29e JAARGANG
DONDERDAG 11 Angnstup 1938
No. ©2
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
DE
DOKTERSVROUW,
REISBUREAU W.A.C.O.
W1ERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKBN
l)!N KJ lAÜ DONDERDAG EN ZATERDAG
ABONNEMENTBPRUB
per 3 maanden f 1.25
UITGEVER:
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wlerlngen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN
Van l 5 regels f q jq
Iedere regel meer r 0.io
BiNNENLANDSCH NIEUWS.
GERST EN ROGGE BEREIKEN WEDEROM
MINIMUM DER RICHTPRIJZEN.
Ondanks veriiooging der monopolie-
heffingen tot f 3.
Voor f 4.35, f 7.35 met de nieuwe tot f 3
verhoogde monopolie-heffing, wordt thans
Amerikaansche rogge op de Nederlandsche
markt aangeboden
Deze prijs benadert dicht het minimum
van den richtprijs van f 7.25—8.25 dien de
minister van Economische Zaken heeft ge
steld.
Met gerst is het al even zoo gesteld. Polen
biedt gerst aan tegen f 89 per last f 4.45 per
100 kg.,met 1' 3 heffing f 7.45. Er is niet de
geringste aanwijzing dat de buitenlandsche
markten voor deze granen zullen stijgen. De
oogstvooruitzichten zijn goed. Polen, dat nu
zoo goedkoop aanbiedt, was verleden jaar in
net geheel niet aan markt.
De Russische aanbiedingen zijn met f 5 a
f 6 per last gedaald en benaderde de Pool-
sche prijzen. Wanneer straks in sterke mate
aanbiedingen uit Noord-Amerika los komen
lijkt de positie van de markt op het tegen
woordig peil zeer wankel.
De bakkerij geeft vaak aan Russische rogge
de voorkeur boven inlandsche en ook som
mige buitenlandsche gerstsoorten worden
hier in den regel geprefereerd boven inland
sche. Met de vooruitzichten voor den afzet
van inlandsche voergranen ziet het er dus
maar matig uit en het blijft zelfs te bezien
of bij een heffing van f 3 per 100 kg de richt
prijzen niet beneden de minimumlimiet zul
len vallen.
Toch hooren wij nog van onderhandelingen
over uitvoer van inlandsche rogge en gerst.
Belgische brouwerijen zouden, evenals in
andere jaren, weer gerst koopen.
Wij hoorden prijzen van f 4.70 a f 4.74 noe
men, hetwelk met restitutie van heffing
f 7.70 a f 7.75 wordt voor de verkoopers. Ook
in Zwitserland wordt aangeboden. Op beide
markten moet echter het hoofd geboden wor
den aan de scherpe concurrentie van Polen.
BOERDERIJ.
GRAAN MAAIEN OOK DES NACHTS.
Met verlichten tractor en maai-raachine.
De machine heeft van het graan-oogsten
hier en daar een continu-bedrijf gemaakt. Op
Schouwen-Duiveland worden algemeen maai-
machines gebruikt, die door tractoren wor
den voortgetrokken.
De werktuigen worden 's avonds en 's nachts
verlicht en werken dan door. De vorige week
is men er in geslaagd een dezer werktuigen
in bedrijf te houden van Maandagochtend
iwee uur tot Donderdagavond negen uur, toen
een donderbui tot pauze dwong. Toen waren
echter reeds heele velden gemaaid.
Het graan-maaien wordt in een minimum
van tijd en met een minimum van mensche-
lijke arbeidskracht volbracht, wanneer men
dat met vroeger vergelijkt. Werkt het weer
in den oogsttijd niet sterk tegen, dan is er
kans, dat de oogst daardoor ook eerder in de
schuren is dan voorheen.
Wie in het Zeeuwsche land in den donkeren
nacht over de velden staart, ziet daar de felle
lichten der maaimachines, die rusteloos voort
gaan het graan te snijden.
„HITTEPETIT" GESTAAKT.
Leider heeft zijn artisten niets
uitbetaald.
De voorstellingen van de operette „Hitte-
petlt" in het Rika Hoppertheater te Amster
dam zijn gestaakt, nadat gebleken was, dat
j de leider van het gezelschap, de heer Charles
Braakensiek op den betaaldag Vrijdag 1.1. zijn
altisten niets kon uitkeeren hij beschikte
niet over de geringste middelen om aan zijn
verplichtingen te voldoen.
