Er is niet te fitten 25e JAARGANG DINSDAG 28 AUGUSTUS 1934 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN OM HET GOUD. No. 6© WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.—. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGER BUREAU Hippolytushoef Wleringen Telef. Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëN: Van 1 5 regels 1 0.50 Iedere regel meer t 0.10. NATIONALE BOND VAN BARMHARTIGHEID. Het artikel betreffende den Nationalen Bond van Barmhartigheid, dat bijna zonder uitzondering in alle Bladen, waaraan ik het had gezonden, werd opgenomen, heeft blijk baar groote instemming gevonden. Onmid^el lijk na dit artikel verscheen, is de stroom van brieven op het Hoofdkwartier ingekomen. Menschen uit alle standen hebben niet enkel hun groote sympathie met dit Plan betuigd, maar hebben zich ook aangeboden als vrij willige leden van den Nationalen Bond van Barmhartigheid. Auto's waarmede straks de kleeding worden opgehaald, zijn reeds in groot aantal aangeboden. Velen hebben zich ook aange meld voor huisbezoek, of administratief werk, waarvan sommigen met schrijfmachine en cyclostyle, etc. Een oud heer van 80 jaar schreef, hoe het hem speet door zijn leeftijd niet in staat te zijn een actief aandeel in deze poging te kunnen nemen, doch wilde op andere wijze gaarne helpen. Een huismoe der, die het zelf reeds moeilijk heeft, schreef nu reeds te zullen beginnen met het breien van warme kousen en sokken voor dezen Bond. Een concert-zangeres bood zich aan om met haar club enkele middagen per week te helpen bij het zoo noodig verstellen van ingekomen kleeding, etc. en voor zoover wij het nu kunnen overzien, zal de Bond van Barmhartigheid een groot succes worden en vele duizenden der armen zullen aan klee ding, schoeisel en dekking kunnen worden geholpen. In verband met den Bond van Barmhartig heid zou ik gaarne met den meesten nadruk willen verzekeren, dat het niet in onze be doeling ligt inbreuk te maken op het voor treffelijke werk, dat reeds door het Nationaal Crisis-Comité en andere groote of kleinere Organisaties wordt verricht. Wij erkennen dankbaar het vele goede, dat gedaan wordt, maar zijn er van overtuigd, dat nog veel meer gedaan kan worden en deze gedachte inspi reerde ons tot het vormen van dezen Bond. Voorts stel ik er prijs op te verklaren, dat- wij gaarne samen willen werken met of hulp willen verleenen aan de reeds bestaande Or ganisaties. Voor ons is het niet de belang rijkste kwestie door wie het werk gedaan wordt, maar óf het gedaan wordt. Tenslotte zou ik er op willen wijzen, dat ofschoon het initiatief voor het vormen van den Bond van het Leger des Heils is uitge gaan en het Leger des Heils ook gaarne ver der leiding wil geven aan den Nationalen Bond van Barmhartigheid, het toch een ge heel op zichzelf werkend lichaam zal zijn. Wij hopen, dat deze uiteenzetting sommi gen, die geaarzeld hebben zich aan te melden, zal aansporen om zich alsnog spoedig op te geven. Hoe meer leden deze Bond zal tellen, des te grooter is de kans van welslagen. Voor- loopig gelieve men zich nog aan te melden Prins Hendrikkade 49. Wij zijn echter in on derhandeling om een gebouw in Amsterdam, dat als Hoofdkwartier van dezen Bond van Barmhartigheid dienst zal doen, in te rich ten, waaraan dan ook in het vervolg alle correspondentie den Bond betreffende gezon den moet worden. Door de vriendelijke medewerking van de Redactie van dit Blad daartoe in staat ge steld, hopen wij van tijd tot tijd communi- pués omtrent den Bond bekend te maken. BOUWE VLAS, Kommandant. BINNENLANDSCH NIEUWS. Het colbert van den Burgemeester. Duitsch inbreker gepakt. In den nacht van verleden Zaterdag op Zondag is te Bennebroek ingcbro- FEUILLETON. 