Root TR1UMPH
!8e JAARGANG
ZATERDAG 27 NOVEMBER 1937
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
TANDHEELKUNDIGE INRICHTING
GEBR. GOYARTS
IEDEREN DINSDAG
HAAR JALOEZIE.
de 1 cent sigaret die
U kent als de beste!
REISBUREAU WAC0 HOORN Tel. 184
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG. DONDERDAG EN ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.25.
UITGEVER
BOSKER WIERINGEN.
BUREAU:
tfippolytushoef Wlerlngen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTJëN:
Van 1 5 regels
Iedere regel meer
f 0.50
f 0.10
slacht-
SPREEKUREN
I1IPPOLYTUSHOEF.
10 3 UUR
HOTEL CENTRAAL S. KAAN Pz.
LAGE, VASTE TARIEVEN.
VERMAKEN van SLECHT passende Gebitten.
n.1. oen mannenvoet gestoken in sok Men weet nog niet hoeveel
en schoen. Door de marechaussee offers er te betreuren zijn.
werd een onderzoek ingesteld naar het
lichaam, waarbij de voet had behoord, De staking der Weensche studenten,
aanvankelijk zonder resultaat, doch De staking der studenten te Weenen
later bleek het lichaamsdeel te zijn duurt voort. Zij heeft.zich, nu ook uil
van den 45-jarigen zwei-ver, die bij de gebreid 1ot de uiniversiteiton van Graz
Esperantobaan tusschen Velp en Ara- en ïnsbruck. Zij gaat gepaard met inci
hem is overreden. denten, welke steeds meer het poli-
ïlet. lichaamsdeel, waaraan nog een tieke karakter dezer beweging doen
stuk verbrijzeld been vast zat, is tus- blijken.
schen hei drijfwerk van de locomotiefi De Weensche politie heeft de Katho-
BINNENLANDSCH NIEUWS
„Hij kwam een meisje zoeken."
Dief gepakt te Tilburg.
I Dezer dagen trof een bewoner van
de Van Maerlantstraat te Tilburg op
het eif achter zijn woning een onbe
kend manspersoon aan, die op de
i vraag, wat hij daar deed, antwoordde,
I dat hij een meisje kwam zoeken.
I De Til burger vond deze verklaring wei
nig plausibel en hij stelde derhalve de
i politie van het geval in kennis. Deze
mocht erin slagen hem spoedig
in de Heuvelstraat aan te houden. Het
bleek te zijn de schoenmaker A. Gr. uit
Eindhoven. Hij was in het bezit van 'n
volledig stel inbrekerswerktuigen, ter
wijl in zijn zakken tevens vijf rijwiel
plaatjes werden gevonden, die hij te
Tilburg had ontvreemd. De man legde
een volliedige bekentenis af. Bij zijn
verhoor bekende hij o.a. ook nog, dat
hij aan een logementhouder te Tilburg
een rijwiel had verkocht, dat hij Maan
dgavond te Eindhoven had gestolen.
De man zal ter beschikking van de
justitie worden gesteld.
GRIEZELIGE VONDST TE ZWOLLE.
Woensdag werd, zoo meldt het
„O. D.". op het Stations-emplacement
te Zwolle een griezelige vondst gedaan
Sint Nicolaasvertelling.
November liep ten einde. Voortdurend kor
ter werden de dagen. Het was drie uur en
reeds hing een dichte schemer in het vertrek,
die de voorwerpen vormloos vergrauwde.
Aleid was alleen en tuurde, in gedachten
verzonken, in de duisternis. Haar borduur-
werk had ze op haar schoot, de duisternis
j belette haar er verder aan te werken.
Het werk, dat zij onderhanden had, het bor
duren van een monogram in het rood-zijden
middenstuk van een lederen portefeuille, kon
feitelijk geen uitstel lijden het gold het be
werken van een der Sint Nicolaascadeautjes,
die door Coen, haar echtgenoot, op zijn ver
langlijstje waren geplaatst, en hoe spoedig
zou het niet vijf December zijn.
Het had heel wat moeite gekost, dat ver
langlijstje van Coen eindelijk in handen te
krijgen. Hij gaf zoo weinig om die traditi-
oneele feestjes, voelde er zoo goed als niets
voor en kon zich maar niet voorstellen, dat
er anderen waren, die er sterk aan gehecht
waren.
