BERTELS
28e JAARGANG
ZATERDAG 9 JANUARI 1937
No. 2
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERIN6EN EN OMSTREKEN
TANDH. INRICHTING
CAFE 'T CENTRUM
DE VALSCHE
AANKLACHT.
ADMINISTRATIE- EN
BELASTINGZAKEN,
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER
WIERINGEN
BUREAU
Hippolytushoef Wleringen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVE RTENTlcN
Van 1 5 regels f 0.5G
Iedere regel meer f 0.19
MARKT SCHAGEN.
SPREEKUUR van fle tandarts
elke Donderdag van 9' 1 uur.
GEHEELE GEBITTEN f 30.—.
Trekken inbegrepen. Consult kosteloos.
De plechtige huwelijksvoltrekking van
H. K. H. Prinses Juliana en
Z. D. H. Prins Bernhard.
Wanneer wij over deze vreugdevolle ge
beurtenis een overzicht schrijven, doen wij
dit niet in alle details. De dagbladen en
radio hebben dit in zeer ruime mate weerge
geven.
En toch, toch zijn zooveel van deze ge
waarwordingen van dezen vreugdedag vast
te leggen, als het onze lezers juist zoo is ge
gaan, als ons, die luisterend naar de radio, de
gang der gebeurtenissen in de Residentie
gretig en vol emotie hebben opgevangen.
Met een blij hart, dat het oranje-zonnetje
zoo heerlijk scheen, zetten wij ons in een
kring om het toestel om toch maar niets van
alles dat gebeuren ging te missen.
Wij hoorden de controle-afroepingen der
7 radio-ooggetuige-posten en begrepen dat
we niets zouden missen.
Inderdaad de beschrijvingen van de stoet
vanaf het Koninklijk Paleis tot het stadhuis
en de St. Jakobskerk, het lieftallige bruids
paar, de schittering der uniformen, de sprook
jesachtige gouden koets, het werd ons zoo
duidelijk omschreven, of wij het met eigen
oogen zagen.
De ontroerendste momenten waren wel de
trouwplechtigheid en de huwelijksinzegening.
Uit de rede van burgemeester de Monchy,
als uit de predikatie van Prof. dr. Obbink
klonk telkens weer de innige genegenheid van
ons volk tegenover de prinses en prins Bern
hard.
Diep tot ons hart drong door het forsche
mannelijke ja van Prins Bernhard en het
zachte ontroerende ja van Prinses Juliana,
toen zij hun trouw bevestigden op de vra
gen van den burgemeester en later van Ds.
Weiter in de kerk.
En we luisterden stil, zeer stil, toen de die
pe aangrijpende stem van Ds. Weiter Gods
zegen over het knielend© vorstelijke paar af
smeekte.
En na de plechtige dienst hoorden we klok-
galmen over de stad weerklinken, hoorden we
het juichen van de duizenden, een gejuich
dat tijdens de terugrit telkens en telkens zich
voortplantte, tot het jonge vorstelijk paar het
paleis weder had betreden
Maar ook dan bleef Ket volk wachten, hief
opnieuw het Wilhelmus aan, op hoop, dat het
geliefde paar op het balcon zou verschijnen,
en inderdaad, het zingen, het wachten werd
beloond, de balcondeuren gingen open en het
Prinselijk paar trad naar buiten, telkens en
telkens weer dankend wuivend voor al die
massale hulde.
Inderdaad mïiiioenen Nederlanders waren
niet in Den Haag, maar toch hebben ze mee
geleefd, meegejuicht, mee gezongen en mee
gebeden en in aller hart is de band versterkt
die ons met het Oranjehuis verbindt.
Leve ons jong en geliefd. Vorstelijk Paar
U zeeg'ne God
Ilij stelle U tot een zegen
Gezegend zij Uw hoofd, Uw hart, Uw wegen
Uw aardsch, Uw eeuwig lot.
