29e JAARGANG. DINSDAG r> SEPTEMBER 1938 No. 103 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN DE DOKTERSVROUW. WIERINGER COURANT VERSCHIJNT KLKIH DINSDAG. DONDERDAG EN ZATERDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.25. HEILWENSCH van HEN RI TER HALL. Aan mijn Lezers en Lezeressen De blijde Ure is daar. De dag, de stonde, reeds lang voorbereid en met groeiende hoop en verwachting tegemoet gezien is aangebro ken. Het Nederlandsche Volk op elk plekje grond van ons Vaderland heeft zich opge maakt feest te vieren. Een moment te her denken, de periode der Regeering onzer ge- eerbiedigde Koningin en Haar Huis. En dat doet ons Volk allerwege, spontaan in vreugdevolle en blijde opgewektheid. Ook wij, ons innig verbonden wetend met ons Vorstenhuis, lieten niet na, de traditie getrouw, uiting te geven aan onze vreugde en verknochtheid, nu onze Oranje Vorstin te midden van haar Volk, en verzekerd van de deelneming van alle Nederlanders op alle zeeën en in alle deelen der wereld, de dag beleeft en herdenkt, waarop zij voer 40 jaren werd gekroond tot Koningin der Nederlan den. Zou ik U bezighouden met een langwijlig relaas der gebeurtenissen in die veelbewogen tijd Niet noodig Een ieder onzer kent van nabij alle lief en leed, alle vreugde en be zwaar, alle voor- en tegenspoed onzer Ko ninklijke. Familie, welke steeds zoo dicht met en bij ons Volk leefde en zich steeds be moeide met alles waar aan behoefte bleek geboden te zijn, te komen of bestaan. De voorlichting, de interesse, de belangstelling, de deelname en het ingrijpen waarvan Zij zich wist te verzekeren, deed het hart van ons Volk in alle geledingen telkens weer uit gaan naar Haar, die de Eere Naam verwierf van Onze Koningin. En geen wonder, wie kent niet op elke leeftijd Haar die wij allen eerbiedig beminnen, Haar die zich zoo volko men vrij en opgewekt beweegt tusschen het Volk van Nederland. Het trof mij dezer dagen te lezen, dat Ko ningin Elizabeth van Engeland, op de laatste dag van het bezoek aan Parijs te kennen gaf, dat zij zoo heel weinig van het Fransche Volk had gezien. Zooiets is hier niet te verwach ten, en dit typeert onze vrijheidszin. Ons Volkslied, zeer lang met rust gelaten, maar daarom niet vergeten of waardeloos ge worden, zat te diep in het hart des Volks. Men zong het niet, men sprak er niet over, maar het had gestalte aangenomen in onze gedachten, ziel en zinnen, 't Sprak immers van zelf, dat ons Volk één was in de bede Bescherm haar God, bewaar haar troon, Op duurzaam regt gebouwd, Blink altoos in ons oog haar kroon Nog meer door deugd dan goud Steun gij haar onze vrijheidszin. Reeds jong haar ingeplant Bewaar, o God zoo'n Koningin Voor 't vrije Nederland. En wij doodgewone Nederlanders, die on danks alles, zoo moeilijk uit de plooi zijn te brengen en die met alles bekend door Pers, Bioscoop, Radio, Vliegtuig, Spoortrein, Auto mobiel en Velo, en nog allerlei tot de top gevoerde moderne middelen, Post, Electra, Industrie, Telegraaf, Telefoon, Fotografie, Gramo-opname, en nog veel meer, toch in wezen zoo weinig veranderen, trillen toch even op uit onze gewoonten, want nu, in deze da gen UITGEV BOSKER WIERINGEN. BUREAU Hippolytushoef Wieringen Telef. Intercomm. No. 19. ADVERTENTIêN: Van 1—5 regels I 0.50 tedere regel meer f 0.10 Ons klop het hart. ons bruist het bloed, Bij 't zingen van dat lied, Een ander stemt ons vol gemoed Ons kloppend hart zóó niet Hier smelt het eerst het dienst belang En aller Broedermin Tot één gevoel in d' eigen zang Voor land en Koningin. Eén gevoel, één gezang, één vreugdestem ming Eén Volk, eensgezind in de Hulde aan Ons aller Koningin. O, mocht het waar zijn en blijven in deze donkere tijden, nu de oorlogsdreiging, dage lijks haar offers opeischt. Wat Nicolaas Beets zong is nog altijd waar en noodig. Blijf één, blijf één, mijn vaderland, Laat niets die kracht U