T A P E L
JAARGANG
DINSDAG 18 APRIL 1939
No. 45
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
ROOSEVELTS
BOODSCHAP.
DE BAND
DES BLOEDS.
STEMT LIJST!
WEIFELT GIJ NOG
2. Joh. de Veer* Schagen
6. Mevr. M. Visser-Bakker, w.-waard
12. K. van Gaaien, Wierlngarmaar
3.
9.
S. Jaring, Dan Haldar
P. Blaauboer Gz>, Barsingarhorn
S. Breebaart, Wierlngarmaar
WANT DE LIBERALE GEDACHTE WINT OVERAL VELD!
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.25.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
BUREAU
Hlppolytushoel Wieringen
Telel. Intercom m. No. 19.
ADVERTINTIIN:
Iedere regel meer
Van 1 6 regel»
t 0.18
0.N
EEN NIEUW INITIATIEF
Roosevelc beeft sedert 27 September
j.l. voor den tweeden keer een vér
strekkend initiatie!' genomen, tenein
de Europia en de rest der wereld voor
de nog steeds dreigende calamiteit
van een oorlog te behoedén.
In September had hij wegens het
dreigende gevaar van oorlog over
Tsjecho-Slowakije een beroep gedaan
op Hitier voor het bijeenroepen van 'n
conferentie in een neutraal land van
Europa van alle mogendheden, recht
streeks hij het geschil betrokken, zoo
dat op vredelievende wijze een billijke
en zoo mogelijk duurzame oplossing
tot stand kon komen. De conferentie
van Munchen op niet-neutpaal terrein
isi het uitvloeisel geweest - het in ijl
tempo verkregetn accoord is het papier
niet waard gebleken, waarop het werd
geschreven, de vier belanghebbende
partijen staan twee aan twee in uiter
ste scherpte tegenover elkaar.
Thans wendt Roosevelt zich opnieuw
in 'n persoonlijke boodschap zoowel tot
Hitier als Mussolini met 'n uitgewerkt
voorstel. Zij bevat drie belangrijke
punten, die rechtstreeks met elkaar
worden verbonden gegarandeerde
non-agressie voor den duur van ten
minste tien jaren ten aanzien van
alle met name genoemde onafhanke
lijke staten van Europa, Azië en Afri
ka grondige herziening van de thans
bestaande handelsbetrekkingen tus-
schen de mogendheden en verschaffing
aan Duitschland en Italië, van de midde
Jen die hen in staat stellen, zich de
grondstoffen te verschaffen, waaraan
zij behoefte hebben het openen van
besprekingen ten behoeve van ontwa
pening.
Dit voorstel komt neer op een aan
zienlijke uitbreiding van vroegere
suggesties, zoowel van Washington als
Londen uitgegaan, welke Berlijn het
herstel van normale handelsbetrek
kingen voorstelden, evenals Duitsch-
jbands toelating tot de bronnen der
grondstoffen in uitzicht stelden onder
voorwaarde echter van ontwapening.
Berlijn heeft consequent geweigerd
op deze voorstellen in te gaan, het
eischte onvoorwaardelijk teruggaaf
van al zijn koloniën die het bij den
vrede van Versailles had verloren.
Italië had voordien met geweld zijn
koloniaal gebied in Afrika uitgebreid
ten koste van Abessinië, het heeft
het thans opnieuw gedaan ten koste
van Albanië. Men had gemeend, dat
de overeenkomst van Munchen een
goeden grondslag zou kunnen vormen
voor de oplossing langs vredelieven-
den weg van alle accute problemen,
die aan de consolidatie van den vrede
in den weg stonden, ook van het kolo
niale probleem, maar Hitier en Mus
solini hebben dezen weg zelf geblok
keerd door den geest van het accoord
van Munchen geweld aan te doen,
door hun plechtig gedane beloften te
breken.
De persoonlijke boodschap, die pre
sident Roosevelt thans tot Hitier en
Mussolini heeft gericht, draagt wezen
lijk een scherp karakter. Roosevelt
heeft weliswaar vermeden zijn voorstel
ook maar een zweempje van een ulti
matum te geven, nochtans dring hij
er op aan, dat de leiders der twee au
toritaire mogendheden een duidelijke
en categorische belofte geven, dat zij
zich in de toekomst onthouden van
iedere verdere agressie.
