29e JAARGANG.
DINSDAG r> SEPTEMBER 1938
No. 103
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
DE
DOKTERSVROUW.
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT KLKIH
DINSDAG. DONDERDAG EN ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.25.
HEILWENSCH
van HEN RI TER HALL.
Aan mijn Lezers en Lezeressen
De blijde Ure is daar. De dag, de stonde,
reeds lang voorbereid en met groeiende hoop
en verwachting tegemoet gezien is aangebro
ken. Het Nederlandsche Volk op elk plekje
grond van ons Vaderland heeft zich opge
maakt feest te vieren. Een moment te her
denken, de periode der Regeering onzer ge-
eerbiedigde Koningin en Haar Huis.
En dat doet ons Volk allerwege, spontaan
in vreugdevolle en blijde opgewektheid.
Ook wij, ons innig verbonden wetend met
ons Vorstenhuis, lieten niet na, de traditie
getrouw, uiting te geven aan onze vreugde
en verknochtheid, nu onze Oranje Vorstin
te midden van haar Volk, en verzekerd van
de deelneming van alle Nederlanders op alle
zeeën en in alle deelen der wereld, de dag
beleeft en herdenkt, waarop zij voer 40 jaren
werd gekroond tot Koningin der Nederlan
den.
Zou ik U bezighouden met een langwijlig
relaas der gebeurtenissen in die veelbewogen
tijd Niet noodig Een ieder onzer kent van
nabij alle lief en leed, alle vreugde en be
zwaar, alle voor- en tegenspoed onzer Ko
ninklijke. Familie, welke steeds zoo dicht met
en bij ons Volk leefde en zich steeds be
moeide met alles waar aan behoefte bleek
geboden te zijn, te komen of bestaan. De
voorlichting, de interesse, de belangstelling,
de deelname en het ingrijpen waarvan Zij
zich wist te verzekeren, deed het hart van
ons Volk in alle geledingen telkens weer uit
gaan naar Haar, die de Eere Naam verwierf
van Onze Koningin. En geen wonder, wie
kent niet op elke leeftijd Haar die wij allen
eerbiedig beminnen, Haar die zich zoo volko
men vrij en opgewekt beweegt tusschen het
Volk van Nederland.
Het trof mij dezer dagen te lezen, dat Ko
ningin Elizabeth van Engeland, op de laatste
dag van het bezoek aan Parijs te kennen gaf,
dat zij zoo heel weinig van het Fransche Volk
had gezien. Zooiets is hier niet te verwach
ten, en dit typeert onze vrijheidszin.
Ons Volkslied, zeer lang met rust gelaten,
maar daarom niet vergeten of waardeloos ge
worden, zat te diep in het hart des Volks.
Men zong het niet, men sprak er niet over,
maar het had gestalte aangenomen in onze
gedachten, ziel en zinnen, 't Sprak immers
van zelf, dat ons Volk één was in de bede
Bescherm haar God, bewaar haar troon,
Op duurzaam regt gebouwd,
Blink altoos in ons oog haar kroon
Nog meer door deugd dan goud
Steun gij haar onze vrijheidszin.
Reeds jong haar ingeplant
Bewaar, o God zoo'n Koningin
Voor 't vrije Nederland.
En wij doodgewone Nederlanders, die on
danks alles, zoo moeilijk uit de plooi zijn te
brengen en die met alles bekend door Pers,
Bioscoop, Radio, Vliegtuig, Spoortrein, Auto
mobiel en Velo, en nog allerlei tot de top
gevoerde moderne middelen, Post, Electra,
Industrie, Telegraaf, Telefoon, Fotografie,
Gramo-opname, en nog veel meer, toch in
wezen zoo weinig veranderen, trillen toch even
op uit onze gewoonten, want nu, in deze da
gen
UITGEV
BOSKER
WIERINGEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIêN:
Van 1—5 regels I 0.50
tedere regel meer f 0.10
Ons klop het hart. ons bruist het bloed,
Bij 't zingen van dat lied,
Een ander stemt ons vol gemoed
Ons kloppend hart zóó niet
Hier smelt het eerst het dienst belang
En aller Broedermin
Tot één gevoel in d' eigen zang
Voor land en Koningin.
