Jmek! DOUWE EGBERTS Ofi3 juuvbm 28e JAARGANG DONDERDAG l APRIL 1937 No. 36 NIEUWS* EN ADVEIfNTIEBLAD VOOR WIERINGEN E^over«>MSTREXEN t ZIJN KLEINE MEISJE. PER W.A.C.O. TOURINGCARS WIERINGER COURANT '.verden zi' -.e, Tiel VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG. DONDERDAG EN ZATERDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.—. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. 7 BUREAU Hippolytushoef Wleringen Telef. Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëN Van 1 5 regels f 0.50 Iedere' regel meer f 0.10 GEMEENTE WIERINGEN. Een excursie naar de Ruilverkaveling te Staphorst. Een zeer geslaagde dag. Vele leden der Holl. Mij. v. Landbouw (ufd. Wierlngen), waaronder Burgemeester Kolff, dijkgraaf Doves en leden van de dagelijksche besturen van Gemeente en Heemraadschap, het Bestuur der Landbouwafd. en vele ande ren hebben zich Dinsdagmorgen per touring car begeven naar de gemeente Staphorst, waar het gezelschap in de recreatie-zaal ter plaat se zeer hartelijk werden ontvangen door de Rijkscommissie en de plaatselijke Commissie voor Ruilverkaveling, waaronder onderschei dene leden van de gemeente- en polderbestu ren van Staphorst. Precies op tijd, te half elf, werden de besprekingen geopend door den secretaris der Techn. commissie en werd door den Heer Gorter, den landmeter voor den ruilverkaveling een overzicht gegeven van de daar in uitvoering zijnde ruilverkavelings- werken. Hierbij stelde de heer Heerink, die als leider van den landbouwcursus op Wie- ringen, mede tegenwoordig was, een aantal vragen in verband met de geheel andere toe standen, welke zich dienaangaande op Wie- ringen voordoen. Na de koffie werd een rondgang gemaakt door de nog onverkavelde en verkavelde ge deelten. Geheel Staphorst was hier in actie. Op zoo goed als ieder kavel werden de oude vervallen slootjes en greppels dicht gemaakt, de akkers al naar behoefte z.g.n. van- en naar elkander geploegd boomwortels en -stammen afgevoerd, grondverbeteringen aan gebracht enz. enz. En het was hierbij net als overal elders de één werkte met vreugde, omdat het volgens zijn zeggen zóó opknapte cn d? andere ging mopperend zijns weegs, omdat het hem naar hij zeide, zooveel werk bracht. Het paarden-materiaal dat hierbij gebruikt werd, was voortreffelijk. Halfbloed en Belgisch ras, alles in goede conditie. Het overige materiaal echter als ploegen en eggen en andere landbouw-werktuigen behooren in derdaad thuis in een oudheid-kamer. Goed werk was hiermede dan ook niet te maken. Overigens alle lof voor de indeeling. Smalle strooken van 11 tot 14 meter breedte, waarvan n.b. nog een z.g. „reit" afging met een lengte van 5 a 7, ja zelfs soms van meer dan 10 Km., werden samengevoegd en zonder meer door gesneden door flinke wegen en watergangen tot lengten van 200 M. Eén en ander gaf nu een beeld van behoor lijk verkaveld polderland, al moest er nog zeer veel plaats hebben, want door de slechte ontwatering waren de meeste stukken bouw land verzuurd en vervuild en boden de grond- massa's van allerlei soort aan de oppervlakte het aanzien van eene woestenij. Hoe geheel anders was echter het gedeelte in de gemeente Staphorst, dat reeds door de Ned. Heide Maatschappij tevoren was ontei gend, verkaveld en in cultuur gebracht. Van dorre heide grond tot vruchtbaar pol derland. Het geheel hier met de nieuwe boeren-be- huizingen gaf een beeld als wij ontmoeten in de onmiddellijke omgeving van Wieringen, in FEUILLETON. de Wieringermeerpolder. In den