Boy
KEG's KOFFIE
O
a 23 CENT
EEN BLIK MARIA BISCUIT
BEITELS
26e JAARGANG
VRIJDAG 12 APRIL 1935
No.
NIEUWS- EN
WIERINSEN El
ENTIEBLAD VOOR
OMSTREKEN
't meuute pakje pruim tabak
IS?
UIT HEEL HAAR
HART!
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.—.
BUREAU
ADVERTENTIëN
UITGEVER
Hippolytushoef Wieringen
Van 1 5 regels
f 0.50
CORN. J. BOSKER
WIERINGEN
Telef. Intercomm. No. 19.
Iedere regel meer
f 0.10
M8K* I
Deskundigen roemen deze tabak als
Prima van smaak
Stevig in de mond
Wordt niet glad
Lang houdbaar
Geen gebruiker van pruimtabak verzuime
met dit nieuwe pakje kennis te maken.
Eöl
B1NNENLANÜSCH NIEUWS.
Het Amstelmeer als vischwater.
Waarom liet vrije hengelen
verboden werd.
Op de vragen van liet, Tweede Kamer
lid den heer Van Zadelholf betretfende
liet K.B. van 8 februari 1935, waarbij
bet Amstelmeer en de daarmede in
open verbinding staande wateren voor
het beoeienen der hengelsport worden
verboden, heeit minister Bteenberghe,
minister van hconomische Zaken, een
uitvoerige uiteenzetting gegeven, waar
aan wij het volgende ontleenen
Bij bedoeld K. B. is bet Amstelmeer
met enkele daarmede in open gemeen
schap staande wateren ter bevordering
van de vischcultuur uitgezonderd van
de wateren, waarin op grond van het
bepaalde in artikel 17, 3, letter b, der
Visscherijwet, met een hengel mag wor
den gevischt, zonder dat men voorzien
is van een schriltelijke vergunning van
den rechthebbende op het vischrecht.
De visscherij in het Amstelmeer "is
door het Uomeinbestuur, na gepleegd
overleg met de Visscherij-inspectie,
verpacht aan de Visschersvereenigin-
gen, gevestigd te Wieringen en te Van
Ewijcksluis, wier leden vroeger in
hoofdzaak hun bestaan vonden in de
visscherij in de thans drooggelegde Wie
ringermeer en het afgesloten gedeelte
van het Amsteldiep.
De bedoeling, welke hij de verpach
ting aan de Visschërs-vereenigingen
voorzat, blijkt, o.m. uit de door het Do-
meinbestuur in het pachtcontract opge
nomen voorwaarde, dat de vereenigin-
gen bevoegd zijn toestemming tot het
uitoefenen der visscherij, naar door
haar te stellen regelen, in het door
haar gehuurde vischwater te verlee-
nen, doch uitsluitend aan Zuiderzee-
visschers of gewezen Zuiderzeevis-
schers, welke belanghebbenden zijn in
den zin der Zuiderzeesteunwet en wel
ke bij het onderteekenen der akte van
verpachting tevens omwonenden wa
ren van het Amstel- of Boezemmeer.
Toen blijkens door den Vissehe: ij-
dienst stelselmatig verrichte waarne
mingen met grond mocht worden aan
genomen, dat de verzoeting van het
Amstelmeer zoover was gevorderd,
dat daarin zoetwatervisch zou kunnen
leven, zijn op inititatief en met. mede
werking van de Afdeeling Visscherijen
verschillende maatregelen getroffen om
de ontwikkeling van een stand van
voor het visscherijbedrijf waardevolle
vischsoorten te bevorderen, teneinde
langs dien weg in het Amstelmeer de
bestaansvoorwaarden te scheppen voor
de visschers, die voor de uitoefening
van hun bedrijf op dat meer zijn aan
wezen.
Die maatregelen geoog,den eenerzijds
de bescherming van de vischsoorten,
die zich langs natuurlijken weg reeds
begonnen te ontwikkelen, en eander-
zijds het aanbrengen van een visch-
soort, den snoekbaars, waarvan ver
wacht mocht worden, dat zij de waarde
van het Amstelmeer als vischwater
voor het. bedrijf in een sterke mate
zou verhoogen.
