30e JAARGANG DONDERDAG 26 JANUARI 1939 No. 11 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN DE BAND DES BLOEDS WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.25. ONZE DURE PROVINCIALE WEGEN. Onderheide en „drijvende" wegconstructie. PER KILOMETER f 200.000. Naast de groote Rijkswegen die de Rijks waterstaat bouwt en waaraan de hoogste eischen worden gesteld wat zekerheid en af metingen betreft, bouwt de provincie nog een net van eveneens belangrijke wegen, die veel smaller zijn, maar die toch nog zooveel kos ten, dat de provinciale waterstaat in Zuid- Holland zich groote inspanning getroost om de grootst bereikbare soliditeit te verkrijgen voor de laagste kosten. Dit is niet zoo eenvoudig üls misschien me nig buitenstaander zich voorstelt. Er bestaat tusschen de ingenieurs der provincie tegen woordig een permanent contact met de des kundigen van het Delftsche laboratorium voor grond-mechanica, dat in de laatste vijf jaar bezig is een meer wetenschappelijken grondslag te zoeken voor het beantwoorden van allerlei vragen, die op dit gebied vroeger in hoofdzaak werden beantwoord door met of zonder theorie omkleed technisch ge voel. De weg op palen. Uit deze samenwerking is in den laatsten tijd een probeeren ontstaan om te komen tot wegconstructies, waardoor voortdurende ver zakking wordt voorkomen en daarmee een al te kostbaar onderhoud. Nu pas weer is in den Krimpenerwaard een wegvlak van ruim 3 k.m. aanbesteed in den weg, die van Krim pen a. d. IJsel naar Bergambacht zal loopen langs den Lekkerkerkschen boezem. Dit wegvlak wordt onderheid met duizen den houten palen, die vijf aan vijf naast el kaar staan op afstanden van 1.75 meter. De palen zijn 18 meter lang en de buitenste rijen worden schuin geslagen. Op deze palen komt een betonnen bak van 7 meter breedte en ongeveer 2.50 m. hoogte. De bodem van dezen bak is 25 centimeter dik, de opstaande wanden 16 centimeter. Op afstanden van 24 meter komen dilletatievoe gen, die het optreden van spanningen bij temperatuurswisseling voorkomen. Deze kilo meters lange betonnen bak of goot wordt ge vuld met zand, terwijl er langs liggen bermen van 5.50 meter, waarop straks een rijwielpad wordt aangebracht. De rijweg zelf wordt meter breed. Wiilen de gemeenten, waar de weg doorheen loopt, nog paden voor voetgan gers ook, dan moeten ze die zelf aanleggen. In elk geval gaat het dus om een weg met zeer eenvoudig profiel en toch kost de aan leg ervan, inclusief het wegdek, een f 200.000 per kilometer. Het merkwaardige bij dit soort wegtype op palen, die van hout of van beton kunnen zijn, is de bak of „kuip", die den wieldruk over een zoo groot oppervlak verdeelt, dat men met een minimum aan heipalen kan vol staan, in weerwil van de hooge belasting per vierkanten centimeter. Er zit natuurlijk aan déze constructie een eenigszins speculatieve kant, doch een weg, die zoo zwaar onderheid zou worden, dat hij voortdurend en op elk punt de hooge wielbelasting van onze groote vrachtauto's zou kunnen dragen, zou allicht vijfmaal meer kosten De „drijvende" weg. In de Alblasserwaard neemt de provincie in overleg met het Delftsche laboratorium weer een andere proef en wel met een soort „drijvenden" weg. Reeds de Romeinen bouw- UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. BUREAU Hlppelytushoef Wieringen Telef. Intercomm. No. 19. ADVERTENTIêN: Van 1 6 regel* I 0-W Iedere regel meer I FEUILLETON. Ik stond op het punt het venster te sluiten, toen er iemand met zware ademhaling den hoek omkwam, dicht langs het venster ik zag het grijze hoofd mijner grootmoeder vian langs mij voorbijgaan, zoodat ik deerlijk schrikte. „Er is brand, daar daar!" kreunde zij