30e JAARGANG DONDERDAG 2 FEBRUARI 1939 No. 14 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN DE BAND DES BLOEDS. WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.25. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. w f BUREAU: Hlppelytusüoef Wielingen Telef. Intercomm. No. 19. ADVERTENTIêN Van 1 6 regela Iedere regel meer f Q.M f 0X9 ALS ONS PRINSESJE JARIG IS. Een stroom van bloemen en geschenken. - btapeis geluk- wenschen. Licht en zonneschijn straaldpn over den eersten verjctaruag van jfiiuses üeatrix. in ae tintelende winteriuciu troivken Dinsdagmorgen velen uuur ue vlaggende straten van de rvesiuentie naar net Faieis aan net Nourueiiiu.e, waar het jonge prinsesje vertoeine, om de ienciLatie-registers te teeKeneii. ü,n een stroom van nioemen en ge- scneniven werd 111 den luop van den morgen aan het Daieis bezorgd. Een groote stapel doozen en pak ketten vormde zien in de vesiouie en steeds kwam er nog meer bij. ue post bezorgde talrijke brieven en telegram men, alle met geiukwensciien, niet al leen voor Prinses Deatrix, maar ook voor de Ouders en de Grootmoeder. Opmerkelijk was het groote aantai prentbriefkaarten, die uit alle deeien des lands waren gezonden, vermoede lijk voor het grootste deel van de jong ste landgenootjes. Reeds vroeg in den ochtend ver scheen een b-jarige hummel voor het Paleis aan het Noordeinae met een groote bouquet tulpen. Drukte en vertier Tegen den middag nam de drukte in het centrum van Den Haag nog toe, want de schooljeugd had vrij en de departementen werden gesloten. Onder groote belangstelling begon tegen twee uur het politie muziekkorps „Onder ling Kunstgenot" een rondwandeling door de stad. Ook de militairen droegen tot de feestelijke stemming bij. In de ochtend uren maakten de grenadiers en jagers, met de Koninklijke Militaire- Kapel aan het hoofd, een marsch door de stad 't Prinsesje danst op vaders arm Alleraardigst was de zanghulde dei- kinderen voor het Paleis aart het Noord einde. Om kwart voor één hadden eeni ge honderden kinderen zich daar ver zameld om onder leiding van den heer D. J. van Ramshorst de jarige Prinses en haar ouders toe te zingen. Uit vol le borst werd gezongen Lang zal Zij leven gevolgd door het Wilhelmus en Al is ons Prinsesje nog zoo klein! Het enthousiasme bereikte zijn hoogte hoogtepunt, toen Prinses Juliana en Prins Bernhard voor een der ramen van het Paleis verschenen, de Prins met zijn jarig dochtertje op den arm. De kleine Prinses scheen veel plezier in het gezang te hebben, want zij danste op den arm van haar vader en sloeg met armen en beenen in het rond. Toen ging de golf van geestdrift niet alleen door de kinderschare, maar ook door de groote menigte toeschou wers, die zich op het voorplein hadden I verzameld. Maar de grootste drukte was toch in den miduag. waar te nemen. Want iedereen wist, dat Prinses Beatrix met Haar ouders een rijtoer zou gaan ma ken. En reeds lang voor het uur van vertrek - kwart voor drie - stond een dichte menigte voor het Paleis en in de naaste omgeving. Maar ook langs de geheele route was het buitenge woon druk. j De daiende winterzon goot haar stra len over een blijde menigte, die gedul dig wachtte op het oogenmik, dat de jarige Prinses zich aan den volke zou FEUILLETON. ii Wie wias Crhistine Het wonder, de schitterendste ster van onzen tijd De woorden „Op mijne knieën smeek ik u", maakten op mijn eenvou dig gemoed, hetwelk van dergelijke toe standen als waarover deze brief han delde, nog nooit had gehoord, een .hoogst dramatischen indruk Ik zag ter stond de slankste burchtvrouw uit een mijner prentenboeken op de knieën liggen, terwijl zij de blanke handen smeekend ophief.En hare stem had zij verloren, hare kostbare stem Ik greep onwillekeurig naar mijne keel, - wiat moest dat vreeselijk zijn, als men met kracht zijn longen uitzette, opdat een lied uit volle