CKBOy 26e JAARGANG VRIJDAG 26 APRIL 1935 No. 33 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN BN^ OMSTREKEN UIT HEEL HAAR HART! WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG ABONNEMENTSPRIJS pér 3 maanden 1. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN BUREAU Hippolytushoef Wielingen Telef. Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëN Van 1 5 regels f o.50 Iedere regel meer f q.10 Glanzend, donker, taai en stevig Is de inhoud van zoo'n pak; Lekker sappig en ook pittig Het is BLACK-BOY Pruim-tabak. GESAUSDE ZWARE PRUIMTABAK BÏNNENLANDSCH NIEUWS. DRIE ZUSTERS OVERLEDEN. Onder de Zusters Ursulinnen, afkomstig uit Bergen (N.H.) die in Eijkenburg aan de Kruisbessenstraat te s-Gravenhage zijn gevestigd, heerscht op het oogenblik vrij veel longontsteking, welke een ernstig karakter heeft aangenomen. De Resb. weet te melden, dat reeds drie zusters zijn overleden, die resp. als keukenzuster, pension-zuster en als zie kenzuster werkzaam waren. Op het oogenblik zijn nog drie zusters ziek, wier toestand dusdanig is, dat haar de sac ramenten der stervenden zijn toegediend. ..ONTSNAPT UIT HET KANTONGERECHT. Dinsdagmiddag heeft een gevangene, die voor den kantonrechter te 'sGravenhage te recht moest staan en in afwachting van de behandeling van zijn zaak in de wachtkamer van het kantongerecht aan de Prinsegracht vertoefde, kans gezien aan het wakend oog van den rijksveldwachter te ontsnappen. Een maal buiten gekomen, was het den jongeman gemakkelijk te verdwijnen, daar er juist markt was en het dus bijzonder druk was in de omgeving van het Kantongerecht. Des avonds was de vluchteling nog niet op gespoord. DE MOORD TE HOOFDDORRP. Nader wordt gemeld Er is in de moord geschiedenis bij Leimuiden een snellere op lossing gekomen, dan men verwacht had. Zondag is in het Florapark te Haarlem de auto met papieren van den vermoorde gevon den, waarna de politie natuurlijk het spoor van den vermoedelijken dader gemakkelijker kon volgen. Het resultaat was, dat te Lochem is gearresteerd een 19-jarige boerenarbeider, een landbouwerszoon uit Haarlemmermeer. De jongen is naar Hoofddorp overgebracht. Tijdens het verhoor heeft hij bekend, den heer Duyser te hebben overvallen, vermoord en beroofd. De dader, die nog in het bezit was van het gestolen geld, is ter beschikking gesteld van de justitie te Haarlem. Omtrent de moordgeschiedenis bij Hoofd dorp meldt men nader Gebleken is, dat de gearresteerde het slachtoffer telefonisch had verzocht in een café te Amsterdam te komen met een bedrag van 1500 gulden. De verzoe ning met zijn vrouw zou dan tot stand ko men. De heer Duyser is inderdaad naar het café gegaan met het geld bij zich. Daar bleek hem, dat zijn echtgenoote er niet was. De boeren arbeider vertelde hem toen dat mevr. Duyser bij zijn vader in huis was. Zij is daar wel eens meer geweest. Daardoor was het moge lijk, dat de heer Duyser dit voor waar aan nam. Samen reden zij toen naar het huis van den dader aan den Ringdijk. Voor de deur van de ouderlijke woning heeft de jon gen den heer Duyser op beestachtige wijze afgemaakt. Een kellner in het café te Amsterdam her kende toevallig den jongen, zoodat hij d» politie een belangrijke aanwijzing kon geven, toen de moord bekend was geworden. Bij zijn arrestatie werden op de kleeren van den boerenarbeider bloedsporen gevonden hij is naar het huis van Bewaring te Haarlem overgebracht. Het stoffelijk overschot van den heer Duy ser is op de begraafplaats te