GEILE GEBITIEN130.- 28e JAARGANG DINSDAG 23 FEBRUARI 1937 Ne. 21 NIEUWS. EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN ZIJN KLEINE MEISJE. ■WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.—. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. u *ri BUREAU Hippolytushoef Wieringen Telef. Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëN: Van 1 5 regels Iedere regel meer f 0.58 f 0.10 CAFÉ 'T CENTRUM SCHAGEN. SPREEKUUR van de tandarts elke Donderdag van 9'. 21 uur. Met garantie. Trekken inbegrepen. Consult kosteloos. PROVINCIAAL NIEUWS. Aigemeene Vergadering van het Cen traal-Comité van Z.-Zeevisschers en de R.K. Zeevisschers-vereen. „Sint-Petrus" Woensdag 17 Febr. werd te Amster dam in „Krasnapolsky" eene gecombi neerde aigemeene vergadering van het Centraal-Comité van Zuiderzee- visschers en de R.K. „Sint-Petrus"- bond gehouden, die door een groot aan tal visschers uit tal van visschers- plaatsen van de voormalige Zuiderzee werd bijgewoond. Aanleiding tot deze vergadering was een rondschrijven, door verschillende ontvangers van Registratie en Domei nen gericht aan de kuilvisschers woon achtig in hun ressort, waarin de nieuwe grenslijnen werden aangegeven van liet gebied, waarin in den loop van 1937 met een kuil niet meer zal mogen wor den gevischt. Waar tot heden vrij wel over de geheele Zuiderzee, uitgezon derd een strook van 2, respectievelijk 3 Km. langs den kustlijn, met dit visch- tuig gevischt mocht worden, zijn voor 1937 uitgestrekte gebieden hiervoor verboden verklaard. Dit is o.a. het ge val met het meer Zuidelijke deel, waar de lijn vanaf 2 Km. ten oosten van de haven van Volendam rechtstreeks 'in de richting van Elburg is getrokken, waardoor bijv. de visschers van Spa kenburg vanuit die haven 25 Km. zul len moeten varen, voor zij op de plaats, waar met de kuil mag worden gevischt. zijn aangekomen. Ook het kuilgebied achter Schok land, waar deze visscherij veelal druk wordt beoefend, behoort thans geheel tot de verboden zone. Hier zijn liet' ingrijpen van het bestuur, wanneer sommigen der gedupeerden op al te hartstochtelijke wijze aan hun gevoe lens uiting gaven en door de kalmee- rende woorden van sommige afgevaar digden, die meer prijs stelden op eene deugdelijke bespreking der gerezen moeiijkheden dan op felle harstocht uitingen, was het mogelijk, de bespre kingen in het goede spoor te brengen, hoewel ook toen nog menige harde noot werd gekraakt. Fel werd o.a. geprotesteerd tegen de wijze, waarop, zonder dat de vis schers echter op eenigerlei wijze voorkennis hadden ontvangen, deze als het ware werden overvallen. Zoo min aan het Centraal-Comité en de „Sint-Petrus'Ybond als aan de leden der Contact-commissie was hiervan iets bekend. Men meende, dat waar deze Contact-Commissie door de Rijks dienst in het leven was geroepen, om zich over verschillende visscherij-tech- nische kwesties uit te spreken, deze laatste over de nu genomen beslis sing toch minstens had dienen te wor den gehoord. Nog in de afgeloopen winter waren tal van nieuwe kuilen aangeschaft, wat, bij tijdige bekendmaking zeker ach terwege zou zijn gebleven. Bij'deze in grijpende beperking van liel kuilgebied zouden zeker meerdere kuilders ge noodzaakt zijn, zich op andere vormen van visschcn bijv. mei de lioeklijnen) toe te leggen, waarvoor bii tijdige be kendmaking in de afgeloopen maan de gelegenheid was geweest zich in de richten. Nu diende dit, vlak voor het vischseizoen, nog op overhaaste wijze te geschieden. Voor zeer vele visschers zou deze in krimping groote schade meebrengen en had deze maatregel dus nooit geno men mogen