25e JAARGANG
VRIJDAG 16 NOVEMBER 1934
No. os
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
HET WARE."
LANDBOUW - CRISIS - BUREAU.
W1ERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.—.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER
WIERINGEN
BCREAU:
Hippolytushoef Wieringen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVEBTENTliH:
Van 1 5 regels f 0.50
Iedere regel meer I 0.10.
'RUWE
HUID.
Schrale Lippen
Gesprongen Handen
STAAKT HET VUREN....
11 November 1918 Wapenstilstand.
Donderdag, 7 November 1918 is heten
aan het Fransche front knallen nog steeds
de schoten, fluiten nog steeds de scherpe
granaatsplinters in het rondIn de
verte dondert nog het Duitsche geschut. Maar
tóch is de laatste acte van een drama zonder
weerga, een tragedie van monsterachtige
grootte, begonnenDe Duitschers hebben
verzocht de voorwaarden te mogen vernemen,
die maarschalk Foch en zijn bondgenooten
wenschen te stellen voor het sluiten van een
eventueelen vrede Parlementairs zullen die
voorwaarden komen bespreken
De sector, waarin deze laatste ronde zich
zal afspelen, is die, waarin het corps van den
Fransch geneneraal Debeney is opgesteld.
Het is geen gemakkelijk terrein. De wegen,
vernield door granaattrechters, versperd door
versplinterde boomen, dienen tot rustplaats
van de laatste dooden van den wereldoorlog.
Meerendeels zijn het de lijken van gesneuvel
de Duitschers, die overal verspreid liggen.
Want den dag tevoren waren zij door de Fran
sche legercorpsen achteruit geslagen en daar
bij lieten velen het levende laatste doo
den
Herfstgeuren hangen in de luchtEr
ligt haast iets feestelijks over het kale, ver
nielde, doorploegde, trieste landschap.
Haudroy is ongeveer 2 K.M verder
De Fransche voorposten liggen ter weers
zijden van den zandweg, die naar La Capelle
leidt. Een geweldig gat is in dien weg gesla
gen. Bij hun terugtocht op La Capelle hadden
de Duitschers daar een mijn achtergelaten,
als vriendelijke begroeting van hun tegen
standers Kort daarop werd een deel van
dien weg door de Duitschers heroverd en men
herinnerde zich de mijn van Haudroy Drie
soldaten werden erop afgestuurd om de mijn
onschadelijk te maken. Maar het ding ont
plofte juist toen het drietal er vlak bij was.
Zij maakten een luchtspronghun lede
maten vond men her- en derwaarts ver
spreid in de velden, rondom den zandweg.
Er was 's morgens orde gekomen, dat in
den middag
het vuren moest worden gestaakt.
Dan zouden de onderhandelaars de Fran
sche voorpostenlijn overschrijden Iets on
gekends het vuren staken Er ligt haast
een zekere wijding in dat woord
Maar toen het uur aanbrak, waarop de
vuurwapenen zouden moeten zwijgen, waren
de soldaten niet te houdenVan wachten
was geen sprake „Voorwaarts" wilden zij,
de bemodderde poilu'sEn de granaat
trechters vulden zich opnieuw met dooden,
krijgsgevangenen werden gemaakt, gewonden
vielen weer krimpend terneerToen stuur
den de Duitschers op alle punten van de be
dreigde linie parlementairs naar de Fran-
schen Dat hielp „Staakt het vuren
werd overal geblazen.
De officieren, door generaal Debeney aan
gewezen om de Duitsche onderhandelaars te
ontvangen, waren reeds op de aangegeven
plaats de toegang tot la Capelle Daar
stond een steenen villa, omgeven door hooge
boomen. Daar was het bureau van een Fran-
schen majoor van den Staf gevestigd.
Op het afgesproken uur begaven de offi-
FEUILLETON.
eieren, waaronder ook een Duitsche koerier,
zich naar den weg, doorweekt van de regens,
die den laatsten tijd waren gevallen. Het was
geen prettig verblijf, daar op dien slijkerigen
weg en toen uur na uur verstreek, zonder dat
de Duitsche onderhandelaars verschenen,
besloot de Commissie van ontvangst, in de
villa verder te wachten. Inmiddels viel het
duister in
Het was bijna negen uur in den avond, toen
in de verte lichten naderden. De soldaten,
die den weg bewaakten, rekten zich nieuws
gierig uit, gewekt uit hun stoïcijnsche rust.
