TR1UMPH
NIETS
SMAAKT U
BOCKBIER
ZOO GOED
ALS
'N TRIOMF
VAN SMAAK
I CENT
VIRGINIA
29e JAARGANG
ZATERDAG <o DECEMBER 1938
No. 1-4 4-
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
L. GOYARTS.
HÖTEL SMIT - SL00TD0RP.
REISBUREAU W.A.C.O.
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.25.
BUREAU
ADVERTENTIêN
UITGEVER
Hlppolytushoef Wlerlngen
Van 1 5 regel»
1 0.60
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
Telef. Intercomm. No. 19.
Iedere regel meer
f 0.10
V
TANDHEELKUNDIGE
SPREEKUREN
HIPPOLYTUSHOEF
IEDEREN DINSDAG 10—2.30 UUR.
HOTEL CENTRAAL S. KAAN Fz.
MIDDENMEER
IEDEREN DINSDAG 3—5.30 UUR
HOTEL SMIT, (aparte ingang.)
Ziekenfondsleden Fondstarief.
hooren, het geval. Pirow voegde hier
aan toe, dat de internationale hou
ding ten aanzien van de vluchtelingen
kwestie op zichzelf geen reden is voor
oorlog, doch dat zij symptomatisch is
voor de geestesgesteldheid, welke niet
bereid is werkelijke opofferingen te
doen voor den vrede. Zoolang die gees
tesgesteldheid aanhoudt, zal het drij
ven naar oorlog - een drijven met toe-
nemenden aandrang voortgaan.
EUROPA DRIJFT NAAR OORLOG
Pirow, de Minister van Oorlog der
Unie van Zuid-Afrika, heeft Dinsdag
avond te Londen een verklaring afge
legd over den Europeeschen toestand.
Hij zeide, dat Europa in de richting
van een oorlog drijft, een oorlog, wei
ken geen enkelen natie wenscht, doch
waarop iedere regeering zich voorbe
reidt. Tenzij er in de volgende maan
den een volledige wijziging komt in
de vooruitzichten, zal de internationale
spanning volgens Pirow in het a.s.
voorjaar haar hoogtepunt bereiken.
Het tragische van den toestand is,
dat sinds de regeling der Tsjecho-Slo-
waaksche kwestie geen vraagstuk aan
de orde is, dat een oorlog zou veront
schuldigen, laat staan onvermijdelijk
maken. Het drijven naar oorlog wordt
volgens Pirow zuiver veroorzaakt door
psychologische factoren.
Zelfs het vluchtelingenvraagstuk is
volgens den Minister op betrekkelijk
gemakkelijke wijze .te regelen. Voor
zijn oplossing zijn twee dingen noodig:
1. Geld om in de plaats te komen
van het bezit, dat den vluchtelingen
niet wordt toegestaan mede te nemen.
Dit zou kunnen worden geregeld door
een internationale leening, waarvoor
de landen, die zich van hun vluchtelin
gen wenschen te ontdoen, verantwoor
delijk moeten zijn, doch welke gewaar
borgd zal moeten worden door de an
dere groote mogendheden.
2. Het land, waar de vluchtelingen
zich kunnen vestigen. Er is volgens
Pirow meer dan voldoende onbewoond
gebied, waar tweemaal zooveel vluch
telingen zullen kunnen koloniseeren
als er voor in aanmerking zullen ko
men.
Wat ontbreekt, is evenwel de bereid
heid eenige opofferingen te
doen. Dit is zoowel aan de zijde der
landen, die hun vluchtelingen kwijt
willen als aan de zijde dergenen, di<
hun gevoelens van sympathie laten
FEUILLETON.
VAN HEDEN AF
ER WAS EENS
Geen sprookje.
't Is heusch gebeurd.
Een verhaal van menschenliefde
Zij woonden voor jaren al in een
stadje in Tsjecho-Slowakije. Man en
vrouw, beiden arts. Hij een specialist,
zij een gewone dokter. Goede practijk,
veel van menschen uit de omtrek. Zij
een arische, hij iets veel „ergers."