worden, zonder dat bier tegenover waarborgen waren gesteld, dat de hierdoor teweeggebrachte scha de aan de visschers op andere wijze zou zijn vergoed. De vrees werd ook inge sproken, dat vele der oudere visschers, die zich thans nog met de kuilvissche- rij bezig houden, dooi' de genomen maatregel geheel uit 't bedrijf zouden worden gestooten, omdat het aan hen moeilijk zou vallen, zich nog met ande re vischmethoden vertrouwd te maken. Ook voor de jongste generatie van vis schers, die huiten elke steun- of toe slagregeling vallen, zou de strijd om het bestaan, die thans reeds bijkans on voornamelijk de Vollenhoofsche en Lemster visschers, die een belangrijk draaghik"^ door'de opgeTe°gde'''bcper- vischterrein moeten prijsgeven maar ki meer ondra lijk won'|en. naast deze worden ook Hardewijker, Mischien zou door dit alles voor do toe- Elburgsche en Vohsndammer visschers komst visch worden bespaard, maar hierdoor ernstig gedupeerd. ook de visschers dienden inde over- Geen wonder dus, dat, waar 111 dm gangstijd op redelijke wijze te kun- bestaansmogelijkheid van deze men voortbestaan. schen op zoo straffe wijze werd inge-| Aan het einde der vergadering werd gegrepen, onder de kuilvisschers eene besloten, dat de besturen der samen- geweldige beroering ontstond, die aan- werkende organisaties zich met den vankelijk ook 111 deze vergadering op nieesien -spoed tot verschillende hierbij zoodanige wijze tot uiting werd ge- betrokken autoriteiten (Waterstaat, Fi- bracht, dat de orde hierdoor dreigde jnanciëcn, Landbouw en Visscherij» zou te worden verstoord. Slechts door het. den wenden, om aan te dringen op uit stel van de uitbreiding der voor de kuil verboden zone, totdat maatregelen zou den zijn getroffen, waardoor de vis schers van de hieruit voortvloeiende schade zouden worden ontheven. In dit verhand werd mede besloten, aan den Minister en de Rijksdienst mede te deelen, dat de voorstellen, in den loop van het najaar van 1936 door de beide samenwerkende organisaties aan de Rijksdienst en de Minister ge daan voor de toeslag-regeling voor 1937, onder de gewijzigde omstandig heden, als beslist onvoldoende konden worden beschouwd en belangrijk ver beterd zouden dienen te worden, wil den zij voor de visschers aannemelijk zijn. Was tot dusver steeds aangedron gen op spoedige bekendmaking der nieuw regeling, thans achtte men hei beter de oude regeling nog enkele we ken te laten voortbestaan, tot over de nieuwe regeling, thans achtte men het uit voortvloeiende gevolgen, voldoen de overleg zou zijn gepleegd. Inmiddels zou op de vereeniging van Zuiderzeegemeenten, op de afdeeling Zoetwatervisscherij der Ned. Heide maatschappij, op verschillende Kamer leden en anderen een beroep worden gedaan om mede hulp te willen ver- leenen ter verkrijging van eene meer bevredigende regeling. Ten slotte werd nog besloten van de ze vergadering mededeeling te doen aan de verschillende bladen, om op de ze wijze de aandacht van het geheele Nederlandsche volk te, vestigen op de dreigende situatie, waarvoor de voor malige Zuiderzee-visschers zich door deze plotseling uitgevaardigde beslis sing zien geplaatst. Namens dc beide organisaties, K. KEURIS Az. Secr. v.h. Centraal Comité voor Zuiderzeevisschers. GEMEENTE WIERINGEN. 