JAARGANG
VRIJDAG 4 MEI 1934
No. 36
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
OM HET GOUD.
Bij een te kort
aan gras
Sh
Vrijz
dorp
dam(
die ai
Kerk
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
De DINSDAG en VRIJDAG
ABONNEMENTSPRIJS
des 1
Ho
de n per 3 maanden 1.—.
MENSCH HEEFT 15 ZINTUIGEN
hebtiit een artikel van dr. K. Sieverts in
het ^ere Welt", Bielefeld, Februari 1934.)
dat EEDS sedert jaren weet men, dat de leer
1 der vijf menschelijke zintuigen volko-
zijn. men verouderd is. Terwijl tal van „lee-
nog altijd meenen, dat de mensch
moets de vijf zintuigen gezicht, gevoel,
sche smaak en gehoor bezit, ontdekken de
reedden zoowat elk jaar een nieuw „zintuig."
ven^ 1S n0® maar en^eie weken geleden, dat
n'uitsche onderzoeker dr. Hans Ehrenwald
deelingen deed over een bijzonder eigen-
kooi1® en interessant ..zintuig", dat hij zoo
t t toevallig had ontdekt. Dr. Ehrenwald
w namelijk herhaaldelijk waar, dat men
den1 wier huid werd bestraald met licht van
jhillende kleur, op deze bestralingen rea-
^oejlen met zeer bepaalde bewegingen en
j^g^ideringen van houding. De proefpersonen
baai
ger
UITGEVER:
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels
Iedere regel meer
f 0.50
t 0.10.
Te1
jten, voordat met het experiment een
ang werd gemaakt, hun armen horizon-
^ch{naar voren uitstrekken. Bestraalt men
boel11111 gezicht en hals zijdelings met rood
dan maken de armen regelmatig een
w)kende beweging in de richting van de
bron. Vindt de bestraling daarentegen
J1. blauw licht plaats, dan is de beweging
novergesteld
Jjt eigenaardige verschijnsel, dat een zeer
jjigrijke ontdekking op het terrein der
iiigelijke physiologie vormt, wordt door
e Weenschen geleerde als een „reflex-
jting" beschouwd. In onze huid is een tot
fer onbekend „stralenzintuig" verborgen,
ontvankelijk is voor den prikkel, dien stra
van verschillende kleur uitoefenen en dat
prikkels met behulp van speciale zenuw-
Men naar het ruggemerg geleidt. In het rug-
gmerg voltrekt zich daarop onmiddellijk een
Hiex-, d.w.z. een onwillekeurige reactie. Als
Btwoord op den stralenprikkel worden eens
klaps impulzen naar de lichaamsspieren uit
gezonden, die de waargenomen afwijkende
beweging der armen veroorzaken.
Het nieuwe zintuig plaatst de geleerden in
zooverre voor moeilijkheden, dat zij nog niet
precies weten, welk nummer zij het eigenlijk
moeten geven. In den laatsten tijd is namelijk
bij het physiologisch en psychologisch onder
zoek een heele reeks nieuwe zintuigen naast
de „klassieke" vijf zintuigen ontdekt. Ten aan
zien van sommige ervan staat nog niet ge
heel vast, of men inderdaad met nieuwe
„zintuigen" heeft te doen. Zonder zich aan
overdrijving schuldig te maken, kan men ech
ter het huidstralenzintuig als het vijftiende
zintuig aanduiden.
Terwijl men vroeger meende, dat de huid
slechts één zintuig bevatte, namelijk het
„gevoel", is men in den laatsten tijd een ge
heel andere opvatting gaan huldigen. Wij we
ten thans, dat juist in de huid een groot aan
tal zintuigen is gelegen, die alle reageeren op
geheel van elkaar verschillende prikkels der
omgeving en deze langs afzonderlijke banen
naar de groote hersens geleiden. Het aantal
zenuwen, dat van de huid naar de hersens
loopt, wordt door de geleerden op 5.000.000
geschat, een enorm getal, dat slechts verklaar
baar wordt, wanneer men zich de talrijke
„zintuigelij ke functies" voor oogen houdt, die
het huidweefsel heeft te vervullen. Het oude,
vage begrip van het „gevoel" is uiteengevallen
in vier a vijf afzonderlijke zintuigen, die niets
met elkaar uitstaande hebben.
