25e JAARGANG VRIJDAG 13 APRIL 1934. No. 30 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN OM HET GOUD. Bertels' Opfokvoeder WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN BUREAU ADVERTENTIëN DINSDAG en VRIJDAG UITGEVER Hippolytushoef Wieringen Van 1 5 regels f 0.50 ABONNEMENTSPRIJS CORN. J. BOSKER WIERINGEN. Telef. Intercomm. No. 19. Iedere regel meer f 0.10. per 3 maanden 1. r LEVENSDUUR (uit een artikel van Roger Simonet ini „Sciences et Voyages".) Naar onlangs aan een groot aantal dagbla den uit Bombay werd gemeld, woont te Nag- poer in Britsch-Indië een Mohammadaan, Sidi Wasstad geheeten, die 150 jaar oud ver klaart te zijn. Zijn vader was een neger, zijn moeder kwam uit Arabië. Weliswaar schatten de volkstellingsambtenaren Sidi Wastad's leeftijd op niet meer dan 130 jaar, maar ook zulk een leeftijd is al iets heel bijzonders. „Tot 1918" aldus luidde verder het bericht, „was Sidi Wasstad een uitstekend athleet. Toen kreeg hij de griep en nadien heeft hij een paar tanden verloren. Pas na 1918 is hij grijs geworden. Hij verheugt zich nog altijd in een goeden eetlust en zijn verstandelijke vermogens zijn onaangetast." Dit bericht is voor ons aanleiding, eens een kwestie te behandelen, die te allen tijde en in alle landen den mensch heeft bezig gehou den niet ouder te worden, zich niet voort te bewegen op den weg naar het fatale einde, of althans zoolang mogelijk zijn physieke en verstandelijke vermogens te behouden. Een onderwerp van studie heeft het pro bleem van het bereiken van een hoogen ou derdom door menschen, planten en dieren echter nog maar in zeer geringe mate uitge- maakt, ondanks het allesoverheerschende belang, dat het bezit, aldus merkt een der grootste geleerden van dezen tijd, Auguste r Lumière, zeer terecht op. Wat is de oorzaak van het oud worden van levende wezens en in het bijzonder van den mensch Hoe komt het, dat de mensch na een groeiperiode van omstreeks 25 jaar gedu rende een twintigtal jaren wat zijn organisme betreft, ongeveer in een toestand van even wicht blijft verkeeren en wat is de reden, dat daarna het physieke verval intreedt, hetwelk zich van dat oogenblik af geleidelijk voortzet tot aan den dood M.a.w. waar schuilt het organisme, dat den levensduur regelt der levende wezens, een le vensduur, die bij de diverse soorten zoo sterk verschilt Hoe komt het, dat bij sommige planten de levenscyclus in minder dan een jaar afloopt, terwijl daarentegen andere soor ten vrijwel onsterfelijk zijn, of althans dui zenden jaren achtereen in leven blijven En wat is de reden, dat ook met betrekking tot den levensduur der dieren zulke enorme ver schillen te constateeren zijn, waarbij sommi ge wezens, zooals de eendagsvlieg, maar en kele uren leven, terwijl andere, o.a. de karper, hun bestaan twee, ja zelfs drie eeuwen lang kunnen rekken Paddestoelen en algen vermenigvuldigen zich en sterven binnen een paar dageri. Ook de levensduur van mossen is over het alge meen slechts kortechter heeft men honder den malen geconstateerd, dat mossen, die zorgvuldig waren gedroogd en geconserveerd, onder den invloed van vocht weer groen wer den en opnieuw gingen leven, nadat zij twin tig jaren lang in een herbarium waren be waard. Vrijwel alle eenzaadlobbigen, alle kruidachtige planten leven slechts enkele maanden. Dit is ook het geval met onze graan soorten, zooals tarwe, gerst, rogge, haver. Bij den beetwortel, welks ontwikkelingscyclus zich gewoonlijk over twee jaar uitstrekt, is men erin geslaagd, den levensduur tot drie vier jaar, in sommige gevallen zelfs tot vijf jaar, te verlengen. Naar men heeft kunnen constateeren, is het mogelijk, den levensduur van planten te verlengen, wanneer men bijtijds belet, dat zij