29e JAARGANG
DONDERDAG 10 JUNI 1938
No.ee
NIEUWS- EN ADVERTENTIES
WIERINGEN EN OMSTREKEN
LAD VOOR
EEN MATTE OF GEBRUINDE TEINT STAAT ALTIJD CHARMANT
GEL OUTER D
REISBUREAU W.A.C.O.
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
Lm*
BUREAU
ADVERTENTIëN
DINSDAG. DONDERDAG EN ZATERDAG
UITGEVER
a
Hippolytushoef Wieringen
Iedere regel meer
f 0.10
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.25.
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
Telef. Intercomm. No. 19.
Van 1 5 regels
f 0.50
CRISIS - BUREAU.
BIGGENMERKEN.
Van bevoegde zijde vernemen wij,
dat van 23 tot 28 Mei 1938 zijn aange
bracht 41985 biggenmerken, tegen
over 43434 in de ■overeenkomstige
periode van 1937.
Van de toekenning 1938 zijn tot 28
Mei 1.1. gebruikt 606076 merken tegen
over 647402 merken van de toeken
ning 1937 op het overeenkomstige
tijdstip van het vorige jaar.
Voor een juiste beoordeeling diene
dat van 1 Januari tot genoemden da
tum in totaal zijn gemerkt 868805 big
gen, welk aantal voor hetzelfde tijd
vak van 1937 bedroeg 797541.
Hoewel van de in Mei gehouden land
en tuinbouwinventarisatie nog geen
volledig resultaat bekend is„ blijkt uit
de voorhanden gegevens reeds duide
lijk, dat het aantal fokzeugen ten op
zichte van vorige jaren zeer aanzien
lijk is uitgebreid. De verwachting is
dan ook gewettigd, dat het aantal big-
gengeboorten in de eerstvolgende
maanden sterk zal stijgen.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
ONGELUK OP EEN KERMIS
Twee zwaar gewonden.
De zomerkermis te Brunssum werd
Maandagavond verstoord door een
ernstig ongeluk. In volle vaart geraak
te een schuitje van een z,ig. trekschuit
molen los, met het gevolg, dat de vier,
personen, die zich daarin bevonden,
op den grond vielen. Hoewel onmiddel
lijk met alle kracht werd geremd, kon
niet worden verhinderd, dat de andere
schuitjes over de menschen heen vlo
gen. Van hen werden twee zwaar en
twee licht gewond. Surveileerende le
den van de plaatselijke afdeeling van
het Roode Kruis .verleenden de eerste
hulp. Van de slachtoffers, had een in
woner van Heerlen, behalve verschei
dene vleeschwonden, een hersenschud
ding opgeloopen, terwijl een dame even
eens uit Heerlen, een knieschijf brak
en ernstige beenkneuzingen kreeg. De
beide anderen hadden hoofdzakelijk
schaafwondlen. Een geneesheer uit
Heerlen heeft, de gewonden behan
deld, waarna de twee eerstgenoemde)!
naar het Ziekenhuis zijn vervoerd.
Het ongeluk moet worden toege
schreven aan het losraken van een
kabel.
SLAGERSVERGOEDING VOOR
BLIKGEHAKT.
De slagers, die voor de gemeentebe
sturen blikgehakt distribueeren op
bons laan werkloozen en 'behoeftigen,
ontvingen daarvoor tot dusver een
vergoeding van U/a of 5% cent per blik
al naar gelang of niet een grossier
was ingeschakeld.
Het spreekt van zelf, dat dit een
onvoldoende vergoeding was voor hun
moeite, pakpapier enz. Daarom had
had de Ned.. Slagershond verzocht,
deze vergoeding te brengen op 5 cent
per blik (tot dusver kreeg de gemeen
te het gehakt geleverd voor 31 cent
per blik, waarop kwam 2*4 cent voor
slager en grossier, dus in totaal 33Va
cent de prijs voor de werkloozen be
draagt 371/2 cent, zoodat de gemeente
4 cents overhoudt voor haar moeite.)