Om te beginnen heeft men de koude- en
warmtepunten der huid, waarmee ons gevoel
voor warmte en koude in verband staat. Elke
vierkante centimeter der huid bevat gemid
deld drie warmtepunten en tusschen 6 en 23
koudepunten. In totaal beschikt ons lichaam
over circa 30.000 warmte- en 250.000 koude
punten. Hun verdeeling over het lichaam is
zeer verschillend. Er zijn plekken, zooals het
oogbindvlies, die uitsluitend op kou reagee
ren, terwijl andere deelen, zooals b.v. de punt
van onze tong en onze oogleden, bijzonder
gevoelig voor warmte zijn.
FEUILLETON
99.
Jerome had eenige brieven en pakjes iri de
hand. Hij gaf die over, alvorens het vertrek
te verlaten.
Dat is voor mijnheer bezorgd met de
ochtendpost, zei hij, maar ik heb mijnheer
maar niet willen storen.
Goed, leg daar maar neer en ga dan
heen.
Aangezien Emil, door dit korte oponthoud
toch min of meer van zijn werk was afgeleid,
liep hij een paar malen het vertrek op en
neer en greep toen onwillekeurig naar de
brieven, die hij opende en naar de dagbla
den en tijdschriften, waarvan hij de kruis
banden afdeed.
De ontvangen brieven waren van onbedui-
denden inhoud. Maar een dier brieven een
gedrukte, die nochtans niet in een open cou
vert zat maar als brief over de post was ver
zonden, maakte door den bijzonderen inhoud
zijn opmerkzaamheid gaande. Hij was om
zoo te zeggen, werktuiglijk gaan lezen, maar
al verder lezend, werd hij nieuwsgierig en
eindelijk zelfs verbaasd van schrik.
De gedrukte brief, we zouden hem een cir
culaire kunnen noemen, luide als volgt
„Geëerde heer en collega
Ik zend u hierbij ter inzage het eerste num
mer van de „Annalen der nieuwste ontdek
kingen," het vroegere „Nieuwsblad voor Ge
neeskunde en Chirurgie," hetwelk gij onge
twijfeld zult kennen, maar dat nu met de
ondersteuning van een aantal professoren der
Academie met een nieuwen titel en onder een
anderen vorm verschijnt. Wij hopen, dat de
vereerders van het vroegere geneeskundige
tijdschrift, het nieuwe eveneens zullen trouw
blijven en gelooven met zekerheid, ook u,
Dat het temperatuurzintuig niets uitstaan
de heeft met de andere huidreacties blijkt
ook uit een niet zoo heel zeldzaam voorko
mende zenuwziekte, waarbij de patiënten wel
iswaar alle aanrakingen, prikken, enz. duide
lijk waarnemen, maar het vermogen hebben
verloren, warmte en kou van elkaar te onder
scheiden. Zulke menschen zijn in staat, gloei
ende kolen zoo maar in hun handen te ne
men, omdat zij geen gevoel voor temperatuur
verschillen meer hebben
Verder is onze huid de zetel van het tast-
zintuig. Op het eerste gezicht doet het eigen
aardig aan, dat de physiologie een onder
scheid maakt tusschen den eigenlijken ge-
voels- en den tastzin. Deze splitsing is echter
volkomen gemotiveerd, op grond van twee in
de huid gelegen organen van verschillenden
bouw. Het zou ons te ver voeren, wanneer wij
binnen het bestek van dit artikel dieper zou
den ingaan op deze fijne verschillen. Wij zul
len dan ook volstaan met er op te wijzen,
dat met betrekking tot den tastzin de be
haring der huid een voorname rol speelt.
Men heeft geconstateerd, dat het tastgevoel
van een bepaald deel der huid ruim de helft
minder is, wanneer men de haren glad af
scheert.
Een ander zintuig, dat men pas in den
jongsten tijd heeft ontdekt, is het pij nzin-
t u i g. Dit zintuig zetelt in de huid. de been-
dervliezen, het buikvlies, het borstvlies, en het
hartzakje. Waarschijnlijk is ook pijn geen
uniform zintuig. Het woord „pijn" is immers
een verzamelnaam voor talrijke gevoelens,
die in wezen geheel van elkaar verschillen.
