CKBOy
26e JAARGANG
VRIJDAG 26 APRIL 1935
No. 33
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN BN^ OMSTREKEN
UIT HEEL HAAR
HART!
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG
ABONNEMENTSPRIJS
pér 3 maanden 1.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER
WIERINGEN
BUREAU
Hippolytushoef Wielingen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels f o.50
Iedere regel meer f q.10
Glanzend, donker, taai en stevig
Is de inhoud van zoo'n pak;
Lekker sappig en ook pittig
Het is BLACK-BOY Pruim-tabak.
GESAUSDE ZWARE
PRUIMTABAK
BÏNNENLANDSCH NIEUWS.
DRIE ZUSTERS OVERLEDEN.
Onder de Zusters Ursulinnen, afkomstig uit
Bergen (N.H.) die in Eijkenburg aan de
Kruisbessenstraat te s-Gravenhage zijn
gevestigd, heerscht op het oogenblik vrij veel
longontsteking, welke een ernstig karakter
heeft aangenomen. De Resb. weet te melden,
dat reeds drie zusters zijn overleden, die resp.
als keukenzuster, pension-zuster en als zie
kenzuster werkzaam waren.
Op het oogenblik zijn nog drie zusters ziek,
wier toestand dusdanig is, dat haar de sac
ramenten der stervenden zijn toegediend.
..ONTSNAPT UIT HET KANTONGERECHT.
Dinsdagmiddag heeft een gevangene, die
voor den kantonrechter te 'sGravenhage te
recht moest staan en in afwachting van de
behandeling van zijn zaak in de wachtkamer
van het kantongerecht aan de Prinsegracht
vertoefde, kans gezien aan het wakend oog
van den rijksveldwachter te ontsnappen. Een
maal buiten gekomen, was het den jongeman
gemakkelijk te verdwijnen, daar er juist
markt was en het dus bijzonder druk was in
de omgeving van het Kantongerecht.
Des avonds was de vluchteling nog niet op
gespoord.
DE MOORD TE HOOFDDORRP.
Nader wordt gemeld Er is in de moord
geschiedenis bij Leimuiden een snellere op
lossing gekomen, dan men verwacht had.
Zondag is in het Florapark te Haarlem de
auto met papieren van den vermoorde gevon
den, waarna de politie natuurlijk het spoor
van den vermoedelijken dader gemakkelijker
kon volgen. Het resultaat was, dat te Lochem
is gearresteerd een 19-jarige boerenarbeider,
een landbouwerszoon uit Haarlemmermeer.
De jongen is naar Hoofddorp overgebracht.
Tijdens het verhoor heeft hij bekend, den
heer Duyser te hebben overvallen, vermoord
en beroofd.
De dader, die nog in het bezit was van het
gestolen geld, is ter beschikking gesteld van
de justitie te Haarlem.
Omtrent de moordgeschiedenis bij Hoofd
dorp meldt men nader Gebleken is, dat de
gearresteerde het slachtoffer telefonisch had
verzocht in een café te Amsterdam te komen
met een bedrag van 1500 gulden. De verzoe
ning met zijn vrouw zou dan tot stand ko
men.
De heer Duyser is inderdaad naar het café
gegaan met het geld bij zich. Daar bleek hem,
dat zijn echtgenoote er niet was. De boeren
arbeider vertelde hem toen dat mevr. Duyser
bij zijn vader in huis was. Zij is daar wel
eens meer geweest. Daardoor was het moge
lijk, dat de heer Duyser dit voor waar aan
nam. Samen reden zij toen naar het huis
van den dader aan den Ringdijk. Voor de
deur van de ouderlijke woning heeft de jon
gen den heer Duyser op beestachtige wijze
afgemaakt.
Een kellner in het café te Amsterdam her
kende toevallig den jongen, zoodat hij d»
politie een belangrijke aanwijzing kon geven,
toen de moord bekend was geworden. Bij zijn
arrestatie werden op de kleeren van den
boerenarbeider bloedsporen gevonden hij
is naar het huis van Bewaring te Haarlem
overgebracht.
Het stoffelijk overschot van den heer Duy
ser is op de begraafplaats te Leimuiden ter
aarde besteld.