onder het voorbijgaan, terwijl zij beide han den tegen het voorhoofd drukte. Ik waagde het niet uit het raam te gaan hangen om haar na te kijken ik hoorde dat zij een oogenblik later stilstond en ik kon nog juist hare wijd uitgebreide armen zien. „Want het vuur is ontstoken door mijn toorn," sprak zij met verheffing van stem, met een plechtig pathos, „en het zal branden tot in het diepste der hel, en het zal ver woesten het land met alles wat te veld staat, het zal de grondvesten der bergen aanste ken Langzaam liep zij onder de eiken voort en begaf zich naar den hoek van den boom gaard. Zij stond niet zoo heel ver van mij af, en het was licht genoeg, zoodat ik haar dui delijk kon onderscheiden. Wat zij sprak, staande tegenover de zwij gende heide ik verstond het niethet was mij als hoorde ik alle vreemde woorden van den ouden professor achter elkander in éénen adem, op eigenaardig zingende manier ten gehoore gebracht. Plotseling eindigde het gemompel in een halfonderdrukten kreetmijne grootmoe der keerde zich om en hare rustelooze, voe ten begonnen op nieuw de wandeling, thans met verdubbelden snelheid. Ik dacht dat zij zich naar de pomp wilde begeven daar liep zij blindelings tegen een der eiken op, strui kelde, ging weer eene schrede verder, viel den wegen van boomstammen door de moe rassen. In plaats van boomstammen, die veel' te duur zouden worden, gebruikt men nu rij zen zinkstukken, die men in een tot op pol- derpeil uitgegraven sleuf in den bodem brengt. Men maakt dus met behulp van het noodi- ge zand een zoogenaamde grondverbetering, waarop dan het weglichaam wordt gestort. De bedoeling is het, dat een evenwichtstoe stand wordt bereikt zonder dat de rijzen matten dieper in het grondwater wegzinken dan strikt noodig is, want niet alleen kost dit meer grond voor het weglichaam, doch tevens wordt de belasting op de grondverbetering zooveel grooter, zoodat de kansen voor weer dieper zakken steeds toenemen. Ongetwijfeld is ook deze constructie zeer vernuftig, maar misschien toch riskanter van het type van een onderheiden weg. Een eer ste voorwaarde erbij is een zoo constant mo gelijk polderpeil, want èn te veel èn te weinig water in het weglichaam tasten het even wicht aan waarop deze wegconstructie is ge bouwd. Doch een zeer ernstige voorstudie met overweging van alle theoretische mogelijkhe den heeft toch moed gegeven met dit soort „drijvenden" weg een ernstige, zij het kost bare proef te nemen. CRISIS - BUREAU. WIJZIGING- CRISIS-ZEEVISCH BESLUIT Men meldt ons vaji bevoegde zijde, dat met ingang van 26 Jannari een wij ziging in werking zal treden van het Cri&'is-^eevischbesluit, w^lke hierin bestaat, dat zij, die als eigenaar of ge bruiker van een vaartuig ten aanzien waarvan een uitvaar-certificaat is ver strekt, dit schip willen doen deelnemen aan de visscherij op haring, sprot en makreel met netten van kleiner maas wijdte dan 7 cm., verplicht zijn daar van kennis te geven aan de Nederland sche Visscherij Centrale. Van het oogenblik waarop zij kennis geven tot dat, waarop zij schriftelijk verklaren, niet meer aan die visscherij deel te nemen, is het hun verboden na afloop der reis tong, schar en wijting van een afmeting kleiner dan 21 cm., schol, schartong en tongschar kleiner dan 23 cm., schelvisch en kabeljauw kleiner dan 24 cm., tarbot en griet klei ner dan 25 cm., en hake (Merluccius merluccius) kleiner dan 30 cm. aan te voeren. Garnalenvisschers, die in het bezit zijn van een uitvaarcertificaat voor de zeevisscherij, is het geoorloofd zee- visch aan te brengen, mits de afmetin gen der visschen niet kleiner zijn dan de genoemde. BINNENLANDSCH NIEUWS. DE „MARNIX" BEVOND ZICH IN NOODWEER