TWEEDE BLAD.
VRIJDAG 0 DECEMBER 1935
No. ©7
ZONDAG IN LONDEN.
WIERINGER COURANT
e«o militair vliegtuig uit Soesterberg moest Woensdagmiddag bij den spoordijk
«OlXMr de gemeente de Bilt een noodlanding maken en werd daarbij nagenoeg
v#rnleld. Het wrak wordt naar Soesterberg getransporteerd
Het proees inzake den koningsmoord te Marseille. - Een overzicht
gedjrfnda de slttlng te Aix-En-Provence. Links de verdediger Desbons/'
^la v|n zijn onthpven is
De Lord Mayor van Hammersmlth was persoonlijk teaenwoordig bij
de bereiding der Kerstpudding te Londen voor de angtlsone kglpglfft.'
Een aardig sny^Kot
(Speciale Londensche correspondentie).
r\E Londensche Zondag is berucht over de
geheele aardbol. Vraag een Fransch-
man hoe hij over deze dag in Londen
denkt, en hij zal er met een veelbeteekenend
schouderophalen antwoorden. Een Amerikaan
lacht erom, een Duitscher zal er een dispuut
met u over beginnen, en zelfs een behoudend
Hollander zal u moeten toegeven dat het hier
des Zondags toch inderdaad wel wat erg
stil is.
En daarom kan voor de vreemdeling die
de stad niet kent de Zondag een lichtelijk
tragische dag zijn. Hij mist de vele vermaken
die de hoofdsteden van andere landen hem
juist op deze dag in overvloed schenken. Dus
loopt hij min of meer verwezen rond, wandelt
een museum binnen, komt er verveeld weer
uit, gaat misschien 's avonds naar de bios
coop en kan de wensch niet onderdrukken dat
voor de rest van zijn verblijf de Zondag in
Zaterdag veranderd moge worden.
Maar hij die de stad beter heeft leeren
kennen weet dat deze dag hem ongekende
mogelijkheden biedt. Straten die door de
week vol leven en beweging zijn vindt de
Zondag stil en verlaten. Vooral in de City,
het hartje van Londen, de zakenwijk door
welks smalle straten zich op werkdagen het
drukste verkeer ter wereld perst, valt dit op.
Het is een eigenaardige ervaring door deze
straten te loopen en er niemand tegen te
irtmff) d*a een patroullleprfnd* politU-ageat
wiens regelmatige stappen tegen de stille
gevels weerkaatsen, en die de argelooze voet
ganger onderzoekend aankijkt alsof hij er
hem van verdacht, op zijn eentje de Bank
van Engeland te willen gaan oplichten.
U bent alleen in Londen
Het rijk der kantoorkatten
en huisbewaarders.
Toch zijn de straten niet geheel leeg.
Overal zitten terneergeslagen kantoorkatten
in de voor hen vreemd stille straten, kijken
u verachtelijk aan en wandelen met een
hoogmoedig opgestoken staart naar de over
zijde. Slechts de aankomst van de melkboer
vermag een meer blijvende belangstelling bij
hen op te wekken. Het is hier n.1. de gewoonte
dat men 's avonds de leege flesschen buiten
de deur zet, die 's morgens door de melkboer
voor volle verwisseld worden. De sluiting is
secuur, maar toch verzamelt iedere flesch
een kleine kring van katten rond zich die
speculeeren op de mogelijkheid van een roof
tocht of verloren zijn in zalige overpeinzingen
betreffende de inhoud.
Wat later verschijnt ook de huisbewaarder
op het asfalt, een type dat gedurende de
drukte der werkdagen in het niet verzinkt.
Dat zijn dus de menschen die op de duurste
bouwgrond der aarde wonen, (iedere vier
kante meter kost duizenden) en er blijkbaar
de romantiek niet van beseffen. Hun voor
naamste bezigheid gedurende de Zondag
schijnt te bestaan uit het wandelen op gebor
duurde trijpen pantoffels, richtinghet
n*Mtbljiij«4« —,ti.
In het West End.
Laat ons thans onze schreden richten naar
het Westen der stad waar het meer welva
rende deel der bevolking woont. De Onder-
grondsche Spoorweg brengt ons naar Marble
Arch, gedurende de Zondagmorgen het cen
trum van het luxueuse gedeelte der wereld
stad. Hier, aan de rand van Hyde Park, waar
Oxfordstreet en Park Lane elkaar ontmoeten
klopt voor een korte spanne tijds de pols
van moudain Londen.