gaan bloeien. Op die wijze is men erin ge slaagd, sommige éénjarige planten in het le ven te houden, waarna zij daarop opnieuw gingen groeien. Op dezelfde wijze behoudt het gras in onzen tuin gedurende verscheiden ja ren zijn vitaliteit en zijn groene kleur, wan neer men het afsnijdtt, alvorens het gaat bloeien. Bij die boomen, welker hout wit en poreus FEUILLETON. t'93. Wie Wat zeg je vroeg Andreas. O, er moet tusschen je beiden een vree- selijk tooneel hebben plaats gehad Die vrouw sterft, Andreas, en dat is Jouw schuld! Mijn schuld Ja, ontken het maar niet Maar waaraan sterft zij dan, Emil Heeft zij je dat niet gezegd Neen, niets Zie, Andreas, dat je nu op dit oogenblik nog leeft, heb je aan haar te danken. Als je gered wordt, en ik heb hoop, dat je dat zult zijn, zoo is het door het bloed, dat in je ade ren werd gebracht en dat was haar bloed Jouw leven is Lydia's leven Je hebt toch ze ker door mijn collega's in de medicijnen wei eens over de overbrenging van het bloed hoo ren spreken, is 't niet Jawel. Welnu, zulk een overbrenging was het die jou het leven deed behouden. Jouw rech terarm is met een verband omgeven, de lin kerarm van Lydia was dat eveneens. Lydia's bloed is jouw levenswekker geweestMaar hoe nu verder Zij heeft willen sterven, zij heeft het verband weggerukt en met een naald of iets dergelijks de lancet-wond v/eer geopend. En terwijl jij met haar sprak, ver goot misschien de arme vrouw, wier bloed jou in het leven behield, druppel voor drup pel het bloed, dat haar was overgebleven. Mijn hemel, riep Andreas innig ontroerd, is zij dan dood, Lydia dood Terwijl hij aldus met zijn broeder sprak, had de dokter ijverig voor de bewustelooze gezorgd, het bloed gestelpt, het verband ver nieuwd en op het kloppen van haar hart ge let. Het hart sloeg nog, doch uiterst zwak. r Neen, zij leeftgaf hij ten antwoord. is, zooals de populier, de els, enz., bedraagt de levensduur omstreeks een halve eeuw. Boo men met harder hout, wier groei in langza mer tempo verloopt, bezitten een levensduur, die van enkele eeuwen tot duizenden jaren variëert. Lubimenko heeft voor diverse boom soorten den levensduur berekend, waarbij hij tot de volgende resultaten kwam Hagebeuk 150 jaar gewone beuk 300 jaar; pijnboom 570 jaarlarix 600 jaarSiberische ceder 700 jaar linde 1000 jaar spar 1200 jaarceders van den Libanon 2000 jaareik 2000 jaarkastanjeboom 2000 jaar cypres 3000 jaar taxisboom 3000 jaar. Ook de buksboom, de olijvenboom, de eb- benboom en de sinaasappelboom blijven ge durende verscheiden eeuwen in leven. Van tal van boomen weet men, dat zij reeds bui tengewoon oud zijn. In de orangerie te Ver- sailles b.v. bevindt zich een oranjeboompje, dat in het begin der 15de eeuw door Eleonora van Castilië is gezaaidverder in het park van den graaf van Cower in Engeland een eik, waaraan men een ouderdom van 12 eeuwen toeschrijftop den weg van Veracruz naar Mexico een cypres, waaronder Ferdinand Cortez moet hebben gerust en welker leeftijd op 5000 jaar wordt geschatde olijf boomen in den hof van Gethsemané te Jeruzalem, die getuigen geweest moeten zijn van het lijden van Jezus de 22 eeuwen oude Ficus religio- sus Bogahia in het heilige park op Ceylon de 2000 jaar oude olijfboom van Plato in de nabijheid van Athene de plataan van Hip- pocrates op het eiland Kos, leeftijd 2300 jaar; de rozenboom van de kathedraal van Hildes- heim in Duitschland met een ouderdom van naar raming 1000 jaarde kastanjeboomen van den Etna de noteboom te St. Nicolas in Lotharingende olijvenboomen op het eiland Majorca de taxisboomen van Fountains Ab- bey in Yorkshire, leeftijden 1000, 2000 en 2500 jaarde linde te Trau in Graubunden, welke op 600 jaar wordt geraamd, de Califor- nische