GEILE EEBIITEK (30, 28e JAARGANG DINSDAG 9 FEBRUARI 1937 No. 1HSS' NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN ZIJN KLEINE MEISJE. ■WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.—. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. BUREAU: Hippolytushoef Wieringen Telef. Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëN Van 1 5 regels Iedere regel meer f 0.50 f 0.10 LUCHTAVONTURIERS. Bert Acosta's Spaansche ervaringen. Waarom niet eens naar een stem uit de burgeroorlog praktijk in Spanje geluisterd. Men komt, al luisterende, tot veel merkwaar dige conclusies. De beroemde Amerikaansche vlieger Bert Acosta, die in dienst is geweest bij de lucht vloot van de Spaansche regeering, geeft in de Parijsche pers interessante bijzonderheden over de samenstelling en de krachtsverhou ding der vijandelijke luchtvloten. Zijn cijfer materiaal heeft betrekking op Januari, waarin zijn contract met de Spaansche regeering afliep. De regeeringstroepen van Valencia, zegt hij, beschikken op het oogenblik over onge veer 200 Russische militaire vliegtuigen, waar van er ongeveer 100 aan de fronten en de rest in reserve bevinden. Bovendien bezitten zij verder iets meer dan 200 vliegtuigen van Spaanschen, Franschen, Mexicaanschen e anderen oorsprong die bijna alle actief zijn, Het leger van Franco beschikt over bijna 500 eenheden, deels Fiatjagers en Caproni bommenwerpers, deels lagers van de nieuw ste Duitsche productie (Heinskel) en Junkers- bommenwerpers. Het vreemde element beheerscht dus de lucht boven het arme Spanje. Per paradox zou men kunnen zeggen „Europa vecht in Spanje." Acosta en drie andere Amerikaansche pilo ten kregen hun contracten in 1936 door be middeling van den Spaanschen consul New York en wel onder de volgende voor waarden een salaris van 200 Engelsche ponden per maand een bijzondere premie van 100 Engelsche ponden voor elk neergeschoten vij andlij k vliegtuig een garantiesom van 300 Engelsche ponden voor het vliegtuig. Verleidelijk genoeg voor jeugdige vechtjas sen Maar Acosta beklaagt zich bitter over het c'.oor de Spaansche regeering geleverde slech te materiaaL Zijn eskader bestond buiten zijn eigen Amerikaansche toestel enkel en alleen uit burgervliegtuigen van allerlei soort die niet eens met machinegeweren konden worden uitgerust. Bommen werden in een „geïmproviceerde" bergruimte medegenomen: die onder den romp van het vliegtuig was bevestigd. Een voorbeeld Een van Acosta"s kameraden, Fred Lord, startte op den eersten contractdag met een oud Franseh passagiersvliegtuig. Op 150 me ter hoogte brak een van de draagvlakken hij kon nog dalen, zonder daarbij lichame lijk letsel op te loopen. Het vliegtuig was eenige dagen tevoren door machinegeweer vuur beschadigd en men had geen tijd gehad noch genomen om het repareeren. De Russische machines zijn goed, zegt hij. Piloten en mechaniciens zijn in overvloed aanwezig. De Russen gedisciplineerd en strijdlustig, zijn ift geen enkel opzicht de minderen van hun Duitsche en Italiaansche tegenstanders. Zij hebben alles medegebracht, wat zij noodig hebben en nemen totnutoe bij de Spanjaarden niets anders dan onderdak. Overigens zonderen zij zich volkomen af. Al les om hen heen is Russisch, behalve de grond, waarboven zij vliegen en waarop zij slapen, en de vijand, dien zij bevechten. (Meestal behoorën die vijanden tot de met Rusland bevriende naties Duitschland en Italië, mirabile dictu In de eerste week van Januari startte in Valencia een eskader van vijf bommenwer pers, gevolgd door een aantal Russische ja gers. Zij