Maar dat zag men toen nog zoo erg
niet in.
Op een dag kwam daar een vrouw
aan de deur, uit een naburig dorp, met
een kind, dat zwaar ziek wta-s. Een ge
vaarlijke besmettelijke ziekte, waar
om de opname in verschillende zieken
huizen onmogelijk was gebleken.
Het echtpaar, zelf kinderloos, nam
het tweetal in huis. Het werd een hard
gevecht met de dood, maar het kindje
bleef behouden. De vrouw knielde
voortdurend voor ze neer en kuste nun
kleercn. Dat gebaar vonden ze beklem
mend, maar van deze vrouw uit het
volk was het een natuurlijke reactie.
Een poos nadat de vrouw met het
herstelde kind weer naar huis was te
ruggekeerd, kwam ze met het heele ge
zin bij het doktersduo op afscheids
bezoek. Zij gingen naar Amerika, om
daar hun geluk te zoeken. Maar hun
weldoeners zouden zij nooit vergeten.
Och dat zegt men dan zoo. Maar dit
maal scheen het toch echt te zijn. Wanl
ook uit het nieuwe land van inwoning
bleven zij trouw en reeglmatig schrij-
orde gebracht. Het echtpaar is met
een nieuwe toekomst voor oogen naar
Amerika vertrokken.
Deze historie is merkwaardig maar
toch natuurlijk. Zij heeft echter in de
wanhoop van deze tijden in haar toe
dracht iets zoo menschelijks, alsof je
een frissche hand op een brandend
voorhoofd voelt.
En je zegt zoo tot jezelf, dat trots alle
berberij het puur-menschelijke ten
slotte toch het Laatste woord moet
hebben.
DE WRAAK
EENER VROUW.
26.)
Opnieuw heerschte de diepste stilte in de
zaal, en in gespannen verwachtingen zagen
allen opwaarts naar de galerij maar de ge
daante bleef onbeweeglijk als een beeld over
de leuning daarvan heengebogen geen
geluid werd er in de zaal gehoord.
„Zult ge naar beneden komen riep Ab-
dagus, de stilte verbrekende, met eene don
derende stem, „ellendige die het waagt,
angst en verschrikking in de feestzaal te ver
spreiden Kom naar beneden
„Spreek vrij, Abdagus, luid en schel
't Gebiên, Abdagus, voegt u wel.
U wordt weldra de eer gebracht,
Als de erfgenaam van Rollo's macht
rRBBOtttf i n
luidde het antwoord op den eisch van Ab
dagus.
„Dat gaat te ver riep Abdagus uit, „bij
Odin volgt mij," en na eene fakkel van den
wand gerukt te hebben snelde hij, door een
tiental gasten gevolgd, de steile trap op, die
naar de galerij voerde.
Met het bloote zwaard in de eene en de
fakkel in de andere hand naderde hij de ge
daante, die onbeweeglijk bleef staan. Toen
hij op een korte afstand genaderd was, trad
deze gedaante op Abdagus toe, strekte hare
hand naar hem uit en zeide „Raak mij niet
aan Ik sta onder de bescherming van één,
die machtiger is dan gij
De toon, waarop zij deze woorden sprak,
deed Abdagus stilstaan, en verwonderd staar
de hij haar aan, die het woord tot hem voer
de. Het was eene oude vrouw, wier bleek en
vermagerd gelaat akelig bij hare groote oogen
p.fstak, waarin helsche vlammen schenen te
ven. liet ging- hun hoven verwachting.
Zij kwamen snel vooruit, brachten het
tot welstand. En elke brief besloot met
de verzekering als wij ooit iets voor
U kunnen doen, meldt het dan dade
lijk
Nu, na jaren, is die dag gekomen.
Het artsen-tweetal verloor zijn be
staan en zijn levensmogelijkheid. En
in uiterste noodzaak wendde het zich
tot de Oude relatie in Amerika.
