BERTELS 28e JAARGANG ZATERDAG 9 JANUARI 1937 No. 2 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERIN6EN EN OMSTREKEN TANDH. INRICHTING CAFE 'T CENTRUM DE VALSCHE AANKLACHT. ADMINISTRATIE- EN BELASTINGZAKEN, WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN BUREAU Hippolytushoef Wleringen Telef. Intercomm. No. 19. ADVE RTENTlcN Van 1 5 regels f 0.5G Iedere regel meer f 0.19 MARKT SCHAGEN. SPREEKUUR van fle tandarts elke Donderdag van 9' 1 uur. GEHEELE GEBITTEN f 30.—. Trekken inbegrepen. Consult kosteloos. De plechtige huwelijksvoltrekking van H. K. H. Prinses Juliana en Z. D. H. Prins Bernhard. Wanneer wij over deze vreugdevolle ge beurtenis een overzicht schrijven, doen wij dit niet in alle details. De dagbladen en radio hebben dit in zeer ruime mate weerge geven. En toch, toch zijn zooveel van deze ge waarwordingen van dezen vreugdedag vast te leggen, als het onze lezers juist zoo is ge gaan, als ons, die luisterend naar de radio, de gang der gebeurtenissen in de Residentie gretig en vol emotie hebben opgevangen. Met een blij hart, dat het oranje-zonnetje zoo heerlijk scheen, zetten wij ons in een kring om het toestel om toch maar niets van alles dat gebeuren ging te missen. Wij hoorden de controle-afroepingen der 7 radio-ooggetuige-posten en begrepen dat we niets zouden missen. Inderdaad de beschrijvingen van de stoet vanaf het Koninklijk Paleis tot het stadhuis en de St. Jakobskerk, het lieftallige bruids paar, de schittering der uniformen, de sprook jesachtige gouden koets, het werd ons zoo duidelijk omschreven, of wij het met eigen oogen zagen. De ontroerendste momenten waren wel de trouwplechtigheid en de huwelijksinzegening. Uit de rede van burgemeester de Monchy, als uit de predikatie van Prof. dr. Obbink klonk telkens weer de innige genegenheid van ons volk tegenover de prinses en prins Bern hard. Diep tot ons hart drong door het forsche mannelijke ja van Prins Bernhard en het zachte ontroerende ja van Prinses Juliana, toen zij hun trouw bevestigden op de vra gen van den burgemeester en later van Ds. Weiter in de kerk. En we luisterden stil, zeer stil, toen de die pe aangrijpende stem van Ds. Weiter Gods zegen over het knielend© vorstelijke paar af smeekte. En na de plechtige dienst hoorden we klok- galmen over de stad weerklinken, hoorden we het juichen van de duizenden, een gejuich dat tijdens de terugrit telkens en telkens zich voortplantte, tot het jonge vorstelijk paar het paleis weder had betreden Maar ook dan bleef Ket volk wachten, hief opnieuw het Wilhelmus aan, op hoop, dat het geliefde paar op het balcon zou verschijnen, en inderdaad, het zingen, het wachten werd beloond, de balcondeuren gingen open en het Prinselijk paar trad naar buiten, telkens en telkens weer dankend wuivend voor al die massale hulde. Inderdaad mïiiioenen Nederlanders waren niet in Den Haag, maar toch hebben ze mee geleefd, meegejuicht, mee gezongen en mee gebeden en in aller hart is de band versterkt die ons met het Oranjehuis verbindt. Leve ons jong en geliefd. Vorstelijk Paar U zeeg'ne God Ilij stelle U tot een zegen Gezegend zij Uw hoofd, Uw hart, Uw wegen Uw aardsch, Uw eeuwig lot. Gezegend de echt die u verbindt zijn banden, zijn bloemen en zijn juk! De trouwe handen door God ineengelegd FEUILLETON ROMAN VAN DE BEKENDE SCHRIJFSTER ^VIOLETTE CARR. 29.) „Fientje, hier is meneer Wastl en hij heeft een groote bos bloemen voor je meegebracht.' Hét werd een gezellige koffiemaaltijd, daar boven in de kamer van „De Zwarte Haan." Xaver was weer veel bijgekomen en de oude moeder eveneens. Dien morgen al heel vroeg had Fientje haar vader bij zich geroepen en hem gezegd „Vader, U moet met Xaver praten." Op zuurzoeten toon had haar vader ge vraagd „Wat moet ik tegen hem zeggen Ik denk, dat jij dat al gedaan hebt." „Bent U niet meer boos op me Even vertrok hij zijn mondhoeken. „Wat wil dat zeggen boos