ASPIDIN
8e JAARGANG
ZATERDAG 33 JANUARI 1937
No. 8
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
Opbrengst van roerend kapitaal
door Mr. J. H. van Doorne
ADMINISTRATIE- EN
BELASTINGZAKEN.
VASTERE TARWE-
MARKT.
ctn LeoLen Kuis in,
NedartitxndL wondt
d&ie \weeA de
STER TABAK
PUZZLE
&&zorgid
PER WACO ZONDAG 31 JAN.
ZIJN
KLEINE MEISJE.
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER
WIERINGEN
BUREAU:
flippolytushoef Wieringen
Telef. Lntercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels
Iedere regel meer
f 0.50
f 0.10
is
snel
en zeker
Let op oranje band en Bayerkruis
buisjes van 20 iabl. - 70 cent
zakjes oan 2 tabl. - 10 cent
heeft recht op een winstaandeel, doch dat
aandeel heeft hij niet gehad, daar hij het
krachtens overeenkomst als kapitaal in de
zaak moest laten. In de tweede plaats heeft
hij een schuldvordering welker rente hij niet
kan binnen krijgen, daar de debiteur niet in
staat is te betalen. In de derde plaats bezit
hij een aandeel in een N.V., die in liquidatie
is gegaan.
Bij de eerste puzzle redeneert hij logisch
trouwens „Ik heb geen winstaandeel geno
ten, doch het in de zaak moeten laten, der
halve opbrengst is door mij niet genoten".
Doch de wet vraagt niet of men de opbrengst
van kapitaal geïnd heeft, of men er over!
beschikt heeft of over beschikken kan, maar
alleen of het roerend kapitaal opbrengst heeft
afgeworpen. En dat is hier het geval. Of men
dus zijn winstaandeel als reserve ter beschik
king van de vennootschap moet laten, of wel
een deel er van niet kan toucheeren, zulks
ter dekking van verliezen, dan wel krach
tens overeenkomst verplicht is het geheele
winstaandeel in de zaak te laten, dit alles
doet er niet aan af, dat er opbrengst geweest
is. En al heeft men dus geen cent ervan
ontvangen, niettemin dient het geheele
bedrag als inkomen te worden aangegeven.
De tweede vraag leidt tot ingewikkelder
beschouwingen. Algemeen heerscht de mee
ning dat als de schuldeischer niet kan beta
len, men ook niet behoeft aan te geven van
de door hem verschuldigde rente. Dit is ech
ter in zijn algemeenheid onjuist. Immers men
houdt toch een vordering op den debiteur, en
ook al kan de rente niet ge ïnd worden,
dan dient men toch de vordering die men
deswege heeft te waardeeren naar haar waar
de wijl de debiteur het bedrag schuldig
b 1 ij f t. Heeft men den debiteur echter ont-
wet slagen van zijn verplichting rente te betalen,
dan is de schuld een rentelooze geworden,
de
daarmede was een arrest van 23 Jan. 1924
waarbij werd beslist, dat, als op de aandeelen1
eener N.V. in liquidatie uitkeering geschiedt
uit een fonds dat bestemd was als dekking
voor eventueele verliezen, die uitkeering niet'
als inkomen behoeft te worden aangemerkt.'
Bij arrest van 16 Mei 1928 kwam de H.R. ech- j
ter terug van die leer, en besliste dat een
besluit tot ontbinding en vereffening van een
N.V. haar aandeelen niet het karakter van
bronnen van inkomen ontnemen.
der nationale- of buitenlandschefinancieele "«stand zoo hopeloos is, dat men
Advocaat en Belastingconsulent.
25.
Onder roerend kapitaal verstaat de
kapitaal dat niet in onroerende zaken,, of in
eigen bedrijf of beroep is belegd. De opbrengstz°°dat de schuldeischer geen baten
ervan wordt genoten in den vorm van rente' schuWeischer geen lasten heeft aan te geven,
van effecten, van inschrijvingen op de groot- j Zeer wel is °°k "at des debiteur's
boeken der nationale- of buitenlandsche1
schuld, van dividend, van uitkeeringen op
geldschieting „encommondite", of van andere
schuldvorderingen uit welken hoofde ook,
hetzij al of niet door hypotheek of andere
zekerheidsstelling gedekt.
