Faleon- en Loden jas 24e JAARGANG VRIJDAG 24 FEBRUARI 1933. No. ifi NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN PIJP - TABAK ..DE WAKENDE LEEUW" J. R. KEUSS. FEUILLETON PLICHT IS GELUK IS DE MARINE BETROUWBAAR? DAMES en HEEREN koopt uw BIJ SC O L T O F KANAALWEG DEN HELDER. In goed vertrouwen kWIERINGER courant TER80HUNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1.—. VOOR BETERE TABAKSFABRIEK Laat 125 Alkmaar. Dr. H. COLIJN OVER DE DICTATUUR. „In ons land moet een ingrij pende verandering komen." Dinsdagavond heeft dr. H. Colijn, lid van de Tweede Kamer, voor de A.-R. Kiesvereeniging te Rotterdam in het Gebouw voor Kunsten en We tenschappen aldaar een rede gehou den, waarin hij het verkiezingspro gram der A.R.-Partij heeft uiteengezet. Spr. behandelde in hoofdzaak pun ten, die hij ook in andere vergade ringen, waarin hij de laatste dagen ge sproken heeft, had aangeroerd. De re de werd van het Gebouw voor K. en W. uitgezonden naar de Westerkerk, die eveneens stampvol was met toehoor ders. Wijzende op de muiterij op „De Ze ven Provinciën" wees spr. er op, dat gezagsondermijning weerstreeft moet worden. Wij hebben behoefte aan groo te schoonmaak, niet alleen bij de jnui- ters, maar ook bij hen, die deze mui terij hebben zien aankomen en haar niet verhinderd hebben. Sinds gisteren weten wij, dat er op de officieren ge schoten is. De muiterij was dus niet zoo zachtzinnig als is voorgesteld. Een sterk gezag is noodig, maar spr. waar schuwde daarbij voor het gevaar van willekeur. Na afloop der vergadering in het Ge bouw voor K. en Wl. is de heer Colijn verschenen in de vergadering in de Westerkerk, die geluisterd had naai de uitzending van zijn eerste rede. De heer Coijn heeft ook daar jiog een toespraak gehouden, waarin hij zeide, dat de spanning in Europa zeer sterk is. Wie ziet wat in Duitschland ge beurt, pioet aannemen, dat evenals in 1918 de gebeurtenissen daar een te rugslag zullen hebben op hetgeen in ons land gebeurt. In de laatste eeuw heeft de Europeesche cultuur zich der mate ontwikkeld, dat de regeeringen konden regeeren zonder haar macht te laten gevoelen. Dat verandert thans Naar het Engelsch. UITGEVER wiumoa. BUREAU Hlppolytaihoel Wlertofeu. Telefoon Intercomm. No. 19. ADVBRTINTIiN Van 1—6 regel* f O.M. Iedere regel meer f 8.IA J I B-U No. 6. Tegen den tijd, dat ze zouden gaan eten, had Evelyn een heel bennetje vol en was ver rukt over haar succes. „Dat valt je dan toch wel mee, hé kind, en jij, die alles nog al zoo afbreekt op Iriya „Naarmate ik ouder word, zult u zien, hoe ik alles juist ga waardeeren,, zei Evelyn veel belovend. A „Een beetje meer nederigheid in den aan vang van het leven zou velen later heel wat vernedering besparen," meende dokter Un- derwood. „Waarom onderhoudt u mij nu zoo, terwijl ik het niet verdien vroeg Evelyn. En Mary, die vreesde, dat er soms een wanklank mocht komen in de opgewekte stemming, zei gauw zóó luide, dat ieder het hooren kon „Hé, ik wilde wel, dat je allemaal zoo'n honger hadt als ik Thornburn en Stoglade bedienden de da mes van kleine mootjes even bruin gebakken visch en de jongens gingen rond met brood, en boter. Het tweede gerecht bestond uit drui ven, heerlijk frissche wazige vruchten, zooals ze alleen maar in Iriya groeiden en die niet zoo zoet waren, als die van de vlakte van Adelaïde. Na het eten zat het heele gezelschapje in de schaduw nog wat bijeen. Thornburn ge noot alweer van Evelyns gezichtje en die twee schenen elkaar te verstaan, ook zonder woorden, want ze spraken maar heel weinig. Nu en dan vloog er een leikleurige kraan vogel boven hun hoofden rond, of er ver scheen ten tooneele een