132. In haar koorts waande zij thans alles in werkelijkheid te doorleven. Die ijlhoofdigheid was begonnen- in het rijtuig en verliet haar niet meer. Dat rijtuig was in haar verbeelding de gevangeniswagen geweest en in het geschokte brein doorliep zij al de andere gedeelten van het onteerend proces. Het kostte mevrouw Xavier heel wat moei te, de zieke eenig voedsel te doen gebruiken. In den namiddag bekende Lydia haar oude verpleegster alles, wat haar op het hart drukte. Zij gaf een geheel volledig verslag, alsof zij de vragen van den rechter beant woordde. Haar oogen waren op een bepaald punt gevestigd, als zag zij daar in werkelijk heid den persoon, die haar het verhoor af nam en met oplettendheid naar haar verkla ringen luisterde. Verder scheen Lydia het er bepaald op gezet te hebben, dat Rouquin met haar ver oordeeld moest worden. Dat men voor hem geen verzachtende omstandigheden zou laten gelden, hoopte zij, maar voor zij in het eeu wige stilzwijgen van haar gevangeniscel stierf, wilde zij de voldoening hebben te weten, dat de aanlegger en bewerker van zooveel mis daad en ellende door de hand van het ge recht vernietigd was, en daarom vertelde zij alles, wat haar omtrent Rouquin's euvelda den in het hoofd kwam. Zoo verliep een heele week, zonder dat me vrouw Xavier het durfde wagen om een ge neesheer of wien dan ook in het ziekenver trek toe te laten. Als zij genoodzaakt was voor enkele minuten slechts het huis te ver laten, sloot zij Lydia op in haar slaapkamer, waarvan het venster, dat alleen kon opge schoven worden, gelukkig van een ijzer hekje voorzien was. Zoo moest de arme zieke be waakt Wórden als een krankzinnige, van wie ken bij den burgemeester, baron Van Hardenbroek. Thans heeft de vreemde lingendienst te Rotterdam den dader aangehouden. Bij zijn arrestatie droeg de paan, een Duitscher, een colbert costuum van den burgemeester; hij had de andere gestolen goederen, waar onder een gouden dameshorloge en 'n ketting met gouden munten, in een koffer geborgen. De dader is overge bracht naar 't politie-bureau te Heem stede en thans ter beschikking van de justitie te Haarlem gesteld. „Aanstoot gevende" kleeding op het water. Als men langs de oude Vecht vaart Gedeputeerden hebben de gemeente lijke verordening van Nederhorst den Berg inzake het verbod van „aanstoot gevende kleeding op het water" goed gekeurd, zoodat degenen, die per mo torboot of zeiljacht, in kano's of wher ries des Zondags bij voorkeur de oude Vecht opzoeken, om op het rustig ge legen eiland in genoemde gemeente te picniccen in Vecht, wel op hun hoede mogen zijn. Bepaald is thans, dat het verboden is te zwemmen zichtbaar op 50 M. van den openbaren weg af, terwijl het bo vendien verboden is, zich in aanstoot gevende kleeding (sport- of stranklee- ding) op het water in deze gemeente te bevinden. Aanvankelijk stond in de concept-verordening, dat het verboden was, zich in dergelijke kleeding „in" het water op te houden, maar na een zeer ingewikkeld en deskundig debat, stelde burgemeester graaf Schimmei- penninck voor, dat woordje „in" te wij zigen in „op", opdat men ook de beoe fenaren van de watersport in hunne verschilllende pleizierbooten zou kun nen treffen. Aldus is geschied, en men heeft daarmede rekening te houden. In de raadsvergadering, waar dit punt onlangs werd aangenomen, maak te een der raadsleden de opmerking, dat dit voorschrift tot eindelooze ver warring aanleiding zou geven, waar op de voorzitter repliceerde, dat „de kantonrechter dat maar moest uitma ken." Er staan ons dus voor het kan tongerecht te Hilversum nog aardige zaakjes te wachten betreffende de vraag, of watersportliefhebbers zich „in" dan wel „op" het water hebben bevonden. BUITENLANDSCH NIEUWS. Ontsnapte gevangene meldt zich vrijwillig aan., Een zekere Arthur Kench heeft zich Woensdag gemeld aan de staatsgevan genis van Montana te Jefferson City. Kench is elf jaar geleden uit deze ge vangenis uitgebroken en heeft sedert dien een wisselend