Nadat in 1933 op kosten van het Rijk
snoekbaars was uitgezet, is in 1934 met
gunstigen uitslag de natuurlijke voort
planting van deze vischsoort bevor
derd door daartoe geëigende midde
len, welke ook verder toepassing zul
len vinden.
Bij de door den Visscherijdienst gere
geld voortgezette controle werd ook
vastgesteld, dat een steeds toenemend
aantal hengelaars, afkomstig niet al
leen uit in de omgeving van het Amstel
meer gelegen plaatsen, maar ook uit
de verder afgelegen groote steden, op
het Amstelmeer kwamen vissehen,
FEUILLETON.
Roman door
RENé BAZIN.
Nadruk verboden.
No. 5.
Als men door de portières binnen trad,
zag men in het eerste een voortdurende ten
toonstelling van hoeden, van allerlei vorm
en kleur, Parijsche modellen of op het ate
lier gemaakt, gegarneerd met linten of vee-
ren of bloemen, welke op zwart houten
standaards, die een vorm hadden als padde
stoelen van allerlei hoogten, neergezet en
met een zorg, die rekening hield met het licht
en de juiste omgeving, welke ieder noodig
had, gerangschikt waren. In de tweede kamer
paste men. En deze paskamer had voor een
gedeelte het fortuin van Mevrouw Clémence
gemaakt. De wanden, de leunstoelen, de ca
napé waren met matblauw pluche overtrok
ken. Deze stof was ook gedrapeerd om vier
groote spiegels, waar van boven af, fijne
ranken groen overheen hingen, die geplant
waren in onzichtbare bloembakken, in de
plooien verborgen, en soms zachtjes heen en
weer wiegden als het bewegen der japonnen
tocht veroorzaakte. Alle dames kwamen daar
met plezier binnen. De boudoir-atmosfeer
welke men daar inademde, de fluweelen
zachtheid der bekleeding, de matte glans dei-
spiegels, die de beelden met doffe kleuren om
lijst, weerkaatsten, eenige zeer dure model
len, hier en daar in de hoeken geplaatst en
door weerspiegeling vermenigvuldigd, ver
leidden zelfs de verstandigste klanten en
haalden de zuinigste over. Mevrouw Clémen
ce wist dat. Men koos, wat zij wilde, onder
den stillen invloed van het kleine pluche sa
lon
waardoor het welslagen van de getrof
fen maatregelen tot het scheppen van
een goeden vischstand in gevaar ge
bracht werd.
Uitgaande van het beginsel, dat het
scheppen van een bestaansmogelijk
heid voor de langs het Amstelmeer wo
nende gedupeerde vroegere Zuiderzee-
visschers uit economisch oogpunt van
grooter belang is dan de uitoefening
van de hengelsport, is, na ingewonnen
advies van het College voor de Vissehe
rijen, de totstandkoming bevorderd van
het K.B. van 8 Februari, waarbij het
vrije hengelen in het Amstelmeer en
eenige daarmede in open gemeenschap
staande wateren verboden werd.
OVER HYGIENE GESPROKEN.
Dat de hygiëne te plattelande nog wel eens
iets te wenschen overlaat, bleek uit een zaak,
welke voor het kantongerecht te Alphen a. d.
Rijn werd behandeld.
Hiervoor had zich te verantwoorden een
veehouder uit Ter Aar wegens melkverval-
sching. Bij de behandeling bleek, dat eigen
lijk niet de veehouder zelf, maar diens 18-
jarige zoon de schuldige was. Deze vond het
geval blijkbaar niet zoo heel erg. Hij verklaar
de althans ronduit 's morgens na het melken
een paar emmertjes regenwater, welke klaar
stonden om der koeien dorst te lesschen, bij
de melk in de bussen te hebben gedaan.