borst mocht klinken, maar het geluid weg, de stem stom bleef. Noch juffrouw Streit, noch Ilse had den ook maar met een woord op die „verlorene" gezinspeeld, en toch moest zij aan mijne grootmoeder zeer nauw verwant zijn geweest, - of had deze niet aan haar hare Laatste gedacii te gewijd, voor haar haar laatste woord gesproken. Nog huiverde ik van dat plechtige „Christine,'ik vergeef u"; onwillekeurig moest ik aan den verlo ren zoon denken, die in het diepste, meest verborgen hoekje van zijns va ders hart toch het uitverkoren kind van diens liefde gebleven was. Ik stak de stukken van den brief in mijn zak en sloeg den weg naar de keu ken in. Juist verliet de dokter de hoeve en van den tegenovergestelden kant kwam Heinz aangedraafd. Nu pas viel het mij op, dat hij uren lang niet te De eerste officieele rijtoer. Een ware triomftocht. Prinses Beatrix heeft op Haar eer sten verjaaidag Haar eersten offici- eeien rijtoer aoor de Residentie van Haar komnkiijKe grootnioeuer, Konin gin Wmieimma, gemaakt. Het mag dan een omcieele rijtoer zijn geweest, eik officieel decorum neeit aan uezen toent ontbroken, dui- zenuen en duizenden waren op de been en net was oi een heel groot gezin de jongste spruit van de familie voor het eerst begroette. Etraieno,, vroolijk, op- g;eweivt zagen ai die duizenden er uit. up het geiaat van menige vrouw - zel ve moeuer - kon men ae vernedering bij liet aaiiscnouwen van het PrinselijK gezin aflezen. Het vertrek Enkele minuten voor kwart over drie reed een groote hofauto met enor me ruiten voor, een Spijker-model, welke ane gelegenheid bieat om dege nen, die er in zitten, duidelijk gade te slaan. Drecies op het vastgestelde tijdstip kwam Prins Bernhard, blootshoofds, naar buiten, met de jarige Beatrix op den linkerarm. Het-Prinsesje droeg over een wit jurkje een blauw cape'je met een puntmutsje, aigezet met wit bont. Onmiddellijk achter Prins Bernhard kwam Prinses juliana, die een donker bruinen bontmantel droeg. De Prins, nog altijd met het Prinsesje op den arm, trad achter de hoiauto vandaan, en kwam terzijde van het bordes staan, met aan zijn rechterzijde Prinses Juliana. Zoo kreeg het publiek volop gelegenheid het Prinsekind te bewonderen. Ook de fotografen kon den tevreden zijn. Eindelooze jubel Dit duurde enkele minuten en toen werd in de auto plaats genomen. Prins Bernhard hield zijn doentertje op den arm. Parmantig stak het blauwe punt mutsje uit tusschen het ongedekte hoofd van den Prins en het hoofd van Prinses Juliana. Een heel klein bou- zien was geweest. Ik ging naast Ilse staan, die den dokter de deur had uit gelaten cn nog even op den drempel was blijven toeven.... Het kwam mij voor, dat mijn vriend Heinz er niet zoo welgemoed uitzag, als ik van hem ge woon was hij voelde eerst nog, volko men onnoodig, hier en daar aan het hek, eer hij op ons toeliep dat kostte hem blijkbaar moeite. Bij het aanschou wen van onze betraande oogen bleef hij bedeesd staan. „Nu, wat heeft hij gezegd vroeg hij schuchter, terwijl hij met zijn duim over zijn schouder naar den wegrijden- den dokter wees. „Mijn God, Heinz, weet je het dan niet riep ik, doch Hse viel mij barsch in de rede. „Waar ben j'q geweest vroeg zij haren broeder kort en bondig. „In mijn huis", antwoordde hij hoog hartig. Heinz hooghartigIk kon mijne oogen en mijne ooren niet gelooven daar stond hij op zijn achterste poo- ten, hij die altijd gedwee was, en kreeg blijkbaar moed uit zijn eigen hooghar- tigen toon, want daar verstoutte hi; zich óók nog - ongeloofelijke brutali teit - om Ilse's vijandigen strengen blik te trotseeren. „Zoo - wat hadt je dan toch 's nachts om één uur in je huis te doen, dat geen uitstel kon lijden Moest je je vogel eten geven vroeg zij sarrend. Hij keek weer bedeesd en durfde haar niet aan te zien. „Wel ja, des nachts om één uur mijn vogel eten geven - neen, zoo dom ben ik