30e JAARGANG
DONDERDAG 26 JANUARI 1939
No. 11
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
DE BAND
DES BLOEDS
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.25.
ONZE DURE
PROVINCIALE WEGEN.
Onderheide en „drijvende"
wegconstructie.
PER KILOMETER f 200.000.
Naast de groote Rijkswegen die de Rijks
waterstaat bouwt en waaraan de hoogste
eischen worden gesteld wat zekerheid en af
metingen betreft, bouwt de provincie nog een
net van eveneens belangrijke wegen, die veel
smaller zijn, maar die toch nog zooveel kos
ten, dat de provinciale waterstaat in Zuid-
Holland zich groote inspanning getroost om
de grootst bereikbare soliditeit te verkrijgen
voor de laagste kosten.
Dit is niet zoo eenvoudig üls misschien me
nig buitenstaander zich voorstelt. Er bestaat
tusschen de ingenieurs der provincie tegen
woordig een permanent contact met de des
kundigen van het Delftsche laboratorium
voor grond-mechanica, dat in de laatste vijf
jaar bezig is een meer wetenschappelijken
grondslag te zoeken voor het beantwoorden
van allerlei vragen, die op dit gebied vroeger
in hoofdzaak werden beantwoord door met
of zonder theorie omkleed technisch ge
voel.
De weg op palen.
Uit deze samenwerking is in den laatsten
tijd een probeeren ontstaan om te komen tot
wegconstructies, waardoor voortdurende ver
zakking wordt voorkomen en daarmee een
al te kostbaar onderhoud. Nu pas weer is in
den Krimpenerwaard een wegvlak van ruim
3 k.m. aanbesteed in den weg, die van Krim
pen a. d. IJsel naar Bergambacht zal loopen
langs den Lekkerkerkschen boezem.
Dit wegvlak wordt onderheid met duizen
den houten palen, die vijf aan vijf naast el
kaar staan op afstanden van 1.75 meter. De
palen zijn 18 meter lang en de buitenste rijen
worden schuin geslagen.
Op deze palen komt een betonnen bak van
7 meter breedte en ongeveer 2.50 m. hoogte.
De bodem van dezen bak is 25 centimeter
dik, de opstaande wanden 16 centimeter. Op
afstanden van 24 meter komen dilletatievoe
gen, die het optreden van spanningen bij
temperatuurswisseling voorkomen. Deze kilo
meters lange betonnen bak of goot wordt ge
vuld met zand, terwijl er langs liggen bermen
van 5.50 meter, waarop straks een rijwielpad
wordt aangebracht. De rijweg zelf wordt
meter breed. Wiilen de gemeenten, waar de
weg doorheen loopt, nog paden voor voetgan
gers ook, dan moeten ze die zelf aanleggen.
In elk geval gaat het dus om een weg met
zeer eenvoudig profiel en toch kost de aan
leg ervan, inclusief het wegdek, een f 200.000
per kilometer.
Het merkwaardige bij dit soort wegtype op
palen, die van hout of van beton kunnen
zijn, is de bak of „kuip", die den wieldruk
over een zoo groot oppervlak verdeelt, dat
men met een minimum aan heipalen kan vol
staan, in weerwil van de hooge belasting per
vierkanten centimeter. Er zit natuurlijk aan
déze constructie een eenigszins speculatieve
kant, doch een weg, die zoo zwaar onderheid
zou worden, dat hij voortdurend en op elk
punt de hooge wielbelasting van onze groote
vrachtauto's zou kunnen dragen, zou allicht
vijfmaal meer kosten
De „drijvende" weg.
In de Alblasserwaard neemt de provincie
in overleg met het Delftsche laboratorium
weer een andere proef en wel met een soort
„drijvenden" weg. Reeds de Romeinen bouw-
UITGEVER
CORN. J. BOSKER
WIERINGEN.
BUREAU
Hlppelytushoef Wieringen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIêN:
Van 1 6 regel* I 0-W
Iedere regel meer I
FEUILLETON.
Ik stond op het punt het venster te sluiten,
toen er iemand met zware ademhaling den
hoek omkwam, dicht langs het venster ik
zag het grijze hoofd mijner grootmoeder vian
langs mij voorbijgaan, zoodat ik deerlijk
schrikte.
„Er is brand, daar daar!" kreunde zij
onder het voorbijgaan, terwijl zij beide han
den tegen het voorhoofd drukte.