Na de forsche rede, die Roosevelt
Vrijdag te Washington heeft gehou
den en wtaarin hij Amerika een familie
noemde, die thans het recht heeft zich
tot de rest van de wereld te wenden,
zou men geneigd zijn te gelooven, dat
hij daartoe het pad geëffend heeft. Dat
hij althans zoo noodig bereid is het
gezag en den invloed van zijn gefyeele
persoon in de weegschaal te werpen.
H,et is op dit oogenblik natuurlijk
nog te vroeg, iets omtrent de kansen
FEUILLETON
43
„En wie was de gelukkige, die hij zoo teeder
heeft bemind, dat hij om harentwille gestor
ven is vroeg de prinses onheilspellend kalm
als een marmeren standbeeld stond zij
daar, terwijl de woorden zonder klank haar
van de lippen kwamen.
„Ik heb den moed niet haren naam uit te
spreken," stamelde Charlotte uitgeput. „Uwe
hoogheid heeft mijne mededeelingen te on
gunstig opgenomen ik durf niet verder
gaan Die man daar,?' zij wees over ha
ren schouder heen naar hare kamer, „mag
voprloopig niet weten dat ik met zijn geheim
bekend ben wij hebben toch alreeds het
anker onzer hoop verloren, daar uwe hoogheid
de hand van ons, vervolgde en verlaten wee
zen, aftrektIk heb daar straks reeds bij
elk heftig woord, bij elk geluid van angst ge
sidderd en gevreesd, dat zij in die kamer ge
hoord zouden wordenIk weet het, gij
zoudt den naam niet met kalmte vernemen.
„Wie zegt u dat, juffrouw Claudius viel
de prinses haar in de rede, zich in hare volle
lengte oprichtend Charlotte's laatste woor
den waren voldoende geweest om al haar vor
stentrots in haar te doen ontwaken. „Gij
zijt ten eenenmale op een verkeerden weg,
gij mijne opgewondendheid aan eene an
dere oorzaak toeschrijft dan aan mijne on
begrensde verrassingWat gaat het mij
eigenlijk aan, wie die vrouw geweest is?.
Ik zou u toelaten den naarp te verzwijgen, als
ik u niet het bewijs wilde leveren dat ik hem
zeer kalm kan aanhooren, en daarom beveel
ik u nu, uwe mededeelingen met het noemen
van den naam te voltooien
„Welnu, ik gehoorzaam u, Hoogheid
Die vrouw was prinses Sidonie von K."
Zij had hare krachten overschat, de trot-
sche vorstin Zij had gemeend, dat zij den
minachtenden lach op hare lippen zou kun
nen bewaren, haar bloed gebieden hare wan
gen te blijven kleuren, hoe de naam ook lui-
van Roosevelt's krachtig en belangrijk
initiatie te voorspellen. Dat Parijs en
Londen over dit initiatief grootelijks
verheugd zijn, spreekt vanzelf. Hitier
en Von Rihbentrop hebben onverwijld
overleg met elkaar gepleegd. Berlijn
en Rome zullen als eikaars asgenooten
natuurlijk eveneens overleg plegen.
Ciano heeft in de Italiaansche Kamer
de verklaring lafgelegd, dat Italië zijn
troepen uit Spanje zal terugtrekken
en dat het - evenmin als tegen Grieken
land - ook tegen Joegoslavië geen plan
nen in den zin heeft. Indien deze ver
klaringen eerlijk gemeend zijn, kan
men daarin dan een aanwijzing zien,
dat Roosevelt's initiatief althans te
Rome in goede aarde valt Voorloopig
wacht men op eenig positief geluid zoo
wel uit Berlijn als uit Rome.
OOK WASHINGTON VERRAST
Zeer verontrustende berichten
zouden stoot gegeven hebben.
Het moedige initiatief van Roosevelt
heeft in diplomatieke kringen in Ame
rika groot opzien gebaard met het oog
op het wespennest dat Roosevelt waar
schijnlijk in het Congres heeft opge
schrikt. Men veronderstelt dat de pre
sident niet zulk een drastische maat
regel genomen zou hebben, als hij niet
zeer ernstige berichten uit Europa had
ontvangen.