stegen tot een hoogte van 2600 me ter en kwamen onopgemerkt boven een nati onalistisch vliegveld. Toen een der vliegers, de Engelsche piloot George Holland, zijn bommen neerwierp, werd hij omsingeld door een zestal Duitsche vliegmachines, die hem hevig beschoten, zoodat het toestel binnen weinige minuten neerstortte. Acosta, die ook aan den strijd deelnam, kwam er zonder ongelukken af De Russische jagers grepen in. De Duitschers ruimden het veld en de sowjetters dekten Acosta's aftocht. Een zeer belangrijke, soms beslissende rol in den strijd spelen de wolken. (En er zijn nogal wolken boven Spanje Op zekeren dag steeg Acosta, slechts verge zeld door een waarnemer, op, om de juiste standplaats van een tusschen de heuvels ten westen van Victoria opgestelde batterij der Franco-troepen vast te stellen. De hemel was zwart van de wolken en de in den omtrek cirkelende Russische jagers verloren Acosta uit het oog. De tegenstanders bemerkten hem echter en begonnen hem onmiddellijk te achtervolgen. Acosta's vliegtuig „Miles Falcon" was ech ter snel genoeg om binnen weinige seconden het beschermend wolkendek te bereiken. De Duitsche gaven de achtervolging op, wijl zij vreesden in de diepe duisternis door Russen omsingeld te worden. Toen Acosta's contract en dat zijner vrien den langzamerhand afliep, stonden de Ame> rikanen voor de vraag van opzegging of ver lenging van de overeenkomst. Zij hadden in de afgeloopen vier weken 20 bomaanvallen en een groot aantal observatievluchten uitge voerd en „dank zij veel geluk en de Russen" zooals Acosta zegt, slechts een verlies te be treuren. Maar hun strijdlust was gestild, zoo dat hij en enkele anderen van verlenging van het contract afzagen. De anderen willen eenigen tijd rust in Parijs te hebben genoten, weer naar het front terugkeeren. Maar dat zijn dan ook rasavonturiers. paard werd licht gewond. De autobus Weesp die met zijn tractor met trailer werd beschadigd docli rijden. BINNENLANDSCH NIEUWS. FEUILLETON ROMAN NAAR HET ENGBLS8H. 12. U neemt een groote verantwoordelijkheid op U, Sir Giles," zei de oudere man vriende lijk. „Het is een heel goede daad die U doet, maar een groote verantwoordelijkheid, die U op U neemt", herhaalde hij. „Een kind van wildvreemde ouders, met iets duisters over haar verleden en met dit buitengewoon kost bare en bijzondere sieraad in haar bezithet wil heel wat zeggen hoor. U neemt me niet kwalijk dat ik het zoo zegmaar lijkt het niet een beetje op Don Quichotterie ,Mijn advocaat verzekerde mij dat het er ger is dan dat", antwoordde Giles, „en als ik familie had, ik twijfel er niet aan, of mijn besluit zou mij 'n storm van protesten bezor gen. Maar ik heb geen familie ik ben mijn eigen baas enwat het voornaamste is mijn besluit staat vast." „Uw goede vrienden zullen U prijzen om wat U doet" zei de juwelier eenvoudig, „en nu, sir Giles, laten we tot onze zaken terugkeeren. Ik zal U een schriftelijke taxatie geven", ter wijl hij sprak opende hij het ivoren étui en haalde het juweel eruit, „en U kunt er op 'rekenen dat ik altijd als U of Uw pupil het wil verkoopen bereid ben er 70.000 pond voor te geven. Maar het is best mogelijk dat U er ergens anders nog meer voor krijgt. Maar dit is het bedrag dat het mij waard is en als het meisje zonder geld is, wat het geval schijnt te zijn, dan heeft ze in elk opzicht een mooi middel om dat te verhelpen." „Het prachtige kleinood lag op zijn uitge strekte handpalm en beide mannen keken Kar door autobus aangereden. Zaterdagavond is een 46-jarige groentehandelaar uit Eist, die met