Gezegend de echt
die u verbindt zijn banden,
zijn bloemen en zijn juk! De trouwe handen
door God ineengelegd
FEUILLETON
ROMAN VAN DE
BEKENDE SCHRIJFSTER
^VIOLETTE CARR.
29.)
„Fientje, hier is meneer Wastl en hij heeft
een groote bos bloemen voor je meegebracht.'
Hét werd een gezellige koffiemaaltijd, daar
boven in de kamer van „De Zwarte Haan."
Xaver was weer veel bijgekomen en de oude
moeder eveneens. Dien morgen al heel vroeg
had Fientje haar vader bij zich geroepen en
hem gezegd „Vader, U moet met Xaver
praten."
Op zuurzoeten toon had haar vader ge
vraagd „Wat moet ik tegen hem zeggen
Ik denk, dat jij dat al gedaan hebt."
„Bent U niet meer boos op me
Even vertrok hij zijn mondhoeken. „Wat
wil dat zeggen boos Natuurlijk ben ik
boos maar als er hagel komt en mijn. oogst
vernielt, dan helpt het mij niet of ik boos
ben, dat moet men maar voor lief nemen."
Dat haar vader den armen Xaver met een
hagelbui vergeleek vond Fientje maar matig
goed, maar als alles maar in orde kwam.
Er was dien morgen veel te vertellen. Hoe
de moeder Infanger had gevonden, hoe Pia
haar geholpen had en midden in het verhaal
kwam Wastl weer ineens binnen met zijn
bloemen, en de vader moest zich wel tevreden
voelen.
Wastl bleef bij hen zitten en schudde steeds
weer het hoofd als hij van Fientje naar Pia
keek. Pia kon zich bijna niet meer goed hou
den van het lachen over de verbazing van
Wastl. Opeens verhief Collina zich en zei
„Kom, we gaan de stad in. Wastl kan ons
EEN LASTIG PARKET
door Mr. J. H. van Doorne
Advocaat en Belastingconsulent.
23.
Een onzer lezers stelde onlangs de vraag
die méér gedaan wordt of hij verplicht is
den inspecteur opgave te doen van de namen
van personen, met wie hij een of andere finan-
cieele transactie heeft gedaan wanneer de
posten zelve volkomen correct in de boeken
voorkomen echter zonder namen-vermelding.
Dit onderwerp is juist thans wel interes
sant nu de couranten weer eens melding ma
ken van steekpenningen, welker ontvangst'
en (of) uitbetaling in boeken van de belasting
plichtigen werd geconstateerd. Klaarblijkelijk
waren in die boeken dus óók namen ge-
den weg wijzen. Wij zullen een paar dagen
vacantie nemen. Ik heb van mijn leven nog
geen vacantie gehad."
HOOFDSTUK 16.
Zij bleven een heele week in München. Col
lina en de moeder van Xaver hadden samen
eens een hartig woordje gesproken.
De oude vrouw had hem van haar goed ge
vulde kous verteld en van het aardige huisje,
dat zij bezat dicht bij de plaats waar Xaver
met de toeristen zijn reis over de bergen be
gon. Collina van zijn kant had toegezegd, de
jonge menschen bij het inrichten van hun
huis te zullen helpen en algemeen was men
het er over eens, dat Xaver en Fientje bij
hun terugkomst in Pontresina maar zoo spoe
dig mogelijk moesten trouwen.
En Wastl Ach, dat ging heelemaal van
zelf. Zijn vader, die ook vriendschap met
Collina had gesloten, ging vanzelfsprekend
veel met Collina wandelen. Fientje deed,
alsof zij Xaver geen oogenblik alleen kon
laten uit angst, dat hij verdwenen zou zijn
als zij terugkwam. De moeder van Xaver wil
de haar zoon ook niet alleen laten, wat bleef
er dus anders over dan dat Wastl en Pia zich
met elkander bemoeiden En Wastl hield
zichzelf voor den gek, hij beweerde bij zich
zelf, dat hij niet van Pia hield, maar dat hij
haar zoo aardig vond, omdat zij zooveel op
Fientje leek, hoewel hij wist, dat het wel de
gelijk de frissche Pia zelf was, die hem zoo
aantrok.
