25e JAARGANG
VRIJDAG 13 APRIL 1934.
No. 30
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
OM HET GOUD.
Bertels'
Opfokvoeder
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
BUREAU
ADVERTENTIëN
DINSDAG en VRIJDAG
UITGEVER
Hippolytushoef Wieringen
Van 1 5 regels
f 0.50
ABONNEMENTSPRIJS
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
Telef. Intercomm. No. 19.
Iedere regel meer
f 0.10.
per 3 maanden 1.
r
LEVENSDUUR
(uit een artikel van Roger Simonet ini
„Sciences et Voyages".)
Naar onlangs aan een groot aantal dagbla
den uit Bombay werd gemeld, woont te Nag-
poer in Britsch-Indië een Mohammadaan,
Sidi Wasstad geheeten, die 150 jaar oud ver
klaart te zijn. Zijn vader was een neger, zijn
moeder kwam uit Arabië. Weliswaar schatten
de volkstellingsambtenaren Sidi Wastad's
leeftijd op niet meer dan 130 jaar, maar ook
zulk een leeftijd is al iets heel bijzonders.
„Tot 1918" aldus luidde verder het bericht,
„was Sidi Wasstad een uitstekend athleet.
Toen kreeg hij de griep en nadien heeft hij
een paar tanden verloren. Pas na 1918 is hij
grijs geworden. Hij verheugt zich nog altijd
in een goeden eetlust en zijn verstandelijke
vermogens zijn onaangetast."
Dit bericht is voor ons aanleiding, eens een
kwestie te behandelen, die te allen tijde en in
alle landen den mensch heeft bezig gehou
den niet ouder te worden, zich niet voort te
bewegen op den weg naar het fatale einde,
of althans zoolang mogelijk zijn physieke en
verstandelijke vermogens te behouden.
Een onderwerp van studie heeft het pro
bleem van het bereiken van een hoogen ou
derdom door menschen, planten en dieren
echter nog maar in zeer geringe mate uitge-
maakt, ondanks het allesoverheerschende
belang, dat het bezit, aldus merkt een der
grootste geleerden van dezen tijd, Auguste
r Lumière, zeer terecht op.
Wat is de oorzaak van het oud worden van
levende wezens en in het bijzonder van den
mensch Hoe komt het, dat de mensch na
een groeiperiode van omstreeks 25 jaar gedu
rende een twintigtal jaren wat zijn organisme
betreft, ongeveer in een toestand van even
wicht blijft verkeeren en wat is de reden, dat
daarna het physieke verval intreedt, hetwelk
zich van dat oogenblik af geleidelijk voortzet
tot aan den dood
M.a.w. waar schuilt het organisme, dat den
levensduur regelt der levende wezens, een le
vensduur, die bij de diverse soorten zoo sterk
verschilt Hoe komt het, dat bij sommige
planten de levenscyclus in minder dan een
jaar afloopt, terwijl daarentegen andere soor
ten vrijwel onsterfelijk zijn, of althans dui
zenden jaren achtereen in leven blijven En
wat is de reden, dat ook met betrekking tot
den levensduur der dieren zulke enorme ver
schillen te constateeren zijn, waarbij sommi
ge wezens, zooals de eendagsvlieg, maar en
kele uren leven, terwijl andere, o.a. de karper,
hun bestaan twee, ja zelfs drie eeuwen lang
kunnen rekken
Paddestoelen en algen vermenigvuldigen
zich en sterven binnen een paar dageri. Ook
de levensduur van mossen is over het alge
meen slechts kortechter heeft men honder
den malen geconstateerd, dat mossen, die
zorgvuldig waren gedroogd en geconserveerd,
onder den invloed van vocht weer groen wer
den en opnieuw gingen leven, nadat zij twin
tig jaren lang in een herbarium waren be
waard. Vrijwel alle eenzaadlobbigen, alle
kruidachtige planten leven slechts enkele
maanden. Dit is ook het geval met onze graan
soorten, zooals tarwe, gerst, rogge, haver. Bij
den beetwortel, welks ontwikkelingscyclus
zich gewoonlijk over twee jaar uitstrekt, is
men erin geslaagd, den levensduur tot drie
vier jaar, in sommige gevallen zelfs tot vijf
jaar, te verlengen.