Torenhooge watermassa's be namen het uitzicht. Het motorschip .,Marnix van St. Alde gonde" van de Stoomvaartmij. „Neder land" is Maandag op haar thuisreis 24 uur over tijd te Southampton aangeko men met 200 passagiers aan boord. De vertraging was een gevolg van het slechte weer in het Kanaal. Een passa- giere had door brekend glas een diepe wond in het been gekregen verschei dene leden van de bemanning hadden lichte kwetsuren opgeloopen. Zondagnacht belifep de storm het schip nabij1 Oujessaht. Gezagvoerder Morzer Bruyns verklaarde bij aan komst te Southampton, dat de overko mende zeeën zoo geweldig waren, dat hij van de brug het voorschip niet meer had kunnen onderscheiden de torenhooge watermassa's henamen elk uitzicht. Tijdens dén. storm ving de „Marnix" noodseinen van vijf schepen op, maar de toestand van het Neder- landsche mailschip was op dat oogen blik van dien aard, dat de gezagvoer der niets anders durfde doen, dan zich met zijn eigen zware taak te be moeien. De bakboordzijde kreeg door de beukende zeeën een deuk van tien voet hoog en dertig voet lang. De ka- kapiteinshutten, welke zestig voet ho ven de waterlijn liggen en de salons werden overstroomd in de verblijven voor de bemanning was het nog erger. De eenige kans om grooter gevaar te vermijden was koers vei*anderen en op zee te sturen, zeide kapitein Morzer Bruyns. Men is toen 50 mijl uit de kust gevaren. DOKTER IN RIJKSWERKINRICH TING TE VEENHUIZEN MET HAKMES AANGEVALLEN. Aan het voorhoofd gewond. Een 87-jarige verpleegde in de Rijks werkinrichting te Veenhuizen heeft Maandag dr. Waning Bolt, gestichts arts,. met een hakmes aangevallen, waardoor de dokter zwaar aan het voorhoofd werd gewond. Maandagmorgen ongeveer negen uur reed dr. Bolt op de fiets naar de stich ting voor zijn gewoon morgenbezoek. Bij den hoofdingang werd hij staan de gehouden door een verpleegde, die vroeg of hij den dokter even mocht spreken. Dr. Bolt stapte van zijn fiets Toen Lij bij den verpleegde was geko men, haalde deze plotseling een hak mes onder zijn kleeding te voorschijn en sloeg daarmee naar den dokter. De ze werd aan het voorhoofd geraakt waardoor een wond van eenige centi meters lengte ontstond. Dr. Bolt wist per fiets zijn woning te bereiken, waar een zoon de wond, die er ernstig uitzag voorloopig verbond. In het hospitaal van de stichting is het achterover, eensklaps, met kracht, als ware zij omvergeworpen door onzichtbare handen. „Ilse, Ilse schreeuwde ik. Doch zij was reeds in den boomgaard en trachtte, door Heinz geholpen, de gevallene op te beuren. Zij hadden ongetwijfeld uit de deur van den boomgaard mijne grootmoeder gadegeslagen. Ik sprong uit het venster. „Zij is dood fluisterde Heinz, toen ik naast hem stond. Hij liet uitgeput het logge lichaam weer op den grond vallen, dat, niets medegevende, ontzettend zwaar was om op te tillen. „Zwijg tochgebood Ilse met gedempte stem. „Komaan, probeer nog maar eens En zij pakte mijne grootmoeder onder de ar men. en tilde haar met bovenmenschelijke inspanning van den grond op, terwijl Heinz het lichaam bij de voeten nam. Nooit zal ik het aangrijpend tooneel verge ten, toen wij hijgende de keuken doorgingen, terwijl de grijze vlechten der doode over de steenen sleepten, waarop ternauwernood een uur gelden de geldstukken hadden rondge danst, door een krachtigen voet voortge- schopt. Mijne grootmoeder werd op haar bed neer gelegd, hetwelk in een hoek stond het had gordijnen, ouderwetsche, groene, zwaar zijden gordijnen, waarin kleine gouden sterretjes waren geweven. Wat kraakten en ruischten zij, toen zij weggeschoven werden, en hoe angstwekkend stak dat lijkkleurige gelaat met de gesloten oogen