Root TR1UMPH !8e JAARGANG ZATERDAG 27 NOVEMBER 1937 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN TANDHEELKUNDIGE INRICHTING GEBR. GOYARTS IEDEREN DINSDAG HAAR JALOEZIE. de 1 cent sigaret die U kent als de beste! REISBUREAU WAC0 HOORN Tel. 184 WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG. DONDERDAG EN ZATERDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.25. UITGEVER BOSKER WIERINGEN. BUREAU: tfippolytushoef Wlerlngen Telef. Intercomm. No. 19. ADVERTENTJëN: Van 1 5 regels Iedere regel meer f 0.50 f 0.10 slacht- SPREEKUREN I1IPPOLYTUSHOEF. 10 3 UUR HOTEL CENTRAAL S. KAAN Pz. LAGE, VASTE TARIEVEN. VERMAKEN van SLECHT passende Gebitten. n.1. oen mannenvoet gestoken in sok Men weet nog niet hoeveel en schoen. Door de marechaussee offers er te betreuren zijn. werd een onderzoek ingesteld naar het lichaam, waarbij de voet had behoord, De staking der Weensche studenten, aanvankelijk zonder resultaat, doch De staking der studenten te Weenen later bleek het lichaamsdeel te zijn duurt voort. Zij heeft.zich, nu ook uil van den 45-jarigen zwei-ver, die bij de gebreid 1ot de uiniversiteiton van Graz Esperantobaan tusschen Velp en Ara- en ïnsbruck. Zij gaat gepaard met inci hem is overreden. denten, welke steeds meer het poli- ïlet. lichaamsdeel, waaraan nog een tieke karakter dezer beweging doen stuk verbrijzeld been vast zat, is tus- blijken. schen hei drijfwerk van de locomotiefi De Weensche politie heeft de Katho- BINNENLANDSCH NIEUWS „Hij kwam een meisje zoeken." Dief gepakt te Tilburg. I Dezer dagen trof een bewoner van de Van Maerlantstraat te Tilburg op het eif achter zijn woning een onbe kend manspersoon aan, die op de i vraag, wat hij daar deed, antwoordde, I dat hij een meisje kwam zoeken. I De Til burger vond deze verklaring wei nig plausibel en hij stelde derhalve de i politie van het geval in kennis. Deze mocht erin slagen hem spoedig in de Heuvelstraat aan te houden. Het bleek te zijn de schoenmaker A. Gr. uit Eindhoven. Hij was in het bezit van 'n volledig stel inbrekerswerktuigen, ter wijl in zijn zakken tevens vijf rijwiel plaatjes werden gevonden, die hij te Tilburg had ontvreemd. De man legde een volliedige bekentenis af. Bij zijn verhoor bekende hij o.a. ook nog, dat hij aan een logementhouder te Tilburg een rijwiel had verkocht, dat hij Maan dgavond te Eindhoven had gestolen. De man zal ter beschikking van de justitie worden gesteld. GRIEZELIGE VONDST TE ZWOLLE. Woensdag werd, zoo meldt het „O. D.". op het Stations-emplacement te Zwolle een griezelige vondst gedaan Sint Nicolaasvertelling. November liep ten einde. Voortdurend kor ter werden de dagen. Het was drie uur en reeds hing een dichte schemer in het vertrek, die de voorwerpen vormloos vergrauwde. Aleid was alleen en tuurde, in gedachten verzonken, in de duisternis. Haar borduur- werk had ze op haar schoot, de duisternis j belette haar er verder aan te werken. Het werk, dat zij onderhanden had, het bor duren van een monogram in het rood-zijden middenstuk van een lederen portefeuille, kon feitelijk geen uitstel lijden het gold het be werken van een der Sint Nicolaascadeautjes, die door Coen, haar echtgenoot, op zijn ver langlijstje waren geplaatst, en hoe spoedig zou het niet vijf December zijn. Het had heel wat moeite gekost, dat ver langlijstje van Coen eindelijk in handen te krijgen. Hij gaf zoo weinig om die traditi- oneele feestjes, voelde er zoo goed als niets voor en kon zich maar niet voorstellen, dat