Deze poilu's beseften nog maar ten deele, wat
het naderen van die lichten voor hen kon
beteekenen Instinctmatig grepen zij hun
geweer vaster lichten, die naderenna
derden
Maar hun aanvoerder, de jonge kapitein
Lhuillier, 23 jaar oud, geeft een kort bevel
„Staakt het vuren was immers geblazen
De eerste auto is naderbij gekomeneen
enorme witte vlag in den koker voor het vaan
del gestokenblinkt in het licht van de
autolantaarns. Lhuillier stelt zich midden op
den weg en steekt den arm omhoog Halt
De remmen knarsen, de auto staat stil. Drie
andere auto's volgen
Een generaal, in groot tenue, de borst
bedekt met orden
stapt uit, nadert den Fransclien kapitein
„Général de Winterfeidt, de la mission de
parlementaires" allemands."
Hij spreekt uitstekend Fransch, is vroeger
militair attaché te Parijs geweest.
Mon capitaine.zegt de generaal, ik bied
u mijn welgemeende excuses aan, dat ik pas
zoo laat kom materieele hindernissen zijn
de oorzaak daarvande slechte toestand
van üe wegen. Ik heb de eer u de heeren van
mijn geleide voor te stellen
Generaal, antwoorde Lhuillier,, ik heb
geen bevoegdheid u officieel te ontvangen.
Ik verzoek u te willen instappen en mij te
volgen.
De Duitsche hoornblazer, die op de tree
plank van de eerste auto had gestaan, wordt
vervangen door een Franschen trompetter,
korporaal Sellier. En door den nacht van den
7den November klonken de regimentsmar-
schen van het 171ste regiment infanterie, van
het 19de en 26ste bataljon jagers te voet en
van alle andere korpsen van de 166ste infan
teriedivisie, die dezen sector bezet hield. Sol
daten kwamen over de omgewoelde velden
aanloopen, renden achter de auto's aan.
,Vive la France galmde hier en daar in het
donkerMaar enkele pessimisten kropen
weer achter hun mitrailleur, zij vertrouwden
het nog niet.
En
in het Duitsche hoofdkwartier
seinde de keizerlijke staatssecretaris b.d. Von
Hintze aan het ministerie van buitenlandsche
zaken te Berlijn
„Duitsche wapenstilstandscommissie van
daag 12 uur uit Spa in auto's vertrokken naar
de Fransche linies. SamenstellingStaats
secretaris Erzberger, voorzitter, gezant graaf
Oberndorffgeneraal-majoor Von Winter
feidt kapitein-ter-zee Banselow.
Verder reden een kapitein, een hoornblazer,
een tolk en twee schrijvers mee. Generaal Von
Gündell heeft zich teruggetrokken
Een tweede groep volgt vandaag om drie
uur namiddag uit hoofdkwartier van den
Duitschen legergroep onder den kroonprins,
majoor Düsterberg, majoor Brinkmann, ma
joor Kriebel, majoor Von Böttinger en op
wensch van staatssecretaris Erzberger en
graaf Oberndorff legatiedienst Freiherr Von
Lersner. Verder eenige officieren van admini
stratie en een journalist" wg.) enz.
Een snelle opeenvolging van telegrammen
was het resultaat van de onderhandelingen.
Op 11 November kon Von Hintze naar Ber
lijn seinen
„Wapenstilstand vandaag 11 uur 55 van
kracht geworden
No. 19.
De squire belde en toen de butler verscheen,
gaf hij dien het blad in handen en wees
zwijgende naar het bericht, terwijl hij hem
intusschen nauwkeurig gadesloeg.
De oude man had al veertig jaren lang de
gezamenlijke plichten van butler en lijfknecht
vervuld en zoo iemand, dan begreep hij dus
Adam Thurston.