De pijn, die b.v. een zieke tand ons doet on
dergaan, heeft niets te maken met de pijn,
die ontstaat, wanneer wij ons in den vinger
snijden of prikken, en deze gevoelens kunnen
op hun beurt weer niet worden vergeleken
met plotseling optredende buikpijn b.v.
Afgezien van deze van elkaar verschillende
gevoelskwaliteiten, verdeelt men tegenwoor
dig de diverse pijnen naar den aard van haar
ontstaan in twee groote groepen, t.w. de
rechtstreeksche pijnen, die b.v. ont
staan, wanneer wij onze huid kwetsen, en de
indirecte of reflexpijnen, die in onze
inwendige organen haar oorsprong vinden
meestal is het niet mogelijk, ze scherp te lo-
caliseeren, zoodat de patiënt niet nauwkeurig
kan opgeven, welk plek van zijn lichaam hem
„pijn doet."
Het tiende zintuig, dat eveneens pas in den
jongsten tijd is ontdekt en door velen nog
niet als zoodanig wordt erkend, is het tijd
zintuig. Van dezen tijdzin hebben Wenslow te
Edinburgh en Frobenius te Heidelberg een
diepgaande studie gemaakt. Het is een be
kend feit, dat er menschen zijn, die „de klok
in hun hoofd" hebben, hetgeen wil zeggen,
dat zij in staat zijn, met slechts zeer geringe
voorstellen, zoowel bij dag als bij nacht den
stand der klok op te geven. In 90% der na
gegane gevallen slaagden de proefpersonen
erin,, den tijd tot op drie minuten nauwkeu
rig op te geven, in 50 der gevallen klopte
hun opgave nauwkeurig met den werkelijken
tijd. Of ieder mensch over tijdzin beschikt,
dan wel of dit slechts bij enkele bevoorrech
ten het geval is, zal het voortgezette onder
zoek nog aan den dag moeten brengen. Ook
het gevoel voor muzikale maten en rhythmen
behoort op deze plaats thuis.
Slechts enkele menschen beschikken over
een elfde zintuig het absolute gehoor.
Hiermee bedoelt men, dat zij in staat zijn, de
absolute hoogte van eiken toon onmiddellijk
te hooren. Of deze capaciteit berust op een
aangeboren aanleg der hersens, dan wel op
een bijzoznder fijnen bouw van het gehoor
orgaan, valt niet te zeggen.
Een twaalfde zintuig is pas onlangs door
professor Frey ontdekt. Het is een spier
zintuig, dat ons uitsluitsel geeft over de
ligging van een spier met betrekking tot zijn
nabuurorganen. In nauw verband hiermee
staat het evenwichtszintuig, waarvan
de zetel zich bevindt in het oorlabyrinth. Bij
de bestudeering der zeeziekte hebben speciaal
deze beide laatste zintuigen een rol gespeeld.
Daarbij is ook duidelijk geworden, dat spier-
zintuig en evenwichtsgevoel niets met elkaar
te maken hebben. In de aanvallen van duize
ligheid en misselijkheid bij zeeziekte ziet men
tegenwoordig niet meer uitsluitend een ver
storing van het evenwichtsgevoel, doch tevens
van het spierzintuig, welke storing ontstaat,
doordat b.v. bij fliet stampen van het schip
onze voeten hun steun verliezen en wij eerst
door een overeenkomstige beweging het oude
steunpunt weer moeten bereiken. Een derge
lijke gebeurtenis beteekent een schok voor
het spierzintuig. Met de verstoring van het
evenwichtsgevoel daarentegen kan ieder bij
zichzelf een proef nemen, door staande op
één hiel snel om zijn as te gaan draaien en
daarmee eensklaps op te houden. Dan ont
staat weliswaar het gevoel Van duizeligheid,
maar nooit treden in zulk een geval de ka
rakteristieke symptomen van zeeziekte aan
den dag.
Tenslotte moet ook het gevoel van hon
ger en dorst een bijzondere afwijking van
het spierzintuig vormen. Zoodra het lichaam
behoefte heeft aan voedings- en vloeistoffen,
trekken eensklaps de maag- en slokdarmspie
ren samen. Daarbij worden tal van zenuwen,
die van deze spieren naar de groote hersens
loopen, geprikkeld, waarbij zij duidelijk het
gevoel van honger en dorst doen ontstaan.