Naar men heeft kunnen constateeren, is
het mogelijk, den levensduur van planten te
verlengen, wanneer men bijtijds belet, dat zij
gaan bloeien. Op die wijze is men erin ge
slaagd, sommige éénjarige planten in het le
ven te houden, waarna zij daarop opnieuw
gingen groeien. Op dezelfde wijze behoudt het
gras in onzen tuin gedurende verscheiden ja
ren zijn vitaliteit en zijn groene kleur, wan
neer men het afsnijdtt, alvorens het gaat
bloeien.
Bij die boomen, welker hout wit en poreus
FEUILLETON.
t'93.
Wie Wat zeg je vroeg Andreas.
O, er moet tusschen je beiden een vree-
selijk tooneel hebben plaats gehad Die
vrouw sterft, Andreas, en dat is Jouw schuld!
Mijn schuld
Ja, ontken het maar niet
Maar waaraan sterft zij dan, Emil
Heeft zij je dat niet gezegd
Neen, niets
Zie, Andreas, dat je nu op dit oogenblik
nog leeft, heb je aan haar te danken. Als je
gered wordt, en ik heb hoop, dat je dat zult
zijn, zoo is het door het bloed, dat in je ade
ren werd gebracht en dat was haar bloed
Jouw leven is Lydia's leven Je hebt toch ze
ker door mijn collega's in de medicijnen wei
eens over de overbrenging van het bloed hoo
ren spreken, is 't niet
Jawel.
Welnu, zulk een overbrenging was het
die jou het leven deed behouden. Jouw rech
terarm is met een verband omgeven, de lin
kerarm van Lydia was dat eveneens. Lydia's
bloed is jouw levenswekker geweestMaar
hoe nu verder Zij heeft willen sterven, zij
heeft het verband weggerukt en met een
naald of iets dergelijks de lancet-wond v/eer
geopend. En terwijl jij met haar sprak, ver
goot misschien de arme vrouw, wier bloed
jou in het leven behield, druppel voor drup
pel het bloed, dat haar was overgebleven.
Mijn hemel, riep Andreas innig ontroerd,
is zij dan dood, Lydia dood
Terwijl hij aldus met zijn broeder sprak,
had de dokter ijverig voor de bewustelooze
gezorgd, het bloed gestelpt, het verband ver
nieuwd en op het kloppen van haar hart ge
let. Het hart sloeg nog, doch uiterst zwak.
r Neen, zij leeftgaf hij ten antwoord.
is, zooals de populier, de els, enz., bedraagt
de levensduur omstreeks een halve eeuw. Boo
men met harder hout, wier groei in langza
mer tempo verloopt, bezitten een levensduur,
die van enkele eeuwen tot duizenden jaren
variëert. Lubimenko heeft voor diverse boom
soorten den levensduur berekend, waarbij hij
tot de volgende resultaten kwam
Hagebeuk 150 jaar gewone beuk 300 jaar;
pijnboom 570 jaarlarix 600 jaarSiberische
ceder 700 jaar linde 1000 jaar spar 1200
jaarceders van den Libanon 2000 jaareik
2000 jaarkastanjeboom 2000 jaar cypres
3000 jaar taxisboom 3000 jaar.