In een huishouden met kinderen, nu ja,
dan kon men er moeilijk buiten en hadden
die f eest j eson tegenzeggelij k eenige bekoring,
doch voor ouderen, vond Coen, bleven zij al
tijd ietwat aan den nuchteren kant. Niet dat
hij aachter zou blijven in het geven van een
geschenk, aan deze of gene bij de viering van
den geboortedag van den braven Sint, doch
alle voorbereidingen daartoe, het uitzoeken,
regelen en in orde maken, dienden zoo een
voudig mogelijk te zijn en niet te veel tijd in
beslag te nemen. Zakenman, als hij was, had
hij geen oog voor al die pietluttige dingen,
zoo als het Sint-Nicolaasfeest die meebrengt,
in den vorm van allerlei beslommeringen,
welke voor af moeten plaats hebben.
Aleid stond op en draaide het electrisch
licht aan. Zij moest haar werk hervatten, zij
had zich tot taak gesteld, heden het mono
gram af te krijgen.
Zij zat nog in gespnnen aandacht over haar
werk gebogen, toen Coen de kamer binnen
stapte. Hij was een kwartiertje eerder thuis
gekomen, dan gewoonlijk. Onmiddellijk staak
te Aleid haar werk en wist niet, hoe spoedig
ze het onderhanden zijnde geschenk in haar
werkmandje zou bergen, zonder dat Coen iets
zou bemerken.
Nog zoo druk bezig, vrouwtje vroeg
haar echtgenoot, terwijl hij haar hartelijk
kuste, ja, ik ben wat vroeger vandaag, ik had
een conferentie en die liep nogal vlug af
en waaraan werkte je zoo ijverig, schat
Och Coen pruilde Aleid.
Nou, kun je het me niet zeggen
Jawel, maardat mag je immers niet
weten.
Niet?Waarom niet?'n Ge
heimpje
Ja Voorloopig wel.
Aha Ik geloof, dat ik erachter ben
't Staat vermoedelijk in verband met het op
handen zijnde feesthet aanstaande Sin-
terklaas-gedoeIs het niet
Sinterklaas-gedoe Hè, Coen
Hoe kun je over dit aardige, huiselijke feest
Zoo kleineerend spreken Het kan toch
zoo gezellig zijnHet vorige jaar hadden
Wij een heel pleizierigen avondDat heb
terecht gekomen
Toen het vuur werd schoongemaakt
ontdekten de spoorwegmannen den
voet tusschen de sintels. Terstond
werd hiervan aangifte gedaan bij de
marechaussee, die hel mysterie van de
griezelige vondst wist op te helderen.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
MADRID GEBOMBARDEERD.
Meer dan 2000 granaten op de
stad neergekomen.
Madrid is oendag gedurende meer
dan een uur gebombardeerd.
In de. laatste avonduren is een vrij
lievig gevecht geleverd in den sector
van den Universiteitswijk.
De vijand probeerde deze wijle te ver
laten en slaagde erin de linies der Re-
geeringstroepen te naderen.
Een hevig vuur, dat de regeerings-
t roepen onmiddellijk ontketenden
dwong den opstandelingen zich snel
terug te trekken en veroorzaakte vele
doodon en gewonden.
Om half elf gingen de opstandelin
gen over tot een bombardement van
de hoofdstad, waarbij zij gebruik maak
ten van granaten, voor het meerondeel
van het kaliber 77 m.m. en 155 m.m.
Te middernacht zijn nog eenige gra
naten op de stad terecht gekomen.
lieke studenten, die zich openlijk soli
dair hadden verklaard met de autori
teiten, moeten beschermen tegen de
bedreigingen hunner kameraden.
Te Graz hebben de studenten de uni
versiteit ontruimd en een betoógibg'
georganiseerd. De politie heeft de de
monstranten moeten verspreiden.
Te Innsbruck is de universiteit liet
tooneel geweest van wanordelijkheden
waarbij ook elementen, die niets uit
staande hebben met de universitaire
jeugd, betrokken zijn geweest.
De politie heeft een gebouw moeten
ontruimen. In de stad hebben zich eeni
ge kloppartijen voorgedaan.