Leimuiden ter aarde besteld. FASCISTEN MET STEENEN BEKOGELD. In den nacht van Zaterdag op Zondag reed door Bergharen een auto, waarin eenige pro pagandisten van de fascistische beweging „Zwart Front" gezeten waren, afkomstig uit Bergharen en Appeltern. Zij verspreiden ver kiezingspamfletten. Plotseling werd de auto met steenen bekogeld, waardoor een der rui ten verbrijzeld werd. De auto reed door naar Appeltern, waar bij den rijksveldwachter aangifte van het gebeurde werd gedaan. Deze stelde met zijn collega te Bergharen een on derzoek in, tengevolge waarvan een man werd aangehouden, die als den steenenwerper werd herkend. Procesverbaal is tegen hem opge maakt. DE ROEBELBELASTING OP BLOEMBOLLEN. Uitbetaling tuinderssteun. Om in het bezit te komen van een teeltver gunning-1935 van de Sierteelt Centrale moet door de kweekers een zekere belasting wor den betaald, n.1. f 12 per Are voor hyacinthen, f 2.60 voor vroege tulpen en f 3 voor narcis sen, waarin is begrepen de roebelasting, die tot f 0.30 per roe is verlaagd. Onder de bollenkweekers bestaat weinig sympathie voor deze wijze van verstrekking der teeltvergunningen en door sommigen wordt overwogen, de schuldbekentenissen, door de Sierteelt Centrale opgemaakt, niet te onderteekenen. Naar wij vernemen, heeft het hoofdbestuur van het Bloembollenkweekers Genootschap (H.B.G.) geadviseerd, wel te teekenen, doch er zal een adres worden gezonden aan den regeeringscommissaris, waarin wordt aange drongen op het betrachten van soepelheid, in dier voege, dat per 1 Mei de bollen voor de volle 100% worden uitbetaald, al heeft de kweeker ook niet aan zijn betalingsverplich ting voldaan. Voorts zal de Ned. Tuindersbond aan den regeeringscommissaris een audiëntie aanvra gen, om dezen mede te deelen, dat de kwee kers slechts onder druk teekenen en verzoe ken, dat de betaling van de belasting alsnog te niet zal worden gedaan. ONDERNEMERS VAN „WILDE" BUSDIENSTEN. Tot geldboeten veroordeeld De vijfde kamer van de Amsterdamsche rechtbank veroordeelde een 38-jarigen auto busondernemer wegens het exploiteeren van een geregelden autobusdienst tusschen Am sterdam en Den Helder zonder daartoe ver gunning te hebben, tot f 200 boete subs. 80 dagen hechtenis. De kantonrechter had hem tot zes maanden gevangenisstraf veroor deeld. In hooger beroep heeft de officier van justitie f 300 gerequireerd subs. 120 dagen hechtenis. De rechtbank veroordeelde voorts een 44- jarige garagehouder wegens eenzelfde feit hij onderhield een busdienst tusschen Amster dam en Rotterdam tot geldboeten van f 100 subs. 40 dagen hechtenis. PERSBERICHT. De Crisis-Zuivel-Centrale heeft bepaald, dat aan kruideniers en andere bedrijven, voor welke de verkoop van melk en melkproduc ten een nevenbedrijf vormt op aanvrage een vergunning kan worden verleend, uitsluitend geldig voor den verkoop van gesteriliseerde, verpakte, als consumptie-melk aangewezen melkproducten, met uitzondering evenwel van melk, waaronder ook flesschenmelk. Tot dusverre werd een dergelijke vergunning niet verleend, indien de melkverkoop niet het hoofdbedrijf vormde. Deze regeling wordt geacht te zijn ingegaan op 1 April j.1. Formulieren voor het aanvragen van een vergunning, als vorenbedoeld, worden op aanvrage door de Crisis-Zuivel-Centrale ver strekt. FEUILLETON Roman door RENé BAZIN. Nadruk verboden. No. 9. Hij keek woedend, wanneer hij soms toe vallig, als hij met haar wandelde een haven werker, een matroos of een voorbijganger zag, die haar