DE IN DE PIJP.
26e JAARGANG
DINSDAG i© FEBRUARI 1935
No. 14
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
ToGF in J€ GAN?€L...
GERECHTIGHEID.
EEN VRIJGEZELLEN - BELASTING.
WIERINGER COURAÜT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER WIERINGEN
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels f 0.50
Iedere regel meer f 0.10
MAAR....
Douwe Egbertt Echte Triesche Zeereu-Baai en
Baai-Tabak. Melange van rijpe tabakKen.
ELK NEDERLANDER
Sedert het verschijnen van ons vorige arti
kel heeft zich ten aanzien van de vreemde-
lingenplaag weer heel wat afgespeeld.
Hoewel het niet in onze bedoeling lag nader
op dit onderwerp terug te komen menen wij
toch niet te mogen nalaten enkele punten
nog even aan te roeren.
Ter wille van de duidelijkheid is in onze
vorige verhandeling nagelaten te wijzen op
een Kon. Besl. hetwelk als gevolg van de
vreemdelingeninvasie tijdens de wereldoorloj
het licht zag n.1. de wet houdende nadere
voorschriften betreffende het toezicht op hier
te lande toevende vreemdelingen, het z.g.n.
vreemdelingenreglement.
Dit reglement bevat een bepalingen (art.
19) als gevolg waarvan het geoorloofd is,
vreemdelingen die gevaarlijk zijn voor de
openbare orde en veiligheid of die zich overi
gens niet houden aan de nader bij dit regle
ment gestelde eisen van toezicht, een be
paalde verblijfplaats aan te wijzen of wel
hen het verblijf in bepaalde plaatsen van
het land te ontzeggen.
Dit is de z.g.n. verbanning (ontzeggen van
verblijf in bepaalde delen van het land) en
interneering (aanwijzen van een verblijf
plaats). Als voorbeelden van internering noe
men we het verblijf van den ex-Keizer van
Duitsland in Doom en destijds van den ex-
Kroonprins op het (eveneens ex-)eiland Wie-
ringen.
Deze interneringen vonden vermoedelijk
meer plaats in het belang en de veiligheid
van betrokkenen zelf dan wel dat zij de
openbare orde en veiligheid zonden versto
ren. Wanneer zij zich vrij in het land hadden
mogen ophouden zou hun verschijning op
bepaalde plaatsen tot ongeregeldheden aan
leiding hebben kunnen geven. Een beter voor
beeld vinden we nog in de Belgische militaire
vluchtelingen die in kampementen werden
ondergebracht en onder streng toezicht ston
den ingevolge meergenoemd reglement.
Thans vernemen we dat een aantal uitge
weken Duitsche communisten in arrest zijn
gesteld omdat zij actie voerden tegen de
Nederlandse regering. Ondank is 's werelds
loon
In de wet op de toelating en uitzetting van
vreemdelingen zagen we dat vreemdelingen
gevaarlijk voor de openbare orde en rust op
last van de Kroon over de grens kunnen wor
den geleid en het zal velen een raadsel zijn
waarom de regering nog aarzelde aan deze
bepaling uitvoering te geven.
Dit komt omdat zij behoren tot de cate
gorie politieke vluchtelingen en daarom val
len zij niet onder de wet toelating en uitzet
ting van vreemdelingen.
Dit wordt gedaan uit een oogpunt van men
selijkheid want men weet van te voren dat
deze vreemdelingen wanneer zij worden uit
gezet een warme ontvangst van de Nazzi's
wacht.
Uitzetting zou dus gelijk staan met feite
lijke uitlevering en daartegen verzet zich de
wet regelende de uitlevering van vreemde
lingen.
Nederland sloot ingevolge deze wet met
vele staten een verdrag waarin alle of ver
schillende van de 26 in deze wet opgesomde
misdrijven voorkomen op grond waarvan
uitlevering kan plaats vinden. Dit zijn z.g.n.
represailleverdragen wederkerigheidsver
dragen). Op niet in het verdrag genoemde
misdrijven vindt geen uitlevering plaats en
evenmin geschiedt uitlevering aan landen
waarmede geen verdrag is gesloten.