een kar en paard over den Rijksweg huis waarts keerde, onder Elden aangere den door een hem achteroprijdende bus. De man werd van het groente-wa,- gentje gesleurd en moest met een zvva hersenschudding naar het Zieken huis te Arnhem worden overgebracht. De wagen was totaal vernield. Het kon verder PRINSES DANKT DEN PAUS. Voor belangstelling bij haar huwelijk. Zooals men weet, heeft Z.H. de Paus aan H.K.H. Prinses Julinna ter gele genheid van haar huwelijk door bemid deling van den Internuntius als ge schenk een speciaal üi goud geslagen medaille van de internationale pers tentoonstelling doen toekomen. Namens H. K II. heeft de Minister van Buitenlandsche Zaken, naar de „Osservatore Romano" meldt, voor dit geschenk dank gezegd met liet vol- telegram aan den Internuntius." „H.K.H. Prinses Juliana, levendig getroffen door dil bewijs, dat Zijne Hei ligheid belang stelt in Haai- geluk, heeft mij opgedragen een beroep te doen op de gewaardeerde bemiddeling van Uwe Excellentie, opdat de betui ging van de diepe dankbaarheid van H.K.H. Hem worde overgebracht." De slecht bezette tribunes bij het Vorstelijk Huwelijk. Bij den Gemeenteraad van Den Haag is een adres ingekomen van de Comm. Venn. C. de Ruiter te Amsterdam, waarin aan de gemeente Den Haag, van de pachtsom der tribunes voor ,het vorstelijk huwelijk van bijna f 8.3.000, een restitutie wordt verzocht van f 75.000. Iln het adres worden de onkosten in totaal op t' 212.000 becijferd. Daarte- genpvcr staat slechts een recette van f 21.000. HOUTDIEF ONTMASKERD. De kachelpot sprong uit elkaar Bij een landbouwer onder de gemeen te Biervliet (Westjelijk Zeeuwsch- Vlaanderen) werd dezen winter her haaldelijk iets vermist, dat hoogst waarschijnlijk dooi- dieven was ont vreemd. In het bijzonder op de blok ken hout, die men bij de schuur had liggen, hadden de dieven het voorzien, want regelmatig waren een paar blok ken spoorloos verdwenen. De landbouwer kwam op het idee, den dader op te sporen door middel van beetje kruit, dat hij in de spleten van het hout aanbracht. Zoo zou hij den dief wel achterhalen Dit laatste schijnt hem inderdaad ge lukt te zijn, want na een paar dagen sprong de ijzeren kachelpot bij een der inwoners met een hevigen knal uit elkaar. Hot mag een wonder heeten. dat geen persoonlijke ongelukken het gevolg waren. De landbouwer denkt, dat men zijn hout nu wel met rust zal laten Brand in cabine van vrachauh). Chauffeur redt zich met moeite. Vrijdagochtend omstreeks vijf uur is de vracht-autobestuurder, S. P. uit van Renswoude op weg was naar Ede, op ongeveer 500 M. buiten Renswoude, ternauwernood aan den verbrandings- dood ontsnapt. Hij zag, hoe op een ge geven oogenblik rook en vlammen uit den vloer van de gesloten cabine sloe gen, waarin hij zich geheel alleen be vond. Door clen rook werd bet uit zicht belemmerd, waarom de. bestuur der onmiddellijk uit alle kracht remde Op hetzelfde oogenblik was hij het stuur niet meer meester, waardoor liet uitstekende gedeelte van den trailer tegen een boom sloeg, met het gevolg, dat de tractor werd omgetrokken, in botsing kwam met een anderen boom en nagenoeg geheel werd ver nield. Inmiddels was de geheele cabine in brand geraakt. De bestuurder had reeds eenige malen geprobeerd, de CAFÉ 'T CENTRUM SCHAGEN. SPREEKUUR van de tandarts elke Donderdag van 9/41 uur. Met garantie. Trekken inbegrepen. Consult kosteloos. deur van de cabine te openen, maar- de deur klemde zoo, dat P. zich ge-' noodzaakt zag, de ruit van de cabine I aan scherven te slaan. Daardoor wak kerden de vlammen nog meer