Ik waagde het niet uit het raam te gaan
hangen om haar na te kijken ik hoorde
dat zij een oogenblik later stilstond en ik
kon nog juist hare wijd uitgebreide armen
zien.
„Want het vuur is ontstoken door mijn
toorn," sprak zij met verheffing van stem,
met een plechtig pathos, „en het zal branden
tot in het diepste der hel, en het zal ver
woesten het land met alles wat te veld staat,
het zal de grondvesten der bergen aanste
ken
Langzaam liep zij onder de eiken voort
en begaf zich naar den hoek van den boom
gaard. Zij stond niet zoo heel ver van mij af,
en het was licht genoeg, zoodat ik haar dui
delijk kon onderscheiden.
Wat zij sprak, staande tegenover de zwij
gende heide ik verstond het niethet was
mij als hoorde ik alle vreemde woorden van
den ouden professor achter elkander in éénen
adem, op eigenaardig zingende manier ten
gehoore gebracht.
Plotseling eindigde het gemompel in
een halfonderdrukten kreetmijne grootmoe
der keerde zich om en hare rustelooze, voe
ten begonnen op nieuw de wandeling, thans
met verdubbelden snelheid. Ik dacht dat zij
zich naar de pomp wilde begeven daar liep
zij blindelings tegen een der eiken op, strui
kelde, ging weer eene schrede verder, viel
den wegen van boomstammen door de moe
rassen. In plaats van boomstammen, die veel'
te duur zouden worden, gebruikt men nu rij
zen zinkstukken, die men in een tot op pol-
derpeil uitgegraven sleuf in den bodem brengt.
Men maakt dus met behulp van het noodi-
ge zand een zoogenaamde grondverbetering,
waarop dan het weglichaam wordt gestort.
De bedoeling is het, dat een evenwichtstoe
stand wordt bereikt zonder dat de rijzen
matten dieper in het grondwater wegzinken
dan strikt noodig is, want niet alleen kost dit
meer grond voor het weglichaam, doch tevens
wordt de belasting op de grondverbetering
zooveel grooter, zoodat de kansen voor weer
dieper zakken steeds toenemen.
Ongetwijfeld is ook deze constructie zeer
vernuftig, maar misschien toch riskanter van
het type van een onderheiden weg. Een eer
ste voorwaarde erbij is een zoo constant mo
gelijk polderpeil, want èn te veel èn te weinig
water in het weglichaam tasten het even
wicht aan waarop deze wegconstructie is ge
bouwd. Doch een zeer ernstige voorstudie met
overweging van alle theoretische mogelijkhe
den heeft toch moed gegeven met dit soort
„drijvenden" weg een ernstige, zij het kost
bare proef te nemen.
CRISIS - BUREAU.
WIJZIGING- CRISIS-ZEEVISCH
BESLUIT
Men meldt ons vaji bevoegde zijde,
dat met ingang van 26 Jannari een wij
ziging in werking zal treden van het
Cri&'is-^eevischbesluit, w^lke hierin
bestaat, dat zij, die als eigenaar of ge
bruiker van een vaartuig ten aanzien
waarvan een uitvaar-certificaat is ver
strekt, dit schip willen doen deelnemen
aan de visscherij op haring, sprot en
makreel met netten van kleiner maas
wijdte dan 7 cm., verplicht zijn daar
van kennis te geven aan de Nederland
sche Visscherij Centrale.
Van het oogenblik waarop zij kennis
geven tot dat, waarop zij schriftelijk
verklaren, niet meer aan die visscherij
deel te nemen, is het hun verboden na
afloop der reis tong, schar en wijting
van een afmeting kleiner dan 21 cm.,
schol, schartong en tongschar kleiner
dan 23 cm., schelvisch en kabeljauw
kleiner dan 24 cm., tarbot en griet klei
ner dan 25 cm., en hake (Merluccius
merluccius) kleiner dan 30 cm. aan te
voeren.
Garnalenvisschers, die in het bezit
zijn van een uitvaarcertificaat voor de
zeevisscherij, is het geoorloofd zee-
visch aan te brengen, mits de afmetin
gen der visschen niet kleiner zijn dan
de genoemde.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
DE „MARNIX" BEVOND ZICH
IN NOODWEER
Torenhooge watermassa's be
namen het uitzicht.