namiddag werd hierlangs (de Oost zijde der gemeente Staphorst) een rondgang- gemaakt. Hier kon men zich een voorstelling vormen, hoe het overige gedeelte dezer ge meente er uit zal zien als de onder handen zijnde verkaveling haar beloop zal hebben gehad. Te ongeveer half 2 werd in de reeds ge noemde lokaliteit een koffie-maaltijd ge bruikt, waaraan door ruim 30 personen werd deelgenomen. De Staphorster autoriteiten, waaronder de wethouders en leden van 't polderbestuur (tevens voorzitter, secretaris en leden der plaatsel. commissie) zaten aan in plaatselijke kleederdrachtd.w.z. een la- kensch pak, bestaande uit een goed passende kuitbroek met klep-sluiting, een vest met zilveren knoopen in roodgebieste knoopsgaten: een duffel -(winter)jas, afgezet met zakstree pen en mouw-galons van stootboord en de halsdoek en gordelriem voorzien van zware gouden knoopen. Stoere boeren-typen met vastberaden trekken. Na afloop van één en ander dankte de voorzitter van de landbouw-afdeeling Wierin gen voor de zeer vriendelijke ontvangst welke de Wieringers hier ten deel was gevallen. Staphorst houdt zich krampachtig vast aan het oude, aldus spr., en gewoonten en gebrui ken die op Wieringen reeds lang vergeten zijn. Daartegenover worden hier de bedrijven ge moderniseerd. (Ik zag, aldus spr., hier reeds groote eigen zuivelfabrieken, 'n landbouwbank met groote magazijnen der Coöp. Inkoopver- eeniging enz). De Ruilverkaveling is hier in volle gang. Zoover zijn wij op Wieringen bij lange na nog niet. Toch hoopt spr. nog een maal in de gelegenheid te zullen zijn de gast vrije Staphorsters op Wieringen in een ge- ruil verkavelde polder (leoogen) zeggen daar) even hartelijk te kunnen ontvangen als de Staphorsters dit thans de Wieringers heb ben gedaan. In den namiddag werd andermaal een rond gang ondernomen en een paar boerderijen bezocht. Men viel met de deur in de huiska mer, waarin de mooiste antieke kasten er oud-porselein in groote hoeveelheden aanwe zig bleken te zijn. Natuurlijk ontbraken er de ouderwetsche schoorsteenmantels en tegel wanden niet. Men kwam tot de verrassende ontdekking, dat Staphorst een kapitale verza melplaats was van de mooiste en duurste an tiquiteiten. De menschen zijn er zeer gods dienstig en het ligt voor de hand, dat in de huiskamer het kerkgerei en kerkelijke voor stellingen aan de wanden een eerste plaats innemen. In de koestal zag het er minder zindelijk uit, alhoewel er behoorlijk melkvee in een respectabel aantal werd geherbergd. Evenals in 't woonvertrek speelde hier het vrouwvolk zoo'n beetje de baas het nam de leiding bij de rondgang der bezoekers het joeg het vee op en presenteerde hethet nam tenslotte de hooivork in handen en gaf het vee zijn middagrantsoen, voorzag varkens, kippen en kalveren van ondermelk met meel en nam vol trotsch de lofuitingen in ontvangst van de vol bewondering zijnde bezoekers. Staphorst heeft bij de Wieringer cursisten een zeer pret- tigen indruk achtergelaten. ROMAN NAAR HET ENOBLSÖH. ^33.) „Stil maar liefje, stil maar," fluisterde Rosa terwijl ze Sylvia in haar armen nam of het isog een klein kind was en haar het stoffige, verwarde haar uit het gezicht streek. „Huil maar niet zoo. Ik heb je nu gevonden en je bent weer veilig. Maar je moet nu doodstil zijn, want ik moet zien je uit dit huis weg te krijgen en zonder dat iemand 't merkt." Met haar voor een kind zoo bewonderens waardige zelfbeheersching bedwong Sylvia haar snikken en keek Rosa met een vagen glimlach aan. „Ik zal rustig zijn", zei