29e JAARGANG
DINSDAG APRIL 1938
Na. 40
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINQEN EN OMSTREKEN
GELOUTERD.
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG. DONDERDAG EN ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maan cl cd t 1.25.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER WIERINQEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telef. Intereomm. No. 19.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels
Iedere regel meer
f 0.50
f 0.10
BINNENLANDSCH NIEUWS.
IN DEN STRIJD TEGEN DE
WERKLOOSHEID.
Provinciegewijze onderzoek
van den eigen Werkloozen-
dienst.
Verschenen is een, 162 bladzijden
tellend, rapport van het N. V. V. inza
ke de uitvoering van openbare en
werkverschaffingswerken in Nederland
Wat Noord Holland betreft het vol
gende
Verbetering van den Polder Geest-
merambacht (wegenaanleg, maken van
een nieuwe afwatering, ruilverkave
ling, bruggenbouw, bouw van gema
len, woningbouw, outillage der bedrij
ven.) Verbetering van den polder „Vier
Noorder Koggen" op soortgelijke wij
ze. Droogmaking van de veenderij
De Eendracht." Beplanten gedeeite
Rijksweg no. 9 in de Wieringermeer.
Verbeteren van wegen (gemeente Win
kel), verlagen gedeelte van een dijk,
verbeteren van weggedeelten, het ma
ken van opritten, verbetering en ge
deeltelijk omleggen van wegen, verhar
den van een weggedeelte, verbreeden
van een weg in het Hoogheemraad
schap Noord-Hol landsch Noorder
kwartier verbeteren van wateringen
in het Hoogheemraadschap van Water
land werkzaamheden slot Egmonct
verwijderen van dood en onderdrukt
hout, bewerking van grond in verschil
lende gemeenten, verbeteren van toe
gangswegen, verbeteren van beboscht
terrein, aanleggen demonstratie-tuin
voor fruitteelt door Ontginningsmij.
Nrd.-Holland Verbetering waterin
gen en slooten verharden van een
weg, diverse werkzaamheden aan sloo
ten, grondwerken, werkzaamheden
lans spoorlijnen, bepanting en aanleg
van plantsoen, verbetering van sport
terreinen, doortrekken van een weg,
dempen van een sloot te Aalsmeer
plantsoen wierk, uitbaggeren van
vaarten, grachten en slooten,, verla
ging van bermen, herstelling, van be-
schoei-ingen, bestratingen, vernieuwen
en schoonmaken van riolen, maken
van een speelplaats, verbeteringswer-
ken gemeentelijk sportpark, aanleggen
van een wandelbosch van een gymna
sium, bouwrijp maken van een terrein,
aanleggen van een tunnel, aanleggen
van een weg, bouw van een brug te
Alkmaar Verbeteren van een verbin-
dingssloot, vervoeren van specie, ver
beteren van gronden, aanleg van een
weg naar Grootebroek te Andijk Uit
breiding jachthaven te Akersloot.
verhooging van de graan-
HEFFINGEN MET 50 pCt.
Gelijktijdige verlaging dei-
heffing op suiker.
Van bevoegde zijde wordt het vol-
gende medegedeeld
FEUILLETON.
21.)
De Heer Hartema betreurde met zijne doch
ter, dat hare laatste poging schipbreuk had
geleden, maar overigens scheen hij niet slecht
geluimd. Hij had een brief gehad van Van
Baaten, waarin deze hem verzocht om zoolang
Kamper, die zijn huis in Amsterdam en zijn
buiten bij Laren met het meubilair had ge
kocht, nog niet in het land was, een wakend
oog op het een en ander te willen houden en
te administreeren, voorzoover er administra
tie gevorderd werd. Een bepaalde belooning
was daarbij niet toegezegd, maar Kampei-
was een rijk man en bovendien royaal, zoodat
hij hem zeker een ruim cadeau voor zijne
moeite zou geven.
„Ik begrijp niet, hoe u dit kunt aannemen,
vader, want nu zult u van tijd tot tijd daar
heen moeten gaan."
„Nu, wat is daartegen
„Vindt u daar niets tegen Ik voor mij, ik
zou niet meer in die huizen willen komen ik
moet trachten te vergeten, dat ik ooit daar
gewoond heb."
„Maar waarom wilt ge eene aangename
herinnering moedwillig vergeten, Ida
„Omdat die mij in mijn tegenwoordigen
toestand onaangenaam zou stemmen. Ik moet
hier lijden en werken."