reuzenboomen, waarvan sommige een omvang hebben van 30 m en een hoogte heb ben van 150 m. Deze reuzenboomen zijn dui zenden jaren oud. Het ouderdomsrecord houdt volgens Candolle de cypres van Chepultepec in Mexico, die ruim 6000 jaren oud moet zijn. De levensduur van dieren met een volledige metamorphose, zooals kevers, vliesvleugeligeri en tweevleugeligen, bedraagt bijna steeds een a twee jaar vaak sterven zij na de ge boorte van het volgend, geslacht. De grootste schaaldieren bereiken soms een leeftijd van vijf jaar. Daarentegen is voor de meeste visschen de levensduur veel langer. Bacon maakt melding van palingen van 60 jaar en Buffon van kar pers van 150 jaar. Steuren en haaien leven nog veel langer en bereiken soms een ouder dom van een paar eeuwen. In 1847 werd te Kaiserlautern een snoek van 175 kg gevangen. Het dier droeg een ko peren ring, blijkens welken het 177 jaar gele den op last van keizer Frederik II in den vij ver te Lautern was geworpen. Het volgende lijstje geeft een inzicht in den levensduur der dieren Luizen 27 a 46 dagen mannetjesbijen 4 a 5 maanden werkbijen 6 maanden spitsmui zen 1 jaarspinnen één a twee jaargoud haantjes 3 jaar bijenkoninginnen 4 a 5 jaar; vlasvinken, kikvorschen, ringslangen, 5 jaar hazen, eekhoorns, 7 jaarkonijnen, ratten, huisjesslakken, 8 jaargeiten, musschen, zeelten, lijsters, roodborstjes, krekels, 10 jaar; schapen, brasems, 12 jaareen der krekel soorten 13 a 17 jaar eenden, nachtegalen, leeuweriken, vossen, stieren, mierenkoningin nen, 15 jaarrendieren 16 jaar ossen 18 jaarkoeien, varkens, damherten, duiven, bloedzuigers, katten, honden, wolven, rivier kreeften, 20 jaarpaarden, pauwen, distel vinken, vinken, 25 jaarezels 30 jaarher ten, gieren, 40 jaar ganzen, pelikanen, 50 jaar zee-anemonen 66 jaar muilezels 80 jaarpapegaaien, raven, arenden, schildpad den, 60 a 100 jaar zwanen, kraaien, wou Ja, gelukkig, zij leeft en zij zal bij een zorg vuldige behandeling in het leven blijven, zoo dat althans haar dood je niet op het geweten zal drukken. Die vrouw heeft ge zondigd, ik ontken het niet, daar haar mis daad wreed was. Als je haar niet vergeeft, zal je haar vermoorden Je moet haar ver giffenis schenken, Andreas, opdat zij kan le ven en berouw hebben over hetgeen zij eens misdreven heeftJe hebt haar je vergiffenis geweigerd, niet waar, en daarom wilde zij sterven Ja, zoo is het. En vergeef je haar nu Ik beloof het je. Lydia had haar oogen geopend, daar Emil haar een sterk vlugzout had doen inademen. Zij had niet alleen de broeders hooren spre ken, maar hen ook verstaan. Dank, Andreas, dank Emil, je bent goed! sprak zij met zwakke stem. Daarop sloot zij de oogen en viel van uitputting in een die pen slaap. XXXIII. Het waagstuk, door Emil Senechal op zijn broeder toegepast, was met een gunstigen uitslag bekroond, het nieuwe bloed, dat hem in de aderen was gebracht, had krachtig ge werkt. Andreas was naar alle gedachten ge red. En Lydia, hoewel door het overgroote bloed verlies zeer verzwakt, verkeerde, nadat het verband haar opnieuw om den arm was ge legd, niet meer in ievensgevaar. Zij zou wel spoedig geheel hersteld zijn. Omtrent den toestand zijner twee patiën ten aldus gerustgesteld, begon Emil zich per soonlijk met het lot zijns vaders bezig te houden. Allereerst begaf hij zich naar de „Morgue' doch hij vernam daar alleen datgene, wat hij reeds wist. De persoonsbeschrijving van den man, wiens lijk op zulk een vermetele wijze was ontvoerd, kwam ongetwijfeld over een met vader Senechal, maar dat deze het werkelijk zou zijn geweest, berustte niette min slechts op vermoedens. wen, ooievaars, 100 jaar valken, snoeken, 150 jaar olifanten 200 jaar krokodillen, karpers, 300 jaar. Wat den