Het motorschip .,Marnix van St. Alde
gonde" van de Stoomvaartmij. „Neder
land" is Maandag op haar thuisreis 24
uur over tijd te Southampton aangeko
men met 200 passagiers aan boord. De
vertraging was een gevolg van het
slechte weer in het Kanaal. Een passa-
giere had door brekend glas een diepe
wond in het been gekregen verschei
dene leden van de bemanning hadden
lichte kwetsuren opgeloopen.
Zondagnacht belifep de storm het
schip nabij1 Oujessaht. Gezagvoerder
Morzer Bruyns verklaarde bij aan
komst te Southampton, dat de overko
mende zeeën zoo geweldig waren, dat
hij van de brug het voorschip niet
meer had kunnen onderscheiden de
torenhooge watermassa's henamen elk
uitzicht. Tijdens dén. storm ving de
„Marnix" noodseinen van vijf schepen
op, maar de toestand van het Neder-
landsche mailschip was op dat oogen
blik van dien aard, dat de gezagvoer
der niets anders durfde doen, dan
zich met zijn eigen zware taak te be
moeien. De bakboordzijde kreeg door
de beukende zeeën een deuk van tien
voet hoog en dertig voet lang. De ka-
kapiteinshutten, welke zestig voet ho
ven de waterlijn liggen en de salons
werden overstroomd in de verblijven
voor de bemanning was het nog erger.
De eenige kans om grooter gevaar te
vermijden was koers vei*anderen en op
zee te sturen, zeide kapitein Morzer
Bruyns. Men is toen 50 mijl uit de
kust gevaren.
DOKTER IN RIJKSWERKINRICH
TING TE VEENHUIZEN MET
HAKMES AANGEVALLEN.
Aan het voorhoofd gewond.
Een 87-jarige verpleegde in de Rijks
werkinrichting te Veenhuizen heeft
Maandag dr. Waning Bolt, gestichts
arts,. met een hakmes aangevallen,
waardoor de dokter zwaar aan het
voorhoofd werd gewond.
Maandagmorgen ongeveer negen uur
reed dr. Bolt op de fiets naar de stich
ting voor zijn gewoon morgenbezoek.
Bij den hoofdingang werd hij staan
de gehouden door een verpleegde, die
vroeg of hij den dokter even mocht
spreken. Dr. Bolt stapte van zijn fiets
Toen Lij bij den verpleegde was geko
men, haalde deze plotseling een hak
mes onder zijn kleeding te voorschijn
en sloeg daarmee naar den dokter. De
ze werd aan het voorhoofd geraakt
waardoor een wond van eenige centi
meters lengte ontstond.
Dr. Bolt wist per fiets zijn woning te
bereiken, waar een zoon de wond, die
er ernstig uitzag voorloopig verbond.
In het hospitaal van de stichting is het
achterover, eensklaps, met kracht, als ware
zij omvergeworpen door onzichtbare handen.
„Ilse, Ilse schreeuwde ik. Doch zij was
reeds in den boomgaard en trachtte, door
Heinz geholpen, de gevallene op te beuren.
Zij hadden ongetwijfeld uit de deur van den
boomgaard mijne grootmoeder gadegeslagen.
Ik sprong uit het venster.
„Zij is dood fluisterde Heinz, toen ik
naast hem stond. Hij liet uitgeput het logge
lichaam weer op den grond vallen, dat, niets
medegevende, ontzettend zwaar was om op
te tillen.
„Zwijg tochgebood Ilse met gedempte
stem. „Komaan, probeer nog maar eens
En zij pakte mijne grootmoeder onder de ar
men. en tilde haar met bovenmenschelijke
inspanning van den grond op, terwijl Heinz
het lichaam bij de voeten nam.
Nooit zal ik het aangrijpend tooneel verge
ten, toen wij hijgende de keuken doorgingen,
terwijl de grijze vlechten der doode over de
steenen sleepten, waarop ternauwernood een
uur gelden de geldstukken hadden rondge
danst, door een krachtigen voet voortge-
schopt.
Mijne grootmoeder werd op haar bed neer
gelegd, hetwelk in een hoek stond het had
gordijnen, ouderwetsche, groene, zwaar zijden
gordijnen, waarin kleine gouden sterretjes
waren geweven. Wat kraakten en ruischten
zij, toen zij weggeschoven werden, en hoe
angstwekkend stak dat lijkkleurige gelaat
met de gesloten oogen bij het harde, donkere
groen der gordijnen af
Heinz had zich vergistmijne grootmoeder
v/as niet dood. Zij haalde zwaar adem, toen
zij op het bed lag zij verroerde zich niet
doch, toen Ilse op zulk een zacht vleienden
toon, als ik nog nooit van haar had gehoord,
haren naam noemde, opende zij even de oo
gen en zag haar aan op eene wijze, waaruit
bleek, dat zij niet geheel buiten kennis was.