aardig vond en dat blijken liet. Hij haastte zich, 's avonds, om de fabriek van Lemarie te verlaten om des te gauwer bij zijn kind terug te zijn en hij sloeg alle uitnoo- digingen om den avond bij zijn vrienden door te brengen, af. Soms gaf hij haar een kleine vermaning, kort en raadselachtig zoo als een oud militair dat doen kan „Je bent mijn glorie", zeide hij, „en de glorie, zie je, Henriette, dat is als de knal van een geweer, men moet er niets bij kunnen zeggen, heele- maal niets." Maar dit alles was van weinig belang, wat het beste was wat hij deed, om de kleine te bewaken, was haar liefhebben. Daar was hij werkelijk onberispelijk in. Om harentwil werd hij bijna sober hij bezuinig de hij brak oude vriendschap af, die hij voor zich zelf zou aangehouden hebben, maar die voor het kleintje stootend zou kunnen zijn bij ging zelfs zoover, dat hij wat koken ging leeren. Was dat wel haast niet noodzakelijk Henriette was haar leertijd begonnen. Zij was wat lang voor haar leeftijd en 's avonds als zij tegen acht uur van het atelier terug kwam, zeer vermoeid. Hij was al om half zeven vrij. En toen had hij gedacht„Als ik me van de fabriek op het eiland Gloriette weg haast, ben ik de kleine drie kwartier voor, veronder steld zelfs, dat ik me nog ophoud om een vriend te vergezellen. Als ik dan eens voor haar avondeten zorgde Zou dat niet veel aardiger zijn, dan dat wij ieder afzonderlijk in een melkinrichting eten Op haar leeftijd is het wel goed een beetje verwend te wor den." En hij had haar verwend. Hij had bij BUITENLANDSCH NIEUWS. ONFORTUINLIJKE PLEZIERTOCHT. Twaalf gewonden door omslaan van autobus. Een Nederlandsche autobus, die 28 perso nen vervoerde, is Maandag te Anton (België) tengevolge van het breken van de stuurstang omgeslagen. Twaalf personen werden min of meer ernstig gewond. Twee hunner hadden een gebroken neus. Een tienjarig meisje moest naar het ziekenhuis te Vilette overge bracht worden. Alle andere toeristen konden de reis voortzetten. De autobus was op weg naar Beauring. MOEILIJKE SLEEPOPDRACHT. De sleepbooten „Zwarte Zee," „Witte Zee' en „Ganges" van L. Smit en Co.'s Internatio nalen Sleepdienst, die sleepopdrachten uit voert voor de Britsche admiraliteit, zijn naar Scapa Flow op de Orkaden vertrokken. Zij zullen van daar het Duitsche oorlogsschip „Bayern" naar Rostyth sleepen. De „Bayern" behoort tot de indertijd ten Noorden van Schotland tot zinken gebrachte Duitsche vloot en is verleden jaar vlot ge bracht. Het schip ligt evenwel onderstboven. De kiel ligt alleen boven water. De Nederland sche sleepbooten moeten het schip aldus naar Rosyth sleepen. De duur van de sleepreis hangt grooten- deels van de weersgesteldheid af. moeder Logeret, de buurvrouw op de eerste verdieping, die keukenmeid op een kasteel was geweest, les genomen. Zijn oude herin neringen van het regiment hadden hem ook geholpen. Zoodat, iederen avond als Henriet te de deur der woning van haar oom binnen trad, zij de tafel gedekt vond, twee borden op het fornuis en den goeden man op een stoel zittend, terwijl hij onveranderlijk zei Wat ben je laat, kindje Dezelfde zorgen, die hem de liefde van Henriette hadden verworven, had hij ook eens voor Antoine gehad. Hij had er zich voor ingespannen om volkomen hetzelfde tegenover de broer en de zuster te zijn. Maar Antoine had zoo'n vreemden aard, zoo weinig aanhankelijk, zoo onzeker Hij was opmerke lijk verstandig en behendig, maar hij bezat een trots, die geen enkele vermaning of be