aan, zoo dat het den bestuurder de grootste moeite kostte, te verhoeden, dat zijn kleeding in brand zou vliegen. Het brandend gevaarte, dat in het nachtelijk duister op den donkeren weg een vuurwerk geleek, vormde een verkeers-obstakel voor de van weers zijden komende auto's, waarvan de inzittenden zich rond den branden den tractor verdrongen. Een chauffeur van een der auto's trachtte met een brandblusch-appa- raat het vuur te dooven, doch al spoe dig bleek, dat dit onbegonnen werk was. Een andere chauffeur, begaf zich ijlings naar Renswoude om politie en brandweer te alarmeeren. De poli tie kwam ter plaatse, doch de brand weer heeft men niet zien verschijnen. Tenslotte heeft P., geholpen door omstanders, met zand de laatste vlam men gedooid. Geruimen tijd was het verkeer gestremd geweest, doordat de vlammen over den weg sloegen. BUITENLANDSCH NIEUWS. zwijgend naar de levendige, vloeiende groen van de smaragden, de wit-schitterende schoon heid der briljanten. „Wat is het toch prachtig", zei Giles ten slotte. „Het is iets unieks," zei de juwelier, „het is absoluut uniek. In mijn lange praktijk heb ik nog nooit zooiets gezien „Ik geloof dat het maar het beste is, om het maar direct in mijn safe op te bergen," zei Giles me een glimlach. „Het is eenvoudig om te rillen als je bedenkt, dat die arme vrouw het zoo maar in haar koffer bij zich had Ik dank U ook nog wel voor uw goeden raad omtrent het kind. Maar ik kan dien tot mijn spijt niet opvolgen." „Ik ben blij dat U het niet kunt", glimlach te de bejaarde man vriendelijk, „het doet een mensch goed te merken dat er in dezen ma- terialistischen tijd ook nog Don Quichottes bestaan." „Denkt U dat ik tegen windmolens vecht?" „Heelemaal niet. Ik ben overtuigd dat U een goed werk doet en dat U er heelemaal Uw loon voor zult ontvangen. Het zou er op deze wereld beter uitzien als er wat meer on zelfzuchtige menschen bestonden." De lof van den vriendelijken juwelier deed Giles goed, want om de waarheid te zeggen, de brief dien hij dien morgen van zijn verloof de ontvangen had, had in zijn hart iets ver kild. Hij was zoo zeker geweest van Grace's hartelijke instemming, zoo zeker van haar steun en van haar begrip van haar motieven, dat haar nogal koele brief zoo'n beetje de uitwerking had gehad van een koude douche. Ze schreef uit het landhuis waar zij en haar moeder een paar dagen logeerden en behalve een betuiging van spijt dat ze niet in de stad was bij de aankomst van Giles, be vatte haar brief allerlei beschrijvingen van haar mede-logé's en weidde zij uit over de heerlijke dagen die zij daar doorbracht. Al leen met een paar woorden aan het eind van den brief, zinspeelde zij op de zorg die Giles op zich genomen had en deze woorden de jonge man voelde het terstond toonden ge- brek aan warmte en belangstelling. „Als we elkaar spreken zullen we het nog wel hebben over je plan om de voogdij over dat meisje Sylvia Burnett op je te nemen. We moeten dat eens grondig bespreken. Het lijkt me een heele onderneming." Dat was alles. En terwijl Giles een onaange name gewaarwording kreeg bij de koele woor den, lachte hij grimmig „De tijd om 't te bepraten en te overleggen is voorbij", dacht hij. „Grace zal alles begrijpen, als ik het haar uitleg. Het is alleen maar dat ze het niet heelemaal begrijpt." Maar toen hij, dien zelfden middag, na zijn bezoek bij den juwelier alleen met Grace was in hun ontvangkamer in Cromwell-Road, merkte hij dat het niet zoo gemakkelijk was om haar opvatting duidelijk te maken als hij had gedacht. Grace was even behoorlijk en