De artisten, die van allen kant waren aan
gezocht om aan de uitvoering van deze ope
rette mede te werken, waarbij hun werd ge
zegd dat de salarissen gegarandeerd waren,
hebben dus een week gespeeld zonder daar
voor het minste te ontvangen. In de hoop, dat
er voor hen nog iets te verdienen zou zijn,
heeft de directeur van het Rika Hopperthe
ater, de heer Sellmeijer, alsnog de kosten van
de voorstelling van Zaterdagavond voor zijn
rekening genomen. Aangezien de heer Braa
kensiek toen echter evenmin theaterhuur en
gages kon betalen, zijn de voorstellingen daar
na gestaakt. Het Rika Hoppertheater blijft
voorloopig gesloten.
Nader wordt gemeld, dat onder de artisten
zeer felle ontstemming bestaat jegens den
heer Braakensiek, die enkele optredenden
heeft bewogen naar Amsterdam te komen,
waar zij pension hebben betrokken en waar
voor zij dus de noodige kosten hebben ge
maakt. Dit zou zijn gegaan, omdat men niet
op deeling, doch tegen vaste salarissen zou
spelen, terwijl de heer Braakensiek het voor
stelde, dat deze salarissen waren gegaran
deerd. Nu het is gebleken, dat de leider van
het voor deze gelegenheid gevormde gezel
schap niet over de geringste middelen be
schikt, hebben de artisten zich verzekerd van
rechtskundigen bijstand, teneinde te doen
nagaan of op grond van de door den heer
Braakensiek gedane toezeggingen een civie
le dan wel een strafactie tegen deze tooneel-
leider kan worden ingesteld.
PADVINDER VERDRONKEN.
In een der putten even buiten de zwemin
richting „De Leemputten" bij Dorst onder
Breda,in welk dorp eenige padvinders uit Den
Haag met hun leider kampeerden, is Dins
dagmiddag de 17-jarige padvinder Ditmes uit
Loosduinen bij het zwemmen verdronken.
Toen de jongen, die doofstom was, werd
vermist, zijn de padvinders te water gespron
gen en konden na herhaaldelijk duiken het
slachtoffer op het droge brengen. Doktoren
konden slechts den dood constateeren.
ANGSTIGE MINUTEN OP VLIEGVELD
WAALHAVEN.
Vliegtuig vloog rond met één wiel.
Minuten van angstige spanning heeft men
dezer dagen beleefd op het vliegveld Waal-,
haven. Minuten van nog grooter spanning
heeft de invlieger Coppes van de Koolho-
venfabrieken beleefd boven Waalhaven. Zijn
proeftocht met het nieuwste exemplaar van
het jachtvliegtuig F.K. 55 was ten einde. Hij
wilde dalen. Het toestel schoot snel omlaag
de landingssnelheid is zeer groot. Maar
de machine daalde met slechts één wiel
Een hachelijk moment. Beneden zwaaide de
lieer Koolhoven met breede gebaren, naar
Coppes, die natuurlijk niet naar beneden
keek, maar zijn aandacht noodig had voor
het toestel, dat hem met de signaalinriehting
waarschuwde er blijft een wiel hangen. En
Coppes trok snel weer op en hervatte zijn
rondvlucht boven het veld met één wiel.
Het invliegen vannieuwe toestellen is en
blijft een hachelijk bedrijf, Coppes heeft het
dien middag wel ondervonden De F.K. 55 is
het moderne, tot in alle onderdeelen goed
verzorgde jachtvliegtuig, dat verleden jaar te
Parijs op de Luchtvaarttentoonstelling aller
FEUILLETON.
Naar het Engelsch.
23.)
Op den dag vóór de opening van de jacht
ontving George Gilbert een opgewonden brief
van zijn ouden vriend Sigismund Smith. „Ik
kom een dag of wat bij u doorbrengen, beste
jongen," schreef hij, „om de rook van Lon
den uit mijne poriën te verdrijven en te zien
welk eene soort van huisvrouw gij van "miss
Isabella Sleaford gemaakt hebt.