er anderen waren, die er sterk aan gehecht waren. In een huishouden met kinderen, nu ja, dan kon men er moeilijk buiten en hadden die f eest j eson tegenzeggelij k eenige bekoring, doch voor ouderen, vond Coen, bleven zij al tijd ietwat aan den nuchteren kant. Niet dat hij aachter zou blijven in het geven van een geschenk, aan deze of gene bij de viering van den geboortedag van den braven Sint, doch alle voorbereidingen daartoe, het uitzoeken, regelen en in orde maken, dienden zoo een voudig mogelijk te zijn en niet te veel tijd in beslag te nemen. Zakenman, als hij was, had hij geen oog voor al die pietluttige dingen, zoo als het Sint-Nicolaasfeest die meebrengt, in den vorm van allerlei beslommeringen, welke voor af moeten plaats hebben. Aleid stond op en draaide het electrisch licht aan. Zij moest haar werk hervatten, zij had zich tot taak gesteld, heden het mono gram af te krijgen. Zij zat nog in gespnnen aandacht over haar werk gebogen, toen Coen de kamer binnen stapte. Hij was een kwartiertje eerder thuis gekomen, dan gewoonlijk. Onmiddellijk staak te Aleid haar werk en wist niet, hoe spoedig ze het onderhanden zijnde geschenk in haar werkmandje zou bergen, zonder dat Coen iets zou bemerken. Nog zoo druk bezig, vrouwtje vroeg haar echtgenoot, terwijl hij haar hartelijk kuste, ja, ik ben wat vroeger vandaag, ik had een conferentie en die liep nogal vlug af en waaraan werkte je zoo ijverig, schat Och Coen pruilde Aleid. Nou, kun je het me niet zeggen Jawel, maardat mag je immers niet weten. Niet?Waarom niet?'n Ge heimpje Ja Voorloopig wel. Aha Ik geloof, dat ik erachter ben 't Staat vermoedelijk in verband met het op handen zijnde feesthet aanstaande Sin- terklaas-gedoeIs het niet Sinterklaas-gedoe Hè, Coen Hoe kun je over dit aardige, huiselijke feest Zoo kleineerend spreken Het kan toch zoo gezellig zijnHet vorige jaar hadden Wij een heel pleizierigen avondDat heb terecht gekomen Toen het vuur werd schoongemaakt ontdekten de spoorwegmannen den voet tusschen de sintels. Terstond werd hiervan aangifte gedaan bij de marechaussee, die hel mysterie van de griezelige vondst wist op te helderen. BUITENLANDSCH NIEUWS. MADRID GEBOMBARDEERD. Meer dan 2000 granaten op de stad neergekomen. Madrid is oendag gedurende meer dan een uur gebombardeerd. In de. laatste avonduren is een vrij lievig gevecht geleverd in den sector van den Universiteitswijk. De vijand probeerde deze wijle te ver laten en slaagde erin de linies der Re- geeringstroepen te naderen. Een hevig vuur, dat de regeerings- t roepen onmiddellijk ontketenden dwong den opstandelingen zich snel terug te trekken en veroorzaakte vele doodon en gewonden. Om half elf gingen de opstandelin gen over tot een bombardement van de hoofdstad, waarbij zij gebruik maak ten van granaten, voor het meerondeel van het kaliber 77 m.m. en 155 m.m. Te middernacht zijn nog eenige gra naten op de stad terecht gekomen. lieke studenten, die zich openlijk soli dair hadden verklaard met de autori teiten, moeten beschermen tegen de bedreigingen hunner kameraden. Te Graz hebben de studenten de uni versiteit ontruimd en een betoógibg' georganiseerd. De politie heeft de de monstranten moeten verspreiden. Te Innsbruck is de universiteit liet tooneel geweest van wanordelijkheden waarbij ook elementen, die niets uit staande hebben met de universitaire jeugd, betrokken zijn geweest. De politie heeft een gebouw moeten ontruimen. In de stad hebben zich eeni ge kloppartijen