levensduur van den mensch aan gaat, er zijn slechts weinigen, die meer dan 100 jaar oud worden. Interessant is het, na te gaan, of in den loop der tijden de levensduur van den mensch wijzigingen heeft ondergaan. Wij beschikken in dit verband op grond van de legende en de geschiedenis over de volgen de gegevens Vóór den zondvloed Adam 930 jaarSeth 912 jaar Enos 905 jaarMalaleël 895 jaar; Jarad 962 jaarHenoch 965 jaarMethusa- lem 969 jaarLamech 777 jaar Noach 950 jaar. Na den zondvloed Sem 600 jaar Arphaxat 338 jaar Sale 443 jaar Heber 464 jaar Nahor 143 jaar Abraham 275 jaar Sarah 127 jaarIsmaël 137 jaar Izaak 180 jaar Jacob 147 jaar Jozef 110 jaarJob 217 jaar; Amram 137 jaarMozes 120 jaarAaron 110 jaar. Uit de oudheid Epidenidos van Kreta 157 jaarHippocrates 104 jaar Orbilius, Eupha- non, Demonex 100 jaarGalenus 140 jaar Eginius 200 jaar Democritus 104 jaarde redenaar Sophocles 106 jaarEsculapus 150 jaar, gestorven als gevolg van een valTuis- co, koning der Germanen 173 jaar Dado, koning van Illyrië 500 jaarNestor, volgens Homerus de zoon van Nelus en Clovis 300 jaar de sibylle van Erythrea 1000 jaar de sibylle van Samos 500 jaar. Ook de Romeinsche schrijver Plinius haalt verscheiden voorbeelden aan. O.a. maakt hij melding van Hindoes, die zich met adders zouden voeden en dientengevolge 400 jaar oud zouden worden. Ook vermeldt hij een aantal honderdjarige vrouwen uit den Ro- meinschen tijd Tarentia, de dochter van Cicero, 103 jaar Claudia, die 25 kinderen ter wereld bracht, 115 jaar Galerla 104 jaar Emboderia 104 jaar Samula 100 jaar Luceya die nog op 100-jarigen leeftijd tooneel speel de. Verder bereikten de volgende personen uit de Oudheid allen zeer hooge leeftijden Cato de Oudere 95 jaar Diogenes 90 jaar Herac- lites 96 jaar Isocrates 93 jaar Terentius Varro, Thales van Milete, Xeno, Sophocles, allen ouder dan 90 jaar Anacreon, Pindarus, Plato, Polybius, Solon, keizer Constantfjn, de H. Helena, Juvenalis, Strabo, allen ouder dan 80 jaar. De gegevens en documenten, welke betrek king hebben op den mensthelijken levensduur aan het begin der christelijke aera, zijn mee- rendeels zeer onbetrouwbaar. Hier volgen en kele voorbeelden Matisjahoe (een der Mac- cabeeën) 146 jaar Simon Cleophas (tweede bisschop van Jeruzalem), gekruisigd op 120- jarigen leeftijdNarcissus (derde bisschip van Jeruzalem) 166 jaar David (bisschip van Engeland) 170 jaar Osus (bisschop van Cordova) 104 jaarAttila, 5de eeuw, 124 jaar. Verder zou een Engelschman, die in 1483 was geboren, in 1851 zijn gestorven en dus 168 jaar oud zijn geworden Harvey werd onderzocht, zou 152 jaar oud zijn geworden Robert Tylor, geboren in 1764, overleed in 1898 koningin Victoria zond hem haar por tret, waardoor de grijsaard diep werd ont roerd. Drie maanden later stierf hij op 134- jarigen leeftijd. Wanneer wij echter afzien van de enkele afwijkingen, die de geschiedenis heeft geboek staafd en van de mededeelingen, welke uit de duistere Middeleeuwen tot ons zijn gekomen, dan moeten wij tot de conclusie komen, dat de uiterste levensgrens voor den mensch sinds den Romeinschen tijd geen verandering heeft ondergaan. Wij moeten tot legendarische tij den teruggaan en speciaal tot den tijd der Aartsvaders, om leeftijden van verscheiden eeuwen tegen te komen. Echter heeft reeds Mozes in zijn gebed, waarin hij den korten duur van het leven stelt tegenover de eeuwig heid van den Allerhoogste, uitdrukkelijk ge zegd, dat de duur van ons leven nauwelijks Van de „Morgue" spoedde de jonge dokter zich naar de prefectuur van politie. Daar vond hij de beambten in de grootste opge wondenheid. Het ontrukken van den koetsier, in wiens rijtuig men een vermoorden man had gevonden, uit de handen der gerechts