bestaan geleid. De crisis van de laatste jaren en vooral de opheffing van het drankverbod, waar aan Kench nog wel eens het een en- ander wist te verdienen, maakten het leven voor hem echter van dag tot dag moeilijker, zoodat hij besloot, zich weer hij de gevangenis, waaruit hij ontsnapte, aan te melden. Hij verklaar de o.a. Ik ben beslist blij, dat ik er gens terug ben, waar ik weet, drie maaltijden per dag te krijgen. Ik heb nog acht jaar te goed en vergeet niet, dat ik er nog twee jaar bij krijg voor mijn ontvluchting. Ook een record. De bekende Engelsche automobiel renner Barney Oldfield, die op het oogenblik in Amerika vertoeft, heeft onlangs een snelheidsproef genomen met een tractor voos landbouwmachi nes, voorzien van luchtbanden. Hij slaagde erin hiermede een afstand van een Engelsche mijl af te leggen met een gemiddelde snelheid van 102,4 K.M. Thans noemt hij zich re cordhouder op tractor. Het is de vraag of iemand ooit zal probeeren dit record te verbeteren. De wraak van een luipaard. Een boer, De Villiers genaamd, wo nende in het gebied van de Limpopo- rivier (Zuid-Afrika) is bijna gedood door een luipaard. Op een avond was De Villiers er op uit gegaan en had een luipaarl geschoten. In de meening verkeerend dat hij het dier had gedood liet hij den luipaard liggen en begai zich naar huis, met de bedoeling den volgenden morgen het dier te gaan op halen. Toen De Villiers den volgenden morgen bij het dier kwam, sprong dit plotseling op hem af en verwonde hem ernstig aan rug en armen. In zorgwek kenden toestand is De Villiers naar een ziekenhuis gebracht. De nood der tijden. Van millionnair tot bedelaar. In de laatste jaren is er véél, héél veel veranderd, in Parijs. Zij, die vroeger eiken zomer voor 'n maand minstens naar zee of naar de bergen gingen, slaan nu de vacantie over. Of, inplaats van luxueus te rei zen, herbergen ze zich nu in een derde klas coupé, bang gezien te worden, en ze stappen af in een klein hotelletje in een verloren land of huren ergens aan zee een visschersstulpje, waar men zich met matrassen op den grond moet behelpen. De nood der tijden laat zich voelen. Wanneer men eens rondslentert door de vroegere voorname en dure wijken van de hoofdstad, valt het da delijk op, dat in de statige avenues, de Champs Elysées nagenoeg huis aan huis leegstaat. Zij, die nog konden blij ven, ontruimden twee verdiepingen en hokken nu samen in slechts enkele vertrekken teneinde zoo de kosten voor personeel te kunnen uitsparen. men het ergste te duchten had. Niet alleen was mevrouw Xavier bezorgd voor Lydia, maar ook voor haar broeder, voor haar fa milie. Op zekeren namiddag was de oude vrouw in de hoogste mate verontrust. De lijderes had het venster zoo hoog mogelijk opgescho ven en had daar uit alle macht naar buiten geschreeuwd Hij heet geen Rouquin, hij noemt zich maar zoo Mevrouw Xavier zag zich genoodzaakt, haar met geweld van het venster te verwij deren. Dit tooneel had een crisis in den zenuw- achtigen toestand der zieke bewerkt, Lydia viel in een verdoovenden slaap met zulk een zwakke ademhaling, dat zij wel een doode geleek. Behoedzaam sloot de oude vrouw niet alleen het venster, maar ook de zonneblin den, zoodat de kamer slechts flauw verlicht bleef. Bij haar ontwaken hield Lydia zich over tuigd, dat zij reeds in haar gevangenis was en toonde zich zeer lijdzaam. Op een avond, tusschen tien en elf uur, hoorde mevrouw Xavier iemand aan de deur harer woning kloppen. Wie kan daar zoo laat wezen dacht de oude. Men klopte opnieuw en luider. Mevrouw Xavier stond van haar bed naast Lydia's ledikant op, liep naar de deur en vroeg, wie daar was. Ik ben het, antwoordde een haar wel bekende stem. Mevrouw Xavier ontstelde, ze moest even ademhalen om tot zichzelf te komen. Geduld, zei ze, ik moet mij eerst wat kleeden. Binnen een paar minuten was zij gereed, doch