ze. „Maar zult U zorgen dat hij me geen pijn meer doet weer drukte ze zich wanhopig tegen Rosa aan, de oogen vol tranen. „Niemand zal je meer kwaad doen, schat" fluisterde Rosa. „Wat hebben ze je toch ge daan, arm kind „Eerst lachten ze me uit en toen ik vroeg om me naar huis te laten gaan hebben ze me geslagen. Ze deden me pijn en ik was zoo moe en ik had zoo'n honger enO, neemt U me alstublieft gauw mee." Rosa zag dat het kind buiten zichzelf van angst was en zich met een bovenmenschelijke inspanning op hield. Ze hielp haar overeind, maar Sylvia was zoo uitgeput dat ze weer gevallen zou zijn als Rosa niet haar arm om haar had heengeslagen. „Ik kan haast niet meer loopen," zei het kind half in zichzelf, „en ik ben zoo moe en ik geloof dat ik overal bezeerd ben, waar hij me heeft geslagen." „Een storm van woede en verontwaardiging brak in Rosa los, maar ze concentreerde al haaf aandacht op wat z» nu t« doan had het kind veilig buiten de deur te brengen. Ze hielp Sylvia zachtjes en voorzichtig de boven 1 ste trap af op het benedenportaal rustte ze even uit en luisterde over de trapleuning of er j ook geluid van benden kwam. Maar het bleef 'doodstil in huis en langzaam en behoedzaam j daalden ze de tweede trap af. Op eens werd J het geluid van voetstappen hoorbaar. Rosa's hart stond stil van schrik, de voetstappen j kwamen uit de keuken beneden. De doods- angst deed haar snel besluiten en snel han- delen in een ondeelbaar oogenblik was ze op de deur boven aan de keukentrap toegespron- gen, maakte deze geluidloos dicht en schoof den grendel er voor Gelukkig dat in dit misdadigershol op alle mogelijkheden was gerekend De voetstappen kwamen inmiddels haastig nader en in het volgend oogenblik klonk er gebons op de gegrendelde deur vloekte Deacons luide en ruwe stem aan de andere zijde. Er was geen seconde te verliezen De man behoefdé alleen maar terug te gaan door de benedengang naar buiten te loopen en hij kon haar op de stoep den weg afsnij-j den Dat was ook blijkbaar zijn bedoeling want Rosa hoorde hem de trap weer afgaan. Ze sloeg snel haar arm om Sylvia heen, droeg haar half door de gang, opende met zenuw achtige vingers de deur, slipte de straat op, het uitgeputte kind in haar armen. Achter zich hoorde ze Deacon's grove stem die de vreeselijkste vloeken uitbraakte terwijl de schelle kijfstem van zijn vrouw hem allerwel- luidendst begeleidde. Op hetzelfde oogenblik kwam Dr. Bemers uit een portiek aansnellen en Deacons begreep dat een vervolging en-wellicht een worsteling met den gespierd-uitzienden heer die als hulp was komen opdagen, zelfs in deze stille straat op veelrlei reden en geen aanbeveling verdien de op klaarlichten dag. Hugh nam het kind in zijn sterke armen en ze liep snel de straat uit om den hoek waar een auto stond te wach ten. „Hou je nu nog maar even' flink", zei Rosa tegen het kleine meisje, nog een oogen- Ten slotte nog iets over de kleederdracht menschen die er wonen, hebben het der vrouwen. Het jakje is een eenvoudig goed en met open armen wachten zijl nauwgesloten keurslijf, echter tot boven de!degenen op, die de ellende van hun in lenden, want hier bevinden zich de lenden-j bloed en door granaten omwoelden' en rug-kussentjes, waarop de wijd-uitgespan- geboorte-grond ontvluchten. mÊij v nen gestreepte rokken hun steunpunt vinden. Met het derde of vierde jaar wordt reeds deze eenigszins potsierlijk aandoende kleeding bij de kinderen toegepast en komt hierin gedu rende het geheele leven geen verandering. Reeds