30e JAARGANG
DONDERDAG 2 FEBRUARI 1939
No. 14
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
DE BAND
DES BLOEDS.
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.25.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER
WIERINGEN.
w
f
BUREAU:
Hlppelytusüoef Wielingen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIêN
Van 1 6 regela
Iedere regel meer
f Q.M
f 0X9
ALS ONS PRINSESJE
JARIG IS.
Een stroom van bloemen en
geschenken. - btapeis geluk-
wenschen.
Licht en zonneschijn straaldpn over
den eersten verjctaruag van jfiiuses
üeatrix. in ae tintelende winteriuciu
troivken Dinsdagmorgen velen uuur ue
vlaggende straten van de rvesiuentie
naar net Faieis aan net Nourueiiiu.e,
waar het jonge prinsesje vertoeine,
om de ienciLatie-registers te teeKeneii.
ü,n een stroom van nioemen en ge-
scneniven werd 111 den luop van den
morgen aan het Daieis bezorgd.
Een groote stapel doozen en pak
ketten vormde zien in de vesiouie en
steeds kwam er nog meer bij. ue post
bezorgde talrijke brieven en telegram
men, alle met geiukwensciien, niet al
leen voor Prinses Deatrix, maar ook
voor de Ouders en de Grootmoeder.
Opmerkelijk was het groote aantai
prentbriefkaarten, die uit alle deeien
des lands waren gezonden, vermoede
lijk voor het grootste deel van de jong
ste landgenootjes.
Reeds vroeg in den ochtend ver
scheen een b-jarige hummel voor het
Paleis aan het Noordeinae met een
groote bouquet tulpen.
Drukte en vertier
Tegen den middag nam de drukte in
het centrum van Den Haag nog toe,
want de schooljeugd had vrij en de
departementen werden gesloten. Onder
groote belangstelling begon tegen twee
uur het politie muziekkorps „Onder
ling Kunstgenot" een rondwandeling
door de stad.
Ook de militairen droegen tot de
feestelijke stemming bij. In de ochtend
uren maakten de grenadiers en jagers,
met de Koninklijke Militaire- Kapel
aan het hoofd, een marsch door de stad
't Prinsesje danst op vaders arm
Alleraardigst was de zanghulde dei-
kinderen voor het Paleis aart het Noord
einde. Om kwart voor één hadden eeni
ge honderden kinderen zich daar ver
zameld om onder leiding van den heer
D. J. van Ramshorst de jarige Prinses
en haar ouders toe te zingen. Uit vol
le borst werd gezongen Lang zal Zij
leven gevolgd door het Wilhelmus
en Al is ons Prinsesje nog zoo klein!
Het enthousiasme bereikte zijn hoogte
hoogtepunt, toen Prinses Juliana en
Prins Bernhard voor een der ramen
van het Paleis verschenen, de Prins
met zijn jarig dochtertje op den arm.
De kleine Prinses scheen veel plezier
in het gezang te hebben, want zij
danste op den arm van haar vader en
sloeg met armen en beenen in het
rond. Toen ging de golf van geestdrift
niet alleen door de kinderschare, maar
ook door de groote menigte toeschou
wers, die zich op het voorplein hadden
I verzameld.
Maar de grootste drukte was toch
in den miduag. waar te nemen. Want
iedereen wist, dat Prinses Beatrix met
Haar ouders een rijtoer zou gaan ma
ken. En reeds lang voor het uur van
vertrek - kwart voor drie - stond een
dichte menigte voor het Paleis en in
de naaste omgeving. Maar ook langs
de geheele route was het buitenge
woon druk.
j De daiende winterzon goot haar stra
len over een blijde menigte, die gedul
dig wachtte op het oogenmik, dat de
jarige Prinses zich aan den volke zou
FEUILLETON.
