Jmek!
DOUWE
EGBERTS
Ofi3 juuvbm
28e JAARGANG
DONDERDAG l APRIL 1937
No. 36
NIEUWS* EN ADVEIfNTIEBLAD VOOR
WIERINGEN E^over«>MSTREXEN
t
ZIJN
KLEINE MEISJE.
PER W.A.C.O. TOURINGCARS
WIERINGER COURANT
'.verden zi'
-.e, Tiel
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG. DONDERDAG EN ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.—.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER
WIERINGEN.
7
BUREAU
Hippolytushoef Wleringen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels f 0.50
Iedere' regel meer f 0.10
GEMEENTE WIERINGEN.
Een excursie naar de
Ruilverkaveling te Staphorst.
Een zeer geslaagde dag.
Vele leden der Holl. Mij. v. Landbouw (ufd.
Wierlngen), waaronder Burgemeester Kolff,
dijkgraaf Doves en leden van de dagelijksche
besturen van Gemeente en Heemraadschap,
het Bestuur der Landbouwafd. en vele ande
ren hebben zich Dinsdagmorgen per touring
car begeven naar de gemeente Staphorst, waar
het gezelschap in de recreatie-zaal ter plaat
se zeer hartelijk werden ontvangen door de
Rijkscommissie en de plaatselijke Commissie
voor Ruilverkaveling, waaronder onderschei
dene leden van de gemeente- en polderbestu
ren van Staphorst. Precies op tijd, te half elf,
werden de besprekingen geopend door den
secretaris der Techn. commissie en werd door
den Heer Gorter, den landmeter voor
den ruilverkaveling een overzicht gegeven van
de daar in uitvoering zijnde ruilverkavelings-
werken. Hierbij stelde de heer Heerink, die
als leider van den landbouwcursus op Wie-
ringen, mede tegenwoordig was, een aantal
vragen in verband met de geheel andere toe
standen, welke zich dienaangaande op Wie-
ringen voordoen.
Na de koffie werd een rondgang gemaakt
door de nog onverkavelde en verkavelde ge
deelten. Geheel Staphorst was hier in actie.
Op zoo goed als ieder kavel werden de oude
vervallen slootjes en greppels dicht gemaakt,
de akkers al naar behoefte z.g.n. van- en
naar elkander geploegd boomwortels en
-stammen afgevoerd, grondverbeteringen aan
gebracht enz. enz. En het was hierbij net als
overal elders de één werkte met vreugde,
omdat het volgens zijn zeggen zóó opknapte
cn d? andere ging mopperend zijns weegs,
omdat het hem naar hij zeide, zooveel werk
bracht. Het paarden-materiaal dat hierbij
gebruikt werd, was voortreffelijk. Halfbloed
en Belgisch ras, alles in goede conditie. Het
overige materiaal echter als ploegen en eggen
en andere landbouw-werktuigen behooren in
derdaad thuis in een oudheid-kamer. Goed
werk was hiermede dan ook niet te maken.
Overigens alle lof voor de indeeling. Smalle
strooken van 11 tot 14 meter breedte, waarvan
n.b. nog een z.g. „reit" afging met een lengte
van 5 a 7, ja zelfs soms van meer dan 10 Km.,
werden samengevoegd en zonder meer door
gesneden door flinke wegen en watergangen
tot lengten van 200 M.
Eén en ander gaf nu een beeld van behoor
lijk verkaveld polderland, al moest er nog
zeer veel plaats hebben, want door de slechte
ontwatering waren de meeste stukken bouw
land verzuurd en vervuild en boden de grond-
massa's van allerlei soort aan de oppervlakte
het aanzien van eene woestenij.
Hoe geheel anders was echter het gedeelte
in de gemeente Staphorst, dat reeds door de
Ned. Heide Maatschappij tevoren was ontei
gend, verkaveld en in cultuur gebracht.
Van dorre heide grond tot vruchtbaar pol
derland.
Het geheel hier met de nieuwe boeren-be-
huizingen gaf een beeld als wij ontmoeten in
de onmiddellijke omgeving van Wieringen, in
FEUILLETON.
de Wieringermeerpolder.