rooven, Schraag als een eenig Mandetroon, En meng geen wanklank in de toon Van 't oud Oranje Boven. Ons Volk was in 't verleden één om Oranje, en heden staat heel ons Volk om de troon van Koningin Wilhelmina. Zij weet zich gedragen door de trouw, de liefde, de aanhankelijkheid, en voelt zich daarom steeds en immer Onzer één, en be wijst, dat telkens, waar noodig bij vernieu wing en herhaling, de stem van de Koningin komt in onze huiskamer en zegt ons in de Troonrede „Wij willen ons Zelf zijn en dat blijven. Het verheugt mij U te kunnen kennisgeven, dat onze beminde Dochter Juliana zich heeft verloofd met Prins Bernard van Lippe Bies- terveld. De hartelijke bewijzen van innige deelneming en droefheid bij het verscheiden onzer onvergetelijke Moeder, heeft Mij en de Mijnen diep getroffen. De overstelpende uitingen van meeleven in liet ons getroffen leed door het overlijden van Onzen beminden Gemaal en Vader, heeft ons in de droeve dagen tot steun verstrekt Én zoo kan men voortgaan, maar waartoe dit alles, U en allen bekend, te herhalen. Want Koningin Wilhelmina was en is voor Nederland en Volk evenmin een open veelge lezen boek. In 1900 gaat de „Gelderland" uit naar Lo- renzo Marqués en neemt Presidient Kruger in de hoede van onze Driekleur en brengt dit grijze Staatshoofd naar den bodem van het beschermend Nederland. En de wereld staat een moment paf. De oorlog van 19141918 bracht onover zienbare gevolgen, maar in enkele dagen wa- ïen onze grenzen rondom bewaakt. Allerlei maatregelen waren noodig te nemen. Ik noem er enkelen. Mobilisatie, Legerhervorming, Oorlogsleeningen, Belastingherziening, Soci ale bemoeiing, Levensmiddelenvoorziening, Piijsbepaling, Voedingsdistributie, Brood- Melk-, Aardappel-, Rijst-, Gort, visch— kleeding-, dekking en nog allerlei kaarten. Papier en geld. Minister Treub sprak de gulden woorden In Nederland zal geen honger worden gele den. Maar het werd soms heel erg gesteld. De N.U.M. regelde de uitvoer. Kapitalen werden gewonnen en verloren het geld werd schier waardeloos. Rijken, troonen en Volken storten in één. Krijgsgevangenen en vluch telingen werden in menigte gevoed, en ge huisvest. Het Roode Kruis met Prins Hendrik aan het Hoofd, kweet zich waar mogelijk, lofwaardig van haar taak. Wij niet meer jongeren, weten dit en nog veel, veel meer, bij ervaring. Het lijden was schrijnend, het leed groot en van onberekenbare omvang, gestegen. De toestand der patiënten, i De Vrede kwam eindelijk, maar ook de revo- die zich alIe in de ziekenhuizen be-l tutte, bedreiging, welks wind over de gren- vindell is bevredigend. De bciva.r zen kwam aankaaien doch ook nu bleek ons scholc„ dc lagere scho|en, alsook de Volk gezond verstand te bezitten en de zwa- v re taak van de Koningin en de Regeering te Zondagsscholen zijn gesloten even- beselfen. Het gevreesde werd voorkomen, en «'.»s de speeltuinen. Aan de pinna- allerlei maatregelen van voorzorg volgden stiekvcreeiiigmg'Gii is vei zocht de jum- elkander regelmatig op. orkliissen niet te houden. Verschillon- De Crisis kwam als steeds na elke oorlog, do feestelijkheden voor do jeugd, als- Het crediet verdween, de handel verlamde, mede de Flora liadag, welke op 10 Sep de scheepvaart slonk tot het kleinst denkbare tember zou worden gehouden, zijn uit minimum, werkloosheid deed zich gelden, ar- gesteld. moede trad in, loonsverlaging was noodig, tekorten allerwegen, begrootingen niet meer Arnhem is oen geval van Km ei - sluitend te maken malaise misère, crisis verlamming geconstateerd bij een jon allerwege. gen van 10 jaar, die daar logeerde, Hij Steun Comité's en Maatschappelijk Hulp- is in 't St. Elisubetll-gasthuis opgeno- betoon wérden een Nationale behoefte en men. De G. G. D. heeft vooralsnog Prinses Juliana nam de leiding na Prins Hen- geen bijzondere maatregelen getroffen drik in handen over. 