Ook de buksboom, de olijvenboom, de eb-
benboom en de sinaasappelboom blijven ge
durende verscheiden eeuwen in leven. Van
tal van boomen weet men, dat zij reeds bui
tengewoon oud zijn. In de orangerie te Ver-
sailles b.v. bevindt zich een oranjeboompje,
dat in het begin der 15de eeuw door Eleonora
van Castilië is gezaaidverder in het park
van den graaf van Cower in Engeland een eik,
waaraan men een ouderdom van 12 eeuwen
toeschrijftop den weg van Veracruz naar
Mexico een cypres, waaronder Ferdinand
Cortez moet hebben gerust en welker leeftijd
op 5000 jaar wordt geschatde olijf boomen
in den hof van Gethsemané te Jeruzalem, die
getuigen geweest moeten zijn van het lijden
van Jezus de 22 eeuwen oude Ficus religio-
sus Bogahia in het heilige park op Ceylon
de 2000 jaar oude olijfboom van Plato in de
nabijheid van Athene de plataan van Hip-
pocrates op het eiland Kos, leeftijd 2300 jaar;
de rozenboom van de kathedraal van Hildes-
heim in Duitschland met een ouderdom van
naar raming 1000 jaarde kastanjeboomen
van den Etna de noteboom te St. Nicolas in
Lotharingende olijvenboomen op het eiland
Majorca de taxisboomen van Fountains Ab-
bey in Yorkshire, leeftijden 1000, 2000 en
2500 jaarde linde te Trau in Graubunden,
welke op 600 jaar wordt geraamd, de Califor-
nische reuzenboomen, waarvan sommige een
omvang hebben van 30 m en een hoogte heb
ben van 150 m. Deze reuzenboomen zijn dui
zenden jaren oud. Het ouderdomsrecord houdt
volgens Candolle de cypres van Chepultepec
in Mexico, die ruim 6000 jaren oud moet zijn.
De levensduur van dieren met een volledige
metamorphose, zooals kevers, vliesvleugeligeri
en tweevleugeligen, bedraagt bijna steeds
een a twee jaar vaak sterven zij na de ge
boorte van het volgend, geslacht. De grootste
schaaldieren bereiken soms een leeftijd van
vijf jaar.
Daarentegen is voor de meeste visschen de
levensduur veel langer. Bacon maakt melding
van palingen van 60 jaar en Buffon van kar
pers van 150 jaar. Steuren en haaien leven
nog veel langer en bereiken soms een ouder
dom van een paar eeuwen.
In 1847 werd te Kaiserlautern een snoek
van 175 kg gevangen. Het dier droeg een ko
peren ring, blijkens welken het 177 jaar gele
den op last van keizer Frederik II in den vij
ver te Lautern was geworpen. Het volgende
lijstje geeft een inzicht in den levensduur der
dieren
Luizen 27 a 46 dagen mannetjesbijen 4 a
5 maanden werkbijen 6 maanden spitsmui
zen 1 jaarspinnen één a twee jaargoud
haantjes 3 jaar bijenkoninginnen 4 a 5 jaar;
vlasvinken, kikvorschen, ringslangen, 5 jaar
hazen, eekhoorns, 7 jaarkonijnen, ratten,
huisjesslakken, 8 jaargeiten, musschen,
zeelten, lijsters, roodborstjes, krekels, 10 jaar;
schapen, brasems, 12 jaareen der krekel
soorten 13 a 17 jaar eenden, nachtegalen,
leeuweriken, vossen, stieren, mierenkoningin
nen, 15 jaarrendieren 16 jaar ossen 18
jaarkoeien, varkens, damherten, duiven,
bloedzuigers, katten, honden, wolven, rivier
kreeften, 20 jaarpaarden, pauwen, distel
vinken, vinken, 25 jaarezels 30 jaarher
ten, gieren, 40 jaar ganzen, pelikanen, 50
jaar zee-anemonen 66 jaar muilezels 80
jaarpapegaaien, raven, arenden, schildpad
den, 60 a 100 jaar zwanen, kraaien, wou
Ja, gelukkig, zij leeft en zij zal bij een zorg
vuldige behandeling in het leven blijven, zoo
dat althans haar dood je niet op het
geweten zal drukken. Die vrouw heeft ge
zondigd, ik ontken het niet, daar haar mis
daad wreed was. Als je haar niet vergeeft,
zal je haar vermoorden Je moet haar ver
giffenis schenken, Andreas, opdat zij kan le
ven en berouw hebben over hetgeen zij eens
misdreven heeftJe hebt haar je vergiffenis
geweigerd, niet waar, en daarom wilde zij
sterven
Ja, zoo is het.