Dit alles is oogenschijnlijk volkomen duide
lijk en eenvoudig. Maar de wet zou de wetj
niet zijn, als onder deze schijnbare eenvou
digheid niet een aantal voetangels en klem
men verborgen lagen, waarmede de belasting
plichtige vaak onverwacht en op minder aan
gename wijze, in aanraking komt. Wij nemen
een oogenblik aan dat een onzer lezers zich
gezet heeft voor zijn wettelijken taak, welke
de Meimaand telkenjare met zich brengt
de invulling van zijn aangiftebiljet. Het kan
wel niet anders of binnen korten tijd zit hij,
zowel letterlijk als figuurlijk met de handen
in het haar. Want ofschoon hij zich een hand
leiding heeft aangeschaft, die hem tot leid
draad moet dienen bij het voldoen aan de
nieuwsgierigheid van den fiscus weetgragen,
laat deze hem toch al gauw in den steek in
een paar gevallen, waar onze belastingplich
tige geen weg mee weet. Deze zit n.1. voor
een drietal puzzle's. In de eerste plaats is hij
commenditair vennoot in een vennootschap,
de vordering, welke men wegens verschuldig
de rente heeft, op nihil moet waardeeren, dus
als opbrengst niets aangeven. Onjuist is dat
daarvoor noodig zou zijn dat men vruchteloos
gepoogd had de rente rechtelijk in te vor
deren of het faillissement van den debiteur
zou moeten hebben aangevraagd. Ook is het
mogelijk dat de schuldenaar en schuldeiseh;
zijn overeengekomen dat de rente zal worden
bij geschreven in dat geval wordt dus niets
„ontvangen", doch niettemin zal de rente
moeten worden aangegeven, tot het bedrag
waarop men de vordering die men uit dien
hoofde heeft, in verband met den financieelen
toestand van den schuldenaar, waardeert.
Wat de derde puzzle betreft geruimen tijd
heeft de meening gegolden, dat aandeelen
eener in liquidatie zijnde vennootschap, waar
bij vaststaat dat zij geen dividend meer zal
uitkeeren, opgehouden hebben bronnen van
inkomen te zijn. In 1923 besliste de H. R.
(arrest 9 Mei) dat, als op aandeelen eener
N.V. in liquidatie een uitkeering wordt ge
daan van in vroeger jaren gemaakte winst
die bij het kapitaal is gevoegd, die uitkeering
niet een bestanddeel van het inkomen van
den aandeelhouder is. In overeenstemming
N.V. Centraal Administratiekantoor
UtrechtAmsterdamGorinchemGoes-Soest
Hoofdkantoor Trans 15, Utrecht Tel. 11871
Dir. Mr. J. H. VAN DOORNE.
Oncontroleerbare geruchten. Rusland zou
voor rekening van Spanje willen koopen.
Men schrijft d.d. 20 Januari
Allerlei gebeurtenissen en geruchten heb
ben Woensdag de graanmarkt eenigszins ii
beroering gebracht. Vooral was de aandacht
gevestigd op de belangrijke verdere aankoo-
pen in tarwe door de Italiaansche regeering
in de laatste dagen. Deze aankoopen werden
uitsluitend in tarwe van Argentinië afgeslo
ten. Ten minste 25 volle scheepsladingen wer
den verhandeld. De verscheping van deze tar
we moet in April en Mei plaatsvinden.
Men berekent dat tot op het huidige oogen
blik Italië anderhalf millioen tons tarwe heeft
gekocht, een waarde van ongeveer 14 millioen
pond sterling vertegenwoordigend. Men be
weert, dat in de eerstkomende maanden nog
ongeveer één millioen ton zullen worden ge
kocht, hetgeen dus het totaal van Italië's
aankoopen tot op 2.500.000 tons zal brengen.