18. FEUILLETON. ROMAN NAAR HET ENOELSCH. NEGENDE HOOFDSTUK. Hugh Berners. VERGADERING AFD. WIERINGEN HOLL. MIJ. VAN LANDBOUW. Betreffende definitieve oprich ting der Hengsten-vereenigïng. Zaterdag te 8 uur werd door den voor zitter O. ,1. Bosker een inleiding gehou den over dc voornaamste punten, waarop het Bestuur cener Hengslen- véreeniging zich heeft te bewegen. Toen voor 2 weken terug een comité van ongeveer 30 personen een commis sie uitzond voor het bekomen van be hoorlijk foklnateriaal, was hiermede in feite de vereeniging opgericht. Zij moet thans gereglementeerd wor den omdat het reeds zoover is, zooals straks uit het rapport van de rappor teur der commisie zal blijken, dat de huur van een dekhengst een voldon gen feit is. Een 4-jarige hengst van Oldenburg- Oostfriesch- Groningsch ras is Zater dagmiddag reeds gearriveerd en voor- loopig gehuisvest in de box van den stal van den voorzitter. I precies de menschen met wie het goed voor hem was in aanraking te komen. Maar het gezicht van één bezoekster bleef hem heel in het bijzonder voor den geest staan, terwijl hij naar zijn club wandelde om te gaan dineeren. Hugh Berners was geen man, die zich tot nu toe veel aan vrouwen had laten liggen, zijn drukke practijk liet hem geen tijd tot veel omgang en nam het grootste deel van zijn denken in beslag. Hij had naruurlijk, I hij was nu acht-en-twintig, wel een paar j jongensachtige verliefdheden achter den rug, maar die waren meestal even snel afgezakt 'als ze opgekomen waren. Hugh Berners. de jonge dokter, die op weg: De vrouw, aan wie hij het beste van zich was een goeden naam en een grooten practijk zelf zou geven, die zijn eerste groote en blij- in de uitgebreide voorstad Stokeley te krij-vende liefde zou zijn, was nog niet in zijn gen, liep de stoep van Mrs. Cardew's huis in leven gekomen. Maar vandaag had een vrou- Cromwell Road af, met een genoeglijken glim- j wengelaat een ongewonen indruk op hem lach op zijn gezicht. Hij had den middag gemaakt en terwijl hij voortliep zag hij trek prettig doorgebracht, het thee-uurtje was was veel amusaner geweest dan hij zich had voorgesteld en achteraf had hij niet den min sten spijt, dat hij met veel moeite dezen mid dag had vrijgemaakt. Hij had met de Cardew's kennis gemaakt tijdens een logeerpartij in het landhuis van wederzijdsche kennissen en zijn gastheer, Mr. Dunn. een practisch man, had hem den raad gegeven de mondaine we duwe en haar knappe dochter niet uit het oog te verliezen. „De Cardew's kennen een hoop menschen, die de moeite waard voor je zijn," had Mr. Dunn gezegd er komen allerlei lui aan huis, Waar je wat aan kunt hebben en de verloof de van Miss Cardew, Sir Giles Tredman, wordt mettertijd een man van beteekenis, als hij doorgaat, en zijn landgoed ligt ten slotte niet zoo heel ver van Stokeley." Dezen raad had dr. Berners ter harte geno men en de middag, die hij juist bij de dames Cardew had doorgebracht, bewees hem, dat Mr. Dunn geen ongelijk had gehad. De dames en heeren, die hij er had aangetroffen, waren voor trek van dat gezicht duidelijk voor zich. „Mag ik u aan Miss Rosa voorstellen had Mrs. Cardew tegen hem gezegd, nadat zij hem had meegenomen naar een slank meisje, dat een beetje apart stond. „Miss Müller is naar Engeland gekomen om haar oom, een kennis van ons, 'n beetje gezelschap te houden. Ik wilde alleen maar", zeide de gastvrouw, „dat ik Miss Müllers moedertaal voor de helft zoo goed sprak als zij de onze." „Miss Müller's moedertaal is waarschijnlijk Duitsch vroeg Berners, terwijl hij voor het meisje boog en tegelijk merkte hij op hoe merkwaardig diep-blauw haar oogen waren en wat een allei-liefst glimlachje om haar fijne lippen speelde. „Inderdaad," zei ze met een lage, welluiden de stem, die hem heel prettig in de ooren klonk, „maar ik ben overtuigd een echte cos- mopoliet. Ik voel niet dat ik tot een bepaal de natie behoor ik voel me overal thuis." Ze sprak vlekkeloos Engelsch een spoor