Thans heeft de Minister van Sociale
Zaken bepaald, dat de inkoopsprijs
voor de gemeenten, die via de siagers
distribueeren, het gehakt, te rekenen
van 5 Juni j.1. af, geleverd zullen krij
gen voor 3U cents, dus 1 cent lager,
welke cent dan ten goede moet komen
aan de slagers, die voortaan dus
21/) of 3*2 een1: zullen ontvangen.
„KARIMATA" EEN TECHNISCH
WONDER.
Het ideale werktuig om de
Lutineischatten naar boven
te brengen.
Maandagmiddag 12 uur werd reeds
de honderdduizendste emmer met
,/Lutinezand" opgebaggerd.. Elkje em
mer bevat 400 liter, zoodat reeds
40.000 kubieke meter zand is boven
gebracht. Rustig werken dc machtige
machines door, dag en'nacht zonder
ophouden en het mag zeker wel als
iets heel bijzonders worden be
schouwd, dat de geheele, zeer ingewik
kelde installatie der' „Karimata" nog
geen oogenblik heeft gehaperd. Het
gevaarte is zoo van de werf naar het
Lutine-terrein gesleept zonder prac-
tisch te hebben proef gedraaid. Een
woord van hulde aan den Nedei'land-
schen scheepsbouw in liet algemeen
en aan de N.V. J. en Iv. Smit's Scheeps
werven, die dezen grootsten tinmolen
ter wereld in acht maanden hebben
gebouwd, is hier zeker op zijn plaats.
Al het zand dat boven wordt ge
bracht, wordt in de kolossale wascli-
inrichtiUjg zorgvuldig onderzocht.. Al
les wat geen zand is wordt afgezon-
lerd. Een grootc hoeveelheid kleine
Lutinespijkers, stukken koper van de
huidbedekking, alsmede een zilver
stuk werden reeds uitgediept. Alles op
dc „Karimata" is uitermate sterk en
zwaar. De zware baggeremmers, die
van speciaal staal zijn gemaakt zijn
zóó sterk, dat zij dwars door een wrak
heen kunnen baggeren en de stukken
hiervan boven brengen. Het vaartuig
zelf is buitengewoon zeewaardig. Zelfs
Maandag, toen er bij een Noordelij
ken wind hooge golven stonden, kon
er toch nog worden doorgewerkt.
In den nacht kwam er te veel wind.
Windstooten van veel kracht werden
geregistreerd. De zee was zóó hoog,
dat het voor- en achterschip werden
bedolven. Toen moest het baggeren
worden gestaakt en ook Dinsdag kon
wegens hooge zee niet worden gewerkt
De Karimata" blijft echter op het
„l,utine"-teri'ein liggen. Maandag
avond ongeveer half twaalf, brak plot
seling door een opkomende breker de
kettingschijf, bestaande uit een twee-
duimsketting met een vijftons anker.
Gelukkig lagen echter nog een aantal
ankers uit, zoodat er geen gevaar was
voor op drift slaan. Doch ook wanneer
deze staaldraden waren gebroken,
zon men moeilijk van gevaar hebben
kunnen spreken. Immers de sleepboo-
ten Holland, Texel, Volharding en
Neptunus, tezamen meer dan 3000 P.K.
lagen in de onmiddellijke nabijheid
gereed om op het eerste sein vast te
maken. De Karimata" is hét schip
voor de „Lutine."
Het personeel van de Biüitonmij. is
bij uitstek deskundig. De kans dat de
Lujtinieschatten nu: eindelijk zullen
worden geborgen, is ongetwijfeld
zeer groot.
INTERNATIONALE WANDELTOCHT
VAN VIER-JARIG KIND.
De 4-jarige Leni Huisdier te Epe, een
plaatsje op Duitsch gebied ongeveer
15 Km. van Enschedé, mocht Zondag
met een 12-jarigen buurjongen een
wandelingetje maken. Maar er was
kermis te Gronau en beiden stelden
zich wonderveel voor van een tocht
naar de kermis. De drie Km. naar het
kermisterrein waren spoedig, afgelegd
onder gebabbel over het vele moois,
dat ze er zouden zien, maar bij het
kijken naar de vele kramen raakten
de kinderen elkaar kwijt en de kleine
Leni besloot - alleen naar huis terug
te keeren.