Als .gevolg daarvan wist ook de beruchte
zwendelaar Liebermann, directeur van de
Veendammerbank, uit de handen van de Ne-
derlandsche politie te blijven, omdat hij zich
in Finland ophield, een land waarmede geen
verdrag was gesloten.
Maar ter zake, als internationaal recht
geldtgeen uitlevering voor een politiek ver
grijp. In Duitsland nu beschouwt men com
munist en alles wat niet voetstoots achter
het Hittelr-banier meeloopt (of mee mag loo-
pen) als politiek misdadiger, landverrader
enz. en zij zijn er hun leven niet zeker. Van
daar hun vlucht naar Holland.
Zet Holland hun weer over de grens omdat
zij de orde verstoren dan is dit verkapte uit
levering. (Uitzetting (over de grens vanwaar
ze zijn gekomen) en uitlevering (op verzoek
van de nabuurstaat) is dus niet mogelijk.
Uitzetting over de grens van een andere na-
buurstaat gaat ook niet want deze zouden de
heren gauw retour, zenden. Het eenige wat er
op zit is dus hierhouden
Het spreekt vanzelf dat op hen ook het
straks genoemde Vreemdelingen reglement
van toepassing is.
Willen zij zich niet aan de bepalingen daar
van onderwerpen of verstoren zij op andere
wijze de orde en rust, dan stellen zij zich
bloot aan toepassing van het straks aange
haalde art. 19, op grond waarvan hun een
bepaalde verblijfplaats in het Rijk kan wor
den aangewezen, waarbuiten zij zich niet
mogen begeven.
Het is duidelijk dat dit de Amsterdamse
onruststokers staat te wachten. We zijn al
leen benieuwd naar dit interneringswerk -
concentratiekamp of hoe men het noemen wil
zal komen.
Het aantal politieke vluchtelingen, waartoe
ook de Duitsche joden behoren, raken we
dus, behoudens een omwenteling in het land
van herkomst, niet zo gemakkelijk kwijt. Het
behoeft geen betoog dat hun aantal heel wat
groter is dan dat der buitenlandse zwerven
de gelukzoekers, avonturiers, werklozen enz.,
waaraan wij ons eerste artikel wijdden. Deze
mogen hier slechts verblijven op een geldig
reis- en verblijfpas. Het is misschien aardig
te weten dat deze welhaast nimmer verstrekt
worden omdat het bezit daarvan vrijwel geen
waarde heeft, althans niet voor de betrokke
nen.
Immers heeft men voldoende middelen
van bestaan dan mag men hier blijven, heeft
men dat niet dan moet men er toch uit. Het
gemis van een reis- en verblijfpas vereenvou
FEUILLETON.
No. 22.
Een blik van doodelijken haat trof hem.
Vastberaden rukte ze de deur open en trad
naar buiten. Stanway volgde haar op de hie
len.
Felicia droeg nog altijd het lichte kleedje,
waarin zij dezen nacht van haar man wel
licht voor immer afscheid genomen had.
Ze had alleen den zijden sluier, dien zij, met-
myrten bedekt, in de kerk gedragen had, om
hoofd en schouder geslagen. De nachtlucht
was koel, doch scheen haar niet te deeren.
Van geen aardsche zaken scheen ze zich meer
bewust. Zij liep als in een droom, met haar
oogen vol tranen, naar de sterren opgeheven.
Stanway, die haar met een somber gelaat
volgde, was het, alsof ze in zichzelf bad.
Op het oogenblik. dat Felicia in de vesti
bule van het hotel trad, veranderde ze van
houding en op haar tot nu toe bedrukt en
bekommerd gelaat kwam een trotsche uit
drukking.
De secretaris was verrast opgesprongen,
toen hij de jonge vrouw, die een paar uur
geleden door haar echtgenoot verlaten was,
hier alleen, midden in den nacht, zag binnen
komen.