FASCISTEN MET STEENEN BEKOGELD.
In den nacht van Zaterdag op Zondag reed
door Bergharen een auto, waarin eenige pro
pagandisten van de fascistische beweging
„Zwart Front" gezeten waren, afkomstig uit
Bergharen en Appeltern. Zij verspreiden ver
kiezingspamfletten. Plotseling werd de auto
met steenen bekogeld, waardoor een der rui
ten verbrijzeld werd. De auto reed door naar
Appeltern, waar bij den rijksveldwachter
aangifte van het gebeurde werd gedaan. Deze
stelde met zijn collega te Bergharen een on
derzoek in, tengevolge waarvan een man werd
aangehouden, die als den steenenwerper werd
herkend. Procesverbaal is tegen hem opge
maakt.
DE ROEBELBELASTING OP BLOEMBOLLEN.
Uitbetaling tuinderssteun.
Om in het bezit te komen van een teeltver
gunning-1935 van de Sierteelt Centrale moet
door de kweekers een zekere belasting wor
den betaald, n.1. f 12 per Are voor hyacinthen,
f 2.60 voor vroege tulpen en f 3 voor narcis
sen, waarin is begrepen de roebelasting, die
tot f 0.30 per roe is verlaagd.
Onder de bollenkweekers bestaat weinig
sympathie voor deze wijze van verstrekking
der teeltvergunningen en door sommigen
wordt overwogen, de schuldbekentenissen,
door de Sierteelt Centrale opgemaakt, niet te
onderteekenen.
Naar wij vernemen, heeft het hoofdbestuur
van het Bloembollenkweekers Genootschap
(H.B.G.) geadviseerd, wel te teekenen, doch
er zal een adres worden gezonden aan den
regeeringscommissaris, waarin wordt aange
drongen op het betrachten van soepelheid, in
dier voege, dat per 1 Mei de bollen voor de
volle 100% worden uitbetaald, al heeft de
kweeker ook niet aan zijn betalingsverplich
ting voldaan.
Voorts zal de Ned. Tuindersbond aan den
regeeringscommissaris een audiëntie aanvra
gen, om dezen mede te deelen, dat de kwee
kers slechts onder druk teekenen en verzoe
ken, dat de betaling van de belasting alsnog
te niet zal worden gedaan.
ONDERNEMERS VAN „WILDE"
BUSDIENSTEN.
Tot geldboeten veroordeeld
De vijfde kamer van de Amsterdamsche
rechtbank veroordeelde een 38-jarigen auto
busondernemer wegens het exploiteeren van
een geregelden autobusdienst tusschen Am
sterdam en Den Helder zonder daartoe ver
gunning te hebben, tot f 200 boete subs.
80 dagen hechtenis. De kantonrechter had
hem tot zes maanden gevangenisstraf veroor
deeld. In hooger beroep heeft de officier van
justitie f 300 gerequireerd subs. 120 dagen
hechtenis.
De rechtbank veroordeelde voorts een 44-
jarige garagehouder wegens eenzelfde feit
hij onderhield een busdienst tusschen Amster
dam en Rotterdam tot geldboeten van
f 100 subs. 40 dagen hechtenis.
PERSBERICHT.
De Crisis-Zuivel-Centrale heeft bepaald,
dat aan kruideniers en andere bedrijven, voor
welke de verkoop van melk en melkproduc
ten een nevenbedrijf vormt op aanvrage een
vergunning kan worden verleend, uitsluitend
geldig voor den verkoop van gesteriliseerde,
verpakte, als consumptie-melk aangewezen
melkproducten, met uitzondering evenwel
van melk, waaronder ook flesschenmelk.
Tot dusverre werd een dergelijke vergunning
niet verleend, indien de melkverkoop niet het
hoofdbedrijf vormde.
Deze regeling wordt geacht te zijn ingegaan
op 1 April j.1.
Formulieren voor het aanvragen van een
vergunning, als vorenbedoeld, worden op
aanvrage door de Crisis-Zuivel-Centrale ver
strekt.
FEUILLETON
Roman door
RENé BAZIN.
Nadruk verboden.