voorgedaan. De te houden wedstrijden om het zwemkampioenschap zijn in verband hiermede, verboden, daar de politie vernomen had, dat zij beoogden een politieke betooging op touw te zetten. Aardig voorval met Koning Leopold. Herinneringen uit den ooi-log. Ter gelegenheid van het bezoek van je toen zelf verklaard. Aleid kon niet verhinderen, dat haar oogen vochtig werden, nu Coen zoo minachtend sprak van Sinterklaas-gedoe. Kom, kom, vrouwtje Wat is dat nu troostte haar echtvriend, zóó heb ik het niet bedoeld, hoor Ga gerust je gang, maak jij er maar een groot feest van Al heb ik er weinig mee op, daar trek je maar niets van aan, kindje.Ik voel nu eenmaal weinig voor dergelijke gelegenheden. Daarvan raak ik hoe langer hoe meer overtuigd, zuchtte Aleid. Hoezoo Is er dan soms iets, dat je hindert Je weet heel goed, dat je mijn verlang lijstje nog niet hebt gevraagd.. Hoe dikwijls ik er al op heb gezinspeeld, datte O, is het dat viel Coen haastig in, nu stel je dan maar gerust, schatDat komt heusch voor elkaar hoor Ik weet wel, wat je graag wilt hebben. Och, hoe kun je dit nu allemaal weten Toch wel Heusch Ik heb mijn keus al bepaaldop iets, waarvan ik zeker weet, dat ik je er een groot genoegen mee doeGeloof me, dat komt in orde Aleid zuchtte zwaar. Coen kon zich blijk baar toch niet indenken in haar bedoelingen. Of hij wilde het niet. Een paar traantjes kon zij niet terughouden. Zij drukte met haar kanten zakdoekje tegen haar oogen. O, wat was Coen soms vreemd en ongevoelig. Je zult tevreden zijn, wijfje, stelde hij gerust, werkelijk Geloof me Enne. gaan we nu eten Ik heb een verbazenden honger Aleid was ongeveer anderhalf jaar gehuwd met Coenraad van Bessen, een koopman met uitgebreide zaken, die hem een zeer drukken werkkring verschaften, met veel reizen in binnen- en buitenland. Het huwelijk was zeer gelukkig. Coenraad hield dolveel van zijn vrouwtje en Aleid dweepte met haar man. Zij was de eenige dochter van kolonel Van Streng en veel te angstvallig en eenzijdig opgevoed, waardoor zij een zeer verwend poppetje en bij haar huwelijk een echt kind-vrouwtje werd. In „mannie" zag zij niet alleen haar nieuwen beschermer, liefst ook haar twee den vader en moeder tegelijk, die haar in al les moest bijstaan en haar raad geven in al lerlei bijzonderheden, tot zelfs in de geringste toilet aangelegenheden. Zij had haar echt genoot wel altijd om zich heen willen hebben en vond het vreeselijk naar, dat hij meesten tijds van huis was. Zij verkeerde doorloopend in een hoogst opgewonden toestand. Zij kon dolblij en uit gelaten zijn over een op handen zijnd feestje, om het volgend oogenblik over een kleine teleurstelling zeer bedroefd te pruilen of te mokken. Zóó was ze in vervoering en zóó doodongelukkig. Nu was er in de laatste we ken een nieuwe gemoedstoestand bijgekomen. Van lieverlede had zij de eerste symptomen van jaloezie haar hart voelen binnensluipen, die haar gestadig een gewaarwording gaven, als of scherpe priemen haar borst doorprang- den. Coen bleef voor zaken hoe langer hoe meer van huis, en het leek wel, of hij er zich uitstekend in schikken kon, want ofschoon hij graag thuis was, zooals hij verklaarde, vertrok hij altijd weer met heel veel plezier. Niet waar Zaken zijn zaken lach te hij dan. Jawel, dacht Aleid en zuchtte zwaar, Met KERSTDAGEN en NIEUWJAAR naar Dusseldorp, Keulen, Antwerpen en Brussel. 7 dagen naar Parijs, geheel verzorgd f 48.