De heer Smith kwam den volgenden mor
gen met een vroegen trein te Warncliffe aan
en zette zijne reis naar Graybridge voort in
een bus die niet minder moordtuig inhield
dan passagiers. Hij was zeer opgeruimd en
praatte aan één stuk door tegen Isabella die
te huis gebleven was om hem te ontvangen,
en hem hartelijk verwelkomde. Zij zat tegen
over hem onder vroolijk gekout.
„En nu moet gij mij ook eens vertellen, Iz-
zie, hoe het u gaat," ging hij voort„maar
eigenlijk behoef ik niet te vragen of gij ge
lukkig zijt, want gij hebt er nooit zoo goed
uitgezien. Ik geloof dat George zich geluk
mag wenschen dat hij het liefste vrouwtje in
heel Midlandshire de zijne kan noemen."
Mevrouw Gilbert bloosde, maar de geluk
kige glimlach stierf weg op hare lippen. Er
was iets, een zeer vaag iets, dat haar deed
twijfelen of George wel zooveel reden had
om zich gelukkig te gevoelen.
„Ik vervul altijd zijne wenschen," zeide zij
naïef, „en hij is vriendelijker tegen mij dan
mama ooit geweest is, en geeft er niet om of
ik onder het eten zit te lezen. Gij weet hoe
boos mama daarover kon worden. Maar, Si
gismund," ging zij voort op opgewonden toon,
,.ik heb u nog niet verteld dat wij te Mordred
geweest zijn, op Mordred Priory, op een
lunch.
Met Sigismund kon zij over Mordred en den
heer van Mordred praten. Hij was niet zoo
als George, en kon sympathie gevoelen met
hare verrukking over dat aardsche paradijs.
„Kent gij Mordred?" vroeg zij.
„Het dorp Mordred ken ik'zeer goed," ant
woordde de heer Smith, „en het kasteel moest
ik ook zeer goed kennen. De vader van den
heer Lansdell was een cliënt van mijn va
der, en toen Roland les kreeg in de oude ta
len, mocht ik op het kasteel komen om ook
in die lessen te delen, maar ik moet zeggen
dat ik op een warmen zomeravond liever
cricket speelde op het land buiten Warn
cliffe."
„Gij hebt hem gij hebt den heer Roland
Lansdell als jongen gekend vroeg Isabella
met open mond.
„Ja zeker, lieve Izzie, maar gij behoeft er
zulke groote oogen niet om op te zetten. Ik
herinner mij Roland heel goed het was een
uitstekende jongen, maar een echte dandy,
met glacé handschoenen, een goud repetitie-
horlogie, en zoo al meer. Hij bezat een over
vloed van verfdoozen, en wandelstokken, en
vischtuig. Ik heb schermen van hem geleerd,"
voegde Sigismund er bij, zich plotseling in
postuur zettende en met de hak van zijn laars
appél slaande.
„Kom, mevrouw Gilbert," zeide hij een
oogenblik later„zet uw hoed op en ga een
wandeling met mij maken. Ik denk dat wij
George toch niet vóór het eten te zien krij
gen."
Isabella was dadelijk gereed. Toen zij even
buiten de stad waren, zeide zij bedeesd en
blozende „Willen wij naar Thurton's groeve
wandelen Het is er zoo mooi."
„Dat is een schitterend denkbeeld van u,
Izzie", was het antwoord. „Het is een mooi
plekje, een droomerig, somber, oud plekje,
waar iemand altijd in slaap valt en droomt
dat hij schuimend bier drinkt. Dat komt van
den waterval, die juist een geluid maakt als
het bruischen van schuimend bier."
aandacht trok, de machine met de twee ach
ter elkaar geplaatste, doch tegen elkaar in
draaiende schroeven, en met intrekbare wie
len. Met zoo'n machine was Coppes de lucht
ingegaan om er de fouten uit te halen, die
natuurlijk altijd kunnen bestaan de invlie
ger kan er van meepraten.
De vlucht had een goed verloop gehad, de
gebruikelijke proeven waren genomen en het
spannende kwartiertje was voorbij.