En vergeef je haar nu
Ik beloof het je.
Lydia had haar oogen geopend, daar Emil
haar een sterk vlugzout had doen inademen.
Zij had niet alleen de broeders hooren spre
ken, maar hen ook verstaan.
Dank, Andreas, dank Emil, je bent goed!
sprak zij met zwakke stem. Daarop sloot zij
de oogen en viel van uitputting in een die
pen slaap.
XXXIII.
Het waagstuk, door Emil Senechal op zijn
broeder toegepast, was met een gunstigen
uitslag bekroond, het nieuwe bloed, dat hem
in de aderen was gebracht, had krachtig ge
werkt. Andreas was naar alle gedachten ge
red.
En Lydia, hoewel door het overgroote bloed
verlies zeer verzwakt, verkeerde, nadat het
verband haar opnieuw om den arm was ge
legd, niet meer in ievensgevaar. Zij zou wel
spoedig geheel hersteld zijn.
Omtrent den toestand zijner twee patiën
ten aldus gerustgesteld, begon Emil zich per
soonlijk met het lot zijns vaders bezig te
houden.
Allereerst begaf hij zich naar de „Morgue'
doch hij vernam daar alleen datgene, wat
hij reeds wist. De persoonsbeschrijving van
den man, wiens lijk op zulk een vermetele
wijze was ontvoerd, kwam ongetwijfeld over
een met vader Senechal, maar dat deze het
werkelijk zou zijn geweest, berustte niette
min slechts op vermoedens.
wen, ooievaars, 100 jaar valken, snoeken,
150 jaar olifanten 200 jaar krokodillen,
karpers, 300 jaar.
Wat den levensduur van den mensch aan
gaat, er zijn slechts weinigen, die meer dan
100 jaar oud worden. Interessant is het, na te
gaan, of in den loop der tijden de levensduur
van den mensch wijzigingen heeft ondergaan.
Wij beschikken in dit verband op grond van
de legende en de geschiedenis over de volgen
de gegevens
Vóór den zondvloed Adam 930 jaarSeth
912 jaar Enos 905 jaarMalaleël 895 jaar;
Jarad 962 jaarHenoch 965 jaarMethusa-
lem 969 jaarLamech 777 jaar Noach 950
jaar.
Na den zondvloed Sem 600 jaar Arphaxat
338 jaar Sale 443 jaar Heber 464 jaar
Nahor 143 jaar Abraham 275 jaar Sarah
127 jaarIsmaël 137 jaar Izaak 180 jaar
Jacob 147 jaar Jozef 110 jaarJob 217 jaar;
Amram 137 jaarMozes 120 jaarAaron
110 jaar.
Uit de oudheid Epidenidos van Kreta 157
jaarHippocrates 104 jaar Orbilius, Eupha-
non, Demonex 100 jaarGalenus 140 jaar
Eginius 200 jaar Democritus 104 jaarde
redenaar Sophocles 106 jaarEsculapus 150
jaar, gestorven als gevolg van een valTuis-
co, koning der Germanen 173 jaar Dado,
koning van Illyrië 500 jaarNestor, volgens
Homerus de zoon van Nelus en Clovis 300
jaar de sibylle van Erythrea 1000 jaar de
sibylle van Samos 500 jaar.
Ook de Romeinsche schrijver Plinius haalt
verscheiden voorbeelden aan. O.a. maakt hij
melding van Hindoes, die zich met adders
zouden voeden en dientengevolge 400 jaar
oud zouden worden. Ook vermeldt hij een
aantal honderdjarige vrouwen uit den Ro-
meinschen tijd Tarentia, de dochter van
Cicero, 103 jaar Claudia, die 25 kinderen ter
wereld bracht, 115 jaar Galerla 104 jaar
Emboderia 104 jaar Samula 100 jaar Luceya
die nog op 100-jarigen leeftijd tooneel speel
de.