Ons Lichaam en onze Gezondheid.
De gevaarlijke eendeneieren.
Een dokter uit Dusseldorp, dr. Fürth
deelt merkwaardige en zeer zeker \vaar
devolle dingen mede over de gevaren,
verbonden aan het genot van het nut
tigen van ongekookte eendeneieren.
Zoowel te Dusseldorp zelf als in de
buurt van Arnsberg zijn in de laatste
jaren groote groepen zieken voorgeko
men, die wezen op een voedselvergif
tiging. De verschijnselen waren mis
selijkheid, buikpijn, brakingen, flauw
vallen, koorts en hoofdpijn. Er werden
soms groepen van zieken tot 70 geval
len tegelijk waargenomen. Te Arns
berg werden in een maand 25 groepen
met ongeveer 143 zieken gerappor
teerd, waarvan twee patiënten stier
ven, tegelijkertijd traden te Dusseldorp
180 ziektegevallen op, gelukkig zonder
doodelijken afloop Toen men de oor
zaak van deze raadselachtige verschijn
selen naging, kwam men spoedig op
de onschuldige eendeneieren, waarin
een bepaalde bacil verborgen was.
Zeer merkwaardig zijn de ontdekkin
gen van de verdere onderzoekingen.
Het bleek namelijk, dat een tamelijk
groot aantal eenden zulke ge-infecteer
de eieren legde, ofschoon de dieren
zelf niet bepaald ziek behoefden te
zijn ja zelfs kunstmatig met den ba
cil ge-infecteerde eenden legden eieren
waarbinnen geen spoor van een bacil
te vinden was. Het is nog niet uitge
maakt, of de bacillen niet van buiten
of naderhand in het ei binnendringen.
Dat zij,door een eierschaal heen kun
nen dringen staat vast. Het is ook mo
gelijk, dat onoordeelkudig wasschen
der eieren er schuld aan heeft, vooral
als het water de mogelijkheid biedt
aan de bacillen om het te veronreini-
gen.
De laatste jaren bedroeg de invoer
van eendeneieren uit Holland jaarlijks
eenige millioenen, wat in dezen samen
hang ook niet heelemaal onbeteeke-
nend i9. Het is echter gebleken, dat on
geachte heer en collega, op de lijst onzer
abonné's te mogen inschrijven. Het nummer
dat heden u ter inzage wordt aangeboden,
zal reeds dadelijk uw belangstelling in hooge
mate opwekken, daar het een bericht van
het grootste belang bevat, een ontdekking na- j
melijk van een der beroemdste artsen in"
Frankrijk, van dokter Sugorel. Die ontdekking
is, dat de oorzaak der ziekte moet worden
toegeschreven aan een plantaardig gedierte in
de longen en dat de vreeselijke ziekte te ge
nezen is door dat gedierte zijn werkkracht
te ontnemen. Het kan aan geen twijfel onder
hevig zijn, dat deze allernieuwste ontdekking
niet alleen in de wetenschappelijke wereld
groot opzien zal baren, maar dat zij tevens
zal dienen
Wie Emil op dat oogenblik had kunnen zien,
zou medelijden met hem hebben gekregen.
Gedurende de twee minuten, die dc lezing
dier circulaire duurde, was hij schier onher
kenbaar veranderd'.
Hij zonk op een stoel neer, liet de armen
machteloos neerzinken, om die in het volgen
de oogenblik koortsachtig bevend naar het
brandende voorhoofd te brengen. Hij had al
zijn zelfbeheersching noodig, om met zijn oo
gen, die als omfloerst waren, nog eens den
gedrukten brief van het begin tot het einde
te lezen. Maar hij deed het toch.
Hij deed 't langzaam en nadenkend, om
zoo te zeggen, elk woord nog eens voor zich
zelf herhalend. Toen greep hij het couvert,
dat om den brief was geweest en beschouwde
het adres. Ja, daar stond duidelijk zijn naam
„Dr. Emil Senechal," benevens zijn woon
plaats. De brief was aan hem gericht.
Mijn hemel, droom ik nu vroeg hij.