In den namiddag werd hierlangs (de Oost
zijde der gemeente Staphorst) een rondgang-
gemaakt. Hier kon men zich een voorstelling
vormen, hoe het overige gedeelte dezer ge
meente er uit zal zien als de onder handen
zijnde verkaveling haar beloop zal hebben
gehad.
Te ongeveer half 2 werd in de reeds ge
noemde lokaliteit een koffie-maaltijd ge
bruikt, waaraan door ruim 30 personen werd
deelgenomen. De Staphorster autoriteiten,
waaronder de wethouders en leden van 't
polderbestuur (tevens voorzitter, secretaris en
leden der plaatsel. commissie) zaten aan in
plaatselijke kleederdrachtd.w.z. een la-
kensch pak, bestaande uit een goed passende
kuitbroek met klep-sluiting, een vest met
zilveren knoopen in roodgebieste knoopsgaten:
een duffel -(winter)jas, afgezet met zakstree
pen en mouw-galons van stootboord en de
halsdoek en gordelriem voorzien van zware
gouden knoopen. Stoere boeren-typen met
vastberaden trekken.
Na afloop van één en ander dankte de
voorzitter van de landbouw-afdeeling Wierin
gen voor de zeer vriendelijke ontvangst welke
de Wieringers hier ten deel was gevallen.
Staphorst houdt zich krampachtig vast aan
het oude, aldus spr., en gewoonten en gebrui
ken die op Wieringen reeds lang vergeten zijn.
Daartegenover worden hier de bedrijven ge
moderniseerd. (Ik zag, aldus spr., hier reeds
groote eigen zuivelfabrieken, 'n landbouwbank
met groote magazijnen der Coöp. Inkoopver-
eeniging enz). De Ruilverkaveling is hier in
volle gang. Zoover zijn wij op Wieringen bij
lange na nog niet. Toch hoopt spr. nog een
maal in de gelegenheid te zullen zijn de gast
vrije Staphorsters op Wieringen in een ge-
ruil verkavelde polder (leoogen) zeggen
daar) even hartelijk te kunnen ontvangen als
de Staphorsters dit thans de Wieringers heb
ben gedaan.
In den namiddag werd andermaal een rond
gang ondernomen en een paar boerderijen
bezocht. Men viel met de deur in de huiska
mer, waarin de mooiste antieke kasten er
oud-porselein in groote hoeveelheden aanwe
zig bleken te zijn. Natuurlijk ontbraken er de
ouderwetsche schoorsteenmantels en tegel
wanden niet. Men kwam tot de verrassende
ontdekking, dat Staphorst een kapitale verza
melplaats was van de mooiste en duurste an
tiquiteiten. De menschen zijn er zeer gods
dienstig en het ligt voor de hand, dat in de
huiskamer het kerkgerei en kerkelijke voor
stellingen aan de wanden een eerste plaats
innemen.
In de koestal zag het er minder zindelijk
uit, alhoewel er behoorlijk melkvee in een
respectabel aantal werd geherbergd. Evenals
in 't woonvertrek speelde hier het vrouwvolk
zoo'n beetje de baas het nam de leiding bij
de rondgang der bezoekers het joeg het vee
op en presenteerde hethet nam tenslotte
de hooivork in handen en gaf het vee zijn
middagrantsoen, voorzag varkens, kippen en
kalveren van ondermelk met meel en nam vol
trotsch de lofuitingen in ontvangst van de
vol bewondering zijnde bezoekers. Staphorst
heeft bij de Wieringer cursisten een zeer pret-
tigen indruk achtergelaten.
ROMAN NAAR HET ENOBLSÖH.
^33.)
„Stil maar liefje, stil maar," fluisterde Rosa
terwijl ze Sylvia in haar armen nam of het
isog een klein kind was en haar het stoffige,
verwarde haar uit het gezicht streek. „Huil
maar niet zoo. Ik heb je nu gevonden en je
bent weer veilig. Maar je moet nu doodstil
zijn, want ik moet zien je uit dit huis weg te
krijgen en zonder dat iemand 't merkt."
Met haar voor een kind zoo bewonderens
waardige zelfbeheersching bedwong Sylvia
haar snikken en keek Rosa met een vagen
glimlach aan.
„Ik zal rustig zijn", zei ze. „Maar zult U
zorgen dat hij me geen pijn meer doet
weer drukte ze zich wanhopig tegen Rosa aan,
de oogen vol tranen.