straffing vergaf. In de eerste jaren nam hij het gezag van oom Madiot aan maar op den leeftijd, waarop ieder kind gewoonlijk be grijpt, waarom het afhankelijk is en onder danig moet zijn, was zijn onderwerping enkel voor het uiterlijk. Men kon er niet in slagen, het vertrouwen van dien bengel met zijn f rat tengezicht, die iedereen en alles in de buurt kende, te winnen. Het was zijn eerzucht, om aan elke afhankelijkheid te ontsnappen. Reeds zeer jong, had hij in de fabriek van Lemarié gewerkt. En toen, eensklaps, toen hij vijftien jaar oud was, had hij de fabriek verlaten, was uit de woning in de rue de 1'Ermitage weggegaan, had een zomerkamer- tje in de stad gehuurd en was leerjongen ge worden bij een bankwerker. Sinds dien wa ren de banden tusschen hem, Henriette en den ouden Madiot bijna geheel verbroken. Niet alleen had het gezamenlijk familieleven opgehouden, maar Antoine beklom bijna nooit meer, de trap van het huis, waar zijn zuster en om woonden. Hij ontmoette ze soms op straat, sprak een oogenblik met hen, gebruik te een of ander voorwendsel van zaken en ging spoedig verder. Dit onverklaarbaar vertrek, deze bedekt vijandige houding, welke hij zoo plotseling aangenomen had en die, noch de voorkomend heden van Henriette, noch haar smeekingen, noch haar teedere verwijten hadden kunnen overwinnen, waren de groote oorzaak van verdriet voor het jonge meisje. Gelukkig ech EEN KETEN VAN FORTEN. Van de Oostzee tot de Zwarte Zee. De correspondent van de „Daily Telegraph" te Moskou ontleent het volgende aan een beschrijving door Kirsjon, een der bekendste Sowjetdramaturgen van Ruslands stalen ke ten langs de westelijke grens van de Oostzee naar de Zwarte Zee, gecamoufleerd en ver borgen onder den grond van dorpen, akkers en bosschen. Hij woonde dezer dagen auti- tankoefeningen bij op een der voornaamste punten van de keten. „Wij bevonden ons op een der versterkste punten", zoo schrijft hij. „Van buiten een kleine heuvel, bedekt met sneeuw een heuvel onder honderden soort gelijke heuvels. Van binnen was het een groote kamer, gebouwd uit en versterkt door beton en staal, uitgerust met machinegewe ren, kleine kanonnen en een ingewikkeld ven- tilatiestelsel, dat ten doel heeft het gas van buiten tegen te houden. De muren en de zol dering waren bomvrij. Op het bevel„klaar", sloten zich de massieve deuren stevig. Tanks met infanterie ter ondersteuning kwamen door de bosschen aangedonderd, doch werden vernietigd door het vuur van een aantal van zulke „heuvels" als deze en door een groot aantal verborgen nesten van machinegewe ren. Later, toen de oefeningen herhaald wer den met nagebootste, inplaats van werkelijke tanks, stond de „vijand" voor een nieuwe verrassing. Een „petroleumgordel" werd plot seling in brand gestoken, zoodat een aantal tanks volkomen vernietigd werd." Kirsjon beschrijft verder de schitterende nieuwe kazernes in de beboschte grenszone. Zij hebben hun „clubs, eetzalen, door stoom verwarmde badhuizen, sportvelden, drie ver diepingen hooge woningen met centrale ver warming, helder witte bedden en tafellinnen en kellnerinnen." VAN ALLES WAT. EEN MENSCH WORDT AAP De medische autoriteiten in Amerika wor den geschokt door de tragedie van een etaleur Georg Bockletzij schijnt zich langzaam maar zeker te voltrekken. Acht jaar geleden viel hij van een ladder af en kwam met de ruggegraat op den grond. Hoewel men geen onmiddellijk kwetsuren van het centrale ze nuwstelsel kon waarnemen, traden allerlei merkwaardige