Eén gevoel, één gezang, één vreugdestem
ming
Eén Volk, eensgezind in de Hulde aan Ons
aller Koningin.
O, mocht het waar zijn en blijven in deze
donkere tijden, nu de oorlogsdreiging, dage
lijks haar offers opeischt. Wat Nicolaas Beets
zong is nog altijd waar en noodig.
Blijf één, blijf één, mijn vaderland,
Laat niets die kracht U rooven,
Schraag als een eenig Mandetroon,
En meng geen wanklank in de toon
Van 't oud Oranje Boven.
Ons Volk was in 't verleden één om Oranje,
en heden staat heel ons Volk om de troon
van Koningin Wilhelmina.
Zij weet zich gedragen door de trouw, de
liefde, de aanhankelijkheid, en voelt zich
daarom steeds en immer Onzer één, en be
wijst, dat telkens, waar noodig bij vernieu
wing en herhaling, de stem van de Koningin
komt in onze huiskamer en zegt ons in de
Troonrede „Wij willen ons Zelf zijn en dat
blijven.
Het verheugt mij U te kunnen kennisgeven,
dat onze beminde Dochter Juliana zich heeft
verloofd met Prins Bernard van Lippe Bies-
terveld. De hartelijke bewijzen van innige
deelneming en droefheid bij het verscheiden
onzer onvergetelijke Moeder, heeft Mij en de
Mijnen diep getroffen.
De overstelpende uitingen van meeleven in
liet ons getroffen leed door het overlijden
van Onzen beminden Gemaal en Vader, heeft
ons in de droeve dagen tot steun verstrekt
Én zoo kan men voortgaan, maar waartoe
dit alles, U en allen bekend, te herhalen.
Want Koningin Wilhelmina was en is voor
Nederland en Volk evenmin een open veelge
lezen boek.
In 1900 gaat de „Gelderland" uit naar Lo-
renzo Marqués en neemt Presidient Kruger
in de hoede van onze Driekleur en brengt dit
grijze Staatshoofd naar den bodem van het
beschermend Nederland.
En de wereld staat een moment paf.
De oorlog van 19141918 bracht onover
zienbare gevolgen, maar in enkele dagen wa-
ïen onze grenzen rondom bewaakt. Allerlei
maatregelen waren noodig te nemen. Ik noem
er enkelen. Mobilisatie, Legerhervorming,
Oorlogsleeningen, Belastingherziening, Soci
ale bemoeiing, Levensmiddelenvoorziening,
Piijsbepaling, Voedingsdistributie, Brood-
Melk-, Aardappel-, Rijst-, Gort, visch—
kleeding-, dekking en nog allerlei kaarten.
Papier en geld.
Minister Treub sprak de gulden woorden
In Nederland zal geen honger worden gele
den. Maar het werd soms heel erg gesteld.
De N.U.M. regelde de uitvoer. Kapitalen
werden gewonnen en verloren het geld werd
schier waardeloos. Rijken, troonen en Volken
storten in één. Krijgsgevangenen en vluch
telingen werden in menigte gevoed, en ge
huisvest. Het Roode Kruis met Prins Hendrik
aan het Hoofd, kweet zich waar mogelijk,
lofwaardig van haar taak. Wij niet meer
jongeren, weten dit en nog veel, veel meer,
bij ervaring. Het lijden was schrijnend, het
leed groot en van onberekenbare omvang, gestegen. De toestand der patiënten, i
De Vrede kwam eindelijk, maar ook de revo- die zich alIe in de ziekenhuizen be-l
tutte, bedreiging, welks wind over de gren- vindell is bevredigend. De bciva.r
zen kwam aankaaien doch ook nu bleek ons scholc„ dc lagere scho|en, alsook de
Volk gezond verstand te bezitten en de zwa- v
re taak van de Koningin en de Regeering te Zondagsscholen zijn gesloten even-
beselfen. Het gevreesde werd voorkomen, en «'.»s de speeltuinen. Aan de pinna-
allerlei maatregelen van voorzorg volgden stiekvcreeiiigmg'Gii is vei zocht de jum-
elkander regelmatig op. orkliissen niet te houden. Verschillon-
De Crisis kwam als steeds na elke oorlog, do feestelijkheden voor do jeugd, als-
Het crediet verdween, de handel verlamde, mede de Flora liadag, welke op 10 Sep
de scheepvaart slonk tot het kleinst denkbare tember zou worden gehouden, zijn uit
minimum, werkloosheid deed zich gelden, ar- gesteld.