De te houden wedstrijden om het
zwemkampioenschap zijn in verband
hiermede, verboden, daar de politie
vernomen had, dat zij beoogden een
politieke betooging op touw te zetten.
Aardig voorval met Koning Leopold.
Herinneringen uit den ooi-log.
Ter gelegenheid van het bezoek van
je toen zelf verklaard.
Aleid kon niet verhinderen, dat haar oogen
vochtig werden, nu Coen zoo minachtend
sprak van Sinterklaas-gedoe.
Kom, kom, vrouwtje Wat is dat
nu troostte haar echtvriend, zóó heb ik het
niet bedoeld, hoor Ga gerust je gang,
maak jij er maar een groot feest van Al
heb ik er weinig mee op, daar trek je maar
niets van aan, kindje.Ik voel nu eenmaal
weinig voor dergelijke gelegenheden.
Daarvan raak ik hoe langer hoe meer
overtuigd, zuchtte Aleid.
Hoezoo Is er dan soms iets, dat je
hindert
Je weet heel goed, dat je mijn verlang
lijstje nog niet hebt gevraagd.. Hoe dikwijls
ik er al op heb gezinspeeld, datte
O, is het dat viel Coen haastig in, nu
stel je dan maar gerust, schatDat komt
heusch voor elkaar hoor Ik weet wel,
wat je graag wilt hebben.
Och, hoe kun je dit nu allemaal weten
Toch wel Heusch Ik heb mijn
keus al bepaaldop iets, waarvan ik zeker
weet, dat ik je er een groot genoegen mee
doeGeloof me, dat komt in orde
Aleid zuchtte zwaar. Coen kon zich blijk
baar toch niet indenken in haar bedoelingen.
Of hij wilde het niet. Een paar traantjes kon
zij niet terughouden. Zij drukte met haar
kanten zakdoekje tegen haar oogen. O, wat
was Coen soms vreemd en ongevoelig.
Je zult tevreden zijn, wijfje, stelde hij
gerust, werkelijk Geloof me Enne.
gaan we nu eten Ik heb een verbazenden
honger
Aleid was ongeveer anderhalf jaar gehuwd
met Coenraad van Bessen, een koopman met
uitgebreide zaken, die hem een zeer drukken
werkkring verschaften, met veel reizen in
binnen- en buitenland. Het huwelijk was zeer
gelukkig. Coenraad hield dolveel van zijn
vrouwtje en Aleid dweepte met haar man. Zij
was de eenige dochter van kolonel Van Streng
en veel te angstvallig en eenzijdig opgevoed,
waardoor zij een zeer verwend poppetje en
bij haar huwelijk een echt kind-vrouwtje
werd. In „mannie" zag zij niet alleen haar
nieuwen beschermer, liefst ook haar twee
den vader en moeder tegelijk, die haar in al
les moest bijstaan en haar raad geven in al
lerlei bijzonderheden, tot zelfs in de geringste
toilet aangelegenheden. Zij had haar echt
genoot wel altijd om zich heen willen hebben
en vond het vreeselijk naar, dat hij meesten
tijds van huis was.
Zij verkeerde doorloopend in een hoogst
opgewonden toestand. Zij kon dolblij en uit
gelaten zijn over een op handen zijnd feestje,
om het volgend oogenblik over een kleine
teleurstelling zeer bedroefd te pruilen of te
mokken. Zóó was ze in vervoering en zóó
doodongelukkig. Nu was er in de laatste we
ken een nieuwe gemoedstoestand bijgekomen.
Van lieverlede had zij de eerste symptomen
van jaloezie haar hart voelen binnensluipen,
die haar gestadig een gewaarwording gaven,
als of scherpe priemen haar borst doorprang-
den. Coen bleef voor zaken hoe langer hoe
meer van huis, en het leek wel, of hij er zich
uitstekend in schikken kon, want ofschoon
hij graag thuis was, zooals hij verklaarde,
vertrok hij altijd weer met heel veel plezier.
Niet waar Zaken zijn zaken lach
te hij dan.
Jawel, dacht Aleid en zuchtte zwaar,
Met KERSTDAGEN en NIEUWJAAR naar
Dusseldorp, Keulen, Antwerpen en
Brussel.