Natuurlijk ben ik boos maar als er hagel komt en mijn. oogst vernielt, dan helpt het mij niet of ik boos ben, dat moet men maar voor lief nemen." Dat haar vader den armen Xaver met een hagelbui vergeleek vond Fientje maar matig goed, maar als alles maar in orde kwam. Er was dien morgen veel te vertellen. Hoe de moeder Infanger had gevonden, hoe Pia haar geholpen had en midden in het verhaal kwam Wastl weer ineens binnen met zijn bloemen, en de vader moest zich wel tevreden voelen. Wastl bleef bij hen zitten en schudde steeds weer het hoofd als hij van Fientje naar Pia keek. Pia kon zich bijna niet meer goed hou den van het lachen over de verbazing van Wastl. Opeens verhief Collina zich en zei „Kom, we gaan de stad in. Wastl kan ons EEN LASTIG PARKET door Mr. J. H. van Doorne Advocaat en Belastingconsulent. 23. Een onzer lezers stelde onlangs de vraag die méér gedaan wordt of hij verplicht is den inspecteur opgave te doen van de namen van personen, met wie hij een of andere finan- cieele transactie heeft gedaan wanneer de posten zelve volkomen correct in de boeken voorkomen echter zonder namen-vermelding. Dit onderwerp is juist thans wel interes sant nu de couranten weer eens melding ma ken van steekpenningen, welker ontvangst' en (of) uitbetaling in boeken van de belasting plichtigen werd geconstateerd. Klaarblijkelijk waren in die boeken dus óók namen ge- den weg wijzen. Wij zullen een paar dagen vacantie nemen. Ik heb van mijn leven nog geen vacantie gehad." HOOFDSTUK 16. Zij bleven een heele week in München. Col lina en de moeder van Xaver hadden samen eens een hartig woordje gesproken. De oude vrouw had hem van haar goed ge vulde kous verteld en van het aardige huisje, dat zij bezat dicht bij de plaats waar Xaver met de toeristen zijn reis over de bergen be gon. Collina van zijn kant had toegezegd, de jonge menschen bij het inrichten van hun huis te zullen helpen en algemeen was men het er over eens, dat Xaver en Fientje bij hun terugkomst in Pontresina maar zoo spoe dig mogelijk moesten trouwen. En Wastl Ach, dat ging heelemaal van zelf. Zijn vader, die ook vriendschap met Collina had gesloten, ging vanzelfsprekend veel met Collina wandelen. Fientje deed, alsof zij Xaver geen oogenblik alleen kon laten uit angst, dat hij verdwenen zou zijn als zij terugkwam. De moeder van Xaver wil de haar zoon ook niet alleen laten, wat bleef er dus anders over dan dat Wastl en Pia zich met elkander bemoeiden En Wastl hield zichzelf voor den gek, hij beweerde bij zich zelf, dat hij niet van Pia hield, maar dat hij haar zoo aardig vond, omdat zij zooveel op Fientje leek, hoewel hij wist, dat het wel de gelijk de frissche Pia zelf was, die hem zoo aantrok. Eindelijk was de week om en het gezelschap besloot naar Pontresina terug te keeren. „Ik hoop dat U eens gauw naar ons toe zult komen," zei Collina tegen den vader van Wastl, „dat zou me een groot genoegen doen. En dan komt Wastl natuurlijk ook mee, niet waar Het was vreemd, maar Wastl was eigenlijk niet eens treurig, dat de vrienden weggingen. En toen zij samen hun vrienden naar het station brachten en bij den trein wachtten op het vertrek, toen liep Wastl even weg en noemd, anders had er immers geen naar naar gekraaid. Voor de betrokken firma's die de uitbetalingen deden was het terdege zaak de namen der ontvangers in hun boeken te ver melden. Dat was hun belang, en daarmede is eveneens de bovengestelde vraag beantwoord. Immers dient een boekonderzoek voor den fiscus na te gaan of de aangegeven winst al of niet juist is. Het zou een heel klein kunst je zijn allerlei uitgaven aan leveranciers of andere bedrijfsonkosten op te voeren, indien daarop geen controlemiddel was. En dit is het overleggen van facturen en bescheiden. Het is dus volkomen normaal, en het ligt geheel in den lijn van ieder onderzoek, of dit nu geschiedt door een particulieren of een rijksaccountant, dat