„Is er iets gebeurd vroeg hij onderdani!
Felicia schudde haar hoofd. „Ik moet u
een gewichtigen brief overhandigen, mijn
heer. Ik zou graag willen, dat u op het cou
vert uw handteekening zette. U kunt dan,
wanneer het noodig mocht zijn, aangeven,
wanneer ik u dezen brief overhandigd heb.
Het kon mogelijk zijn.
Ze brak af. Door plotselinge heeschheid kon
ze geen woord meer uitbrengen.
Daar de secretaris haar niet verstond, zoo
digd de uitwijzing omdat de vreemdeling dan
direct over de grens mag worden gezet het
geen voor een rechtens-toegelatene slechts
bij uitspraak van den kantonrechter mag ge
schieden. Het niet verstrekken van een reis-
en verblijfpas is dus voor beide partijen wel
zo gemakkelijk. De vreemdeling kan dan des
te spoediger in Holland zien terug te komen
in de hoop weer voor enige tijd de waakzaam
heid van de Vreemdelingendienst te ontlo
pen.
Naast de politieke vluchtelingen en de hier-
bedoelde ongewenste vreemdelingen (afgezien
van de vraag of eerstgenoemden wèl gewenst-
zijn) hebben we dan nog de tienduizenden
die in Nederland werk hebben gevonden.
Wel legt Arbeidsbemiddeling het aannemen
van buitenlandse werkkrachten meer en
meer belemmeringen in den weg, maar een
algeheel verbod is er nog lang niet. Ten aan
zien van dienstboden b.v. is het nog vrij
hopeloos.
Men moet echter steeds bedenken dat der
gelijke maatregelen de belangen van Neder
landers in den vreemde door te verwachten
tegenmaatregelen schaden. In de Kamer b.v.
is reeds meerdere malen aangedrongen op
maatregelen tegen de vestiging van vreemde
zakenlieden.
We zijn er van overtuigd dat al deze onder
werpen de volle aandacht der regeering heb
ben en we hopen van harte dat zij deze moei
lijke kwestie's tot een bevredigende oplossing
zal weten te brengen.
Moge het onze lezers door deze en onze vo
rige verhandelingen duidelijk zijn dat een
sluiten der grens en een uitwijzen van al wat
niet Nederlander is, wel een methode is, doch
niet de juiste, om de vreemdelingenplaag tot
het verleden te doen behoren.
(Nadruk verboden.)
,',Ons Noorden" (R.K.) pleit voor een
nieuwe belasting.
Veel erger dan de druk van de directe
belastingen, is die van de indirecte be
lastingen, aldus betoogt het blad. Daar
over zijn de laatste dagen zeer interes
sante cijfers verschenen, die ons wel
heel wat zeggen.
Het laatste jaar voor de crisis, n.1.
1929, bracht aan de directe en indirecte
belastingen voor het; Rijk op een bedrag
van 600 iinilioen, waarvan de kleinste
helft, n.1. 46 pCt. werd opgebracht door
de indirecte belastingen.
Over 1934 was dit cijfer van 600 milli
oen gedaald tot 500. Maar de opbrengst
der direchte belastingen daalde van
320 op 170 millioen,^daarentegen stegen
de indirecte belastingen van 280 op 340
millioen. Op het oogenblik wordt dus
67 pCt. van onze belastingen opgebracht
door de indirecte heffingen, dat zijn
dus belastinggelden, die we niet direct
brengen naar het belastingkantoor,
maar die we betalen bij het koopen van
suiker, tabak, thee, koffie, vleesch enz.
Over deze belangrijke wijziging in
ons belastingstelsel moet men niet ge
ring denken. Want bij de heffing van
de directe belastingen wordt, rekening
gehouden met de financieele draag
kracht van het gezin, ook met de groot
te vanh et gezin. Bij de directe belasiin
gen is daarvan echter geen sprake.
