis tusschen Evelyn en Grace. Hij
had nog maar weinig gelet op dit jonge ding,
daar hij tot nog toe enkel oogen had gehad
voor Evelyn maar, toen hij het profiel van
Grace zag, in het avondlicht, was hij getrof
fen door de schranderheid, van uitdrukking
van haar kalm gezichtje. Zij zou zeker niet
zoo mooi worden als haar ouder zusje, dacht
hij, maar toch bezat zij iets zeer aantrekke
lijks.
„Je bent zoo stil geweest vandaag," zei hij.
„Houdt je niet van picnicken
„O, ik heb juist erg genoten," antwoordde
zij met groote overtuiging. „Ik had een prach
tig boek
j Evelyn lachte.
„Dat is haar opvatting van gezelligheid.
Ze heeft den heelen middag onder een struik
denkt U „ASPIRIN" gekocht te hebben, ter
wijl het soms dikwijls „namaak"-tabletten
zijn.
Weigert elke verpakking, waarop het Bay-
erkruis niet voorkomt. Weigert eveneens losse
tabletten. Het is in Uw eigen belang.
„ASPIRIN" is uitsluitend verkrijgbaar in
oranje-zakjes met 2 tabletten a 10 cent en
oranjeband-buisjes met 20 tabletten k 70 ct.
Communistische Kamercandidnten.
Onbereikbaar wegens verblijf
op Digoel.
Het partijsecretariaat van de C.P.H.
ontving kennisgeving van den Rijks
telegraafdienst, dat de telegrammen
gericht aan Serdjono en Boedisoet-
jitso, welke de C.P.H. candidaat heeft
gesteld voor de Tweede Kalmer, vol
gens kennisgeving van het telegraaf
kantoor te Batavia-Centrum onbe
stelbaar zijn, omdat de uitreiking ge
weigerd is. Eveneens zijn om bcvenge
noemde reden geweigerd door te zen
den, de telegrafische postwissels aan
hen gericht met 't geld voor antwoord
telegram.
Bovengenoemde candidaten zijn re
spectievelijk voorzitter en secretaris
van de Partei Kommunis Indonesia
en in het Boven-Digoelkamp in Nieuw
Guinea geinterneerd.
Staking in de bouwvakken geëindigd.
De staking onder de bouwvakarbei
ders, georganiseerd in den Modernen
Bond, te Akkrum, is geëindigd. Maan
dagmorgen is het werk hervat.
Tusschen de timmerpatroonsveree-
niging in Friesland en de verecniging
van arbeiders in de bouwvakken is
men omtrent loon en arbeidsvoor
waarden tot overeenstemming geko
men.
Ook te Grouw, waar de staking dreig
de uit te breiden, is daardoor de kwes-
opgelost.
Uit de steenindustrie.
De steenfabrikanten tegen een
collectief contract.
In de te Arnhem gehouden vergade
ring van steenfabrikanten aan de
groote rivieren, zoowel van ring- als
vlamovenfabrikanten, vrijwel de ge
heele steenindustrie vertegenwoordi
gende, werd de volgende motie aange
nomen. De vergadering i9 daar una
niem van meening, dat gezien den
gelegen, met het een of ander belangwekkend
boek. Het liefst is zij altijd maar alleen. Ik
geloof zoowaar, dat zij nog eindigen zal, met
in een klooster te gaan."
Thornburn keek haar eens aan en zei
„Zoo'n héél jong dametje, mag ik toch wel
vragen, hoe oud zij is
„In April word ik zestien."
„Ik dacht, dat je nog heel wat jonger was.
Maar houdt je zoo van lezen Nu daar
kan ik óók wat voor voelen
HOOFDSTUK VI.
Toen Thorburn Adelaïde verliet, had hij
verder de Murray op willen gaan, om de ko
loniën Kenmark en Mildura te bezoeken. Maar
toen hij dokter Underwood van zijn voorne
men sprak, keek die hem aan in stomme ver
bazing. Dat iemand, die dit niet hoefde te
doen, dus uit eigen, vrije beweging, met zulk
warm weer in een stoomboot de rivier zou
opvaren, kon hij niet begrijpen want hij
doorzag niet, dat zijn gast dit enkel maar
zei, in de hoop, dat hij mocht ultgenoodigd
worden, om wat langer op Iriya te blijven.