Ilse schoof haar een paar kussens in den rug
en gaf haar in bed eene zittende houding
dit deed haar blijkbaar goed het zagen, het
welk hare ademhaling vergezelde, werd min
der.
Intusschen had Heinz den Dierkhof reeds
NAAR AMSTERDAM.
Dan alleen per
W. A. C. 0. AUTOBUSDIENSTEN.
Snelste en voordeeligste autobusverbinding.
Vraagt onze winterdienstregeling, verkrijg
baar bij de chauffeurs en onze kantoren.
verband vernieuwd, waarna dr.' M. El-
singa uit Morg ontboden werd. Deze
heeft de wond gehecht.
De oorzaak van den aanslag moet
waarschijnlijk geweten worden aan
het feit, dat de verpleegde zich eenige
malen bij den dokter vervoegde, klagen
de over pijn in de maag, Dokter Bolt
zou hem na onderzoek echter weg heb
ben gezonden. -
De dader heeft reeds vijftien jaar ge
vangenisstraf te Leeuwarden onder
gaan.
KLAAS DE VRIES GEWOND
De heer Klaas de Vries, lid van Pro
vinciale Staten van Noord Holland
die vooral bekend is op het gebied van
het onderwijs, is Maandagmiddag op
het Bezuidenhout te 's-Gravenhage,
vlak bij de Eerste van den Boschstraai
door een auto aangereden. In ernsti
ge n toestand is de heer De Vries, die
77 jaar oud is, naar het Ziekenhuis
Zuidwal vervoerd. De 34-jarige C. A.
P. uit Wassenaar bestuurde de auto.
Hem treft geen schuld.
PANIEK IN BIOSCOOP.
Veroorzaakt door 10 muizen
Bezoekers van een bioscoop in de
Buitensociteit te Zwolle, waarschijn
lijk anders de schoolbanken bevolken
de, hebben de aardigheid uitgehaald,
tijden de pauze tien tamme muizen,
die zij speciaal voor dit doel hadden
meegebracht, los te laten.
Men kan zich voorstellen, wat daar
de reactie van is geweest, althans bij
de dames. In een oogwenk stonden alle
dames op de stoelen, terwijl twee van
haar door een nooddeur een goed heen
komen zochten. De mannen riepen om
een poes
Het was een consternatie, regelrecht
geschikt voor de film. Aangezien mui-
zenscénes door een bioscoopdirectie
echter alleen worden geapprecieerd
wanneer ze inslaan en dan nog op het
witte doek, werd in de Buitensociteit
oogenblikkelijk de orde hersteld. Van
het geval werd mededeeling aan de po
litie gedaan. Eerst met het hoofdnum
mer kwam de rust terug. De muizen
hadden toen een goed heenkomen ge
zocht.
IN SLUISKOLK VERDRONKEN
Te Leidschendam begaf zich Maan
dagavond het 8-jarig zoontje van de
familie Van Wijk, nadat hij het ge-
houw van de Chr. jeugdzangvereeni-
ging had verlaten, op een der deuren
van de schutsluis.
Toen de jongen om half acht nog
niet was thuisgekomen, ging men op
onderzoek uit, doch zonder resultaat,
tot men vernam, dat de jongen zich op
de sluis had bevonden. Men ging in de
kolk dreggen en haalde na eenigen
tijd den vermisten knaap op.
Men heeft nog kunstmatige ademha-
ling toegepst, doch zonder resultaat.
verlaten, om een dokter te halen.
Naar het scheen werd in het uur, hetwelk
ik reeds aan het ziekbed had doorgebracht,
beter met de kranke. Zij keek met wijdgeo
pende oogen rond, dronk eenige teugen koud
waterplotseling kreeg zij ook de spraak
terug.
„Wat is er met mij gebeurd vroeg zij
langzaam met gebroken, geheel vëranderde
stem.
Ilse boog zich, zonder antwoord te geven,
over haar heen ik houd het er voor dat
droefheid haar het spreken belette en
streek haar zacht en liefkoozend de haren
van het voorhoofd weg.
„Goede, trouwe Ilse fluisterde de zieke.
Zij deed moeite om overeind te komen, het
gelukte nietmet een starren, vorschenden
blik liet zij haar oog langs haren linkerarm
gaan.