Daar betaalt de arme evenveel als de
rijke en wat nog erger is, de moeder
van het groote gezin meer dan die van
het kinderlooze gezin, om dat haar ver
verbruik veel grooter is.
moest zij zich geweld aandoen, om haar
wensch te herhalen. Hoofdschuddend voldeed
de secretaris aan haar verlangen.
„Sluit nu den brief weg, totdat hij afge
haald wordt"
Dit gebeurde eveneens.
„Ik dank u, mijnheer Ze boog haar hoofd
en ging naar de deur.
De hotelbediende volgde haar een weinig
opgewonden, om haar naar haar verder ver
langen te vragen. De jonge vrouw keek ech
ter niet meer om, maar snelde, zoo vlug
haar voeten haar dragen konden, naar de
villa terug.
Op dit oogenblik vloog Stanway ook uit zijn
schuilhoek en de deur uit.
De secretaris vroeg den Amerikaan, die de
Duitsche in haast volgde, wat er toch aan de
hand was, doch hij kreeg geen antwoord.
Dadelijk daarop klonk een hartverscheu
rende kreet uit de laatste villa. De secretaris
sprong de trap af.
Hij zag nog, hoe een licht, fladderend voor
werp, dat bij het zwakke licht der maan on
duidelijk te herkennen was, van de leuning
van het terras zich in de diepte stortte. Dit
geschiedde nog voordat de om hulp roepende
heer Stanway, die beide armen angstig uitge
strekt hield, toegesprongen was.
De secretaris herhaalde het hulpgeroep van
den Amerikaan. Kellners en gasten wierpen
de vensters open, vragende stemmen
daarop zenuwachtig heen en weer geloop voor
het huis. Eindelijk werd men gewaar, wat er
te doen was.
De aardige jonge Duitsche, de echtgenoote
van den heer Hüttl had zich over de leuning
van het terras in de diepte geworpen.
Het was op dezelfde plek geschied, waar
gasten, die nog laat op waren, tegen midder
nacht, de jonge vrouw haar man hadden zien
nawuiven.
De lange, soupele sluier was bij den val aan
de balustrade blijven hangen. Als een lichte
wolk zweefde hij nu over den donkeren rotsi-
gen afgrond zachtjes door de nachtwind
op en neer bewogen.
En de vrijgezel, die liet best belasting'
kan betalen, ontloopt de indirecte belas
ting voor een belangrijk gedeelte, om
dat bij er geen huishouden op na houdt.
Juist voor deze groep van personen,
die best wat meer zouden kunnen be
talen, is de verschuiving in de belas
ting-opbrengst gunstiger geworden.
Deze ongunstige verhouding wordt
intusscben nog ongunstiger, wanneer
men ook andere cijfers bier in het ge
drang brengt.
Het blad denkt b.v. aan dë f 180 mil
lioen crisisheffing voor steun aan den
landbouw, wat ook een indirecte belas
ting is, zonder eenige progressie en in
bijzondere mate drukkend voor bet
grooteg gezin.
Het blad denkt hier verder aan de ex
tra kosten van de contigenteerings-
maatregelen en tariefsverhooging, ook
een indirecte belasting, even zwaar
drukkende op de armen als op de rij
ken en bijzonder zwaar drukkend op de
groote gezinnen.
Bij deze geweldige heffingen aan in
directe belastingen komen ook nog de
niet geringe bedrijfswinsten, die thans
geëiscbt worden door provinciale en
gemeentelijke besturen bij het leveren
van licht, gas en water. Ook die bedrij
ven zijn belastingobjecten geworden en
eiscben een zwaar drukkende indirecte
belasting.
De gevolgen van deze geweldige stij
ging van de indirecte belastingen moet
men niet onderschatten, want bet be-
teekent, dat langzamerhand in ons ge-
heele belastingstelsel het zoo recht
vaardige beginsel van progressie n.1.
dat degene die het meeste bezit, ook het
meeste betaalt, meer en meer verdwijnt
zoodat ons belastingstelsel niet alleen
steeds zwaarder gaat drukken, maar
ook onrechtvaardiger wordt, vooral
ten koste van den kleinen man.