De eene brief was genoeg. Op slag
kwam het antwoord. De vereischte pa
pieren. De noodige garantie. Als een
zaak, die vanzelf sprak,, was alles
DE LEIDING VAN OUDERAVONDEN
Gevaar voor het ontaarden de
zer bijeenkomsten in poli
tieke tribunes niet denkbeeldig
Het nieuwe Kon. Besluit, dat de be
voegdheden van oudercommissies en
ouderraden regelt, maakt het moge
lijk, dat niet het hoofd der school (ge
lijk voorheen steeds het geval moest
zijn) de leiding van den ouderavond
heeft, maar de voorz. der oudercomm.
In „Het Onderwijs" merkt O. op, dat
dit een gevaarlijke wijziging is. Als
voorbeeld vermeldt schr. een ouder
avond, waarop een eabarettier optrad
met een lied van sterk anti-militaris-
tischen inslag het hoofd der school
heeft toen ingegrepen en schr. vraagt
zich af, of een „links georiënteerde
voorzitter der oudercommissie dit ook
voorzitter van den ouderavond voor
stellen ter bespreking toelaat, die in
strijd zijn met den eerbied aan het ook
boven hem gesteld gezag.
De redactie van genoemd blad tee
kent hierbij aan, dat er inderdaad geen
afdoende waarborgen bestaae tegen
moeilijkheden als door schr. aange
duid, en meent, dat de door O. bedoel
de gevallen volstrekt geen uitzonde
ringen zijn en dat vele ouders van de
ouderavonden weggebleven zijn. om
dat bepaalde politieke groepen de eer
ste viool wilden spelen en daardoor
de openbare school meer schade dan
voordeel brachten.
Het Handelsbl. teekent hierbij aan
Ook ons schijnt het dat de nieuwe
bepaling ongelukkige gevolgen kan
hebben. Aan het schoolhoofd kan men
echter het - in het Kon. Besluit niet
opgenomen - recht om in te grijpen
niet zoo maar „geven" dit middel te
gen de met recht gevreesde kwaal is
dus ondeugdelijk.
Van bevoegde zijde wordt medege
deeld, dat een afdoende wijze ter voor
koming van het behandelen van onge-
wenschte materie op ouderavonden
zou zijn, B. en W. te verzoeken, de
huish. reglementen voor de ouder
avonden niet goed te keuren. indien
daarin niet bepaald is, dat het hoofd
der school de leiding heeft. Inderdaad
zou dat afdoende zijn. We kunnen ons
ook de regeling denken, dat de school
vergadering onder goedkeuring van
B. en W-, den leider der ouderavonden
zou hebben gedaan.
Aan de school waarvan schr. hoofd
is, wilde een der ouders een voorstel
indienen om de Regeering door school
staking te dwingen, de leerlingen-
schaal te verlagen. Dergelijke dingen
te voorkomen zal moeilijker zijn als
niet het schoolhoofd voorzitter van
den ouderraad is. Hot schijnt hem nood
zakelijk toe, dat B. en W. het hoofd
der school opdragen, een ouderavond
te schorsen of te sluiten, indien de
5-daagse Kerrtreis naar Parijs, geheel ver
zorgd f 39.40. Programma op aanvraag.
Vraagt onze gids voor wintersportreizen per
trein en autocar.
W.A.C.O., Breed 35, Tel. 184 Hoorn.
flikkeren.
Hare grijze haren, die, door een krans van
verwelkte bladeren omgeven, in de uiterste
wanorde tot op de schouders neerhingen,
verhoogden de woeste uitdrukking van haar
gelaat niet weinig. Een lang wit kleed, door
een gordel vastgehouden, hing haar tot op
de voeten, terwijl de korte mouwen hare
verdorde armen geheel bloot lieten.
„Raak mij niet aan, Abdagus," zeide zij.
„Ik sta onder de bescherming van één, die
machtiger is dan gij want ge zijt nog geen
opperbevelhebber; hij, die daar zit, verleent
mij zijne bescherming," en, over den rand
der galerij heengebogen wees zij op Rollo.