Ambtenaren van den Keuringsdienst van
Waren hadden een monster genomen waaruit
kwam vast te staan, dat bij 1Ó0 L. melk niet
minder dan 65 L. regenwater was gevoegd.
De Ambtenaar van het O. M. meende dan
ook,dat hier geen water bij de melk, maar
melk bij het water was gedaan en eischte 'n
geldboete van f 500 subs. 1 maand hechtenis.
In verband met den leeftijd van den verd.
en diens financieele toestand verminderde
de kantonrechter de straf tot f 50 boete subs.
20 dagen hechtenis.
BIJ VERGISSING OP HET GASPEDAAL
GEDRUKT.
Tengevolge van een aanrijding met een
luxe auto is de sterke ijzeren brugleuning
van de vlotbrug over het N.H.-kanaal te Stol-
pervlotbrug totaal gekraakt. De bewuste wa
gen werd bestuurd door mevrouw B„ uit
Medemblik en kwam uit richting Callants-
oog. Toen de auto de vlotbrug zou oversteken,
drukte de chauffeusse bij vergissing op het
gaspedaal, waardoor zij de macht over het
stuur verloor en de wagen met een flinken
gang tegen de leuning reed. Gelukkig bleef
de wagen op de vlotbrug hangen, hoewel de
leuning gebroken was. De auto was zwaar
beschadigd. Mevrouw B., had eenige lichte
verwondingen opgeloopen, die werden be
handeld door dr. G. B. Schmidt van St. Maar
tensbrug. Haar man, die ook in den wagen
zat, kwam met den schrik vrij.
„WILDE" AUTOBUSDIENST.
Hooge geldboete geëischt.
Dinsdag stond voor de Amsterdamsche
rechtbank terecht een autobusondernemer,
verdacht van overtreding van de wet op de
openbare vervoermiddelen. Door kantonrech
ter en rechtbank is hij reeds meermalen we
gens dergelijke feiten veroordeeld.
In de eerste instantie veroordeelde de kan
tonrechter hem tot een hechtenis van zes
dagen wegens het onderhouden van een vasten
autobusdienst tusschen Amsterdam en Den
Helder.
Verdachte beweerde, dat hij zijn bussen
verhuurde aan de Heldersche reisvereeniging
die de reisbiljetten leverde.
De officier mr. Van Arkel herinnerde er
aan, dat verd. kort geleden door de rechtbank
tot f 150 is veroordeeld. Ditmaal wilde hij
nog geen hechtenis eischen, doch een geld-
Henriette Madiot liep de gang door, voorbij
de modellen, langs de paskamer en opende
aan het einde rechts de deur van het atelier.
Ha zijt gij 't, juffrouw Henriette, zeide
de „première" wrevelig. Gij hebt er wel den
tijd voor genomen Al meer dan tien minu
ten zijn wij met soupeeren klaar.
Vindt U, juffrouw antwoordde Henriette
kalm.
Ik ben er zeker van, juffrouw.
Louise, het kleine rossige leermeisje metj
BIJ AANKOOP VAN
EEN HALF POND
vanaf 24 cent
KUNT U, ZOOLANG DE VOORRAAD STREKT, EEN BLIK
MARIA BISCUIT KOOPEN BIJ UW WINKELIER
TEGEN DEN ONGEKEND LAGEN PRIJS VAN 23 CENT.
Profiteert van dit koopje
door middel van Keg's Koffie.
Grossier voor WIERINGEN
bolle wangen, kwam er tusschen
Zelfs terwijl de ham aardig gezouten
was
De jonge meisjes op het atelier begonnen
te lachen, blij dat er gelegenheid voor was,
want dat geeft verademing. De jongeren
lachten met stem, oogen en lippen, heel haar
gelaat één lach de grooten glimlachten stil,
met de oogen neergeslagen, een glimlach voor
ouderen, die voor een oogenblik, door de gui
tigheden der kleine ondeugden geamuseerd
worden toen, onderwijl de hand de naald
nog doortrok, richtten zich eenige blikken
naar Henriette Madiot. Deze, aan de opmer
kingen der première gewoon, schoof haaf
tabouret bij den hoek van de tafel, vlak bij
de deur. Zij nam haar japon op. ging zitten
en terwijl zij een stroohoed opnam, die half
was opgemaakt met drie strikken van crème;
lint, zeide zij
Het is zoo zacht buiten, dat men met
goeden zin terug komt.
