GEILE GEBITIEN130.-
28e JAARGANG
DINSDAG 23 FEBRUARI 1937
Ne. 21
NIEUWS. EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
ZIJN
KLEINE MEISJE.
■WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.—.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
u *ri
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN:
Van 1 5 regels
Iedere regel meer
f 0.58
f 0.10
CAFÉ 'T CENTRUM SCHAGEN.
SPREEKUUR van de tandarts
elke Donderdag van 9'. 21 uur.
Met garantie.
Trekken inbegrepen. Consult kosteloos.
PROVINCIAAL NIEUWS.
Aigemeene Vergadering van het Cen
traal-Comité van Z.-Zeevisschers en de
R.K. Zeevisschers-vereen. „Sint-Petrus"
Woensdag 17 Febr. werd te Amster
dam in „Krasnapolsky" eene gecombi
neerde aigemeene vergadering van
het Centraal-Comité van Zuiderzee-
visschers en de R.K. „Sint-Petrus"-
bond gehouden, die door een groot aan
tal visschers uit tal van visschers-
plaatsen van de voormalige Zuiderzee
werd bijgewoond.
Aanleiding tot deze vergadering was
een rondschrijven, door verschillende
ontvangers van Registratie en Domei
nen gericht aan de kuilvisschers woon
achtig in hun ressort, waarin de nieuwe
grenslijnen werden aangegeven van
liet gebied, waarin in den loop van 1937
met een kuil niet meer zal mogen wor
den gevischt. Waar tot heden vrij wel
over de geheele Zuiderzee, uitgezon
derd een strook van 2, respectievelijk 3
Km. langs den kustlijn, met dit visch-
tuig gevischt mocht worden, zijn voor
1937 uitgestrekte gebieden hiervoor
verboden verklaard. Dit is o.a. het ge
val met het meer Zuidelijke deel, waar
de lijn vanaf 2 Km. ten oosten van de
haven van Volendam rechtstreeks 'in
de richting van Elburg is getrokken,
waardoor bijv. de visschers van Spa
kenburg vanuit die haven 25 Km. zul
len moeten varen, voor zij op de
plaats, waar met de kuil mag worden
gevischt. zijn aangekomen.
Ook het kuilgebied achter Schok
land, waar deze visscherij veelal druk
wordt beoefend, behoort thans geheel
tot de verboden zone. Hier zijn liet'
ingrijpen van het bestuur, wanneer
sommigen der gedupeerden op al te
hartstochtelijke wijze aan hun gevoe
lens uiting gaven en door de kalmee-
rende woorden van sommige afgevaar
digden, die meer prijs stelden op eene
deugdelijke bespreking der gerezen
moeiijkheden dan op felle harstocht
uitingen, was het mogelijk, de bespre
kingen in het goede spoor te brengen,
hoewel ook toen nog menige harde
noot werd gekraakt.
Fel werd o.a. geprotesteerd tegen
de wijze, waarop, zonder dat de vis
schers echter op eenigerlei wijze
voorkennis hadden ontvangen, deze
als het ware werden overvallen. Zoo
min aan het Centraal-Comité en de
„Sint-Petrus'Ybond als aan de leden
der Contact-commissie was hiervan
iets bekend. Men meende, dat waar
deze Contact-Commissie door de Rijks
dienst in het leven was geroepen, om
zich over verschillende visscherij-tech-
nische kwesties uit te spreken, deze
laatste over de nu genomen beslis
sing toch minstens had dienen te wor
den gehoord.
Nog in de afgeloopen winter waren
tal van nieuwe kuilen aangeschaft,
wat, bij tijdige bekendmaking zeker ach
terwege zou zijn gebleven. Bij'deze in
grijpende beperking van liel kuilgebied
zouden zeker meerdere kuilders ge
noodzaakt zijn, zich op andere vormen
van visschcn bijv. mei de lioeklijnen)
toe te leggen, waarvoor bii tijdige be
kendmaking in de afgeloopen maan
de gelegenheid was geweest zich in de
richten. Nu diende dit, vlak voor het
vischseizoen, nog op overhaaste wijze
te geschieden.