wilde eend met haar kroost, die dan onthaald werd op de haar De volksvertegenwoordiging bemoei lijkt overal liet regeeren en beeft zich op den stoel der overheid gezet, haar eigen taak voorbij strevend. Spr. releveerde een gesprek, dat hij verleden jaar met Mussolini heeft ge had. Hij heeft daarbij gevraagd, wat de oorzaak is geweest van de ont wikkeling van het fascisme in Italië. Mussolini schetste de toestanden, die de regeering machteloos hadden ge maakt en die een gevolg waren van de onredelijke plaats, die de volksverte genwoordiging was gaan innemen. Mussolini heeft daar toen aan toege voegd Over 25 jaar zijt gij in Neder land even ver als wij. Spr. heeft daar toen om geglim lacht, Hij ziet nu evenwel, dat er in ons land een ingrijpende verandering moet komen in de verhouding tus- schen overheid en volk. De Kamers hebben haar functies als vertegen woordiging van de rechten van het volk, maar ook de overheid, die regee ren moet, heeft de hare. Wij zien overal bij de volksvertegen woordiging een vluchten voor de ver antwoordelijkheid, vrees voor maatre gelen die toch genomen moeten wor den. Is de volksvertegenwoordiging niet tot medewerking bereid, dan zul len die maatregelen zonder haar geno men moeten worden. Wil het goed gaan, dan moet er een eind komen aan den toestand, dat de regeering niet zelf het schip stuurt, maar het laat drijven op wind en golven. Naar aanleiding van zijn stuk onder bovengenoemde titel in „De Telegraaf", en dat wij in ons vorig nummer overna men, lazen wij in het Soc. Dem. Volksblad van j.1. Maandag een verweerartikel te genover den heer Van Beversluis van den volgenden inhoud PRESENTEER UW STRAFLIJST, MENEER VAN BEVERSLUIS En vertel eens van dien „handdruk" en van die vergadering met bruine onderofficieren. „HET GEZAG" geblameerd. Want niet iedereen heeft nu al vergeten, wat destijds in Indië gebeurde. Opruiing was een zacht woord Een oud-marineman schrijft ons Gewoonlijk gaat de geheele pers de politie ke beschouwingen, die in de kolommen van „De Telegraaf" ten beste worden gegeven, met een schouderophalen voorbij. Niemand, die zich zelf ernstig neemt, hecht eenige waarde aan de apekool, die het blad van Hol- dert voor politieke voorlichting laat door gaan morgen beweert het immers precies het tegenovergestelde met hetzelfde effen ge zicht. Nu zekere heer Beversluis, oud-voorzitter van den Bond van Marine Onder-officieren, in dat blad echter zijn licht heeft laten schij nen op het gebeurde met „De Zeven Provin ciën," kan men constateeren, dat de geheele burgerpers „De Telegraaf" ijverig citeert. Men moet bij zijn strijd tegen de bonden van marinepersoneel wel verlegen zitten om ar gumenten, dat men den tegenzin tegen het blad van Holdert er voor overwon. Deze heer Beversluis het is reeds gesig naleerd heeft in een tweetal artikelen het Cambo aangewezen als de schuldige in het drama. De rooden zijn meester van Den Hel der, zij vergiftigen den geest op de vloot, zij moeten worden geweerd, zoo ongeveer luidt zijn betoog. Het gezag moet zich meedoogen- loos keeren tegen allen, die trachten een op- standigen geest op de Marine te wekken. Ik heb den heer Beversluis jaren achtereen van zeer nabij meegemaakt, in Indië en in Nederland. Ik bekleedde zelf geen bestuurs functie in de organisaties, maar ik was een trouw bezoeker van alle bijeenkomsten en ik bezit een perfect geheugen. Deze kennis van den persoon Beversluis en van de gedragingen van dezen heer in den tijd, dat hij onder-officier was, doen mij thans publiekelijk schrijven, dat er nimmer voor het gezag een grooter blamage is geweest dan de artikelen van dezen zelfden heer Be versluis