't Is ons allen immers be scholen blijven gewoon doorgaan bekend. Wel hebben B. en W.e en reis, welke Maar daarom kunnen we ook in deze da- de speeltuinverceniging Oost'-Arnhem gen van herdenking ook eens spontaan naa], Rotterdam zou maken, afgelast, waardeeren, welke groote befte en gaven van u „.r.ghahie te Sonsbeek op U Sopt. verstand en hart bij onze Hooge Vrouwen worden gevonden. fal duü,?a;ul' t,opl -1" 'ëPHlt es zul- De plaatsruimte belet mij nog meer U be- 'f" 'llpt zaal worden gehouden, kende voorvallen uit dit 40-jarig rijke levens- doch m de open lucht, tijdperk te herhalen. TWEE DOODELIJKE ONGELUKKEN TE HEERLEN. En het behoeft ook allerminst. 1 Maar waaraan wel behoefte is, willen we niet nalaten, noch verzaken,. Wij willen eens anders zijn dan gewoon. Wij zullen ons hart eens op de tong leggen. Wij geven onze gevoelens bloot, en beken nen dat eerbied, liefde en dankbaarheid onze ziel heeft aangeraakt en dat we daaraan ui ting willen geven in een van blijdschap en vreugde tintelende Heilwensch en Bede God behoede Nederland en Oranje. Rijswijk. Augustus 1938. Spoorweg-employé en jonge man door auto's gedood. Twee chauffeurs in arrest. Zaterdagmorgen zijn te Heerlenlaan (gem. Heerlen) twee doodelijke ver keersongelukkon gebeurd. T|?gcn hall' zeven reed de bankwerker van de Ne derlandsche Spoorwegen B. II. Scliob- djen naar zijn werk, toen li ij plotseling [van achteren werd aangereden door joon auto, bestuurd door een man uit i Heerlen. De aangeredene werd op slag gedood. j L il het onderzoek is komen vast te KINDERVERLAMMING. jstaan, dat de bestuurder ouder den Te Enschedé ihans 18 gevallen.invloed van sterken drank verkeerde. Zaterdag zijn Nederlanders uit onder j Hij is gearresteerd en lor beschikking scheidene deelen des lands, die de {van den commissaris van politie go- Duitsche grens hij Enschedé w treil ge- stel'd. B1NNENLANDSCH NIEUWS. passeerd, ernstig gedupeerd omdat de Duitschers de grens voor kinderen beneden 14 jaar hebben gesloten, uit angst voor overbrengen van kinder verlamming naar Duitschland. De kin deren, die zicli in hun gezelschap be Twee uur later, tegen halfnegen. werd tegenover de jongensschool te Heerlerhaan de G-jarige jongen 1\ Kockelhoi ii, doordat hij plotseling acht.ere en melkwagen kwam loopen, door oen vrachtauto aangereden. Do vonden, konden derhalve niet over.jongen werd eenige meters medege- de grens en dus moesten de betrokke- sleurd en bleef toen dood liggen. L'it nen terugkeeren. Deze maatregel geldt alleen voor het gebied van den Kries Ahaus, waar in de grensovergangen naar Gronau zijn gelegen. Men verwacht echter, dat spoedig andere deelen van het Duit- sche grensgebied zullen volgen. Het aantal gevallen van kinderver lamming te Enschedé, is thans tot 18 FEUILLETON. Naar het Engelsch. BEZOEKT DE FEESTWEEK TE AMSTERDAM 5-10 Sept. per WACO autobusdiensten Iedere nacht extra diensten vanaf Amsterdam Vraagt hiervan dienstregelingen aan onze chauffeurs. 34.) George Gilbert nam de verklaring die zijne viouw hem van Haar langdurige afwezigheid op dien Maartdag gaf, geloovig aan. Zij had in Thurstons-groeve zitten lezen, zeide zij,1 en de tijd was ongemerkt omgevlogen, zoo- dat het te laat was geworden om thuis te komen eten en daar zij wist dat er geduren de de lijdensweek ovanddienst was te Hur- stonleigh, had zij besloten de gelegenheid waar te nemen om Ds. Colborne te hooren preken. Maar bleef de dokter al volkomen vertrouwen stellen in zijne echtgenoote, juffrouw Jeffson behandelde haar met eene koelheid die haar griefde. Zij verdroeg het echter met zacht moedigheid, want zij gevoelde dat zij ver keerd gehandeld had en dat al haar lijden het gevolg was van haar eigen schuld. Zij bleef de overige dagen van de week te huis, en haalde George over om haar op Zondag avond naar Hurstonleigh te vergezellen. Zij wilde haar best doen om braaf te zijn, en indien al dé