bij het zevende levensjaar krijgen de meisjes het zilveren oorijzer te dragen, dat over het midden bovenhoofd en ooren met een gespsluiting onder de kin wordt vastge- sloten en waarop een fraai zwart-zijden lap je met oogklepje, dat echter in verticale rich ting omhoog wordt geplaatst, bevestigd is. Ook dit wordt door oud en jong, dag in dag uit gedragen en des Zondags bij de beter ge situeerden door een gouden hoofdsieraad ver vangen. BINNENLANDSCH NIEUWS. Boerderij in brand gesioken. Vrouw, die in de woning op gesloten was, wist zich te red den. Brandstichter omgekomen Reeds eenigen tijd bestond tusschen een echtpaar te Vlijmen (Nrd.-Bra bant) een slechte verhouding. Dins dagochtend ontstond verschil van meening over een kleinigheid, dat in een hevigen twist ontaardde. De man greep zijn vrouw plotseling beet en duwde haar in een vertrek, onder de bedreiging, het huis in brand te zul len steken, wanneer zij dit vertrek zou verlaten. Vervolgens liep hij naai de schuur, waarna hij de staldeuren afsloot, om daarna de voordeur af te sluiten. Hierop heeft de man gevolg gegeven aan zijn bedreiging en het huis in brand gestoken. Vervol gens ging hij naar den hooizolder. Het vuur nam weldra een grootcn omvang aan. De vrouw vluchtte naar aantal granaatscherven. De gebrekkige Dat was dè verzuchting van een der vier Spaansche vrouwen, die met het convooi Madrilleensche vl'uchtelih'gen. die in Nederland 'zullen worden on dergebracht, mee waren gekomen. In het Vredige land. Om hal (negen arriveerden de Spaan sche vluchtelingen Dinsdagmorgen per trein te Roosendaal. Het waren 70 mannen, vier vrouwen en een kind, •een 4-jarig meisje, dat Palomita heette. In do derde klas wachtkamer stond een uitgebreid ontbijt voor hen gereed. Opvallend was het, hoe rus tig deze menschen waren en hoe blij ze waren, in een vredig land te zijn. De Spaansche, wier woorden wij hierboven aanhaalden, gai' in een fleurig mengelmoesje van Spaansch en Fi'ansch, uiting aan haar vreugde. Met denzclfden trein was ook mee gereisd de Nederlandsche journalist 11. Hermans, die langen tijd in Ma drid heeft vertoefd cn daar alle emo ties, waaraan de honderden vluchte lingen In het legatie-gebouw waren blootgesteld, had meegemaakt. De uittocht. De heer Hermans was 17 Juni van het vorige jaar naar Madrid gegaan en had zich ter beschikking gesteld van de 'Nederlandsche legatie. In het gebouw der legatie werden alle Neder landers, ongeveer 120,, ondergebracht. In Augustus werd een tweede huis ter beschikking gesteld. Begin Octo- ber kwamen de eerste Spanjaarden als vluchtelingen in het legatie-ge bouw. Dat aantal is langzaam aan op- geloopen tot 460. Alle omringende gebouwen werden door granaten getroffen en de Neder landsche legatie zelf door een groot de achterzijde van de boerderij, waar zij de deuren geslotei^ vond. Door het verbreken van oen raam heeft zij zich nog tijdig in veiligheid kunnen brengen en is naar haar zoon goloo- pen, die op korten afstand van de boerderij woont. Toen de brandweer ter plaatse kwam, was de geheele boerderij reeds een prooi der vlammen. Van den inboedel kon niets worden gered. Later vond men het. geheel verkoolde lijk van den man. Spaansche vluchtelingen in ons land. Aankomst te Roozendaal. Nederland is een goed land. De OP 4 APRIL naar de wedstrijd België-Holland te Antwerpen. Vertrek Zaterdagmiddag en Zondagmorgen. Retour f 4.Zit- en staan plaatsen Stadion verkrijgbaar. Inlichtingen Kantoor Waco, Breed 35, Tel. 184, Hoorn. blikje, dan