„Ge liegt, ellendig wijf riep Abdagus,
daar hij bemerkte, dat 't geen bovennatuur
lijk wezen was, tot hetwelk hij sprak, en zijn
moed voelde terugkeeren. „Voort, mannen
riep hij met verontwaardiging uit„werpt de
ellendige naar beneden, dat haar schedel op
de steenen van de hal verpletterd worde, en
dat zij in der eeuwigheid geen feestmaal
meer kunne verstoren."
„Waagt het eens riep de vrouw, verach
telijk lachende, uit, „waagt het eens, iemand
leed te doen, die dit aan haar vinger draagt
Bij deze woorden strekte de vrouw hare
hand uit, en liet in de oogen van Abdagus
den kostbaren ring schitteren, dien zij aan
haar vinger droeg.
Verbaasd keek Abdagus op en riep uit
„Het is Rollo's ring Wie zijt ge en op welke
wijze zijt ge hier binnengedrongen, vrouw
„Dat zult ge zoo aanstonds vernemen,'
hernam de vrouw, die, eene gebiedende hou
ding aannemende, zich gereed maakte om
door haar omringende Noormannen heen te
dringen.
„Laat haar door beval de Abdagus, en
langzaam verliet de oude vrouw de galerij
langs de trap, die naar de hal voerde.
Daar gekomen, ging zij naar Rollo toe,
hoog eerbiedig voor den bevelhebber en zei
de „Heer kent ge mij niet
„Gij, Valdrade riep Rollo uit, „wat voert
u herwaarts
„Is het Valdrade, de wijze vrouw van het
eiland vroeg Abdagus, „hoe is het mogelijk,
dat ik u niet eer herkend heb Schrijf daar
aan mijne strenge handelwkijze van zooeven
toe en vergeef ze mij
„Valdrade koestert geen wrok," antwoord
de zij, maar de valsche lach, waarmee deze
woorden gepaard gingen, was daarmee ge
heel in strijd.
„De eereplaats aan deze tafel moet door u
ingenomen worden," zeide Rollo vriendelijk.
„U, wijze vrouw aan wie ik het behoud
mijns levens te danken heb, kan niet genoeg
eer bewezen worden."
„Neen," antwoordde de oude vrouw, „mijne
plaats is niet aan uwe tafelhet is waar,
Rollo dat ik u eenmaal gered heb maar
thans, helaas hebt ge gehoord, wat ik zoo
even toeriep," en zij begon opnieuw te zin
gen
„Steek vrij uw sterken arm omhoog,
Ras zinkt hij krachtloos neer."
„Bij Odin Valdrade wat heeft dit gezang,
te beduiden riep Rollo uit.
„Dat de dood door uwe aderen vliet, Rol
lo Eer de zon weder in het Westen daalt,
zult ge hebben ophouden te leven."
„Valdrade riep de Noorman, verbleeken-
de uit, „en ge voorspeldet mij nog onlangs
macht, aanzien en het toppunt mijner wen
schen, Wilfrides hand."
„Die voorspelling zou vervuld zijn gewor
den, als het vergif thans niet door uwe ade
ren woelde, zoodat uw dood onvermijdelijk
is."
De Noorman stond angstig van zijn zetel
op voor het eerst van zijn leven deed de
schrik hem verbleeken.
„Vrouw zeide hij op een doffen toon en
met eene stem, waaraan hij tevergeefs vast
heid trachtte te geven, „vrouw is het waar,
wat ge zegt
„Ja," gaf Valdrade ten antwoord.
„Bij Odin dan zijt ge machtig," riep de
Noorman uit. „Beken, welke hand was het,
die mij het vergif toediende Spreek, de hand
zal vernietigd worden met het lichaam, waar
toe zij behoort."
Valdrade liet hare blikken langzaam over
EXPORT ZEEUWSCHE MOSSELEN
ZEER BEVREDIGEND
Hoewel de export van mosselen uit
Zeeland in dit seizoen ernstig te lijden
had door maatregelen van Belgische
zijde, waardoor de uitvoer naar dit
land gedurende enkele weken geheel
werd stilgelegd, maakt het totaalcijfer
dit seizoen geen slecht figuur.