No. 9.
Hij keek woedend, wanneer hij soms toe
vallig, als hij met haar wandelde een haven
werker, een matroos of een voorbijganger
zag, die haar aardig vond en dat blijken liet.
Hij haastte zich, 's avonds, om de fabriek van
Lemarie te verlaten om des te gauwer bij
zijn kind terug te zijn en hij sloeg alle uitnoo-
digingen om den avond bij zijn vrienden
door te brengen, af. Soms gaf hij haar een
kleine vermaning, kort en raadselachtig zoo
als een oud militair dat doen kan „Je bent
mijn glorie", zeide hij, „en de glorie, zie je,
Henriette, dat is als de knal van een geweer,
men moet er niets bij kunnen zeggen, heele-
maal niets." Maar dit alles was van weinig
belang, wat het beste was wat hij deed, om
de kleine te bewaken, was haar liefhebben.
Daar was hij werkelijk onberispelijk in. Om
harentwil werd hij bijna sober hij bezuinig
de hij brak oude vriendschap af, die hij voor
zich zelf zou aangehouden hebben, maar die
voor het kleintje stootend zou kunnen zijn
bij ging zelfs zoover, dat hij wat koken ging
leeren. Was dat wel haast niet noodzakelijk
Henriette was haar leertijd begonnen. Zij was
wat lang voor haar leeftijd en 's avonds als
zij tegen acht uur van het atelier terug kwam,
zeer vermoeid. Hij was al om half zeven vrij.
En toen had hij gedacht„Als ik me van de
fabriek op het eiland Gloriette weg haast,
ben ik de kleine drie kwartier voor, veronder
steld zelfs, dat ik me nog ophoud om een
vriend te vergezellen. Als ik dan eens voor
haar avondeten zorgde Zou dat niet veel
aardiger zijn, dan dat wij ieder afzonderlijk
in een melkinrichting eten Op haar leeftijd
is het wel goed een beetje verwend te wor
den." En hij had haar verwend. Hij had bij
BUITENLANDSCH NIEUWS.
ONFORTUINLIJKE PLEZIERTOCHT.
Twaalf gewonden door omslaan van autobus.
Een Nederlandsche autobus, die 28 perso
nen vervoerde, is Maandag te Anton (België)
tengevolge van het breken van de stuurstang
omgeslagen. Twaalf personen werden min of
meer ernstig gewond. Twee hunner hadden
een gebroken neus. Een tienjarig meisje
moest naar het ziekenhuis te Vilette overge
bracht worden. Alle andere toeristen konden
de reis voortzetten. De autobus was op weg
naar Beauring.
MOEILIJKE SLEEPOPDRACHT.
De sleepbooten „Zwarte Zee," „Witte Zee'
en „Ganges" van L. Smit en Co.'s Internatio
nalen Sleepdienst, die sleepopdrachten uit
voert voor de Britsche admiraliteit, zijn naar
Scapa Flow op de Orkaden vertrokken. Zij
zullen van daar het Duitsche oorlogsschip
„Bayern" naar Rostyth sleepen.
De „Bayern" behoort tot de indertijd ten
Noorden van Schotland tot zinken gebrachte
Duitsche vloot en is verleden jaar vlot ge
bracht. Het schip ligt evenwel onderstboven.
De kiel ligt alleen boven water. De Nederland
sche sleepbooten moeten het schip aldus naar
Rosyth sleepen.
De duur van de sleepreis hangt grooten-
deels van de weersgesteldheid af.