Voor zeer vele visschers zou deze in
krimping groote schade meebrengen
en had deze maatregel dus nooit geno
men mogen worden, zonder dat bier
tegenover waarborgen waren gesteld,
dat de hierdoor teweeggebrachte scha
de aan de visschers op andere wijze zou
zijn vergoed. De vrees werd ook inge
sproken, dat vele der oudere visschers,
die zich thans nog met de kuilvissche-
rij bezig houden, dooi' de genomen
maatregel geheel uit 't bedrijf zouden
worden gestooten, omdat het aan hen
moeilijk zou vallen, zich nog met ande
re vischmethoden vertrouwd te maken.
Ook voor de jongste generatie van vis
schers, die huiten elke steun- of toe
slagregeling vallen, zou de strijd om
het bestaan, die thans reeds bijkans on
voornamelijk de Vollenhoofsche en
Lemster visschers, die een belangrijk draaghik"^ door'de opgeTe°gde'''bcper-
vischterrein moeten prijsgeven maar ki meer ondra lijk won'|en.
naast deze worden ook Hardewijker, Mischien zou door dit alles voor do toe-
Elburgsche en Vohsndammer visschers komst visch worden bespaard, maar
hierdoor ernstig gedupeerd. ook de visschers dienden inde over-
Geen wonder dus, dat, waar 111 dm gangstijd op redelijke wijze te kun-
bestaansmogelijkheid van deze men voortbestaan.
schen op zoo straffe wijze werd inge-| Aan het einde der vergadering werd
gegrepen, onder de kuilvisschers eene besloten, dat de besturen der samen-
geweldige beroering ontstond, die aan- werkende organisaties zich met den
vankelijk ook 111 deze vergadering op nieesien -spoed tot verschillende hierbij
zoodanige wijze tot uiting werd ge- betrokken autoriteiten (Waterstaat, Fi-
bracht, dat de orde hierdoor dreigde jnanciëcn, Landbouw en Visscherij» zou
te worden verstoord. Slechts door het. den wenden, om aan te dringen op uit
stel van de uitbreiding der voor de kuil
verboden zone, totdat maatregelen zou
den zijn getroffen, waardoor de vis
schers van de hieruit voortvloeiende
schade zouden worden ontheven. In
dit verhand werd mede besloten, aan
den Minister en de Rijksdienst mede
te deelen, dat de voorstellen, in den
loop van het najaar van 1936 door de
beide samenwerkende organisaties
aan de Rijksdienst en de Minister ge
daan voor de toeslag-regeling voor
1937, onder de gewijzigde omstandig
heden, als beslist onvoldoende konden
worden beschouwd en belangrijk ver
beterd zouden dienen te worden, wil
den zij voor de visschers aannemelijk
zijn. Was tot dusver steeds aangedron
gen op spoedige bekendmaking der
nieuw regeling, thans achtte men hei
beter de oude regeling nog enkele we
ken te laten voortbestaan, tot over de
nieuwe regeling, thans achtte men het
uit voortvloeiende gevolgen, voldoen
de overleg zou zijn gepleegd.
Inmiddels zou op de vereeniging van
Zuiderzeegemeenten, op de afdeeling
Zoetwatervisscherij der Ned. Heide
maatschappij, op verschillende Kamer
leden en anderen een beroep worden
gedaan om mede hulp te willen ver-
leenen ter verkrijging van eene meer
bevredigende regeling.
Ten slotte werd nog besloten van de
ze vergadering mededeeling te doen
aan de verschillende bladen, om op de
ze wijze de aandacht van het geheele
Nederlandsche volk te, vestigen op de
dreigende situatie, waarvoor de voor
malige Zuiderzee-visschers zich door
deze plotseling uitgevaardigde beslis
sing zien geplaatst.
Namens dc beide organisaties,
K. KEURIS Az.
Secr. v.h. Centraal Comité
voor Zuiderzeevisschers.
GEMEENTE WIERINGEN.
18.
FEUILLETON.
ROMAN NAAR HET ENOELSCH.
NEGENDE HOOFDSTUK.
Hugh Berners.
VERGADERING AFD. WIERINGEN
HOLL. MIJ. VAN LANDBOUW.
Betreffende definitieve oprich
ting der Hengsten-vereenigïng.
Zaterdag te 8 uur werd door den voor
zitter O. ,1. Bosker een inleiding gehou
den over dc voornaamste punten,
waarop het Bestuur cener Hengslen-
véreeniging zich heeft te bewegen.