bij het harde, donkere groen der gordijnen af Heinz had zich vergistmijne grootmoeder v/as niet dood. Zij haalde zwaar adem, toen zij op het bed lag zij verroerde zich niet doch, toen Ilse op zulk een zacht vleienden toon, als ik nog nooit van haar had gehoord, haren naam noemde, opende zij even de oo gen en zag haar aan op eene wijze, waaruit bleek, dat zij niet geheel buiten kennis was. Ilse schoof haar een paar kussens in den rug en gaf haar in bed eene zittende houding dit deed haar blijkbaar goed het zagen, het welk hare ademhaling vergezelde, werd min der. Intusschen had Heinz den Dierkhof reeds NAAR AMSTERDAM. Dan alleen per W. A. C. 0. AUTOBUSDIENSTEN. Snelste en voordeeligste autobusverbinding. Vraagt onze winterdienstregeling, verkrijg baar bij de chauffeurs en onze kantoren. verband vernieuwd, waarna dr.' M. El- singa uit Morg ontboden werd. Deze heeft de wond gehecht. De oorzaak van den aanslag moet waarschijnlijk geweten worden aan het feit, dat de verpleegde zich eenige malen bij den dokter vervoegde, klagen de over pijn in de maag, Dokter Bolt zou hem na onderzoek echter weg heb ben gezonden. - De dader heeft reeds vijftien jaar ge vangenisstraf te Leeuwarden onder gaan. KLAAS DE VRIES GEWOND De heer Klaas de Vries, lid van Pro vinciale Staten van Noord Holland die vooral bekend is op het gebied van het onderwijs, is Maandagmiddag op het Bezuidenhout te 's-Gravenhage, vlak bij de Eerste van den Boschstraai door een auto aangereden. In ernsti ge n toestand is de heer De Vries, die 77 jaar oud is, naar het Ziekenhuis Zuidwal vervoerd. De 34-jarige C. A. P. uit Wassenaar bestuurde de auto. Hem treft geen schuld. PANIEK IN BIOSCOOP. Veroorzaakt door 10 muizen Bezoekers van een bioscoop in de Buitensociteit te Zwolle, waarschijn lijk anders de schoolbanken bevolken de, hebben de aardigheid uitgehaald, tijden de pauze tien tamme muizen, die zij speciaal voor dit doel hadden meegebracht, los te laten. Men kan zich voorstellen, wat daar de reactie van is geweest, althans bij de dames. In een oogwenk stonden alle dames op de stoelen, terwijl twee van haar door een nooddeur een goed heen komen zochten. De mannen riepen om een poes Het was een consternatie, regelrecht geschikt voor de film. Aangezien mui- zenscénes door een bioscoopdirectie echter alleen worden geapprecieerd wanneer ze inslaan en dan nog op het witte doek, werd in de Buitensociteit oogenblikkelijk de orde hersteld. Van het geval werd mededeeling aan de po litie gedaan. Eerst met het hoofdnum mer kwam de rust terug. De muizen hadden toen een goed heenkomen ge zocht. IN SLUISKOLK VERDRONKEN Te Leidschendam begaf zich Maan dagavond het 8-jarig zoontje van de familie Van Wijk, nadat hij het ge- houw van de Chr. jeugdzangvereeni- ging had verlaten, op een der deuren van de schutsluis. Toen de jongen om half acht nog niet was thuisgekomen, ging men op onderzoek uit, doch zonder resultaat, tot men vernam, dat de jongen zich op de sluis had bevonden. Men ging in de kolk dreggen en haalde na eenigen tijd den vermisten knaap op. Men heeft nog kunstmatige ademha- ling toegepst, doch zonder resultaat. verlaten, om een dokter te halen. Naar het scheen werd in het uur, hetwelk ik reeds aan het ziekbed had doorgebracht, beter met de kranke. Zij keek met wijdgeo pende oogen rond, dronk eenige teugen koud waterplotseling kreeg zij ook de spraak terug. „Wat is er met mij gebeurd vroeg zij langzaam met gebroken, geheel vëranderde stem. Ilse boog zich, zonder antwoord te geven, over haar heen ik houd het er voor dat droefheid haar het spreken belette en streek haar zacht en liefkoozend de haren van het voorhoofd weg. „Goede, trouwe Ilse fluisterde