moeder Logeret, de buurvrouw op de eerste
verdieping, die keukenmeid op een kasteel
was geweest, les genomen. Zijn oude herin
neringen van het regiment hadden hem ook
geholpen. Zoodat, iederen avond als Henriet
te de deur der woning van haar oom binnen
trad, zij de tafel gedekt vond, twee borden
op het fornuis en den goeden man op een
stoel zittend, terwijl hij onveranderlijk zei
Wat ben je laat, kindje
Dezelfde zorgen, die hem de liefde van
Henriette hadden verworven, had hij ook
eens voor Antoine gehad. Hij had er zich
voor ingespannen om volkomen hetzelfde
tegenover de broer en de zuster te zijn. Maar
Antoine had zoo'n vreemden aard, zoo weinig
aanhankelijk, zoo onzeker Hij was opmerke
lijk verstandig en behendig, maar hij bezat
een trots, die geen enkele vermaning of be
straffing vergaf. In de eerste jaren nam hij
het gezag van oom Madiot aan maar op den
leeftijd, waarop ieder kind gewoonlijk be
grijpt, waarom het afhankelijk is en onder
danig moet zijn, was zijn onderwerping enkel
voor het uiterlijk. Men kon er niet in slagen,
het vertrouwen van dien bengel met zijn f rat
tengezicht, die iedereen en alles in de buurt
kende, te winnen. Het was zijn eerzucht, om
aan elke afhankelijkheid te ontsnappen.
Reeds zeer jong, had hij in de fabriek van
Lemarié gewerkt. En toen, eensklaps, toen
hij vijftien jaar oud was, had hij de fabriek
verlaten, was uit de woning in de rue de
1'Ermitage weggegaan, had een zomerkamer-
tje in de stad gehuurd en was leerjongen ge
worden bij een bankwerker. Sinds dien wa
ren de banden tusschen hem, Henriette en
den ouden Madiot bijna geheel verbroken.
Niet alleen had het gezamenlijk familieleven
opgehouden, maar Antoine beklom bijna nooit
meer, de trap van het huis, waar zijn zuster
en om woonden. Hij ontmoette ze soms op
straat, sprak een oogenblik met hen, gebruik
te een of ander voorwendsel van zaken en
ging spoedig verder.
Dit onverklaarbaar vertrek, deze bedekt
vijandige houding, welke hij zoo plotseling
aangenomen had en die, noch de voorkomend
heden van Henriette, noch haar smeekingen,
noch haar teedere verwijten hadden kunnen
overwinnen, waren de groote oorzaak van
verdriet voor het jonge meisje. Gelukkig ech
EEN KETEN VAN FORTEN.
Van de Oostzee tot de Zwarte Zee.
De correspondent van de „Daily Telegraph"
te Moskou ontleent het volgende aan een
beschrijving door Kirsjon, een der bekendste
Sowjetdramaturgen van Ruslands stalen ke
ten langs de westelijke grens van de Oostzee
naar de Zwarte Zee, gecamoufleerd en ver
borgen onder den grond van dorpen, akkers
en bosschen. Hij woonde dezer dagen auti-
tankoefeningen bij op een der voornaamste
punten van de keten. „Wij bevonden ons op
een der versterkste punten", zoo schrijft hij.
„Van buiten een kleine heuvel, bedekt met
sneeuw een heuvel onder honderden soort
gelijke heuvels. Van binnen was het een
groote kamer, gebouwd uit en versterkt door
beton en staal, uitgerust met machinegewe
ren, kleine kanonnen en een ingewikkeld ven-
tilatiestelsel, dat ten doel heeft het gas van
buiten tegen te houden. De muren en de zol
dering waren bomvrij. Op het bevel„klaar",
sloten zich de massieve deuren stevig. Tanks
met infanterie ter ondersteuning kwamen
door de bosschen aangedonderd, doch werden
vernietigd door het vuur van een aantal van
zulke „heuvels" als deze en door een groot
aantal verborgen nesten van machinegewe
ren. Later, toen de oefeningen herhaald wer
den met nagebootste, inplaats van werkelijke
tanks, stond de „vijand" voor een nieuwe
verrassing. Een „petroleumgordel" werd plot
seling in brand gestoken, zoodat een aantal
tanks volkomen vernietigd werd."
Kirsjon beschrijft verder de schitterende
nieuwe kazernes in de beboschte grenszone.
Zij hebben hun „clubs, eetzalen, door stoom
verwarmde badhuizen, sportvelden, drie ver
diepingen hooge woningen met centrale ver
warming, helder witte bedden en tafellinnen
en kellnerinnen."
VAN ALLES WAT.