Toen voor 2 weken terug een comité
van ongeveer 30 personen een commis
sie uitzond voor het bekomen van be
hoorlijk foklnateriaal, was hiermede
in feite de vereeniging opgericht.
Zij moet thans gereglementeerd wor
den omdat het reeds zoover is, zooals
straks uit het rapport van de rappor
teur der commisie zal blijken, dat de
huur van een dekhengst een voldon
gen feit is.
Een 4-jarige hengst van Oldenburg-
Oostfriesch- Groningsch ras is Zater
dagmiddag reeds gearriveerd en voor-
loopig gehuisvest in de box van den
stal van den voorzitter.
I precies de menschen met wie het goed voor
hem was in aanraking te komen. Maar het
gezicht van één bezoekster bleef hem heel in
het bijzonder voor den geest staan, terwijl hij
naar zijn club wandelde om te gaan dineeren.
Hugh Berners was geen man, die zich tot
nu toe veel aan vrouwen had laten liggen,
zijn drukke practijk liet hem geen tijd tot
veel omgang en nam het grootste deel van
zijn denken in beslag. Hij had naruurlijk,
I hij was nu acht-en-twintig, wel een paar
j jongensachtige verliefdheden achter den rug,
maar die waren meestal even snel afgezakt
'als ze opgekomen waren.
Hugh Berners. de jonge dokter, die op weg: De vrouw, aan wie hij het beste van zich
was een goeden naam en een grooten practijk zelf zou geven, die zijn eerste groote en blij-
in de uitgebreide voorstad Stokeley te krij-vende liefde zou zijn, was nog niet in zijn
gen, liep de stoep van Mrs. Cardew's huis in leven gekomen. Maar vandaag had een vrou-
Cromwell Road af, met een genoeglijken glim- j wengelaat een ongewonen indruk op hem
lach op zijn gezicht. Hij had den middag gemaakt en terwijl hij voortliep zag hij trek
prettig doorgebracht, het thee-uurtje was
was veel amusaner geweest dan hij zich had
voorgesteld en achteraf had hij niet den min
sten spijt, dat hij met veel moeite dezen mid
dag had vrijgemaakt. Hij had met de Cardew's
kennis gemaakt tijdens een logeerpartij in
het landhuis van wederzijdsche kennissen en
zijn gastheer, Mr. Dunn. een practisch man,
had hem den raad gegeven de mondaine we
duwe en haar knappe dochter niet uit het
oog te verliezen.
„De Cardew's kennen een hoop menschen,
die de moeite waard voor je zijn," had Mr.
Dunn gezegd er komen allerlei lui aan huis,
Waar je wat aan kunt hebben en de verloof
de van Miss Cardew, Sir Giles Tredman, wordt
mettertijd een man van beteekenis, als hij
doorgaat, en zijn landgoed ligt ten slotte niet
zoo heel ver van Stokeley."
Dezen raad had dr. Berners ter harte geno
men en de middag, die hij juist bij de dames
Cardew had doorgebracht, bewees hem, dat
Mr. Dunn geen ongelijk had gehad. De dames
en heeren, die hij er had aangetroffen, waren
voor trek van dat gezicht duidelijk voor zich.
„Mag ik u aan Miss Rosa voorstellen had
Mrs. Cardew tegen hem gezegd, nadat zij hem
had meegenomen naar een slank meisje, dat
een beetje apart stond. „Miss Müller is naar
Engeland gekomen om haar oom, een kennis
van ons, 'n beetje gezelschap te houden. Ik
wilde alleen maar", zeide de gastvrouw, „dat
ik Miss Müllers moedertaal voor de helft zoo
goed sprak als zij de onze."
„Miss Müller's moedertaal is waarschijnlijk
Duitsch vroeg Berners, terwijl hij voor het
meisje boog en tegelijk merkte hij op hoe
merkwaardig diep-blauw haar oogen waren
en wat een allei-liefst glimlachje om haar
fijne lippen speelde.
„Inderdaad," zei ze met een lage, welluiden
de stem, die hem heel prettig in de ooren
klonk, „maar ik ben overtuigd een echte cos-
mopoliet. Ik voel niet dat ik tot een bepaal
de natie behoor ik voel me overal thuis."