ii
Wie wias Crhistine Het wonder, de
schitterendste ster van onzen tijd
De woorden „Op mijne knieën
smeek ik u", maakten op mijn eenvou
dig gemoed, hetwelk van dergelijke toe
standen als waarover deze brief han
delde, nog nooit had gehoord, een
.hoogst dramatischen indruk Ik zag ter
stond de slankste burchtvrouw uit een
mijner prentenboeken op de knieën
liggen, terwijl zij de blanke handen
smeekend ophief.En hare stem had
zij verloren, hare kostbare stem
Ik greep onwillekeurig naar mijne
keel, - wiat moest dat vreeselijk zijn, als
men met kracht zijn longen uitzette,
opdat een lied uit volle borst mocht
klinken, maar het geluid weg, de stem
stom bleef.
Noch juffrouw Streit, noch Ilse had
den ook maar met een woord op die
„verlorene" gezinspeeld, en toch
moest zij aan mijne grootmoeder zeer
nauw verwant zijn geweest, - of had
deze niet aan haar hare Laatste gedacii
te gewijd, voor haar haar laatste
woord gesproken. Nog huiverde ik van
dat plechtige „Christine,'ik vergeef u";
onwillekeurig moest ik aan den verlo
ren zoon denken, die in het diepste,
meest verborgen hoekje van zijns va
ders hart toch het uitverkoren kind
van diens liefde gebleven was.
Ik stak de stukken van den brief in
mijn zak en sloeg den weg naar de keu
ken in. Juist verliet de dokter de hoeve
en van den tegenovergestelden kant
kwam Heinz aangedraafd. Nu pas viel
het mij op, dat hij uren lang niet te
De eerste officieele rijtoer.
Een ware triomftocht.
Prinses Beatrix heeft op Haar eer
sten verjaaidag Haar eersten offici-
eeien rijtoer aoor de Residentie van
Haar komnkiijKe grootnioeuer, Konin
gin Wmieimma, gemaakt.
Het mag dan een omcieele rijtoer
zijn geweest, eik officieel decorum
neeit aan uezen toent ontbroken, dui-
zenuen en duizenden waren op de been
en net was oi een heel groot gezin de
jongste spruit van de familie voor het
eerst begroette. Etraieno,, vroolijk, op-
g;eweivt zagen ai die duizenden er uit.
up het geiaat van menige vrouw - zel
ve moeuer - kon men ae vernedering
bij liet aaiiscnouwen van het PrinselijK
gezin aflezen.
Het vertrek
Enkele minuten voor kwart over
drie reed een groote hofauto met enor
me ruiten voor, een Spijker-model,
welke ane gelegenheid bieat om dege
nen, die er in zitten, duidelijk gade te
slaan.
Drecies op het vastgestelde tijdstip
kwam Prins Bernhard, blootshoofds,
naar buiten, met de jarige Beatrix op
den linkerarm. Het-Prinsesje droeg over
een wit jurkje een blauw cape'je met
een puntmutsje, aigezet met wit bont.
Onmiddellijk achter Prins Bernhard
kwam Prinses juliana, die een donker
bruinen bontmantel droeg.
De Prins, nog altijd met het Prinsesje
op den arm, trad achter de hoiauto
vandaan, en kwam terzijde van het
bordes staan, met aan zijn rechterzijde
Prinses Juliana. Zoo kreeg het publiek
volop gelegenheid het Prinsekind te
bewonderen. Ook de fotografen kon
den tevreden zijn.
Eindelooze jubel
Dit duurde enkele minuten en toen
werd in de auto plaats genomen. Prins
Bernhard hield zijn doentertje op den
arm. Parmantig stak het blauwe punt
mutsje uit tusschen het ongedekte
hoofd van den Prins en het hoofd van
Prinses Juliana. Een heel klein bou-
zien was geweest. Ik ging naast Ilse
staan, die den dokter de deur had uit
gelaten cn nog even op den drempel
was blijven toeven.... Het kwam mij
voor, dat mijn vriend Heinz er niet zoo
welgemoed uitzag, als ik van hem ge
woon was hij voelde eerst nog, volko
men onnoodig, hier en daar aan het
hek, eer hij op ons toeliep dat kostte
hem blijkbaar moeite. Bij het aanschou
wen van onze betraande oogen bleef
hij bedeesd staan.