7 dagen naar Parijs, geheel verzorgd f 48.—
Vraagt inlichtingen.
maar toch nee, hij houdt niet meer zoo
veel, van mij als voorheen
Nee, als zij terugzag op dien tijd, toen zij
pas getrouwd waren, was alles wel anders
gewordenHij lette niet meer zoo op haar.
dat was zekerSteeds meer dacht hij aan
zijn zaken, die namen hem geheel in beslag.
nooit had hij meer tijd voor haar.. En als
hij thuis was, bleek hij nog allerlei zakenbe-
slommeringen te hebben, en kon hij ternau
wernood luisteren naar haar.
Nu ook weer, het Sint-Nicolaasfeest was in
uantocht en hij wilde er zoowat niets van
hoorenMet hoeveel moeite had zij hem
niet moeten bewegen, zijn verlanglijstje te
gevenen het hare vroeg hij niet eens,
behoefde hij niet te wetenwist wel, wat
zij graag hebben wouEn ze had er zich
zooveel van voorgesteld.vond het juist zoo
leuk, heel veel te mogen verzoekenTus
schen enkele mooie cadeaux, had ze véél
prulletjes willen noemen, die allemaal zoo
heerlijk geschikt waren om surprises te ma
kenEn nu Hè, hoe akelig toch
O, als er werkelijk eens iemand anders was.
Nee, ze mocht er niet aan denken.en toch,
die gedachte liet haar niet meer losals
een obsessie bleef ze om haar zweven.Het
was zeker Hij had haar niet meer lief, hij
beminde een ander.
Zoo naderde vijf December. Eiken dag werd
de gemoedstoestand van Aleid hopeloozer.
Coen was, na een paar dagen in de stad te
zijn gebleven, weer vertrokken, evenwel met
de stellige belofte, in elk geval op vijf De
cember terug te zullen zijn, vast en zeker
vóór den Sint-Nicolaas-avond.
Op een druilerige namiddag was Aleid in
de werkkamer van Coen gekomen, om een
adres in het adresboek op te zoeken, toen
haar oog viel op het opengeslagen vloeiboek,
op het bureau-ministre van haar echtgenoot.
Er scheen in haast een briefje op afgevloeid
te zijn, waarvan de dikke letters, ineenge
vloeid spiegelschrift, op het vloeiblad waren
achtergebleven. Ofschoon het schrijven zoo
wel wat moeilijk was te lezen, meende ze
toch te kunnen onderscheiden „mijn vrouw
weet er niets van."
Aleid moest zich vast grijpen aan den
bureaustoel om staande te blijven. Het bloed
trok weg van haar gelaat. Haar slapen klop
ten. Haar handen beefden, toen zij het vloei
boek wilde opnemen.
Hier had ze dan wellicht de oplossing van
het raadsel, den sleutel van en diep-treurig
geheim,Mijn vrouw weet er niets van.
Ach nee Ze wist immers nergens van.
Maar nu wilde zij weten. Zij trachtte het
afgevloeide schrift verder te ontcijferen, maar
dat.ging niet. Toen nam ze plotseling het,
vloeiboek en ging er mee voor den spiegel;
staan. Hoewel het schrift op enkele plaatsen
geheel was doorgeloopen, waren de woorden'
nu vrij duidelijk te onderkennen. Tot haar
ontzetting las zij ongeveer het volgende
„Mijn vrouw weet er niets van, maar ik kom
Vrijdag even in de stadzal haar gaarne
zien dangratie en elegantmag ik
weleen klein kittig dingdaar houd
ik wel vanen sierlijk van beweging en
lichten gangbestmoet er keurig uit
zien, jagoed! Geldspelt geen rol..
dat is best
t.t.
Je C...."
Het vloeiboek ontglipte Aleida's handen.
den koning der Belgen aan de Brit-
sche hoofdstad, wordt in do „Daily Te-
legraph and Morning Dost." aan een
aardig voorval met den koning tijdens
den wereldoorlog herinnerd.
De toenmalige kroonprins bracht
met zijn ouders een bezoek aan het
kleine stukje grondgebied, dar nog
niet door de Duitscliers was bezet.
Daar aangekomen leende bij een uni
form van een infanterist en sloot zich
aan bij één der compagnies öp een zo
mermorgen was men aan hot front
bezig met dr-n aanleg van een loop
graaf bij bet dorp Lampornisse aan
het front van Dixmuiden, toen de
kleine prins" zooals bij door de man
schappen genoemd werd, zich bij ben
aansloot. Met voldoening zagen de sol
daten, hoe hij zijn overjas uittrok,
zijn hemdsmouwen oprolde en met de
anderen hard aan het werk ging.,.