De Hartema zag zijn dochter verbaasd aan.
Zoo iets had hij nooit gedacht van haar te
zullen hooren. Onwillekeurig wierp hij eert
blik naar het boekenkastje hij merkte de
ledige plaats op. Het boek lag op tafel.
„Wat is dat, Ida vroeg hij daarop wij
zende.
„De „Imitation de Jésus-Christ", vader."
„En ben je daarin aan het lezen
„Ik heb er maar één zin in gelezen, maar
die heeft mij gezegd, wat ik doen moet
„Souffrir et travailler."
Het kostte Ida echter moeite om moed te
houden. Vooral de tijd bij mevrouw van Dar-
sten doorgebracht, was een ware pijniging
Naar aanleiding van de voortge
zette daling van de graanprijzen gedu
rende de laatste maanden, heeft de Mi
nister van Economische Zaken besloten
de monopolieheffingen op den invoer
van tarwe, rogge, gerst, haver en mais
met ingang van Zondag 3 April j.1. te
verlioogen met een bedrag van f 0.50
per 100 Kg. Tegelijkertijd zullen de
daarvoor in aanmerking komende
overige invoerprijsyerschillen en
restitutie bedragen dienovereenkom
stig worden gewijzigd.
De Minister heeft deze beslissing ge
nomen in verband met de door de Re
geering gedane toezegging, de rogge
en gerstprijzen binnen de grenzen f 7.25
en f 8.25 te zullen handhaven. Met de
zen maatregel wordt dus slechts be
oogd de prijsdaling op te vangen en de
prijzen der granen weder op het peil
te brengen van eenige maanden terug.
De tengevolge van de verhooging
der monopolie-heffingen op granen te
verwachten grootere inkomsten van
het Landbouw-Crisisfonds hebben den
Minister ivoort's aanleiding gegeven
de crisisheffing op suiker met ingang
van 11 April 1938 tc vetlagen met een
bedrag van 1.12V& per 100 Kg.
Tot het nemen van dezen maatregel
heeft tevens de overweging bijgedra
gen, dat een verlaging van deze heffing
rechtstreeks aan den consument ten
goede komt en mede voor de suikerver
werkende inlustrie van beteekenis is.
DR. H. J. LOVINK
Oud-directeur-generaal van
Landbouw overleden.
Zaterdagmorgen is te Schevcningen,
72 jaar oud overleden dr. H. J. Lovink
oud-directeur-generaal van het depar
tement van Landbouw in Nederlandsch
Indie en oud-lid van de Tweede Kamer.
BUITENLANSCH NIEUWS.
JAMMERLIJKE TOONEELEN AAN
DE SPAANSCH-FRANSCHE GRENS.
Bagnères-dc-Luchon. de badplaats
in de Pyreneeën, op slechts enkele Km.
van de Spaansche grens gelegen, biedt -
zooals gemeld - onderdak niet alleen
aan duizenden burgers, maar ook aan
de overblijfselen van Generaal Gallo's
10 legercorps. Het verzorgen dei- gewon
den en het verplegen der zieken stelt
de hoogste eischen aan het gemeente
bestuur. Intusschen zijn tal van dokto
ren en verpleegsters naar Luchon ver
trokken ten einde hulp te bieden.
Tot de in Luchon aangekomen mili
taire leiders behooren generaal Gallo
zelf, de 35-jarige commandant van het
10e legercorps, verscheidene andere
legeraanvoerders, drie Russische offi
cieren en 3000 man van de 21e divisie
welke deel uitmaakte van het 10e leger
corps. De generaal verklaarde, dat hij
met een deel van de 31ste divisie van
voor haar herhaaldelijk was zij van plan die
betrekking op te geven, maar steeds wist zij
zich nog bijtijds te bedwingen.
De weken volgden elkander op en brachten
alleen dit mede, dat Ida meer aan haar werk
en aan haar moeielijkheden gewoon werd. De
eenige afwisseling in haar eentonig leven was
nu en dan de komst van Piet. Als hij een week
of drie, vier goed had gewerkt, want Piet was
ernstig aan den arbeid gegaan, dan beloonde
hij zich zeiven door den Zondag te Bij sterdam
te gaan doorbrengen. En dat bezoek was wer
kelijk de eenige afwisseling voor het stille
huisgezin, want Ida bleef steeds weigeren met
andere menschen om te gaan.