in „De Telegraaf." Het is niet de bedoeling van dit artikel om den heer Beversluis persoonlijk aan te vallen, al zou hij een stevige aframmeling in de krant ten volle hebben verdiend, alleen al om de grove onjuistheden, die hfj vertelt van het persoonlijk leven van menschen met wie hij jaren achtereen, oogenschijnlijk in vriend schap, omging. De felste ophitster. Maar als de Heer Beversluis beweert, dat de bond en zijn tegenwoordig bestuur het gezag in Indië hebben ondermijnd, dan spreekt hier het kwade geweten van den be schuldiger, die zelf niet anders heeft gedaan. Er zijn tientallen oud-onderofficieren, die, evenals ik, den heer Beversluis in Indië van nabij hebben meegemaakt en zij zullen het allen met mij eens zijn, wanneer ik zeg „Nooit trad er in de vergaderingen van de Indische onder-officieren een feller ophitser tegen het gezag op het podium dan deze zelf de heer Beversluis." Ik heb de oude nummers van het bondsor gaan niet bewaard, maar wie in de gelegen heid komt om ze na te kijken, zal tot de ont dekking komen, dat de felste zijn van de hand van.... Beversluis. Het was in dien tijd op vloot een publiek geheim „Die Bever sluis kon zoo vuil te keer gaan tegen de re geering." En dan moest het bestuur het na derhand goed praten. Ik herinner mij een vergadering van Indi sche landsdienaren waar de heer Beversluis een zoo opruiende redevoering hield, dat de blanken hun hart vasthielden van angst wat daarvan terecht moest komen. En wanneer niet een officier zekere Meijer den heer Beversluis de hand boven het hoofd had ge houden, dan zou hij er met heel wat anders afgekomen zijn dan met vier dagen straf. De tegenwoordige bestuurders van het Cambo hebben den geest bedorven, zegt de heer Beversluis. Welnu, laat deze heer Beversluis dan eens zijn eigen strafregister publiceeren en er bij vermelden, waaraan hij die straffen verdiend heeft. Wellicht wil hij dan ook weer eens de ge schiedenis vertellen van den geweigerden handdruk bij de begrafenis waarmee hij de bezoekers van een bondsvergadering alle maal eenvoudige jongens tot kookhitte brachttegen het gezag. En wellicht her innert hij zich dan ook weer den brief, waar mee hij tegen zijn collega's geurde, destijds toen hij nog op het Departement van Marine in Indië werkte, dien brief, dien hij aan het bondsbestuur schreef en waarin o.a. ongeveer stond „Het Instituut (n.1. het opleidingsin- stituut) moet worden afgebroken en de grond er onder moet worden uitgebrand." Er is een spreekwoord van een viezen vogel, die zijn eigen nest bevuilt en vele oud-onder- officieren zullen aan dat woord gedacht heb ben, toen ze die artikelen van den heer Be versluis lazen. Nu hij tegenwoordig in Leiden bij Tieleman en Dros werkt en onder hooge bescherming staat van kolonel Van Buuren, wil hij blijkbaar zijn geheelen Indischen tijd vergeten maar wij die hem gekend hebben en zijn opruiende redevoeringen gehoord en zijn heftige artikelen tegen het gezag gelezen hebben, wij zeggen hetzelfde wat een oud collega deze week tegen me zei, toen hij las wat deze meneer in „De Telegraaf" had ge schreven. „Ik walg er van." BINNENLANDSCH NIEUWS. zeldzame tractatie van broodkruimeltjes. Op den terugtocht roeide Thornburn de kleinste van de beide booten, waarin Evelyn zat met de drie kinderen. „Zou er op de heele wereld wel een schoo- ner uitzicht zijn te vinden dan ditriep de jonge man, toen ze halverwege het meer wa ren en hij de riemen even liet zakken, om van het schouwspel te genieten. De schemering begon reeds in te vallen, de zwarte schaduwen van de boomen losten zich op in de steeds donker wordende watervlakte; het huis met den terrasvormigen