Daarom zou het blad nog eens willen
vragen, ligt in dit alles ook geen rechts
grond, dat men eindelijk er eens toe
overgaat om ook in ons land een vrijge
zellenbelasting te gaan heffen
Want. juist voor deze menschen
wordt de toestand steeds gunstiger ten
koste van de gezinnen.
Uitvoer Waddenzeeharing naar
Duitschland
Dit seizoen niet mogelijk
De Kamer van Koophandel en Fa
brieken voor Friesland wijst in een
adres aan den Minister van Economi
sche Zaken op een bericht, waarin
wordt gezegd, dat zijn verificatie op
het. departement inderdaad juist blijkt
te zijn, n.1. dat het deviezencontingent
voor den uitvoer van haring naar
Duitschland is uitgeput, zoodat de vor
deringen voor de levering van baring
naar Duitschland na 8 Febr. niet meer
voor vereffening via de clearing in aan
merking komen. In verband met dit
bericht vestigt adressante de aandacht
op de otnstandigheid, dat de aanvoer
van Waddenzee-haring ongeveer half
Februari begint en voortduurt tot on
geveer Mei. Deze haring bleek in be-
langrijke quanta te worden uitgevoerd
Toen Theo Hüttl in Ventnor aankwam, was
hij niet weinig verbaasd, den vermeenden
overste Weindel in de wachtkamer van het
station aan te treffen.
Maar ook Weindel, die dadelijk op hem toe
trad, speelde den verbaasde. Hij vroeg nieuws
gierig naar de redenen, die zijn landsman plot
seling tot zijn vertrek hadden genoopt. „Nu,
wanneer u daar zooveel belang instelt,, over
ste," zeide de directeur ten laatste, „dan
ik u de beweegredenen tot mijn vertrek me-
dedeelen. Deze Hamburger Frits Beijer
die op zoo noodlottige wijze om het leven ge
komen is, was nog al hoog bij onze maatschap
pij verzekerd. Toen ik dat gisteren, door uw
toendoen, in de Hamburgsche courant las,
besloot ik dadelijk, deze reis naar Berlijn te
ondernemen. De plaatsvervangende directeur
is nieuw. Ik wil niet, dat in mijn afwezigheid,
fouten in de afrekening plaats vinden. Met
het sluiten en nakomen van verzekeringen is
zoo veel te doen."
Weindel had den spreker met verbazing van
het hoofd tot de voeten opgenomen. „Het is
voor het eerst, dat ik er van hoor, dat Beijer
bij de „Hammonia" verzekerd was Ik dacht
altijd, dat hij met de maatschappij „Polar-
stern" een contract had gesloten. Hm, nu,
ik heb daarover slechts vluchtig iets gehoord
en kan me dus wel vergissen."
In Portsmouth aangekomen, week de Duit-
scher geen oogenblik meer van de zijde van
zijn landsman, Weindel hoopte door voortdu
rend bij den directeur te blijven, dezen aan
boord van de „Southampton" te krijgen, zon
der dat hij er geweld toe behoefde te gebrui
ken. Op het telegraafbureau zag Weindel zich
evenwel genoodzaakt zich bekend te maken.
Hij wilde namelijk inzicht hebben in een tele
gram, dat Hüttl opstelde. Deze, wiens geduld
eindelijk ten einde was, wees op een fermen
toon zijn opdringerigen landgenoot terecht.