Do kwaliteit der Zeeuwsche .mosse
len was uitstekend, en vooral de twee
de soort is goed verkocht. De afzet
naar België heeft zich geheel hersteld,
terwijl de export naar Frankrijk even
eens normaal is.
De aanvoer van mosselzaad is nog
niet groot, vooral door het ruwe weer
ondervindt dit vertraging. Van de Wad
den wordt nog geen mosselzaad aange
voerd.
ZIJN LEERLINGEN GESLAGEN
Een onderwijzer die in September
van dit jaar een aantal jongens van
zijn school te Noorderwijkerhout had
geschopt en geslagen, werd thans dooi
de Haagsche Rechtbank wegens mis
handeling veroordeeld tot een voor
waardelijke gevangenisstraf van één
maand en een geldboete van f 100 subs.
50 dagen hechtenis.
Het O.M. had drie weken onvoor
waardelijke gevangenisstraf gevorderd
aanwijst, namelijk het schoolhoofd of
een der leden van het personeel.
Maar hoe de practijk dan ook zal
zijn, voorkomen moet worden, dat de
ouderavonden, zooals in den eersten
tijd van hun bestaan geprobeerd is,
misbruikt worden in strijd met hun
bedoeling tot politieke tribunes.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
DEURWAARDER VEROORDEELD
WEGENS OPLICHTING
Het gerechtshof te Arnhem heeft
Donderdag uitspraak gedaan tegen 'n
deurwaarder te Terborg, die zich schu
dig had gemaakt aan oplichting van
dame, van wie hij een bedrag van
f 6000 in beheer hid gekregen, van
welk bedrag hij ongeveer f 3600 heeft
verduisterd. Hij werd door de Recht
bank te Arnhem veroordeeld tot 6
maanden gevangenisstraf. Het H|of
heeft dit vonnis vernietigd en heeft
verdachte tot 9 maanden gevangenis-
straf veroordeeld.
de vergadering weiden eene doodelijke,
ijzingwekkende stilte heerschte er in de hal,
en iedereen staarde in bange verwachting
naar de grijze Sibylle. Eindelijk strekte zij
haar dorren vinger uit en wees daarmee op
Everard.
„Hij was de algemeene kreet, „hij en
geene hand was er, die niet naar het zwaard
greep.
„Ik was de uitroep, die Everard slaakte,
„ik Bij God ik ben onschuldig, Valdrade
liegt
„Bewijs wat ge zegt, Valdrade beval Rol
lo met waardigheid, „en wee u, zoo uwe tong
een leugen voortbracht."
„Hoor mij aan, dappere Rollo Toen ge
dezen jongeling uwe vriendschap schonkt,
koesterdet ee een adder aan uwe borst, die
adder heeft u gestoken, en haar venijn zal u
den dood veroorzaken
„Spreek duidelijker," hernam de Noorman,
„uwe woorden kunnen mij niet overtuigen."
„Verneem dan, dat Everard Wilfride be
mint," vervolgde Valdrade. „Herinner u, dat
er eens een tijd was, een tijd, welke aan
uwe landing op Walcheren voorafging. Wil
fride had toén Everard lief, en beiden zou
den door den echt vereenigd zijn geworden,
indien de verplichtingen, welke Sederick aan
Halpdam had, zulks niet verhinderd hadden.
Ik vraag u, Everard is het waarheid of niet,
hebt ge Wilfride niet bemind, en blaakt het
liefdevuur voor haar nog niet in uwe borst
Everard zweeg en bleef strak voor zich sta
ren.
„Ik beveel u, spreek riep de Noorman
uit, „of ik zou meenen, dat de vrees uwe tong
verlamd had."