Ze sprak vlekkeloos Engelsch een spoor
van een vreemd accent gaf een bijzondere
bekoring aan haar spreken en Hugh stelde
i
vast dat haar lach denzelfden muzikalen
klank had als haar stem. Ofschoon ze geen
opvallende schoonheid was en niet kon wed
ijveren met de mooie dochter des huizes, ging
er van dit meisje toch een ondefinieerbare
bekoring uit, die heel sterk tot Hugh sprak.
Ze praatte gemakkelijk en vlot, ze was ab
soluut niet verlegen, maar toch ook niet vrij
postig of opdringerig en haar diep-blauwe
oogen ontmoetten de zijne met een oprecht
heid, die geen spoor van coquetterie had. En
haar manier van praten was even open als
haar blik. Berners was al gauw gewaar ge
worden, dat ze in de meeste hoofdsteden
van Europa had gewoond, dat ze geen ouders
meer had en dat haar oom haar naaste bloed
verwant die in diplomatieken dienst was, op
het oogenblik in Londen woonde.
„Maar dat wil niet zeggen dat ik met hem
samenwoon." voegde zij er vroolijk lachend
aan toe. „Hij is zoo aan het jonggezellenleven
gewoon, dat een nichtje een blok aan 't been
voor hem zou zijn en ik logeer in een hotel
met een gezelschapsdame, maar die is op het
oogenblik niet hier. Mijn oom is er ook niet
ik ben alleen naar Mrs. Cardew gekomen, ze
is een goede kennis van hem. Vindt U haar
niet aardig Weet U," zei ze plotseling, „ik
heb altijd verlangd dat ik als Engelsche op
de wereld was gekomen de Engelsche vrou
wen zijn de vrijste, de aardigste, en ik denk
ook wel de gelukkigste op de wereld."
Hugh overdacht deze woorden nog eens, ter
v/ijl hij langs de hekken van Green Park liep
en naar het frissche, jonge groen van de
boomen en het gras keek. Hij glimlachte en
dacht bij zichzelf, dat over het meisje, dat
hij juist had ontmoet, ook de teere frischheid
en de lieflijkheid van den vroegen zomer lag.
Hij betrapte zichzelf er op, dat hij besloot
om de Cardew's vaker te bezoeken hij vond
het jammer, dat de oom van Miss Müller er
niet was geweest, omdat hij graag kennis met
hem had gemaakthij overwoog middelen
Vooi'z. doet uitkomen, dat het onder
dak brengen in zijn stal nog slechts
als een vorloopigé maatregel moet
worden beschouwd en het in deze ver
gadering te vormen bestuur zal moeten
uitmaken, waar tenslotte deze hengst
zal worden gestationneerd.
Hij brengt hulde aan de commissie
voor haar voortvarendheid in het bij
zonder aan den leider den lieer Paile-
vliet, aan wien dc vereeniging, zoo
als later wel duidelijker zal blijken,
reeds veel dank verschuldigd is.
De heer Parlevliet, hierna het voord
verkrijgende zegt bij den heer Bosker
te hebben aangedrongen dien stal, die
hij bijzonder voor dit doel geschikt
acht, te mogen gebruiken. De heer Bos
ker heeft onmiddellijk de volle beschik
king over één en ander gegeven en
stelde vóórop, dat dit geen enkele ver
plichting voor de vereeniging zou mee
brengen en het hem om het even was,
hij wien de hengst tenslotte zal wor
den gestationneerd.
De heer P. gaf echter te kennen, dal
hij vóórnl met het oog op de ruimte,
de hoogte, het licht en de centrale lig
ging, bijzondcren prijs op dezen stal
stelde.
Dat de commissie, aldus de heer Par
levliet, nu direct met de deur in huis
was gevallen en onmiddellijk beslag
op dit dier had gelegd, vindt zijn oor
zaak in de omstandigheid, dat zij deze
hengst bijzonder geschikt achtte voor
deze omgeving en tot een zeer bil lij
ken prijs in handen kon krijgen.
De heer S. Lont- (Vet) zeide, dat hij
de voortvarendheid der commissie
bijzonder op prijs stelde, ook hij meen
de dat de commissie zeer gelukkig in
haar keuze was geweest.
De heer M. S. Bakker stelde voor, de
bestaande •commissie als bestuur aan
te wijzen.