van een vreemd accent gaf een bijzondere bekoring aan haar spreken en Hugh stelde i vast dat haar lach denzelfden muzikalen klank had als haar stem. Ofschoon ze geen opvallende schoonheid was en niet kon wed ijveren met de mooie dochter des huizes, ging er van dit meisje toch een ondefinieerbare bekoring uit, die heel sterk tot Hugh sprak. Ze praatte gemakkelijk en vlot, ze was ab soluut niet verlegen, maar toch ook niet vrij postig of opdringerig en haar diep-blauwe oogen ontmoetten de zijne met een oprecht heid, die geen spoor van coquetterie had. En haar manier van praten was even open als haar blik. Berners was al gauw gewaar ge worden, dat ze in de meeste hoofdsteden van Europa had gewoond, dat ze geen ouders meer had en dat haar oom haar naaste bloed verwant die in diplomatieken dienst was, op het oogenblik in Londen woonde. „Maar dat wil niet zeggen dat ik met hem samenwoon." voegde zij er vroolijk lachend aan toe. „Hij is zoo aan het jonggezellenleven gewoon, dat een nichtje een blok aan 't been voor hem zou zijn en ik logeer in een hotel met een gezelschapsdame, maar die is op het oogenblik niet hier. Mijn oom is er ook niet ik ben alleen naar Mrs. Cardew gekomen, ze is een goede kennis van hem. Vindt U haar niet aardig Weet U," zei ze plotseling, „ik heb altijd verlangd dat ik als Engelsche op de wereld was gekomen de Engelsche vrou wen zijn de vrijste, de aardigste, en ik denk ook wel de gelukkigste op de wereld." Hugh overdacht deze woorden nog eens, ter v/ijl hij langs de hekken van Green Park liep en naar het frissche, jonge groen van de boomen en het gras keek. Hij glimlachte en dacht bij zichzelf, dat over het meisje, dat hij juist had ontmoet, ook de teere frischheid en de lieflijkheid van den vroegen zomer lag. Hij betrapte zichzelf er op, dat hij besloot om de Cardew's vaker te bezoeken hij vond het jammer, dat de oom van Miss Müller er niet was geweest, omdat hij graag kennis met hem had gemaakthij overwoog middelen Vooi'z. doet uitkomen, dat het onder dak brengen in zijn stal nog slechts als een vorloopigé maatregel moet worden beschouwd en het in deze ver gadering te vormen bestuur zal moeten uitmaken, waar tenslotte deze hengst zal worden gestationneerd. Hij brengt hulde aan de commissie voor haar voortvarendheid in het bij zonder aan den leider den lieer Paile- vliet, aan wien dc vereeniging, zoo als later wel duidelijker zal blijken, reeds veel dank verschuldigd is. De heer Parlevliet, hierna het voord verkrijgende zegt bij den heer Bosker te hebben aangedrongen dien stal, die hij bijzonder voor dit doel geschikt acht, te mogen gebruiken. De heer Bos ker heeft onmiddellijk de volle beschik king over één en ander gegeven en stelde vóórop, dat dit geen enkele ver plichting voor de vereeniging zou mee brengen en het hem om het even was, hij wien de hengst tenslotte zal wor den gestationneerd. De heer P. gaf echter te kennen, dal hij vóórnl met het oog op de ruimte, de hoogte, het licht en de centrale lig ging, bijzondcren prijs op dezen stal stelde. Dat de commissie, aldus de heer Par levliet, nu direct met de deur in huis was gevallen en onmiddellijk beslag op dit dier had gelegd, vindt zijn oor zaak in de omstandigheid, dat zij deze hengst bijzonder geschikt achtte voor deze omgeving en tot een zeer bil lij ken prijs in handen kon krijgen. De heer S. Lont- (Vet) zeide, dat hij de voortvarendheid der commissie bijzonder op prijs stelde, ook hij meen de dat de commissie zeer gelukkig in haar keuze was geweest. De heer M. S. Bakker stelde voor, de bestaande •commissie als bestuur aan te wijzen. Do heer Parlevliet stelde het op prijs, wanneer de heer Bosker het voorzit terschap zou willen aanvaarden en de heer P. R. Smid (W.