ben je heelemaal veilig De woor den bestierven op de lippen, want van de an dere zijde van de straat, kwam ook een rijzige mannenfiguur, die met snellen, krachtigen stap in de richting van het huis liep. Ont snappen was niet mogelijk en toen de man Rosa bereikt had, legde hij zonder zich om haar begeleider te bekommeren een zware hand op haar schouder. Een geweldige angst maakte zich van het meisje meester en alle kleur verdween uit haar gezicht. Hugh hield nog steeds het half-bezwijmde meisje in de armen en was daardoor vrijwel buiten ge vecht gesteld. Ze opende den mond om iets te zeggen. Maar Hermann Müller was haar voor. „Dus je hebt me verraden ik heb je op heeterdaad betrapt." En met een vernieti gende blik op Hugh, die den blik weerstond, ging hij verder „Ik vind het niet raadzaam iets te doen.maar je weet wat je te wach ten staat niet waar En zijn hoed afnemend met sarcastische duivelsche beleefdheid met een angst-aanjagenden, boosaardigen glimlach, ging hij verder en verdween in het huis. ZEVENTIENDE HOOFDSTUK. „Mijn kleine trouwe kameraad." Zoolang als ik U zie, Monsieur, voel ik me heelemaal veilig." Sylvia, die weggedoken zat in den hoek van de sofa in de bibliotheek, keek met oogen vol genegenheid op naar Sir Giles, die haar op zijn beurt met een glimlach aanzag. Als hij naar de diepe schaduwen ónder haar oogen, de scherpe, door uitputting en angst gegroef de lijnen om haar mond keek, kwam er een gevoel van felle verontwaardiging over hem. ,Je bent heelemaal veilig, hoor kind," ant woordde hij. „Ik wou maar dat we den schurk, die jou dat aangedaan heeft, net zoo „veilig" hadden I" behuizing, maakte het hoe langer hoe moeilijker. Wel had de Nederlandsche regeering met het s.s. „Oberon" le vensmiddelen gezonden, maar deze waren slechts voor korten tijd toerei kend. Dinsdagnacht 23 Maart om een uur brak men op en, ging men met vracht-auto's naar Valencia. Deze reis van 350 Km. nam 25 uur in beslag, natuurlijk met aanrijdingen, iekke banden en andere euvelen. Woensdagnacht om twee uur kwam de laatste vrachtauto met de laatste 440 vluchtelingen in Valencia aan en daarna werd het convooi met de zeer edelmoedige toestemming van de re geering van Valencia - de gevluchten behooren tot de rechtsche Spanjaar den - geëmbarkeerd 'in het 1500 ton metende s.s. Ajax van de K.N.S.M. De réis op dit kleine schip naar Marseille duurde 36 uur, doch werd zeer veraangenaamd daor de welwil lende eh behulpzame houding der be manning. In Marseille, waar zij Zon dagmiddag om vier uur aankwamen. ANNO werd goed voor de zorgd. vluchtelingen ge- ABBEIDER GEDOOD. Bij de werkzaamheden aan don bouw van een spoorwegtunnel bij Meppei is Dinsdagmorgen een onge luk gebeurd. De 60-jarige arbeider Speldekamp uit Zwolle geraakte met zijn arm in de „poelie" van de hei machine bekneld. Hij werd daarbij rondgeslingerd en raakte met zijn voeten het deksel van den stoomke tel. Het deksel werd eraf geslagen, waardoor de machine op volle kracht begon te werken. Speldekamp werd met geweldige kracht verschillende imalen tegen den grond geslingerd. Toen men de machine stop zette, was de ongelukkige reeds overleden. PROVINCIAAL NIEUWS. „Ik was vreeselijk bang voor hem", zei het kind met een huivering, „ik dacht dat hij me wou doodmaken zóó boos- keek hij me aan en hij sprak met zoo een kwaadaardige stem, dat ik aan den weerwolf moest denken.' Sir Giles lachte bij de woorden van het kind het was een lach, vol teederheid. Hij ging op de groote, diepe sofa bij het meisje