— Vraagt inlichtingen. maar toch nee, hij houdt niet meer zoo veel, van mij als voorheen Nee, als zij terugzag op dien tijd, toen zij pas getrouwd waren, was alles wel anders gewordenHij lette niet meer zoo op haar. dat was zekerSteeds meer dacht hij aan zijn zaken, die namen hem geheel in beslag. nooit had hij meer tijd voor haar.. En als hij thuis was, bleek hij nog allerlei zakenbe- slommeringen te hebben, en kon hij ternau wernood luisteren naar haar. Nu ook weer, het Sint-Nicolaasfeest was in uantocht en hij wilde er zoowat niets van hoorenMet hoeveel moeite had zij hem niet moeten bewegen, zijn verlanglijstje te gevenen het hare vroeg hij niet eens, behoefde hij niet te wetenwist wel, wat zij graag hebben wouEn ze had er zich zooveel van voorgesteld.vond het juist zoo leuk, heel veel te mogen verzoekenTus schen enkele mooie cadeaux, had ze véél prulletjes willen noemen, die allemaal zoo heerlijk geschikt waren om surprises te ma kenEn nu Hè, hoe akelig toch O, als er werkelijk eens iemand anders was. Nee, ze mocht er niet aan denken.en toch, die gedachte liet haar niet meer losals een obsessie bleef ze om haar zweven.Het was zeker Hij had haar niet meer lief, hij beminde een ander. Zoo naderde vijf December. Eiken dag werd de gemoedstoestand van Aleid hopeloozer. Coen was, na een paar dagen in de stad te zijn gebleven, weer vertrokken, evenwel met de stellige belofte, in elk geval op vijf De cember terug te zullen zijn, vast en zeker vóór den Sint-Nicolaas-avond. Op een druilerige namiddag was Aleid in de werkkamer van Coen gekomen, om een adres in het adresboek op te zoeken, toen haar oog viel op het opengeslagen vloeiboek, op het bureau-ministre van haar echtgenoot. Er scheen in haast een briefje op afgevloeid te zijn, waarvan de dikke letters, ineenge vloeid spiegelschrift, op het vloeiblad waren achtergebleven. Ofschoon het schrijven zoo wel wat moeilijk was te lezen, meende ze toch te kunnen onderscheiden „mijn vrouw weet er niets van." Aleid moest zich vast grijpen aan den bureaustoel om staande te blijven. Het bloed trok weg van haar gelaat. Haar slapen klop ten. Haar handen beefden, toen zij het vloei boek wilde opnemen. Hier had ze dan wellicht de oplossing van het raadsel, den sleutel van en diep-treurig geheim,Mijn vrouw weet er niets van. Ach nee Ze wist immers nergens van. Maar nu wilde zij weten. Zij trachtte het afgevloeide schrift verder te ontcijferen, maar dat.ging niet. Toen nam ze plotseling het, vloeiboek en ging er mee voor den spiegel; staan. Hoewel het schrift op enkele plaatsen geheel was doorgeloopen, waren de woorden' nu vrij duidelijk te onderkennen. Tot haar ontzetting las zij ongeveer het volgende „Mijn vrouw weet er niets van, maar ik kom Vrijdag even in de stadzal haar gaarne zien dangratie en elegantmag ik weleen klein kittig dingdaar houd ik wel vanen sierlijk van beweging en lichten gangbestmoet er keurig uit zien, jagoed! Geldspelt geen rol.. dat is best t.t. Je C...." Het vloeiboek ontglipte Aleida's handen. den koning der Belgen aan de Brit- sche hoofdstad, wordt in do „Daily Te- legraph and Morning Dost." aan een aardig voorval met den koning tijdens den wereldoorlog herinnerd. De toenmalige kroonprins bracht met zijn ouders een bezoek aan het kleine stukje grondgebied, dar nog niet door de Duitscliers was bezet. Daar aangekomen leende bij een uni form van een infanterist en sloot zich aan bij één der compagnies öp een zo mermorgen was men aan hot front bezig met dr-n aanleg van een loop graaf bij bet dorp Lampornisse