dienaren in het paleis van justitie, eenige uren later gevolgd door de ontvoering van het lijk van dienzelfden vermoorden man uit de „Morgue", waren feiten, die zelfs de erva- rendste politiebeambten in de grootste ver bazing hadden gebracht, ze wisten niet, wat zij van dergelijke dingen denken moesten en evenmin hoe de vermetele bedrijvers dier bei de feiten moesten worden ontdekt. Een wenk, gegeven uit het kabinet van den prefect, had wel de aandacht van den inspecteur geves tigd op Rouquin, die door de markiezin, ge lijk wij weten, heimelijk was verdacht ge maakt, maar de inspecteur had bij Rouquin niets bijzonders waargenomen, dat hem het recht zou hebben gegeven handelend tegen dien man op te treden. Geen enkel bedenke lijk gerucht was omtrent Rouquin in omloop. Hij gold overal voor een gefortuneerd mensch en dat was hij dan ook inderdaad. Bovendien wist men, dat hij de vriend was van markies d'Argental en men vond het ook uit dien hoofde minder raadzaam den vertrouweling van zulk een invloed rijk persoon, als de mar kies was, zonder goede gronden openlijk aan te vallen. Door Lydia en Valentin was Emil in de duistere plannen van Rouquin ingewijd en de feiten, uit die plannen voortgevloeid spra ken te duidelijk, dan dat hij ook maar eenigs- zins kon twijfelen aan de waarheid der ont vangen inlichtingen. Hij had zoo gaarne voor het gerecht alles wat hij wist en vermoedde, onthuld, doch hij had Valentin, op diens uit drukkelijk verlangen, geheimhouding beloofd. Het was hier in zekeren zin een familiedrama en Valentin vreesde, misschien terecht, dat de politie, zoo zij zich daarin ging mengen, veel te ruw zou optreden, om den daders hun misdaden te kunnen bewijzen. Ook moest het vonnis voor de schuldigen zwaarder zijn dan een rechtbank ooit zou 70 jaar bedraagt en dat slechts de allersterk- sten 80 jaar oud worden. Het is dan ook dui delijk, dat, wanneer gesproken wordt van leeftijden van 800 a 900 jaar, men den tijd niet met dezelfde maat heeft gemeten. Ko ning David werd 71 jaar oud, Samuel 76 jaar; Hosea 78 jaarJesaja 84 jaarTobias 98 jaarleeftijden, die niet overdreven hoog zijn. Alles bijeen is er dus geen reden om aan te nemen, dat de menschen in vroeger tijden langer leefden dan die van thans. Daarentegen is de gemiddelde levensduur van den mensch sinds de Oudheid en speci aal in den loop der laatste eeuwen aanzienlijk gestegen. De voornaamste oorzaak voor dit verschijnsel is ongetwijfeld de groote vooruit gang van hygiëne en geneeskunde, die in tal rijke streken der aarde de schrikwekkende epidemieën heeft doen verdwijnen, zooals pest, cholera, pokken en typhus, die nog niet zoo lang geleden steeds weer tallooze slacht offers eischten. Volgens sommige Romeinsche schrijvers bedroeg de gemiddelde levensduur in den tijd der Romeinsche keizers slechts 18 jaar. Nog slechts 200 jaar geleden bedroeg deze gemiddelde levensduur in Frankrijk nog al tijd maar 28 a 29 jaar. In 1789 was hij tot 32 jaar gestegen, tusschen 1800 en 1825 tot 37 jaar. In 1850 bedroeg hij reeds 40 jaar en in 1911 ruim 46 jaar. Tegenwoordig bedraagt de gemiddelde levensduur* in het meerendeel der beschaafde landen van Europa en Amerika iets meer dan 50 jaar. Zooals reeds gezegd hebben wij deze stij ging te danken aan de verdwijning der epi demieën, die bijna tot in onzen tijd toe de menschheid hebben geteisterd. Ongeveer zes eeuwen geleden, in 1347, op Allerheiligendag, deed de pest na in Azië reeds 23.000.000 slachtoffers te hebben ge maakt haar intrede in Europa, waar 25.000.000 menschen aan de ziekte bezweken. In 1418 verloor Parijs als gevolg van pest, zwarte pokken en typhus een vierde deel van zijn toenmalige bevolking. Het aantal slacht offers bedroeg 80.000 