tuin tee- kende zich af als een groote silhouet tegen den vlammend-rooden hemel, óm de onder gaande zon. Prachtig weerspiegelde zich de lucht in het heldere meer, zoodat de boot als in een doorschijnende globe leek te zweven. Ofschoon Evelyn over het geheel niet zoo bijzonder vatbaar was voor natuurschoon, moest zij toch erkennen, dat dit wel een heel mooi gezicht was. De grootste boot was al even vóór de an dere geland en Stogdale bleef nog wat ach ter, of de beide bootjes genoegzaam vastla gen voor den nacht. Thornburn, die dus zeker was, dat zijn hulp voor dien avond niet meer werd vereischt, liep naar huis tusschen Evelyn en Grace. Hij had nog maar weinig gelet op dit jonge ding, daar hij tot nog toe enkel oogen had gehad voor Evelyn maar, toen hij het profiel van Grace zag, in het avondlicht, was hij getrof fen door de schranderheid, van uitdrukking van haar kalm gezichtje. Zij zou zeker niet zoo mooi worden als haar ouder zusje, dacht hij, maar toch bezat zij iets zeer aantrekke lijks. „Je bent zoo stil geweest vandaag," zei hij. „Houdt je niet van picnicken „O, ik heb juist erg genoten," antwoordde zij met groote overtuiging. „Ik had een prach tig boek j Evelyn lachte. „Dat is haar opvatting van gezelligheid. Ze heeft den heelen middag onder een struik denkt U „ASPIRIN" gekocht te hebben, ter wijl het soms dikwijls „namaak"-tabletten zijn. Weigert elke verpakking, waarop het Bay- erkruis niet voorkomt. Weigert eveneens losse tabletten. Het is in Uw eigen belang. „ASPIRIN" is uitsluitend verkrijgbaar in oranje-zakjes met 2 tabletten a 10 cent en oranjeband-buisjes met 20 tabletten k 70 ct. Communistische Kamercandidnten. Onbereikbaar wegens verblijf op Digoel. Het partijsecretariaat van de C.P.H. ontving kennisgeving van den Rijks telegraafdienst, dat de telegrammen gericht aan Serdjono en Boedisoet- jitso, welke de C.P.H. candidaat heeft gesteld voor de Tweede Kalmer, vol gens kennisgeving van het telegraaf kantoor te Batavia-Centrum onbe stelbaar zijn, omdat de uitreiking ge weigerd is. Eveneens zijn om bcvenge noemde reden geweigerd door te zen den, de telegrafische postwissels aan hen gericht met 't geld voor antwoord telegram. Bovengenoemde candidaten zijn re spectievelijk voorzitter en secretaris van de Partei Kommunis Indonesia en in het Boven-Digoelkamp in Nieuw Guinea geinterneerd. Staking in de bouwvakken geëindigd. De staking onder de bouwvakarbei ders, georganiseerd in den Modernen Bond, te Akkrum, is geëindigd. Maan dagmorgen is het werk hervat. Tusschen de timmerpatroonsveree- niging in Friesland en de verecniging van arbeiders in de bouwvakken is men omtrent loon en arbeidsvoor waarden tot overeenstemming geko men. Ook te Grouw, waar de staking dreig de uit te breiden, is daardoor de kwes- opgelost. Uit de steenindustrie. De steenfabrikanten tegen een collectief contract. In de te Arnhem gehouden vergade ring van steenfabrikanten aan de groote rivieren, zoowel van ring- als vlamovenfabrikanten, vrijwel de ge heele steenindustrie vertegenwoordi gende, werd de volgende motie aange nomen. De vergadering i9 daar una niem van meening, dat gezien den gelegen, met het een of ander belangwekkend boek. Het liefst is zij altijd maar alleen. Ik geloof zoowaar, dat zij nog eindigen zal, met in een klooster te gaan." Thornburn keek haar eens aan en zei „Zoo'n héél jong dametje, mag ik toch wel vragen, hoe oud zij is „In April word ik zestien." „Ik dacht, dat je nog heel wat jonger was. Maar houdt je zoo van lezen Nu daar kan ik óók wat voor voelen HOOFDSTUK VI. Toen Thorburn Adelaïde verliet, had hij verder de Murray op willen gaan, om de ko loniën Kenmark en