moede trad in, loonsverlaging was noodig,
tekorten allerwegen, begrootingen niet meer Arnhem is oen geval van Km ei -
sluitend te maken malaise misère, crisis verlamming geconstateerd bij een jon
allerwege. gen van 10 jaar, die daar logeerde, Hij
Steun Comité's en Maatschappelijk Hulp- is in 't St. Elisubetll-gasthuis opgeno-
betoon wérden een Nationale behoefte en men. De G. G. D. heeft vooralsnog
Prinses Juliana nam de leiding na Prins Hen- geen bijzondere maatregelen getroffen
drik in handen over. 't Is ons allen immers be scholen blijven gewoon doorgaan
bekend. Wel hebben B. en W.e en reis, welke
Maar daarom kunnen we ook in deze da- de speeltuinverceniging Oost'-Arnhem
gen van herdenking ook eens spontaan naa], Rotterdam zou maken, afgelast,
waardeeren, welke groote befte en gaven van u „.r.ghahie te Sonsbeek op U Sopt.
verstand en hart bij onze Hooge Vrouwen
worden gevonden. fal duü,?a;ul' t,opl -1" 'ëPHlt es zul-
De plaatsruimte belet mij nog meer U be- 'f" 'llpt zaal worden gehouden,
kende voorvallen uit dit 40-jarig rijke levens- doch m de open lucht,
tijdperk te herhalen. TWEE DOODELIJKE ONGELUKKEN
TE HEERLEN.
En het behoeft ook allerminst. 1
Maar waaraan wel behoefte is, willen we
niet nalaten, noch verzaken,.
Wij willen eens anders zijn dan gewoon.
Wij zullen ons hart eens op de tong leggen.
Wij geven onze gevoelens bloot, en beken
nen dat eerbied, liefde en dankbaarheid onze
ziel heeft aangeraakt en dat we daaraan ui
ting willen geven in een van blijdschap en
vreugde tintelende Heilwensch en Bede
God behoede Nederland en Oranje.
Rijswijk. Augustus 1938.
Spoorweg-employé en jonge
man door auto's gedood. Twee
chauffeurs in arrest.
Zaterdagmorgen zijn te Heerlenlaan
(gem. Heerlen) twee doodelijke ver
keersongelukkon gebeurd. T|?gcn hall'
zeven reed de bankwerker van de Ne
derlandsche Spoorwegen B. II. Scliob-
djen naar zijn werk, toen li ij plotseling
[van achteren werd aangereden door
joon auto, bestuurd door een man uit
i Heerlen. De aangeredene werd op slag
gedood.
j L il het onderzoek is komen vast te
KINDERVERLAMMING. jstaan, dat de bestuurder ouder den
Te Enschedé ihans 18 gevallen.invloed van sterken drank verkeerde.
Zaterdag zijn Nederlanders uit onder j Hij is gearresteerd en lor beschikking
scheidene deelen des lands, die de {van den commissaris van politie go-
Duitsche grens hij Enschedé w treil ge- stel'd.