aan het front van Dixmuiden, toen de kleine prins" zooals bij door de man schappen genoemd werd, zich bij ben aansloot. Met voldoening zagen de sol daten, hoe hij zijn overjas uittrok, zijn hemdsmouwen oprolde en met de anderen hard aan het werk ging.,. Het aanleggen van loopgraven is zwaar werk, maakt warm en dorstig. Toen een rustperiode intrad, waren do soldaten blij zich op een schaduwplek je te kunnen uitstrekken en zich te kunnen verfrisschen met de koude kof fie uit bun veldkruiken. Groote ont- Met heel veel moeite strompelde ze naar den naastbijzijnden stoQj, om daarna in een vree- selijke zenuwen-huilbui uit te barsten. O, het was dus waar!... Zij had wel goed gezienHij kwam even in de stad niet om haar., maar om naar een ander te gaan., naar die andere., „vol gratie en ele gant".. „een klein kittig ding".. Van haar zou hij wel een verlanglijstje hebben.Wie weet wat ze had gevraagd.dat schepsel Ze „moet er keurig uitzien".O, die man nen!.. Wat zijn het toch echte huichelaars. Als ik het maar had gewetenNu heb ik reeds alle letters geborduurd op zijn verschil lende cadeautjes, maar anders.... O, mijn arm hoofdhet hamert daarbinnen zoo en mijn hart bonst geweldig. Wanneer ik nu liet volgen „dat de jalouzie Aleid verteerde", zou ik onwaarschijnlijk zijn, gezien de weinige dagen, die er nog vóór het Sint-Nicolaasfeest overbleven. En dan, als Coen weer gearriveerd zou zijn, moest immers dc oplossing komen. Dergelijke zeer verwende, hoogst eencentrieke vrouwtjes, kunnen in den korst mogelijken tijd soms verbazend on handige dingen doen. En Aleid achtte het blijkbaar noodzakelijk, haar ouders met de „ontrouw" van Coen onmiddellijk in kennis te stellen. Haar moeder was zeer ontdaan, haar vader woedend. De kolonel, die er indertijd toch al niet zoo bijzonder mee was ingenomen, dat zijn dochter in het huwelijk trad met een koopman, sloeg aan het generaliseeren en beweerde onder meer, dat hij altijd aan hem had getwijfeld, dat hij de heele affaire voor zien had. Kort en goed commandeerde hij, je komt weer thuis en wel zoo spoedig moge lijk. Het voornaamste van je zelf pak je in. kostbaarheden, juweelen en zoo, kleederen, enzoovoort, enzoovoort, dan zal ik dat laten overbrengen.. En verder, laat je mij dit var ken maar eens wasschen. Op den middag van den vijfden December was alles geregeld. Tegen drie uur kwam de kolonel zijn dochter halen, die reeds in een eleganten bontmantel gereed stond, de pch- telijke woning te verlaten. Juist zouden beiden vertrekken, toen de voordeur met eenige luidruchtigheid werd opengeworpen en Coen de vestibule binnen stapte. Vrouw en schoonpapa in dfe hall zien- de, ging hij dadelijk naar hen toe. 1 Halo papa riep hij amicaal. Juist ge reed om te gaan wandelen Dag vrouw tje Wat zie je er snoezig uit, Aleid Wij wilden juist vertrekken, zei de kolo nel stug, enne.... ik wil, er maar dadelijk bij vertellen, dat wij van alles op dc hoogte zijn, mijnheer Van alles op de hoogte Wat beduelt u? Och, ik kan kort zijn, mijnheer Uw vloeiblad heeft u verradenHet m haast afgevloeide, compromitteerende briefje, heeft voldoend zichtbare woorden achtergelaten, cm uw schandalig gedrag aan het licht te brengen. Ai Verduiveld.. Daaraan had ik niet gedacht. Dus mijnheer.u ontkent het niet Och nee, waartoe zou dat dienen't Is nu toch te laat. Enfin 't Is niet zoo héél erg. Aleid was op de bank, die zich in de hal bevond, snikkend neergevallen. Niet zoo héél erg brulde de kolonel, het