Hij las met steeds toenemende belangstel
ling en, toen hij zijn heer het blad weer
overreikte, stonden hem de tranen in de
oogen.
„Ja, dat is de jongeheer, sir Dat kan
niet anders," zei hij met trillende stem.
„Nu, we zullen het gaan onderzoeken, Par
ker. Laat het rijtuig voorkomen en help mij
pakken. Wij moeten den trein van twaalven
nog zien te halen."
Een oogenblik stond Parker als aan den
grond genageldtoen ging hij vol vreugde
aan het pakken. De andere bedienden waren
ook ten zeerste verrast, want het was immers
onder hen bekend, dat de squire treinen en
auto's haatte, en voor zoover zij zich herin
neren konden, had hij nooit een lange reis
gemaakt.
De butler haalde zijn meester over, om den
nacht te Londen te blijvenmaar dien vol
genden morgen vertrokken ze al vroeg naar
Derbyhire.
Op den middag, toen Mary Armstrong in de
halldeur een luchtje stond te scheppen, eer
zij terug ging naar de ziekenkamer, zag zij
een rijtuig den weg op komen. Will had haar
de heele geschiedenis van Warwick verteld
en toen zij dus een grijzen, ouden heer zag
uitstappen, vatte zij instinctmatig, wie dat
was, en kwam al het bordes af, om hem te
verwelkomen.
Adam Thurston begroette haar met ouder-
wetsche hoffelijkheid.
„Madam", vroeg hij, „is dit Ladywood en is
u miss Armstrong
„Die ben ik. En u is zeker de oom van Thur
ston O, wat zal hij blij zijn
„Wordt hij dan beter Zal hij in staat
zijn, mij te zien vroeg de oude heer opge
wonden.
„Hij gaat prachtig vooruit," antwoordde
Mary opgewekt. „Hij is nu buiten gevaar en
de doktoren zeggen, dat hij over een paar
dagen al eens zal mogen opstaan."
Na den verterenden angst, waarvan de
oude heer steeds vervuld was, sinds hij dat
bericht in de krant gelezen had, verraste hem
deze mededeeling te zeer. Het hoofd zonk
hem op de borst, de eene hand stak hij in
den blinde uit naar Parker, die gelukkig al
tijd om en bij hem was, en terwijl Mary de
andere hand in haar arm trok, leidde zij hem
de enkele treden van het bordes op en zoo
de koele hall binnen.
„Gaat u nu allereerst eens uitrusten,"
drong zij. „U heeft een vermoeiende reis ge
had. Het is heel mooi van u, om te komen."
Parker zorgde, dat zijn heer zich rustig
neervlijde op de makkelijke bank en Mary
zelve kwam met enkele ververschingen aan,
en toen hij weer wat bekomen was van zijn
flauwte, ging zij bij hem zitten en beant
woordde al zijn vragen.
Daar haar gezichtje straalde van blijd
schap en geluk en zij er allerbevalligst uitzag,
geheel in het wit gekleed, zooals zij wist, dat
Warwick haar het liefste zag, vond de squire
haar verrassend mooizij had ook niets van
het voor hem zoo hinderlijk moderne in de
vrouw, maar bezat een soort bescheiden waar
digheid, die hem volkomen op zijn gemak
deed zijn met haar.
„U wilt hier toch wel blijven logeeren, tot
uw neef beter is vroeg zij op over redenden
toon. „Het is hier een kalm huishouden en u
zult niets missen van uw huiselijke geriefelijk
heden. Om der wille van Thurston vraag ik
u, om te blijven, want het zal nog wel lang
Groot was de blijdschap, de hoop, in alle
landen ter wereld
„Het was een paar minuten vóór het elfde
uur van den elfden dag der elfde maand,
schrijft Winston Churchill in zijn boek „Drie
jaar wereldbrand" en ik stond aan het ven
ster van mijn kamer, die uitzag op Northum-
berland Avenue, richting Trafalgar Square.