Een groo^e menschenstroom bracht
haar op een breeden weg en dat moest
wel de weg naar huis zijn, meende
ze. Ze liep en liep, ze besloot een zijweg-
in te slaan, dan zou ze er vast komen.
Zoo kwam ze in het open veld bij de
grens en daar ze in de verte woningen
ontwaarde stapte ze nog kordaat
door. Nog steeds kwam haar huis niet
in het zicht, al werden op den duur de
woningen steeds talrijker. Gelukkig
was er veel te zien dat haar belangstel
ling in beslag nam, maar op het laatst
was ze zoo vermoeid,,, dat ze ging zit
ten. Zoo ontdekte de familie V. haar
in de Veenstraat te Enschedé.
Men nam het doodelijk vermoeide
kind mee en weldra lag het te bed. De
politie werd inmiddels gewaarschuwd.
In Enschedé noch in de omliggende
plaatsen wist men dat er 'n kind werd
vermist. Het kind had bijna niets kun
nen zeggen, maar de paar woorden die
er uit gekomen waren, hadden wat
Duitsch geklonken en ook in haar
jurkje waren letterteekens van Duit-
schen vorm.
Amilda-crême, die tevens zoo goed is voor de huid, is verkrijgbaar in deze twee begeerde teinten. Mat en Bruin. Doos 50 en 25 ct
FEUILLETON.
49.)
„Ik beklaag je diep, maar ik heb het
recht niet om je te veroordeelen. Wie
weet, wat ik zou geweest zijn, als ik al
tijd in dezelfde omstandigheden was
geweest als jij."
„Dank je, Ida, dat is goed van je, dat
je dat inziet zoo dikwijls kan ik ie
mand als jou benijden, of zelfs iemand
als Ella zij denkt er niet aan een
slechte daad te doen. Waarom komen
zulke dingen in mij op Waarom niet
in een ander En als ze eens in mij
opkomen, dan is het alsof ik gedron
gen wordt om er aan te voldoen."
„Ja, Ernestine,, je hebt je vader te
vroeg verloren ik ben zeker, dat je
tot zoo iets niet in staat zoudt zijn ge
weest."
„Hoe weet je dat, Ida
.„Mevrouw Hoogwoud heeft mij alles
van je verteld, Ernestine."
„Wil je mij dan helpen om beter le
worden Misschien kan ik het, maar
'ik weet, dat ik hulp noodig heb en ik
gevoel het, jij zoudt mij kunnen helpen,
mij kunnen leiden, want ik heb veel
vertrouwen in je."
Ida trad op haar toe en gaf haar do
hand „Dat beloof ik je, Ernestine;
het zou mij een groote voldoening: zijn
als ik er iets aan doen kon, om je nog
eens gelukkig te maken, want dal
geeft geluk, Ernestine, als men zijn
plicht doet."
„Help me, 0111 dit geluk te verkrijgen;
dan zal ik je dankbaar zijn, innig dank
baar."
Na nog eenigen tijd met Ernestine
gesproken te hebben over hetgeen zij
zou beginnen als. haar straftijd geëin
digd was, nam Ida afscheid.
„Wil je soms alles op papier hebben.
Ida, wrat ik je heb verteld vroeg Er-
'nestine.
„Dank je, Ernestine, zij gclooven
mij wel."
„Zou er nog eens een tijd komen, dat.
ik ook geloofd wordt
„Zeker, Ernestine, misschien eerder
dan je denkt. Houd maar moed, en
mocht er soms weer eens een booze op
welling komen, beloof me, dat je die
dan bestrijden zult."
„Ik beloof het je, Ida. Ik zal doen
wat. ik kan.