geestdrift, door de preken van Ds. Colborne bij haar opgewekt, een weg stierf als zij de kerk verlaten had, de goede indruk ging toch niet geheel verloren. Maar vergat zij Roland Lansdell intusschen Neen met smart en berouw dacht zij aan den man, die zoo weinig in staat was geweest om haar te begrijpen, hoewel hij in ontwikkeling zoo ver boven haar stond. „Hij heeft zooveel menschenkennis, en zag toch niet in dat ik geen slechte vrouw was, „dacht zij met naïve verwondering. Zij kon zich van Rolands sceptische zienswijze geen begrip vormen zij kon zich niet voorstellen dat hij de daad waartoe hij haar had willen over halen, als geoorloofd beschouwde. Maar zij dacht voortdurend aan hem. Zijn bleek gelaat, zijn verwijtende bliik, stonden haar altijd voor oogen. Het geluid van zijn stem, haar smeekende om hem te verlaten, klonk haar voortdurend in de ooren. Hij had haar bemind ja, hoe groot zijne schuld ook was, hij had haar bemind, en geschreid om harentwil. Er waren oogenblikken waarin de gedachte aan zijne tranen hare ernstige be geerte om goed te zijn bijkans uitwischte er waren oogenblikken waarop zij wel naar hem toe had willen snellen en zich aan zijne voe ten werpen, itreopende „Wat ben ik, dat mijn leven zou opwegen tegen uw smart Wat komt het er op aan wat er van mij wordt, als gij slechts gelukkig zijtWant somtijds werd het haar helder, zeer helder, en kon zij het bitter zelfverwijt niet van zich afschudden, dat zij hem een groot en wreed onrecht had aangedaan. En waar was hij gedurende al dien tijd De man die Isabella Gilbert met den gewonen standaard gemeten, en gemeend had dat zij dadelijk gereed zou staan aan zijne roepstem gehoor te geven. Wie zal zijn smart en toorn beschrijven Nooit, in al zijn verontwaardi ging over de handelwijze van lady Gwendoli- ne Pomphrey, toen zij hem opgaf ter wille van Lord Heatherland, had hij zich een woe de en vertwijfeling van hem meester gemaakt als nu bij de gedachte aan Isabella Gilbert. Gekrenkt in zijn trots, zijn ijdelheid, zijn zelfvertrouwen zoo eigen aan een man van de wereld, kon hij in zijn hart geen ver schooning vinden voor de vrouw die hem, zoo als hij meende, zoo volkomen om den tuin geleid en bedrogen had. De gedachte aan alles wat in het laatste jaar was voorge vallen maakte hem razend van spijt en teleur stelling. De bitterheid van zijn zielsstrijd, zijne heroische besluiten, die des morgens zoo vast stonden, en telkens weder opgegeven waren vóór de dag ten einde was, kwamen hem weder in het geheugen, en hij lachte luide bij de gedachte hoe nutteloos al die weifelingen en aarzelingen geweest waren, het onderzoek is komen vast te .staan, lat de vrachtwagen een remspoor had van niet minder clan 32 Meter. Ook de chauffeur van den vrachtwagen k voor nader onderzoek naar het poli tie-bureau overgebracht. DOOR HET OOG VAN EEN NAALD Autobestuurder aan den dood ontsnapt. Op den onbiewa'ï.kten overweg hij Zalné, gemeente Zwollekerspel bi, Zwolle, is een ongevalgebeurd, dat goed is afgeloopen. Toen de bestuurder van een personen auto, de heer Schot kamp uit Zwolle, den overweg passeerde, heeft hij waar schijnlijk niet gemerkt, dit er uit de richting Meppel een goederentrein na derde. Het, gevolg was, dat de auto en de treiii plotselingelkanders weg kruisten en dat een aanrijding niet meer te vermijden was. Op dat cri- tieke oogenblik, terwijl de trein mei een snelheid van circa 60 Km. per uur op hem toesnelde, heelt de auto bestuurder het portier nog geopend, en dat is zijn geluk geweest, want toen de auto gegrepen werd, is de hr. S. uit zijn auto geslingerd en meer dan enkele lichte verwondingen heeft hij niet opgeloopen. De auto is totaal vernield. Toen de trein enkele meters verder tot stilstand was gekomen, bleek de auto reeds in een sloot langs den weg te liggen. De automobilist is met een passee- renden auto verder naar huis gere