„Niemand zal je meer kwaad doen, schat"
fluisterde Rosa. „Wat hebben ze je toch ge
daan, arm kind
„Eerst lachten ze me uit en toen ik vroeg
om me naar huis te laten gaan hebben ze me
geslagen. Ze deden me pijn en ik was zoo moe
en ik had zoo'n honger enO, neemt U
me alstublieft gauw mee." Rosa zag dat het
kind buiten zichzelf van angst was en zich
met een bovenmenschelijke inspanning op
hield. Ze hielp haar overeind, maar Sylvia
was zoo uitgeput dat ze weer gevallen zou
zijn als Rosa niet haar arm om haar had
heengeslagen.
„Ik kan haast niet meer loopen," zei het
kind half in zichzelf, „en ik ben zoo moe en
ik geloof dat ik overal bezeerd ben, waar hij
me heeft geslagen."
„Een storm van woede en verontwaardiging
brak in Rosa los, maar ze concentreerde al
haaf aandacht op wat z» nu t« doan had
het kind veilig buiten de deur te brengen. Ze
hielp Sylvia zachtjes en voorzichtig de boven
1 ste trap af op het benedenportaal rustte ze
even uit en luisterde over de trapleuning of er
j ook geluid van benden kwam. Maar het bleef
'doodstil in huis en langzaam en behoedzaam
j daalden ze de tweede trap af. Op eens werd
J het geluid van voetstappen hoorbaar. Rosa's
hart stond stil van schrik, de voetstappen
j kwamen uit de keuken beneden. De doods-
angst deed haar snel besluiten en snel han-
delen in een ondeelbaar oogenblik was ze op
de deur boven aan de keukentrap toegespron-
gen, maakte deze geluidloos dicht en schoof
den grendel er voor Gelukkig dat in dit
misdadigershol op alle mogelijkheden was
gerekend De voetstappen kwamen inmiddels
haastig nader en in het volgend oogenblik
klonk er gebons op de gegrendelde deur
vloekte Deacons luide en ruwe stem aan de
andere zijde. Er was geen seconde te verliezen
De man behoefdé alleen maar terug te gaan
door de benedengang naar buiten te loopen
en hij kon haar op de stoep den weg afsnij-j
den Dat was ook blijkbaar zijn bedoeling
want Rosa hoorde hem de trap weer afgaan.
Ze sloeg snel haar arm om Sylvia heen, droeg
haar half door de gang, opende met zenuw
achtige vingers de deur, slipte de straat op,
het uitgeputte kind in haar armen. Achter
zich hoorde ze Deacon's grove stem die de
vreeselijkste vloeken uitbraakte terwijl de
schelle kijfstem van zijn vrouw hem allerwel-
luidendst begeleidde.
Op hetzelfde oogenblik kwam Dr. Bemers
uit een portiek aansnellen en Deacons begreep
dat een vervolging en-wellicht een worsteling
met den gespierd-uitzienden heer die als hulp
was komen opdagen, zelfs in deze stille straat
op veelrlei reden en geen aanbeveling verdien
de op klaarlichten dag. Hugh nam het kind
in zijn sterke armen en ze liep snel de straat
uit om den hoek waar een auto stond te wach
ten. „Hou je nu nog maar even' flink", zei
Rosa tegen het kleine meisje, nog een oogen-
Ten slotte nog iets over de kleederdracht menschen die er wonen, hebben het
der vrouwen. Het jakje is een eenvoudig goed en met open armen wachten zijl
nauwgesloten keurslijf, echter tot boven de!degenen op, die de ellende van hun in
lenden, want hier bevinden zich de lenden-j bloed en door granaten omwoelden'
en rug-kussentjes, waarop de wijd-uitgespan- geboorte-grond ontvluchten.
mÊij v
nen gestreepte rokken hun steunpunt vinden.
Met het derde of vierde jaar wordt reeds deze
eenigszins potsierlijk aandoende kleeding bij
de kinderen toegepast en komt hierin gedu
rende het geheele leven geen verandering.