Het aanleggen van loopgraven is
zwaar werk, maakt warm en dorstig.
Toen een rustperiode intrad, waren do
soldaten blij zich op een schaduwplek
je te kunnen uitstrekken en zich te
kunnen verfrisschen met de koude kof
fie uit bun veldkruiken. Groote ont-
Met heel veel moeite strompelde ze naar den
naastbijzijnden stoQj, om daarna in een vree-
selijke zenuwen-huilbui uit te barsten.
O, het was dus waar!... Zij had wel
goed gezienHij kwam even in de stad
niet om haar., maar om naar een ander te
gaan., naar die andere., „vol gratie en ele
gant".. „een klein kittig ding".. Van haar
zou hij wel een verlanglijstje hebben.Wie
weet wat ze had gevraagd.dat schepsel
Ze „moet er keurig uitzien".O, die man
nen!.. Wat zijn het toch echte huichelaars.
Als ik het maar had gewetenNu heb ik
reeds alle letters geborduurd op zijn verschil
lende cadeautjes, maar anders.... O, mijn
arm hoofdhet hamert daarbinnen zoo
en mijn hart bonst geweldig.
Wanneer ik nu liet volgen „dat de jalouzie
Aleid verteerde", zou ik onwaarschijnlijk zijn,
gezien de weinige dagen, die er nog vóór het
Sint-Nicolaasfeest overbleven. En dan, als
Coen weer gearriveerd zou zijn, moest immers
dc oplossing komen. Dergelijke zeer verwende,
hoogst eencentrieke vrouwtjes, kunnen in
den korst mogelijken tijd soms verbazend on
handige dingen doen. En Aleid achtte het
blijkbaar noodzakelijk, haar ouders met de
„ontrouw" van Coen onmiddellijk in kennis
te stellen.
Haar moeder was zeer ontdaan, haar vader
woedend. De kolonel, die er indertijd toch al
niet zoo bijzonder mee was ingenomen, dat
zijn dochter in het huwelijk trad met een
koopman, sloeg aan het generaliseeren en
beweerde onder meer, dat hij altijd aan hem
had getwijfeld, dat hij de heele affaire voor
zien had.
Kort en goed commandeerde hij, je
komt weer thuis en wel zoo spoedig moge
lijk. Het voornaamste van je zelf pak je in.
kostbaarheden, juweelen en zoo, kleederen,
enzoovoort, enzoovoort, dan zal ik dat laten
overbrengen.. En verder, laat je mij dit var
ken maar eens wasschen.
Op den middag van den vijfden December
was alles geregeld. Tegen drie uur kwam de
kolonel zijn dochter halen, die reeds in een
eleganten bontmantel gereed stond, de pch-
telijke woning te verlaten.
Juist zouden beiden vertrekken, toen de
voordeur met eenige luidruchtigheid werd
opengeworpen en Coen de vestibule binnen
stapte. Vrouw en schoonpapa in dfe hall zien-
de, ging hij dadelijk naar hen toe.
1 Halo papa riep hij amicaal. Juist ge
reed om te gaan wandelen Dag vrouw
tje Wat zie je er snoezig uit, Aleid
Wij wilden juist vertrekken, zei de kolo
nel stug, enne.... ik wil, er maar dadelijk
bij vertellen, dat wij van alles op dc hoogte
zijn, mijnheer
Van alles op de hoogte Wat beduelt u?
Och, ik kan kort zijn, mijnheer Uw
vloeiblad heeft u verradenHet m haast
afgevloeide, compromitteerende briefje, heeft
voldoend zichtbare woorden achtergelaten,
cm uw schandalig gedrag aan het licht te
brengen.
Ai Verduiveld.. Daaraan had ik niet
gedacht.
Dus mijnheer.u ontkent het niet
Och nee, waartoe zou dat dienen't
Is nu toch te laat. Enfin 't Is niet zoo
héél erg.
Aleid was op de bank, die zich in de hal
bevond, snikkend neergevallen.