EEN MENSCH WORDT AAP
De medische autoriteiten in Amerika wor
den geschokt door de tragedie van een etaleur
Georg Bockletzij schijnt zich langzaam
maar zeker te voltrekken. Acht jaar geleden
viel hij van een ladder af en kwam met de
ruggegraat op den grond. Hoewel men geen
onmiddellijk kwetsuren van het centrale ze
nuwstelsel kon waarnemen, traden allerlei
merkwaardige verschijnselen in den loop der
jaren op. Eerst klaagde de patiënt alleen
maar over vreeselijke rugpijnen, vervolgens
kreeg hij pijn in de kaak en deze begon plot
seling uit te groeien, gelijk ook bij andere
ziekten wel als gevolg van klieraandoeningen
geschiedt. Het volgende bedrijf was dat de
beenen begonnen te vermageren, terwijl de
armen daarentegen begonnen te groeien. Het
ziekteproces schreed verder voort en de on
gelukkige man heeft thans een machtigen
breeden kop met geweldige kaken, die on
middellijk op de schouders zit. De hals is
geheel verdwenen. Acht jaar geleden was hij
een statige jongeman van 1.80 lengte. Thans
is hij al minder dan 1.50. De geneesheeren
zijn teneinde raad. Zij weten, dat de buik
speekselklier, de schildklier en de hypophyse
hun taak niet meer behoorlijk verrichten.
Ten deele werken zij te sterk, ten deele in
het geheel niet meer. In den laatsten tijd
schrompelt het lichaam verder ineen en nu
beginnen ook de ribben zich naar buiten te
buigen. Alle pogingen, om hem door toevoer
van klierpreparaten of operaties te helpen,
zijn mislukt en daar een dergelijk geval nog
nooit ergens is voorgekomen, hebben de
medici de hoop opgegeven, den man te kun
nen genezen.
EEN BEDELAAR DIE RIJK WAS.
In het Tsjechische dorp Zenica overleed
ellende en schade brengen. Zijn moedér was
toen een aardig werkstertje, blozend en blond,
van Quimperlé gekomen, waar zij allen ee-
nigszins lichtzinnig zijn, met haar grootmoe
der Mélier, om in de vermaarde stad Nantes,
ter, wist zij de reden niet, want die reden verdriet door het gezicht van het kleine kind,
was zij zelf. dat zij afgodisch liefhad. Geen enkel fijner
Antoine had bij toeval de geschiedenis van'opgevoed en ingewikkelder samengesteld
zijn eigen familie in de kroeg gehoord, toen'mensch zou beter de kunst van zelfkwelling
hij daar eens dronk met een opzichter van de j verstaan hebben dan zij. Gedurende tien jaar
fabriek, die door den wijn veel te spraakzaam had zij slechts één gedachte. De nederige,
was geworden. Die geschiedenis sprak van I zachte, onderworpen vrouw die den geheelen
meer dan twintig jaar geleden. Zij geleek [dag in den hoek van het venster zat te naai-
zeer veel op vele anderen, helaas! onbekend en, had altijd haar schuld en wroeging voor
of vaag vermoed, die alleen over de armen [oogen en zag niets anders.
Geheel haar leven en al haar krachten wer
den er op gericht, zich zelf te doen vergeten.
In het begin van haar huwelijk, had zij tegen
haar zwager Eloi Madiot gezegd
Ik bezweer je, om op de fabriek van Le
haar brood te verdienen. En daar het tegen marié te blijven. Als gij er blijft, gij, de oud-
het einde der lente liep, had zij spoedig eensoldaat, van wien iedereen weet, dat hij het
plaatsje gevonden' tusschen de vierhonderd1 met zijn eer nauw neemt, zullen de kwade
vrouwen, die voor de conservenfabriek van geruchten gaan zwijgen. Beloof mij, dat gij
Mr. Lemarié de erwten dopten. Het was een daar blijven zult. Dat de kleine het nooit
vreemde verzameling, die in minder dan geen hooren zal Noch de anderen, als er nog ko-
tijd bij elkaar gebracht was. Men geneerde men
er niet, om te lachen om de losse zeden vanHij had het beloofd, en zijn plaats als pak-
den patroon, die dikwijls langs haar ging, ker op de fabriek behouden. En later, door
een nogal aardig man, nog jong en zoo rijk, het verlangen gedreven, om alle vermoedens
zoo rijk Men wees degenen aan, die zijn
maitressen geweest warenhet waren er
meerderen en de aardigsten. Jacqueline Mé-
lier was er bijna grootsch op, toen zij op haar
beurt werd opgemerkt.