fascineerend en onweerstaanbaar in zijn oogen als altijd en terwijl zij over zichzelf praatten en over hun eigen toekomst, beantwoordde ze aan alle wenschen die zijn minnend hart maar kon den koesteren. Haar oogen, als zij de zijne ontmoetten, schenen hem vol teederheid aan te zien haar glimlach zette zijn hart gloed de beroering van haar lippen had nog niets van haar oude toovermacht verloren. Maar zoodra hij over Sylvia begon te spreken, veranderde er iets in Graces gezicht en ma nier van doen. Niet dat ze hard of geirriteerd begon te spreken maar bijna onmerkbaar verstarde er iets in haar. „O, Giles", zei ze met een smeekende stem, terwijl ze haar handen en het waren aar dige kleine handen in de zijne legde ei haar hoofd met een coquet gebaar op zij hield „laten we het eerste uur dat we weer samen zijn nu niet bederven door over iets anders te spreken, dan over ons zelf. Het is Koffertje met juweelen vergeten Valies met .kostbaarheden ter waarde hall millicen. francs in restauratiewagen achterge laten. Dezer dagen zou de echtgenoote van een bekend juwelier te Parijs in den trein Parijs-Amsterdam beroofd zijn van een valies, waarin juweelen ter waarde van een half millioen franc: waren geborgen. Bij haar aankomst te Amsterdam ging zij naar haar hotel en liet haar koffers aan een witkiel over. Zij lette niet op het valies. Later merkte zij; dat het valies met dc kostbaarheden was verdwenen. Terstond werden de politie en de spoorweg-autoriteiten op de hoogte gebracht en algemeen was men van oordeel, dat men hier te doen had met een geval van beroo- ving. Reeds verdacht de dame een heer met wien zij in den restauratie wagen had gedineerd, doch wiens sig nalement zij slechts vaag kon opgeven Het is echter gebleken, dat van roof geen sprake is geweest. De dame had haar koffertje meegenomen naar den restauratiewagen, doch had het daar vergeten. Toen nu om ongeveer 11 uur des avonds de Parijsche trein op het Roosendaalsche station was binnengc loopen, had men, zooals altijd, den restauratiewagen afgekoppeld. Deze werd door het personeel van de Socié- té des Wagons Lits schoongemaakt en in orde gebracht om den volgenden morgen weer aan den Parijschen trein te worden gekoppeld. Bij het schoon maken werd het valies gevonden en bij de douane gedeponeerd. Den volgenden morgen vertrok me vrouw Goldman weer naar Parijs en informeerde op alle stations naar haar koffer. Te Roosendaal kon men haar het verloren bezit overhandigen. Bij onderzoek bleek, dat niets vermist werd. Men lieeft niet te weten kunnen komen, welke wagenpoetser de vinder van den verloren schat is geweest. Aangespoelde lijken uit Spanje afkomstig. Vermoedelijk slachtoffers van excecuties op zee. Dezer dagen spoelden aan de Fran- sche kust lijken aan, die met koorden waren gebonden. Zooals men reeds veronderstelde zijn het lijken van Spanjaarden, die aand de Fransche kust aanspoelden. Te Prefailles, een klein badplaatsje lus schen Pornic en Saint Nazaire is een zesde lijk gevonden. Hoewel men thans de nationaliteit der slachtoffers kent, weet men nog niet onder welke omstandigéhden zij in zee zijn gewor pen. Men veronderstelt, dat het Span jaarden betreft, die zich hadden inge scheept naar Frankrijk op de geheim zinnige vaartuigen, welke eenige maan den geleden in de haven van Saint Nazaire zijn aangekomen, en die op zee zijn gecxcuteerd, en in het water zijn geworpen. Dat zij op verschillen de punten van de kust aanspoelen U alleen een gevolg van de veranderlij- ke stroomingen. zoo zalig dat ik je weer bij me heb ik ver lang