alle bescheiden welke kunnen dienen ter controle van uitgaven worden overgelegd, en getoetst aan de ge boekte bedragen. Zou men bij de controle der boekhouding stuiten op bedragen waarvan geen kwitan- tie's aanwezig waren terwijl de boekhouding zelve ook geen namen vermeld van personen aan wie de uitgaaf was gedaan, dan» zal noch een op zijn naam gestelde accountant (par ticulier), noch een rijksaccountant, dergelijke bedragen als waar en juist kunnen aanne men, doch er eenvoudig de pen door moeten halen, wat de berekening van de winst voor den fiscus betreft althans. Het spreekt van zelf dat de belastingplichtige daarvan niet bepaald voordeel heeft. Immers al dergelijke oncontroleerbare posten zullen bij zijn winst worden opgeteld, en daarvan zal dus het volle pond aan belasting betaald moeten worden. Het is dus duidelijk dat het zijn ei gen belang is de betrekkelijke uitgaafposten in zijn boekhouding duidelijk te vermelden en de daarop betrekking hebbende bescheiden bij onderzoek over te leggen. En dat zal dan ook wel de reden zijn dat gevallen als „steekpen ningen" worden ontdekt en de schuldigen te gen de lamp loopen. Ook onder familieleden komt het vaak voor dat de financieele transactie's plaats vinden met de voorwaarde geen namen noe men tegenover den fiscus. Er wordt onder ling geld geleend, of bedragen worden ge schonken, en zonder groot risico te loopen kan men dat niet verzwegen. Men meent wel vaak er vanaf te zijn met van de geldleening of de schenking zonder meer melding te ma ken, maar ten onrechte. De inspecteur heeft het volste recht vermeerdering van vermogen als inkomen aan te merken als die vermeer dering niet te zijnen genoegen wordt ver klaard uit anderen hoofde afkomstig te zijn. Evenzoo heeft hij het volste recht in minde ring gebrachte schuldrente te negeeren, als niet de kwitantie van betaling wordt getoond, of althans de naam van den persoon aan wien betaald is, ten einde op deze wijze controle cp die post te hebben. Ongetwijfeld komen herhaaldelijk belasting plichtigen hierdoor in een lastig parket. Niet bekend met de wettelijke verplichtingen be loven zij geen namen te zullen vermelden, doch het contact met den fiscus brengt hen dra aan het verstand, dat zij die belofte wel kwam een paar minuten later terug met twee bouquetten, een voor Fientje en een voor Pia, want dan zouden zij niet jaloersch op elkaar behoeven te zijn. Gedurende de heele reis stond Xaver aan het venster. Niemand mocht zien, dat hij tra nen in zijn oogen had, toen hij zijn oude, vertrouwde, vrienden, de bergen weer terug zag. De Piz Roseg, de Morteratsch, de Palü en het eerwaardige hoofd van de Bernina. Midden in den winterpracht, die ook nu nog het dal met gasten vulde, midden in den klank van vroolijke kapellen die op de bob- en skibanen speelden, midden in het vroolijke heen en weer rijden der schaatsen rijders, klonk het gelui van de klokken der bergkapel van Pontresina. Toen het orgel waarop de schoolmeester speelde, dezelfde meester, die nog zoo kort geleden den boozen brief aan Fientje had geschreven, door de kerkruimte klonk, traden Xaver en Fientje de kerk binnen. Collin had zich niet laten kennen nu het het huwelijk van zijn dochter gold. Het was een prachtige huwelijksinzegening en tege lijkertijd een openbaar eerherstel voor Xaver Kernbacker. Voor het bruidspaar liepen kleine meisjes, die wel geen bloemen strooiden, want die wa ren er nog niet, maar groene kleine denne- takken op den grond neerlegden en de woor den kwamen zoo recht uit het hart van den geestelijke, dat alle toehoorders er van on der den indruk kwamen. Na de kerkelijke inzegening gingen zij naar het huisje, dat Xaver als huwelijkscadeau van zijn moeder had gekregen, en voor welks aan kleeding Collina had gezorgd. een tikje lichtvaardig gedaan hébben, en nu voor de keus staan óf die belofte te verbre ken óf een extra bedrag op