den. Met twintig minuten vertraging is de trein vertrokken. UITBREKER MELDT ZICH. Op 6 Augustus is uit de bijzondere strafgevangenis te Scheveilingen de 35-jarige F. M. ontvlucht door verbre king van de tralies. Do man bleef on vindbaar, niettegenstaande alle na sporingen van de politie. Dezer dagen meldde hij zich echter hij dc Nederlandsche legatie1 te Parijs, vanwaar men hem naar Den Haag heeft overgebracht, zoodat hij thans wederom is opgesloten. Het is niet hekend, hoe M. er in ge slaagd is na zijn ontvluchting, welke hij ondernam in gevangeniskleeding, aan een normaal costuum te komen en het verhaal vertelt evenmin, hoe hij na vele omzwervingen éindelijk le Fransche hoofdstad bereikte. In het Vreemdelingenlegioen.. Daar aangekomen echter nam hij lienst in het Vreemdelingenlegioen en Aerd iiij gedetacheerd bij 't. Parijsche depot van dit legioen. De tucht schijnt hem (laar te hard geweest te zijn, want na eenige weken deserteerde hij. Hierna zwierf hij enkele weken in Parijs rond, waar hij natuurlijk ook bij de politie gesignaleerd stond. Hij vreesde terecht, dat hij oen strenge sti ai' zou moeten ondergaan, ivanneei: Ie Fransche recherche op zijn spoor zou komen. Deze angst kon hij niet verdragen en ton einde raad ineklde hij zich bij de Nederlandsche legatie te Parijs, waar zijn signalement uit het Algem. Politieblad bekend was. M. deed geen moeite, zijn geschiedenis voor de lega, tie-ambtenaren te verbergen en hij be kende alles. Daarop heeft een ambte naar van het. gezantschap hem naar Den Haag ovecgebracht, waar hij werd uitgeleverd aan de Haagsche politie, Tenslotte kwam hij weer terecht in de gevangenis, waaruit hij met zooveel moeite was ontsnapt. M. werd op 17 Juni in de Schevening sche gevangenis opgesloten voor het ondergaan van 6 maanden gevangenis straf. Op het oogenblik, dat hij ont vluchtte, had hij dus nog vier maan den straf te goed. Deze zal hij thans moéten uitzitten. Wellicht wordt hij nog gestraft voor vernieling. terwijl de eenige hinderpaal, het wezenlijke beletsel voor de vervulling zijner zondige wen schen hier te vinden was hier, in den wil, eener onnoozele vrouw. Sommige mannen zouden de geschiedenis niet als geëindigd beschouwd hebben na dat afscheid in Thurstonsgroeve, maar Roland Lansdell was zulk een man niet. Hij had weinig geestkracht of vastheid van wil om tegen de verzoeking te strijden, maar hij had aan den anderen kant weinig eigenschappen die den verleider stempelen. Zoo lang hij niet zeker geweest was van de kracht zijner liefde voor Isabella, had .hij onverschilligheid kunnen veinzen. Zoo lang hij van plan was om Midlandshire te verlaten zonder „kwaad te doen," had hij geen zwarigheid gemaakt om den echtgenoot ter wille van diens vrouw eenige vriendschap te bewijzen. Maar van het oogenblik af dat alle weifeling voor een vast voornemen plaats maakte, sinds zijn terug keer in Midlandshire had hij geen geheim gemaakt van zijne gevoelens of bedoelingen. Hij had die vrouw tot eene eerlooze handeling willen overhalen, maar hij had daartoe geene oneerlijke middelen gebruikt. Het lag niet in hem om ook nu daartoe zijne toevlucht te nemen. Hij kon echter niet tot het besluit komen om Mordred te verlaten. Zijn goed stond gepakt sinds den dag' waarop zijne laatste ontmoeting met Isabella Gilbert had plaats gehad, en lederen dag maakte hij plannen en gaf hij orders met betrekking tot zijne afreis, maar als deze tot uitvoering zou den komen werd zij weder verschoven. Hij kon niet vertrekken. Te vergeefs trachtte hij zich te vermannen, en verweet hij zich zijne lafheid, maar hij kon alle hoop nog niet op geven. Zij zou berouw gevoelen en hem weder oproepen tot een ontmoeting onder den. ouden eik. Met eene verbeelding, even vurig als de hare, schilderde hij zich die ontmoeting af hij verbeelde zich blijkbaar haar stem te hoo ren. „Mijn liefste, mijn