Ik wachtte daar tot de Big Ben zou vertellen,
dat de oorlog voorbij was. Mijn geest dwaal
de terug over de bloedige jaren naar het ta
fereel en de aandoeningen van den nacht
op de admiraliteit, toen ik naar datzelfde
carillon luisterde, om dan het teeken tot den
oorlog tegen Duitschland aan onze vloten en
eskaders over de geheele wereld te geven
En nu was alles geleden
De minuten verstreken, ik voelde eer mat
heid dan jubel. Het geheele enorme uitrus-
t-ingsbedrijf, waar ik als minister van justitie
de verantwoordelijkheid voor had, was als
met één slag weggevaagd, liet een leegte ach
ter. En mijn geest bleef werktuiglijk hangen
aan de problemen van de demobilisatie. Wat
moest er met onze drie millioen munitie-ar
beiders gebeuren Hoe smeedde men zwaar
den om in ploegijzers?De hefboomen
moesten worden overgehaaldmet volle
kracht achteruit
En toen, plotseling, de eerste slag in de
verte. Ik keek opnieuw naar de breede staat
onder mij. Zij was verlaten. Uit een portiek
van een der groote hotels, in gebruik van re-
geeringsdiensten, stoof het slanke figuurtje
van een typistetje, dat wildweg gesticuleer
dejuist toen de tweede slag van den Big
Ben weer klonk. Dan ijlden opééns van alle
kanten mannen en vrouwen de straat op.
Stroomen volk golfden uit alle gebouwen De
klokken van Londen begonnen te luiden
Northumberland Avenue was gevuld met dui
zenden menschen, die opgewonden heen en
weer rolden schréeuwend en gillend van
vreugd Ik kon zien, hoe het op Trafalgar-
Spuare reeds krioelde. Rond om mij, in het
Hoofdkwartier zélf, Hotel Metropole, was de
grootste wanorde uitgebroken Deuren sloe
gen dreunend dichtvoeten klikklakten de
gangen door. Iedereen stond van zijn bure
austoel op, wierp pen en papier terzijde....
Alle banden waren verbroken Het tumult
nam toewakkerde aan tot een storm.
De straat was een siedende lij venmassa. Vlag
gen verschenen als bij tooverslag Stroomen
mannen en vrouwen golfden aan van het
EmbankmentZij vermengden zich met
vloeden, die aanstuwden van het Sstrand op
hun weg, om den koning te gaan toejui
chen. Vóórdat de laatste klokkentoon was weg
gestorven, waren de strenge, op oorlog en
luchtraids gespannen, ordelijk-gedrilde stra
ten van Londen, verkeerd in een zegevierend
pandaemonium De ketenen, die de wereld
hadden gekluisterd gehouden, waren verbro
ken .'Schakels van gebiedende noodzaak,
schakels van discipline, zelfopoffering, scha
kels van eer, die het grootste deel der mensch
heid hadden samengehouden, tot dreunend
werk voor een onontkomelijke taak dat
alles was losgesprongen op het geluid van een
paar klokslagen
Veiligheid, vrijheid, vrede, tehuis, de lieve
gestalte bij het haardvuur dat had men
weer na 52 maanden van grimmige ontwrich
ting. Althans, zoo scheen het op dat oogen
blik.
Het gordijn valt over het lange front in
Frankrijk en Vlaanderen. De verzachtende
handen van tijd en natuur, het snelle herstel
der wreedzame industrie, hebben reeds de
kratervelden en gevechtslijnen, die in wijden
boog tusschen de Vogezen en de zee, voor kort
nog de lachende velden van Frankrijk be
smeurden, doen verdwijnen De puinhoopen
zijn herbouwd, de versplinterde boomen door
nieuwe vervangen. Alleen de kerkhoven, de
monumenten en kapel torenspitsjes met hiér
en daar een vervallen loopgraaf, of een groo-
Bertels' Kunstkorrel in de praktijk.
De heer P. van Dongen, Terheyden, N.Br., schrijft ons dd. 26 October 1934:
Over de reBUltaten met Bertels1
Opfokvoeder en Bertels' Kunst-
korrel ben ik uiterst tevreden.
Myn 92 jonge hennen,gedurende
8 weken opgefokt met Bertels'
Opfokvoeder en daarna uitslui
tend met Bertels' Kunstkorrel,
begonnen reeds op 4£ maand te
leggen en leggen thans op 5s
maand reeds gemiddeld 50 eie
ren per dag.De voederkosten
bedragen 0.7 ot.per kip p.dag.