Het is een gemakkelijke overwinning over
een erwtendopster, een arme, een vreemde
zonder bescherming, een beetje coquet meis
je. Hij behaalde haar, zooals hij er anderen
behaald had, met complimentjes, broches van
doublé en een klein beetje geld.
Maar dadelijk daarop werd het avontuur
droevig. Er waren slechts enkele weken ver-
loopen, toen Jacqueline Mélier ontwaarde, dat
zij moeder geworden was. Toen zou alles uit
komen, de oneer zou publiek worden en de
schande onuitwisehbaar. Zij snelde naar den
man, die haar verleid had, wierp zich aan zijn
voeten en smeekte hem, haar te redden. Hij
gaf haar twee duizend francs. En, voor twee
duizend francs was er ook een arme te vin
den, een losloopende werkman die werk zocht
.en er in toestemde, het jonge meisje te hu
iwen. Het kind werd zes maanden na het hu-
'welijk geboren het was Henriette Madiot.
De moeder kwam nooit over haar fout heen,
dezer dagen een bedelaar. Een onderzoek wees
uit, dat de man van honger was omgekomen.
Natuurlijk wekte het groote verbazing, dat in
een dichtgenaaide matras van den bedelaar
90 kilo aan zilvergeld en 50.000 kronen aan
bankpapier werd gevonden.
TRAGISCH GEVOLG VAN ZUIVERING VAN
EEN HUIS.
Twee kleine kinderen zijn overleden in een
woning te Aldeshot, die pas was „gezuiverd".
Vijf volwassen personen uit hetzelfde huis
zijn met ernstige vergiftigingsverschijnselen
naar een ziekenhuis vervoerd. De toestand
van drie hunner is ernstig.
Het huis was op de gewone wijze uitgerookt
teneinde ongedierte te verwijderen. De be
woners zijn er eerst een etmaal na deze be
handeling weer ingetrokken. Een onderzoek
wordt ingesteld.
STELENDE TANDARTSEN.
Een eigenaardig soort mondroof pleegden
twee tandartsen, gebroeders, te Boekarest.
Daar de prijs van het goud zoo is gestegen
haalden zij uit de gebitten van hun groote
clientèle al het goud weg en vervingen dit
zoetjesaan door een schitterende imitatie.
Toen één hunner patiënten zijn gebit naai
de bank van leening wilde brengen kwam het
bedrog aan den dag. De beide tandartsen
werden ieder tot zeven maanden gevangenis
straf veroordeeld en moeten hooge schadeloos
stellingen aan hun klanten betalen.
Gered uit den greep van 'n inktviscli.
Een Reuter-bercht uit San Francisco
maakte dezer dagen melding van een
bijna legendarische redding uit den
greep van een inktviscöh. Het was een
inwoner van San José, die aan een
vreeselijken dood is ontsnapt, doordat
een vriend hem nog net op tijd heelt
kunnen bevrijden.
De man was aan het strand aan het
visschen en stond in verband hierme
de tot aan zijn middel in het water,
toen een inktvisch zijn ruim twee me
ter lange vangarmen om hem heen
slingerde. Hoewel hij wanhopig voor
zijn leven vocht, slaagde de man er
niet in aan den ijzeren greep van hel
monster te ontkomen. Zijn krachten
namen snel af en langzaam werd hij
onder water getrokken.
Inmiddels had een vriend van den
ongelukkige door dienst hulpgeroep
op het gebeurde opmerkzaam gewor
den, zich te water begeven en begon hij
met een pies op de vangarmen van
het monster in te hakken. Zoo vlug
kon hij echter niet een der vangarmen
afhakken of er kwam een andere voor
in de plaats.
Pas toen hij zijn mes verscheidene
malen tusschen de oogen van den inkt
visch had gestoken, verslapte diens
greep en kon het slachtoffer, dat vol
komen was uitgeput, en van angst
stond te beven, bevrijd worden. Zijn
geheele lichaam was overdekt met
roode striemen door de enorme
kracht waarmede het monster hem
omkneld had.