liefste zou zij uit roepen, hare tengere handen om zijn arm slaande „ik kan zonder u niet leven ik kan niet, ik kan niet Hoe kort was het nog geleden dat hij zich vermaakt had met melodieuse weeklachten te schrijven over de ijdelheid van het leven, en die „doodsche kilheid van de ziel," die een jong mensch van zeven en twintig jaar met veel geld en niets omhanden,, bij uitstek ei gen is. Hoe meedogenloos had hij spot gedre ven met de teederste gevoelens van anderen Hoe stoutweg had hij geweigerd aan de duur zaamheld der hartstocht te gelooven Hij had zich de airs gegeven van een twijfelaar op grond van de ontrouw zijner nicht, en ver klaard dat er geene waarheid bij de vrouw te vinden .was, omdat lady Gwendoline Pomphrey in de wereld vertooning had willen maken. En nu was hij volslagen ontrouw geworden aan zijne eigene overtuiging. Hij was verliefd, hartstochtelijk, ernstig verliefd op een dwaas, sentimenteel vrouwtje wier groote bekoor lijkheid waswat Dat was de vraag die hij vergeefs trachtte te beantwoorden. Hij knarstte op de tanden in een aanval van woede als hij trachtte te ontdekken waarom hij deze vrouw beminde. Andere vrouwen, schooner. en hoeveel begaafder dan zij had den hem omspannen met een net van tee- derheid en vleijerjj, maar hij had de mazen verbroken en was ongedeerd ontkomen aan de schitterende blikken en verleidelijke lach jes, waarvoor anderen gaarne alles zouden hebben veil gehad. Waarom was het dat zijn hart smachtte naar het bijzijn van deze vrouw In ontwikkeling stond zij verre bij hem achtergeest bezat zij nietal de kee- jen dat hij haar aan den waterval ontmoet had kon hij zich niet herinneren, ooit een wijs of geestig gezegde van die kinderlijken lippen gehoord te hebben. En toch, en toch zij was iets voor hem dat geen vrouw ooit geweest was, of, zoo als hij vast geloofde, ooit kon worden. Wat zou hij niet geven voor nog een enkelen blik uit die donkere, pein zende oogen, die zij zoo bedeesd en toch zoo teeder naar hem opsloeg voor het onuit- spekelijke genot om aan hare zijde te staan aan den oever van een kalm Itallaansch meer voor de reine wellust om alle schatten van wijsheid en poesie aan haar te ontdek ken De weken kropen langzaam voorbij. Meer malen begaf Roland zich naar Londen, al leen en onverwacht, en telkens met het voor nemen om weg te blijven. Maar hij kon niet net was of een koortshem beving naarmate de afstand tusschen hem en Midlandshire grooter werd. Zij moest berouw hebben over haar wreed besluit zij zou hem schrijven, en bekennen dat zij zonder hem niet leven kon. Ach, Ach, hoe lang verwachtte hij dien brief Zij zou zich misschien op eens niet meer in staat gevoelen om haar leven te ver duren en in vertwijfeling naar Mordred gaan, in de hoop van hem te zien. Dit kon juist gebeuren terwijl hij afwezig was de kans op geluk kon hem worden aangeboden, en hij zou er niet zijn om die aan te grijpen Men. dacht in het hotel te Londen, waar de heer Lansdell zijn intrek nam, dat hij zijn ver stand verloren had, zoo haastig verscheen en verdween hij telkens. En in al dien tijd kon hij niets vernemen van de vrouw die hij lief had. Hij kon er niet met zijne bedienden over praten, en hij had zijn deur gesloten voor alle bezoekers. Wat deed zij Was zij nog te Graybridge Leidde zij liet oude stille leven, in die karig gemeu belde zitkamer, waar hij aan hare zijde ge zeten had Dag aan dag bezocht hij de brug onder den eikenboom, en wachtte uren lang in de wreede hoop dat de doktersvrouw daar heen mocht komen. Wat was zij wreed, wat was zij wreed Als zij hem ooit bemind had, zcu ook zij de plek bezocht hebben,, waar de berinnering aan hem het levendigst was. (Wordt vervolgd.) I BLADEN ADVERTEEREN VOOR EENMAAL BETALEN Wieringermeerbode. Wieringer Courant. De Polderbode. Zij per Courant.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1938 | | pagina 1