Juffrouw Augustine scheen dit niet te hoo-
ren en maakte het pakje los, dat bij Mourieux
gekocht was. Het leermeisje keek naar het
bovenlicht van het raam, dat niet, zooals be
neden, van matglas was, en waar men de
kruin van een boom in de lucht zag wiegen.
Dit blauwe vierkantje leek haar zoo mooi als
het paradijs en zij zuchtte. Alle hoofden bo
gen zich over de tafels en men hoorde niets,
dan het geluid der knippende scharen, het
krassen van de nagels der vrouwen over de
gladde, harde vormen, het kraken van een
[oud krukje, welks pooten zuchten, of de ge
fluisterde woorden „Geef mij even het lai-
ton, juffrouw Irma „Weet ge waar mijn
crème tulle is, juffrouw Lucie Wat zal ik
blij zijn als ik vanavond buiten kom Mijn
oogen steken." Nu en dan was er een onder
drukt gegeeuw. De handen repten zich veel
zenuwachtiger dan 's morgens. Soms strekte
een der meisjes haar handen plat op het
groene luster, waar de tafel mee bekleed
was, uit, bekeek ze en kromde ze dan weer,
zonder een woord te zeggen om de naald.
De twaalf jonge meisjes die Mevr. Clémen
ce gedurende het seizoen aan het werk had,
zaten aan twee gelijke lange tafels, die van
de deur tot het venster reikten en slechts een
kleinen doorgang in het midden open lieten
en twee andere langs de muren, die met een
grijs papier, waarop blauwe bloemen, behan
gen waren.
Links bij het venster, een kachel, aan den
anderen kant een groote, bruine kast, waarin
men de kleederen wegborgkrukken met
rieten zittingen en stevige sporten, vormden
het ameublement. Al het overige kwam 'smor
gens uit de laden en ging er 's avonds weer
in dat waren de kleine benoodigdheden en
werktuigen van het vak klossen wit garen,
zwart garen of laiton, rolletjes zijde, kleine
standaardjes om de hoeden op te zetten,
scharen, doozen met kunstbloemen, stukken
lint, veeren, die het hoofd der aangrenzende
zaal afleverde. De jonge meisjes zaten aan
denzelfden kant van iedere tafel, de apprê-
teuse naast de garneerster, en alleen juffrouw
Augustine had, behalve de apprêteuse een
„kleintje" onder haar bevelen. Het leermeisje
hoorde bij geen enkele werkster in het bijzon
der en haar leertijd bestond feitelijk uit
boodschappen loopen voor het huis.
De schemering van den avond was lang
zamerhand gedaald en had het laatste rood
uit de lucht verdreven. De twaalf vrouwen
werkten nog steeds ijverig door, maar men
kon aan haar gezichten zien, dat de inspan
ning, zoo geestdoodend, te lang was, en de
handen verlamde.
Er waren blauwe kringen om haar oogen en
,vaak streek een harer met de hand over de
boete van f 300, subs. 120 dagen hechtenis.
De verdediger mr. Nolen pleitte vrijspraak,
daar verd. reed op last van het bestuur der
Heldersche Reisvereeniging. Vonnis 23 April.
Voorts eischte de officier tegen een auto
busondernemer wegens overtreding van de
wet op de openbare middelen van vervoer
twee geldboeten van f 100, subs. 2 maal 40
dagen hechtenis en vijf geldboeten van f 40,
subs. 5 maal 8 dagen hechtenis. De onderne
mer onderhield een autobusdienst tusschen
Amsterdam en Rotterdam.
EEN INTERESSANTE EXECUTIE.