niet Ik ben tusschen mijne vier muren gaan zitten", sprak hij snel, „die heeft mijn vader met zijne eerlij ke handen gebouwd, en een mooie spreuk staat er boven de deur Dacht je dat ik op den Dierkhof zou blijven, als eene Jodenziel regelrecht quetje knelde Prinsesje Beatrix in haar knuistjes. Nauwelijks was de auto in beweging of met een van haar hand- 'jes begon ze, bij het zien van zooveel menscnen, die maar juienten en jubel den en wuifden, ook te zwaaien. Een offfiieele rijtoer, ja, maar zon der eenig uitbundig ceremoneel. Men ging uit rijden met de jarige baby en een trotsch ouderpaar toonde het kind je aan 'n ieder, die het maar zien wilde. En dat waren er duizenden en dui zenden. In het Noordeinde waren de trottoirs opgepropt. Op den Roogewal stond een tram klem tusschen het volk. Op het Piet Heinplein was het 'n enorme menigte, die het Prinselijk ge zin toejuichte. Merkwaardig, vrouwen en kinderen waren het talrijkst onder het publiek. In de Elandstraat reed men tusschen dichte hagen door en hier waren het enthousiasme en de vreugde zóó groot, dat er maar een smalle strook van den rijweg over bleef voor den kleinen stoet om te passeeren. Het publiek drong zoo ver naar de hotauto op, dat de motor-agenten alle moeite hadden hun weg te vervolgen. Maar heel langzaam vorderde de klei ne stoet. We^en thuis Zoo wordt tegen kwart voor vier het Koninklijk Paleis weer bereikt. Een duizendkoppige menigte is van de thuiskomst getuige. Een geweldige jubel breekt los als het Prinselijk gezin is uitgestapt en Prins Bernhard zijn dochtertje nog maals aan de menigte toont. Er is geen houden meer aan, het publiek ver breekt het politiecordon en stormt op het voorplein toe, waar de tientallen agenten en rechercheurs het publiek tot staan weten te brengen. Luide klinkt het „Lang zullen zij leven" op, een hartelijk besluit van dezen buiten- gawoon geslaagden rijtoer. ENKELE PASSAGES UIT HITLER'S REDE. Woordelijk weergegeven. Met voldoening heeft men, vooral in ons land en in Enigeland, Hitiers woor den ontvangen omtrent de vredelie vende betrekkingen van Duitschland met de omringende landen en in het bijzonder nam men mot belangstelling NAAR AMSTERDAM. Dan alleen per W. A. C. O. AUTOBUSDIENSTEN. Snelste en voordeeligste autobusverbinding. Vraagt onze winterdienstregeling, verkrijg baar bij de chauffeurs en onze kantoren. nota van hetgeen hij omtrent Neder- laind verklaarde. NEDERLAND Tweemaal noemde Hitier Nederland De eerste maal zeide hij ,De bewering, dat het nationaal-so- cialistische Duitschland binnenkort Noord- of Zuid-Amerika, Australië, China of zelfs Nederland zou aanvallen of annexeeren, en wel omdat men daar andere regeeringsstelsels heeft, zou slechts aangevuld kunnen worden dooi de profetie, dat wij vervolgens het plan zouden hebben, dadelijk tot bezetting van de volle maan over te gaan." En later „Duitschland verheugt er zich over, dat ook in het Westen, Zuiden en Noorden vreedzame staten liggen en dat het met die landen tot rust geko men grenzen heeft. Onze betrekkingen met de staten in het Westen en Noor den, België, Nederland, Noorwegen, Zweden, Denemarken en de Oostzee- staten, zijn verheugend en ook de vol ken in die staten hebben een afkeer van den eeuwigen oorlogsdruk en schij nen zich steeds meer terug te trekken van de frazen van den Volkenbond. Niemand kan hen méér als vrienden waardeeren dan Duitschland." Andere belangrijke passages waren de volgende KOLONIËN ,Of de rijkdommen der wereld wor den met geweld verdeeld, en dan wordt die verdeeling van tijd tot tijd met geweld gecorrigeerd, óf het ge beurt naar billijkheid en met verstand en dan moet de regeling op den duur ook de gerechtigheid en de doelmatig heid dienen." EXPORT ,DuitschLa:nd heeft de keuze tus schen twee wegen Grooter invoer van levensmiddelen; daarom is noodig verhooging, van den uitvoer van Duitsche