de zieke. Zij deed moeite om overeind te komen, het gelukte nietmet een starren, vorschenden blik liet zij haar oog langs haren linkerarm gaan. „Dood zuchtte zij, en haar hoofd viel te rug in het kussen. Die kreet deed mij ontstellen. Ik maakte onwillekeurig eene beweging, waardoor het bankje verschoof en de gordijnen zich bewo gen. „Wie is er nog meer in de kamer vroeg mijne grootmoeder luisterend. „Het kind, MevrouwLeonore," ant woordde Use dralend. „Wilibald's kind ja wel, ik ken het het springt op zijn naakte voetjes over de heide en zit daarboven op den hëuvel te zin gen ik kan geen zingen hooren, Ilse Dat wist ik maar al te goed nooit mocht op den Dierkhof een liedje over mijne lippen komenach ik zong toch zoo graag 't Was mij alsof mijne ziel ver, ver wegvloog op de tonen, die mij de borst verruimden. Daarom zong ik in de leemen hut van mijn vriend Heinz, dat de fleschgroene vensterruiten tril den, of ginds op den grafheuveldoch ik had nooit gedacht, dat mijne grootmoeder het op den Dierkhof kon hooren. Ik was opgestaan en trad bevend een paar stappen nader. „Even klein als hare moeder," fluisterde zij „zij heeft hare groote oogen en een koud zelfzuchtig hart, waarin geen plaats is voor EX-KEIZER WILHELM DEELT GESCHENKEN UIT. Maandagmorgen heeft ex-keizer Wil helm in gezelschap van zijn echtge- noote, aan de armsten der gemeente Doorn feestgeschenken uitgedeeld, ter gelegenheid van zijn aanstaanden tachtigsten verjaardag. H^eronde(r bevindep zich groote vrachten kachel blokjes, voor. direct gebruik, gereed. Treffend was hierbij het tafreeltje, toen een oud gebrekkig mannetje de gelegenheid waarnam, om den ex-kei zer alvast geluk te wenschen met zijn aanstaanden verjaardag en daarbij een heilwensche uitsprak, die met een ste- vigen handdruk in ontvangst werd ge nomen. ACHTERGELATEN VOORWERPEN IN DE TREINEN Handschoen verdringt paraplu. In het vierde kwartaal van 1938 wer den in treinen, wachtkamers en op per rons achtergelaten 12.985 voorwerpen of 2279 meer dan in het laatste kwar taal van 1937. Blijkbaar door de propa ganda, die Chamberlain voor de para plu maakt, behoort het regenscherm niet meer tot de meest vergeten voor werpen. Het heeft zijn plaats moeten afstaan aan den handschoen, waarvan 2855 stuks werden achtergelaten. Ver moedelijk heeft de vorst hier een rol gespeeld, daar er in de koude Decem bermaand natuurlijk veel meer hand schoenen dan gewoonlijk zijn gedragen Er werden 1870 gevonden tasschen en portefeuilles aangegeven, tegen slechts 665 in dezelfde periode van 1937. Dan volgen eindelijk de paraplu's met 1320 stuks (vorig jaar 1194) en de hoeden met 1281 stuks tegen 930 in 1937. Er werden 893 boeken achtergela ten of één minder dan in 1937, zoodat de koude geen invloed op het intellect der reizigers schijnt te hebben gehad. Van de 12.985 gevonden voorwerpen zijn er 8495 binnen eenige dagen aan de reizigers teruggegeven, zoodat er 4490 naar het bureau te Utrecht moes ten worden gezonden. Er kwamen 5888 schriftelijke en 938 mondelinge aanvragen binnen, die niet alle tot re sultaat leidden. Er liggen thans nog 2329 vergeten voorwerpen op hun eige naar te wachten. KRIJGT NEDERLAND LUCHTPOLITIE Besprekingen met V.O.S. Op het oogenblik worden te 's-Gra venhage besprekingen gevoerd tus schen een districts-commandant 'van de Rijksveldwacht en leden van de Vrijwillige Organisatie van Sportvlie gers (V.O.S.) om te komen tot instel ling van een soort luchtpolitie. De besprekingen zijn nog niet geëin digd, maar men mag verwachten, dat een gunstig resultaat zal worden be reikt. Alsdan zal men zich tot den be- treffenden minister wenden ter verkrij ging van toestemming om tot de