Reuter vernam, dat de Amerikaan-
sche Regeering reden meende te hebben
binnen vier of vijf dag^n agressieve
daden te verwachten.
Vernomen wordt, dat Roosevelts ini
tiatief het uiteindelijk resulttaat was
van een lange reeks berichten van Bul
litt, Kennedy en andere ambassadeurs
in Europa. Deze rapporten legden er
den nadruk op, dat de vrede wederom
bedreigd werd, vooral door de gebeurte
nissen in Spanje, dat feitelijk in han
den van de as als militaire basis tegen
de democratiën werd gebruikt. Was
hington was er van in kennis gesteld
dat Franco zich de gevangene van de
as-mogendheden gevoelde, en dat de
Spaansche strategische gebieden en
koloniën door de Duitschers en Italia
nen werden gebruikt zonder de Spaan
sche verlangens in aanmerking te
nemen.
Door dit initiatief laadt Roosevelt de
verantwoordelijkheid voor oorlog of
vrede op de schouders van Hitier en
Mussolini. Ook al heeft deze bood
schap niet het succes, dat er van wordt
verwacht, dan nog zal zij, naar men in
diplomatieke klingen meent, de tegen
stand binnenlands tegen Roosevelts
buitenlandsche politiek in geval van
oorlog verminderen.
In dat geval zou het duidelijk zijn,
dat de president alles gedaan heeft om
vijandelijkheden te vermijden, en dat
Rome en Berlijn, door deze boodschep
in den wind te slaan, hun toevlucht
tot geweld hebben genomen. Dit zou
de Amerikaansche openbare meening
van 't begin af aan tegen de as keeren
In regeeringskringen wordt Roose
velts stap beschouwd als misschien
wel de grootste Amerikaansche stap
op het gebied van de buitenlandsche
politiek sinds de Senaat toetreding tot
den Volkenbond van de hand wees.
NAAR AMSTERDAM.
Dan alleen per
W. A. C. 0. AUTOBUSDIENSTEN.
Snelste en voordeeligste autobusverbinding.
Vraagt onze winterdienstregeling, verkrijg
baar bij de chauffeurs en onze kantoren.
den zou en thans viel hij als een bliksem
straal op haar hoofd, en zij moest met bleek
bestorven lippen tegen den muur leunen, en
zuchtte alsof haar een dolk door de borst was
gestooten.
„Dat is weL het gruwzaamste bedrog, dat
ooit aan het hart eener vrouw gepleegd is
snikte zij. „Foei, foei, hoe laag hoe valsch
Charlotte wilde haar ondersteunen.
„Weg Wat wilt gij riep zij toornig en
stiet de handen van het jonge meisje van
zich. „Een booze daemon moet u de duivelsche
gedachten hebben ingegeven, om mij, juist
mij tot uwe vertrouwde te kiezen Ga
Ik geef u uw geheim terug ik wil niets ge
hoord hebben, niets Want ik kan nog wil
mij met eene poging inlaten, om u uwe dus
genaamde rechten te verzekeren
Zij hief zich overeind, doch zag zich genood
zaakt, zich terstond weer aan de tafel vast te
houden. „Heb ge de goedheid mijn gevolg
hierheen te roepen ik gevoel mij zeer on
wel gebood zij met gedempte stem.
•„Vergiffenis, Hoogheid riep Charlotte
buiten zich zelve.
De prinses wees zwijgend met gebiedende
hand naar de deur, terwijl zij op den fauteuil
plaats nam, die het dichtst bij haar stond.
Charlotte ijlde weg, en terstond vulde het sa
lon zich met toeloopenden, die hevig ontsteld
waren. Ook de muziek brak met een schril ac
coord af mijnheer Claudius stond naast de
prinses.
„Eene oude kwaal heeft mij plotseling over
vallen," sprak de prinses met een flauw lach
je tot hem. „Het is een hartkwaal. Wilt gij mij
uw rijtuig leenen Ik kan onmogelijk wach
ten tot het mijne komt."
Hij ijlde de zaal uit en een paar minuten
later geleidde hij de hooge zieke de trap af.