-Meer) in het bestuur zou worden opgenomen. De lieer Bosker zegt, dat Parlevliet moet worden aangewezen als voorz. Dc commissie wordt nu aangevuld met den heer P. R. Smid, met groote meer derheid tot Bestuur gekozen en de heer Bosker hij acclamatie tot eere voorzitter benoemd. Het bestuur zal de noodige maatre gelen nemen inzake stalling, bedie ning enz. De hengst zal midden volgende week hij goed weer worden rondgeleid. Ook door het hiervoor in aanmerking ko mende gedeelte van de Wieringermeer en er zal in het laatst van de week op nieuw een vergadering worden belegd dooi- de Landbouw-afdeeling, waarbij alle daarvoor in aanmerking komende fokkers zullen worden uitgenoodigd om één en ander zoo billijk en zoo goed mogelijk te regelen. De vergadering wordt hierna met de gebruikelijke formaliteiten gesloten LANDBOUW. cm het meisje weer te ontmoeten en hij ver geleek Rosa met de jonge meisjes uit Stokeley, welke vergelijking niet uitvil in het voordeel van zijn stadgenootjes Onder het eten, samen met een vriend, wer den zijn gedachten weer afgeleid van de ont moeting van dien middag, doordat zijn tafel- genootschap het gesprek bracht op een nieu we medische ontdekking en daarna met al lerlei verhalen aankwam uit het ziekenhuis, waar ze allebei assistent waren geweest. Maar Hugh bleef na het diner niet lang meer in de club rondhangen en toen Big Ben negen so nore slagen deed hooren, ging hij heen en wandelde langs Sint James Park in de rich ting van de rivier. Hij was in de stemming voor een wandeling, voor een groote en verre wandeling. Hij had eerst het idee om het heele eind naar Stoke ley te loopen, maar dat leek hem toch erg ver en zoo besloot hij naar een van de Zuid- Londensche stations te wandelen en daar in een trein te stappen inplaats van aan het eindpunt. Het was een zwoele avond zware wolken kwamen uit het Noorden opzetten en voor spelden onweder, maar het was nog steeds droog. Hugh begon langzamer te loopen en toen hij door de stille wijken aan de Surrey- zijde van de rivier liep, nam hij zijn hoed af en liet de zoele wind door zijn haren spelen. Hij had een poosje zoo gewandeld, zonder aandacht aan zijn omgeving te schenken, werktuigelijk de goede richting inslaand, ter wijl hij nog eens het gesprek van dezen mid dag overdacht. Plotseling keerde hij weer tot de werkelijk heid terug. Hij bevond zich in een smalle, donkere straat, die hij niet kende en merkte c'at hij verkeerd geloopen was. Hij keek naar de sombere huizen, armelijk en verwaarloosd en concludeerde, dat het hier niet bepaald een deftige buurt was en de gezichten van de wei nige voorbijgangers .gaven hem geen erg ge- Minimum-exterieur-eischen voor Fokvereen.-stieren in Noord-Holland. Onlangs heeft dé Prov. Commissie tot verbetering der Rundvee-fokkerij in Nrd.-Holland besloten, na een posi tief advies te hebben ontvangen van liet Bestuur van den Prov. Bond van Rundvee-fokvereen., met ingang van 1938 de fokvereenigings-st.ieren (stie ren gefokt door fokvereen.-leden - geen N.R.S. - leden) aan een exterieurkeu- ring te onderwerpen, waarhij afkeuring wederom mogelijk zal zijn. Vroeger was dit ook het geval, maar ongeveer een 15-tal jaren terug heeft men men de afkeuring op grond van het exterieur laten vervallen en werd als eisch voor goedkeuring gesteld, dat de moeder een z.g. Stamregisterkoe moest zijn, wat inhield, dat het exteri eur van de moeder met minimaal 75 p. was gewaardeerd, terwijl hoven- dien de productie aan zekere minimum- eischen moest voldoen. De motieven waarom men indertijd de min.