Do heer Parlevliet stelde het op prijs,
wanneer de heer Bosker het voorzit
terschap zou willen aanvaarden en
de heer P. R. Smid (W.-Meer) in het
bestuur zou worden opgenomen.
De lieer Bosker zegt, dat Parlevliet
moet worden aangewezen als voorz. Dc
commissie wordt nu aangevuld met
den heer P. R. Smid, met groote meer
derheid tot Bestuur gekozen en de
heer Bosker hij acclamatie tot eere
voorzitter benoemd.
Het bestuur zal de noodige maatre
gelen nemen inzake stalling, bedie
ning enz.
De hengst zal midden volgende week
hij goed weer worden rondgeleid. Ook
door het hiervoor in aanmerking ko
mende gedeelte van de Wieringermeer
en er zal in het laatst van de week op
nieuw een vergadering worden belegd
dooi- de Landbouw-afdeeling, waarbij
alle daarvoor in aanmerking komende
fokkers zullen worden uitgenoodigd
om één en ander zoo billijk en zoo
goed mogelijk te regelen.
De vergadering wordt hierna met
de gebruikelijke formaliteiten gesloten
LANDBOUW.
cm het meisje weer te ontmoeten en hij ver
geleek Rosa met de jonge meisjes uit Stokeley,
welke vergelijking niet uitvil in het voordeel
van zijn stadgenootjes
Onder het eten, samen met een vriend, wer
den zijn gedachten weer afgeleid van de ont
moeting van dien middag, doordat zijn tafel-
genootschap het gesprek bracht op een nieu
we medische ontdekking en daarna met al
lerlei verhalen aankwam uit het ziekenhuis,
waar ze allebei assistent waren geweest. Maar
Hugh bleef na het diner niet lang meer in de
club rondhangen en toen Big Ben negen so
nore slagen deed hooren, ging hij heen en
wandelde langs Sint James Park in de rich
ting van de rivier.
Hij was in de stemming voor een wandeling,
voor een groote en verre wandeling. Hij had
eerst het idee om het heele eind naar Stoke
ley te loopen, maar dat leek hem toch erg
ver en zoo besloot hij naar een van de Zuid-
Londensche stations te wandelen en daar in
een trein te stappen inplaats van aan het
eindpunt.
Het was een zwoele avond zware wolken
kwamen uit het Noorden opzetten en voor
spelden onweder, maar het was nog steeds
droog. Hugh begon langzamer te loopen en
toen hij door de stille wijken aan de Surrey-
zijde van de rivier liep, nam hij zijn hoed af
en liet de zoele wind door zijn haren spelen.
Hij had een poosje zoo gewandeld, zonder
aandacht aan zijn omgeving te schenken,
werktuigelijk de goede richting inslaand, ter
wijl hij nog eens het gesprek van dezen mid
dag overdacht.
Plotseling keerde hij weer tot de werkelijk
heid terug. Hij bevond zich in een smalle,
donkere straat, die hij niet kende en merkte
c'at hij verkeerd geloopen was. Hij keek naar
de sombere huizen, armelijk en verwaarloosd
en concludeerde, dat het hier niet bepaald een
deftige buurt was en de gezichten van de wei
nige voorbijgangers .gaven hem geen erg ge-
Minimum-exterieur-eischen voor
Fokvereen.-stieren in Noord-Holland.
Onlangs heeft dé Prov. Commissie
tot verbetering der Rundvee-fokkerij
in Nrd.-Holland besloten, na een posi
tief advies te hebben ontvangen van
liet Bestuur van den Prov. Bond van
Rundvee-fokvereen., met ingang van
1938 de fokvereenigings-st.ieren (stie
ren gefokt door fokvereen.-leden - geen
N.R.S. - leden) aan een exterieurkeu-
ring te onderwerpen, waarhij afkeuring
wederom mogelijk zal zijn.
Vroeger was dit ook het geval, maar
ongeveer een 15-tal jaren terug heeft
men men de afkeuring op grond van
het exterieur laten vervallen en werd
als eisch voor goedkeuring gesteld,
dat de moeder een z.g. Stamregisterkoe
moest zijn, wat inhield, dat het exteri
eur van de moeder met minimaal
75 p. was gewaardeerd, terwijl hoven-
dien de productie aan zekere minimum-
eischen moest voldoen.