„Dood zuchtte zij, en haar hoofd viel te
rug in het kussen.
Die kreet deed mij ontstellen. Ik maakte
onwillekeurig eene beweging, waardoor het
bankje verschoof en de gordijnen zich bewo
gen.
„Wie is er nog meer in de kamer vroeg
mijne grootmoeder luisterend.
„Het kind, MevrouwLeonore," ant
woordde Use dralend.
„Wilibald's kind ja wel, ik ken het
het springt op zijn naakte voetjes over de
heide en zit daarboven op den hëuvel te zin
gen ik kan geen zingen hooren, Ilse
Dat wist ik maar al te goed nooit mocht
op den Dierkhof een liedje over mijne lippen
komenach ik zong toch zoo graag 't Was
mij alsof mijne ziel ver, ver wegvloog op de
tonen, die mij de borst verruimden. Daarom
zong ik in de leemen hut van mijn vriend
Heinz, dat de fleschgroene vensterruiten tril
den, of ginds op den grafheuveldoch ik had
nooit gedacht, dat mijne grootmoeder het op
den Dierkhof kon hooren.
Ik was opgestaan en trad bevend een paar
stappen nader.
„Even klein als hare moeder," fluisterde
zij „zij heeft hare groote oogen en een koud
zelfzuchtig hart, waarin geen plaats is voor
EX-KEIZER WILHELM DEELT
GESCHENKEN UIT.
Maandagmorgen heeft ex-keizer Wil
helm in gezelschap van zijn echtge-
noote, aan de armsten der gemeente
Doorn feestgeschenken uitgedeeld, ter
gelegenheid van zijn aanstaanden
tachtigsten verjaardag. H^eronde(r
bevindep zich groote vrachten kachel
blokjes, voor. direct gebruik, gereed.
Treffend was hierbij het tafreeltje,
toen een oud gebrekkig mannetje de
gelegenheid waarnam, om den ex-kei
zer alvast geluk te wenschen met zijn
aanstaanden verjaardag en daarbij een
heilwensche uitsprak, die met een ste-
vigen handdruk in ontvangst werd ge
nomen.
ACHTERGELATEN VOORWERPEN
IN DE TREINEN
Handschoen verdringt paraplu.
In het vierde kwartaal van 1938 wer
den in treinen, wachtkamers en op per
rons achtergelaten 12.985 voorwerpen
of 2279 meer dan in het laatste kwar
taal van 1937. Blijkbaar door de propa
ganda, die Chamberlain voor de para
plu maakt, behoort het regenscherm
niet meer tot de meest vergeten voor
werpen. Het heeft zijn plaats moeten
afstaan aan den handschoen, waarvan
2855 stuks werden achtergelaten. Ver
moedelijk heeft de vorst hier een rol
gespeeld, daar er in de koude Decem
bermaand natuurlijk veel meer hand
schoenen dan gewoonlijk zijn gedragen
Er werden 1870 gevonden tasschen en
portefeuilles aangegeven, tegen slechts
665 in dezelfde periode van 1937.
Dan volgen eindelijk de paraplu's
met 1320 stuks (vorig jaar 1194) en de
hoeden met 1281 stuks tegen 930 in
1937. Er werden 893 boeken achtergela
ten of één minder dan in 1937, zoodat
de koude geen invloed op het intellect
der reizigers schijnt te hebben gehad.
Van de 12.985 gevonden voorwerpen
zijn er 8495 binnen eenige dagen aan
de reizigers teruggegeven, zoodat er
4490 naar het bureau te Utrecht moes
ten worden gezonden. Er kwamen
5888 schriftelijke en 938 mondelinge
aanvragen binnen, die niet alle tot re
sultaat leidden. Er liggen thans nog
2329 vergeten voorwerpen op hun eige
naar te wachten.
KRIJGT NEDERLAND
LUCHTPOLITIE
Besprekingen met V.O.S.
Op het oogenblik worden te 's-Gra
venhage besprekingen gevoerd tus
schen een districts-commandant 'van
de Rijksveldwacht en leden van de
Vrijwillige Organisatie van Sportvlie
gers (V.O.S.) om te komen tot instel
ling van een soort luchtpolitie.