alvorens de deur open te doen en haar bezoeker binnen te laten, overtuigde zij zich of haar schoonzuster goed sliep. Zij deed de deur van de slaapkamer op slot, legde den sleutel op een étagère en liet. eindelijk den laten bezoeker binnen. Er trad een man in haar kamer, die in een Als zijn Sokken heerlijk zitten JAAP SNOR ,hij Breit ALLES best, zooals TRUIEN, Pul lovers, enz. enz. Ie kl. reparatie enz. voor ALLE soorten wollen kleeding, kousen en sokken. (Ook de allerfijnste). Voor nieuw werk zijn wij no. 1.) Zuidstraat 19, Den Helder. Voor Wieringen bij Jb. Kaleveld. Stallen en garages staan leeg. Groote beroemde en dure restaurants hebhen al sedert lang hun deuren gesloten. Waar zijn de tijden, dat men tegen het thee-uurtje voor de voorname tea rooms een eindelooze file luxe wagens met gegaloneerde chauffeurs zag. Dat alles is voorbij. Erger nog is de middenstand er aan toe. Als een citroen uitgeperst door de belastingen is voor het rneerendeel „he strugle for life" een onoplosbaar probleem geworden, één zorg van vroeg tot laat, hoe de twee einden aan elkaar te knoopen. De toon van dezen brief aldus schrijft de berichtgever, klinkt wat somher, omdat ik een dezer dagen een buitengewoon trieste ontmoeting had. Hij, het sjofele, oude mannetje dat langs de huizen voortsjokte, heeft me volle toestemming gegeven aan ieder een zijn lot te vertellen. Zijn naam Poiret. Poiret, de wereldberoejnde modeko ning, de man die aan elegant Parijs, Londen, Weenen en Amerika de mode voorschreef l Poiret, wiens creaties sensatie maakten Poiret, de zoo gevierde mode-kunste naar is thans een arme werklooze, die vandaag niet weet hoe hij morgen zal eten. De gelijkenis was zoo typeerend dat we onwillekeurig even voor hem stil stonden. En Poiret, onze aarzeling begrijpend: Ja, ja, ik ben werkelijk Poiret. Maar „cher maitre" (want zoo werd hij algemeen genoemd), wat is er gebeurd Hoe komt u er zoo aan toe Toen deed hij ons het verhaal, de lij densgeschiedenis van zooveel ande ren, hoe de crisis was gekomen, hoe de rijke klanten één voor één wegble ven, hoe hij zijn collecties voor een prikje had moeten opruimen ten ein de zoo lang mogelijk staande te blij ven, hoe het laatste verzonken -w/w Sn dien put en hoe hij eindelijk het eens zoo beroemde huis Poiret, met zijn prachtige salons, waarin héél den dag de mannequins defileerden, had moe ten liquideeren. Toen heb ik van alles geprobeerd het laatst als filmfigurant maar ook daar was geen werk «meer cn nu moet ik driemaal per week naar het bureau om daar mijn kaart te laten afstempelen als werklooze teneinde tien francs uit de werkloo- zenkas te kunnen innen Autobus in Zee gestort. Zeventien dooden. Bij een auto-ongeluk, in de nabij heid van Guyotville (Algiers) zijn 17 personen om het leven geko,men. De chauffeur van de geheel bezette auto bus trachtte op den langs de rotsen voerenden weg van Guyotville naar Algiers een vrachtauto te passeeren. De chauffeur verloor daarbij de macht over zijn stuur. De wagen begon te slingeren, raakte van den weg af en stortte 18 Meter omlaag in Zee. Alle inzittenden, 17 in geial, vonden den grooten mantel was gehuld en van wiens gelaat, verborgen als het werd door den af hangenden rand van zijn hoed en den hoog- opgezetten kraag van zijn mantel, bijna niets te onderscheiden viel. Hij stak mevrouw Xa vier zijn hand toe. Deze scheen dat evenwel niet te bemerken. Zij meende daareven wel de stem van haar broeder te hebben gehoord, maar thans her kende zij hem niet. Die man had, het is waar, wel de bewegingen en het postuur van Rouquin, maar Rouquin's gezicht was het niet. Zoo hij inderdaad Lydia's echtgenoot was, met welk doel had hij zichzelf dan zoo onherkenbaar veranderd Was Lydia's mis daad misschien reeds ontdekt Zoo peinsde mevrouw Xavier. - Hoe is het vroeg Rouquin, ken je me niet meer, Felicia