verschijnselen in den loop der jaren op. Eerst klaagde de patiënt alleen maar over vreeselijke rugpijnen, vervolgens kreeg hij pijn in de kaak en deze begon plot seling uit te groeien, gelijk ook bij andere ziekten wel als gevolg van klieraandoeningen geschiedt. Het volgende bedrijf was dat de beenen begonnen te vermageren, terwijl de armen daarentegen begonnen te groeien. Het ziekteproces schreed verder voort en de on gelukkige man heeft thans een machtigen breeden kop met geweldige kaken, die on middellijk op de schouders zit. De hals is geheel verdwenen. Acht jaar geleden was hij een statige jongeman van 1.80 lengte. Thans is hij al minder dan 1.50. De geneesheeren zijn teneinde raad. Zij weten, dat de buik speekselklier, de schildklier en de hypophyse hun taak niet meer behoorlijk verrichten. Ten deele werken zij te sterk, ten deele in het geheel niet meer. In den laatsten tijd schrompelt het lichaam verder ineen en nu beginnen ook de ribben zich naar buiten te buigen. Alle pogingen, om hem door toevoer van klierpreparaten of operaties te helpen, zijn mislukt en daar een dergelijk geval nog nooit ergens is voorgekomen, hebben de medici de hoop opgegeven, den man te kun nen genezen. EEN BEDELAAR DIE RIJK WAS. In het Tsjechische dorp Zenica overleed ellende en schade brengen. Zijn moedér was toen een aardig werkstertje, blozend en blond, van Quimperlé gekomen, waar zij allen ee- nigszins lichtzinnig zijn, met haar grootmoe der Mélier, om in de vermaarde stad Nantes, ter, wist zij de reden niet, want die reden verdriet door het gezicht van het kleine kind, was zij zelf. dat zij afgodisch liefhad. Geen enkel fijner Antoine had bij toeval de geschiedenis van'opgevoed en ingewikkelder samengesteld zijn eigen familie in de kroeg gehoord, toen'mensch zou beter de kunst van zelfkwelling hij daar eens dronk met een opzichter van de j verstaan hebben dan zij. Gedurende tien jaar fabriek, die door den wijn veel te spraakzaam had zij slechts één gedachte. De nederige, was geworden. Die geschiedenis sprak van I zachte, onderworpen vrouw die den geheelen meer dan twintig jaar geleden. Zij geleek [dag in den hoek van het venster zat te naai- zeer veel op vele anderen, helaas! onbekend en, had altijd haar schuld en wroeging voor of vaag vermoed, die alleen over de armen [oogen en zag niets anders. Geheel haar leven en al haar krachten wer den er op gericht, zich zelf te doen vergeten. In het begin van haar huwelijk, had zij tegen haar zwager Eloi Madiot gezegd Ik bezweer je, om op de fabriek van Le haar brood te verdienen. En daar het tegen marié te blijven. Als gij er blijft, gij, de oud- het einde der lente liep, had zij spoedig eensoldaat, van wien iedereen weet, dat hij het plaatsje gevonden' tusschen de vierhonderd1 met zijn eer nauw neemt, zullen de kwade vrouwen, die voor de conservenfabriek van geruchten gaan zwijgen. Beloof mij, dat gij Mr. Lemarié de erwten dopten. Het was een daar blijven zult. Dat de kleine het nooit vreemde verzameling, die in minder dan geen hooren zal Noch de anderen, als er nog ko- tijd bij elkaar gebracht was. Men geneerde men er niet, om te lachen om de losse zeden vanHij had het beloofd, en zijn plaats als pak- den patroon, die dikwijls langs haar ging, ker op de fabriek behouden. En later, door een nogal aardig man, nog jong en zoo rijk, het verlangen gedreven, om alle vermoedens zoo rijk Men wees degenen aan, die zijn maitressen geweest warenhet waren er meerderen en de