Wat beteekent dat
Emil liet den brief uit zijn handen vallen
en zocht onder de pakjes, die Jerome, had
binnengebracht, naar de geneeskundige cou
rant met den veranderden titel. Hij vond dat
tijdschrift. De brief of circulaire was geen
mystificatie geweest. Hij verscheurde den
kruisband, die eveneens behoorlijk van zijn
der alle omstandigheden alleen onge
kookte eieren slechte gevolgen hebben,
daar de bacillen om te kunnen voort
woekeren geen kookhitte kunnen ver
dragen.
B1NNENLANDSCH NIEUWS.
adres was voorzien en had de vreeselijke
„Annalen der nieuwste ontdekkingen" voor
zich. Een onbekende hand had het bedoelde
bericht met blauwe potloodstrepen gemerkt.
Het droeg hetzelfde „hoofd" als Emil's ver
slag, aan welks samenstelling hij een jaar
lang met de meeste inspanning had moeten
werken.
De arme jongeman verslond het artikel als
het ware. Het was zeer lang, zeer uitvoerig,
zeer goed gesteld en alles op degelijke erva
ringen gegrond. Hij las en loosde daarbij een
zucht, waaruit zonder klacht en zonder woord
de vreeselijkste vertwijfeling sprak, want hij,
juist vóór het invaren van de haven, moest
schipbreuk lijden. Alles wat hij meende te
hebben gewonnen was met een enkelen slag
verloren. Alles was in rook opgegaan, zijn
roem, de vruchten van zijn arbeid, de betee-
kenis van zijn naam, en dat wel juist op het
zelfde oogenblik, waarin hij zich overtuigd
hield, den palm der overwinning te zullen
behalen.
Het werk, dat hij voor zich had, was bijna
niet anders dan een afschrift van zijn eigen
werk, dat waren dezelfde proeven, dezelfde
resultaten, hetzelfde scheikundig onderzoek;
alles scheen de vrucht te zijn van een geheel
gelijksoortigen arbeid als door Emil een jaar
lang met inspanning van alle krachten was
volbracht. Het eenige verschil dat Emil ver
mocht te ontdekken, was alleen in den zins
bouw gelegen.
En toen onze jonge geleerde het artikel in
zijn geheel had gelezen, was het hem, alsof
hij zijn eigen verslag in handen hield. Hij
beschouwde het onderschrift om zich te ver
gewissen of niet toch zijn naam daar stond,
maar het was onderteekend door „Dr. Sugo
rel" niet door „Emil Senechal."
Dus hebben twee menschen gedurende
dit jaar, zonder elkander gezien of gespro
ken te hebben, zonder van elkanders bestaan
zelfs iets te weten, dezelfde gedachten ge
had, denzelfden wetenschappelijken arbeid
verricht, dezelfde uitkomst verkregen. Maar
dat is immers positief onmogelijk! Neen, dat is
Begin van den Zomertijd.
Voor zooveel noodig wordt er aan
herinnerd, dat de zomertijd aanvangt
den 15en Wei a.s.
De overgang geschiedt in die voege,
dat wanneer de middelbare zonneijd
van Amsterdam op den dag waarop de
zomertijd aanvangt, 2 uur aanwijst in
den voormiddag, het wordt geacht te
zijn 3 uur in dien voormiddag.
De overgang dit jaar naar den zo
mertijd geschiedt met andere woorden
dus in den nacht van Maandag 14 Mei
op Dinsdag 15 Mei te 2 uur.
Rietdekker van dak gevallen.
Toen de rietdekker D. J. Eggengoor
te Radewijk bij den landbouwer Jonk
mans werkzaamheden op het dak ver
richtte, viel hij, doordat hij met een
draad der elecriciteitsleiding in aan
raking kwam, van het dak. Met zware
inwendige kneuzingen en verbrandde
handen werd de man naar het zieken
huis te Hardenberg vervoerd, waar hij
is overleden.
Van een paard gevallen.
Onder De Punt in Groningen is de
16-jarige B. D. van een paard gevallen
dat hij naar den smid bracht.
De jongen werd tegen een boom ge
smakt. Zijn toestand was van dien
aard, dat hij niet mocht worden ver
voerd.