B1NNENLANDSCH NIEUWS.
passeerd, ernstig gedupeerd omdat
de Duitschers de grens voor kinderen
beneden 14 jaar hebben gesloten, uit
angst voor overbrengen van kinder
verlamming naar Duitschland. De kin
deren, die zicli in hun gezelschap be
Twee uur later, tegen halfnegen.
werd tegenover de jongensschool te
Heerlerhaan de G-jarige jongen 1\
Kockelhoi ii, doordat hij plotseling
acht.ere en melkwagen kwam loopen,
door oen vrachtauto aangereden. Do
vonden, konden derhalve niet over.jongen werd eenige meters medege-
de grens en dus moesten de betrokke- sleurd en bleef toen dood liggen. L'it
nen terugkeeren.
Deze maatregel geldt alleen voor
het gebied van den Kries Ahaus, waar
in de grensovergangen naar Gronau
zijn gelegen. Men verwacht echter, dat
spoedig andere deelen van het Duit-
sche grensgebied zullen volgen.
Het aantal gevallen van kinderver
lamming te Enschedé, is thans tot 18
FEUILLETON.
Naar het Engelsch.
BEZOEKT DE FEESTWEEK
TE AMSTERDAM
5-10 Sept. per WACO autobusdiensten
Iedere nacht extra diensten vanaf Amsterdam
Vraagt hiervan dienstregelingen aan onze
chauffeurs.
34.)
George Gilbert nam de verklaring die zijne
viouw hem van Haar langdurige afwezigheid
op dien Maartdag gaf, geloovig aan. Zij had
in Thurstons-groeve zitten lezen, zeide zij,1
en de tijd was ongemerkt omgevlogen, zoo-
dat het te laat was geworden om thuis te
komen eten en daar zij wist dat er geduren
de de lijdensweek ovanddienst was te Hur-
stonleigh, had zij besloten de gelegenheid waar
te nemen om Ds. Colborne te hooren preken.
Maar bleef de dokter al volkomen vertrouwen
stellen in zijne echtgenoote, juffrouw Jeffson
behandelde haar met eene koelheid die haar
griefde. Zij verdroeg het echter met zacht
moedigheid, want zij gevoelde dat zij ver
keerd gehandeld had en dat al haar lijden
het gevolg was van haar eigen schuld. Zij
bleef de overige dagen van de week te huis,
en haalde George over om haar op Zondag
avond naar Hurstonleigh te vergezellen. Zij
wilde haar best doen om braaf te zijn, en
indien al dé geestdrift, door de preken van
Ds. Colborne bij haar opgewekt, een weg
stierf als zij de kerk verlaten had, de goede
indruk ging toch niet geheel verloren. Maar
vergat zij Roland Lansdell intusschen Neen
met smart en berouw dacht zij aan den man,
die zoo weinig in staat was geweest om haar
te begrijpen, hoewel hij in ontwikkeling zoo
ver boven haar stond. „Hij heeft zooveel
menschenkennis, en zag toch niet in dat ik
geen slechte vrouw was, „dacht zij met naïve
verwondering. Zij kon zich van Rolands
sceptische zienswijze geen begrip
vormen zij kon zich niet voorstellen dat hij
de daad waartoe hij haar had willen over
halen, als geoorloofd beschouwde.
Maar zij dacht voortdurend aan hem. Zijn
bleek gelaat, zijn verwijtende bliik, stonden
haar altijd voor oogen. Het geluid van zijn
stem, haar smeekende om hem te verlaten,
klonk haar voortdurend in de ooren. Hij had
haar bemind ja, hoe groot zijne schuld ook
was, hij had haar bemind, en geschreid om
harentwil. Er waren oogenblikken waarin de
gedachte aan zijne tranen hare ernstige be
geerte om goed te zijn bijkans uitwischte er
waren oogenblikken waarop zij wel naar hem
toe had willen snellen en zich aan zijne voe
ten werpen, itreopende „Wat ben ik, dat
mijn leven zou opwegen tegen uw smart
Wat komt het er op aan wat er van mij
wordt, als gij slechts gelukkig zijtWant
somtijds werd het haar helder, zeer helder,
en kon zij het bitter zelfverwijt niet van zich
afschudden, dat zij hem een groot en wreed
onrecht had aangedaan.