Gedurende deze maand geven wij bij aankoop van iedere 200 Kg. Bertels' Pluimvee
voeder één droogvoederbak cadeau. Bestel bij Uw leverancier of waar niet ver
krijgbaar direct aan de fabriek.
Bertels' Oliefabrieken N.V., Amsterdam (O.)
te granaattrechter, dringen den reiziger de
herinnering op aan het feit, dat hier 25 mil
lioen soldaten streden en dat 12 millioen zijn
gewond of gedood in de grootste der mensche
lijke worsteling Genadige vergetelheid weeft
haar sluiers, de invaliden strompelen w
de treurenden vallen terug in den triesten
schemer van herdenking. Nieuwe jeugd staat
op en eischt haar rechten. En de stroomen
der eeuwen vloeit voorwaarts, zelfs over de
slagzöne, alsof alles slechts een droom ware
geweest.
duren, eer hij goed genoeg is om u te zien."
Parker, die achter den stoel van zijn heer
stond, kon zijn ooren haast niet gelooven,
toen zijn meester de uitnoodiging aannam.
Naar de beschrijving, die Mary van hem
had gekregen, vond zij hem bepaald vriende
lijk. Zij had besloten, hem naar de kamer
van Warwick te geleiden en met zijn ouder-
wetsche hoffelijkheid, bood hij haar weer
den arm.
Hij stond een oogenblik stil voor een van
de vensters op het portaal en keek vol wel
behagen uit over het schoone landschap.
„Dit is een mooie, oude plaats, miss Arm
strong. Ik voel mij vereerd door de mij ge
boden gastvrijheid, ofschoon het mij ook
weer, bezwaart, dat mijn neef en ik zoozeer
bij u in de schuld staan. Mag ik ook vragen,
wat hem eigenlijk de gunst bezorgde, dat hij
hier binnengedragen werd hij, de vreemde,
die toch geen recht had
„Hij had er alle recht op", viel Mary blozen
de in. „Waar anders zou hij ook heengevoerd
zijn Dit was immers de beste, de eenige
plaats voor hem, en ik
,En u?" viel de squire in, is niet alleen
miss Armstrong van Ladywood, de vrouw die
hem het leven redde, maar
de vrouw, die belooft heeft, de zijne
te worden, als u er niet op tegen heeft."
De squire nam de hand, die op zijn arm
rustte, en drukte die aan de lippen.
,U doet hém en mij veel eer met die be
lofte," antwoorde hij vol overtuiging.
Wat er voorviel gedurende het korte sa
mentreffen van de twee, die een menschen-
leeftijd lang als vader en zoon met elkaar
hadden omgegaan, kwam Mary zelfs nooit
te weten maar dat oom Adam zijn neef weer
volkomen in zijn gunst had aangenomen,
daaraan hoefde niemand te twijfelen.
Heerlijke dagen volgden voor de verloofden;
heel de atmosfeer op Ladywood ademde ge
luk. De squire genoot van zijn wandelingen
in den tuin met Mary en hij besprak allerlei
van zijn zaken met zijn neef, die nu op de
sofa mocht liggen.
GEWESTELIJKE TARWE - ORGANISATIES
VOOR NOORD- EN ZUID-HOLLAND.
Mededeeling aan leden-aangeslotenen.
Prijsschaal voor tarwe.
In de laatste helft van Augustus is via de
Landbouwpers en de plaatselijke pers de
prijsschaal voor de tarwe van Oogst 1934 ter
kennis van de leden-aangeslotenen gebracht.
In de publicatie is de prijs voor de B.-klasse
als volgt
Per 100 K.G.Augustus f 10.35 Septem
ber f 10.45; October f 10.55; November f 10.65;
December f 10.75 Januari 1935 f 10.90;
Februari f 11.05 Maart f 11.20 April f 11.35.
In vervolg op genoemde publicatie deelen
wij thans mede, dat de Besturen besloten
hebben tusschen iedere klasse 2 tusschengra-
deeringen aan te houden in den vorm van
plus- en min-kwaliteiten.
