ilBERtlTELS 26e JAARGANG VRIJDAG 31 MEI 1935 No. 43 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN ENT OMSTREKEN WELVAART DOOR SAMENWERKING UIT HEEL HAAR HART! Prijsverlaging WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. UITGEVER BOSKER WIERINGEN BUREAU Hippolytushoef Wieringen Telef. Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëN Van 1 5 regels f 0.50 Iedere regel meer f 0.10 (uit een artikel van Juan Guixe in „Caras y Caretas", Buenois Aires, 9 Februari 1935) Ten Noorden van Barcelona ligt aan de Middellandsche zeekust een vis- schersdorpje, Puerto de la Selva ge- heeten. De overlevering verhaalt van een oude gewoonte, waaruit de geest van samenwerking en solidariteit dei- bewoners van dit Catalaansche kust- plaatsje spreekt. Deze traditie kreeg in 1888 in Catalonië algemeene bekend heid door het koorwerk „De tonijnen vangst van Puerto de la Selva." van den musicus Celestino Sadurni. De ge meente bezit n.1. een kolossaal net, dat voor de tonijnenvissclierij ge bruikt en in de kerk bewaard wordt. Ieder jaar trekken groote scholen tonij nen langs de kuststreek. Vlak bij de zee bevindt zich een wachttoren, van waar een wachtpost naar het voorbij trekken der scholen uitkijkt. En zoo dra deze de komst der tonijnen heeft gesignaleerd, trekt het geheele dorp in processie naar de kerk om het net te halen, waarna allen aan de visch- vangst deelnemen. Na afloop wordt de gevangen visch onder allen ver deeld. Tot zoover deze oude gewoonte. De reiziger, die in Puerto de la Selva aankomt, is aangenaam verrast door een voor dorpen vreemd aspect, door iets nieuws de menschen kleeden zich hier goed. Geheel hun uiterlijk duidt welvaart aan. Zij zijn optimis tisch gestemd en hebben vertrouwen in het leven. Het is een prettig, zindelijk dorpje zonder ui terlij ken tooi. Zijn er hier dan geen armen, kent men hier niet den geesel van honger en paupe risme Zoo is het inderdaad. Er heerscht hier geen ellende, armoede is hier onbekend. De bewoners van deze kuststreek, die hoewel bevoorrecht toch nederig bleven, zijn in maatschap pelijk en economisch opzicht gelukkig. Er zijn hier rijken noch armen af gunst komt hier niet voor. Ik zal trachten te verklaren, hoe dat mogelijk is. In 1919 stichtte Evarista Santé 11a hier een „pósito", d.w.z. een coöperatieve vereeniging, die ten doel heeft de leden metterdaad bij te staan. En de organisator van de zeelie- den-cooperaties in Spanje, Alfredo Sa- ralegui, trof in dit dorp een gunstige sfeer aan opi hier zijn ideeën te ver werkelijken. Hij kon rekenen op een intellligenten medewerker, n.1. den pu blicist Rodolfo Vinas. En Puerto de la Selva begon een strijd, die geëindigd is met het oplossen van problemen, die overal elders een opgewonden en op dwaalwegen geleide inenschheid in ang stige spanning houden., In 1929 waren reeds 462 mannen en 120 vrouwen tot deze vereeniging toe getreden het ter beschikking staande kapitaal bedraagt tegenwoordig Ptas. FEUILLETON. Roman door RENé BAZIN. Nadruk verboden. No. 19. Ja. de kamer was prettig om te zien. En wat haar zoo heerlijk maakte, was de geest van het jonge meisje, die haar geheel door trokken had, en daar zweefde, zelfs na het •vertrek van Henriette. Alles was daar met (een. persoonlijken smaak geschikt. Soms bleef een of andere toiletbenoodigdheid zonder -waarde, maar met zorg gekozen, vergeten, op een meubel liggen een tullen das, een ceintuur met een opengewerkte gesp, een pa rasol, een vestje uit een japon, met kant van zes stuivers opgemaakt, een eenvoudig paar handschoenen, die den vorm der hand nog een weinig hadden behouden, van die fijne hand, die zelfs als zij ruste, nog eenigszins gebogen bleef door het voortdurend vasthou den van de naald. Soms, meermalen op een