producten, waar voor gedeeltelijk grondstoffen, gedeel telijk levensmiddelen uit het buiten land ingevoerd zullen worden. Uitbreiding van het grondgebied van ons volk, om 't voedingsprobleem veilig te stellen. Daar het tweede niet mogelijk is. zijn wij gedwongen den eerstgenoemden weg te kiezen." JOODSCHE KWESTIE „Wat de Joodsche kwestie betreft, noem ik het een schandelijk schouw spel, wanneer men ziet, dat de ge heele wereld zich uitput in demonstra ties van medelijden, doch als het op helpen aankomt, verontschuldigt men zich Wij. democratiën zijn niet in staat de Joden op te nemen. En hierbij zijn landen, waar nog geen 10 men- uaar de hel vaart Ilse, als vader dat geweten had, dat je bij eene Jodin diendet J" Heinz, als vader dat geweten had, dat je bij een Christen diendet, waai je honger en kou hebt geleden, en die je eiken dag met oorvegen en stoksla gen dreigdeantwoordde zij woedend. Dat is eene geheel nieuwe wijsheid, die je daar uitkraamt die hebt ge daar ginds opgedaan Zij wees in de richting van een groot dorp achter hei oosch, waar Heinz vroeger jaren ais Knecht gediend had. „Ja, daar heb je gelijk in die wijs- neid heb ik ginds opgedaan 1" ant woordde hij nog altijd in zijne hooghar tige laatdunkendheid volhardende met zijn stijven nek knikte hij, als wil de hij toonen, dat er aan zijne verstokt heid nog een einde was. „De Joden zijn vervloekt tot inder eeuwigheid." Mijn heer heeft dat gezegd dat was een rijke grondbezitter. Ilse keek hem scherp aan, terwijl hij sprak. „Zwijg nu maar verder ge bood zij beslist, terwijl zij met haar opgeheven wijsvinger zoo dicht op hem toetrad, dat hij, bang voor haar. achteruit liep. „Het is kort en goed niet waar, dat God den dood van den Heiland ten eeuwigen dage zou willen wreken Als dat zoo was, dan was het heelemaal uit met mijn geloof, want hij heeft ons geboden „Zegent ze die u vervloeken", en hij zelf heeft ook nooit iemand vervloekt. Als ik Jezus lijdensgeschiedenis lees, ja dan ben ik vreeselijk boos op de Joden, die toen leefdenHoe zou ik dan zoo onmen schelijk kunnen zijn om mijn toorn te koelen aan menschen, die heden ten doge als onschuldige kinderen op de wereld komen en door hunne ouders in de leer hunner vaderen worden opge voed -Hé, mosjeu Heinz, hoe zou het jou dunken, als iemand mij kwaad schen op een vierkanten kilometer wo nen, terwijl in Duitschland op iederen vierkanten kilometer lóo menscnen wonen. Desondanks zeggen zij geen Jo den te kunnen opnemen en vragen zij zelfs, een bedrag mee te geven voor hun emigratie. Europa zal niet eerder tot rust ko men voor net Joodsche vraagstuk tot een oplossing is genracht. De wereld heeit ruimte genoeg, waar de Joden zich kunnen vestigen. De Joden zullen zich eenter moeten aanpassen en zich een bestaaan scneppen, zooais ieder volk dat moet doen, wil men een onner stelbare crisis vermijden. Ik ben in mijn leven dikwijls profeet geweest en meermalen heeit men mij uaarom uitgelachen. In den tijd, toen ik strijden moest om de macht, was liet in eerste instantie het Joodsche volk, dat lachte om mijn profetie, dat ik de problemen, waaronder Duitsch land gebukt ging, tot een oplossing zou weten te brengen. Ik wil thans wederom een profeet zijn. Indien het internationale kapita listische Jodendom binnen en buiten Europa er nogmaals in zou slagen, de volkeren tot een oorlog te drijven, zou dit niet de bolsjewiseering der wereld beteekenen, doch de vernietiging van het Joodsche ras in Europa." GODSDIENST „Het is een onbeschaamdheid, als buitenlandsche politici over haat tegen den feodsaienst in net Duitscne rujk spreken. Doen als de Dutsche kerken den be- staaiiden toestand ondragelijk noe men, dan is het Rijk altijd bereid tot een duidelijke scheiding tusschen kerk en staat over te gaan, zooals die in Frankrijk, de Vereen. Staten en in andere landen bestaat." Als de belangrijkste