De inktvisch, die later dood werd ge
vonden, bleek een middellijn van -iVa
meter te hebben.
uit te wisschen, had Eloi Madiot, Antoine bij
zich te laten werken. En misschien was het
wel te danken aan de houding van Madiot,
waar men bang voor was, aan zijn herhaalde
ontkenningen, dat de oneer vermeden was
geworden en de lasterpraatjes spoedig tot
zwijgen waren gebracht.
Thans, herinnerde zich in deze wereld der
armen, niemand meer deze geschiedenis. De
ouders waren gestorven, de oude arbeiders
der fabiek verdwenen, de kinderen waren in
een ander huis, dat van hun oom opgegroeid,
Henriette behoorde tot een geheel andere en
meer beschaafde categorie van werksters. Zij
was bijna vier en twintig en haar broeder
een en twintig.
Ongelukkig wist Antoine dit treurig verle
den. En deze kennis had in hem een vurigen
en bijna algemeenen haat gewekt. Vooreerst
tegen Henriette, de indringster, op wier
schoonheid, beschaving en kalm gelukkig le
ven, hij jaloersch was, maar vooral op de on
rechtmatig verkregen plaats aan den huise-
lijken haard der beide Madiots en, door een
terugwerking van zijn geest, op de liefkoo-
zingen, welke zij vroeger reeds ontvangen had.
Zij stierf er langzaam aan weg, verteerd van Het gebeurde soms wel dat hij haar in de
straten van Nantes tegenkwam. Meestal
groette hij haar met een spottend gebaar, of
wel wees hij haar aan een kameraad, zeg
gende
„Is die niet chique, die prinses Zou men
zeggen dat ik met haar grootgebracht ben
Soms, wanneer hij alleen was, hield hij haar
staande, altijd alleen om haar geld te vra
gen. Hij maakte een mooi daggeld, maar hij
maakte alles op, met meisjes of vrienden in
de danshuizen. En als zijn geld op was, zocht
hij zonder blikken of blozen Henriette op
„Zij is het aan mij verplicht", dacht hij, „zij
heeft meer gehad bij ons thuis dan haar toe
kwam." Het jonge meisje gaf, bekromp zich
zelf om te kunnen geven, want zij hoopte
hem daarmee tot haar terug te brengen.
Hij gevoelde wrok tegen oom Eloi, omdat
hij den invloed van Henriette niet had weer
staan omdat hij hem vroeger ook bij Lema
rié geplaatst had en daar zelf was gebleven.
Tusschen hen beiden was het geheim, dat
elk voor zich bewaarde, omdat zij elkaar zel
den spraken omdat Eloi Madiot dacht, dat
het niet mogelijk was, dat Antoine van deze
lang geleden geschiedenis gehoord had en
nooit zoo onverzichtig zou zijn, hem te onder
vragen omdat eindelijk Antoine, die geen
enkel mensch echt liefhad, ondanks zijn fou
ten, ondanks zijn losheid van geest en zeden,
ondanks alles wat hij vernomen had, trouw
was gebleven aan de ongelukkige moeder, die
eens zijn wieg geschommeld had. Om haar
niet te beschuldigen was hij in staat te zwij
gen. En hij sprak niet, maar zijn woede was
gekeerd tegen den patroon, zijn zoon, zijn
familie, tegen de patroons in het algemeen,
de zijne en anderen, in zijn geest allen schul
dig aan de fout, van een hunner. Lezingen,
die hij in openbare vergaderingen hoorde,
gesprekken, geschriften hadden hem daarin
gestijfd. Antoine behoorde tot het leger van
opstand en haat, tot de minderen die geen
rol hebben. Als zooveel anderen was hij er
niet, door een persoonlijke en verborgen
wraakzucht. De woorden vielen op zijn won
de, al» stofjes van gepolijst ijzer, openden en
vergiftigden haar. Al zijn idééën waren
slechts vage woorden, die een bepaalden wrok
verborgen.
(Wordt vervolgd.)