stoltenis onder de officieren, toen bleek dat prins Leopold geen veldkruik bij zich had. De „kleine prins" had het zoo warm en verlangde meer dan ooit naar een verfrischenden teug. Do moeilijkheid werd echter opge lost, doordat een soldaat Loriot ge naamd, op zijn ruwe mijnwerkersma nier, zijn kruik naar voren schoof met de woorden „Hier. monseigneur, neem eens een f linken slok", en zonder eenigen omslag greep de prins den kruik en gaf gevolg aan de uitnoodi- ging. Loriot was een uitstekend soldaat, maar stond in Charleloi bekend om zijn uiterst roodc politieke overtui ging. Ditmaal dronk de zoon van den koning der Belgen echter vol dank baarheid met den socialistischen mijn werker. Zoowel de prins als de mijn werker beschouwden dit voorval als 'n alledaagscli voorkomend geval tus schen twee menschelijke wezens. Eén maand voor den wapenstil stand vond korporaal Loriot den dood in liet Duitsche prikkeldraad na den gehcelen oorlog t:e hebben meegevoch ten. is een schande Een groot schandaal, mijn heer Ho Ho Wat een dikke woorden. Nou begrijp ik-er niets-meer van.. Wat-is er toch, Aleid Genoeg, mijnheer Uw briefje spreekt van een „klein kittig ding".„vol gratie en elegant" Dat is ze oolc bevestigde Coen. U zult haar aanstonds zien.. Tegen half vier zou ze hier zijn. Hier zijn Maar dat duld ik niet brieschte de kolonel. Met welk recht komt zij hier Omdat ik nog een toertje met haar zou willen maken, zooals was afgesproken, ant woordde Coen. Maar mijnheer Dat is verregaand onbe schaamden mijn dochter dan? O, Coen Hoe kun je snikte Aleid. Nou begrijp ik er niets meer van schreeuwde Coen. Wat bedoelen jullie Wij bedoelen haar die uit uw brief, mijnheer bulderde de kolonel. Wel voor den drommelIk óók Wat zou dat Wat dat zou viel de kolonel weer uit. Wel, mijnheer, wie of wat is zij uit uw brief anders dan 'n Sint Nicolaascadeau voor mijn vrouwtje, natuurlijk onderbrak Coen zijn bulderenden Sint Nicolaascadeau herhaalde de kolo nel afwezig, ja, ja en ze beweegt zich „sierlijk met lichten gang".wat is dat dan Wel, geachte schoonpapa, het cadeau voor mijn lieve Aleid Een lichte toer- auto, voor twee personen, iets, wat ze heel graag wilde hebben, naar mij bekend was. Aha Daar is ze juist aangekomen, meen ik. Coen opende de deur, en daar stond het geschenk een sierlijk wagentje, een prach tige, lichtbruin gelakte tweepersoons auto. Aleid kon zich niet langer bedwingen. Zij viel haar man schreiende aan de borst en snikte om vergiffenis. De kolonel stond ver bluft, was eenigszins verlegen met zijn min der prettige figuur. Die schoonzoon scheen dan toch maar prachtige zaken te doen, dat hy zijn vrouw zoo'n prachtig Sint-Nicolaas- cadeau kon geven. Coen hield te veel van zijn Aleid, om haar niet onmiddellijk vergiffenis te schenken. Hij noodde haar tot instappen zij zouden even een toertje maken om het karretje te beproe ven. Het gedrag van zijn schoonvader nam hij niet „au sérieux", ofschoon dat feitelijk veel tot het misverstand had bijgedragen. Coen noodigde de ouders van zijn vrouwtje den avond bij hem te komen doorbrengen, en de koopman had blijkbaar beste zaken ge daan den laatsten tijd, want nadat de Sint voor ieder van het gezelschap een kostbaar cadeau had bezorgd, werd de gezellige avond met een schitterend souper besloten. IN VIER BLADEN AD VERTEEREN EENMAAL BETALEN 1 Wieringermeerbode. Wieringer Courant. De Polderbode. Zij per Courant.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1937 | | pagina 1