Tot nu toe had men in vakkringen gemeend,
dat Italië in 1936—'37 ongeveer anderhalf tot
twee millioen tons buitenlandsche arwe zou
invoeren om het tekort van zijn eigen oogst
te dekken.
Nu deze schatting met ten minste een half
millioen tons wordt verhoogd en gezien het
tempo, waarin Italië de laatste dagen gekocht
heeft, vraagt men zich af of Ialië wel zelf al
deze hoeveelheden noodig heeft. Volgens som
migen wordt door Italië een gedeelte van die
tarwe als meel naar het witte Spanje uitge
voerd. Volgens anderen is het bezig oorlogs-
voorraden op te slaan, in vooruitzicht van een
eventueel gewapend conflict.
In denzelfden geest werd ook gewag ge
maakt van een onderzoek dat, naar het ge
rucht gaat, op het oogenblik door de Engel-
sche autoriteiten in verschillende Engelsche
havens wordt ingesteld om na te gaan over
welke ruimte aldaar eventueel zou kunnen
worden beschikt om broodgraan op te slaan.
Reeds eenigen tijd geleden had een bericht
de ronde gedaan, volgens hetwelk de Engel
sche regeering eenige millioenen schepels Ca-
nadeesch graan zou hebben gekocht. Dit be
richt bleek niet juist te zijn, in dien zin, dat
niet de Engelsche regeering, maar wel de
Coöperatieve Society van Manchester de koo-
per was. Of deze in opdracht van de Engel
sche regeering gehandeld heeft, kon men
niet te weten komen.
Wat Italië betreft, is het trouwens heel goed
mogelijk, dat dit land heelemaal de bedoe
lingen niet heeft, die men het toeschrijft en
dat de groote aankoopen, die het thans doet,
eenvoudig noodig blijken, omdat het tekort
van den oogst van dit jaar onderschat was.
Wat de graan-transacties in Spanje aan
gaat, die absoluut noodzakelijk schenen, is er
tot nu toe niets positiefs gebeurd. Wel komen
er dagelijks aanvragen op de markt van Va-
lencia en Barcelona, en loopen er overal spe
ciale delegaties uit Spanje rond, die naar de
prijzen ïnformeeren, doch niet koopen. In een
vroeger artikel hebben wij medegedeeld, dat
Rusland met de generaliteit van Barcelona
een overeenkomst had gesloten voor levering
van 100.000 tons tarwe, waarvan echter tot
op heden slechts een geringe hoeveelheid is
aangekomen. Naar thans verluidt, kan Rus
land geen verdere verschepingen van tarwe
meer doen naar Spanje. Maar doch over de
juistheid van dit bericht bestaat geen zeker
heid Rusland heeft van Spanje een bedrag-
van 500 millioen pesetas goud ontvangen, voor
oorlogsmateriaal en levensmiddelen, waarin
tarwe inbegrepen is. Nu Rusland zelf geen tar
we meer naar Spanje verschepen kan, moet
het die elders zoeken.
Al deze geruchten en berichten hebben een
vaste stemming op de tarwe-markt tengevolge
gehad en een einde gemaakt aan de belang
rijke daling der laatste dagen.
IEDERE GOEDE OPLOSSER
ONTVANGT EEN PRIJS.'
WAARONDER F.5000
AAN QELDPRIJ1EN
BINNENLANDSCH NIEUWS.
naar de voetbalwedstrijd Duitschland-Holland
te Dusseldorp. Retour f 5.
Vertrek Zaterdagmiddag of Zondagmorgen.
Stadionkaarten verkrijgbaar.
REISBUREAU WACO HOORN.
Breed 35, Tel. 184.
FEUILLETON
ROMAN NAAR HET ENGELSCH.
EERSTE HOOFDSTUK.
5.)