zijn belasting biljet te krijgen. Het komt ook wel voor dat het onder bepaalde zakenlieden gewoonte is geen namen in hun boeken te zetten waar het betreft transactie's met collega's, die tot de „vakgeheimen" behooren speciaal onder de aannemers schijnt dat voor te komen. Maar menig aannemer heeft ervaren dat de fiscus in dezen onverbiddelijk is, en het naad je van de kous wenscht te weten, op straffe van het volle pond belasting over de bedra gen die niet ten volle zijn bewezen. De inspecteurs hebben in dezen den vol len steun van de Raden van Beroep. In de „Beslissingen in Belastingzaken" stond kort geleden nog een uitspraak van een Raad van Beroep waarbij de aanslag wordt gehand haafd daar de belastingplichtige weigerde de namen te noemen van de personen aan wie een post fooien was uitbetaald geworden, met de motiveering „dat niet kan worden nage gaan of en in hoeverre deze post voor aftrek in aanmerking kan komen, zoodat aftrek hiervan niet toelaatbaar is. En de Hooge Raad handhaafde deze uitspraak. Men ziet uit het bovenstaande dus, dat het altijd zaak is tegenover den fiscus open kaart te spelen, wil men niet zich zelve of anderen in een lastig parket brengen Men staat voor de keus dergelijke bedragen waarvoor men niet wil uitkomen öf in het geheel niet te boeken, öf als puntje bij het paaltje komt toch namen te moeten noemen. Wenscht men dit laatste niet, dan zal men er een extra-belas tingbetaling voor over moeten hebben, want, het zij nogmaals gezegd niet-controleerbare posten aanvaart de fiscus niet. N.V. Centraal Administratiekantoor UtrechtAmsterdamGorinchemGoes-Soest Hoofdkantoor Trans 15, Utrecht Tel. 11871 Dir. Mr. J. H. VAN DOORNE. NEDERLANDSCHE VOETGANGER STERFT UIT. Eerst leeren fietsen, clan leercn loopen De voetganger in Nederland sterft langzamerhand uit, lezen we in de „Frankfurter Zeitung." Bij de geprojecteerde wegen wordt met den voetganger eigenlijk geen reke ning meer gehouden. De nieuwe Moer dijkbrug heeft een rijweg voor auto's en twee wegen voor fietsers, maar 'n pad voor voetgangers is er niet op. Wanneer iemand eens 't plan zou op vatten over de Moerdijkbrug te loopen dan zou hij verplicht zijn, over de bo gen van den eenen oever naar den an deren te balanceeren.' Volgens de Ne- deiiandsclie verkeerswet mag hij zich Een verstandig boer voedert Bertels' Voer De van OUDS BEKENDE naam BERTELS waarborgt gehalte, kwa liteit en zuiverheid van Uw veekoek jes, varkens- en pluimveevoeder. Let op ons ongeschonden loodje aan iederen zak Bestelt bij Uw plaalselijken voederhandelaar of coöperatie. Oliefabrieken N.V. - Amsterdam Op zekeren dag kwam Collina bij zijn doch ter en vroeg „Heb je hét laatste nieuws al gehoord Infanger, dien boef hebben ze in Tirano veroordeeld tot zes jaar zware kerker straf." Het werd voorjaar. Van de bergen vielen de lawine's naar beneden het dal in, de beekjes en rivieren zwollen aan tot breede stroomen, de sneeuw smolt weg. Daarna, toen het wat warmer begon te worden, kwamen overal de groene planten te voorschijn terwijl hier en daar de bloemen reeds begonnen te ontluiken. De tijd van gids-zijn was weer aangebro ken, maar Xaver was nog niet boven geweest. Zijn moeder, die door alles wat zij had mee gemaakt, niet meer uit de voeten kon, had voor haar laatste levensdagen een prettig tehuis bij de jonge vrouw van haar zoon ge vonden, die deed wat zij kon, om het haar schoonmoeder naar den zin te maken. Voordat hij met toeristen den bergop zou stijgen, ging hij eerst met zijn vrouw alleen. Laat in den avond kwamen zij pas weer thuis. Pia, die niet meer naar Italië was 'terugge keerd had dien dag voor moeder Kernbacker gezorgd en toen zij beiden van den tocht te rugkwamen, werd de buitendeur geopend. Pia had een hoogrooden kleur en liep zonder iets te zeggen weg. In de kamer stond Fientjes vader. „Wij hebben bezoek gekregen." Toen zagen zij dat Wastl ook binnen