Leek althans voorbij. Want het werd met
eenige minuten verlengd, die groote conster
natie te weeg brachten. Met ingehouden adem
staarde het clubje in den Koolhovenhoek van
't vliegveld omhoog naar de ranke machine,
die snel optrok en rond cirkelde na de eerste
mislukte daling. Het eene wiel, dat tergend
eenzaam te voorschijn was gekomen, verdween
naar binnen. Even vloog Coppes nog rustig
rond.. Aandachtig volgden alle oogen de ma
chine en vooral den onderkant, waar straks
ae wielen moesten verschijnen, als de vlieger
het landingsgestel naar buiten stuurde. En
langzaam zakte hij weer af naar het veld
XiOg even en de wielen moesten komen. De
menschen beneden wachtten, Coppes wacht
teEén wiel
De nervositeit groeide. Met gebaren poogde
men de aandacht van den vlieger te trekken
om hem raad te geven. Maar Coppes vloog
daar boven rond en de eenige raad, dien hij
zichzelf geven kon, was zoolang mogelijk in
de lucht blijven en trachten het goede wiel
naar buiten te krijgen.
Boven en beneden was men met hetzelfde
probleem bezig en boven en beneden had men
blijkbaar ook dezelfde ingevingen. Met uit
gestoken landingsgestel trachtte Coppes ee
nige malen door korte en snelle bochten te
vliegen het haperende wiel naar buiten te
slingeren. Zonder succes.
Het wiel bleef waar het was, het landings
gestel wilde niet, zooals de vlieger wilde.
Het zijn angstige minuten geweest. De ma
chine ronkte boven het vliegveld en men
waagde het niet te denken aan de mogelijk
heid van een landing met zoo groote snelheid
op één wie) maar men moest tenslotte over
wegen, dat Coppes niet eeuwig in de lucht
kon blijven en dat de benzine eens op moest
raken.
En toen bewees het landingsgestel, dat het
vliegkunst- en -moed waardeeren kon, want
Coppens laatste poging om den grond toch
nog zonder stukken op twee wielen te berei
ken, werd beloond. Het was een poging, die
slechts lukken kon, omdat het toestel zoo
bijzonder licht en goed bestuurbaar is en
omdat Coppes het uiteraard zoo door
en door kent. Maar het was ook een poging,
cïie even doodsche stilte bracht onder de
angstige toekijkers in den Koolhoven-hoek.
Coppes daalde op het vliegveld met één
wiel De machine scheerde over het veld,
maakte snel een wending en tikte met het
eene wiel op de grasmat. Het was een korte
maar stevige tik de beslissende tik. Met in
gehouden adem keken de menschen beneden
toe, met ingehouden adem moet Coppes op
de signaalinrichting gestaard hebben
Maar het lukte toen de machine snel weer
optrok, zakte het tweede wiel naar buiten
liet pleit was beslecht.
En even later stond Coppes naast de nieu
we machine op het vliegveld met de her
nieuwde wetenschap, dat het invliegen van
nieuwe vliegmachines toch maar een hache
lijk bedrijf is En in den Koolhoven-hoek
had men het nog warmer dan men het daar
op het open veld in deze dagen pleegt te heb
ben
i
DURE VACANTIE VAN TWEE FIETSERS.
In Duitschland aangehouden en
opgesloten.
De kortste weg was niet de veiligste.
Twee bewoners van Muiderberg, de 33-jari
ge M. V. en zijn twintigjarige broer J. V., die
samen per fiets een bezoek zouden brengen
I aan den zwager van eerstgenoemde, die te
Holderberg über Moers bij Krefeld woont, zijn
tot de ervaring gekomen, dat de kortste weg
niet altijd de veiligste is, ook al heeft men
geen kwade bedoeling.
Wiil U een heerlijke Vacantie tocht
Dan een meerdaagsche reis van het
REISGIDSEN GRATIS VERKRIJGBAAR.
Reisbureau W.A.C.O. HOORN, Breed 75.
Tel. 184.
Isabella's gelaat schitterde van genoegen.