„Buig u een beetje meernaar mij toe".
verzocht de stervende vrouwik heb u iets
te vertellen, dat. niemand anders mag
hooren. In de doos, in de ivoren doos.
haar stem was nu heel zwak, zoo zwak dat
Giles haar woorden nauwelijks kon opvan
gen, ofschoon zijn oor vlak bij haar mond
was „in de doosdaar is het juweel. Het
is de sleutelde eenige sleutelde eeni
ge sleutelverlies het nooitlaat het
nooit wetendat zijdat zij
De stem had opgehouden, de greep om zijn
hand had losgelaten en een gevoel van schrik
maakte zich van Giles meester. Er moest
meer gezegd worden dan wat hij nu gehoord
l.ad. Hij moest weten aan wiens zorgen hij
dit kind, dat aan zijn hoede was toevertrouwd,
moest overdragen. Natuurlijk bedoelde de
moeder alleen dat hij op haar zou passen
tot hij haar aan haar wettige verzorgers kon
overgeven hij moest hun namen toch pre
cies weten, er was zooveel meer waarvan hij
op de hoogte moest zijn, voor Sylvia's moeder
heenging naar het Zwijgende Land. Deze
gedachte groeide als flambouwen in zijn
brein en zijn hand streelde wederom over de
slappe vingers, welker greep zoo juist om
^ijn hand verslapt was.
„Zeg me", zei hij, heel zacht, heel nadruk
kelijk, al zijn willen geconcentreerd om zijn
woorden nog te doen doordringen tot haar
wegzinkende zinnen „Zeg me, wie moet
voogd zijn over uw dochtertje
„Laathemniet haarziel ne
men, om die te vermoorden.... De brekende
stem fluisterde de woordentoen kwam
het zwijgen weer en Giles keek wanhopig naar
het stille gezicht waarover de aschgrauwe
kleur van de dood zich reeds begon uit te
spreiden.
„Kunt u me niet iemand noemen aan wien
ik 't kind later kan overgeven herhaalde
hij zijn vraag met eenigszins andere woorden.
Maar er kwam geen antwoord van de veege
lippen, waaruit elke ademtocht steeds moei
lijker en met groote tusschenpoozen kwam.
De verpleegster had de tafel verlaten en was
aan de zijde van de patiënt komen staan, te
genover Giles, en werktuigelijk veegde ze het
zweet weg van het voorhoofd van de sterven
de. Heel zacht zei ze tegen de jonge Engelsch-
man
„Het is zoo goed als afgeloopen. Ik denk
niet dat ze u meer hooren kan.
„Maar ze moet me hooren", fluisterde Gi
les wanhopig. „Ik moet weten wat ze ver
langt, wat ze
Of de fluisterende stemmen de bijna bewus-
lelooze nog opschrikten, of dat de macht van
haar moederliefde haar nog even terug bracht
van het vale land tusschen leven en dood
opeens sloeg zij haar oogen nog eens op en
keek Giles doordringend aan. De angst was
uit die oogen verdwenen en inplaats daarvan
v/as een glans gekomen van een vreemde,
triumfantelijke blijdschap.
„Ik.. ..ben nu niet meerbang", bijna
onhoorbaar kwamen de woorden over haar
nauwelijks meer bewegende lippen. „Ik
vertrouw.... haaraan.... u.... toe....
u... bent.... bentnobelen
sterkikvertrouwhaaren de
zwakke klanken en de zwakke ademhaling-
hielden tegelijk open voorgoed op.
De verpleegster keek zwijgend naar het
stille gezicht en sloot zacht de donkere oogen,
welker laatste blik van blijdschap Giles een
zegening scheen.
Het kleine meisje lag weer op haar knieen
naast het bed, haar handen omsloten die van
haar pas-gestorven moeder, haar hoofdje
had ze in de peluw gedrukt en op de sprei lag
de doos, die haar moeder had laten halen,
een doos van gebeeldhouwd ivoor, waarvan de
gele kleur een scherp contrast vormde met
het wit van het beddegoed.