passage be schouwt men Hitier s verklaring aan gaande buitscniands volledige solida riteit met Italië. „De solidariteit van Duitschland en Italië is meer dan doelmatigheid zij beteekent de redding van Europa. Toen Italië tegen Abessynië streed, heeft Duitschland het gesteund Italië heeit dut in lb38 beantwoord. Maar laat niemand zich vergissen - dat kan slechts den vrede dienen - wanneer 'n internatonale macht, om welke reden ook, een oorlog tegen het huidige Italië begint, zal dit Duitschland aan de zijde van zijn vriend brengen. Men laat zich vooral niet van de wijs bren gen door hen, die vergeten, dat de volken ook moed en eer kennen. Het nationial-socialistische Driitsch land en het fascistische Italië zijn sterk genoeg om tegen ieder den vre de te verzekeren en een conflict met succes te beëindigen. dleed, en ik wilde zijne kinderen daar voor slaan „Dat is een van buiten geleerd les je!-" sprak Heinz, al wat ootmoediger, „dat hebt ge alles van de oude me vrouw geleerd „Dat heb ik niet van buiten geleerd, zooals op school de bijbeltektsten dat hebben mij mijn geweten en" - zij wees op haar voorhoofd - „mijn gezond ver stand geleerd" Jaren lang heb je het brood op den Dierkhof gegeten - en ik geloof, dat je het je niet slecht hebt laten sma ken. het Jodenbrood - en nu laat je de oude mevrouw in het uur van haar sterven alleen - ga naar huis en lees het hoofdstuk van den barmhartigen Samaritaan eens over." Zij keerde zich om en ging in huis. Zij had gelijk, volkomen gelijk. Bij haar woorden werd het mij zoo licht om het hart, alsof ik ze zelve had ge sproken en aan mijne verontwaardi ging lucht had gegeven. Ik was bitter gegriefd, en toch speet het mij om den armen zondaar, die daar geheel ver slagen, met de oogen naar beneden op op den drempel bleef staan, zonder zich in huis te wagenHoe wus het mogelijk Die man met een hart zoo week als dat van een kind, die geen dier pijn kon zien lijden, liet onver wacht eene donkere plek op zijne ziel zien, eene onverklaarbare hardheid en onbarmhartigheid, en meende dat hij daartoe recht had, ja zelfs dat hij daar toe geroepen was, omdat hij den naam droeg van Christen „Heinz, je hebt rare dingen uitge haald knorde ik vrij ruw. „Och, prinsesje, men kan het niet ie dereen naar den zin maken zuchtte hij, terwijl hij tranen in zijne oogen kreeg. Ik vatte Heinz bij de hand. „Hier op het erf kunt ge toch niet blijven 9taan", zeide ik. „Ga maar mee binnen Ilse zal wel weer goed worden, en mijne lieve arme grootmoeder - die heeft je al lang vergeven zij is in den hemel." „God weet,, hoeveel leed het mij doet om de arme mevrouw mompelde hij en liet zich als een kind naar de keuken brengen. „Ilse, had Christine schuld aan dat vele leed vroeg ik bedeesd. Zij keek mij scherp in de oogen. „Och ja", sprak zij na een oogenblik te hebben nagedacht, „je hebt het van nacht ook gehoord, - welnu, weet dan, dat zij zóóveel leed over je grootmoe der gebracht heeft als een onbesuisde dochter maar doen kan." „Zoo, heeft mijn vader eene zus ter vroeg ik verrast. ,Eene stiefzuster, kindJe groot moeder is eerst met een Jood getrouwd geweest die is jong gestorven Chris tine was toen nog klein. Twee jaar la ter heeft je grootmoeder zich met dat kind laten doopen en werd mevrouw von Sassen nu weet je alles. Neen, Ilse, lang nog niet alles - wat heeft Christine misdaan ,Zij heeft heimelijk haar moeders huis verlaten en zich bij een troep ko medianten gevoegd „Is dat zoo erg „Het heimelijk heengaan, zeer ze ker dat begrijp je toch zelve wel wat evenwel de komedianten betreft, ik ken geen enkelen en kan dus niet zeg gen, of zij goed of kwaad zijn. Ben je nu voldaan Wordt vervolgd IN VIER BLADEN ADVERTEEREN VOOB EENMAAL BETALEN I Wierlngermeerbode. Wlerlnger Courant. De Polderbode. ZUper Courant.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1939 | | pagina 1