,.Ik ben heel blij dat gij ons eens zijt komen
opzoeken, Sigismund," zeide zij. Zij was zeer
blijde. Zij kon nu naar Thurston's groeve gaan
zoo dikwijls zij er Sigismund heen kon lok
ken, en geen gevoel van beklemming zou nu
het onuitsprekelijke genot storen, dat haar
die wandelingen verschaften. Niemand toch
kon er iets op hebben aan te merken dat zij
met een oud vriend wandelde
Hoe meer zij de groeve naderden, hoe min
der grond zij onder hare voeten begon te
gevoeleitr „Zou hij er zijn Hoe dikwijls had
haar hart niet geklopt bij die vier eenvoudi
ge woorden Het was de eerste September,
en misschien was hij op de jacht om patrij
zen te schieten. Zou er wel eenige kans be
staan dat hij er was
Sigismund hielp haar over het hek van het
laatste veld, en toen was er nog nog slechts
een kleine strook grasveld, die hen van den
waterval scheidde, maar de overhangende
takken van de boomen beletten het uitzicht
op de brug. Een oogenblik later konden zij
echter tusschen het groen door zien. Isabel
la's hart bonsde, en haar kleur verschoot.
Hij was er, met zijn rug tegen den stam van
den eik leunende, en bezig met eikenblaren
af te plukken en in het water te werpen. Hij
zag de blaren na met een gemelijk, ontevre
den gelaat. Als hij geen groot man geweest
was zou men gezegd hebben dat hij knorrig
keek.
Maar toen hij de zachte voetstappen en het
ruischen van vrouwenkleeren in het gras
hoorde, helderde zijn gelaat even plotseling
op, alsof het dichte groen boven zijn hoofd
door de bijl van een Titan werd weggehakt
en het volle licht hem plotseling bescheen.
Er kwam weder een kleine wolk op dat ge
laat toen hij Sigmund achter de doktersvrouw
gewaar werd, maar die wolk dreef spoedig
voorbij. Smith zag er niet uit als een mede
minnaar.
De heer Lansdell herkende zijn vroegeren
medescholier niet, maar hij zag dat Sigis
mund een onschadelijk wezen was, en na
De twee fietsers vertrokken Donderdag
avond 10 uur uit Muiderberg. Toen zij Vrij
dagmorgen te Berg en Dal bij Nijmegen waren
aangekomen, zijn ze niet langs het douane
kantoor Wijier Duitschland binnengegaan,
maar een grintweg ingeslagen, welke hun
vlugger in Duitschland kon brengen.
Nadat zij ongeveer een half uur op Duit-
schen bodem hadden gefietst, werden zij door
een politieman aangehouden. Hij vroeg, hoe
veel geld zij bij zich hadden. M. V. had 45
Mark en zijn broer 29 Mark. De agent bracht
de twee Nederlanders naar een douanestation
en daar vertelde men, dat zij vijftien mark
te veel bij zich hadden.
Als we die deponeerden, konden we ze
later weer terugkrijgen, vertelden de toeris
ten. Toen vroeg de chef van dat kantoor ons
ook nog, hoe we Duitschland waren binnen
gekomen en toen we naar waarheid vertel
den, dat we langs den grintweg waren gere
den en elk oogenblik hadden verwacht, bij
een douanestation te arriveeren, scheen men
de zaak niet te vertrouwen.
Omdat we niet bij Wij Ier de grens waren
overgestoken, werden we als smokkelaars be
schouwd.
De fietsers hadden als bagage bij zich
een paar ons koffie, een half ons thee, een
ons cacao, een paar reepen chocola, vier paar
sokken, waarvan twee paar al versteld wa
ren, twee gebruikte costuums en dan hadden
deze pseudo-smokkelaars een broodzaag, wel
ke als geschenk voor de' familie was bedoeld.
De douane heeft een heelen tijd moeten
zoeken om uit te maken, wat voor die brood
zaag wel betaald moest worden. Ze vonden
het een heel nuttig ding en verklaarden, het'
niet te kennen. Ook moesten we ons Neder
landsche geld ten bedrage van ongeveer f 10
afgeven. Er werd langdurig gerekend om uit
te maken, hoeveel boete we wel moesten be
talen en tenslotte kwamen de heeren tot een
bedrag van f 187. Alles werd in beslag geno
men alleen de costuums mochten we behou
den. We stellen toen voor, dat we probeeren
zouden f 100 uit Nederland overgestuurd te
krijgen en daar werd genoegen mee genomen.
We telefoneerden naar huls, maar vader was
er niet. De boodschap zou echter worden over
gebracht.
In de cel.