Het prijsverschil tusschen de volledige klas
sen en de tusschengradeeringen is vastgesteld
voor de plus-kwaliteit f 0.17 meer en voor de
min-kwaliteiten op f 0.16 minder dan de
prijzen bij de volle klassen behoorende.
Ter verduidelijking laten wij hieronder de
prijsschaal met tusschenklassen voor de
B.-kwaliteiten volgen
B.-f B. B.—
November f 10.82 f 10.65 f 10.'
December f 10.92 f 10.75 f 10.!
Januari f 11.07 f 10.90 f 10.74
Februari f 11.22 f 11.05 f 10.!
Maart f 11.37 f 11.20 f 11.04
April f 11.52 f 11.35 f 11.19
De prijs voor de A.-klasse met naastliggen
de gradeeringen is f 0.50 per 100 K.G. hooger
en voor de C.-klasse met naastliggende gra
deeringen f 0.50 per 100 K.G. lager.
BIJBETALING OP DE REEDS GELEVERDE
TARWE.
Nu de definitieve monsters zijn vastgesteld
kan op het voorschot van f 9.- per 100 K.G.
tarwe, welke vóór 1 November is geleverd, de
Van Thunston Hall sprak hij maar zeer
weinig en ééns vroeg Warwick Mary in
scherts, of zijn oom zijn leven lang verder
op Ladywood meende te blijven. Hij beweerde,
dat hij jaloersch was op den squire en klaag
de, dat hij zoo weinig van zijn verloofde zag;
maar Mary lachte dit bezwaar weg Zij wist
immers hoezeer de verzoening met zijn oom
had bijgedragen tot zijn geluk en zijn herstel.
De squire zinspeelde maar heel weinig op
de verlovingmaar ééns, toen Mary naast
hem stond, terwijl hij bij de sofa zat, vatte
hij haar hand in de zijne en zei
„Wij moeten den familie-verlovingsring la
ten komen, hè, mijn jongen Dan eerst zul
len wij ons geheel doordrongen voelen van
het feit, dat Mary een van de onzen wordt."
Een anderen keer weer verbaasde hij Thur
ston door zijn onverwachte vraag, waar zijn
neef wel op had willen trouwen, als hij niet
ten tooneele verschenen was.
Het antwoord luidde
„Ja, twee honderd pond 'sjaars is geen
vorstelijk inkomen maar Mary bezit wel
wat en dan had ik er waarschijnlijk nog wel
een weg op geweten om wat te verdienen."
„Hoe dan
„Wel, ik had beroepszanger willen worden.
Er is mij dikwijls gezegd, dat ik best een for
tuin verdienen kon met mijn stem
De squire keek hem aan, met een blik vol
verontwaardiging en riep
„Laat mij nooit meer van zulken nonsens
hooren Jij, een Thurston Zou je op
die manier in je onderhoud willen voorzien
„Nu, zoo uitlokkend komt het mij ook niet
voor, oom. En als u soms lust moogt voelen,
mij een paar pond per jaar meer te bezorgen,
dan zou mij dit een heel pak van het hart
zijn
„Een paar pond Al wat ik heb, is im
mers voor jou, mijn jongen En dat weet jij
ook wel. Je moet je vrouw op Thurston Hall
brengen en dat wel hoe eerder hoe beter
Ik zou graag een kleinen jongen van jou op
de Hall zien ronddartelen, eer ik ga
Warwick. Noch jij, nóch Mary zult mij een
rest worden nabetaald.
Indien de definitieve monsters precies ge
lijk waren aan de voorloopige, zoo zou deze
nabetaling gelijk zijn aan het verschil tus
schen de genoemde f 9.- en de hierboven
vermelde prijsschaal. Er is echter eenig ver
schil tusschen genoemde monsters, zoodat
de classificatie vóór 1 November niet geheel
juist is geweest.
Vandaar, dat de nabetaling in vele geval
len een weinig afwijkt van het bedrag, dat
men op grond der classificatie en de maand
van levering meent te mogen verwachten.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
TERWIJL DE SNELTREIN AANSNORDE
Aan den dood ontsnapt.