Nu, niets is mij aangena mer dan dat! Als mijn eigen zuster mij voor een vreemdeling aanziet, zal wel geen ster veling mij herkennen en dat was juist mijn verlangen. Ik zou echter ook wel graag mijn houding willen veranderen, als dat kon, want er zijn voorbeelden van, dat zelfs aan den rug, de schouders of den gang iemand her kend werd door zijn vijanden En heb je dan zulke verwoede vijanden vroeg mevrouw Xavier, die onwillekeurig voor den gevaarlijken man terugdeinsde. Rouquin scheen dat laatste niet eens op te merken. Ieder mensch heeft zijn vijanden, zei liij. Ik ben gekomen, om je te zeggen dat ik weldra van het wereldtooneel zal verdwijnen. Morgen ben ik weg. Morgen kun je mij be schouwen als dood en begraven. Rouquin's zuster begreep dat niet, zij durf de evenwel haar broeder niet verder vragen. Den zonderlingen, ietwat spottenden toon, waarop hij gesproken had, kon hij wel op zettelijk hebben aangeslagen om haar te misleiden, zij verkeerde in groote onrust. - Het is onnoodig te zeggen, hernam Rou quin, dat er wel niet veel menschen mijn begrafenis zullen bijwonen. Ieder, die van de wereld scheidt, laat overigens ongelukkigen en gelukkigen achter, wat mij betreft, ik zal twee dames gelukkig hebben gemaakt, na melijk de politie en de justitie. Verlang nu maar geen bijzonderheden te weten, dat zijn dingen, waarvan je toch geen begrip hebt. Zoodra men de zekerheid heeft, dat Rouquin goed en wel dood is, zal men ook niet meer naar Rouquin zoeken, daaromtrent kun je onbezorgd wezen. Ik vertel je dit alles, onv dat, als iemand hier soms navraag mocht komen doen, of je zou willen uithooren om trent een zekeren Rouquin, je doodeenvoudig zoudt kunnen antwoordenMijn broer is dood en begraven. Al staat het dus met mij zelf slecht, mijn financiën staan niet kwaad, dat begrijp je toch. Dat is nog zoo onaardig niet, vind je wel Mevrouw Xavier wist werkelijk niet, wat haar broeder in zijn schild voerde. Wilde hij nu in waarheid van het wereldtooneel ver dwijnen, of wilde hij alleen de wereld doen gelooven, dat hij dood was. Voor ik dus voorgoed verdwijn, hervatte Lydia's man, wil ik je vragen of je wel genoeg hebt om van je schraal pensioen te leven. Heb je geld noodig Neen, antwoordde mevrouw Xavier. Toch had de oude vrouw zich in alles moe ten bekrimpen, sedert zij ook uit eigen mid delen voor Lydia had te zorgen. Mevrouw Xavier hoopte, dat dit antwoord haar broeder zou tevreden stellen, zoodat hij zijn bezoek niet langer zou rekken. Maar de vermomde dacht nog niet aan vertrekken, zooals het scheen, want hij schoof bedaard een stoel bij en nam plaats. Het is mijn gewoonte niet, vervolgde hij om mij voor niets een dienst te laten bewij zen. Ik geloof wel, dat ik op je stilzwijgend heid rekenen mag, maar het is mij pijnlijk te weten, dat het je aan veel dingen ont breekt, die ik je zoo gemakkelijk verschaffen kon. We zien elkander nooit weder, Felicia, dat is een uitgemaakte zaak. In dit pakket hij bracht een bundel papieren te voorschijn in dit pakket zul je twintig bankbiljetten vin den van duizend francs. Of heb je meer noodig dood. Nader wordt nog gemeld De auto bus was bij St. Eugcne in botsing ge komen met een particuliere auto, waarvan de beide inzittenden ernstig werden gewond. De autobus raakte aan bet s'inge- ren, sloeg door een afrastering heen en viel 15 M. diep in het water. Pas na zes uren konden de lijken van negen passagiers worden geborgen. Cosijns en Van der Eist te Brussel. Verslag over den stratosfeer tocht. Donderdagavond heeft Cosijns een korte toespraak voor do radio gehou den waarin hij verklaarde, dat de weersomstandigheden zeer gunstig zijn geweest, wat niet wegneemt dat een stratosfeerlocht een zware taak is. De hoogte, die werd bereikt, be droeg ongeveer 16000 meter. Aange zien de meettoestellen nog niet offi cieel zijn onderzocht, blijft een