Verder bereikten de volgende personen uit
de Oudheid allen zeer hooge leeftijden Cato
de Oudere 95 jaar Diogenes 90 jaar Herac-
lites 96 jaar Isocrates 93 jaar Terentius
Varro, Thales van Milete, Xeno, Sophocles,
allen ouder dan 90 jaar Anacreon, Pindarus,
Plato, Polybius, Solon, keizer Constantfjn, de
H. Helena, Juvenalis, Strabo, allen ouder dan
80 jaar.
De gegevens en documenten, welke betrek
king hebben op den mensthelijken levensduur
aan het begin der christelijke aera, zijn mee-
rendeels zeer onbetrouwbaar. Hier volgen en
kele voorbeelden Matisjahoe (een der Mac-
cabeeën) 146 jaar Simon Cleophas (tweede
bisschop van Jeruzalem), gekruisigd op 120-
jarigen leeftijdNarcissus (derde bisschip
van Jeruzalem) 166 jaar David (bisschip
van Engeland) 170 jaar Osus (bisschop van
Cordova) 104 jaarAttila, 5de eeuw, 124 jaar.
Verder zou een Engelschman, die in 1483
was geboren, in 1851 zijn gestorven en dus
168 jaar oud zijn geworden Harvey werd
onderzocht, zou 152 jaar oud zijn geworden
Robert Tylor, geboren in 1764, overleed in
1898 koningin Victoria zond hem haar por
tret, waardoor de grijsaard diep werd ont
roerd. Drie maanden later stierf hij op 134-
jarigen leeftijd.
Wanneer wij echter afzien van de enkele
afwijkingen, die de geschiedenis heeft geboek
staafd en van de mededeelingen, welke uit de
duistere Middeleeuwen tot ons zijn gekomen,
dan moeten wij tot de conclusie komen, dat
de uiterste levensgrens voor den mensch sinds
den Romeinschen tijd geen verandering heeft
ondergaan. Wij moeten tot legendarische tij
den teruggaan en speciaal tot den tijd der
Aartsvaders, om leeftijden van verscheiden
eeuwen tegen te komen. Echter heeft reeds
Mozes in zijn gebed, waarin hij den korten
duur van het leven stelt tegenover de eeuwig
heid van den Allerhoogste, uitdrukkelijk ge
zegd, dat de duur van ons leven nauwelijks
Van de „Morgue" spoedde de jonge dokter
zich naar de prefectuur van politie. Daar
vond hij de beambten in de grootste opge
wondenheid. Het ontrukken van den koetsier,
in wiens rijtuig men een vermoorden man
had gevonden, uit de handen der gerechts
dienaren in het paleis van justitie, eenige
uren later gevolgd door de ontvoering van
het lijk van dienzelfden vermoorden man uit
de „Morgue", waren feiten, die zelfs de erva-
rendste politiebeambten in de grootste ver
bazing hadden gebracht, ze wisten niet, wat
zij van dergelijke dingen denken moesten en
evenmin hoe de vermetele bedrijvers dier bei
de feiten moesten worden ontdekt. Een wenk,
gegeven uit het kabinet van den prefect, had
wel de aandacht van den inspecteur geves
tigd op Rouquin, die door de markiezin, ge
lijk wij weten, heimelijk was verdacht ge
maakt, maar de inspecteur had bij Rouquin
niets bijzonders waargenomen, dat hem het
recht zou hebben gegeven handelend tegen
dien man op te treden. Geen enkel bedenke
lijk gerucht was omtrent Rouquin in omloop.
Hij gold overal voor een gefortuneerd mensch
en dat was hij dan ook inderdaad. Bovendien
wist men, dat hij de vriend was van markies
d'Argental en men vond het ook uit dien
hoofde minder raadzaam den vertrouweling
van zulk een invloed rijk persoon, als de mar
kies was, zonder goede gronden openlijk aan
te vallen.