Eindelijk was de week om en het gezelschap
besloot naar Pontresina terug te keeren.
„Ik hoop dat U eens gauw naar ons toe
zult komen," zei Collina tegen den vader van
Wastl, „dat zou me een groot genoegen doen.
En dan komt Wastl natuurlijk ook mee, niet
waar
Het was vreemd, maar Wastl was eigenlijk
niet eens treurig, dat de vrienden weggingen.
En toen zij samen hun vrienden naar het
station brachten en bij den trein wachtten
op het vertrek, toen liep Wastl even weg en
noemd, anders had er immers geen naar naar
gekraaid. Voor de betrokken firma's die de
uitbetalingen deden was het terdege zaak de
namen der ontvangers in hun boeken te ver
melden. Dat was hun belang, en daarmede is
eveneens de bovengestelde vraag beantwoord.
Immers dient een boekonderzoek voor den
fiscus na te gaan of de aangegeven winst al
of niet juist is. Het zou een heel klein kunst
je zijn allerlei uitgaven aan leveranciers of
andere bedrijfsonkosten op te voeren, indien
daarop geen controlemiddel was. En dit is
het overleggen van facturen en bescheiden.
Het is dus volkomen normaal, en het ligt
geheel in den lijn van ieder onderzoek, of dit
nu geschiedt door een particulieren of een
rijksaccountant, dat alle bescheiden welke
kunnen dienen ter controle van uitgaven
worden overgelegd, en getoetst aan de ge
boekte bedragen.
Zou men bij de controle der boekhouding
stuiten op bedragen waarvan geen kwitan-
tie's aanwezig waren terwijl de boekhouding
zelve ook geen namen vermeld van personen
aan wie de uitgaaf was gedaan, dan» zal noch
een op zijn naam gestelde accountant (par
ticulier), noch een rijksaccountant, dergelijke
bedragen als waar en juist kunnen aanne
men, doch er eenvoudig de pen door moeten
halen, wat de berekening van de winst voor
den fiscus betreft althans. Het spreekt van
zelf dat de belastingplichtige daarvan niet
bepaald voordeel heeft. Immers al dergelijke
oncontroleerbare posten zullen bij zijn winst
worden opgeteld, en daarvan zal dus het
volle pond aan belasting betaald moeten
worden. Het is dus duidelijk dat het zijn ei
gen belang is de betrekkelijke uitgaafposten
in zijn boekhouding duidelijk te vermelden en
de daarop betrekking hebbende bescheiden bij
onderzoek over te leggen. En dat zal dan ook
wel de reden zijn dat gevallen als „steekpen
ningen" worden ontdekt en de schuldigen te
gen de lamp loopen.
Ook onder familieleden komt het vaak
voor dat de financieele transactie's plaats
vinden met de voorwaarde geen namen noe
men tegenover den fiscus. Er wordt onder
ling geld geleend, of bedragen worden ge
schonken, en zonder groot risico te loopen
kan men dat niet verzwegen. Men meent wel
vaak er vanaf te zijn met van de geldleening
of de schenking zonder meer melding te ma
ken, maar ten onrechte. De inspecteur heeft
het volste recht vermeerdering van vermogen
als inkomen aan te merken als die vermeer
dering niet te zijnen genoegen wordt ver
klaard uit anderen hoofde afkomstig te zijn.
Evenzoo heeft hij het volste recht in minde
ring gebrachte schuldrente te negeeren, als
niet de kwitantie van betaling wordt getoond,
of althans de naam van den persoon aan wien
betaald is, ten einde op deze wijze controle
cp die post te hebben.