Lang had het onderhoud geduurd en
eerst toen Ida de cel verliet, bedacht
zij, dat haar vader al dien tijd gewacht
had. Aan haar stralend gelaat zag de
heer Hartema dadelijk, dat zijne doch
ter haar doel had bereikt zij gunde
zich nauwelijks tijd om hem alles
nauwkeurig te vertellen, maar wilde
zich dadelijk naar het station spoeden,
'om naar Amsterdam te gaan en Piet
alles mede te deelen. Daar Piet per tele-
'gram bericht ontvangen had van hunne
komst, was liij te huis zijn uiterlijk
jdroeg de duidelijke sporen van hetgeen
hij doorgestaan had, nadat hij Ella den
brief had geschreven, die een eind aan
j hunne onderlinge verhouding maakte.
Na de positieve verzekering; van Ida,
'dat zij niets van de lasterlijke aantij
ging geloofde, waren de twijfelingen
'slechts zelden bij Piet opgekomen, ja,
'eigenlijk geloofde hij er ook niets meer
'van en had hij een diep berouw over
zijne overhaaste handelwijze. Maar Ida
had hem medegedeeld, hoe Ella de zaak
had opgenomen en daarom meende hij,
dat het hem niets helpen zou of hij al
naar haar toeging. Hoewel zij hem in
haar hart vergeven had, was de diepe
wonde, die hij haar door zijn wantrou
wen had toegebracht, niet genezen.
Toen Ida hem alles vertelde van haar
bezoek bij Ernestine, trof het hem diep,
dat de eerste aanleiding, tot de lasterlij
ke beschuldiging een daad van Ella
was, met het. doel hem genoegen te
doen zijne woede tegen Ernestine en
niet minder tegen Woudheim kende
geen grenzen. Zijn eerste aandrift was,
naar dezen tc gaan en hem op gevoelige
wijze voor zijn gedrag te straffen. Toen
Ida hem van dit plan terughield, omdat
dit wel aan zijn gevoel van wraak eeni-
ge voldoening zou geven, maar overi
gens de zaak niets verder zou brengen,
vroeg Piet wat hem dan te doen stond.
„Gij moet naar Leiden, Plet, en haar
nederig vergeving vragen dat is de
eenige weg."
„Zij zal mij niet willen ontvangen."
„Ik ga mede en ik zal je zaak beplei
ten en ik hoop van haar gedaan te krij
gen, dat, zij je ontvangt het overige
moet je dan zelf doen."
„Zou je met mij mede willen gaan
„Zeker, Piet, ik heb geen rust voordat
alles in orde is."
En zoo vertrokken Ida en Piet nog
denzelfden dag naar Leiden. De af-
i spraak was, dat Ida aan Ella 'n bezoek
J zou brengen en dat Piet dan na een uur
zou komen.
Bij haar aankomst vroeg Ida eerst
naar mevrouw Hoogwoud zij had aan
het meisje verboden haar naam te noe
men. Mevrouw was zeer verrast haar te
zien.
Nu werd er aan den Diiïtschen grens
post te Glanerbrug ge-infomeerd en
daar was juist het S.O.S. bericht over
Leni ontvangen. De vader bevond zich
nog op het politiebureau te Gronau en
kon telefonisch haar signalement aan
de Enschedésche politie aan de grens
opgeven.
Het kind werd per auto naar Gro
nau gebracht, waar de vader haar jui
chend in ontvangst nam.
De ouders zullen er wel voor zor
gen, dat het kind voorloopig niet meer
een internationalen wandeltocht
maakt.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
OVERSTROOMING IN CHINA
NEEMT CATASTROPHALEN
OMVANG AAN.
Meer dan 100.000 Chineesche
boeren zouden reeds omge
komen zijn.
Van Japansche zijde wordt gemeld
De dijk van Loenghai-spoorweg tus-
schen Kaifeng en Tsjengtsjau is reeds
op verschillende plaatsen weggeslagen
In den Zuidelijken dijk van de Gele
Rivier zijn tusschen Tsjengtsjau en
Kaifeng op 15 plaatsen gaten ontstaan
van 100 tot 150 M. breed. Het water
stroomt met ontzettende kracht en
snelheid Honan binnen, alles op zijn
weg meesleurend. Dit is wel een van
de groei ste overstroomingsrampen,
die China ooit heeft meegemaakt.