was. Plotseling, zonder vooraf zijn komst te mel den, had hij ineens voor hen gestaan. „Ik heb vacantie gekregen, want er was een nieuwe afdeeling bij de brouwerij geo pend met mooie nieuwe machines, waar ik de baas van geworden ben." ,Daar ben ik blij om." Collina drukte hem gelukkig de hand, hoewel hij niet begreep, dat Wastl heelemaal uit München hier naar toe was gekomen om te vertellen, dat hij nu baas van de nieuwe afdeeling was geworden. „Toen heb ik bij mezelf gedacht, een een- op de drie bovengenoemde verkeers wegen niet bevinden. Ook op de Neder landsclie landwegen vindt men geen •.voetpaden meer. In Nederland fietst echter de werk- looze evengoed als de millionnair. Ge heel Nederland fietst. De Koningin fietst evengoed als de juffrouw van de bioscoop. Prinses Juliana en Prins Bernhard fietsen door het geheele land Naast mijn hotel in Den I-laag. ver volgt de Duitsche berichtgever, staat links een theater en aan den anderen kant van de gracht een kerk, Dames en heeren in avondkleeding komen per fiets En waar zij de fiets laten V In het. theater, want bijna ieder theater heeft, evenals iedere bioscoop, zijn fiet sengarage. En de kerk aan den ande ren kant van de gracht heeft, een tuin. waar men de fietsen stalt. Alsof er in heel Den ITaag geen au to-garages zijn. ziet men de nieuwtse wagens des nachts in den regen op straat staan. Zij vormen ean lange rij. Maar „rijwielstallen" zijn er in groo- ten getale. Als er ergens een nieuwe bazar wordt geopend, staat er den volgenden dag aan den anderen kant van de straat een fieisen-garage. Ai' en toe gaat het de garage beter dan het warenhuis Wjant in ieder geval moeten des mor gens in het warenhuis de verkoopster tjes verschijnen eti zij moeten haar fietsen stallen. Gaat eens voor het heerlijke oude Departement van Buitenlandsche Za ken staan. Zoo tegen halfticn bijv. Laat een verkeers-ageni naast u staan. 1-Iij zal u kunnen inlichten daar fietst minister zus. daar minister zoo. Kinderen'leeren in de kamer reeds de edele fietskunst. In Berlijn gaan de paarjes in den Tiergarten wandelen. Of zij gaan zitten op een bank. Maar in den „Tiergarten" der Nederlandsche Regeeringsstad. in den Koekamp of in het Haagsche Boscli heb ik geen enkele bank aange troffen. Zij zullen er vroeger hebben ge staan. Maar de overheid liet ze weg- zaam mensch is ook maar alleen en toen vroeger Fientje „Ja, Fientje is nu met Xaver getrouwd, je hebt zeker de kaart wel gekregen „Ja maar Pia En terwijl hij om zich heen keek, zag hij, dat Fientje er nu ook weer blozend uitzag en nu waren de zusters werkelijk haast nieti van elkaar te onderscheiden. „Pia, kom eens binnen riep haar vader, maar zij was de deur uitgeloopen en hij moest naar buiten gaan en haar daar roepen, voor dat zij eindelijk te voorschijn kwam. Langzaam kwam zij naar binnen. Wastl ging naar haar toe en vroeg, met bevende stem „Pia, wil je mijn vrouw worden Opeens kon zij weer lachen en ondeugend zei ze „Als mijnheer mijn vader er niets op tegen heeft Maar het was een overmoedige buiging, die zij daarbij maakte en eer haar vader nog iets had kunnen zeggen, waren Wastl en zij de deur al uit. Lente. Voorjaar Fientje stond nadenkend aan het venster. Wat zag het er prachtig uit met het jonge groen en het was alsof de bergen haar in haar kamer goeden dag wilden zeggen, door zooveel mogelijk bloemen te voorschijn te tooveren. Zij was gelukkig. De laatste droeve gedach ten, die zij had gevoeld, toen zij met Xaver 'op den berg stond waren vervaagd, Xaver, die naast haar stond, legde zijn arm om haar schouders, hun harten vol met het ware geluk. In haar vaders huis stond Pia met Wastl ook aan het venster en keken eveneens naar buiten, terwijl haar vader en haar stiefmoe der, met wien zij allen weer vrede hadden gesloten, naar het gelukkige paar keken. EINDE.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1937 | | pagina 1