Om uit de crisis te komen.
Een raad van Jam in.
De firma C. Jamin heeft aan den
voorzitter en leden der Tweede Kamer
der Staten-Generaal een telegram ge
zonden van den volgenden inhoud
„Lezen met waardeering pogingen»
van de Regeering tot werkverschaffing
Mogen wij de puzzle gedeeltelijk me
de helpen oplossen De abnormaal
hoog opgevoerde accijnzen en heffingen
blijken boven de draagkracht der be
volking te zijn en zijn mede oorzaak,
dat het debiet over de geheele linie ver
minderd is.
Onnatuurlijke en onpractische avond
en Zondagssluitingen hebben reeds
te lang den verkoop ondermijnd.
Verzoeke mede te werken om ophef
fing te bevorderen van onverstandige
belejnmeringen en er zal spoedig heel
veel blijvend werk terug komen
Vreeselijk huwelijksdrama
te Den Haag.
Man vermoordt zijn vrouw,
pleegt daarna zelfmoord.
In een benedenwoning aan de Bun-
schotenschestraat 66 te Den Haag heeft
zich een ernstig huwelijksdrama afge
speeld. Buren vonden het huis gesloten
Leveranciers hadden tevergeefs gebeld.
Men waarschuwde de politie, die zich
daarop door verbreking van een ruit
aan de achterzijde toegang tot de wo
ning verschafte en die in een slaapka-
het niet, want hier heb ik het bewijs voor dc
mogelijkheid en ik ben het slachtoffer ge
worden van dat onbegrijpelijke toeval, van
die allerzonderlingste overeenstemming.
Emil sloeg de handen tegen zijn hoofd,
alsof hij vreesde dat het anders zou bersten.
Hij beproefde kalm te worden, rustig na te
denken over hetgeen hem te doen stond,
doch alles dwarrelde hem door het hoofd als
in een stormachtige zee. Hij was beducht
voor krankzinnigheid, want zonder doodelijk
te worden verwond, valt men niet van zulk
een hoogte, waarbij men met één enkelen slag
de hoop op een leven vol van liefde van roem
en van geluk verliest, door zulk een val kan
de zetel van het geestelijk leven kunnen de
hersenen zwaar en onherstelbaar getroffen
worden.
De dokter stond moeilijk op, liep een tijd
lang heen en weer, opende het venster en
ademde met volle teugen de frissche buiten
lucht in. Hij drukte bij wijlen zijn duimen te
gen de gesloten oogleden om zoodoende zich
zelf tot rust te brengen om zijn hoofd tot
bedaardheid te dwingen, maar niettemin vlo
gen zijn gedachten als in wilde vaart hem
door het koortsige brein.
Emil belde om zijn bediende.
Er kwam niemand.
Hij deed de deur open en riep
Jerome, Jerome
Hij kreeg geen antwoord. Zijn woning was
leeg, Jerome was verdwenen, Emil had hem
nergens heengezonden. Wat was er van hem
geworden, waar kon hij wezen
Emil trok zich van die zaak niet veel aan.
Hij begaf zich naar zijn slaapkamer, kleedde
zich, stak de geneeskundige courant in zijn
borstzak en ging de deur uit.
Buiten gekomen, vond hij weldra een rij
tuig, waarmede hij zich naar het redactie
bureau der bedoelde courant zelve gelegen
was in de rue Cujas, nummer zeventien.
Een en ander had Emil als in een droom
gedaan. In het rijtuig gezeten stelde hij
zichzelf voor het eerst de vraag, wat hij daar
eigenlijk wilde uitrichten, op dat redactie
voedert U in de weide het voor-
deeligst:
Bertels' Lijnzaadkoekjes
met suiker of
Bertels' Ratio-koekjes.
Deze koekjes munten uit boven
andere koeken door hooge
voedingswaarde en zeer laag
vochtgehalte.
Bestelt bij Uw voederhande
laar of aankooporganisatie.
BERTELS' Oliefabrieken N.V.