De besprekingen zijn nog niet geëin
digd, maar men mag verwachten, dat
een gunstig resultaat zal worden be
reikt. Alsdan zal men zich tot den be-
treffenden minister wenden ter verkrij
ging van toestemming om tot de op-
anderen trouwens haar is óók water over
het voorhoofd gestort
„Neen, grootmoeder," zeide ik kalm, „ik
heb geen koud hart
Zij zag mij zoo verwonderd aan, alsof zij
tot op dat oogenblik gemeend had, dat zulk
een klein schepseltje alleen maar zingen en
niet spreken kon, en in geen geval een gesprek
met haar voeren. Iise ging achter het gordijn
staan en wenkte mij met bezorgd gelaat te
zwijgen; misschien vreesde zij wel dat mijne
onverwachte tegenwoordigheid aanleiding
zou worden tot eene nieuwe geestesstoornis bij
de kranke. Doch mijne grootmoeder bleef vol
komen rustig hare oogen wendde zij niet af
van mijn gelaat. De oogen, waarvoor ik altijd
zoo bang was geweest, als zij mij, terwijl zij
mij voorbij liep, zoo schril en stijf hadden
aangekeken, waren bijzonder mooie oogen
in hun donkeren glans was wel is waar iets
dat u deed huiveren, maar toch sprak er eene
ziel uit, eene behoefte om zelfstandig te den
ken.
„Kom eens bij mij staan sprak zij na een
lange poos gezwegen te hebben.
Ik plaatste mij zoo dicht mogelijk bij het
bed.
„Weet je wat het beteekent iemand lief te
hebben vroeg zij, en in hare gebroken stem,
waaruit alle klank was verdwenen, was aan
doening niet te miskennen.
„Ja, Grootmoeder, dat weet ik Ik heb Ilse
zoo lief dat ik het niet zeggen kan en
Heinz ook
Hare lippen trilden, en zij schoof met ont
zettend veel moeite hare rechterhand, die op
het dek lag, mij toe.
„Zijt gij bang voor mij vroeg zij.
„Neen nu niet meer wilde ik er bij
voegen, doch ik slikte de drie laatste woorden
in en boog mij over haar heen.
„Reik mij dan je hand en geef mij een kus
op mijn voorhoofd
Ik deed wat zij wenschte en, o wonder op
hetzelfde oogenblik oogenblik, waarop mijne
lippen het zoo gevreesde gezicht aanraakten
en mijne hand gedrukt werd door de lange,
koude vingers, doorstroomde een nieuw, een
zalig gevoel mijne borst. Ik wist eensklaps
dat ik op die plaats behoorde, ik voelde den
geheimzinnigen band des bloeds tusschen
grootmoeder en kleinkind, en meegesleept
door deze onverwachte aandoening ging ik
op den rand van 't bed zitten en schoof zacht
kens mijnen arm onder haar hoofd.
Een glimlach van geluk vloog haar over
het gelaat zij ging gemakkelijk liggen in
mijn arm, als een vermoeid kind, dat wil
gaan slapen.
„Vleesch van mijn vleesch, bloed van mijn
bloed ach fluisterde zij en sloot de oogen.
Ilse stond nog altijd achter het gordijn
zij had de handen voor de oogen en weende.
Weer was het doodstil in de kamer. Die
stilte werd slechts afgebroken door het zacht
gekreun der zieke en hare zware, moeilijke
ademhaling en door het tikken van de oude
klok, wier groote, schitterende wijzerplaat ons
spookachtig aangrijnsde en wier slinger
knarste, zooals soms de borst van een ziek
mensch, bij elke ademhaling een piepend ge
luid maakt.
Op die wijze ging weder een lange tijd van
angstige spanning voorbij het had reeds één
uur geslagen. Daar ging de huisdeur open, en
wij hoorden Heinz door nog iemand vergezeld
over de deel loopen hij bracht dus, boven
onze verwachting, den dokter met zich mede.
Ilse herademde blijkbaar, en gaf mij een
wenk om aan het bed voor den dokter plaats
te maken ik trok voorzichtig mijn arm, die
al haast sliep, weg liet het hoofd der zieke
voorzichtig op het kussen vallen. Het scheen
dat zij was blijven slapen zij had geen tee-
ken gegeven, waaruit wij hadden kunnen op
maken of zij het had gehoord, dat de kamer
deur langzaam was geopend en de beide man
nen binnen waren gekomen.
(Wordt vervolgd.)
IN VIER BLADEN ADVERTEEREN VOOR
EENMAAL BETALEN 1
Wieringermeerbode.
Wieringer Courant.
De Polderbode.
'Zijper Courant