Voordat de vreemde zijn telegram had kun
nen lezen had Hüttl het in stukken gescheurd
en bij andere snippers geworpen. „Wie zijt
ge toch, voor den duivel? En wat wilt u van
BINNENLANDSCH NIEUWS.
naar Duitscbland, betgeen, zooals de
situatie thans is, dit seizoen niet mo
gelijk zal zijn. Op de binnenlandsche
markt is voor deze viscb tegen redelij
ke prijzen geen voldoende afzet te vin
den, zoodat door stagnatie in den uit
voer dit product zoo goed als waarde
loos zal worden. Dit zal niet minder
dan een catastrofe beteekenen voor de
aanvoerplaatsen van Waddenzeeharing
daar de met de visscherij van en den
handel in Waddenzeeharing bezighou-
houdende bedrijven zullen worden lam
gelegd. Afgezien nog van de schade,
welke daardoor wordt toegebracht aan
andere bedrijven, welke zijdelings een
deel krijgen van de opbrengst van de
Wiaddenzeeharing. Dat het bier om
aanzienlijke belangen gaat, blijkt wel
uit de omstandigheid, dat er thans
voor een half millioen aan netten in
zee staat, terwijl alleen reeds aan den
gemeentelijken vischafslag te Harlin-
gen jaarlijks voor IV2 a, i2 ton Wadden
zeeharing wordt verhandeld. Met bet
oog op de belangen van de desbetreffen
de bedrijven in Harlingen, Makkum en
Lemmer meent de Kamer een dringend
beroep op den Minister te mogen doen
tot het treffen van maatregelen waar
door de dreigende catastrofe voor deze
bedrijven worde afgewend.
WITTE SPATBORDEN VOOR RIJWIELEN
VERPLICHT
Wetsontwerp in voorbereiding.
Naar de „Tel." verneemt, heeft het depar
tement van Waterstaat aan de Gedeputeerde
Staten der provincies om advies gezonden een
ontwerp-wijziging van het Motor- en Rijwiel
reglement, waarbij nieuwe voorschriften voor
de verlichting van driewielige bakfietsen en
van gewone rijwielen worden voorgesteld.
Naar men weet werden door de in Juli van
het vorig jaar ingegane wijziging van het
motor- en rijwielreglement de driewielige bak
fietsen van het rijwielpad verdreven en naar
den grooten weg gedirigeerd. Daarbij werd
echter verzuimd, passende, voorschriften uit
te vaardigen om de veiligheid van dit lang
zame verkeer ten opzichte van het inhalende
snelverkeer te verzekeren. Met name bleven
de verlichtingsvoorschriften ongewijzigd en
de practijk heeft sindsdien op droevige wijze
aangetoond dat deze volslagen onvoldoende
waren voor de veranderde situatie.
Zoolang de driewielige bakfietsen op de
rijwielpaden reden, kon een enkel wit licht
aan de voorzijde en een roode reflector op
het achterspotbord wellicht voldoende geacht
worden. Op de groote en onverlichte ver
keerswegen was deze verlichting zóó onvol
doende, dat ongelukken niet konden uitblij
ven.
Regeeringsmaatregelen.
De toeneming van het aantal aanrijdingen
met bakfietsen heeft uiteraard ook de aan
dacht getrokken van het departement van
Waterstaat. Er werden maatregelen overwo
gen, om aan dit verkeersgevaar een einde te
maken. De bezwaren tegen een weder toela
ten van de breede bakfietsen op de naar ver
houding smalle fietspaden waren te groot
dan dat men tot een herstel van den ouden
toestand wilde overgaan. Daarom is de voor
keur gegeven aan nieuwe verlichtingsvoor
schriften. Daarbij werd tevens het vraagstuk
van een beter herkenbaar maken van gewone
rij wielen voor het achterop rijdende verkeer
in studie genomen.
Het voorschrijven van een rood achterlicht
voor alle fietsen stuitte op het bezwaar, dat
zulk een verlichting practisch alleen een
electrische zou kunnen zijn. Het verplicht
stellen daarvan in dezen tijd kon bezwaarlijk
mij Mijn geduld is ten einde en ik ver
bied u mij langer met uw gezelschap lastig te
vallen."
De commissaris toonde den Duitscher zijn
herkenningsteeken en zijn geloofsbrieven, die
door den chef van de geheime politie waren
opgesteld.