Everards gelaat werd vuurrood want dit
verwijt trof hem diep zijne stem verheffen
de, zeide hij „Wat zij daar gezegd heeft, is
de waarheid er was een tijd, toen ik Wilfri
de beminde, en ik bemin haar nog. Ge ziet,
dat de vrees mij niet belet, u eene bekentenis
te doen, welke misschien het doodvonnis over
mij ten gevolge zal hebben."
De Noorman drukte krampachtig de lip
pen op elkander. Everard vervolgde „Zoo
waar als ik Sedericks dochter bemind heb en
SCHUILLOOPGRAVEN IN
ROTTERDAM.
De schuilloopgraven thans gereed
ot in aanleg te Rotterdam, bieden
plaats aan 7600 personen.
Ze liggen aan Afrikaanderplein, Mu-
seumpark, Boschpolderptein en Vre-
denoordplein. In hoofdzaak zijn zigzag
loopgraven aangelegd, die iets duur
der zijn dan rechte (f 7 tegen f 5.70)
per persoon, doch die meer beschut
ting bieden.
Er zijn bovendien op 68 plaatsen gas
en scherfvrije kelders met 13500 M3
houd, in voorbereiding zijn 200 plaat
sen met 7600 M3.
T.B.C. HEERSCHT TE WAALWIJK.
In de gemeente Waalwijk heerscht de tu
berculose in die mate, dat de- geneesheeren
B. en W. daarvan op de hoogte hebben ge
steld. Deze hebben inmiddels met den inspec
teur van de T.B.C.-bestrijding en dien van de
Volksgezondheid een onderhoud gehad met
het gevolg dat een onderzoek is ingesteld.
Met de fabrikanten zal een vergadering
worden belegd waar met de inspecteurs ge
poogd zal worden om te komen tot keuring
van het personeel.
A.V.R.0 - KALENDERS
BOSKERS BOEKHANDEL
H.-HOEF - MIDDENMEER
nog bemin, zoo waar is het, dat, als Valdrade
de waarheid zegt,dat ge vergiftigd zijt, ik toch
onschuldig ben aan uw dood."
„Hij is schuldig hernam Valdrade, „hij
is schuldig. Ja, ik beschuldig hem hier in te
genwoordigheid van allen. Halpdam viel door
uw zwaard, en nu meende Evarard, dat alle
hinderpalen uit den weg waren geruimd en
dat hij Wilfride weldra de zijne zou mogen
noemen maar Wilfride had u gezien, en in
de borst van Walcherens lelie ontstaakt ge
een vuur, dat de liefde voor Everard verteer
de zij beminde u, en nu is zij uwe bruid.
Het noodlot voerde mij van Walcheren her
waarts, en ik bewoon sedert eenige dagen de
bouwvallen van de sterkte in het gindsche
bosch. Gisteravond, terwijl het hier feest was,
en daarginds de sterren aan den hemel mij
de toekomst toefluisterden, kwam Everard tot
mij en weende.
„Valdrade zoo sprak hij, „Wilfride wordt
den bruid van den Noorman, de lelie van
Walcheren zal door mij niet geplukt worden
Voor eeuwig is zij voor mij verloren, en zon
der haar heeft het leven voor mij geene waar
de, het is mij een last, een knagende worm,
een gewicht, te zwaar om door mij getorst te
worden alleen in het graf is rust voor mij
te vinden. Ik haak naar den dood maar de
moed ontzinkt mij op het oogenblik, waarop
ik dien wensch wil bevredigen vaak zette
ik dit punt van mijn zwaard op mijne borst,
vaak stond ik aan den oever der rivier om
daarin mijn graf te vinden, maar telkens
hield een onbeschrijfelijke angst mij terug."
„Zij liegt riep Everard, van verontwaar
diging trillende, uit, „zij liegt, het krank
zinnige wijf Ik heb nooit voor den dood
gevreesd."
(Wordt vervolgd.)
IN VIER BLADEN ADVERTEEREN VOOR
EENMAAL BETALEN 1
Wlerlngermeerbode.
Wieringer Courant.
De Polderbode.
ZIJ per Courant