De pogingen der Japansche troepen
het water tegen te houden, worden be
moeilijkt door den aanhoudenden zwa
ren regenval. In Japansche militaire
kringen is men van meening, dat de
aanval op J-Iankau van het Noord-
Oosten uit thans weinig kans op spoe
dig succes heeft. Men vermoedt, dat de
Japansche legerleiding gedwongen zal
zijn de krijgs-operaties op het dal van
den Jangtse te concentreeren. In dit
geval zouden de Chineezen Hankau
echter beter kunnen verdedigen, daar
de overstroomingen een zeer gunstige
flankdekking beteekenen.
FOUT VAN DE POST REDDE DRIE
MENSCHENLEVENS.
Het postkantoor te Aarbus (Dene
marken) heeft Zaterdag een fout ge
maakt bij de bestelling, waardoor drie
menschenlevens zijn gered. De fout
werd begaan met een brief, waarop
aan het adres was toegevoegd „niet
te bestellen vóór Zaterdagmiddag."
Het postkantoor zag deze aanwijzing
over het hoofd en bestelde den brief
reeds des morgens.
De geadresseerde las hem met groo
te ontsteltenis. Hij was afkomstig van
een hem goed bekende dame, die mee
deelde, dat zij uit wanhoop had beslo
ten, een einde te maken aan haar le
ven en 'dat van haar twee kinderen.
De man huurde dadelijk een auto en
reed zoo snel mogelijk naar de woning
van de ongelukkige vrouw. De deur
was op slot, doch hij forceerde die en
trof de jonge vrouw aan bezig- een af
scheidsbrief te schrijven. Zij had de ra
men met papier dichtgeplakt en het
jwas haar plan als zij den brief af had
1 uitvoering te geven aan haar noodlot-
tig voornemen. Dit werd haar thans
belet en zij kwam nu ook tot het in-
zicht den strijd om het bestaan voort
I te zetten met het oog op de toekomst
van haar kinderen. Dezen werden
naar familie gestuurd en zelf werd
haar gelegenheid geboden haar zenu
wen tot rust te doen komen.
Op het postantoor te Aarbus ver
klaarde men bij uitzondering dank
baar te zijn dat er een fout in den
dienst was voorgekomen
OP BEZOEK BIJ MADAME LANDRU.
Hel hoofd omhoog
Zeventien jaren geleden werd de be
ruchte Landru door het Assisenhof
van Versailles na een opzienbarend
proces ter dood veroordeeld. Hij had
een zoo groot aantal vrouwen ver
moord - ei? enkelen harer daarbij le
vend verbrand - dat hij op dit gebied
/nog steeds als wereldriecordhouder
wordt beschouwd. Met zijn hoofd be
taalde hij zijn schuld, die hij evenwel
tot het laatste oogenblik weigerde ie
erkennen.
Wat is er sedertdien met zijn echtge
noote en vier kinderen gebeurd want
de massa-moordenaar was wettig ge
huwd en had twee zonen en twee doch
ters.
Madama Landru is zoo pas zeventig
jaren oud g-eworden, bij welke gele
genheid, een Parijsche journaliste haar
een bezoek bracht. De weduwe woout
nog steeds in dezelfde wijk. Zij was
niet schuldig, zoo redeneerde zij, waar
om zou ze vluchten
Nochtans spaarde „de lieve jeugd"
haar geen vernederingen. Doch zij
vreesde ze niet zij sprak hen- tóe,
en vroeg hen waarom ze zoo wreed
waren en langzamerhand liet ieder
haar met rust.
Toen de „zaak" in 1921 uitbarstte,
had zij sedert ettelijken tijd haar man
niet meer weergezien. Hij was het ech
telijk dak ontvlucht. Bij clen aanvang
van het onderzoek werd zij met haai*
oudsten zoon aangehouden, doch bei
den werden spoedig vrijgelaten.