Ongetwijfeld komen herhaaldelijk belasting
plichtigen hierdoor in een lastig parket. Niet
bekend met de wettelijke verplichtingen be
loven zij geen namen te zullen vermelden,
doch het contact met den fiscus brengt hen
dra aan het verstand, dat zij die belofte wel
kwam een paar minuten later terug met
twee bouquetten, een voor Fientje en een
voor Pia, want dan zouden zij niet jaloersch
op elkaar behoeven te zijn.
Gedurende de heele reis stond Xaver aan
het venster. Niemand mocht zien, dat hij tra
nen in zijn oogen had, toen hij zijn oude,
vertrouwde, vrienden, de bergen weer terug
zag. De Piz Roseg, de Morteratsch, de Palü
en het eerwaardige hoofd van de Bernina.
Midden in den winterpracht, die ook nu
nog het dal met gasten vulde, midden in
den klank van vroolijke kapellen die op de
bob- en skibanen speelden, midden in het
vroolijke heen en weer rijden der schaatsen
rijders, klonk het gelui van de klokken der
bergkapel van Pontresina.
Toen het orgel waarop de schoolmeester
speelde, dezelfde meester, die nog zoo kort
geleden den boozen brief aan Fientje had
geschreven, door de kerkruimte klonk, traden
Xaver en Fientje de kerk binnen.
Collin had zich niet laten kennen nu het
het huwelijk van zijn dochter gold. Het was
een prachtige huwelijksinzegening en tege
lijkertijd een openbaar eerherstel voor Xaver
Kernbacker.
Voor het bruidspaar liepen kleine meisjes,
die wel geen bloemen strooiden, want die wa
ren er nog niet, maar groene kleine denne-
takken op den grond neerlegden en de woor
den kwamen zoo recht uit het hart van den
geestelijke, dat alle toehoorders er van on
der den indruk kwamen.
Na de kerkelijke inzegening gingen zij naar
het huisje, dat Xaver als huwelijkscadeau van
zijn moeder had gekregen, en voor welks aan
kleeding Collina had gezorgd.
een tikje lichtvaardig gedaan hébben, en nu
voor de keus staan óf die belofte te verbre
ken óf een extra bedrag op zijn belasting
biljet te krijgen. Het komt ook wel voor dat
het onder bepaalde zakenlieden gewoonte is
geen namen in hun boeken te zetten waar
het betreft transactie's met collega's, die tot
de „vakgeheimen" behooren speciaal onder
de aannemers schijnt dat voor te komen.
Maar menig aannemer heeft ervaren dat de
fiscus in dezen onverbiddelijk is, en het naad
je van de kous wenscht te weten, op straffe
van het volle pond belasting over de bedra
gen die niet ten volle zijn bewezen.
De inspecteurs hebben in dezen den vol
len steun van de Raden van Beroep. In de
„Beslissingen in Belastingzaken" stond kort
geleden nog een uitspraak van een Raad van
Beroep waarbij de aanslag wordt gehand
haafd daar de belastingplichtige weigerde de
namen te noemen van de personen aan wie
een post fooien was uitbetaald geworden, met
de motiveering „dat niet kan worden nage
gaan of en in hoeverre deze post voor aftrek
in aanmerking kan komen, zoodat aftrek
hiervan niet toelaatbaar is. En de Hooge
Raad handhaafde deze uitspraak.
Men ziet uit het bovenstaande dus, dat het
altijd zaak is tegenover den fiscus open kaart
te spelen, wil men niet zich zelve of anderen
in een lastig parket brengen Men staat voor
de keus dergelijke bedragen waarvoor men
niet wil uitkomen öf in het geheel niet te
boeken, öf als puntje bij het paaltje komt toch
namen te moeten noemen. Wenscht men dit
laatste niet, dan zal men er een extra-belas
tingbetaling voor over moeten hebben, want,
het zij nogmaals gezegd niet-controleerbare
posten aanvaart de fiscus niet.