Mildura te bezoeken. Maar toen hij dokter Underwood van zijn voorne men sprak, keek die hem aan in stomme ver bazing. Dat iemand, die dit niet hoefde te doen, dus uit eigen, vrije beweging, met zulk warm weer in een stoomboot de rivier zou opvaren, kon hij niet begrijpen want hij doorzag niet, dat zijn gast dit enkel maar zei, in de hoop, dat hij mocht ultgenoodigd worden, om wat langer op Iriya te blijven. ,,'t Is hier wel saai, maar het huis is koel en je bent van harte welkom, moet Je den ken." Thorburn zei, dat hij dolgraag zou blijven, maar dat hij toch volstrekt geen misbruik wilde maken van de gastvrijheid van de fa milie. Toen dokter Underwood zijn vrouw meedeel de, dat hij hun gast had overgehaald, nog wat te blijven, scheen zij hiermee niet zoo onvoorwaardelijk ingenomen. „Heb je er iets op tegen vroeg hij ver- „Neen, maar je moet bedenken, dat je doch ters hebt." „Hoe bedoel je dat Eer zij echter antwoorden kon, trad Grace de kamer binnen met haar Duitsche boeken en haar vader dacht nog eens na over de woorden van zijn vrouw. Dien dag nam hij zijn logé mee naar Bal- four, waar hij geroepen was, omdat Mr. Grant weer ziek was. Op den middag kwam Evelyn in de keuken, waar Mary zat te schrijven en Rosamond met een handwerk bezig was. „Stuur dat kind weg!" zei Evelyn kortaf. Ik wilde eens met je praten. Ik vind, dat ie der hier honderd-twintig minuten heeft." „Even wachten," zei Mary. „Rosa is er bij zonder op gesteld, dat dit werk op een bepaal den datum afkomt." Rosamond was Mary dankbaar, vóór deze handhaving van haar rechten en haar ge zichtje klaarde weer op, terwijl ze op het hooren van het kleineerend „dat kind" even heel teleurgesteld had gekeken. „Je bent een martelares van je eigen opge- legden plicht," begon Evelyn weer knorrig. „Alles gaat hier precies op de klok. Ik ben zoowaar blij, als Vader of Mr. Stogdale wel eens te laat komen met eten „Is het je dan nooit ingevallen, dat juist door die regelmaat van bezigheden ieder op z'n beurt hier ook weer eens een uur vrij heeft „Wat je nu ook praat of niet, ik vind, dat jij althans niet al dat meiden werk moest doen en, als ik eens met Vader alleen ben, zal ik hem dat ook zeggen. Hij moest Iriya verkoopen." „Maar je vergeet, dat we hier zijn, ter wil le van Moeders gezondheid en nu wij haar zooveel beter zien, voelen we ons al dubbel en dwars beloond I" „Maar nu Moeder zooveel beter is, waarom zullen wij dan hier blijven wonen Mary keek naar de klok en stuurde nu ook Rosamond weg. „Ik schijn je eenmaal altijd te moeten boos maken," zei Evelyn verontschuldigend. „Maar dat komt, er is ook zooveel, dat mij hindert en dat maakt mij prikkelbaar. Welken kant ik ook uitkijk, het leven lijkt mij steeds een blinde muur „Als je maar den weg gaat, dien Je moét gaan, dan zal je er wel een anderen kijk op krijgen," zei Mary een beetje ongeduldig, uiterst slechten toestand in de geheele bouwwereld en tengevolge daarvan de onzekerheid of wèl en in welke mate in het komende jaar steen gepio- duceerd zal worden, het onmogelijk is, vooralsnog in deze perode een collec tief arbeidscontract af te sluiten. MALAISE. Verkorting werktijd om ont- siag te voorkomen. Om ontslag te voorkomen van een aantal aibeiders, is de werktijd van de huitenploegen aan de papierfabriek van de Ver. Kon. papierfabrieken der lirma van Gelder en Zonen te Vclsen met een half uur per dag verkort. DIEFSTAL VAN RIJWIELPLAATJES. Leerlingen van een meisjesvak school bestolen. Te Zaandam heeft Dinsdag een tot nog toe onbekend gebleven persoon kans gezien over de schutting van de meisjesschool, in het centrum van de stad gelegen, te klimmen en daar van alle