zitten en sloeg zijn arm om haar heen. „Ik wilde dat we dien vent te pakken konden krij gen, maar toen de politie in het huis kwam v/aar Miss Müller je gevonden heeft, was de vogel al gevlogen. Hij is nergens te vinden „Maar hij komt toch niet terug vroeg ze met een angstig stemmetje en schoof nog wat dichter naar haar vriendelijken beschermer toe. „Ik zou doodsangsten uitstaan en als we weer terugkwam." „Hij zal je nooit meer kwaad doen, maak je maar niet ongerust, kleine meid. En als we getrouwd zijn, dan ga jij met Miss Btands- dale naar een gezellige badplaats en dan kom1 je met lekkere bruine wangen terug „Dat is al over een week, hè „Vandaag over een week is onze trouwdag' zei Giles terwijl er een droomerige glahs ln in zijn oogen kwam, „en terwijl Grace en ik in Scotland zijn, mag jij in zee zwemmen en plassen en zandforten bouwen en ik geloof vast dat de zeelucht je geliefde poppen ook erg goed zal doen Die komen ook met brui ne wangen terug." Sylvia lachte en de sporen van verdriet en ontbering verdwenen voor een oogenblik uit haar gezicht. „En als we terugkomen," ging hij voort, „zijn Miss Stansdale en jij en al de poppen hier, om ons te verwelkomen in ons huis. Dan zullen we een heerlijken tijd heb ben voor we naar ïndië gaan." „Ik wou dat U maar niet naar Indië ging," fluisterde zij en zij nestelde zich tegen hem aan. „Ik zal het hier vreeselijk eenzaam heb ben zonder U. Ik geloof vast niet dat alles hetzelfde blijft als U getrouwd bent.-" „Natuurlijk niet hetzelfde", zei hij rmet «en JUBILEUM N.V. WESTFRIESCHE AUTO CAR ONDERNEMING (WACO) HOORN. Op Vrijdag 2 April a.s. zal het 15 jaar gele den zijn dat de Heer J. B. Post, thans Direc teur der N.V. Westfriesche Auto Car Onder neming (WACO) te Hoorn begonnen is als autobusondernemer. Op dien dag is hij be gonnen met het exploiteren van een auto- opgewekten lach. „Ik krijg de liefste, mooiste vrouw, ter wereld en jij krijgt de liefste vrouw om een moeder voor je te zijn." Sylvia zweegmet haar fijn-ontwikkeld gevoel begreep ze dat het Sir Giles pijn zou doen als ze weer uitsprak wat ze werkelijk werkelijk van Miss Cardew dacht. „En je moet zorgen dat je op onzen trouw dag weer heelemaal flink bent," ging hij voort. „Mijn bruiloft zou niet compleet zijn, als mijn kleine meisje er niet bij was." Sylvia vleide haar hoofd tegen zijn arm ze zei niets maar zag hem met glinsterende oogen aan. Het was de eerste dag na haar ontsnapping uit het huis in Graham Street en Sylvia was nod dood-op en overstuur. Op haar dringend verzoek mocht ze op de sofa in de bibliotheek liggen inplaats van in bed, zooals Dr. Bemers eerst had bevolen. Ze had gezegd dat ze zich veel veiliger en rustiger voelde als ze daar was en gemakkelijk liggend, maar naar Sir Giles mocht kijken terwijl hij zat te schrijven. En omdat dat het kind zooveel rust gaf, had de dokter toegestemd. Na het gesprek van zooeven was Gilis weer aan zijn bureau gaan zitten en had zijn correspondentie hervat, de dagen van onzekerheid en angst, toen Sylvia weg was, was hij met zijn werk achter geraakt en er was nog een berg te doen voor zijn trouwdag. Maar nauwelijks was hij weer in zijn arbeid verdiept of Sylvia begon weer te praten. „Ik ben alleen maar bang dat ik nooit meer het rechte plezier zal hebben in het aardige zomerhuisje." (Wordt vervolgd). IN VIER BLADEN ADVERTEEREN EENMAAL BETALEN Wieringermeerbode. Wieringer Courant. De Polderbode. Zijper Courant.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1937 | | pagina 1