„Nu, wat heeft hij gezegd vroeg
hij schuchter, terwijl hij met zijn duim
over zijn schouder naar den wegrijden-
den dokter wees.
„Mijn God, Heinz, weet je het dan
niet riep ik, doch Hse viel mij
barsch in de rede.
„Waar ben j'q geweest vroeg zij
haren broeder kort en bondig.
„In mijn huis", antwoordde hij hoog
hartig.
Heinz hooghartigIk kon mijne
oogen en mijne ooren niet gelooven
daar stond hij op zijn achterste poo-
ten, hij die altijd gedwee was, en kreeg
blijkbaar moed uit zijn eigen hooghar-
tigen toon, want daar verstoutte hi;
zich óók nog - ongeloofelijke brutali
teit - om Ilse's vijandigen strengen
blik te trotseeren.
„Zoo - wat hadt je dan toch 's nachts
om één uur in je huis te doen, dat geen
uitstel kon lijden Moest je je vogel
eten geven vroeg zij sarrend.
Hij keek weer bedeesd en durfde
haar niet aan te zien.
„Wel ja, des nachts om één uur mijn
vogel eten geven - neen, zoo dom ben
ik niet Ik ben tusschen mijne vier
muren gaan zitten", sprak hij snel,
„die heeft mijn vader met zijne eerlij
ke handen gebouwd, en een mooie
spreuk staat er boven de deur
Dacht je dat ik op den Dierkhof zou
blijven, als eene Jodenziel regelrecht
quetje knelde Prinsesje Beatrix in haar
knuistjes. Nauwelijks was de auto in
beweging of met een van haar hand-
'jes begon ze, bij het zien van zooveel
menscnen, die maar juienten en jubel
den en wuifden, ook te zwaaien.
Een offfiieele rijtoer, ja, maar zon
der eenig uitbundig ceremoneel. Men
ging uit rijden met de jarige baby en
een trotsch ouderpaar toonde het kind
je aan 'n ieder, die het maar zien wilde.
En dat waren er duizenden en dui
zenden. In het Noordeinde waren de
trottoirs opgepropt. Op den Roogewal
stond een tram klem tusschen het
volk. Op het Piet Heinplein was het 'n
enorme menigte, die het Prinselijk ge
zin toejuichte. Merkwaardig, vrouwen
en kinderen waren het talrijkst onder
het publiek. In de Elandstraat reed
men tusschen dichte hagen door en
hier waren het enthousiasme en de
vreugde zóó groot, dat er maar een
smalle strook van den rijweg over
bleef voor den kleinen stoet om te
passeeren.
Het publiek drong zoo ver naar de
hotauto op, dat de motor-agenten alle
moeite hadden hun weg te vervolgen.
Maar heel langzaam vorderde de klei
ne stoet.
We^en thuis
Zoo wordt tegen kwart voor vier het
Koninklijk Paleis weer bereikt. Een
duizendkoppige menigte is van de
thuiskomst getuige.
Een geweldige jubel breekt los als
het Prinselijk gezin is uitgestapt en
Prins Bernhard zijn dochtertje nog
maals aan de menigte toont. Er is
geen houden meer aan, het publiek ver
breekt het politiecordon en stormt op
het voorplein toe, waar de tientallen
agenten en rechercheurs het publiek
tot staan weten te brengen. Luide
klinkt het „Lang zullen zij leven" op,
een hartelijk besluit van dezen buiten-
gawoon geslaagden rijtoer.
ENKELE PASSAGES UIT
HITLER'S REDE.
Woordelijk weergegeven.