Zij leunde op hem, en de wijze waarop zij van
hem afscheid nam bewees, dat Charlotte's
mededeelingen niet den minsten invloed had
den uitgeoefend op hare hoogachting voor
hem.
DERTIGSTE HOOFDSTUK.
Ik maakte van de algemeene verwarring en
ontsteltenis gebruikdeed onbemerkt mijn
mantel om zette mijn hoed op en verliet
het huis. Nog knikten mijn knieën en het
bloed joeg mij koortsig door de aderen het
tooneel was aangrijpend geweestDe
grenzenlooze onbezonnenheid, waarmede ik
mij midden in de geheimen van de familie
Claudius' had geplaatst, wreekte zich op eene
gruwelijke wijze, met onverbiddelijke gestreng
heid. De eene schalm na den andere van de
rampzalige keten ging aan mijn oog voorbij,
en eene grillige hand stootte mij steeds de
verschillende phasen der ontwikkeling bin
nen, opdat ik zou meehandelen en meelijden-
Ik had het moeten aanhooren hoe hij, voor
wien ik met vreugde mijn hartebloed gestort
zou hebben, met ronde woorden van snood
bedrog werd aangeklaagd. Ieder woord was
voor mij een dolksteek geweest en had mij
met het bitterst wraakgevoel voor de harts
tochtelijke aanklaagster vervuld, en toch had
ik met gebalde vuisten en de oogen vol tranen
in mijne schuilplaats mij stil moeten houden.
Ja, juist in die oogenblikken was ik ineenge
krompen onder den drukkenden last eener
vernietigende beschaamdheidHad ook ik
niet aan het hof in tegenwoordigheid der
prinses, even als thans Charlotte, van den
niets kwaads vermoedenden man, zooveel ik
kon, kwaad gesproken Had ik toen niet den
treurigen moed gehad beslist te verklaren dat
ik hem niet kon uitstaan En al diende
ik hem mijn leven lang als eene slavin, nooit
zou ik kunnen goedmaken, wat ik in kinder
lijke onbezonnenheid hem had aangedaan
En dat joeg mij zijn huis uit, den doodstillen
tuin inHad ik zoo nog verder mogen
loopen op de gladde besneeuwde wegen Al-
BINNENLANDSCH NIEUWS.
JONGE MEISJES IN
DE HUISHOUDING
Beneden 16 jaar niet in onder
nemingen.
Werkverruiming voor jongens
en mannen.
De Minister van Sociale Zaken, prof.
mr. C. P. M. Romme, heeft bij den Hoo
ge Raad van Arbeid drie voorontwer
pen van wet ingediend, welke betrek
king hebben op den arbeid van respec
tievelijk 14- en 15-jarige meisjes, van
tievelijk 14- en 15-jarige meisjes,
en van 14-jarige jongens. Het ontwerp
betreffende den arbeid van 14- en 15-
jarige meisjes wordt gedacht als een
blijvende wijziging van de Arbeids
wet de twee andere voorstellen dra
gen een tijdelijk karakter.
Het doel van den Minister is in hei
algemeen den arbeid van 14- en 15-ja-
rige meisjes in ondernemingen te ver
bieden, waardoor hij hoopt te berei
ken, dat deze meisjes zich in de huis
houding zullen begeven en daarin ook
zullen blijven, wanneer zij ouder dan
15 jaar zijn geworden.
Bovendien hoopt de Minister door
dit voorgestelde arbeidsverbod te be
reiken, dat de werkloosheid, onder de
jongens en mannen wordt verminderd
Het doel van den Minister zou niet
worden bereikt wanneer de jonge meis
jes door gehuwde vrouwen zouden
worden vervangen. Daar dit gevaar
niet denkbeeldig is, overweegt Minis
ter Romme voor bepaalde soorten van
arbeid een arbeidsverbod voor gehuw
de vrouwen, welk verbod tegelijk met
dat voor de jonge meisjes in werking
zou moeten treden.
De wetsontwerpen zijn niet van toe
passing op ondernemingen van land
bouw, tuinbouw, boschbouw of vee
houderij.