Door Lydia en Valentin was Emil in de
duistere plannen van Rouquin ingewijd en
de feiten, uit die plannen voortgevloeid spra
ken te duidelijk, dan dat hij ook maar eenigs-
zins kon twijfelen aan de waarheid der ont
vangen inlichtingen. Hij had zoo gaarne voor
het gerecht alles wat hij wist en vermoedde,
onthuld, doch hij had Valentin, op diens uit
drukkelijk verlangen, geheimhouding beloofd.
Het was hier in zekeren zin een familiedrama
en Valentin vreesde, misschien terecht, dat
de politie, zoo zij zich daarin ging mengen,
veel te ruw zou optreden, om den daders hun
misdaden te kunnen bewijzen.
Ook moest het vonnis voor de schuldigen
zwaarder zijn dan een rechtbank ooit zou
70 jaar bedraagt en dat slechts de allersterk-
sten 80 jaar oud worden. Het is dan ook dui
delijk, dat, wanneer gesproken wordt van
leeftijden van 800 a 900 jaar, men den tijd
niet met dezelfde maat heeft gemeten. Ko
ning David werd 71 jaar oud, Samuel 76 jaar;
Hosea 78 jaarJesaja 84 jaarTobias 98
jaarleeftijden, die niet overdreven hoog
zijn.
Alles bijeen is er dus geen reden om aan te
nemen, dat de menschen in vroeger tijden
langer leefden dan die van thans.
Daarentegen is de gemiddelde levensduur
van den mensch sinds de Oudheid en speci
aal in den loop der laatste eeuwen aanzienlijk
gestegen. De voornaamste oorzaak voor dit
verschijnsel is ongetwijfeld de groote vooruit
gang van hygiëne en geneeskunde, die in tal
rijke streken der aarde de schrikwekkende
epidemieën heeft doen verdwijnen, zooals
pest, cholera, pokken en typhus, die nog niet
zoo lang geleden steeds weer tallooze slacht
offers eischten.
Volgens sommige Romeinsche schrijvers
bedroeg de gemiddelde levensduur in den tijd
der Romeinsche keizers slechts 18 jaar.
Nog slechts 200 jaar geleden bedroeg deze
gemiddelde levensduur in Frankrijk nog al
tijd maar 28 a 29 jaar. In 1789 was hij tot 32
jaar gestegen, tusschen 1800 en 1825 tot 37
jaar. In 1850 bedroeg hij reeds 40 jaar en in
1911 ruim 46 jaar. Tegenwoordig bedraagt de
gemiddelde levensduur* in het meerendeel der
beschaafde landen van Europa en Amerika
iets meer dan 50 jaar.
Zooals reeds gezegd hebben wij deze stij
ging te danken aan de verdwijning der epi
demieën, die bijna tot in onzen tijd toe de
menschheid hebben geteisterd.
Ongeveer zes eeuwen geleden, in 1347, op
Allerheiligendag, deed de pest na in Azië
reeds 23.000.000 slachtoffers te hebben ge
maakt haar intrede in Europa, waar
25.000.000 menschen aan de ziekte bezweken.
In 1418 verloor Parijs als gevolg van pest,
zwarte pokken en typhus een vierde deel van
zijn toenmalige bevolking. Het aantal slacht
offers bedroeg 80.000 op een zielental van om
streeks 300.000.
Van 1659 tot 1663 stierven in Europa
77.000.000 menschen aan besmettelijke ziek
ten.
Ook nadien werden tal van landen telkens
weer door epidemieën geteisterd. In 1892 brak
in Frankrijk de pest voor de laatste maal uit,
maar gelukkig kon de epidemie snel worden
gelccaliseerd.
RECHTZAKEN.
KNOEIERIJ MET KERKELIJKE
OBLIGATIES.
Commissionnair tot twee jaren veroordeeld.
Voor de arrondissementsrechtbank te Alk
maar heeft terecht gestaan een commission
nair aldaar verdacht van valschheid in ge
schrifte.