,,'t Is hier wel saai, maar het huis is koel
en je bent van harte welkom, moet Je den
ken."
Thorburn zei, dat hij dolgraag zou blijven,
maar dat hij toch volstrekt geen misbruik
wilde maken van de gastvrijheid van de fa
milie.
Toen dokter Underwood zijn vrouw meedeel
de, dat hij hun gast had overgehaald, nog
wat te blijven, scheen zij hiermee niet zoo
onvoorwaardelijk ingenomen.
„Heb je er iets op tegen vroeg hij ver-
„Neen, maar je moet bedenken, dat je doch
ters hebt."
„Hoe bedoel je dat
Eer zij echter antwoorden kon, trad Grace
de kamer binnen met haar Duitsche boeken
en haar vader dacht nog eens na over de
woorden van zijn vrouw.
Dien dag nam hij zijn logé mee naar Bal-
four, waar hij geroepen was, omdat Mr. Grant
weer ziek was.
Op den middag kwam Evelyn in de keuken,
waar Mary zat te schrijven en Rosamond met
een handwerk bezig was.
„Stuur dat kind weg!" zei Evelyn kortaf.
Ik wilde eens met je praten. Ik vind, dat ie
der hier honderd-twintig minuten heeft."
„Even wachten," zei Mary. „Rosa is er bij
zonder op gesteld, dat dit werk op een bepaal
den datum afkomt."
Rosamond was Mary dankbaar, vóór deze
handhaving van haar rechten en haar ge
zichtje klaarde weer op, terwijl ze op het
hooren van het kleineerend „dat kind" even
heel teleurgesteld had gekeken.
„Je bent een martelares van je eigen opge-
legden plicht," begon Evelyn weer knorrig.
„Alles gaat hier precies op de klok. Ik ben
zoowaar blij, als Vader of Mr. Stogdale wel
eens te laat komen met eten
„Is het je dan nooit ingevallen, dat juist
door die regelmaat van bezigheden ieder op
z'n beurt hier ook weer eens een uur vrij
heeft
„Wat je nu ook praat of niet, ik vind, dat
jij althans niet al dat meiden werk moest
doen en, als ik eens met Vader alleen ben,
zal ik hem dat ook zeggen. Hij moest Iriya
verkoopen."
„Maar je vergeet, dat we hier zijn, ter wil
le van Moeders gezondheid en nu wij haar
zooveel beter zien, voelen we ons al dubbel
en dwars beloond I"
„Maar nu Moeder zooveel beter is, waarom
zullen wij dan hier blijven wonen
Mary keek naar de klok en stuurde nu ook
Rosamond weg.
„Ik schijn je eenmaal altijd te moeten boos
maken," zei Evelyn verontschuldigend. „Maar
dat komt, er is ook zooveel, dat mij hindert
en dat maakt mij prikkelbaar. Welken kant
ik ook uitkijk, het leven lijkt mij steeds een
blinde muur
„Als je maar den weg gaat, dien Je moét
gaan, dan zal je er wel een anderen kijk op
krijgen," zei Mary een beetje ongeduldig,
uiterst slechten toestand in de geheele
bouwwereld en tengevolge daarvan de
onzekerheid of wèl en in welke
mate in het komende jaar steen gepio-
duceerd zal worden, het onmogelijk is,
vooralsnog in deze perode een collec
tief arbeidscontract af te sluiten.
MALAISE.
Verkorting werktijd om ont-
siag te voorkomen.
Om ontslag te voorkomen van een
aantal aibeiders, is de werktijd van de
huitenploegen aan de papierfabriek
van de Ver. Kon. papierfabrieken der
lirma van Gelder en Zonen te Vclsen
met een half uur per dag verkort.
DIEFSTAL VAN RIJWIELPLAATJES.
Leerlingen van een meisjesvak
school bestolen.
Te Zaandam heeft Dinsdag een tot nog toe
onbekend gebleven persoon kans gezien over
de schutting van de meisjesschool, in het
centrum van de stad gelegen, te klimmen en
daar van alle rijwielen, te zamen 24, te ont
lasten van de rijwielplaatjes.
VOERMAN OMGEKOMEN.
Onder de wielen van zijn eigen wagen.