Toen Maandagavond omstreeks half tien
de overwegwachter J. O. de boomen bij den
Provincialen weg te Schalkwijk had neerge
laten om den sneltrein die om 21.20 uur uit
Utrecht vertrekt, te laten passeeren, zag hij
plotseling een auto met groote vaart aanko
men. De chauffeur bemerkte niet dat de boo
men waren neergelaten en reed, doordat hij
het gevaar pas eenige meters tevoren be
merkte, met groote snelheid tegen de spoor-
boomen. Deze werden omhoog gedrukt, zoo
dat de auto met de voorwielen op de rails
kwam te staan. De overwegwachter had de
tegenwoordigheid van geest, de lijn over te
snellen en de twee inzittende heeren uit den
wagen te trekken. Zij konden nog net bijtijds
eenige meters uit de voeten komen, toen de
sneltrein aankwam, de auto greep en aan
den kant van de Schalkwijksche Wetering
duwde. De auto was van voren geheel in el
kaar gedrukt. De trein stopte, doch kon na
eenig oponthoud de reis voortzetten. De te
genwoordigheid van geest van den overweg-
wachter had grootere ongelukken voorkomen.
ALS JONGETJES MET GEWEREN SPELEN.
Dinsdagmorgen heeft te Halsteren bij Ber
gen op Zoom in de woning van de familie
Langenberg een tragisch ongeluk plaats ge
vonden.
Het twaalfjarig zoontje der familie speel
de in een der kamers met een geweer. Plotse
ling trok het knaapje de haan over, met het
noodlottig gevolg, dat zijn zusje van 16 jaar,
dat zich in dezelfde kamer bevond, waar het
jongetje „speelde," een lading hagel in het
gezicht kreeg.
Onmiddellijk was een dokter ter plaatse.
Hij achtte overbrenging naar het ziekenhuis
te Bergen op Zoom gewenscht.
De toestand van het meisje baart geen
zorg, doch waarschijnlijk zal zij een oog moe
ten missen.
onderdak misgunnen in het oude tehuis, zoo
lang ik er nog ben."
Zoodra Warwick zich voor het eerst na dit
onderhoud weer alleen bevond met Mary.
trok hij zich zachtjes naast zich en sloeg den
arm om haar heen.
„Ik geloof, dat je oom betooverd hebt, lief
ste Weet je, wat hij mij voorgeslagen heeft?
Dat wij trouwen zouden, zoodra ik maar
in staat was om naar de kerk te gaan. Wij
hebben dan maar een paar korte wittebroods
weken, terwijl oom naar Thurston Hall gaat,
om daar alles voor onze komst in orde te
laten brengenJe vindt het toch niet be
zwaarlijk, Mary, dat de oude heer daar met
ons samenwoont
„Maar natuurlijk niet. Hij heeft zich zoo
edelmoedig betoond, dat hij dan ook verdient,
hoe wij zijn laatste dagen nog zoo gelukkig
mogelijk makenMaar, Thurston, ben ik
eigenlijk al niet te oud voor je Ik ben al
vijf-en-dertig
„En ik zes-en-dertig, dus dan win ik het
toch nog altijd van jeMaar laat ons hopen
dat wij nog vele jaren van liefde vóór ons
hebben en samen zullen wij dan oud worden,
hè, lieveling
Met tranen in de oogen van vreugde en
dankbaarheid drukte zij zich vaster tegen
hem aan.
HOOFDSTUK XIV
Gedurende de eerste dagen van Thurston's
ziekte, zoolang hij nog dobberde tusschen
leven en dood, had Will Armstrong opzettelijk
voor zijn zuster verzwegen de mededeelingen
van den zelfmoord van Daft Davy, De inspec
teur van politie was echter op Ladywood ge
komen en had gevraagd, of Warwick ook
sterk genoeg was om gehoord te worden. Na
Will's ontkennend antwoord had hij verzocht
dan miss Armstrong te mogen spreken. Nu
moest Will haar dus wel verslag doen van
Davy's dood en Mary ontstelde er van.
(Wordt vervolgd.)