Niet zoo héél erg brulde de kolonel, het
stoltenis onder de officieren, toen bleek
dat prins Leopold geen veldkruik bij
zich had. De „kleine prins" had het zoo
warm en verlangde meer dan ooit
naar een verfrischenden teug.
Do moeilijkheid werd echter opge
lost, doordat een soldaat Loriot ge
naamd, op zijn ruwe mijnwerkersma
nier, zijn kruik naar voren schoof met
de woorden „Hier. monseigneur,
neem eens een f linken slok", en zonder
eenigen omslag greep de prins den
kruik en gaf gevolg aan de uitnoodi-
ging.
Loriot was een uitstekend soldaat,
maar stond in Charleloi bekend om
zijn uiterst roodc politieke overtui
ging. Ditmaal dronk de zoon van den
koning der Belgen echter vol dank
baarheid met den socialistischen mijn
werker. Zoowel de prins als de mijn
werker beschouwden dit voorval als 'n
alledaagscli voorkomend geval tus
schen twee menschelijke wezens.
Eén maand voor den wapenstil
stand vond korporaal Loriot den dood
in liet Duitsche prikkeldraad na den
gehcelen oorlog t:e hebben meegevoch
ten.
is een schande Een groot schandaal, mijn
heer
Ho Ho Wat een dikke woorden.
Nou begrijp ik-er niets-meer van.. Wat-is er
toch, Aleid
Genoeg, mijnheer Uw briefje spreekt
van een „klein kittig ding".„vol gratie en
elegant"
Dat is ze oolc bevestigde Coen. U zult
haar aanstonds zien.. Tegen half vier zou ze
hier zijn.
Hier zijn Maar dat duld ik niet
brieschte de kolonel. Met welk recht komt zij
hier
Omdat ik nog een toertje met haar zou
willen maken, zooals was afgesproken, ant
woordde Coen.
Maar mijnheer Dat is verregaand onbe
schaamden mijn dochter dan?
O, Coen Hoe kun je snikte Aleid.
Nou begrijp ik er niets meer van
schreeuwde Coen. Wat bedoelen jullie
Wij bedoelen haar die uit uw brief,
mijnheer bulderde de kolonel.
Wel voor den drommelIk óók
Wat zou dat
Wat dat zou viel de kolonel weer uit.
Wel, mijnheer, wie of wat is zij uit uw brief
anders dan 'n
Sint Nicolaascadeau voor mijn vrouwtje,
natuurlijk onderbrak Coen zijn bulderenden
Sint Nicolaascadeau herhaalde de kolo
nel afwezig, ja, ja en ze beweegt zich
„sierlijk met lichten gang".wat is dat dan
Wel, geachte schoonpapa, het cadeau
voor mijn lieve Aleid Een lichte toer-
auto, voor twee personen, iets, wat ze heel
graag wilde hebben, naar mij bekend was.
Aha Daar is ze juist aangekomen, meen ik.
Coen opende de deur, en daar stond het
geschenk een sierlijk wagentje, een prach
tige, lichtbruin gelakte tweepersoons auto.
Aleid kon zich niet langer bedwingen. Zij
viel haar man schreiende aan de borst en
snikte om vergiffenis. De kolonel stond ver
bluft, was eenigszins verlegen met zijn min
der prettige figuur. Die schoonzoon scheen
dan toch maar prachtige zaken te doen, dat
hy zijn vrouw zoo'n prachtig Sint-Nicolaas-
cadeau kon geven.
Coen hield te veel van zijn Aleid, om haar
niet onmiddellijk vergiffenis te schenken. Hij
noodde haar tot instappen zij zouden even
een toertje maken om het karretje te beproe
ven.
Het gedrag van zijn schoonvader nam hij
niet „au sérieux", ofschoon dat feitelijk veel
tot het misverstand had bijgedragen.
Coen noodigde de ouders van zijn vrouwtje
den avond bij hem te komen doorbrengen, en
de koopman had blijkbaar beste zaken ge
daan den laatsten tijd, want nadat de Sint
voor ieder van het gezelschap een kostbaar
cadeau had bezorgd, werd de gezellige avond
met een schitterend souper besloten.
IN VIER BLADEN AD VERTEEREN
EENMAAL BETALEN 1
Wieringermeerbode.
Wieringer Courant.
De Polderbode.
Zij per Courant.