aardigsten. Jacqueline Mé- lier was er bijna grootsch op, toen zij op haar beurt werd opgemerkt. Het is een gemakkelijke overwinning over een erwtendopster, een arme, een vreemde zonder bescherming, een beetje coquet meis je. Hij behaalde haar, zooals hij er anderen behaald had, met complimentjes, broches van doublé en een klein beetje geld. Maar dadelijk daarop werd het avontuur droevig. Er waren slechts enkele weken ver- loopen, toen Jacqueline Mélier ontwaarde, dat zij moeder geworden was. Toen zou alles uit komen, de oneer zou publiek worden en de schande onuitwisehbaar. Zij snelde naar den man, die haar verleid had, wierp zich aan zijn voeten en smeekte hem, haar te redden. Hij gaf haar twee duizend francs. En, voor twee duizend francs was er ook een arme te vin den, een losloopende werkman die werk zocht .en er in toestemde, het jonge meisje te hu iwen. Het kind werd zes maanden na het hu- 'welijk geboren het was Henriette Madiot. De moeder kwam nooit over haar fout heen, dezer dagen een bedelaar. Een onderzoek wees uit, dat de man van honger was omgekomen. Natuurlijk wekte het groote verbazing, dat in een dichtgenaaide matras van den bedelaar 90 kilo aan zilvergeld en 50.000 kronen aan bankpapier werd gevonden. TRAGISCH GEVOLG VAN ZUIVERING VAN EEN HUIS. Twee kleine kinderen zijn overleden in een woning te Aldeshot, die pas was „gezuiverd". Vijf volwassen personen uit hetzelfde huis zijn met ernstige vergiftigingsverschijnselen naar een ziekenhuis vervoerd. De toestand van drie hunner is ernstig. Het huis was op de gewone wijze uitgerookt teneinde ongedierte te verwijderen. De be woners zijn er eerst een etmaal na deze be handeling weer ingetrokken. Een onderzoek wordt ingesteld. STELENDE TANDARTSEN. Een eigenaardig soort mondroof pleegden twee tandartsen, gebroeders, te Boekarest. Daar de prijs van het goud zoo is gestegen haalden zij uit de gebitten van hun groote clientèle al het goud weg en vervingen dit zoetjesaan door een schitterende imitatie. Toen één hunner patiënten zijn gebit naai de bank van leening wilde brengen kwam het bedrog aan den dag. De beide tandartsen werden ieder tot zeven maanden gevangenis straf veroordeeld en moeten hooge schadeloos stellingen aan hun klanten betalen. Gered uit den greep van 'n inktviscli. Een Reuter-bercht uit San Francisco maakte dezer dagen melding van een bijna legendarische redding uit den greep van een inktviscöh. Het was een inwoner van San José, die aan een vreeselijken dood is ontsnapt, doordat een vriend hem nog net op tijd heelt kunnen bevrijden. De man was aan het strand aan het visschen en stond in verband hierme de tot aan zijn middel in het water, toen een inktvisch zijn ruim twee me ter lange vangarmen om hem heen slingerde. Hoewel hij wanhopig voor zijn leven vocht, slaagde de man er niet in aan den ijzeren greep van hel monster te ontkomen. Zijn krachten namen snel af en langzaam werd hij onder water getrokken. Inmiddels had een vriend van den ongelukkige door dienst hulpgeroep op het gebeurde opmerkzaam gewor den, zich te water begeven en begon hij met een pies op de vangarmen van het monster in te hakken. Zoo vlug kon hij echter niet een der vangarmen afhakken of er kwam een andere voor in de plaats. Pas toen hij zijn mes verscheidene malen tusschen de oogen van den inkt visch had gestoken, verslapte diens greep en kon het slachtoffer, dat vol komen was uitgeput, en van angst stond te beven, bevrijd worden. Zijn geheele lichaam was overdekt met roode