Met voldoening heeft men, vooral in
ons land en in Enigeland, Hitiers woor
den ontvangen omtrent de vredelie
vende betrekkingen van Duitschland
met de omringende landen en in het
bijzonder nam men mot belangstelling
NAAR AMSTERDAM.
Dan alleen per
W. A. C. O. AUTOBUSDIENSTEN.
Snelste en voordeeligste autobusverbinding.
Vraagt onze winterdienstregeling, verkrijg
baar bij de chauffeurs en onze kantoren.
nota van hetgeen hij omtrent Neder-
laind verklaarde.
NEDERLAND
Tweemaal noemde Hitier Nederland
De eerste maal zeide hij
,De bewering, dat het nationaal-so-
cialistische Duitschland binnenkort
Noord- of Zuid-Amerika, Australië,
China of zelfs Nederland zou aanvallen
of annexeeren, en wel omdat men daar
andere regeeringsstelsels heeft, zou
slechts aangevuld kunnen worden dooi
de profetie, dat wij vervolgens het plan
zouden hebben, dadelijk tot bezetting
van de volle maan over te gaan."
En later
„Duitschland verheugt er zich over,
dat ook in het Westen, Zuiden en
Noorden vreedzame staten liggen en
dat het met die landen tot rust geko
men grenzen heeft. Onze betrekkingen
met de staten in het Westen en Noor
den, België, Nederland, Noorwegen,
Zweden, Denemarken en de Oostzee-
staten, zijn verheugend en ook de vol
ken in die staten hebben een afkeer
van den eeuwigen oorlogsdruk en schij
nen zich steeds meer terug te trekken
van de frazen van den Volkenbond.
Niemand kan hen méér als vrienden
waardeeren dan Duitschland."
Andere belangrijke passages waren
de volgende
KOLONIËN
,Of de rijkdommen der wereld wor
den met geweld verdeeld, en dan
wordt die verdeeling van tijd tot tijd
met geweld gecorrigeerd, óf het ge
beurt naar billijkheid en met verstand
en dan moet de regeling op den duur
ook de gerechtigheid en de doelmatig
heid dienen."
EXPORT
,DuitschLa:nd heeft de keuze tus
schen twee wegen
Grooter invoer van levensmiddelen;
daarom is noodig verhooging, van den
uitvoer van Duitsche producten, waar
voor gedeeltelijk grondstoffen, gedeel
telijk levensmiddelen uit het buiten
land ingevoerd zullen worden.
Uitbreiding van het grondgebied
van ons volk, om 't voedingsprobleem
veilig te stellen. Daar het tweede niet
mogelijk is. zijn wij gedwongen den
eerstgenoemden weg te kiezen."
JOODSCHE KWESTIE
„Wat de Joodsche kwestie betreft,
noem ik het een schandelijk schouw
spel, wanneer men ziet, dat de ge
heele wereld zich uitput in demonstra
ties van medelijden, doch als het op
helpen aankomt, verontschuldigt men
zich Wij. democratiën zijn niet in
staat de Joden op te nemen. En hierbij
zijn landen, waar nog geen 10 men-
uaar de hel vaart Ilse, als vader
dat geweten had, dat je bij eene Jodin
diendet J"
Heinz, als vader dat geweten had,
dat je bij een Christen diendet, waai
je honger en kou hebt geleden, en die
je eiken dag met oorvegen en stoksla
gen dreigdeantwoordde zij woedend.
Dat is eene geheel nieuwe wijsheid,
die je daar uitkraamt die hebt ge
daar ginds opgedaan Zij wees in de
richting van een groot dorp achter hei
oosch, waar Heinz vroeger jaren ais
Knecht gediend had.
„Ja, daar heb je gelijk in die wijs-
neid heb ik ginds opgedaan 1" ant
woordde hij nog altijd in zijne hooghar
tige laatdunkendheid volhardende
met zijn stijven nek knikte hij, als wil
de hij toonen, dat er aan zijne verstokt
heid nog een einde was. „De Joden zijn
vervloekt tot inder eeuwigheid."