Verdachte had in 1931 een aantal obligatie
formulieren laten drukken in verband met
een kerkelijke leening ten behoeve van de
parochie van den Allerheiligsten Verlosser te
Fadt in Hongarije van welke obligaties hij er
twee, als waren ze echt en onvervalscht, had
uitgegeven (beiden van 1000) aan den heer
H. M. Bosman, veehouder te Zijpe en verder
15 dezer obligaties aan den heer W. Slijker-
man te Oude Niedorp.
Verdachte ontkende schuld, en zeide, dat de
oorspronkelijke stukken niet naar behooren
waren afgewikkeld. De door hem uitgegeven
stukken waren niet gezegeld en met den
naam Lohman geteekend.
Als getuige werd een Alkmaarsche typo
graaf gehoord, die op last van verdachte 50
van deze obligaties gedrukt had. Een origineel
stuk had deze getuige niet gezien.
Een bankadministrateur uit Den Haag ver
klaarde, dat in 1928 een emissie is geweest
ten behoeve van de parochie van de Allerhel-
kunnen uitspreken, gesteld al dat zij de ver-
eischte bewijzen in handen had.
Maar Emil, die zichzelf niet ontveinsde dat
ook zijn leven in gevaar verkeerde, nam zich
voor nooit ongewapend uit te gaan en al de
voorzorgsmaatregelen in acht te nemen, die
zijn toestand vorderde.
Van zijn kant was ook Rouquin, die gewaar
schuwd was dat men op de prefectuur de oo
gen op zijn handelingen hield gericht, uiterst
voorzichtig in de dagen, die op het duel volg
den, vertoonde hij zich hier en daar met een
zeer ernstig voorkomen, geheel onkenbaar
voor hen, die hem in den advocaten-mantel
in het paleis van justitie hadden gezien, toen
hij daar gekomen was om Loussard te bevrij
den, alsmede voor zijn vervolgers in de nauwe
straten en stegen achter de kerk van Notre-
Dame. Niet lang daarna verdween hij, onde:
voorwendsel dat hij een reisje naar Norman-
dië moest ondernemen en liet in zijn woning
zijn nieuw adres achter, doch in werkelijk
heid kwam hij niet buiten de grenspalen van
Parijs.
Rouquin nam nu zijn intrek in hetzelfde
huis van de avenue bij het Bois de Boulogne,
dat Gabrielle eens tot gevangenis had
diend en waaruit zij ontvlucht was, dus in
de onmiddellijke nabijheid van het door Mu-
rad bewoonde paleis. Het was het huis van
Rousebois.
Rouquin meende zich overtuigd te kunnen
houden, dat de laatste en voornaamste akte
van het treurspel dat door hem was begon
nen, bij het paleis zou worden afgespeeld.
Maar yolkomen gerust was hij niet. Zijn
wenkbrauwen waren, als niemand op hem
lette, dreigend saamgetrokken en in zijn
oogen brandde een somber, onheilspellend
vuur. Meer dan ooit was hij thans besloten
om met vaste hand zijn vreeselijk spel uit te
spelen.
Wat wilde hij doen Hij wist, dat Emil, de
oudste zoon van Senechal, uit het buitenland
was teruggekeerd en hij wilde nu den jongen
dokter uit den weg ruimen, gelijk hij dat den
vader en. den anderen zoon had gedaan. Maar
een moord achtte hij in de gegeven omstan
Maak er goede legsters van
door ze ie voederen met
Vraag bij Uw leverancier
Bertels' Oliefabrieken N.V. A'dam
ligste Drievuldigheid te Fadt in stukken van
diverse waarde, en dat toen ook een dergelijk
stuk aan het commissionnairsbedrijf van
verdachte was geleverd.
De getuige Bosman verklaarde, dat hij ver
dachte f 4300 aan effecten ter hand gesteld
had om te verzilveren. Hij kreeg zoo nu en
dan, ondanks zijn aansporingen slechts een
paar honderd gulden, waarna hij tenslotte
twee van deze gefingeerde obligaties had ont
vangen.
De 65-jarige veehouder W. Slijkerman te
Oude Niedorp deelde mede, dat hij door de
zen commissionnair al zijn geld had verloren.