En waar was hij gedurende al dien tijd
De man die Isabella Gilbert met den gewonen
standaard gemeten, en gemeend had dat zij
dadelijk gereed zou staan aan zijne roepstem
gehoor te geven. Wie zal zijn smart en toorn
beschrijven Nooit, in al zijn verontwaardi
ging over de handelwijze van lady Gwendoli-
ne Pomphrey, toen zij hem opgaf ter wille
van Lord Heatherland, had hij zich een woe
de en vertwijfeling van hem meester gemaakt
als nu bij de gedachte aan Isabella Gilbert.
Gekrenkt in zijn trots, zijn ijdelheid, zijn
zelfvertrouwen zoo eigen aan een man van
de wereld, kon hij in zijn hart geen ver
schooning vinden voor de vrouw die hem,
zoo als hij meende, zoo volkomen om den
tuin geleid en bedrogen had. De gedachte
aan alles wat in het laatste jaar was voorge
vallen maakte hem razend van spijt en teleur
stelling. De bitterheid van zijn zielsstrijd,
zijne heroische besluiten, die des morgens
zoo vast stonden, en telkens weder opgegeven
waren vóór de dag ten einde was, kwamen
hem weder in het geheugen, en hij lachte
luide bij de gedachte hoe nutteloos al die
weifelingen en aarzelingen geweest waren,
het onderzoek is komen vast te .staan,
lat de vrachtwagen een remspoor had
van niet minder clan 32 Meter. Ook de
chauffeur van den vrachtwagen k
voor nader onderzoek naar het poli
tie-bureau overgebracht.
DOOR HET OOG VAN EEN NAALD
Autobestuurder aan den dood
ontsnapt.
Op den onbiewa'ï.kten overweg hij
Zalné, gemeente Zwollekerspel bi,
Zwolle, is een ongevalgebeurd, dat
goed is afgeloopen.
Toen de bestuurder van een personen
auto, de heer Schot kamp uit Zwolle,
den overweg passeerde, heeft hij waar
schijnlijk niet gemerkt, dit er uit de
richting Meppel een goederentrein na
derde. Het, gevolg was, dat de auto en
de treiii plotselingelkanders weg
kruisten en dat een aanrijding niet
meer te vermijden was. Op dat cri-
tieke oogenblik, terwijl de trein mei
een snelheid van circa 60 Km. per
uur op hem toesnelde, heelt de auto
bestuurder het portier nog geopend,
en dat is zijn geluk geweest, want
toen de auto gegrepen werd, is de hr.
S. uit zijn auto geslingerd en meer
dan enkele lichte verwondingen heeft
hij niet opgeloopen. De auto is totaal
vernield.
Toen de trein enkele meters verder
tot stilstand was gekomen, bleek de
auto reeds in een sloot langs den weg
te liggen.
De automobilist is met een passee-
renden auto verder naar huis gere
den. Met twintig minuten vertraging
is de trein vertrokken.
UITBREKER MELDT ZICH.
Op 6 Augustus is uit de bijzondere
strafgevangenis te Scheveilingen de
35-jarige F. M. ontvlucht door verbre
king van de tralies. Do man bleef on
vindbaar, niettegenstaande alle na
sporingen van de politie.
Dezer dagen meldde hij zich echter
hij dc Nederlandsche legatie1 te Parijs,
vanwaar men hem naar Den Haag
heeft overgebracht, zoodat hij thans
wederom is opgesloten.
Het is niet hekend, hoe M. er in ge
slaagd is na zijn ontvluchting, welke
hij ondernam in gevangeniskleeding,
aan een normaal costuum te komen
en het verhaal vertelt evenmin, hoe
hij na vele omzwervingen éindelijk
le Fransche hoofdstad bereikte.
In het Vreemdelingenlegioen..
Daar aangekomen echter nam hij
lienst in het Vreemdelingenlegioen en
Aerd iiij gedetacheerd bij 't. Parijsche
depot van dit legioen. De tucht schijnt
hem (laar te hard geweest te zijn,
want na eenige weken deserteerde hij.