op een zielental van om streeks 300.000. Van 1659 tot 1663 stierven in Europa 77.000.000 menschen aan besmettelijke ziek ten. Ook nadien werden tal van landen telkens weer door epidemieën geteisterd. In 1892 brak in Frankrijk de pest voor de laatste maal uit, maar gelukkig kon de epidemie snel worden gelccaliseerd. RECHTZAKEN. KNOEIERIJ MET KERKELIJKE OBLIGATIES. Commissionnair tot twee jaren veroordeeld. Voor de arrondissementsrechtbank te Alk maar heeft terecht gestaan een commission nair aldaar verdacht van valschheid in ge schrifte. Verdachte had in 1931 een aantal obligatie formulieren laten drukken in verband met een kerkelijke leening ten behoeve van de parochie van den Allerheiligsten Verlosser te Fadt in Hongarije van welke obligaties hij er twee, als waren ze echt en onvervalscht, had uitgegeven (beiden van 1000) aan den heer H. M. Bosman, veehouder te Zijpe en verder 15 dezer obligaties aan den heer W. Slijker- man te Oude Niedorp. Verdachte ontkende schuld, en zeide, dat de oorspronkelijke stukken niet naar behooren waren afgewikkeld. De door hem uitgegeven stukken waren niet gezegeld en met den naam Lohman geteekend. Als getuige werd een Alkmaarsche typo graaf gehoord, die op last van verdachte 50 van deze obligaties gedrukt had. Een origineel stuk had deze getuige niet gezien. Een bankadministrateur uit Den Haag ver klaarde, dat in 1928 een emissie is geweest ten behoeve van de parochie van de Allerhel- kunnen uitspreken, gesteld al dat zij de ver- eischte bewijzen in handen had. Maar Emil, die zichzelf niet ontveinsde dat ook zijn leven in gevaar verkeerde, nam zich voor nooit ongewapend uit te gaan en al de voorzorgsmaatregelen in acht te nemen, die zijn toestand vorderde. Van zijn kant was ook Rouquin, die gewaar schuwd was dat men op de prefectuur de oo gen op zijn handelingen hield gericht, uiterst voorzichtig in de dagen, die op het duel volg den, vertoonde hij zich hier en daar met een zeer ernstig voorkomen, geheel onkenbaar voor hen, die hem in den advocaten-mantel in het paleis van justitie hadden gezien, toen hij daar gekomen was om Loussard te bevrij den, alsmede voor zijn vervolgers in de nauwe straten en stegen achter de kerk van Notre- Dame. Niet lang daarna verdween hij, onde: voorwendsel dat hij een reisje naar Norman- dië moest ondernemen en liet in zijn woning zijn nieuw adres achter, doch in werkelijk heid kwam hij niet buiten de grenspalen van Parijs. Rouquin nam nu zijn intrek in hetzelfde huis van de avenue bij het Bois de Boulogne, dat Gabrielle eens tot gevangenis had diend en waaruit zij ontvlucht was, dus in de onmiddellijke nabijheid van het door Mu- rad bewoonde paleis. Het was het huis van Rousebois. Rouquin meende zich overtuigd te kunnen houden, dat de laatste en voornaamste akte van het treurspel dat door hem was begon nen, bij het paleis zou worden afgespeeld. Maar yolkomen gerust was hij niet. Zijn wenkbrauwen waren, als niemand op hem lette, dreigend saamgetrokken en in zijn oogen brandde een somber, onheilspellend vuur. Meer dan ooit was hij thans besloten om met vaste hand zijn vreeselijk spel uit te spelen. Wat wilde hij doen Hij wist, dat Emil, de oudste zoon van Senechal, uit het buitenland was teruggekeerd en hij wilde nu den jongen dokter uit den weg ruimen, gelijk hij dat den vader en. den anderen zoon had gedaan. Maar een moord achtte hij in de gegeven omstan Maak er goede legsters van door ze ie voederen met Vraag bij Uw leverancier Bertels' Oliefabrieken N.V. A'dam ligste Drievuldigheid te Fadt in stukken van diverse waarde, en dat toen ook een dergelijk stuk aan het commissionnairsbedrijf van verdachte was geleverd. De getuige Bosman verklaarde, dat hij ver dachte f 4300 