De twee broers werden in arrest genomen
en in een cel gestopt. Denzelfden avond om
zeven uur vlak voor het sluiten van het post
kantoor te Muiderberg, heeft hun vader f 105
(met inbegrip van de telefoonkosten) over
gemaakt, maar Nijmegen kon de geldzending
niet meer naar Beek doorgeven, omdat het
te Iaat wals geworden. Of de broers al betoog
den, dat het geld nu toch verzonden was,
dus dat men hen nu toch kon laten gaan het
baatte niet.
Wat wij hebben uitgestaan, toen we daar
3- uur als misdadigers in een cel opgesloten
zijn geweest, kan ik u niet zeggen, verklaar
de de oudste broer verontwaardigd.
Dank zij de medewerking van den kantoor
houder te Beek is het geld nog op het doua
nekantoor gekomen. Daarop zijn ze weer op
nieuw aan het rekenen gegaan en dat bedrag
van f 105 scheen hen toch wel verteederd te
hebben, want tenslotte heeft men ons f 15
terugbetaald. Maar al onze marken en ons
Nederlandsche geld hadden ze ook al afge
nomen. 's Avonds om tien uur zijn we, dood
moe van alle narigheid, op de fiets gestapt.
Maar toen wilde men weer eerst een verkla
ring van ons hebben, dat wc accoord gingen
met de boete en dat we later geen vordering
tegen den Duitschen staat zouden instellen.
Na lang aarzelen hebben we noodgedwongen
die verklaring maar geteekend.
Naar huis terug.
U kunt echter begrijpen, hoe we er aan toe
waren. Sinds Woensdagnacht hadden we niet
geslapen, maar we wilden toch maar het
liefst zoo gauw mogelijk weer naar Neder
land terug te keeren. We hebben dus den ge-
heelen nacht doorgetrapt en kwamen Zater
dagochtend uitgeput in Muiderberg aan.
Mijn spaarduitjes zijn geheel opgegaan aan
de boete.
De heer V. toonde een brief van zijn schoon
zuster uit Holderberg, waar de familie in
doodelijke ongerustheid had verkeerd over de
fietsers, die maar niet kwamen opdagen. Een
telegram van Muiderberg naar Holderberg om
opheldering te geven, was verminkt overge
komen.
Om onaangenaamheden te voorkomen is
het raadzaam Duitschland langs een douane
kantoor binnen te gaan en zich voor de reis
van de deviezenbepalingen op de hoogte te
stellen.
BUIYENLANDSCH^ NIEUWS.
LUCHTVAART.
VERRASSING TE BRISBANE.
Hollandsche jongen brengt gezagvoerder
v. Messel aardbeien.
Toen de PK-AFM van de K.N.I.L.M., op weg
van Sydney naar Batavia,, onlangs te Bris-
bane aankwam, werd het toestel daar opge
wacht duor een kleinen jongen, die den vlie
gers en passagiers mandjes met kleurige,
smakelijke aardbeien aanbood, lezen wij in
liet „Bat. Nbld." Gezagvoerder Van Messel
maakte zich gereed een vloeiende speech in
het Engelsch af te steken, toen het jongetje
hem voor was en vertelde, goed Hollandsch te
kennen. Hij droeg zelfs een naam die de Hol
landsche vliegers zeer vertrouwd in de ooren
klinkt Koolhoven. De kleine Herman Kool
hoven woont met zijn vader vele kilometers
buiten Brisbane. Zijn vader, er van overtuigd,
dat voor een Hollandschen jongen in Austra
lië nog altijd aardige kansen bestaan, besloot,
nadat Hermans moeder was overleden, zich
met zijn jongen in Australië te vestigen.
Hij begon een aardbeien aanplant, welke
boven verwachting slaagde. Herman Koolho
ven bezoekt natuurlijk een Engelsche school,
maar thuis wordt er Nederlandsch gesproken.
Toen ze hadden gehoord van de Nederland
sche vliegers, die nu twee maal per week de
zen in heel Australië bewondering wekkenden
K.N.I.L.M.-dienst vliegen, had Herman be-
Isabella beleefd gegroet te hebben knikte hij
hem vriendelijk toe. „Ik heb mijne jagers de
eerste fazanten laten schieten," zeide hij
fluisterend tegen Isabella, „en ik ben hier al
geweest van tien uur af."
Het was nu over éénen. Hij had dus drie
uur op haar staan wachten, dacht Isabella.