Mijn heer heeft dat gezegd dat was
een rijke grondbezitter.
Ilse keek hem scherp aan, terwijl hij
sprak. „Zwijg nu maar verder ge
bood zij beslist, terwijl zij met haar
opgeheven wijsvinger zoo dicht op
hem toetrad, dat hij, bang voor haar.
achteruit liep. „Het is kort en goed
niet waar, dat God den dood van den
Heiland ten eeuwigen dage zou willen
wreken Als dat zoo was, dan was het
heelemaal uit met mijn geloof, want
hij heeft ons geboden „Zegent ze die
u vervloeken", en hij zelf heeft ook
nooit iemand vervloekt. Als ik Jezus
lijdensgeschiedenis lees, ja dan ben ik
vreeselijk boos op de Joden, die toen
leefdenHoe zou ik dan zoo onmen
schelijk kunnen zijn om mijn toorn te
koelen aan menschen, die heden ten
doge als onschuldige kinderen op de
wereld komen en door hunne ouders
in de leer hunner vaderen worden opge
voed -Hé, mosjeu Heinz, hoe zou
het jou dunken, als iemand mij kwaad
schen op een vierkanten kilometer wo
nen, terwijl in Duitschland op iederen
vierkanten kilometer lóo menscnen
wonen. Desondanks zeggen zij geen Jo
den te kunnen opnemen en vragen zij
zelfs, een bedrag mee te geven voor
hun emigratie.
Europa zal niet eerder tot rust ko
men voor net Joodsche vraagstuk tot
een oplossing is genracht. De wereld
heeit ruimte genoeg, waar de Joden
zich kunnen vestigen. De Joden zullen
zich eenter moeten aanpassen en zich
een bestaaan scneppen, zooais ieder
volk dat moet doen, wil men een onner
stelbare crisis vermijden.
Ik ben in mijn leven dikwijls profeet
geweest en meermalen heeit men mij
uaarom uitgelachen. In den tijd, toen
ik strijden moest om de macht, was
liet in eerste instantie het Joodsche
volk, dat lachte om mijn profetie, dat
ik de problemen, waaronder Duitsch
land gebukt ging, tot een oplossing zou
weten te brengen.
Ik wil thans wederom een profeet
zijn. Indien het internationale kapita
listische Jodendom binnen en buiten
Europa er nogmaals in zou slagen, de
volkeren tot een oorlog te drijven, zou
dit niet de bolsjewiseering der wereld
beteekenen, doch de vernietiging van
het Joodsche ras in Europa."
GODSDIENST
„Het is een onbeschaamdheid, als
buitenlandsche politici over haat tegen
den feodsaienst in net Duitscne rujk
spreken.
Doen als de Dutsche kerken den be-
staaiiden toestand ondragelijk noe
men, dan is het Rijk altijd bereid tot
een duidelijke scheiding tusschen
kerk en staat over te gaan, zooals die
in Frankrijk, de Vereen. Staten en in
andere landen bestaat."
Als de belangrijkste passage be
schouwt men Hitier s verklaring aan
gaande buitscniands volledige solida
riteit met Italië.
„De solidariteit van Duitschland en
Italië is meer dan doelmatigheid zij
beteekent de redding van Europa.
Toen Italië tegen Abessynië streed,
heeft Duitschland het gesteund Italië
heeit dut in lb38 beantwoord. Maar
laat niemand zich vergissen - dat kan
slechts den vrede dienen - wanneer 'n
internatonale macht, om welke reden
ook, een oorlog tegen het huidige
Italië begint, zal dit Duitschland aan
de zijde van zijn vriend brengen. Men
laat zich vooral niet van de wijs bren
gen door hen, die vergeten, dat de
volken ook moed en eer kennen.