N.V. Centraal Administratiekantoor
UtrechtAmsterdamGorinchemGoes-Soest
Hoofdkantoor Trans 15, Utrecht Tel. 11871
Dir. Mr. J. H. VAN DOORNE.
NEDERLANDSCHE VOETGANGER
STERFT UIT.
Eerst leeren fietsen, clan leercn
loopen
De voetganger in Nederland sterft
langzamerhand uit, lezen we in de
„Frankfurter Zeitung."
Bij de geprojecteerde wegen wordt
met den voetganger eigenlijk geen reke
ning meer gehouden. De nieuwe Moer
dijkbrug heeft een rijweg voor auto's
en twee wegen voor fietsers, maar 'n
pad voor voetgangers is er niet op.
Wanneer iemand eens 't plan zou op
vatten over de Moerdijkbrug te loopen
dan zou hij verplicht zijn, over de bo
gen van den eenen oever naar den an
deren te balanceeren.' Volgens de Ne-
deiiandsclie verkeerswet mag hij zich
Een verstandig boer
voedert Bertels' Voer
De van OUDS BEKENDE naam
BERTELS waarborgt gehalte, kwa
liteit en zuiverheid van Uw veekoek
jes, varkens- en pluimveevoeder.
Let op ons ongeschonden
loodje aan iederen zak
Bestelt bij Uw plaalselijken
voederhandelaar of coöperatie.
Oliefabrieken N.V. - Amsterdam
Op zekeren dag kwam Collina bij zijn doch
ter en vroeg „Heb je hét laatste nieuws al
gehoord Infanger, dien boef hebben ze in
Tirano veroordeeld tot zes jaar zware kerker
straf."
Het werd voorjaar. Van de bergen vielen de
lawine's naar beneden het dal in, de beekjes
en rivieren zwollen aan tot breede stroomen,
de sneeuw smolt weg. Daarna, toen het wat
warmer begon te worden, kwamen overal de
groene planten te voorschijn terwijl hier en
daar de bloemen reeds begonnen te ontluiken.
De tijd van gids-zijn was weer aangebro
ken, maar Xaver was nog niet boven geweest.
Zijn moeder, die door alles wat zij had mee
gemaakt, niet meer uit de voeten kon, had
voor haar laatste levensdagen een prettig
tehuis bij de jonge vrouw van haar zoon ge
vonden, die deed wat zij kon, om het haar
schoonmoeder naar den zin te maken.
Voordat hij met toeristen den bergop zou
stijgen, ging hij eerst met zijn vrouw alleen.
Laat in den avond kwamen zij pas weer thuis.
Pia, die niet meer naar Italië was 'terugge
keerd had dien dag voor moeder Kernbacker
gezorgd en toen zij beiden van den tocht te
rugkwamen, werd de buitendeur geopend.
Pia had een hoogrooden kleur en liep zonder
iets te zeggen weg.
In de kamer stond Fientjes vader.
„Wij hebben bezoek gekregen."
Toen zagen zij dat Wastl ook binnen was.
Plotseling, zonder vooraf zijn komst te mel
den, had hij ineens voor hen gestaan.
„Ik heb vacantie gekregen, want er was
een nieuwe afdeeling bij de brouwerij geo
pend met mooie nieuwe machines, waar ik
de baas van geworden ben."
,Daar ben ik blij om." Collina drukte hem
gelukkig de hand, hoewel hij niet begreep,
dat Wastl heelemaal uit München hier naar
toe was gekomen om te vertellen, dat hij nu
baas van de nieuwe afdeeling was geworden.
„Toen heb ik bij mezelf gedacht, een een-
op de drie bovengenoemde verkeers
wegen niet bevinden. Ook op de Neder
landsclie landwegen vindt men geen
•.voetpaden meer.