Reeds bij het zevende levensjaar krijgen de
meisjes het zilveren oorijzer te dragen, dat
over het midden bovenhoofd en ooren met
een gespsluiting onder de kin wordt vastge-
sloten en waarop een fraai zwart-zijden lap
je met oogklepje, dat echter in verticale rich
ting omhoog wordt geplaatst, bevestigd is.
Ook dit wordt door oud en jong, dag in dag
uit gedragen en des Zondags bij de beter ge
situeerden door een gouden hoofdsieraad ver
vangen.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
Boerderij in brand gesioken.
Vrouw, die in de woning op
gesloten was, wist zich te red
den. Brandstichter omgekomen
Reeds eenigen tijd bestond tusschen
een echtpaar te Vlijmen (Nrd.-Bra
bant) een slechte verhouding. Dins
dagochtend ontstond verschil van
meening over een kleinigheid, dat in
een hevigen twist ontaardde. De man
greep zijn vrouw plotseling beet en
duwde haar in een vertrek, onder de
bedreiging, het huis in brand te zul
len steken, wanneer zij dit vertrek
zou verlaten. Vervolgens liep hij naai
de schuur, waarna hij de staldeuren
afsloot, om daarna de voordeur af te
sluiten. Hierop heeft de man gevolg
gegeven aan zijn bedreiging en
het huis in brand gestoken. Vervol
gens ging hij naar den hooizolder.
Het vuur nam weldra een grootcn
omvang aan. De vrouw vluchtte naar aantal granaatscherven. De gebrekkige
Dat was dè verzuchting van een der
vier Spaansche vrouwen, die met het
convooi Madrilleensche vl'uchtelih'gen.
die in Nederland 'zullen worden on
dergebracht, mee waren gekomen.
In het Vredige land.
Om hal (negen arriveerden de Spaan
sche vluchtelingen Dinsdagmorgen
per trein te Roosendaal. Het waren 70
mannen, vier vrouwen en een kind,
•een 4-jarig meisje, dat Palomita
heette. In do derde klas wachtkamer
stond een uitgebreid ontbijt voor hen
gereed. Opvallend was het, hoe rus
tig deze menschen waren en hoe blij
ze waren, in een vredig land te zijn.
De Spaansche, wier woorden wij
hierboven aanhaalden, gai' in een
fleurig mengelmoesje van Spaansch
en Fi'ansch, uiting aan haar vreugde.
Met denzclfden trein was ook mee
gereisd de Nederlandsche journalist
11. Hermans, die langen tijd in Ma
drid heeft vertoefd cn daar alle emo
ties, waaraan de honderden vluchte
lingen In het legatie-gebouw waren
blootgesteld, had meegemaakt.
De uittocht.
De heer Hermans was 17 Juni van
het vorige jaar naar Madrid gegaan
en had zich ter beschikking gesteld
van de 'Nederlandsche legatie. In het
gebouw der legatie werden alle Neder
landers, ongeveer 120,, ondergebracht.
In Augustus werd een tweede huis
ter beschikking gesteld. Begin Octo-
ber kwamen de eerste Spanjaarden
als vluchtelingen in het legatie-ge
bouw. Dat aantal is langzaam aan op-
geloopen tot 460.
Alle omringende gebouwen werden
door granaten getroffen en de Neder
landsche legatie zelf door een groot
de achterzijde van de boerderij, waar
zij de deuren geslotei^ vond. Door het
verbreken van oen raam heeft zij
zich nog tijdig in veiligheid kunnen
brengen en is naar haar zoon goloo-
pen, die op korten afstand van de
boerderij woont.
Toen de brandweer ter plaatse
kwam, was de geheele boerderij
reeds een prooi der vlammen. Van
den inboedel kon niets worden gered.
Later vond men het. geheel verkoolde
lijk van den man.
Spaansche vluchtelingen in ons land.
Aankomst te Roozendaal.