Het was niet lang vóór de groote vacantie.
Piet was over en Ida had met hem eene wan
deling gedaan.
Was het, omdat zij langzamerhand gewend
werd aan hare omstandigheden, of was liet
omdat zij een voorgevoel had van eene blijde
tijding, die haar aan den avond van dien dag
wachtte Eene blijde tijding, want toen zij
van hare wandeling terugkwam, vond zij
madame Grandjean bij haar vader, die haar
toeriep
„Hoor eens gauw, Ida, nu is er toch iets.
dat je pleizier zal doen."
En dat was werkelijk zoo, want madame
Grandjean kwam mededeelen, dat zij een
briefje had ontvangen van juffrouw Hoolstra
van den volgenden inhoud
„Hooggeachte Mevrouw
Deze is dienende om u mede te deelen, dat
ik na ernstige overweging tot het besluit ben
gekomen, de betrekking aan uwe school niet
te aanvaarden. Ik weet, dat ik u daardoor
niet in ongelegenheid breng, want dat te Bij-
sterdam eene juffrouw Hartema woont, die
zeer gaarne de vacature zal vervullen. U in
tusschen dank zeggende voor het in mij ge
stelde vertrouwen, heb ik de eer mij met de
meeste achting te noemen
Uw dienstw. dienares
A. Hoolstra."
„Ik begrijp niet hoe zij dat weet," zeide
madame Grandjean. Ida kleurde, want zij
schaamde zich eenigszins over het door haar
aan juffrouw Hoolstra geschreven briefje. Zij
de rest van zijn leger was afgesneden.
Hij stond voor het alternatief dooi'
de vliegtuigen te worden uitgemoord
of naar Frankrijk uit te wijken. Alle
wegen naar het Oosten waren afgesne
den en de bergweg "naar de grens was
de eenige, die nog open was.
Sinds 24 Maart waren zijn troepen
dag en nacht zonder rustpoos in actie
geweest. Zij leden ontzettende verlie
zen en hadden geen contact meer met
het Ministerie van Oorlog in Barcelona
Levensmiddelen en munitie bereikten
hun slechts met moeite.
Aan het front van Huesca stond gene
raai Gallo tegenover een colonne Itali
anen, Mooren en legionnaires. Gedu
rende 24 uur ondergingen zijn troepen
het schrikkelijkste bombardement'
van geschut en vliegtuigen. Granaten
en bommen decimeerden de gelederen.
,JËen voor een werden onze machine
geweren vernield", zoo vertelde de ge
neraal, „en twee onzer beste brigades
werden als het ware weggevaagd. Een
derde brigade werd gezonden om de
positie aan de Cinca te verdedigen en
van dat moment waren we alleen op de
frontlinie. De generale staf gaf ons or
der terug te trekken. Wij begonnen in
de richting van Barbastro te wijken,
doch werden Noordwaarts gestuwd.
Wij poogden ons te herstellen door
bezit te nemen van een bergtop, van
waar wij ons in het hart der bergen
konden nestelen om een guerrilla te
voeren. Wij werden daarin verhinderd
door een snelle beweging van den vij
and en moesten gestadig terugtrekken
totdat wij de Fransche grens overschre
den. De luchtmacht bleef onzerzijds
in gebreke. Wij zagen geen een van
onze vliegtuigen gedurende den strijd.
Intusschen blijven de berichten uit
Parijs melding maken van de aan
komst van vluchtelingen in Zuid-
Frankrijk. De meesten van hen verkee
ren in allerbedroevendsten toestand
zij hebben ontzettende ontberingen ge
leden tijdens hun tocht over de be
sneeuwde wegen. Vëlén zijn onderweg
ingestort en moesten aan hun lot wor
den overgelaten. Een jammerlijk
schouwspel dat slechts den wensch
doet opkomen, dat deze verschrikking
het spoedig einde van den burgeroor
log moge beteekenen.
De stad. die niet kan worden
gebombardeerd.
Er blijkt een Spaansche stad te zijn,
vlak bij het oorlogstooneel, die door
Franco's vliegers zorgvuldig wordt ont
zien. Deze stal heet Llivia en bevindt
zich vlak bij Puigcerda, maar zij is ge
heel door Fransch grondgebied omge
ven. Zij is als het ware een eiland in
Frankrijk en door een weg van 2 Km.
lengte met Puigcerda verbonden.