„U kunt het kind beter naar een andere
kamer brengen," verbrak de stem van de ver
pleegster de koude klank van haar woorden
gaven Giles de sensatie van iets vreemds en
uit-de-sfeer-vallend, „er is hier niets meer
voor haar te doen." Sylvia lichte het hoofd
op en keek, eerst naar het gelaat op heti kus
sen, daarna naar het medelijdend gezicht
tegenover haar. De dappere pogingen van
het kind om zich te beheerschen ontroerden
Giles, het vreeselijk verdriet in haar oogen
schokte hem diep. Haar klein bleek gezichtje
was heelemaal in smart vertrokken, maar of
schoon haar lippen trilden, lag er een vast
beraden trek om haar mond, die op een bui
tengewone karakterkracht bij zoo'n meisje
wees.
„Kom", zei hij vriendelijk, terwijl hij naast
haar kwam staan bij het bed en zijn hand
op haar schouder legde „Ga een poosje met.
me mee."
Gehoorzaam kwam ze overeind maar haar
oogen bleven onafgewend op het gezicht van
haar moeder.
„Mag ik weer terugkomen vroeg ze fluis
terend, moeder en ik zijn nooit van elkaar
weg geweest."
Het duurde even voor Giles kon antwoor
den.
„Je mag straks weer terugkomen, hoor,
maar laat ik je nu even meenemen om te
zien of we een dame kunnen vinden die
aardig voor je wil zijn."
Hij was met haar naar buiten gegaan, op
de gang en had het plan gevormd om een
andere oudere Engelsche dame op te zoeken,
Intocht Prinselijk Paar in Baarn.
Baarn, de toekomstige residentie van
het Prinselijk Paar, maakt zich ge
reed voor de feestelijke ontvangst Het
Juliana-Bernhard comité heeft in een
dezei' dagen gehouden vergadering be
sloten een grootsch opgezet leest te
organiseeren. De parken en de winkel
straten zullen worden versierd, des
avonds zal een verlichting branden en
een carillon zal op verschillende uren
van den dag spelen.
De route, die het prinselijk paar zal
volgen, wordt later bekend gemaakt.
Op den Brink zal het vorstelijk paar
dooi' den burgemeester worden ont
vangen. De vaandels van alle vereeni-
gingen zullen op den Brink worden op
gesteld en delileeren voor liet vorstc-
1 ijk paar. Er zal een gala-avond in Mu-
sis Saerum worden gegeven en tot
slot zal een vuurwerk worden ontsto
ken.
Motorrijder geslipt en gedood.
In de bij Venlo gelegen grensplaats
Kempen is een ongeluk gebeurd. Een
inwoner van Kempen reed met een
lichte motorfiets, die hij pas eenige» da
gen bezat, eenigszins links van den
weg, toen uit de tegenovergestelde
richting een auto naderde. De bestuur
der van deze auto zag zich genood
zaakt plotseling te remmen, hetgeen
hij zoo sterk deed, dat de auto een
zwenking maakte en tegen een hoorn
hotste. De motorrijder, die ook remde,
slipte en viel. Daarbij werd hij zoo
ernstig gewond, dat hij spoedig daar
na overleed.
Kwestie over eendenkooi en vuilnis
stortplaats.
Eisch gemeente Warmond af
gewezen.
Het Haagsche Gerechtshof heeft
arrest gewezen in een procedure, wel
ke met betrekking tot een eendenkooi
en een vuilstortplaats wordt gevoerd
tusschen de gemeenten Warmond en
Sassenheim.
De gemeente Warmond welke eige
naresse is van een eendenkooi in haat-
gemeente, stelde daarbij, dac zij bij de
eendenvangst hinder zou ontvangen
van een binnen den kring dier kooi ge
legen vuilstortplaats van de gemeente
Sassenheim en zij eischt op grond
hiervan in kort geding verwijdering
van die vuilstortplaats
De president van de Haagsche recht-
wier moederlijk voorkomen hem was opgeval
len in de conversatie-zaal. Maar Sylvia hield
hem tegen, terwijl ze hem met een smeekende
biik aankeek.