Langs Rotten Row, het beroemde breede
ruiterpad verdringen zich de menschen om
een glimp op te vangen van de ruiters op hun
glanzende paarden. Persfotografen behalen
een rijke oogst door de vele beroemdheden
die passeeren. Dat gaat zoo een paar uur
door, dan worden de rijen der ruiters dunner
en de aandacht der menigte keert zich van
Rotten Row naar het park zelf.
De Volksredenaar wie redt Abettynie
Maar ondertusschen zijn aan de rand van
het park spreekgestoelten verrezen die nu elk
een schreeuwende en gebarende mansfiguur
dragen. Hier treden de menschen op die zich
geroepen voelen hun particuliere meening
nu over een wijdere kring te verspreiden dan
in een gewoon gesprek mogelijk is. Dies be
klimmen zij een der wankele getimmerten en
schreeuwen zich schor. De communist staat
er naast de fascist, de godloochenaar beproeft
de man van het Heilsleger te overschreeuwen,
Mohammedanen en Hindoes pogen bekeer
lingen te maken. De menigte rondom omu-
*Hgt *9* JS^fUUölf) wwuur «r te
genheid tot debat gegeven wordt, hetgeen
dikwijls de gemoederen der debaters tot het
kookpunt doet stijgen.
Een neger steekt boven alle andere spre
kers uit. Hij is keurig gekleed en spreekt een
volkomen accentloos Engelsch. Hij gebaart
met zijn armen en zijn witte tanden glinste
ren terwijl hij met zijn dranende stem de
hulp der toehoorders inroept tegen de over
weldiger van Abesynie. Rondom hem heeft
zich een groote groep menschen geschaard,
aandachtig luisterend. De neger heeft blijk
baar aller sympathie als hij de dag schildert
waarop de verzamelde zwarte volkeren tegen
de blanke overheerschers zullen opstaan en
hen volkomen van het aardoppervlak zullen
wegvegen. Dan, plotseling, verdwijnen zijn
hevig zwaaiende armen in de menigte en zijn
stem gaat verloren in een homerisch gelach.
Het wankele spreekgestoelte heeft het bege
ven onder de heftige lichaam-bewegingen
van de zwarte apostel en hijzelf is met ont
nuchterende snelheid op de straatsteenen
belandt. Een stem roept„Wie helpt Abes-
synië En het antwoord is een vreugdege-
huil der menigte.
East End.
Van rijkdom naar armoede, van het ruime
Westend naar de rookerige sloppen in het
havenkwartier met zijn overwegend uitheem-
sche bevolking. Hier zijn markten die haast
de indruk maken van een straat in Cairo,
waar met ongeloofelij ke rapheid van tong
alles verkocht wordt, van honden tot vloer-
kleedw», va» bokking tot kanariof. Dia hem
denmarkt heeft overigens nogal een eigen
aardige reputatie. Men zegt dat menige eige
naar, die vergeefsch aan de politie het ver
dwijnen van zijn hond had opgegeven, hier
zijn eigendom vond dat hem kwispelstaartend
en blaffend herkende, ongetwijfeld zijn ei
gendom, hoewel de kleur van het dier heel
anders was geworden
Dag der bezoeken.
In de Underground zitten de families die
op visite gaan. Oost en West, Noord en Zuid
dezer millioenenstad ontmoeten elkaar op
deze dag, bespreken het laatste nieuws, en
keeren 's avonds voldaan weer huiswaarts,
het jongste kind slapend op Vader's schoot,
de anderen met wijdopen oogen genietend
van het bewegen om hen heen.
De ouderen bezoeken elkaar, maar de jeugd
trekt er met de fiets op uit om weer eens
wat frissche lucht in te ademen. Heel de dag
zwerven ze in de heuvels van Surrey en Kent
of in de bosschen van Essex, om 's avonds
vermoeid en voldaan in lange rijen de stad
weer te komen binnen binnenpeddelen, kleu
rige bossen bloemen aan de fiets.
Dan valt de nacht over de wereldstad en
de millioenen verzamelen in de slaap nieuwe
kracht voor de werkweek die aanbreekt, en
slapen in met een laatste gedachte „Mor
genochtend om zeven uur gaat m'n tren"
En terwijl de laatste pretmakers over het
glimmende asfalt laveeren komen de ramme
lende karren in lange rijen de stad binnen,
met de melk voor de komende dag.