Deze eigenaardige toestand dateert
uit de 17e eeuw, toen Spanje er krach
tens het z.g. Verdrag der Pyreneeën in
toestemde 33 dorpen aan Frankrijk
zag dat haar vader daarover wilde spreken,
maar zij gaf hem nog bijtijds een wenk om
te zwijgen. Deze wenk was door madame
Grandjean niet opgemerkt, maar wel de
kleur van Ida, die niet spoedig verdween.
„Was het niet het geval," ging madame
Grandjean voort, „dat ik nu in de gelegenheid
ben om u de plaats aan te bieden, dan zou
ik misschien eenigszins gepiqueerd zijn over
de handelwijze van juffrouw Hoolstra.
Ida antwoordde, dat mevrouw wel goed
voor haar was en dat zij gaarne de betrekking
aan nam, en nadat men afgesproken had,
dat Ida den volgenden dag bij madame
Grandjean zou komen om nadere inlichtin
gen te ontvangen, vertrok deze.
„Welnu, Ida zeide haar vader, „nu is er
toch één lichtstraalik hoop dat er meer
zullen volgen."
„Laat ons het hopen, vader," zeide Ida, „als
er nu maar niet weder een kink in den kabel
komt."
„Niet al te pessimistisch worden, Ida," zeide
haar vader. „Laat ons liever dankbaar zijn
voor hetgeen wij vandaag verkregen hebben.
Nu kun je de lessen bij mevrouw van Darsten
opzeggen en dat was toch zulk een vurig ver
langen van je.
DERTIENDE HOOFDSTUK.
Na eene voorspoedige reis was van Almen te
Melbourne aangekomen. Reeds dadelijk had
die stad, die met recht een der bestgebouwde
en schoonste steden van de wereld kan ge
noemd worden, een allergunstigsten indruk
op hem gemaakt.
Melbourne is gelegen op zeven heuvels, die
met zachte glooiingen naar de rivier afloo-
pen. De breede straten doorkruisen elkander
rechthoekig. Tal van pleinen, parken en open
bare tuinen geven aan de stad een ruim en
behagelijk aanzien. Van Almen had den eer
sten dag zijn intrek in een voornaam hotel
genomen, maar was al spoedig vertrokken
naar een „boardinghouse" in Collinstreet, een
der hoofdstraten van Melbourne. Hij had daar
een zeer goede kamer gekregen en was wel
dra in kennis gekomen met de overige gasten.
Daaronder had vooral een jong Duitsch
meisje, dat het Ehgelsch eenigszins gebrekkig
af te staan. Aanvankelijk behoorde
ook Llivia daartoe, maar de Spanjaar
den beweerden dat Llivia geen dorp,
doch een stad was, en Llivia bleef
Spaausch.
Het gevolg is, dat vliegtuigen, wilden
zij Llivia bombardeeren, over Fransch
gebied zouden moeten vliegen, hetgeen
natuurllijk tot. complicaties zou leiden
De politie in Llivia bestaat uit een
chef en 3 man het aantal inwoners
bedraagt eenige honderden. Het is nu
wat voller geworden, nu er vluehte
lingen binnenstroomen. Maar overi
gens bewaart de stad haar kalmte,
want haar „kan toch niets gebeuren."
DE „KOUDE-POOL" IN SIBERIë.
Tot nu toe gold als de „koude-pool"
d.w.z. als de koudste plek op de aarde,
de streek van Werchojansk in Siberië.
Des winters daalt daar de thermome
ter tot 70 graden Celcius. De gemiddei-
temperatuur in de wintermaanden be
draagt in Werchojansk 50.4 graden
Celsius onder nul, hetgeen het laagste
gemiddelde was, dat men kende.
Prof. Obroetsjow heeft nu in de
,,Wetsjernjaja Moskwa" medegedeeld,
dat hij na een ervaring van 12 jaren
heeft kunnen vaststellen, dat er in Si
berië een plaats bestaat, waar het nog
kouder is dan in Werchojansk. Het is
Ojmekon aan de rivier de Indigirka.
In 1933 is te Ojmekön een meteoro
logisch instituut opgericht en het.,
staat nu vast, dat het te Ojmekon
4 a 7 graden kouder is dan te Wercho
jansk. Des winters zijn daar vorsten
geregistreerd van 78 graden Celsius.