-exterieur-eischen liet verval len, waren o.m. de navolgend Op de stierenkeuringen bleek n.1., dat meer dere goedgekeurde 1-jarige stieren op 2-jarigen leeftijd werden afgekeurd, maar tevens dat afgekeurde 1-jarige stieren op 2-jar. leeftijd werden goedge keurd. Vooral dit laatste was voorr de toenmalige leiders der fokkerij een zeer belangrijk motief voor afschaffing der min.-eischeri voor fokvereèn.-stieren op 1-jarigen leeftijd. Men werd huiverig voor de keuring op 1-jarigen leeftijd, omdat deze keu ring voor vele stieren tot gevolg had, dat zij of ter slachtbank of bij ongeor ganiseerde fokkers terecht kwamen en dus voor de georganiseerde fokkerij Verloren gingen. Teneinde nu aan de bezwaren en vergissingen van de keu ringen op I-jarigen leeftijd te ontko men, was ér maar één middel, name lijk het afschaffen van de min.-exteri- eur-eischen voor 1-jar. stieren en de selectie aan de fokkers zelf over te laten. Wat men eenerzijds via de afschaf fing der min.eischen op exterieur meen cle te kunnen winnen bracht aan de andere kant een gevaar met zich me de, n.1. dat werkelijk slechte tot mati ge stieren van exterieur, die voorheen terecht werden afgekeurd en opge ruimd, thans door de fokkers zouden kunnen worden aangehouden. Men heeft dit gevaar indertijd wellicht te gering geschat, teveel gebouwd op hel goede inzicht der fokkers, hetgeen mij is gebleken uit enkele mededeelingen van een insider uit dien tijd. Deze deel de mij namelijk mede, dat men zoo veel vertrouwen in de fokkers-leden der fokvereen. had, dat de mih.-exteri- eischen welke voer de stieren van dc leden van het Ned. Rundvee Stam boek bleven gehandhaafd, ook door de fokvereen.-leden wel als basis zou- ruststellend idee omtrent den aard der be woners. Hij sprak een ongunstig uitziend man aan en vroeg hem beleefd hoe hij weer op den hoofdweg moest komen. De man antwoordde norsch „De eerste straat links, Grahamstreet, loop die maar door, dan kom je er vanzelf." Het werd steeds donkerder de heele lucht was pikzwart geworden en toen Hugh den weg insloeg, die hem gezegd was, vielen de eerste groote druppels op zijn haar. Hij zette den hoed weer op en wertschte wel, dat hij zijn dwaze plan om een paar mijlen te wandelen niet uitgevoerd had, en in de tweede plaats dat hij niet zoo gedachteloos was voortgeloo- pen, zoodat hij niet in het doolhof van obscu- ïe straten verzeild was geraakt. Toen hij merkte in wat voor extra-ongure straat hij nu liep, verhaastte hij zijn schreden. De huizen aan beide kanten maakten een ongezelligen, doodschen en somberen indruk, het plaveisel was verwaarloosd en het verre rumoer van de groote stad klonk tot hier niet door het leek of de hooge huizen een muur vormden tot ver omhoog. Iets in de duisternis en de stilte maakte hem onrustig, ofschoon hij niet gauw last van de zenuwen had. Hij ging nog harder loopen, verbeeldde zich steeds dat hij uit al die huizen bespied werd en hij overdacht juist hoe lang hij nog zou moeten loopen tothij aan het eind van die straat was, toen het geluid van een na derenden auto de doodsche stilte verbrak en tot zijn groote verbazing passeerde hem een sierlijke kleine landaulette, die voor een van de huizen aan den linkerkant van de straat stopte. Dat zoo'n chique wagen hier in de buurt kwam, was op zichzelf al een wonder maar dat hij stilhield voor een van die arme lijke huizen, deed Hugh's verbazing toene men én hij bleef onwillekeurig staan om te zien wie er wel uit zou komen. (Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1937 | | pagina 1