op- anderen trouwens haar is óók water over het voorhoofd gestort „Neen, grootmoeder," zeide ik kalm, „ik heb geen koud hart Zij zag mij zoo verwonderd aan, alsof zij tot op dat oogenblik gemeend had, dat zulk een klein schepseltje alleen maar zingen en niet spreken kon, en in geen geval een gesprek met haar voeren. Iise ging achter het gordijn staan en wenkte mij met bezorgd gelaat te zwijgen; misschien vreesde zij wel dat mijne onverwachte tegenwoordigheid aanleiding zou worden tot eene nieuwe geestesstoornis bij de kranke. Doch mijne grootmoeder bleef vol komen rustig hare oogen wendde zij niet af van mijn gelaat. De oogen, waarvoor ik altijd zoo bang was geweest, als zij mij, terwijl zij mij voorbij liep, zoo schril en stijf hadden aangekeken, waren bijzonder mooie oogen in hun donkeren glans was wel is waar iets dat u deed huiveren, maar toch sprak er eene ziel uit, eene behoefte om zelfstandig te den ken. „Kom eens bij mij staan sprak zij na een lange poos gezwegen te hebben. Ik plaatste mij zoo dicht mogelijk bij het bed. „Weet je wat het beteekent iemand lief te hebben vroeg zij, en in hare gebroken stem, waaruit alle klank was verdwenen, was aan doening niet te miskennen. „Ja, Grootmoeder, dat weet ik Ik heb Ilse zoo lief dat ik het niet zeggen kan en Heinz ook Hare lippen trilden, en zij schoof met ont zettend veel moeite hare rechterhand, die op het dek lag, mij toe. „Zijt gij bang voor mij vroeg zij. „Neen nu niet meer wilde ik er bij voegen, doch ik slikte de drie laatste woorden in en boog mij over haar heen. „Reik mij dan je hand en geef mij een kus op mijn voorhoofd Ik deed wat zij wenschte en, o wonder op hetzelfde oogenblik oogenblik, waarop mijne lippen het zoo gevreesde gezicht aanraakten en mijne hand gedrukt werd door de lange, koude vingers, doorstroomde een nieuw, een zalig gevoel mijne borst. Ik wist eensklaps dat ik op die plaats behoorde, ik voelde den geheimzinnigen band des bloeds tusschen grootmoeder en kleinkind, en meegesleept door deze onverwachte aandoening ging ik op den rand van 't bed zitten en schoof zacht kens mijnen arm onder haar hoofd. Een glimlach van geluk vloog haar over het gelaat zij ging gemakkelijk liggen in mijn arm, als een vermoeid kind, dat wil gaan slapen. „Vleesch van mijn vleesch, bloed van mijn bloed ach fluisterde zij en sloot de oogen. Ilse stond nog altijd achter het gordijn zij had de handen voor de oogen en weende. Weer was het doodstil in de kamer. Die stilte werd slechts afgebroken door het zacht gekreun der zieke en hare zware, moeilijke ademhaling en door het tikken van de oude klok, wier groote, schitterende wijzerplaat ons spookachtig aangrijnsde en wier slinger knarste, zooals soms de borst van een ziek mensch, bij elke ademhaling een piepend ge luid maakt. Op die wijze ging weder een lange tijd van angstige spanning voorbij het had reeds één uur geslagen. Daar ging de huisdeur open, en wij hoorden Heinz door nog iemand vergezeld over de deel loopen hij bracht dus, boven onze verwachting, den dokter met zich mede. Ilse herademde blijkbaar, en gaf mij een wenk om aan het bed voor den dokter plaats te maken ik trok voorzichtig mijn arm, die al haast sliep, weg liet het hoofd der zieke voorzichtig op het kussen vallen. Het scheen dat zij was blijven slapen zij had geen tee- ken gegeven, waaruit wij hadden kunnen op maken of zij het had gehoord, dat de kamer deur langzaam was geopend en de beide man nen binnen waren gekomen. (Wordt vervolgd.) IN VIER BLADEN ADVERTEEREN VOOR EENMAAL BETALEN 1 Wieringermeerbode. Wieringer Courant. De Polderbode. 'Zijper Courant

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1939 | | pagina 1