Ojmekon en zijn omstreken hebben
een bevolking van ongeveer 1000 zielen
De inwoners verdragen de koude zon
der nadeel. Behalve rendieren hebben
zij ook paarden en koeien, klein van
stuk en met een dikke vacht begroeid.
Interessant is, dat de koeien en
paarden uit Werchojansk de koude
in Ojmekon niet kunnen verdragen.
De Ojmekoners zeggen, dat de Wercho-
jansche paarden in Ojmekon omkomen,
omdat „hun koppen bevriezen".
De overheid heeft er dus van moeten
afzien, het Werchojansche vee naar
Ojmekon te laten overbrengen.
GEMEENTE WIERINGEN.
Nop-stop-revue der Twee Werelden.
Wanneer men als verslaggever op
dracht krijgt een revue krijgt te ver
slaan, heeft men er niet direct een
idee van, welke scènes zullen worden
opgediend. Het was een revue, aange
kondigd als „revue der twee werelden"
welke opgevoerd zou worden door het,
gezelschap „Dynamo." Meer was ons
niet bekend.
Toen wij Zaterdagavond in „Concor-
dia" arriveerden, zat de zaal tot den
nok toe vol. Onze eerste indruk was
verkeerd te zijn en in plaats van een
revue een politieke lezing te zullen hoo
ren, daar aan de wanden groote ctoe-
'ken prijkten met politieke leuzen.
Al spoedig konden wij constateeren
dat hier iets opgevoerd zou worden,
uitgaande van de Afd. Wieringen der
(Inter. Roode Hulp.) Vanzelfsprekend
was deze avond als propaganda-avond
bedoeld, hoewel niet als zoodanig aan
gekondigd.
Wat nu te zeggen van de revue
Het scenario .was nagenoeg geheel op
politieke leest geschoeid,, doch wat de
opvoering als zoodanig betreft niets
dan lof.
Muziek, decors, ko:;om de
geheele show kon gerust gezien wor
den. De medewerkenden maakten een
beschaafden indruk, hetgeen niet al-
tijr van revue's gezegd kan worden.
Enkele scènes waren ons niet recht,
duidelijk. In den beginne boogt men
Rusland Even later hij het bezoek aan
Mars wordt de dictatuur gehekeld,
waarbij niet duidelijk uitkomt, of men
de fascistische of bolsjewistische dicta
tuur bedoelt
Het ligt niet op onzen weg ons te vel
diepen in de kern der revue, en daar
om bepalen wij ons tot de opvoering
zelve.
Wie ons het meest kon bevredigen,
was de first-class-revue man, Jan de
Lemmer. Zoowel mimiek als spreek
wijze deed ons steeds weer denken aan
Buziau en vooral hij wist zijn momen
ten te kiezen. En dat is een goed ding
voor een komiek.
De dames gaven prachtige dansen en
b.v. de klokkendans onderscheidde
zich door prachtige costumeering.
Zeer veel humoristische momenten
waren oorzaak,, dat het publiek van
tijd tot tijd het uitbrulde van het la
chen. Over het algemeen genomen wa
ren de acteurs zeer goed in hun rollen
en de satirieke opmerkingen buiten
beschouwing latende, kunnen we zeg
gen, dat ook de parlando goed gekozen
was. Om kort te gaan, een goed opge
voerde revue, waarvan vele menschen
hebben genoten.
De heer G. van Dijk opende en sloot
deze avond namens afd. Wieringen
I. R. H.
BIO VACANTIE-OORD.
Vrijdag 15 April a.s. zal de Paasch-
collecte voor de Stichting Bio-Vacan-
lieoord met aller medewerking een
aanvang nemen.
Terwijl er in het Bio-Vacantieoord
„Russenduin" te Bergen aan Zee in
één jaar 900 kinderen verpleegd kun
nen worden, kon men in 1937 niet
meer dan 734 kinderen uitzenden.
Dit is weliswaar een belangrijk aan
tal, vooral als men in aanmerking
neemt, dat aan de uitzending en ver
zorging dezer 734 kinderen een som
sprak, zijn aandacht getrokken. Den tweeden
dag van zijn verblijf in dat huis, was hij aan
het diner naast haar gezeten en had haar al
spoedig voorgesteld of zij niet liever Duitsch
met hem wilde spreken, welk voorstel gretig
door haar werd aangenomen.