Te Delft is thans de eerste boerderij-ver-
kooping gehouden, waarbij de Crisis-hypo
theekverordening reeds indirect een rol heeft
gespeeld. De eigenaar der boerderij („Johan-
nesburg" te Schipluiden, groot 24.50 ha) had
■n.1. tevoren reeds bij den minister van Eco
nomische Zaken een verzoek ingediend, om
gezien de dreigende executie te willen
bepalen, dat de volgende gebruiker van het
bedrijf niet zal worden toegelaten als georga
niseerde.
De executie ging even goed door, d.w.z. de
hypothecaire schuldeischer heeft niet de
afdoening van het verzoek van zijn schulde
naar afgewacht. De boerderij werd ingezet op
f 29.750, terwijl werd bepaald, dat de even-
tueele kooper zich geheel zou kunnen terug
trekken, in geval de minister gunstig zou be
slissen op het verzoek van den zich tegen
executie verzettenden boer.
Klaarblijkelijk als gevolg van dit voorwaar
delijke karakter der verkooping meldden zich
gegadigden aan, zoodat tenslotte de spaar
bank, in wier opdracht tot executie was over
gegaan, zelfs de koopster werd en wel voor
f 40.100 (minder dan het hypotheekbedrag.)
De verkoop was reeds aangekondigd vóór
het in werking treden der Grisishypheekver-
ordeningondanks aandrang van partijen
was nog geen beslissing op het ingediende
verzoek binnengekomen op den dag der exe
cutie.
Het is dus thans de vraag, hoe de gang van
zaken zal zijn, wanneer het verzoek zal wor
den ingewilligd. In dat geval is de boerderij
practisch onbruikbaar en waardeloos óók
voor den vroegeren eigenaar, als de spaar
bank zou besluiten, om alles maar weer on-
oogen om den slaap te verdrijven. In de zwa
re atmosfeer, welke zij den geheelen dag
hadden ingeademd en die nu nog verhit
werd door de lampen, welke het leermeisje
had aangestoken, werd er sneller naar adem
gehijgd, om het leven te zoeken, waar het
hoe langer hoe schaarscher werd. Juffrouw
Irma hoestte met een droog kuchje. Aan het
eind van de tafels, de eene over de andere,
maakte juffrouw Augustine en Henriette Ma
diot een hoed op. De „première" probeerde
een bos roode papavers op een vorm met op
geslagen rand te zetten, maar slaagde er niet
in, dit elegant te doen. Zij was zenuwachtig.
Haar lippen trilden smartelijk in haar ma
ger .gezicht, dat er reeds verwelkt uitzag.
Henriette Madiot schikte met gebogen ar
men en vlugge vingers de strikken van een
breed lint in waaiervorm en het twinkelde
in haar lichte oogen, toen zij bemerkte, dat
zij er dien avond in slagen zou, aan haar
werk dat te geven, wat de zorg, de vreugde en
de broodwinning is van al deze modistjes, dat
smaakvolle, waar zij haar jeugd, haar vrou
welijke verbeelding, de droomen, welke zij
met haar twintig jaren zoo graag voor zich
zelf verwerkelijk zouden zien, inleggen en wat
zij onbeperkt aan de rijken afstaan, zoolang
haar verstand in staat is, iets uit te vinden,
en haar handen bekwaam, om een idéé uit
te voeren.
Buiten, door het laatste daglicht nog ver
drongen, weifelden de sterren om te verschij
nen, en schitterden nog niet, maar zij vulden
de diepten van den hemel, als met een fijn
en ontastbaar poeder, waarvan geen korrel
tje zichtbaar was. Het uur brak aan, waarin
de dauw het gras gaat laven en verkwikken
waarin, onder de schaduw der wilgen, de
paarden in de weiden op drie pooten insla
pen als men het venster opende, zou men
den angstigen kreet kunnen hooren van een
moerasvogel, die naar zijn nest terugkeert
de vrouwen naaiden, knipten en schikten de
stoffen.