ver schil van enkele honderden meters mogelijk. Zeer voldaan toonde Cosijns zich over de werking vau het stabili satie-toestel, dat voor het eerst werd meegenomen. Grooten indruk heeft op Cosijns gemaakt de koude, waaraan hij en helper in de stratosfeer waren bloot gesteld. Bijzonder onaangenaam was het ook, dat zij zich tijdens de vlucht, die veertien uur duurde, in den gon del nauwelijks bewegen konden. Ge durende al dien tijd waren zij bezig met wetenschappelijke waarnemin gen en het verrichten van stralenme- tingen. De aarde was meestal door 'n dicht wolkengordijn verborgen. Was dit gordijn af en toe verbroken, dan zagen zij een prachtig gekleurde land kaart, waarop alle bodemverschillen en geografische bijzonderheden bij zonder scherp en duidelijk waren le onderscheiden. De ballon had een ge middelde snelheid van 5S K.M., wat cclitor g-ccn enkolo invloed had op -.d® physieke gesteldheid van, de Ijucht- vaarders. De gondel bleef prachtig in evenwicht. Interessant was ook de aanblik, die de hemel op 16000 meter hoogte bood. Hij had een ondefinieerbare kleur, die misschien het best met diep violet blauw kan worden aangeduid. De zon leek een zuiver witte schijf. Toen de ballonvaarders op 16000 me ter hoogte besloten den ballon te la ten dalen bevonden zij zich in het vol le licht, terwijl de aarde onder hen reeds geheel in donker gehuld was. De beide mannen hebben gedurende de veertien uur van hun vlucht nauwe lijks voedsel tot zich kunnen nemen, zoozeer waren zij door hun werkzaam heden in beslag genomen. Voor de na vigatie waren zij bijna geheel op de meteorologische waarnemingen aange wezen, die zij voor hun vertrek hadden kunnen verzamelen. Cosijns verklaarde, dat, liet mogelijk moest zijn, met een ballon, die van spe ciaal materiaal was vervaar igd, een hoogte van 30.000 meter te bereiken. Daarboven zou men echter moeilijk Mevrouw Xavier zag met afkeer naar het geld, waaraan volgens haar meening bloed moest kleven. Rouquin bemerkte het wel. Reeds bij zijn komst was het hem niet ontgaan, dat zijn zuster in haar houding tegenover hem geheel veranderd was. Hij las vrees, ja zelfs afkeer en'minachting in de oogen der weduwe. Zij moest dus het een en ander te weten zijn gekomen uit zijn leven. Zou de politie hier zijn geweest? dacht hij. In dat geval moest er nog haastiger gehandeld worden, dan waartoe hij reeds besloten was. Onwillekeurig zag hij om zich heen. Hij ontwaarde niets verdachts. Eén ding kwam den scherpzinnigen man nochtans vreemd voor, namelijk dat Felicia's slaapkamer zoo zorgvuldig gesloten was en dat de 'sleutel niet in de deur zat. Daar steekt wat achter, mompelde hij in zichzelf. Je neemt mijn kleine geschenk toch aan, nietwaar vroeg Rouquin, daar zijn zuster hem het antwoord was schuldig gebleven. Het zijn deugdelijke bankbiljetten De boosdoener zei dit slechts om tijd te winnen. Hij zag nu overal rond naar den sleutel der zoo geheimzinnig gesloten slaap kamer. Als hij dien nergens vond zou Felicia hem in haar zak hebben opgeborgen en het ging moeilijk, haar daarnaar te vragen. Rouquin wist wel dat zijn zuster zijn le venswijze niet al te best vertrouwde, maar nog nooit was zij zoo afgemeten tegen hem geweest als nu. Er kwam een donker vermoe den bij hem op. Het verdwijnen van Lydia, naar wie hij door heel Parijs tevergeefs had laten zoeken, kon wel in verband staan met Felicia's koelheid tegenover hem. Hij kende het hartstochtelijk karakter van zijn vrouw maar al te goed. Hij achtte haar in staat om zichzelf bij het gerecht aan te geven en ook hem aan te klagen, thans meer dan ooit, nu Andreas Senechal haar niet meer kon lief hebben. Zich te verzekeren van de stilzwij gendheid zijner vrouw, was voor Rouquin, zelfs voor den gestorven Rouquin een zaak van het grootste belang. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1934 | | pagina 1