Grete von Lützestein, want dat was haar
naam, was een frissche blondine met rozen
op de wangen. Een critisch beschouwer zou
haar misschien met het oog op haar leeftijd,
want zij was ongeveer 20 jaar oud, iets te
massief gevonden hebben, wat thans zooveel
kwaad niet deed, maar wat toch voor de toe
komst wel wat te veel beloofde. Blijkbaar
vond zij groot genoegen in het gezeischap van
Van Almen het had haar reeds dadelijk
aangenaam aangedaan, dat hij zoo goed
Duitsch sprak, want Grete dweepte mee haar
vaderland en alles wat daarop betrekking
had. Reeds den derden dag wist van Almen,
want Grete was bijzonder communicatief
ongeveer alles van haar af en had ook
vernomen, waar zij op kostschool was geweest.
Daar hij vroeger wel eens gehoord had, dat
dit dezelfde kostschool was, waar Ida haar
laatste opvoeding had genoten, lag de vraag
voor de hand, of zij Ida daar niet gekend had,
waarop Grete in de hoogstdravendste termen
had gezegd, dat Ida op school hare boezem
vriendin was geweest, dat zij dat eigenlijk
nog was, hoewel zij moest erkennen, dat zij
elkander niet al te trouw hadden geschreven,
maar dat zij het voor een bijzonder voorrecht
hield, hier in deze verre gewesten een goed
vriend van hare intiemste vriendin te mogen
ontmoeten van Almen moest dan ook alles
van Ida vertellen wat hij wist en Grete riep,
toen van Almen aan dezen wensch voldaan
had, vroolijk uit„Ik zie wel, dat zij is ge
bleven wat zij altijd was „het Prinsesje."
Gretes vader was benoemd tot hoogleeraar
aan de universiteithij wijdde veel tijd aan
zijne studies en Grete was dus veel met hare
moeder alleen. Onwillekeurig had van Almen
zich langzamerhand bij die familie aange
sloten, en zoo gebeurde het menigmaal, dat
hij, daar de oude dame zich slechts moeilijk
kon bewegen, met Grete wandelingen deed,
die haar veel genot verschaften en haar ge
leider ook niet onwelkom waren, omdat hij
daarvan gebruik kon maken om over Ida te
spreken.
Wat de zaken betrof, hierin was van Almen
zeer teleurgesteld hij had, in de stad zijn
de, zulke wonderen van dit land gehoord, dat
hij langzamerhand in de dwaling was ge
raakt, dat te Melbourne, komen en fortuin
maken synonieme uitdrukkingen waren
hierin bedroog hij zich echter deerlijk, het vet
was hier ook al, zooals men dat noemt, van
den ketel. Wel zou hij een goed bestaan kun
nen vinden, maar daarvoor behoefde hij niet
naar Australië te gaan, want dat had hij te
Amsterdam ook. Hij begreep echter, dat hij
niet spoedig moest oordeelen, maar trachten
met veel menschen in aanraking te komen,
dan zou hij over eenige maanden beter op de
hoogte zijn. Daar hij nog geen bepaalde za
ken deed, maar het meer zijn streven was
relaties aan te knoopen, had hij veel tijd be
schikbaar en zoo was hij langzamerhand op
zulk een vertrouwelijken voet met Grete ge
komen, dat hij er zelfs eenigszins bevreesd
voor werd. Hij vond haar een aardig, vrien
delijk kind, dat aangenaam kon praten, maar
ook niet veel meer. Doch hij was begonnen te
bespeuren, dat Grete misschien wel wat meer
in hem zou wenschen te vinden. In het begin
had hij altijd getracht over Ida te spreken
en Grete had dit trouw gedaan, maar op den
duur begon zij het onderwerp wel wat verve
lend te vinden, te meer omdat zij met den
scherpen blik, aan verliefden eigen, had mee-
nen op te merken, dat het hart van Van Al
men aan Ida hing. Blijkbaar, zoo dacht Gre
te, heeft hij haar ten huwelijk gevraagd, maar
is hij afgewezen. Hij zou anders niet naar
Melbourne gekomen zijn, daar hij rijk genoeg
was en er dus voor het geld verdienen vol
gens het zeggen van Van Almen, zijn hoofd
doel geen reden kon bestaan.
(Wordt vervolgd.)
IN VIER BLADEN AD VERTEER EN VOOR
EENMAAL BETALEN I
Wieringermeerbode. t
Wieringer Courant.
De Polderbode.
Zij per Courant,