Nederland is een goed land. De
OP 4 APRIL naar de wedstrijd België-Holland
te Antwerpen. Vertrek Zaterdagmiddag en
Zondagmorgen. Retour f 4.Zit- en staan
plaatsen Stadion verkrijgbaar. Inlichtingen
Kantoor Waco, Breed 35, Tel. 184, Hoorn.
blikje, dan ben je heelemaal veilig De woor
den bestierven op de lippen, want van de an
dere zijde van de straat, kwam ook een rijzige
mannenfiguur, die met snellen, krachtigen
stap in de richting van het huis liep. Ont
snappen was niet mogelijk en toen de man
Rosa bereikt had, legde hij zonder zich om
haar begeleider te bekommeren een zware
hand op haar schouder. Een geweldige angst
maakte zich van het meisje meester en alle
kleur verdween uit haar gezicht. Hugh hield
nog steeds het half-bezwijmde meisje in de
armen en was daardoor vrijwel buiten ge
vecht gesteld. Ze opende den mond om iets
te zeggen. Maar Hermann Müller was haar
voor. „Dus je hebt me verraden ik heb je
op heeterdaad betrapt." En met een vernieti
gende blik op Hugh, die den blik weerstond,
ging hij verder „Ik vind het niet raadzaam
iets te doen.maar je weet wat je te wach
ten staat niet waar En zijn hoed afnemend
met sarcastische duivelsche beleefdheid
met een angst-aanjagenden, boosaardigen
glimlach, ging hij verder en verdween in het
huis.
ZEVENTIENDE HOOFDSTUK.
„Mijn kleine trouwe kameraad."
Zoolang als ik U zie, Monsieur, voel ik me
heelemaal veilig."
Sylvia, die weggedoken zat in den hoek van
de sofa in de bibliotheek, keek met oogen vol
genegenheid op naar Sir Giles, die haar op
zijn beurt met een glimlach aanzag. Als hij
naar de diepe schaduwen ónder haar oogen,
de scherpe, door uitputting en angst gegroef
de lijnen om haar mond keek, kwam er een
gevoel van felle verontwaardiging over hem.
,Je bent heelemaal veilig, hoor kind," ant
woordde hij. „Ik wou maar dat we den schurk,
die jou dat aangedaan heeft, net zoo „veilig"
hadden I"
behuizing, maakte het hoe langer hoe
moeilijker. Wel had de Nederlandsche
regeering met het s.s. „Oberon" le
vensmiddelen gezonden, maar deze
waren slechts voor korten tijd toerei
kend. Dinsdagnacht 23 Maart om een
uur brak men op en, ging men met
vracht-auto's naar Valencia. Deze reis
van 350 Km. nam 25 uur in beslag,
natuurlijk met aanrijdingen, iekke
banden en andere euvelen.
Woensdagnacht om twee uur kwam
de laatste vrachtauto met de laatste
440 vluchtelingen in Valencia aan en
daarna werd het convooi met de zeer
edelmoedige toestemming van de re
geering van Valencia - de gevluchten
behooren tot de rechtsche Spanjaar
den - geëmbarkeerd 'in het 1500 ton
metende s.s. Ajax van de K.N.S.M.
De réis op dit kleine schip naar
Marseille duurde 36 uur, doch werd
zeer veraangenaamd daor de welwil
lende eh behulpzame houding der be
manning. In Marseille, waar zij Zon
dagmiddag om vier uur aankwamen.
ANNO
werd goed voor de
zorgd.
vluchtelingen ge-
ABBEIDER GEDOOD.
Bij de werkzaamheden aan don
bouw van een spoorwegtunnel bij
Meppei is Dinsdagmorgen een onge
luk gebeurd. De 60-jarige arbeider
Speldekamp uit Zwolle geraakte met
zijn arm in de „poelie" van de hei
machine bekneld. Hij werd daarbij
rondgeslingerd en raakte met zijn
voeten het deksel van den stoomke
tel. Het deksel werd eraf geslagen,
waardoor de machine op volle kracht
begon te werken. Speldekamp werd
met geweldige kracht verschillende
imalen tegen den grond geslingerd.
Toen men de machine stop zette, was
de ongelukkige reeds overleden.
PROVINCIAAL NIEUWS.
„Ik was vreeselijk bang voor hem", zei het
kind met een huivering, „ik dacht dat hij
me wou doodmaken zóó boos- keek hij me
aan en hij sprak met zoo een kwaadaardige
stem, dat ik aan den weerwolf moest denken.'