Ja, zoo ver was het reeds gekomen. Maar
hij ging weg in het laatst van October, en
clan zou alles uit zijn.
Het zou den lezer vervelen alle gesprekken
van dien morgen te volgen. Roland vond in
Sigusmund Smith een ouden bekende weder,1
en de beide jonge lieden waren vol herinne-j
ringen aan hunne kindsheid. Het had zelfs
den .schijn alsof de heer Lansdell in die da
gen vurig aan Sigismund gehecht was ge
weest, want hg was bijzonder hartelijk tegen
hem, en vormde allerlei plannen om hem zijn
verblijf te Craybridge aangenaam te maken.
Gewoonlijk kwam nu de heer Lansdell den
volgenden dag te Graybridge een bezoek bren
gen. Hij moest den heer Gilbert spreken,
want een van zijne arbeiders zag er zoo
slecht uit en had noodzakelijk geneeskundige
hulp noodig, of een van zijne bedienden
leed aan kiespijn of rheumatlek. Gewoonlijk
vond hij den dokter niet thuis, maar het ver
veelde hem nooit, al was het een uur lang,
op hem te wachten. Wat was hij toch goed
dacht Isabella het was dan toch geen ge
voel van minachting voor haar dat hem zoo
op eens had doen opstaan en vertrekken.
Maar als de heer Lansdell na zulk een be
zoek langzaam naar huis wandelde, had zijn
gelaat meestal eene uitdrukking van onvol
daanheid, die volstrekt niet beantwoordde
aan het genoegen dat hij in het bijzijn van
mevrouw Gilbert scheen gesmaakt te hebben.
Hij was onbestendig. Er waren oogenblikken
waarin hij in 't geheel niet meende dat het
onderscheid in jaren tusschen hem en Isa
bella, de gedachte aan sympathie tusschen
hen buiten sloot waarin hij zich zeer jong
en gelukkig voelde als hij In de huiskamer te
Graybridge een rustieken tempel of een be
vallig vrouwenkopje zat te teekenen, of met
mevrouw Gilbert den tuin intrad om een
praatje te maken met Jeffson. Dit vlotte ech
ter zelden, want Jeffson die de voorkomend
heid zelve was tegen ieder levend wezen, van
de varkens af wie hij hun voer bracht, tot
den deftigen predikant toe, die somtijds een
groet voor hem ten beste had, als hij 's avonds
aan de staldeur van den arbeid stond uit te
rusten, Jeffson was verre van beleefd te
gen Roland Lansdell, en volgde hem dikwijls
met een wantrouwenden blik als hij aan
Izzie's zijde de smalle voetpaden langs wan
delde en nu en dan haar neteldoeksch kleedje
uit de doorntakken van een bessenboompje
ioswikkelde.
Eens waagde Isabella het om den tuinman
over zijn onbeleefd gedrag te onderhouden.
Zij voelde zich echter niet zeer moedig, en
bukte terwijl zij sprak over een rozenstruik,
waarvan zij de verdorde bladeren afplukte,
en nu en dan ook bladeren die niet verdord
waren.
„Ik geloof dat gij niet van den heer Lans
dell houdt, Jeff," zeide zij. Zij was dikwijls
zeer vertrouwelijk met Jeffson geweest vóór
dat zij den heer Landsdell leerde kennen, en
had eenig onderricht van hem ontvangen in
het tuinieren. „Gij waart van morgen erg
knorrig toen hij met u praatte over zijn ar
beider die aan de koorts leed ik geloof dat
gij niet van hem houdt.
„O, ja, mevrouw, ik houd wel van hem. Ik
ken geen jong heer die een edeler voorkomen
heeft, of vriendelijker en opener met zijn
minderen praat dan mijnheer Lansdell. Maar
even als 't met veel andere goede dingen gaat,
ik vind hem goed als hij op zijn plaats Is
en ik wil u openhartig bekennen, als gij mij
ne meening vraagt, dat hij nooit minder op
zijn plaats is dan als hij hier in huis of in den
tuin zijn tijd verkwist. Het is mijn zaak niet
om te zeggen wie hier aan huis moest komen
en wie niet, maar gij weet dat er eenige
familiebetrekking bestond tusschen mijnheers
moeder en mij.
(Wordt vervolgd.)