De motieven waarom men indertijd
de min.-exterieur-eischen liet verval
len, waren o.m. de navolgend Op de
stierenkeuringen bleek n.1., dat meer
dere goedgekeurde 1-jarige stieren op
2-jarigen leeftijd werden afgekeurd,
maar tevens dat afgekeurde 1-jarige
stieren op 2-jar. leeftijd werden goedge
keurd. Vooral dit laatste was voorr de
toenmalige leiders der fokkerij een
zeer belangrijk motief voor afschaffing
der min.-eischeri voor fokvereèn.-stieren
op 1-jarigen leeftijd.
Men werd huiverig voor de keuring
op 1-jarigen leeftijd, omdat deze keu
ring voor vele stieren tot gevolg had,
dat zij of ter slachtbank of bij ongeor
ganiseerde fokkers terecht kwamen en
dus voor de georganiseerde fokkerij
Verloren gingen. Teneinde nu aan de
bezwaren en vergissingen van de keu
ringen op I-jarigen leeftijd te ontko
men, was ér maar één middel, name
lijk het afschaffen van de min.-exteri-
eur-eischen voor 1-jar. stieren en de
selectie aan de fokkers zelf over te
laten.
Wat men eenerzijds via de afschaf
fing der min.eischen op exterieur meen
cle te kunnen winnen bracht aan de
andere kant een gevaar met zich me
de, n.1. dat werkelijk slechte tot mati
ge stieren van exterieur, die voorheen
terecht werden afgekeurd en opge
ruimd, thans door de fokkers zouden
kunnen worden aangehouden. Men
heeft dit gevaar indertijd wellicht te
gering geschat, teveel gebouwd op hel
goede inzicht der fokkers, hetgeen mij
is gebleken uit enkele mededeelingen
van een insider uit dien tijd. Deze deel
de mij namelijk mede, dat men zoo
veel vertrouwen in de fokkers-leden
der fokvereen. had, dat de mih.-exteri-
eischen welke voer de stieren van dc
leden van het Ned. Rundvee Stam
boek bleven gehandhaafd, ook door
de fokvereen.-leden wel als basis zou-
ruststellend idee omtrent den aard der be
woners. Hij sprak een ongunstig uitziend man
aan en vroeg hem beleefd hoe hij weer op den
hoofdweg moest komen. De man antwoordde
norsch
„De eerste straat links, Grahamstreet, loop
die maar door, dan kom je er vanzelf."
Het werd steeds donkerder de heele lucht
was pikzwart geworden en toen Hugh den weg
insloeg, die hem gezegd was, vielen de eerste
groote druppels op zijn haar. Hij zette den
hoed weer op en wertschte wel, dat hij zijn
dwaze plan om een paar mijlen te wandelen
niet uitgevoerd had, en in de tweede plaats
dat hij niet zoo gedachteloos was voortgeloo-
pen, zoodat hij niet in het doolhof van obscu-
ïe straten verzeild was geraakt. Toen hij
merkte in wat voor extra-ongure straat hij nu
liep, verhaastte hij zijn schreden.
De huizen aan beide kanten maakten een
ongezelligen, doodschen en somberen indruk,
het plaveisel was verwaarloosd en het verre
rumoer van de groote stad klonk tot hier
niet door het leek of de hooge huizen een
muur vormden tot ver omhoog. Iets in de
duisternis en de stilte maakte hem onrustig,
ofschoon hij niet gauw last van de zenuwen
had. Hij ging nog harder loopen, verbeeldde
zich steeds dat hij uit al die huizen bespied
werd en hij overdacht juist hoe lang hij nog
zou moeten loopen tothij aan het eind van
die straat was, toen het geluid van een na
derenden auto de doodsche stilte verbrak en
tot zijn groote verbazing passeerde hem een
sierlijke kleine landaulette, die voor een van
de huizen aan den linkerkant van de straat
stopte. Dat zoo'n chique wagen hier in de
buurt kwam, was op zichzelf al een wonder
maar dat hij stilhield voor een van die arme
lijke huizen, deed Hugh's verbazing toene
men én hij bleef onwillekeurig staan om te
zien wie er wel uit zou komen.
(Wordt vervolgd.