Sir Giles lachte bij de woorden van het
kind het was een lach, vol teederheid. Hij
ging op de groote, diepe sofa bij het meisje
zitten en sloeg zijn arm om haar heen. „Ik
wilde dat we dien vent te pakken konden krij
gen, maar toen de politie in het huis kwam
v/aar Miss Müller je gevonden heeft, was de
vogel al gevlogen. Hij is nergens te vinden
„Maar hij komt toch niet terug vroeg ze
met een angstig stemmetje en schoof nog wat
dichter naar haar vriendelijken beschermer
toe. „Ik zou doodsangsten uitstaan en als we
weer terugkwam."
„Hij zal je nooit meer kwaad doen, maak
je maar niet ongerust, kleine meid. En als we
getrouwd zijn, dan ga jij met Miss Btands-
dale naar een gezellige badplaats en dan kom1
je met lekkere bruine wangen terug
„Dat is al over een week, hè
„Vandaag over een week is onze trouwdag'
zei Giles terwijl er een droomerige glahs ln
in zijn oogen kwam, „en terwijl Grace en ik
in Scotland zijn, mag jij in zee zwemmen en
plassen en zandforten bouwen en ik geloof
vast dat de zeelucht je geliefde poppen ook
erg goed zal doen Die komen ook met brui
ne wangen terug."
Sylvia lachte en de sporen van verdriet en
ontbering verdwenen voor een oogenblik uit
haar gezicht. „En als we terugkomen," ging
hij voort, „zijn Miss Stansdale en jij en al de
poppen hier, om ons te verwelkomen in ons
huis. Dan zullen we een heerlijken tijd heb
ben voor we naar ïndië gaan."
„Ik wou dat U maar niet naar Indië ging,"
fluisterde zij en zij nestelde zich tegen hem
aan. „Ik zal het hier vreeselijk eenzaam heb
ben zonder U. Ik geloof vast niet dat alles
hetzelfde blijft als U getrouwd bent.-"
„Natuurlijk niet hetzelfde", zei hij rmet «en
JUBILEUM N.V. WESTFRIESCHE AUTO CAR
ONDERNEMING (WACO) HOORN.
Op Vrijdag 2 April a.s. zal het 15 jaar gele
den zijn dat de Heer J. B. Post, thans Direc
teur der N.V. Westfriesche Auto Car Onder
neming (WACO) te Hoorn begonnen is als
autobusondernemer. Op dien dag is hij be
gonnen met het exploiteren van een auto-
opgewekten lach. „Ik krijg de liefste, mooiste
vrouw, ter wereld en jij krijgt de liefste vrouw
om een moeder voor je te zijn."
Sylvia zweegmet haar fijn-ontwikkeld
gevoel begreep ze dat het Sir Giles pijn zou
doen als ze weer uitsprak wat ze werkelijk
werkelijk van Miss Cardew dacht.
„En je moet zorgen dat je op onzen trouw
dag weer heelemaal flink bent," ging hij
voort. „Mijn bruiloft zou niet compleet zijn,
als mijn kleine meisje er niet bij was." Sylvia
vleide haar hoofd tegen zijn arm ze zei niets
maar zag hem met glinsterende oogen aan.
Het was de eerste dag na haar ontsnapping
uit het huis in Graham Street en Sylvia was
nod dood-op en overstuur. Op haar dringend
verzoek mocht ze op de sofa in de bibliotheek
liggen inplaats van in bed, zooals Dr. Bemers
eerst had bevolen. Ze had gezegd dat ze zich
veel veiliger en rustiger voelde als ze daar
was en gemakkelijk liggend, maar naar Sir
Giles mocht kijken terwijl hij zat te schrijven.
En omdat dat het kind zooveel rust gaf, had
de dokter toegestemd. Na het gesprek van
zooeven was Gilis weer aan zijn bureau gaan
zitten en had zijn correspondentie hervat, de
dagen van onzekerheid en angst, toen Sylvia
weg was, was hij met zijn werk achter geraakt
en er was nog een berg te doen voor zijn
trouwdag. Maar nauwelijks was hij weer in
zijn arbeid verdiept of Sylvia begon weer te
praten.
„Ik ben alleen maar bang dat ik nooit meer
het rechte plezier zal hebben in het aardige
zomerhuisje."
(Wordt vervolgd).
IN VIER BLADEN ADVERTEEREN
EENMAAL BETALEN
Wieringermeerbode.
Wieringer Courant.
De Polderbode.
Zijper Courant.