Doordat het paard van den wagen, dien hij
bestuurde, op hol sloeg is de voerman G.
Voets uit Rosmalen, op noodlottige wijze om
het leven ekomen.
Nabij de kerk werd het paard schichtig en
sloeg het op hol. De man, die loopend het ge
span geleidde, geraakte in de leidsels ver
ward, kwam te vallen en kreeg de wielen van
het zwaar beladen voertuig over hoofd en li
chaam. Hevig bloedend bleef de man bewus
teloos op den weg liggen.
Na in een woning te zijn binnengebracht
overleed hij aan de verwondingen.
BALDADIG SLOT VAN EEN VOETBAL
WEDSTRIJD.
Op 10 Januari van het vorig jaar werd een
wedstrijd gespeeld tusschen „Zilvermeeuwen'
en de „Heemskerkers" op het terrein aan den
Nieuwendammerdijk te Amsterdam. Aan het
einde van den wedstrijd werd de aanvoerder
van de Zilvermeeuwen door een trap van een
der Heemskerkers ernstig gewond. De trap
zou opzettelijk zijn toegebracht en de Zilver
meeuw-speler diende een klacht in.
De politierechter veroordeelde den Heems
kerker, een 34-jarigen venter, tot twee maan
den gevangenisstraf. In hooger beroep be
vestigde het Hof, conform den eisch van het
O.M., dit vonnis.
GECOMBINEERDE VERKIEZING S ACTIE.
Voor Godsdienst, gezin gezag.
Het plaatselijk comité van actie tegen re
volutie te Oosterbeek, bestaande uit leden
der anti-revblutionnaire partij, der Chr. His
torische Unie, der Liberale partij „De Vrij
heidsbond" en der Roomsch-Katholieke
Staatspartij, heeft zich tot de besturen dier
partijen gericht met een schrijven, waarin
het als zijn overtuiging uitspreekt, dat de
ernst der tijden, bij de aanstaande verkiezin
gen dringt tot een nauwere samenwerking
van die politieke partijen, welke zich achter
het Staatsgezag scharen.
„Moét Moét riep Evelyn. „Houd toch
op met dat onuitstaanbare woord
„Het is het mooiste woord van de heele
taal," zei Mary.
„Als dat „moet" beduidt, dat je den geest
moet bepalen bij huishoudelijke banaliteiten,
dan zal ik nooit dat punt bereiken. Arm kind,
al ben je ook vier-en-twlntig, Je bent nooit
in de wereld geweest, anders zou je het wel
niet in het hoofd krijgen, om mij te willen
verzoenen met een bestaan, dat geheel op
gaat in de nulliteiten van het huishouden."
„Juist omdat ik nu al vier-en-twintig Jaren
geleefd heb, ben ik tot de ontdekking geko
men, dat het geluk bestaat in Je plicht te
doen en wel den plicht, die het dichtst bij de
hand is, zonder er bij stil te staan, of die nu
wel vleiend is voor je IJdelheid."
„Nu, ik kan daar dan niet tevreden mee
zijn. En ik geloof, dat jij toch ook wel wat
meer geluk verlangt."
„Ik geloof, dat voor ons ieder oogenblikken
van geluk komen. Maar in afwachting daar
van moeten wij trachten, onszelven zooveel
mogelijk te vergeten."
„Dat is alles heel goed voor menschen, die
niet weten, wat zij verlangen. Maar ik wel.
Ik wil de kans heben, om aan mijn bestem
ming te kunnen voldoen. Ik wil een poëtisch
leven lelden kunnen genieten van al het
schoone, dat de aarde biedt. Ik ben nu op
het oogenblik maar bang, datik door
overhaastingmijn kans soms bederven
zoudoor
„Door wat
„Ja, ik kan het haast niet uitspreken. En
toch ben ik juist hier gekomen, om het Je te
vertellen. Maar tot nog toe hebben we haast
niet anders gedaan, dan gekibbeld."
„Al verschilden we nu van opvatting, daar
om hebben we nog niet gekibbeld. Maar ver
tel nu eens even, wat je zoo hindert, Evelyn?"
„Och, ik schaam mij eigenlijk, om het uit
te spreken. Maar ik zou waarlijk zoo graag
eens een goeden raad hebben. Weet Je, wat
ik bedoel
(Wordt vervolgd.)