In Nederland fietst echter de werk-
looze evengoed als de millionnair. Ge
heel Nederland fietst. De Koningin
fietst evengoed als de juffrouw van
de bioscoop. Prinses Juliana en Prins
Bernhard fietsen door het geheele land
Naast mijn hotel in Den I-laag. ver
volgt de Duitsche berichtgever, staat
links een theater en aan den anderen
kant van de gracht een kerk, Dames
en heeren in avondkleeding komen per
fiets En waar zij de fiets laten V In
het. theater, want bijna ieder theater
heeft, evenals iedere bioscoop, zijn fiet
sengarage. En de kerk aan den ande
ren kant van de gracht heeft, een tuin.
waar men de fietsen stalt.
Alsof er in heel Den ITaag geen au
to-garages zijn. ziet men de nieuwtse
wagens des nachts in den regen op
straat staan. Zij vormen ean lange rij.
Maar „rijwielstallen" zijn er in groo-
ten getale.
Als er ergens een nieuwe bazar
wordt geopend, staat er den volgenden
dag aan den anderen kant van de
straat een fieisen-garage. Ai' en toe gaat
het de garage beter dan het warenhuis
Wjant in ieder geval moeten des mor
gens in het warenhuis de verkoopster
tjes verschijnen eti zij moeten haar
fietsen stallen.
Gaat eens voor het heerlijke oude
Departement van Buitenlandsche Za
ken staan. Zoo tegen halfticn bijv.
Laat een verkeers-ageni naast u
staan. 1-Iij zal u kunnen inlichten
daar fietst minister zus. daar minister
zoo.
Kinderen'leeren in de kamer reeds de
edele fietskunst.
In Berlijn gaan de paarjes in den
Tiergarten wandelen. Of zij gaan zitten
op een bank. Maar in den „Tiergarten"
der Nederlandsche Regeeringsstad. in
den Koekamp of in het Haagsche
Boscli heb ik geen enkele bank aange
troffen. Zij zullen er vroeger hebben ge
staan. Maar de overheid liet ze weg-
zaam mensch is ook maar alleen en toen
vroeger Fientje
„Ja, Fientje is nu met Xaver getrouwd, je
hebt zeker de kaart wel gekregen
„Ja maar Pia
En terwijl hij om zich heen keek, zag hij,
dat Fientje er nu ook weer blozend uitzag en
nu waren de zusters werkelijk haast nieti van
elkaar te onderscheiden.
„Pia, kom eens binnen riep haar vader,
maar zij was de deur uitgeloopen en hij moest
naar buiten gaan en haar daar roepen, voor
dat zij eindelijk te voorschijn kwam.
Langzaam kwam zij naar binnen. Wastl ging
naar haar toe en vroeg, met bevende stem
„Pia, wil je mijn vrouw worden
Opeens kon zij weer lachen en ondeugend
zei ze
„Als mijnheer mijn vader er niets op tegen
heeft
Maar het was een overmoedige buiging, die
zij daarbij maakte en eer haar vader nog iets
had kunnen zeggen, waren Wastl en zij de
deur al uit.
Lente. Voorjaar Fientje stond nadenkend
aan het venster. Wat zag het er prachtig uit
met het jonge groen en het was alsof de
bergen haar in haar kamer goeden dag wilden
zeggen, door zooveel mogelijk bloemen te
voorschijn te tooveren.
Zij was gelukkig. De laatste droeve gedach
ten, die zij had gevoeld, toen zij met Xaver
'op den berg stond waren vervaagd, Xaver,
die naast haar stond, legde zijn arm om haar
schouders, hun harten vol met het ware
geluk.
In haar vaders huis stond Pia met Wastl
ook aan het venster en keken eveneens naar
buiten, terwijl haar vader en haar stiefmoe
der, met wien zij allen weer vrede hadden
gesloten, naar het gelukkige paar keken.
EINDE.