Hierna zwierf hij enkele weken in
Parijs rond, waar hij natuurlijk ook
bij de politie gesignaleerd stond. Hij
vreesde terecht, dat hij oen strenge
sti ai' zou moeten ondergaan, ivanneei:
Ie Fransche recherche op zijn spoor
zou komen.
Deze angst kon hij niet verdragen
en ton einde raad ineklde hij zich bij
de Nederlandsche legatie te Parijs,
waar zijn signalement uit het Algem.
Politieblad bekend was. M. deed geen
moeite, zijn geschiedenis voor de lega,
tie-ambtenaren te verbergen en hij be
kende alles. Daarop heeft een ambte
naar van het. gezantschap hem naar
Den Haag ovecgebracht, waar hij werd
uitgeleverd aan de Haagsche politie,
Tenslotte kwam hij weer terecht in de
gevangenis, waaruit hij met zooveel
moeite was ontsnapt.
M. werd op 17 Juni in de Schevening
sche gevangenis opgesloten voor het
ondergaan van 6 maanden gevangenis
straf. Op het oogenblik, dat hij ont
vluchtte, had hij dus nog vier maan
den straf te goed. Deze zal hij thans
moéten uitzitten. Wellicht wordt hij
nog gestraft voor vernieling.
terwijl de eenige hinderpaal, het wezenlijke
beletsel voor de vervulling zijner zondige wen
schen hier te vinden was hier, in den wil,
eener onnoozele vrouw.
Sommige mannen zouden de geschiedenis
niet als geëindigd beschouwd hebben na dat
afscheid in Thurstonsgroeve, maar Roland
Lansdell was zulk een man niet. Hij had
weinig geestkracht of vastheid van wil om
tegen de verzoeking te strijden, maar hij had
aan den anderen kant weinig eigenschappen
die den verleider stempelen. Zoo lang hij
niet zeker geweest was van de kracht zijner
liefde voor Isabella, had .hij onverschilligheid
kunnen veinzen. Zoo lang hij van plan was
om Midlandshire te verlaten zonder „kwaad
te doen," had hij geen zwarigheid gemaakt
om den echtgenoot ter wille van diens vrouw
eenige vriendschap te bewijzen. Maar van het
oogenblik af dat alle weifeling voor een vast
voornemen plaats maakte, sinds zijn terug
keer in Midlandshire had hij geen geheim
gemaakt van zijne gevoelens of bedoelingen.
Hij had die vrouw tot eene eerlooze handeling
willen overhalen, maar hij had daartoe geene
oneerlijke middelen gebruikt. Het lag niet
in hem om ook nu daartoe zijne toevlucht te
nemen. Hij kon echter niet tot het besluit
komen om Mordred te verlaten. Zijn goed
stond gepakt sinds den dag' waarop zijne
laatste ontmoeting met Isabella Gilbert had
plaats gehad, en lederen dag maakte hij
plannen en gaf hij orders met betrekking tot
zijne afreis, maar als deze tot uitvoering zou
den komen werd zij weder verschoven. Hij
kon niet vertrekken. Te vergeefs trachtte hij
zich te vermannen, en verweet hij zich zijne
lafheid, maar hij kon alle hoop nog niet op
geven. Zij zou berouw gevoelen en hem weder
oproepen tot een ontmoeting onder den. ouden
eik. Met eene verbeelding, even vurig als de
hare, schilderde hij zich die ontmoeting af
hij verbeelde zich blijkbaar haar stem te hoo
ren. „Mijn liefste, mijn liefste zou zij uit
roepen, hare tengere handen om zijn arm
slaande „ik kan zonder u niet leven ik kan
niet, ik kan niet
Hoe kort was het nog geleden dat hij zich
vermaakt had met melodieuse weeklachten
te schrijven over de ijdelheid van het leven,
en die „doodsche kilheid van de ziel," die een
jong mensch van zeven en twintig jaar met
veel geld en niets omhanden,, bij uitstek ei
gen is. Hoe meedogenloos had hij spot gedre
ven met de teederste gevoelens van anderen
Hoe stoutweg had hij geweigerd aan de duur
zaamheld der hartstocht te gelooven Hij had
zich de airs gegeven van een twijfelaar op
grond van de ontrouw zijner nicht, en ver
klaard dat er geene waarheid bij de vrouw te
vinden .was, omdat lady Gwendoline Pomphrey
in de wereld vertooning had willen maken.