rijwielen, te zamen 24, te ont lasten van de rijwielplaatjes. VOERMAN OMGEKOMEN. Onder de wielen van zijn eigen wagen. Doordat het paard van den wagen, dien hij bestuurde, op hol sloeg is de voerman G. Voets uit Rosmalen, op noodlottige wijze om het leven ekomen. Nabij de kerk werd het paard schichtig en sloeg het op hol. De man, die loopend het ge span geleidde, geraakte in de leidsels ver ward, kwam te vallen en kreeg de wielen van het zwaar beladen voertuig over hoofd en li chaam. Hevig bloedend bleef de man bewus teloos op den weg liggen. Na in een woning te zijn binnengebracht overleed hij aan de verwondingen. BALDADIG SLOT VAN EEN VOETBAL WEDSTRIJD. Op 10 Januari van het vorig jaar werd een wedstrijd gespeeld tusschen „Zilvermeeuwen' en de „Heemskerkers" op het terrein aan den Nieuwendammerdijk te Amsterdam. Aan het einde van den wedstrijd werd de aanvoerder van de Zilvermeeuwen door een trap van een der Heemskerkers ernstig gewond. De trap zou opzettelijk zijn toegebracht en de Zilver meeuw-speler diende een klacht in. De politierechter veroordeelde den Heems kerker, een 34-jarigen venter, tot twee maan den gevangenisstraf. In hooger beroep be vestigde het Hof, conform den eisch van het O.M., dit vonnis. GECOMBINEERDE VERKIEZING S ACTIE. Voor Godsdienst, gezin gezag. Het plaatselijk comité van actie tegen re volutie te Oosterbeek, bestaande uit leden der anti-revblutionnaire partij, der Chr. His torische Unie, der Liberale partij „De Vrij heidsbond" en der Roomsch-Katholieke Staatspartij, heeft zich tot de besturen dier partijen gericht met een schrijven, waarin het als zijn overtuiging uitspreekt, dat de ernst der tijden, bij de aanstaande verkiezin gen dringt tot een nauwere samenwerking van die politieke partijen, welke zich achter het Staatsgezag scharen. „Moét Moét riep Evelyn. „Houd toch op met dat onuitstaanbare woord „Het is het mooiste woord van de heele taal," zei Mary. „Als dat „moet" beduidt, dat je den geest moet bepalen bij huishoudelijke banaliteiten, dan zal ik nooit dat punt bereiken. Arm kind, al ben je ook vier-en-twlntig, Je bent nooit in de wereld geweest, anders zou je het wel niet in het hoofd krijgen, om mij te willen verzoenen met een bestaan, dat geheel op gaat in de nulliteiten van het huishouden." „Juist omdat ik nu al vier-en-twintig Jaren geleefd heb, ben ik tot de ontdekking geko men, dat het geluk bestaat in Je plicht te doen en wel den plicht, die het dichtst bij de hand is, zonder er bij stil te staan, of die nu wel vleiend is voor je IJdelheid." „Nu, ik kan daar dan niet tevreden mee zijn. En ik geloof, dat jij toch ook wel wat meer geluk verlangt." „Ik geloof, dat voor ons ieder oogenblikken van geluk komen. Maar in afwachting daar van moeten wij trachten, onszelven zooveel mogelijk te vergeten." „Dat is alles heel goed voor menschen, die niet weten, wat zij verlangen. Maar ik wel. Ik wil de kans heben, om aan mijn bestem ming te kunnen voldoen. Ik wil een poëtisch leven lelden kunnen genieten van al het schoone, dat de aarde biedt. Ik ben nu op het oogenblik maar bang, datik door overhaastingmijn kans soms bederven zoudoor „Door wat „Ja, ik kan het haast niet uitspreken. En toch ben ik juist hier gekomen, om het Je te vertellen. Maar tot nog toe hebben we haast niet anders gedaan, dan gekibbeld." „Al verschilden we nu van opvatting, daar om hebben we nog niet gekibbeld. Maar ver tel nu eens even, wat je zoo hindert, Evelyn?" „Och, ik schaam mij eigenlijk, om het uit te spreken. Maar ik zou waarlijk zoo graag eens een goeden raad hebben. Weet Je, wat ik bedoel (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1933 | | pagina 1