Half negen mompelde juffrouw Lucie,
een dikke blondine, die altijd haar mouwen
gedaan te maken. Zou in dat geval dan een
nieuw verzoek aan de Hypotheekcommissie
moeten worden gedaan, om de uitspraak weer
in te trekken Trouwens, er zitten veel méér
quaesties aan deze zaak vast, zoodat wij met
belangstelling den verderen loop van zaken
zullen afwachten.
VECHTPARTIJ TE IJMUIDEN.
Werkloozen overvallen N.S.B.'ers.
Dinsdagmiddag waren zes leden van de
N.S.B. te IJmuiden bezig met het verspreiden
van een extra-nummer van Volk en Vader
land, in de arbeiderswijk IJmuiden Oost.
Plotseling werden zij overvallen door een
groep van 50 a 60 man, meest werkloozen, die
de N.S.B.'ers ernstig mishandelden.
Een van de colperteurs werd daarbij ern
stig aan het gelaat gewond, een ander werd
verscheidene tanden uit den mond geslagen,
en daar hij viel, werd hij getrapt en geslagen,
zoodat hij zich onder geneeskundige behan
deling moest stellen.
Een van de aanvallers moest op last van
de politie kalkletters van een schutting ver
wijderen. Hij sloeg een van de colporteurs
met een groote teerkwast op het hoofd, ter
wijl zijn kleeren overgoten werden met car-
bolineum.
Toen de politie verscheen heeft zij de aan
vallers met de blanke sabel" uiteen
waarbij menige rake klap is gevallen.
De aanvallers zijn bekend.
Op Fok- en Vermeer-
deringsbedrijven
waar géén kunstverlichting
mag worden toegepast kan
Bertels' Kunstkorrel
in géén geval gemist worden. Bertels'
Kunstkorrel voorkomt het ontijdig in den
rui vallen van Uw jonge hennen en be
vordert den winterleg. Bestelt bij Uw
plaatselijken handelaar of coöperatie.
Oliefabrieken N.V. - Amsterdam
omgeslagen had, en bij wie op de gespannen
huid harer polsen zweetdruppels parelden,
hetgeen haar belette de plaats van garneer
ster te bereiken. Met een half uur zijn wij
vrij, meisjes, en morgen is het Zondag
Zij maakte een gebaar met haar hand, als
of zij haar muts in de lucht wilde gooien. De
meesten zagen niets en hoorden niets in haar
koortsachtige gejaagdheid. Er moesten eenige
spoedbestellingen afgewerkt worden. Dat
stemde haar ernstig en ook de gedachte aan
haar huis, waar de verdiensten van deze
week verwacht werden en soms reeds vooruit
waren besteed, welke altijd op betaaldagen
boven kwam. Onder al die bruine of blonde
haren, door het lamplicht hel beschenen,
ging eenzelfde visioen voorbij een oude moe
der, welke zij bijna allen moesten verzorgen,
broeders, zusters, geërfde schulden, die zij
moesten afbetalen. Zelfs zij, die een beminde
hadden, hielpen toch bijna allen een of ander
familielid en waren gelijken met de besten
en reinsten, in dit gevoel van edelmoedige
hulpvaardigheid, dat een laatste kracht gaf
aan haar verstijfde vingers en aan haar
moeden geest, die gespannen bezig was met
den strik van lint, welken zij moesten naaien
of schikken.
De blanke halzen, teer en zacht in den
kring van schaduw en licht, bleven diep ge
bogen.
De bel van de voordeur ging over. Eventjes
later verscheen de caissière.
Juffrouw Augustine, daar is een werk
ster, die zich komt aanmelden.
Zoo laat in den avond
Zij vraagt of er werk voor haar is.
Mevrouw is gaan eten men. kan haar
dus niet storen. Daarbij, er is geen werk, dat
weet u wel de stille tijd komt aan. Dan,
zich bedenkende toen de caisière de deur
sloot, zeide zij
Enfin, ga maar eens kijken, juffrouw
Henriette. Ik kan mij niet ophouden. Uw
bloemen van Mourieux staan heelemaal niet.
Daar is niets chics aan.
(Wordt vervolgd.)