Toen alles was afgeloopen, verkreeg
zij echtscheiding zij nam haar meis
jesnaam en worstelde zoo goed zoo
kwaad tegen het harde noodlot.
- In mijn geloof in God heb ik de
kracht geput om voort te leven. Ook
omdat zij 4 kinderen had, die over
tuigd waren dat hun vader onschul
dig was.
„Hoe is het met haar, mevrouw
vroeg Ida.
„Treurig, ik geloof niet dat zij het ooit
geheel te boven zal komen zij hield te
veel van Piet."
„Wil zij nog niets van hem weten
„Het is nog hetzelfde als toen je hier
het laatst waart, Ida zij heeft hem ver
geven, geheel vergeven, maar de angel
zit er nog."
,Zou zij hem niet eens willen zien,
als hij kwam om haar nederig vergiffe
nis te vragen
„Ik geloof het niet zij zegt dat het.
tot niets dienen zou, want die vergiffe
nis heeft hij reeds."
Ida trad een stap nader en fluisterde
mevrouw Hoogwoud toe „Piet is
hier. Ik zal trachten van haar gedaan
te krijgen, dat zij hem zien wil, En
mocht zij soms blijven weigeren, help
mij dan, lieve mevrouw, om uw doch
ter weder gelukkig tc maken, laat
Piet dan zonder hare vergunning bin
nen. Als zij werkelijk van hem gehou
den heeft, en hiervan zijn wij immers
zeker, dan geloof ik vast, dat als zij el
kander maar eens spreken, alles weder
terecht zal komen."
„Maar is Piet nu geheel ervan door
drongen, dat zij onschuldig is Dat
moet ik zeker weten, want anders wil
ik aan uw verzoek niet voldoen. De
minste of geringste twijfel zou haar een
nieuwen schok geven."
„Wees daarop gerust, mevrouw Piet
heeft nu diep berouw." Ida vertelde
daarop alles van haar bezoek hij Er
nestine zij was in de nieening, dat me
vrouw met de geheele zaak wel bekend
zou wezen, maar dat was niet het geval.
Met de grootste verbazing had me
vrouw Hoogwoud het geheele verhaal
Wilt U een heerlijke Vacantie tocht
Dan een meerdaagsche reis van het
REISGIDSEN GRATIS VERKRIJGBAAR.
Reisbureau W.A.C.O. HOORN, Breed 75.
Tel. 184.
gehoord, zij kon zich maar niet begrij
pen, dal Ella haar daarvan niets ver
teld had zij had gedacht, dat van de
beide brieven niets waar was zij had
gedacht, dat ze, wat de letter betreft, vol
strekt geen leugen inhielden, maar-
even diep bleef hare verontwaardiging
tegen de beide personen, die hare doch
ter zulk eene smart veroorzaakt had
den.
Ella was blij Ida te zien het was
haar eene afwisseling in haar zoo clroe
vig bestaan, met eene vriendin, die zij
volkomen vertrouwde, vrij uit te kun
nen spreken. Eerst deed Ida of het
slechts een gewoon bezoek gold, maar
•niet. lang kon het bij een gesprek tus
schen de twee meisjes duren, of het
onderwerp, dat beider harte vervulde,
moest ook aangeroerd worden.
J Nadat Ida aan Ella had verteld, dat
zij bij Ernestine was geweest en dat zij
'nu alles wist, ging zij voort
I „Je weet niet Ella, hoe het mij zeer
doet, om twee menschen, als jelui, die
ik beiden zoo liefheb, in smart te
zien, omdat ze van elkander geschei
den zijn, terwijl beiden er zoo onder
lijden de sporen zijn daarvan duide
lijk bij je zichtbaar, maar bij Piet ook"
„Ziet Piet er dan slecht uit
vroeg Ella met belangstelling.
„Ja, als je hem nu zag, dan zou hij
je weer doen denken aan den tijd van
zijne ziekte."
Slot volgt-
IN VIER BLADEN ADVERTEERBN VOOR
EENMAAL BETALEN
Wieringermeerbode.
Wieringer Courant.
De Polderbode.
Zij per Courant.