dag, als de oude Eloi neerslachtig was gewor den, door de vele lange uren van eenzaam heid, wanneer Henriette het middagmaal bij mevr. Clémence gebruikte, stond hij uit zijn stoel op, opende de deur, en beschouwde dit heiligdom zonder er binnen te treden, en ging .dan, ontroerd door het gezicht van al deze (dingen, die hem twee oogen van een kleur rals yan diep zeewater en het gelaat van een ïüef jong meisje te binnen riepen, in de stad wandelen, vol van de gedachte aan en her nieuwden trots op zijn kind. Dat vleistertje van een Henriette Om haar oom te troosten, had zij dien avond, den eenigen leuningstoel met borduurwerk, waar in nooit iemand zitten ging, naar voren ge schoven zij was aan tafel gaan zitten en naaide voorover gebogen onder de lamp, waar de Zondagsche kap was opgezet. Haar vin gers schikten en bevestigden met rustige ze kerheid, een goedkoop kantje aan de mou-| 220.00.-. Welnu, wat doet deze coöperatie Dit jaar betaalde zij aan de zieke le den voor onderhoud en medicijnen Ptas. 4.956.— terwijl zij aan het Rijk de Ptas. 35.000.— terugbetaalde, die zij schuldig was. Tegen kostprijs kunnen de visschers er alles krijgen, wat zij voor het maken van hun booten en voor de vischvangst noodig hebben netten, takels, touwwerk, vet, lan taarns, vischhaken, aas, pek, verf, jek kers, waterlaarzen, zeildoek, kompassen ene. De „Posito" en de gemeente wer ken samen, wat het feit verklaart, dat op enkele, weinige uitzonderingen na bijna iedereen lid van de coöperatie is. Deze beweging, die met de bedoeling begonnen is, den woeker te bestrijden en den visscher uit de handen van den geldschieter en de tusschenpersonen te bevrijden, heeft zoo'n vlucht genomen, dat zij zich tegenwoordig tot allen en alles uitstrekt. Langzamerhand heeft de coöperatie de controle over alle verbruiksartike- len verkregen, waarbij de handel werd uitgeschakeld en de winkels overbodig zijn geworden. De vreemdeling gaat naar een behaaglijk café, dat in het ge bouw der „Posito" is gevestigd, en komt onmiddellijk tot de conclusie, dat de tal rijke bezoekers tevens de eigenaren der inrichting zijn immers, het café is het eigendom van de visschers-cooperatie, d.w.z. van het dorp. In het comfortabele propere hotel zien wij iets dergelijks het hoort aan het dorp. Zoo ook de schouwburg. In het dorp bevindt zich een oliemolen, die eveneens het eigen dom van de visschers is. Kruideniers waren, schoenen, kleeren, zeep, alles is bij de dorpscooperatie te koop, die dage lijks voor een waarde van Ptas. 600.- verkoopt en zelfs eigen geld in omloop heef gebracht. Kroegen vindt men in Puerto de la Selva niet meer de welvaart heeft ze verjaagd. Maar dat is nog niet alles. De vis schers zijn van plan het landgoed „La Isla" te koopen. Zij willen daar een be drijf vestigen, dat zich bezighoudt met het marineeren en verduurzamen van visch, waarvoor zij de olijfolie denken te gebruiken, die deze kuststreek naast wijn in riiime mate voortbrengt. Voor de olijfolie hebben zij dus een geschikte toepassing gevonden. den wijn willen zij volgens de nieuwste procedé's gaan verwerken. Hier, waar door middel van 't coöpe ratieve systeem de problemen der pro ductie en van het verbruik werden op gelost, behoeven de bewoners zich niet te bekommeren om wat voor ieder an der een obsessie is het bestaan. Wan neer zij ziek worden, ontvangen zij steun zoo ook, wanneer zij oud wor den en niet meer in staat zijn te wer ken. Maatschappelijk hulpbetoon waakt over hen. Onlangs werd door de Afdeeling Werkloosheid van den Alge- meenen Bond van Coöperaties in Span je een verzekering voor werklooze vis schers in het leven geroepen, welke hervorming voor Puerto de la Selva niet meer noodig was men was "daar reeds op dezen maatregel vooruitgeloo- pen door in geval van werkloosheid een uitkeering van 50 pCt. van het loon te garandeeren, welk cijfer waarschijn lijk nergens ter wereld overschreden werd. Resumeerende kan men zeggen, dat dit dorp zeer belangrijke problemen heeft opgelost productie en verbruik, werkloozensteun en ziekte-uitkeering. scholen, hygiëne, enz. Het heeft het (pauperisme overwonnen. Zijn bewo ners zijn gelukkig en optimistisch. Toch rest hun nog de oplossing van één probleem het feministische. Zij trachten een emplooi te vinden voor de activiteit van de vrouw. Om dit te bereiken, doen zij pogingen om in het dorp een fabriek te stichten, die door vrouwen zal worden gedreven. En het geld Zooals wij reeds ge zegd hebben, hebben zij geen gebrek aan contanten, terwijl de gemeente bo vendien zelf eigen geld in de circulatie heeft gebracht. Dit visschersdorpje is een levend voorbeeld van wat rustig werken er goede wil kunnen bereiken. Het indi vidualisme heeft tegenover dezen geest van samenwerking het onderspit gedol ven. Vroeger brachten de visschers hun vrijen tijd in de kroeg door, waar vaak de woeker hen van de opbrengst van hun arbeid beroofde. Nu zijn de kroe gen verdwenen, en heerschen hier welvaart en levensvreugde, zoodat het niet overbodig is den naam Puerto de la Selva met trots te vermelden. wen en boord van een hemd. Zoo nu en dan hield zij even stil om haar schaar, een klosje of de kant, die op een glimmend blauw kar ton gewonden was, van de tafel te krijgen. Dan keek zij naar den kant, waar Madiot in den luien stoel achterover leunde, dan weer eens naar het raam, dat openstond, en waar door de windvlagen, zonder waarschuwen naar binnen kwamen. Wanneer het heel hard woei, hoorde men de takken van den olean der ritselend en bijeen gepakt door 'den wind, nu eens tegen den muur, dan weer tegen het balcon zwiepen. Twee keer kwam het geluid van riemen van de Loire en twee keer luis terde Henriette glimlachend. Zij gevoelde zich zoo verlicht en blij bij de gedachte, dat men Marie zoo goed bij mevr. Clémence ont vangen had, en vooral, omdat zij dezen avond bij oom Madiot de taak van troosteresse ver vullen kon, die haar zoo goed afging. Zij zeide Gij hebt ongelijk, met u zoo verdrietig te maken over de weigering van M. Lemarié, oom. En ik denk er heel anders over, dan Antoine. Gif hebt gedaan, wat gij hebt kun nen doen, het is niet geluktzult gij nu beter slagen met u boos te maken en met een proces te dreigen Menschen van ons slag zijn maar zwakke tegenstanders. Hij heeft mij mijn pensioen ontstolen Zijn wij er tot nu toe ook niet gekomen Ik erken, dat wij nu juist niet rijk, geweest zijn Zij keek met welbehagen rond, naar de spiegelkast en de platen aan den muur. Maar nu zijn jaren van ellende voor bij Antoine verdient zijn brood, ik ook Weet u, wat mevr. Clémence mij verleden Zaterdag, den dag waarop Marie Schwarz kwam, gezegd heeft Zij zeide tegen mij „Kleine artiste met een uitdrukking, welke heel wat beteekende, als ik goed begrepen heb. Zou 't u niet gelukkig maken, oompje, als uw nicht eens „première" werd Premiè re van het eerste modehuis van Nantes Wel nu dat kan den een of anderen dag gebeu ren. Juffrouw Augustine takelt hard af Zij lachte haar jongen lach, haar naald als een pijltje tusschen haar vingers geklemd. Wee den ouden, bij ons in het modevak! Het is bij ons precies hetzelfde, zeide Madiotwee den ouden Henriette begreep, dat haar lachen wreed was. Zij beet op haar dunne bleeke lippen die zoo lichtzinnig, met de ellende van een ka meraad gespot hadden Ik zal er geen moeite voor doen, haar plaats te krijgen, oom Madiot, geloof mij ge rust. Maar ziet u, het is nu mijn beurt gewor den om op te klimmen. Zij keken elkander een oogenblik aan zij in de onwillekeurige vervoering harer jeugd, hij, terneergedrukt, slechts met moeite tegen zich zelf in, denkende, aan hetgeen zij zeide en meegesleept door haar woorden met zijn verdriet bezig. Waarom werd hij nu niet wat vroolijker Wat had hij toch dat hij zoo strak bleef zitten kijken, in den geborduurden leuningstoel, met zijn oogen op haar geves tigd, terwijl alleen zijn knippende oogleden in zijn gezicht bewogen. Zij kon niet begrij pen, dat een mislukking zooals de tocht van dezen middag geweest was, welke toch tel voorzien was geweest, den werkman zoo te leurstelde, en zij schreef den koppigen wrok van den ouden man toe, aan de woorden van haat, welke Antoine hem zonder twijfel had ingefluisterd. Terwijl zij opnieuw de naald door het linnen stak, vroeg zij Is het nog niet kort geleden, dat ik mijn leertijd begon Herinnert gij u nog, dat u mij tot aan de deur van het atelier van juf frouw Laura bracht, die boerinnenmutsen maakte, in het quartier des ponts Weet u nog, dat gij dan 's avonds bijna heelemaal bevroren waart, als u een uur op mij gewacht had Ik was nog maar klein, maar wij hiel den toch veel van elkaar, hé oom Tevergeefs haalde zij het verle den op, deed zij een beroep op de altijd bereid willige toewijding van Eloi Madiot. De goede man werd verteerd, door een knagend be rouw, hij schaamde zich over zichzelf. „Ik ben op het punt geweest alles te zeggen dacht hij, ik, een man, een oud soldaat Als ik nog iets meer gezegd had, zou ik haar on eer geopenbaard hebben voor mevrouw, die er bij was Sinds vier en twintig jaar bewaar ik haar geheim, hier in mijn hartZou ik dus niet van haar houden Ben ik dan een lafaard Maar, haar aanziende voelde hij wel, dat het niet zoo was en dat hij van haar hield. Doch de schaamte, om wat hij gedaan had, PERSBERICHT. DE BEPERKING VAN DE MELKPRODUCTIE. In verband met het feit, dat de regeling tot beperking van den melksteun eerlang, n.1. op 1 Juni a.s., in werking zal treden, wordt hierbij een overzicht gegeven van de motie ven, welke tot het nemen van dit besluit hebben geleid, alsmede van het systeem, volgens hetwelk getracht zal worden tot de zoo hoogst noodzakelijke inkrimping van de melkproductie te geraken. Noodzakelijkheid van melkproductiebeper- king. Na het intreden van den crisis-toestand in den landbouw is onze melkveestapel, voordat tot teeltbeperking werd overgegaan, in aan tal toegenomen. Aangezien echter een rund veebeperking slechts zeer geleidelijk door werkt en de meerdere eerder aangehouden jonge dieren in stijgende mate aan de melk- gift gaan deelnemen, is thans een stijging van de melkproductie ingetreden. Aangevan gen in het laatste kwartaal van het vorig jaar, kan de omvang ervan thans onrustba rend worden genoemd. Het eindresultaat is, dat ook de zuivelproductie stijgt. In het bij zonder de boter vertoont week na week een aanmerkelijk hooger productiecijfer dan in de overeenkomstige perioden van 1934. Als wij daarbij dan nog bedenken, dat de export mogelijkheden naar de voornaamste afne mende landen door tarieven, contingentee- ringen en betalingsmoeilijkheden steeds ge ringer worden en dat de koopkracht van den binnenlandschen consument voortdurena daalt, dan is wel duidelijk, dat de vooruit zichten van de melkveehouderij somber moe ten worden geoordeeld. Daar komt nog bij dat de daling van de wereldmarktprijzen der zuivelproducten tot een ongekend laag peil den melkprijs in de laatste maanden, ondanks de uitkeeringen uit het Landboqw-Crisisfonds, tot ver beneden de productiekosten heeft doen inzakken. Onder deze omstandigheden moet het on toelaatbaar worden geacht zonder meer voort te gaan met het geven van uitkeering over de verwerkte melk. Het is een eisch zoowel in het belang van het algemeen als in dat van de veehouderij, dat een krachtige poging worde gedaan om de melk- en zuivelproductie meer in overeenstemming te brengen met de huidige afzetmogelijkheden, zulks te meer, wijl het steeds grooter zekerheid komt vast te staan,dat van een terugkeer der vroegere verhoudingen, althans binnen afzienbare n tijd, geen sprake zal zijn. Overeenkomstig de deze bestaande opvattingen bij de land bouworganisaties werd besloten om te trach ten de melkproductie in te perken. Gepoogd zal thans worden zulks te bereiken met be hulp van een gewijzigde melksteunregeling. Ingaande 1 Juni a.s. zal de steunverleeninj op dit product slechts plaats vinden over een bepaald percentage van de melk, daarbij uit gaande van de gemiddelde productie in de beide voorafgaande kalenderjaren. De even tueel nog geproduceerde overmelk zal onge steund blijven en indien noodig met een zoo danige afdracht worden belast, dat de gelde lijke opbrengst daarvan zeer gering zal zijn. Hierna mogen eenige nadere bijzonderheden volgen van de weldra in werking tredende nieuwe melksteunregeling. van Bertels' Opfokvoer Bertels' Kunstkorrel Bertels' Ochtendvoer Het hooge gehalte aan verteerbare voedingsstoffen in Bertels' Pluim veevoeders maakt dat U hiermede billijker voedert dan met lager ge prijsde voedermengsels met veel onverteerbare bestanddeelen. Vraagt offerte bij Uw leverancier. 5 Oliefabrieken N.V. - Amsterdam bleef, en daarmede hadden ook de herinne ringen aan het treurig verleden, zijn armen geest overmeesterd, die er zoo lang aan ge wend was geweest, om ze op zij te zetten. Oom, als ik „première" word bij mevr. Clémence, dan krijg ik verhooging. Dan zul len wij rijk zijn. Ik ga U dan een reisje aan bieden, van mijn spaarpenningen. Tot aan den mond der Loire Lange Etienne heeft beloofd, er mij in zijn boot te zullen brengen. Zij lachte, opdat hij weer gelukkig zou wor den. Zij was er aan gewend, zijn humeur bij een enkel vriendelijk woord, te zien verande ren. Maar thans, kwamen er twee tranen in de oogen van Madiot. „Als ik er aan denk, dat ik haar zou heb ben kunnen verraden, als ik er aan denk Henriette hield op met naaien. Zij boog zich voorover en streelde de zware gerimpelde hand, die als een schroef de leuning van der. stoel omklemde. Wat hebt gij toch, oom Hij boog het hoofd, uit vrees, dat zij het in zijn oogen zou kunnen lezen. De oleander op het balcon schudde, schuur de langs den muur en reikte, door den wind voortgestuwd, met de punten zijner takken tot in de kamer. Een stem, die van de straat scheen te komen, maar door den wind ge dempt klonk, riep Hola, Madiot De oude luisterde. Wie kon hem op dit uur roepen Hola, Madiot, kom eens kijken Eloi Madiot rees op. Henriette was reeds opgestaan. Zij gingen beiden de kamer door, die in duisternis gehuld was, een hand voor uit, om het hek van het balcon, dat zich een halve voet boven den planken vloer bevond, te betasten. Het jonge meisje boog haar hoofd, tusschen de takken, van den heester door en zag uit het venster der benedenverdieping een muts, een grijs lijf, een arm, die in het donker naar buiten stak, een geheele helft van een menschelijke gestalte hangen, die naar iets in de verte gericht was. Het is moeder Logeret, zei zij zachtjes Wat zou er toch zijn Op hetzelfde oogenblik verhief zich de stem voor den derden keer, gesmoord en schor, als een kreet om hulp. Madiot, waar zijt gij Kijk dan toch Basis der beperking. De beperking van den melksteun wordt voor de veehouders gebaseerd op de productie in de beide voorafgaande kalenderjaren. Hierbij blijven de hoeveelheden melk, welke niet af geleverd of niet door den veehouder zelf tot zuivelproducten verwerkt zijn, buiten be schouwing. Dit betreft dus voornamelijk de I melk, gebezigd voor veevoederdoeleinden. Verder zal de beperking in al die gevallen, waarin dit mogelijk blijkt, berekend worden over de geleverde hoeveelheid melkvet in kg, 'aangezien dit feitelijk de eenige juiste basis is, die evenwel helaas niet algemeen doorge voerd kan worden. Gemiddeld percentage der beperking. Het (gemiddeld) beperkingspercentage voor het geheele land is vastgesteld op 11%, uit- j gaande van de gemiddelde melkproductie in 'de jaren 1933 en 1934, waarbij dan nog een reserve komt van 0.45% met het oog op de toewijzing van melk aan nieuwe ontginnings- bedrijven en voor eventueele tegenvallers. Juister is het dus te zeggen, dat in het eerste beperkingsjaar in totaal gesteund zal worden een hoeveelheid melk, overeenkomende met 89% van de gemiddelde melkproductie in 1933 en 1934. De vaststelling van dit noodzakelijk ge achte beperkingspercentage heeft plaatsge vonden op grond van een zoo nauwkeurig mogelijk opgezette raming omtrent de ver moedelijke zuivelpositie in dit jaar en na ernstige overwegingen omtrent de vooruit zichten van den afzet van zuivel- en melk producten in den komenden tijd. Bij de beoordeeling van deze beperking moet wel bedacht worden, dat de huidige melkproductie die van voorgaande jaren aan zienlijk overtreft, zoodat voor vele bedrijven 'en zelfs voor geheele gebieden de beperking aanmerkelijk meer zal dienen te bedragen 'dan het genoemde percentage. Beperkingsjaar. De beperking van den melksteun zal aan vangen op 1 Juni a.s., waardoor het eerste beperkingsjaar zal eindigen uit. Mei 1936. Deze datum is met opzet gekozen teneinde te bereiken, dat het beperkingsjaar met de twee melkrijke maanden April en Mei ein digt. Op deze wijze toch wordt een onge- wenschte vermindering van de voor de mees- daar beneden er is brand De basstem van den ouden werkman brom de Wij zijn hier, wees toch stil Alles werd weer rustig in het smalle huis, dat boven de stad uitstak. De drie mensche lijke wezens, die het bewoonden, zochten door eenzelfden angst aangegrepen, in den duis teren nacht, de plaats te herkennen, waar het ongeluk gebeurde. Daar aan den anderen kant van den eer sten arm der Loire, was een brand aan het woeden. Hoever, en in welken hoek van die arbeidersbuurten en op welk eiland van den stroom niemand zou het hebben kunnen zeggen. De nacht deed alle herkenningstee kenen verdwijnen en men kon niet zien, waar het was. Men zag niets, dan links het nevel achtige water, waarop de schepen tegen elkaar aanbotsten, niets dan het onregelmatige net van de gasvlammen, in dat uitgestrekte duis tere veld, dat hemel en aarde te samen vorm den. Er waren eilandjes van licht, die zich boven den horizon uit, schenen te verheffen, de sterren anderen, die zich tot een pluim vereenigden dan weer groote zwarte plekken of losgeraakte halskettingen, die in een wijden boog, uit elkaar vielen. Dit alles scheen armzalig, in vergelijking met de ruim te, die door de duisternis werd ingenomen en die vlammen verspreidden geen licht rondom zich, en deden niets van de dagelijk- sche omgeving naar voren komen, en zij wa ren allemaal even groot, tot een enkel stipje teruggebracht. Elk ander begrip van maat was weggevaagd. Enkel waren daartusschen twee roode strepen veel somberder, die de duisternis af teekenden, twee rijen vensters waarschijnlijk, waarin het schijnsel der on zichtbare vlammen flikkerde. Hun schittering veranderde elk seconde, en het hevigste van het vuur was nu eens rechts, dan weer links. Een hoos van vonken verbrak de eerste afslui ting en steeg in het duister op, hooger dan een kathedraal; een wrong van hevig vuur kwam daarna, likte een vak van den muur en sloeg weer omlaag, omdat hij geen voedsel vond. (Wordt vervolgd)^

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1935 | | pagina 1