niets te hooren over kleine meisjes of over andere vervelende zakelijke dingen." „Maar die arme Sylvia is toch geen zakelijke aangelegenheid", protesteerde Giles, terwijl hij haar handen in een stevigen greep omvat hield en zijn oogen de lieflijkheid van haar gezicht, de fijne blankheid harer teint den goudglans van haar haren indronken „het is een levend menschenkind en ik ben er zeker van, dat je van haar zult gaan houden, lie veling. Ik verlang er naar om haar mee te brengen, dat je haar kunt zien." Alleen haar groote zelfbeheersching maakte het Grace mogelijk om haar ontstemming niet te laten blijken alleen door te bedenken hoe dwaas het zou zijn om op dit oogenblik te probeeren om Giles van zijn plan af te bren gen, was zij in staat ieder spoor van boosheid uit haar stem te bannen. „Ik geloof niet dat kinderen van mij hou den," zei ze glimlachend, geheel onbewust dat met dit excuus geen gunstige getuigenis van haar persoonlijkheid gaf. Maar ook Tredman ontging dithij was te zeer verblind door zijn liefde om fouten in zijn afgod te zien. Maar natuurlijk moet je haar mee hierheen nemen, Giles. Waar is ze op het oogenblik „In mijn hotel. Ik of beter gezegd mijn advocaat heeft het voor me gedaan. ben er in geslaagd voorloopig een kinderjuffrouw voor haar te vinden, maar ik had gedacht, tenminste als jij het goed vindt, een dame te zoeken, die haar verzorgen kan, totdat".... „Als ik het goed vind viel Grace hem plotseling in de rede. Ze wist nog juist een onaangenamen toon in haar stem te beheerschen. „Maar lieve Giles, wat heb ik er mee te maken Je bent toch niet in ernst van plan om de verantwoordelijkheid van een wild-vreemd kind op je te nemen Nu we er toch over begonnen zijn, is het mis schien maar beter dat we het maar afpoei- ren, ofschoon ik liever had gehad dat we ons eerste uurtje samen heelemaal alleen voor ons zelf hadden gehouden. Het lieve verwijt dat in haar woorden lag, stemde Giles week. Hij wilde nooit iemand pijn doen en zeker niet aan de vrouw van wie hij hield. En haar naar zich toetrekkend, zei hij zacht„Liefste, we praten vandaag over niets anders dan over ons zelf. We kunnen het nog best uitstellen om over Sylvia te pra ten voorloopig is ze ook goed bezorgd. Als ik een dame gevonden heb, om voor haar op voeding te zorgen, dan stuur ik ze samen naar Manderby Court." ,Oh riep Grace onwillekeurig uit, 'n oo genblik haar zelf-controle vergetend „wil je haar daar naar toe sturen „Natuurlijk, waarom niet, lieveling Giles stem drukte groote verbazing uit„ik neem de wettelijke voogdij op me als jij komt om de zorg voor mij en mijn huis op je te ne men," er kwam een groote teederheid in zijn stem, „dan ben ik overtuigd dat de arme kleine meid in jou een liefhebbende moeder zal vinden." „Zoo, zal ze dat Grace dacht een oogen blik na. „Ik wil je wel zeggen dat dat niet zoo zal zijn. Het idee om ons huwelijksleven te beginnen met de zorg voor een kind van tien jaar Neen hoor, dank je wel, Giles Ze had haar zelfbeheersching weer geheel teruggevonden "en zei dit alles met het lief ste gezicht en de liefste stem ter wereld. „Wij willen er nog wel eens over praten, jij lieve dolende ridder", zei het meisje schert send, jij hoort eigenlijk niet in dezen eeuw thuis Giles, je had moeten leven in den tijd dat de ridders er op uit togen om de belaag de onschuld te beschermen en het kwaad te straffen. Maar ondertusschen, ga je vanavond mee naar de Rathbones Mevrouw heeft me gezegd dat ze je had geïnviteerd." (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1937 | | pagina 1