Amsterdam.
hot lijk van de 36-jarige vrouw -- ba
dende in het bloed -- aantrof. Met een
hard voorwerp -- vermoedelijk een
bijl bleek de schedel ingeslagen. De
35-jarige echtgenoot W. v.d. B. bleek
zich door gasverstikking van het le
ven te hebben beroofd. Het lijk lag in
de keuken. Het 6-jarig zoontje van liet
echtpaar bleek den avond tevoren bij
konnissen te zijn ondergebracht, zoo
dat dit kind het leven is gered. Men
hoeft hier te doen met een huwelijks
drama. De verhouding tusschen de
echtgcnooten liet veel te wenschen
over. De beide lijken zijn voor secte-
onderzoek naar het ziekenhuis te Zuid
wal overgebracht.
De toedracht van de zaak.
Omtrent de omstandigheden, welke
vermoedelijk de aanleiding zijn ge
weest tot het drama in de Bunschoten
schestraat meldt men het volgende
De beide slachtoffers waren 10 jaren
getrouwd. De man was broodbezorger,
de vrouw had bijverdiensten als huis
naaister, de verhouding tusschen bei
de echtelieden was langen tijd zeer
gunstig, doch liet vooral in de laatste
maanden zeer veel te wenschen over,
hetgeen werd geweten aan hoogmoed
van de kant van de vrouw, die met
vriendinnen uitging en zich in een le
vensmilieu wenschte te plaatsen,
waarop het inkomen van haar man
niet was berekend. Zij wilden een schei
ding en zou dan met haar zoontje en
met den inboedel naar Nijmegen --
waar haar moeder woont hebben wil
len vertrekken. De man echter zou van
scheiding niet hebben willen weten.
Den avond voor het drama is er weer
groote oneenigheid geweest. Kort daar
op waren beiden naar buiten gegaan,
ojndat zij zich naar het consultatie
bureau van den Hoogen Raad moes
ten begeven ter bespreking van de
scheidingskwestie. Mej. v.d. B. had in
tusschen hun zoontje Wim naar haar
vriendin M. gebracht met het verzoek
of het kind daar den nacht mocht
doorbrengen, omdat zij en haar man
vermoedelijk eerst laat in den avond
zouden thuis komen.
Nadat zij samen waren terugge
keerd, had de vrouw zich naar haar
slaapkamer aan de voorzijde boven
begeven, terwijl de man zijn eigen
slaapkamer aan de achterzijde opzocht.
bureau. Hij wist het niet. Het was, alsof hij
slechts instincmatig tot dien stap wa3 over
gegaan.
Toen hij het aangeduide adres had bereikt,
vond hij niemand op het bureau. Het blad
werd slechts tweemaal per week uitgegeven,
heden was er geen nummer verschenen en
Emil had dus bij eenlg nadenken voor zich
zelf wel uit kunnen maken, dat hij heden
geen der redacteurs zou vinden.
Emil keerde in opgewonden toestand naar
zijn woning terug.
Van Jerome, zijn bediende, was nog niets
te bespeuren.
De dokter sprak daarom den portier aan.
Deze deelde hem mede, dat Jerome om
streeks halftwaalf des morgens, enkele mi
nuten dus nadat hij de brieven en tijdschrif
ten aan Emil bezorgd had, de villa had ver
laten. HU had bij die gelegenheid zijn koffer
bij zich en scheen bijzonder veel haast te
maken.
Waar moet dat heen met dien koffer
had de portier hem gevraagd.
Ik verlaat mijn dienst, was hierop het
antwoord van Jerome geweest.
Nu al?
Ja, ik bedank er voor om langer In zoo'n
dienst te blijven. We hebben ruzie gehad o-
ver het ontstaan van den brand. De dokter
heeft mü bij de keel gegrepen en gezegd, dat
ik de brandstichter was. Go zult wel Inzien,
dat ik niet op meer dergelijke fraaie bena
mingen verkies te wachten. Ik ga maar veel
liever dadelijk heen. De dokter weet nog van
niets. Hij zit zoo druk te werken, dat ik hem
maar niet storen wilde, maar ik heb op de
tafel een briefje voor hem achtergelaten.
Emil vond kort daarop in de alkoof, die
Loussard als slaapkamer had gediend, Inder
daad een briefje, dat hem ln korte woorden
de redenen van het overhaaste vertrek ken
baar maakte.
Emil werd nadenkend. Dat plotselinge heen
gaan deed hem gelooven aan een vlucht.
(Wordt vervolgd.)