striemen door de enorme kracht waarmede het monster hem omkneld had. De inktvisch, die later dood werd ge vonden, bleek een middellijn van -iVa meter te hebben. uit te wisschen, had Eloi Madiot, Antoine bij zich te laten werken. En misschien was het wel te danken aan de houding van Madiot, waar men bang voor was, aan zijn herhaalde ontkenningen, dat de oneer vermeden was geworden en de lasterpraatjes spoedig tot zwijgen waren gebracht. Thans, herinnerde zich in deze wereld der armen, niemand meer deze geschiedenis. De ouders waren gestorven, de oude arbeiders der fabiek verdwenen, de kinderen waren in een ander huis, dat van hun oom opgegroeid, Henriette behoorde tot een geheel andere en meer beschaafde categorie van werksters. Zij was bijna vier en twintig en haar broeder een en twintig. Ongelukkig wist Antoine dit treurig verle den. En deze kennis had in hem een vurigen en bijna algemeenen haat gewekt. Vooreerst tegen Henriette, de indringster, op wier schoonheid, beschaving en kalm gelukkig le ven, hij jaloersch was, maar vooral op de on rechtmatig verkregen plaats aan den huise- lijken haard der beide Madiots en, door een terugwerking van zijn geest, op de liefkoo- zingen, welke zij vroeger reeds ontvangen had. Zij stierf er langzaam aan weg, verteerd van Het gebeurde soms wel dat hij haar in de straten van Nantes tegenkwam. Meestal groette hij haar met een spottend gebaar, of wel wees hij haar aan een kameraad, zeg gende „Is die niet chique, die prinses Zou men zeggen dat ik met haar grootgebracht ben Soms, wanneer hij alleen was, hield hij haar staande, altijd alleen om haar geld te vra gen. Hij maakte een mooi daggeld, maar hij maakte alles op, met meisjes of vrienden in de danshuizen. En als zijn geld op was, zocht hij zonder blikken of blozen Henriette op „Zij is het aan mij verplicht", dacht hij, „zij heeft meer gehad bij ons thuis dan haar toe kwam." Het jonge meisje gaf, bekromp zich zelf om te kunnen geven, want zij hoopte hem daarmee tot haar terug te brengen. Hij gevoelde wrok tegen oom Eloi, omdat hij den invloed van Henriette niet had weer staan omdat hij hem vroeger ook bij Lema rié geplaatst had en daar zelf was gebleven. Tusschen hen beiden was het geheim, dat elk voor zich bewaarde, omdat zij elkaar zel den spraken omdat Eloi Madiot dacht, dat het niet mogelijk was, dat Antoine van deze lang geleden geschiedenis gehoord had en nooit zoo onverzichtig zou zijn, hem te onder vragen omdat eindelijk Antoine, die geen enkel mensch echt liefhad, ondanks zijn fou ten, ondanks zijn losheid van geest en zeden, ondanks alles wat hij vernomen had, trouw was gebleven aan de ongelukkige moeder, die eens zijn wieg geschommeld had. Om haar niet te beschuldigen was hij in staat te zwij gen. En hij sprak niet, maar zijn woede was gekeerd tegen den patroon, zijn zoon, zijn familie, tegen de patroons in het algemeen, de zijne en anderen, in zijn geest allen schul dig aan de fout, van een hunner. Lezingen, die hij in openbare vergaderingen hoorde, gesprekken, geschriften hadden hem daarin gestijfd. Antoine behoorde tot het leger van opstand en haat, tot de minderen die geen rol hebben. Als zooveel anderen was hij er niet, door een persoonlijke en verborgen wraakzucht. De woorden vielen op zijn won de, al» stofjes van gepolijst ijzer, openden en vergiftigden haar. Al zijn idééën waren slechts vage woorden, die een bepaalden wrok verborgen. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1935 | | pagina 1