En nu was hij volslagen ontrouw geworden
aan zijne eigene overtuiging. Hij was verliefd,
hartstochtelijk, ernstig verliefd op een dwaas,
sentimenteel vrouwtje wier groote bekoor
lijkheid waswat Dat was de vraag die
hij vergeefs trachtte te beantwoorden. Hij
knarstte op de tanden in een aanval van
woede als hij trachtte te ontdekken waarom
hij deze vrouw beminde. Andere vrouwen,
schooner. en hoeveel begaafder dan zij had
den hem omspannen met een net van tee-
derheid en vleijerjj, maar hij had de mazen
verbroken en was ongedeerd ontkomen aan
de schitterende blikken en verleidelijke lach
jes, waarvoor anderen gaarne alles zouden
hebben veil gehad. Waarom was het dat zijn
hart smachtte naar het bijzijn van deze
vrouw In ontwikkeling stond zij verre bij
hem achtergeest bezat zij nietal de kee-
jen dat hij haar aan den waterval ontmoet
had kon hij zich niet herinneren, ooit een
wijs of geestig gezegde van die kinderlijken
lippen gehoord te hebben. En toch, en toch
zij was iets voor hem dat geen vrouw ooit
geweest was, of, zoo als hij vast geloofde,
ooit kon worden. Wat zou hij niet geven voor
nog een enkelen blik uit die donkere, pein
zende oogen, die zij zoo bedeesd en toch zoo
teeder naar hem opsloeg voor het onuit-
spekelijke genot om aan hare zijde te staan
aan den oever van een kalm Itallaansch
meer voor de reine wellust om alle schatten
van wijsheid en poesie aan haar te ontdek
ken
De weken kropen langzaam voorbij. Meer
malen begaf Roland zich naar Londen, al
leen en onverwacht, en telkens met het voor
nemen om weg te blijven. Maar hij kon niet
net was of een koortshem beving naarmate
de afstand tusschen hem en Midlandshire
grooter werd. Zij moest berouw hebben over
haar wreed besluit zij zou hem schrijven,
en bekennen dat zij zonder hem niet leven
kon. Ach, Ach, hoe lang verwachtte hij dien
brief Zij zou zich misschien op eens niet
meer in staat gevoelen om haar leven te ver
duren en in vertwijfeling naar Mordred gaan,
in de hoop van hem te zien. Dit kon juist
gebeuren terwijl hij afwezig was de kans op
geluk kon hem worden aangeboden, en hij
zou er niet zijn om die aan te grijpen Men.
dacht in het hotel te Londen, waar de heer
Lansdell zijn intrek nam, dat hij zijn ver
stand verloren had, zoo haastig verscheen en
verdween hij telkens.
En in al dien tijd kon hij niets vernemen
van de vrouw die hij lief had. Hij kon er niet
met zijne bedienden over praten, en hij had
zijn deur gesloten voor alle bezoekers. Wat
deed zij Was zij nog te Graybridge Leidde
zij liet oude stille leven, in die karig gemeu
belde zitkamer, waar hij aan hare zijde ge
zeten had Dag aan dag bezocht hij de brug
onder den eikenboom, en wachtte uren lang
in de wreede hoop dat de doktersvrouw daar
heen mocht komen. Wat was zij wreed, wat
was zij wreed Als zij hem ooit bemind had,
zcu ook zij de plek bezocht hebben,, waar de
berinnering aan hem het levendigst was.
(Wordt vervolgd.)
I BLADEN ADVERTEEREN VOOR
EENMAAL BETALEN
Wieringermeerbode.
Wieringer Courant.
De Polderbode.
Zij per Courant.