aan effecten ter hand gesteld had om te verzilveren. Hij kreeg zoo nu en dan, ondanks zijn aansporingen slechts een paar honderd gulden, waarna hij tenslotte twee van deze gefingeerde obligaties had ont vangen. De 65-jarige veehouder W. Slijkerman te Oude Niedorp deelde mede, dat hij door de zen commissionnair al zijn geld had verloren. Verdachte wist twee accepten groot f 30.000 los te krijgen en gaf getuige als onderpand 15 stukken van de Parochie, die hij zelf gefa briceerd had. Deze zouden zoogenaamd een rente van 8% geven. De Officier van Justitie releveerde, dat de valsche obligaties een getrouwe copie waren van de echte emissie van 1928. Hij noemde het een gemakkelijke taak voor den directeur van een bankiershuis om eenvoudige men schen, die hem vertrouwden een rad voor de oogen te draaien. Hij eindigde met twee jaar gevangenisstraf te vragen. De verdediger bepaalde zich in hoofdzaak er toe zijn cliënt in de clementie der recht bank aan te bevelen. De rechtbank heeft Maandag in deze zaak uitspraak gedaan en den commissionnair ver oordeeld tot een gevangenisstraf van twee jaren. GEMEENTE WIERINGEN. JUBILEUM. Op 1 Februari j.1. herdacht de heer K. Maaskant, ambtenaar ter secretarie alhier, den dag waarop hij voor 121/* jaar in dienst der gemeente trad. Dit was het gemeentebestuur niet ontgaan en besloten werd, den jubilaris een blijvend aandenken te schenken. Men meende voorts geheel overeenkomstig den wensch van den heer M. te handelen, door aan de huldiging zoo weinig mogelijk een officieel karakter te geven. In de laatst gehouden vergadering van het College van Burgemeester en Wethouders uitte het gemeentebestuur bij monde van den Burgemeester haar waardeering voor het digheden al te gewaagd. Hij bezat evenwel nog andere middelen even zeker en minder gevaarlijk voor eigen leven en vrijheid. Rouquin riep in zijn geheugen het gesprek tusschen Andreas en zijn vrouw terug, het gesprek, door hem beluisterd in de kleine wo ning op de quai de la Tournelle. Alles was hem nagenoeg haarfijn bijgebleven. Woord voor woord herinnerde hij zich de afgelegde gelofte, die betrekking had op den vijf-en- twintigsten Juli. i Hij wil op dien dag sterven, dacht Rouquin, welnu, hij zal dan ook sterven en niemand zal vermoeden, dat ik daarbij de hand in het spel heb gehad. Het verdwijnen van zijn vader, die op zulk een wreede wijze was omgekomen, want dat de oude Senechal inderdaad dood moest zijn, was voor den jongen dokter niet twijfelachtig meer, had Emil in diepen rouw gedompeld. De beterschap van zijn broeder Andreas ge schiedde te langzaam dan dat hij nu reeds uit zijn beklagenswaardigen toestand zou zijn verlost. Emil vond hem, toen hij van de pre fectuur was teruggekeerd, weer uiterst zwak. Gelukkig evenwel had Andreas, hoe ziek en ellendig zijn toestand ook was geweest, een helderheid van hoofd en een opgewektheid des harten bewaard, die wel het hunne bij droegen om anderer wonden te heelen en an deren op te richten. Emil, zei hij tegen zijn broeder, toen de ze in diepe verslagenheid was thuisgekomen, op iederen anderen tijd zou ik je gewis onge stoord om vader laten treuren en klagen, la ter zul je hem kunnen beweenen, maar nu hebben wij een anderen plicht te vervullen Vergeet niet, dat we slechts drie dagen van den vijf-en-twintigsten Juli verwijderd zijn, vergeet niet, dat Feredie je wacht. Feredie, die je zoo lief heeft Je hebt gelijk. Andreas, antwoordde de jonge geneesheer, dat is een zaak van eer Al zijn wij nu bijna rijk geworden, de rijkdom ligt voor ons in het naaste verschiet, zoo acht ik mij niet van het tweede gedeelte mijner gelofte ontslagen. Wordt vervolgd,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1934 | | pagina 1