Verschrikt deed de directeur een stap ach
teruit. „Maar wat wilt u van mij
„Dat zult u naderhand vernemen. Uit naam
der wet vraag ik u nu, of u mij gewillig aan
boord van de stoomboot wilt volgen Ik heb
een bevel tot inhechtenisneming van u in
mijn zak."
„En u wilt mij ook niet zeggen, waarom
de Hamburgsche politie belang in mij stelt
„Ik zal u de verdenking, die op u rust, aan
boord van de „Southampton" meedeelen."
Weindel vroeg zooals hij met Stanway af
gesproken had, of er ook telegrammen voor
hem gekomen waren. Men overhandigde hem,
toen hij zich bekend gemaakt had, twee de
pêches. Hij vloog deze door steeds het oog
houdend op den jongen man van Felicia.
De ingekomen telegrammen stelden hem
met een paar woorden op de hoogte van het
geen er na zijn vertrek in het hotel Excelsior
Palace was voorgevallen. Hoofdschuddend
eindigde hij de lectuur.
Eerst toen de groote schroef van de „Sout
hampton" in beweging gebracht was en het
gevaarte langzaam de golven begon te door
klieven, openbaarde Weindel aan den direc
teur, dat deze verdacht werd medeplichtig te
zijn aan de berooving en den moord van Frits
Beijer.
Theo stond als door den donder getroffen.
Vooral kende zijn vertwijfeling geen grenzen,
nu het hem door den list van Weindel onmo
gelijk gemaakt was, eerst nog met zijn vrouw
te spreken. De gedachte, dat Felicia zijn ge
vangenneming mogelijk eerder zou vernemen,
dan hij voor het gerecht de onzinnigheid van
die aanklacht kon bewijzen, was hem onver-
dragelijk. Want, natuurlijk rekende hij er op,
dadelijk na het verhoor weer vrij gelaten te
worden. Deze gevangenneming vond hij be
spottelijk, dat verklaarde hij aan den com
missaris.
Of Theo Hüttl zich nu in zijn lot schikte, of
dat hij hoopte door zijn zeker optreden, zon
der eenige vrees te laten blijken, zijn rechtere
te misleiden hoe het zij hij maakte niet
de minste aanstalten om te vluchten. Hij
ging kalm in het rijtuig, dat de commissaris
aan de haven had laten komen en die beiden
naar de gevangenis, waar Hüttl voorloopig in
bewaring zou gehouden worden, voerde.
Op de plaats der bestemming aangekomen,
bracht Weindel zijn gevangene regelrecht
naar de verhoorzaal, waar hij hem aan de
hoede van politiebeambten overliet.
Daarop meldde de commissaris zich bij den
rechter Frsenius aan, dien hij in een slecht
humeur aantrof.
„Vergeef mij de wel wat ongeduldige vraag,
mijnheer," sprak de commissaris tot den rech
ter, die het onderzoek leidde, „bevindt miss
Worcester zich nog in hechtenis?"
„Neen Dat is juist zoo afschuwelijk Den
dag na uw vertrek moesten wij haar laten
gaan Die persoon heeft geboftFresenius
was zoo opgewonden, dat het geruimen tijd
duurde eer hij het verloop van die geschiede
nis verteld had.
„Waar zij geweest was werd bewezen door
een landlooper, die zwervend bij de haven
gevonden was en gevangen genomen werd,
omdat men hem verdacht van aan een snij-
partij in St. Pauli deelgenomen te hebben. Hij
hield stijf en strak vol, gedurende die vecht
partij in het tuintje van een huis in de Berg
straat geslapen te hebben. Men vond bij hem
een zilveren cigarettendoos, waarop de let-
teds E. W. gegraveerd waren. Men kon niet
uit den jongen krijgen, wanneer hij dien ge
stolen had. Om van de hem ten laste gelegde
vechtpartij vrij te komen, moest hij aanwij
zen op welke binnenplaats hij in den nacht
van 11 op 12 Maart overnacht had. Het was
het huis, waarin zich het pension van me
vrouw Middleton bevond."
'verzoi
(Wordt vervolgd.)
nuuuer o: