KING
26e JAARGANG
DINSDAG e AUGUSTUS 1935.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
UIT HEEL HAAR
HART!
GRATIS PROEVEN!
TOFFEES
W1ERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
UITGEVER
CORN. J. BOSEER
k-,
WIERINGEN
BUREAU
Hippolytashoef Wieringen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels 1 0.50
Iedere regel meer f 0.10
HET OPENEN VAN
EEN BUS KING
Dat is voor Uw winkelier één
van de prettigste dingen, die
hij voor U kan doen.
Want hij weet, dat de koper
van KING-pepermunt een te
vreden klant betekent en hij
geniet zelf mee van het heer
lijke aroma.
PEPERMUNT
n.üiJb-fM.J"! 1—1,
„PROEFMOBILISATIE" VOOR
DEN GULDEN.
De politieke gebeurtenissen in ons land
hebben hun stempel gedrukt op geld- en fond
senmarkt en wel in zóó sterke mate, dat de
ze voor geen andere factoren oog had. Ja,
men mag zelfs zeggen, dat de politieke toe
stand van Nederland van zeer grooten in
vloed is geweest op de beurzen te Parijs en
te Londen. Een en ander is volkomen begrij
pelijk en verklaarbaar ons land stond de
vorige week „am Scheidewege"zou onze
nieuwe regeering de politiek Colijn laten va
ren en overgaan tot een zoogenaamd „con
structief welvaartssprogram", waarbij mis
schien niet onmiddellijk de gouden standaard
zou worden opgeheven, maar waarbij deze
toch spoedig te „lastig" zou blijken, zoodat
men toch van muntpolitiek zou veranderen
In het buitenland maakte onze politieke
toestand zeer grooten indruk in Frankrijk
FEUILLETON.
Roman door
RENé BAZIN.
Nadruk verboden.
No. 37.
Drie dagen had zij geworsteld in dezen
kwaden droom, en alle bekoringen, waaraan
zij in haar werkzaam leven was blootgesteld,
overvielen haar, en zij vocht er tegen. Zij
voelde opnieuw het kwetsende in de blikken,
welke op haar gevestigd werden sinds zij den
leeftijd had, dat zij zich beleedigd kon gevoe
len, sinds de jaren, lang geleden reeds, dat zij
haar leertijd begon met een mandje aan haar
arm en een katoenen muts op haar hoofd. Zij
omgaven haar met hun begeerigheid, de oo-
gen van die jongens, die oude mannen, die
grijsaards, die kinderen naloopen. Zij hoorde
de woorden, die achter haar op straat ge
fluisterd werdende dubbelzinnige praatjes
van bedienden en winkeliers zij herlas de
brieven, waarin men haar aanbood voor haar
een modezaak of naaiatelier te koopen. Voort
durend bleef haar het hinderlijke visioen van
al die strikken, bij, die dicht rondom_ haar
gespannen werden en die zij in haar gewone
doen, vermeed, zonder er zelfs aan te den
ken, van die onvermoeide vervolging, die
door niets wordt afgeschrikt of ontmoedigd.
De wereld verscheen haar in al haar brutale
afschuwelijkheid, zich verlustigend in het
verloren gaan van zwakken en armen, van
haar, die toch tenminste medelijden verdien
den omdat zij het leven niet kenden toen zij
nog te jong waren, of zich niet wisten te ver
dedigen, omdat zij toch al zoo moeilijk kon
den leven. En de angst voor zichzelf kwam in
haar op, die angst die het gemakkelijk maakt
aan anderen te vergeven.
„Mijn God zeide zij, geef dat ik niet op
vreesde men natuurlijk een terugslag van
den eventueele devaluatiepolitiek in Neder
land op den franc en op de openbare meening
in Frankrijk.
In Engeland, waar men al jarenlang eigen
lijk niets begrepen heeft van een gulden, die
in Ponden als maar meer waard werd", er
dus er vast van overtuigd was, dat die zon
derlinge munt te eeniger tijd toch moest de-
valueeren, bleef van het leedvermaak, dat in
sommige Engelsche bladen doorstraalde bij
vroegere aanvallen op den gulden, niet veel
meer over. In tegendeel, zelfs een blad als
„The Financial News" bleek toch benauwd
voor de gevolgen die een devaluatie van den
gulden voor sommige deelen van het Brit-
sche Imperium zou hebben. Het lijdt immers
geen twijfel of een devaluatie in Nederland
met zijn uitgestrekte koloniën, zou, veel meer
dan een depresiatie van den Franschen franc,
een zeer deprimeerenden invloed hebben op
artikelen als rubber, tin, thee, koffie, sisal,
peper en palmolie, al te gader producten,
waarbij het Britsche Rijk en de Londensche
markt groot belang hebben.
Een devaluatie van den gulden zou onge
merkt op de wereldmarktprijzen van tal van
producten een pernicieusen invloed hebben
en tot een nieuwe daling aanleiding geven
en daardoor de verwarring op de wereldmark
ten nog vergrooten. Het is dus te begrijpen,
dat men zich in Engeland en nog minder in
Malakka niet bijzonder op zijn gemak voelde.
Wie de guldens trachtten om te
zetten in vreemde valuta.
Thans waren het niet de speculanten die
trachtten de guldens te leenen om deze om
te zetten in vreemde valuta, maar het waren
de houders van guldens of van direct-op-
vraagbare guldensvorderingen, die dit bezit
wenschen om te bezetten, nu het inderdaad
een oogenblik scheen dat er een regeering
zou komen, die de devuluatie van den gulden
zoo al niet als haar devies had, dan toch
maatregelen in haar program zou opnemen,
welke devaluatie binnen korten of langen
tijd een feit zou maken. Reeds den dag na
het schorsen der beraadslagingen over het
bezuinigingsontwerp, bleek er een overgroote
vraag te bestaan naar buitenlandsche valuta,
waartegenover slechts De Nederlandsche Bank
stond als afgever, d.w.z. verkooper van Fran-
sche Francs.
De Nederlandsche Bank was, zooals bleek
op een dergelijke beweging voorbereid met
circulatiebanken in Frankrijk en Amerika
immers bestaat een afspraak, dat men over
en weer op elkander kan trekken tegen
„earmarking" of gelijktijdige overzending van
goud. Het verslag van de Fed. Res. Bank te
New York over 1934 heeft hiervan melding
gemaakt. Of De Nederlandsche Bank van de
ze faciliteit in de Ver. Staten heeft gebruik
gemaakt, is niet bekend, daar de Bank hoofd
zakelijk Fransche francs heeft afgegeven.
Deze afgiften hadden Woensdag een enormen
omvang. De schattingen loopen uiteen, tus-
schen f 70 en 90 millioen.
Deze middelen werden voor een groot deel
onttrokken aan de banken. Groote saldi wer
den opgevraagd of liever opdracht werd ge
geven om deze om te zetten in Ponden of
Dollars. Deze Ponden en Dollars werden voor-
uamelijk verschaft via Parijs, daar De Neder
landsche Bank hoofdzakelijk dit devies af-,
gaf. Zoodoende had de Nederlandsche Bank
twee dagen later (de betaling van gekochte
francs en ponden geschiedt twee dagen na de
transactie) reusachtige bedragen te ontvan
gen van de banken. Deze hebben voor de be
taling hiervan blijkbaar een zeer groot beroep
moeten doen op de Bank. Immers de per
Maandag 1.1. afgesloten bankstaat doet zien,
dat het opereerend kapitaal van De Neder-
mijn beurt bezwijken zal
Zij was bang. Zij verlangde te ontsnappen
aan deze akelige gedachten, die met de zonde
welke zij aanschouwd had, haar geest waren
binnengeslopen. Waar was een schuilplaats
Wie zou haar verdedigen tegen de overweldi
gende herinneringen, zoo plotseling in haar
opgewekt
Zij zocht beveiliging in de gedachte aan
vroeger jaren, toen haar teedere moeder nog
leefde en haar beschermde. Zij tracht met
groote moeite, zich de gezichten van enkele
jonge meisjes voor te stellen, thans gehuwd
en gelukkig, wier voorbeeld de nare verbeel
dingen van dezen slechten nacht kon ver
dringen. Dan stond zij op van het tafeltje,
opende haar boekenkastje, nam een zeer oud
gebedenboekje er uit, dat de zusters van
school haar vroeger hadden gegeven. Een ver
geelde plek wees de plaatsen aan, welke zij
in haar jeugd boven alle andeen de voorkeur
had gegeven, en in langen tijd niet meer her
lezen had. Het waren de lofzangen aan de
maagden gewijd de zangen waarin bezongen
werd de vleeschelijke begeerlijkheid, verslagen
en overwonnen in den zegepraal van den be
vrijden geest. Zij las en herkende de woor
den en voelde in zich dezelfde ontroering, die
zij reeds in haar gewekt hadden op den leef
tijd, dat zij ze nauwelijks kon begrijpen, her
leven. Zij vond het gevoel van de teedere zui
verheid, die zij als kind bezeten had, den zie
le vrede die omhoog stijgt, terug. Maar het
was niet als vroeger enkel een stille vlucht
hare gedachten. Zij steeg hooger op, om haar
handen helpend te kunnen uitsteken. „Ik zal
je weer helpen opstaan, Marie, dacht zij. „Ik
zal geen arm kleintje uit de buurt meer zien,
zonder jou in haar te zien, en het om jou
lief te hebben." En het boek dichtslaande, dat
overblijfsel harer kinderjaren „Als je mijn
goed bewaakte jeugd hadt gehad, de lessen
die ik ontvangen heb en de moeder die wij
bezaten
XXII.
Op deze scheiding volgde een gevoel van
landsche Bank met ruim f 13 millioen is toe
genomen, terwijl de goudvoorraad een daling
van ruim f 130 mill. toont. Uit de mutaties
van den goudvoorraad blijkt voorts, dat in
totaal een bedrag van f 140 of f 150 millioen
aan goud tot steun van den wisselkoers moest
worden afgegeven. Men kan dus aannemen,
dat de banken een dergelijk bedrag aan De
Nederlandsche Bank voor gekochte francs,
eventueel ook dollars moesten betalen doch
daarvan niet meer dan ca. één derde uit ei
genmiddelen konden opbrengen. De rest
moest verkregen worden van De Nederland
sche Bank door disconteering en beleening.
Deze gang van zaken heeft in breeden
kring teleurstelling gewekt. Het is waar, de
aanval kwam zeer onverhoeds en de bedra
gen waar het hier om ging waren buitenge
woon groot, vooral den eersten dag de vol
gende dagen waren zij reeds belangrijk klei
ner. Maar dit neemt niet weg, dat de finan-
cieele crisisparaatheid van onze Banken toch
algemeen hooger werd aangeslagen. Het is
dan ook vnl. te danken aan de uiterst krach
tige positie van De Nederlandsche Bank,
welke haar in staat stelde aan de groote cre-
dieteischen te voldoen, hoewel de Bank door
haar herhaalde discontoverhooging zelfs
met 2 verhooging ineens, een verhooging
als in deze eeuw nog niet is voorgekomen
het waarschuwingssein geheschen had, dat zij
niet door zou gaan met op dergelijke ruim^
schaal crediet te verleenen. De Nederlandsche
Bank is wel credietbron voor het vlottend
maken van kort bankcrediet, doch niet voor
het vlottend maken van alle guldensvorderin
gen op Langen termijn.
De Nederlandsche Bank heeft hiertoe ook
generlei verplichting en wanneer zij al jegens
sommige categorieën van instellingen als
b.v. spaarbanken in normale tijden een tege
moetkomende houding aanneemt voor belee-
ning van effecten enz. zonder zich evenwel
tot dezen steun te verplichten, dan dienen
die instellingen haar liquiditeitspolitiek niet
hierop te doen leunen.
KABINET EN KATHOLIEKE
KAMERFRACTIE.
Regeeringsverklaring zal worden
afgewacht.
Zaterdag vergaderde in het gebouw der
Tweede Kamer de katholieke Kamerfractie
ter bespreking van den politieken toestand,
ingetreden door de ambtsaanvaarding van de
leden van het extra-parlementaire kabinet-
Colijn in zijn huidige samenstelling. Overwo
gen werd o.a. de vraag, of er aanleiding is, tot
den voorzitter der Tweede Kamer het verzoek
te richten, de Kamer bijeen te roepen. In
verband met de mededeeling in de radio-rede
van dr. Colijn, dat het kabinet op den derden
Dinsdag van September zijn program aan de
Staten-Generaal zou mededeelen, werd het
van de zijde der Kamerfractie juister geacht,
behoudens bijzondere omstandigheden, deze
mededeeling af te wachten en dan te over
wegen, of het wenschelijk is, in de Kamer
fractie voor te stellen, de Troonrede met een
adres van antwoord te beantwoorden of wel
een interpellatie aan te vragen.
MANIFEST PARTIJBESTUUR DER S.D.A.P.
Voor Kamerontbinding.
Naar „Het Volk" van Zaterdagavond meldt,
heeft het partijbestuur der S.D.A.P. zich in
een manifest tot het Nederlandsche volk ge
richt, waarin aan de Jongste binnenlandsche
politieke gebeurtenissen wordt herinnerd. Het
stelt vast, „dat het nieuwe ministerie-Colijn
slechts van een minderheid in het parlement
en in het volk, de Instemming heeft."
„Thans", aldus het manifest, „is het oogen
blik gekomen om het Nederlandsche volk te
ontzettende verlatenheid. Henriette had zich
in enkele maanden zoo innig aan Marie ge
hecht, dat het haar na de breuk toescheen,
dat zij geen enkele vriendin meer had. Te
vergeefs putte Reine zich uit in vriendelijk
heid, tevergeefs aanvaardden de meisjes het
bestuur der nieuwe première zonder morren,
het gevoel van leegte en eenzaamheid bleef
Henriette bij.
Zij kon er zich niet aan gewennen, op de
plaats van Marie, die na drie dagen afwezig
heid ontslagen was, het nieuwe werkstertje te
zien, dat mevrouw Clémence had aangenomen.
Zij trad zelfs met een strengheid, die zij zich
zelf verweet, tegen dit kind op, dat er niets
van begreep en haar soms aankeek als wilde
zij vragen „Waarom behandelt gij mij zoo
heel anders, gij, die zoo goed zijt voor de
anderen
Er greep langzaam een diepe omkeer in
haar plaats. Henriette was door deze gebeur
tenis in haar leven, nog dieper doordrongen
geworden van de menschelijke ellende. Haar
hart ging nog wijder open voor het medelij
den. In plaats van troost te zoeken in de ge
dachte aan de liefde van Etienne, zocht zij
deze in het vergeten van zichzelve. Met een
bijna onwillekeurige opwelling had zij zich
begeven tot die menigte van armen en lij
dende die haar omringde, als was zij niet
gemaakt voor de liefde van één enkele, maar
voor de liefde van hen die geen naam en
geen liefkoozingen hebben en deelen in de
duistere verbrokkeling der massa. Reeds zon
der dat zij er zich van bewust was en vóór
dat zij de liefde van Etienne kende, had zij
de dankbare genegenheid ontvangen van hen,
die niemand lief heeft. Zij hadden haar be-
chermd tegen het leven, dat anderen ten
onder brengtzij hadden haar de vreugde
gegeven, zich nuttig en weldadig te gevoelen
en met tranen te worden bedankt. Thans
voerde deze gedachte haar tot hen, niet zon
der weerzin en strijd maar onweerstaanbaar.
Des Zondags, als zij niet met oom Eloi uit
ging, bracht zij een uur of twee door met
haar kennissen uit de buurt onder de hoo
rnen van de avenue Saint-Anne, waar in het
Een pakje prima Toffees
bij ieder half pond
VANAF 24 GENT
Bij Uw winkelier steeds verscli verkrijgbaar
raadplegen en uitvoering te geven aan wat
het kabinet-Colijn zelf heeft overwogen
Kamerontbinding."
Het manifest eindigt met de mededeeling,
dat de S. D. A. P. gereed staat tot het voeren
van een constructieve welvaartspolitiek en
bereid is de verantwoordelijkheid te dragen.
OFFER VAN ABESSYNIë.
Volkenbond aanvaardt liet Dxie-
Mogendheden - voorstel.
Op de zeven en tachtigste zitting van
den Volkenbondsraad, die uitsluitend
aan de behandeling van het Italiaan-
sche - Abessinische geschil was gewijd,
kwam het toestemmend antwoord van
de Abessinische regeering en daarna
ging alles met snelle schreden voor
waarts. De eerste resolutie betrof de
voortzetting van de verzoenings- en ar
bitrage - procedure overeenkomstig 't
verdrag van 1928. De tweede is uiterst
kort en zegt alleen dat de Volkenbonds
raad besluit in ieder geval op 4 Sep
tember bijeen te komen voor bel alge
meen onderzoek van de verschillende
zijden van de betrekkingen tusschen
Italië en Abessinië.
De vijfde arbiter. Naar men verneemt
schijnt bet vrijwel vast te staan, dat
tot vijfden arbiter gekozen zal worden
de bekende Grieksche volkenbondsge-
delegeerde en diplomaat Nicolaas Po-
litis. Het ligt in de bedoeling van de
drie regeeringen de besprekingen tus
schen Engeland, Frankrijk en Italië
op den grondslag van het verdrag van
1906, te Parijs te houden en reeds zoo
spoedig mogelijk in de volgende week
te beginnen.
De vertegenwoordiger van Abessinië
verklaarde, dat zijn land bereid was 'n
nieuw offer aan de vredeszaak te bren
gen door de eerste resolutie te aan
vaarden. In die resolutie is toch vervat
dat Engeland, Frankrijk en Italië, son-
der tegenwoordigheid van Abessinië
de vredesvoorwaarden zullen bespreken
en dit land beeft dus maai- af te wach
ten wat over zijn lot wordt beslist.
Het oorlogsgevaar is duis anderhalve
maand van de baan.
Niettemin zijn de redevoeringen van
Mussolini niet erg geruststeilend. Zijn
rede, waarin bij de kwestie opwierp
\an bet blanke en de kleurrassen, beeft
in Indië groote ontevredenheid gewekt
Dat ook Abessynië er zelf niet zoo ge
rust op is, blijkt wel uit de berichten,
uit de hoofdstad Addis Abeba: De bree
de straten en de binnenplaatsen der A-
bessijnsche hoofdstad zijn thans in wa
re exercitieterreinen herschapen. Onop
houdelijk ziet men afdeelingen van 20
a 30 man door de straten der stad trek
ken. Alle leeftijden zijn in de gelederen
vertegenwoordigd: mannen in de
kracht van hun leven, grijsaards en
jongelieden, die nog nauwelijks de kin
derschoenen zijn ontwassen.
In verzengende tropenhitte en te mid
den van de plotselinge, met ontzaglijk
geweld zich ontlastende wolkbreuken,
die zoo kenschetsend zijn voor den re
gentijd in Abessynië en de straten in
moerassen veranderen, bereiden zij
zicli voor, om, indien noodig, bun land
te verdedigen.
Velen dezer toekomstige krijgslieden
zijn getooid met liet witte gewaad,
waarmee sinds eeuwen bun voorvade
ren ten strijde trokken
Eindelooze muilezelkaravanen trek
ken voortdurend door Abessinië met
ladingen die zóó zwaar zijn, dat trien
elk oogenblik denkt, dat de dieren in
[elkaar zullen zakken. Levensmiddelen,
munitie en ander oorlogsmateriaal ver
voeren zij uit het binnenland naar de
grens, opdat de troepen van Kas Sey-
oem den bestuurder van de provincie
Tigre, die aan Eritrea grenst, aan niets
gebrek zullen hebben. Diens divisies
zijn bet namelijk, die aan den eersten
stormloop der Italianen uit Eritrea bet
hoofd moeten bieden, indien bet tot een
herfstzonnetje de vrouwen en kinderen bijeen
waren. Men was niet meer verlegen voor haar.
Men had haar in den kring opgenomen. Of
wel zij ging, en dat was ook weer, om in hun
belang bezig te zijn, den ouden parochie gees
telijke bezoeken, wiens tuin aan de rue de la
Hautiére uitkwam. Zij spraken dan over nun
gemeenschappelijke klantjes.
Soms echter dreef een herinnering, een ont
moeting haar ontstuimig tot andere gepein
zen. Op een ochtend liep zij op den weg, dien
zij volgde van haar woning in de rue de
1'Ermitage naar het atelier achter een ver
liefd paar, eenvoudige menschen als zij zelf,
die niets anders dan hun jeugd bezaten. En
het gezicht van die twee en het langs hen
loopen, verontrustte Henriette met liefdesge
dachten, die haar geheel vervulden als zij die
in de lente de bloeiende sleedoorn geuren
ruiken, die door het koeltje worden meege
voerd. Zij dacht
„Ik zal ja zeggen tegen den langen Etien
ne als hij komt. En wij zullen wandelen net
als zij in dat heerlijke feestgevoel vol liefdes
geluk, wat zij die langs gaan, enkel vermoe
den." Maar dan verminderden deze jeugdop-
wellingen en was het voor Henriette voldoen
de om na een oogenblikje praten met de ge
brekkige Marcelle Esnault, met la Vivien, of.
met een der andere armen, die zich door haar
lieten troosten en haar toelachen, in de stilte
van haar hart te zeggen „Ik geloof dat ik u
niet zal kunnen verlaten, gij zijt mijn le^n."
Meer dan ieder ander en meer dan ooit
had Eloi Madiot behoefte aan haar tegenwoor
digheid en aan de woorden, welke zij wist te
zeggen tegen de arme klagers, alsof zij zelf
geen ander leed had, dan dat van anderen.
Hij was terneergeslagen gebleven onder den
slag der ontdekking die hij gedaan had, en
niet in staat om een besluit te nemen. Het
idéé, dat hij met Antoine tot een beslissende
verklaring moest zien te komen, verschrikte
hem. De weken verliepen en hij stelde altijd
maar uit. Hij beschuldigde zichzelf van laf
heid en toch handelde hij niet. Henriette, die
hem stilzwijgender dan anders vond, had
moeite om te gelooven dat zijn leeftijd alleen,
daar de reden van was. Zij vroeg hem „Waar
om zegt gij mij toch niet alles Als gij ver
driet hebt, ben ik dan niet om het te deelen?"
Maar hij zeide niets.
In de laatste helft van November, eenige
dagen voor den vastgestelden datum van het
vertrek der lotelingen, besloot Eloi eindelijk
tot den gang, die hem zooveel kostte. Hij
wachtte zijn neef op, bij Jaet uitgaan der
werkplaats en zeide tot hem
Hoor eens, Antoine. Ik ben laatst wat
heftig geweest, 'savonds, omdat je niet zoo
als het behoorde over het leger sprak. Maar
zoo kunnen wij elkaar niet verlaten. De dag
voor je weggaat, ben je vrij. Vindt je het
goed, dat ik je dan kom halen en dat wij sa
men een borrel gaan drinken
De neef, verwonderd en wantrouwend als
altijd, dacht een oogenblik na en zeide
Op voorwaarde, dat er niet meer over
mijnheer Lemarié tegen mij gesproken wordt,
wil ik wel.
Die avond voor het vertrek brak aan.
XXIII.
Van 's morgens acht uur af was Eloi Madi
ot een „loopje" gaan maken om de intrede
van Antoine in de kazerne te vieren. De lote
lingen moesten den volgenden dag in La
Roche-sur-Yon present zijn Antoine zou dus
met zijn makkers den avondtrein nemen.
Het was middag. Oom en neef hadden eerst
h^lt gehouden in la Croix de Fer, een oud
koffiehuis vlak bij de ruïnes der fabriek van
Lemarié, waarheen de oude werkman uit
oude gewoonte geleid werd. Vandaar gingen
zij door het quartier des ponts, en in het pri
eel zitten van een kroegje in de voorstad, niet
ver van de weide van Mauves, „een buitenge
woon plekje, zeide Eloi, waar een muscadet je
van de Loire werd geschonken, zoo pittig dat
men dansen gaat, als men ze ziet." Hij danste
zelfs al, voordat hij ze zag, opgewekt door de
prikkelende frissche lucht, die van de Loire
kwam.
(Wordt vervolgd).