„Ik wil niet bij een of andere dame zijn,"
zei ze gejaagd, „toe laat me bij U blijven,
of als dat niet kan laat U me dan maar al
leen. Ik ben liever alleen, dan bij een vreem
de dame."
Zijn aangeboren tact deed Giles direct be
grijpen, dat het kind op dit oogenblik terug
schrok van aanraking met een andere vrouw,
terwijl het verdriet om het verlies van haar
moeder nog zoo versch' en hevig was en ter
wijl hij haar een oogenblik alleen liet, haast
te hij zich naar den eigenaar van het hotel,
om een kamer te bespreken, die het meisje
voor zich zelf zou kunnen hebben.
„Weet je zeker dat je niemand bij je wil
hebben vroeg Giles, toen hij Sylvia op haar
eigen kamer had geïnstalleerd. „Je weet", zei
hij aarzelend, „ik moet nu voor je zorgen en
je moet me alles zeggen wat je verlangt."
„Ik verlang nietsalleen naar moeder",
haar stem brak in een snik, „toe mag ik weer
naar moeder gaan Ze is alleen zonder mij.'
„Ik kom je straks weer halen." Giles trok
het kleine, bevende meisje naar zich toe, ix
een plotselinge opwelling om haar te be
schermen en te troosten „Je moeder heeft
me gevraagd om voor je te zorgen en.
„Wilde moeder dan dat ik Uw kleine meisje
zou zijn vroeg ze en Giles voelde al zijn rid
derlijke teederheid gewekt door deze argelooze
kindervraag.
„Ja,ik denk, dat dat het was, wat
bedoelde. Goed hoor, voortaan ben jij m ij n
kleine meisje
DERDE HOOFDSTUK.
De begrafenis was voorbij.
De vrouw met het vreemd-mooie gezicht,
de vrouw wier dood zulk 'n tragedie geweest
was, wier leven omgeven scheen te zijn door
mysterie, was te ruste gelegd op het kleine,
vreemde kerkhof, dat ligt in de schaduw van
de groote, zwijgende bergen in den zonne
schijn van Savoye. Verscheidene Engelschen,
zoowel uit haar eigen hotel als uit andere
hotels in de plaats en een groote menigte
vriendelijke en belangstellende Franschen,
waren den stoet gevolgd naar het graf, want
het ongeluk had heel het stadje diep geschokt
en het laffe gedrag van den man die 't ver
oorzaakt had en daarna zijn slachtoffer aan
haar lot overgelaten had in de geheele omge
ving een storm van verontwaardiging gewekt.
Wee den eigenaar van de groote zwarte auto,
als hij zich ooit weer vertoonen zou in de
buurt van Aix. Er was een algemeene sympa
thie voor het eenzaam achtergebleven kind,
dat met een slanken jongen man de met bloe
men overdekte baar volgde. Toen de plechtig
heid geëindigd was, drongen velen naar vo
ren om Sylvia en Giles de hand te drukken en
hem te prijzen om den last die hij vrijwillig
op de schouders had genomen. Maar Giles zag
al spoedig aan de trillende handen, de oogen
vol tranen en het doodsbleek gezichtje van
het kind dat ze op was en met een kort
woord van verontschuldiging aan de menschen
die het toch zoo goed meenden, ging hij snel
met het meisje naar het wachtende rijtuig en
reed naar het hotel terug. De groote spoed
waarmee alle dingen hadden moeten gebeu
ren, de betrekkelijk korte tijd die de Fransche
wet toestaat tusschen overlijden en begrafe
nis, de snelheid waarmede Giles allerlei be
sluiten had moeten nemen, hadden alle te
zamen de groote vraag op den achtergrond ge
drongen, waarvoor hij nu, kwam te staan.
(Wordt vervolgd).