Het nationial-socialistische Driitsch
land en het fascistische Italië zijn
sterk genoeg om tegen ieder den vre
de te verzekeren en een conflict met
succes te beëindigen.
dleed, en ik wilde zijne kinderen daar
voor slaan
„Dat is een van buiten geleerd les
je!-" sprak Heinz, al wat ootmoediger,
„dat hebt ge alles van de oude me
vrouw geleerd
„Dat heb ik niet van buiten geleerd,
zooals op school de bijbeltektsten dat
hebben mij mijn geweten en" - zij wees
op haar voorhoofd - „mijn gezond ver
stand geleerd"
Jaren lang heb je het brood op den
Dierkhof gegeten - en ik geloof, dat
je het je niet slecht hebt laten sma
ken. het Jodenbrood - en nu laat je
de oude mevrouw in het uur van haar
sterven alleen - ga naar huis en lees
het hoofdstuk van den barmhartigen
Samaritaan eens over."
Zij keerde zich om en ging in huis.
Zij had gelijk, volkomen gelijk. Bij
haar woorden werd het mij zoo licht
om het hart, alsof ik ze zelve had ge
sproken en aan mijne verontwaardi
ging lucht had gegeven. Ik was bitter
gegriefd, en toch speet het mij om den
armen zondaar, die daar geheel ver
slagen, met de oogen naar beneden op
op den drempel bleef staan, zonder
zich in huis te wagenHoe wus het
mogelijk Die man met een hart zoo
week als dat van een kind, die geen
dier pijn kon zien lijden, liet onver
wacht eene donkere plek op zijne ziel
zien, eene onverklaarbare hardheid en
onbarmhartigheid, en meende dat hij
daartoe recht had, ja zelfs dat hij daar
toe geroepen was, omdat hij den naam
droeg van Christen
„Heinz, je hebt rare dingen uitge
haald knorde ik vrij ruw.
„Och, prinsesje, men kan het niet ie
dereen naar den zin maken zuchtte
hij, terwijl hij tranen in zijne oogen
kreeg.
Ik vatte Heinz bij de hand. „Hier op
het erf kunt ge toch niet blijven 9taan",
zeide ik. „Ga maar mee binnen Ilse
zal wel weer goed worden, en mijne
lieve arme grootmoeder - die heeft je
al lang vergeven zij is in den hemel."
„God weet,, hoeveel leed het mij doet
om de arme mevrouw mompelde
hij en liet zich als een kind naar de
keuken brengen.
„Ilse, had Christine schuld aan dat
vele leed vroeg ik bedeesd.
Zij keek mij scherp in de oogen.
„Och ja", sprak zij na een oogenblik te
hebben nagedacht, „je hebt het van
nacht ook gehoord, - welnu, weet dan,
dat zij zóóveel leed over je grootmoe
der gebracht heeft als een onbesuisde
dochter maar doen kan."
„Zoo, heeft mijn vader eene zus
ter vroeg ik verrast.
,Eene stiefzuster, kindJe groot
moeder is eerst met een Jood getrouwd
geweest die is jong gestorven Chris
tine was toen nog klein. Twee jaar la
ter heeft je grootmoeder zich met dat
kind laten doopen en werd mevrouw
von Sassen nu weet je alles.
Neen, Ilse, lang nog niet alles - wat
heeft Christine misdaan
,Zij heeft heimelijk haar moeders
huis verlaten en zich bij een troep ko
medianten gevoegd
„Is dat zoo erg
„Het heimelijk heengaan, zeer ze
ker dat begrijp je toch zelve wel wat
evenwel de komedianten betreft, ik
ken geen enkelen en kan dus niet zeg
gen, of zij goed of kwaad zijn. Ben je
nu voldaan
Wordt vervolgd
IN VIER BLADEN ADVERTEEREN VOOB
EENMAAL BETALEN I
Wierlngermeerbode.
Wlerlnger Courant.
De Polderbode.
ZUper Courant.