Verdachte wist twee accepten groot f 30.000
los te krijgen en gaf getuige als onderpand
15 stukken van de Parochie, die hij zelf gefa
briceerd had. Deze zouden zoogenaamd een
rente van 8% geven.
De Officier van Justitie releveerde, dat de
valsche obligaties een getrouwe copie waren
van de echte emissie van 1928. Hij noemde
het een gemakkelijke taak voor den directeur
van een bankiershuis om eenvoudige men
schen, die hem vertrouwden een rad voor de
oogen te draaien. Hij eindigde met twee jaar
gevangenisstraf te vragen.
De verdediger bepaalde zich in hoofdzaak
er toe zijn cliënt in de clementie der recht
bank aan te bevelen.
De rechtbank heeft Maandag in deze zaak
uitspraak gedaan en den commissionnair ver
oordeeld tot een gevangenisstraf van twee
jaren.
GEMEENTE WIERINGEN.
JUBILEUM. Op 1 Februari j.1. herdacht de
heer K. Maaskant, ambtenaar ter secretarie
alhier, den dag waarop hij voor 121/* jaar in
dienst der gemeente trad.
Dit was het gemeentebestuur niet ontgaan
en besloten werd, den jubilaris een blijvend
aandenken te schenken. Men meende voorts
geheel overeenkomstig den wensch van den
heer M. te handelen, door aan de huldiging
zoo weinig mogelijk een officieel karakter te
geven.
In de laatst gehouden vergadering van het
College van Burgemeester en Wethouders
uitte het gemeentebestuur bij monde van den
Burgemeester haar waardeering voor het
digheden al te gewaagd. Hij bezat evenwel
nog andere middelen even zeker en minder
gevaarlijk voor eigen leven en vrijheid.
Rouquin riep in zijn geheugen het gesprek
tusschen Andreas en zijn vrouw terug, het
gesprek, door hem beluisterd in de kleine wo
ning op de quai de la Tournelle. Alles was
hem nagenoeg haarfijn bijgebleven. Woord
voor woord herinnerde hij zich de afgelegde
gelofte, die betrekking had op den vijf-en-
twintigsten Juli. i
Hij wil op dien dag sterven, dacht Rouquin,
welnu, hij zal dan ook sterven en niemand zal
vermoeden, dat ik daarbij de hand in het
spel heb gehad.
Het verdwijnen van zijn vader, die op zulk
een wreede wijze was omgekomen, want dat
de oude Senechal inderdaad dood moest zijn,
was voor den jongen dokter niet twijfelachtig
meer, had Emil in diepen rouw gedompeld.
De beterschap van zijn broeder Andreas ge
schiedde te langzaam dan dat hij nu reeds
uit zijn beklagenswaardigen toestand zou zijn
verlost. Emil vond hem, toen hij van de pre
fectuur was teruggekeerd, weer uiterst zwak.
Gelukkig evenwel had Andreas, hoe ziek en
ellendig zijn toestand ook was geweest, een
helderheid van hoofd en een opgewektheid
des harten bewaard, die wel het hunne bij
droegen om anderer wonden te heelen en an
deren op te richten.
Emil, zei hij tegen zijn broeder, toen de
ze in diepe verslagenheid was thuisgekomen,
op iederen anderen tijd zou ik je gewis onge
stoord om vader laten treuren en klagen, la
ter zul je hem kunnen beweenen, maar nu
hebben wij een anderen plicht te vervullen
Vergeet niet, dat we slechts drie dagen van
den vijf-en-twintigsten Juli verwijderd zijn,
vergeet niet, dat Feredie je wacht. Feredie,
die je zoo lief heeft
Je hebt gelijk. Andreas, antwoordde de
jonge geneesheer, dat is een zaak van eer
Al zijn wij nu bijna rijk geworden, de rijkdom
ligt voor ons in het naaste verschiet, zoo acht
ik mij niet van het tweede gedeelte mijner
gelofte ontslagen.
Wordt vervolgd,