Uitzonderingen
In sommige bedrijven wordt een vin
gervlugheid vereischt, welke alleen
jonge meisjes kunnen verwerven. In
andere bedrijven eischt een langdurige
opleiding het in dienst nemen van
jonge meisjes. Voor deze gevallen
kan de Minister opheffing van het vet'
bod verleenen.
tijd verder diep de heide in, waar Ilse en
Heinz thans vredig bij de groote kachel zaten.
Indien ik op het voetenbankje naast Spits'
ruige vacht had kunnen plaats nemen, en
zoo als vroeger gedurende de stille, gezellige
winteravonden Ilse,s trouwe ruwe hand op
mijn hoofd had kunnen voelen, misschien was
er weer vrede in mijne ziel gekomen, vrede
Thans wist ik de kostelijke stilte van voorheen
in mij en om mij naar waarde te schatten,
sedert het onstuimig kloppen van mijn hart
mij rusteloos voortjoeg en mij nu eens ten
hemel verhief, dan in den afgrond van bitter
berouw en pijnlijke zelfbeschuldiging neer
stortte.
Een oogverblindende witheid lag over den
uitgestrekten tuin uitgebreidals uit klink
klaar zilver gesneden, hing de maanschijf
scherp begrensd aan den kouden glazen he
mel. Ik liep de brug over. Daar beneden lag,
zich kronkelend als een slang, het bevroren
riviertje tusschen het bladerloos kreupelhout
van den oever, en in de boschjes werden zil
veren edelsteentjes van de takken geschud.
De steenen titanen van den vijver lagen niet
langer op een blauw fluweelen kleed, een
reusachtig juweel van ijs droeg hen in zijn
midden en zij hadden tulbanden van sneeuw
op hunne baardige gezichten, terwijl het
luchtige gewaad van de verkleumde Diana
door een dikken, witgevlokten winterpels was
vervangen. En alle lijnen en omtrekken van
de architectonische sieraden der rococo-villa
waren door vrouw Hilda, toen zij haar bed
schudde, met wit dons omlijst, en op het bal
kon vóór de glazen deuren lag een hoogge-
schud, vlekkeloos wit kussenHoe kinder
lijk onschuldig was mijne eerste voorstelling
van het geheim der verzegelde kamers ge
weest ik had het sprookje daarbinnen in
levenden lijve aanschouwd. En nu waren het
een handvol papieren, die daar rondspookten,
waarvan twee grenzenloos eerzuchtige men-
schen verwachten, dat zij hun inderdaad de
gouden tooverpoort zouden ontsluiten, waaruit
hun zonder eenige moeite de schatten der
wereld in den schoot zouden vallen.
Ik keek op naar de vensters der bibliotheek.
De lamp brandde nog op de schrijftafel, doch
langs het plafond ging een haastig komende
en verdwijnende schaduw heen en weer het
was mijn vader het scheen dat hij onrus
tiger en opgewondener .was dan ooit. Met een
agnstig gemoed ging ik de trap op de bi
bliotheek was gesloten. Tusschen de voetstap
pen, die ik voortdurend de kamer hoorde door-
loopen, vernam ik een dof gebrom, en nu en
dan sloeg mijn vader met zijn knokige vuist
op de tafel, dat zij dreunde.
Ik klopte en verzocht hem open te doen.
„Laat mij met vrede riep hij op ruwen
toon hij kwam niet eens bij de deur. „Valsch,
zegt gij Hij barstte in een gillenden lach
uit. „Komt hier en bewijst datDoch
gooit uwe stokken weg Waarom slaat
gij mij op het hoofd O, mijne hersens
„Vader, vader kreet ik vol angst.
Ik herhaalde mijn verzoek, mij binnen te
laten.
„Gij weg hinder mij nietriep hij on
geduldig en liep weer dieper de kamer in.
Ik moest gehoorzamen, wilde ik hem niet
nog meer opwinden en verwijderde mij voor
een oogenblik. Beneden stak ik de lamp aan
en begaf mij naar zijn kamer, om alles voor
den nacht gereed te makenDaar lagen
de nieuwsbladen, die hij heden had ontvan
gen, op de tafel, op elkander gevouwen en
naar het wel scheen, onaangeroerd slechts
één had hij, tot een bal verfrommeld, op den
grond gegooid. Ik vouwde dat blad open,
streek het glad en zag spoedig een roode
streep langs een lang artikel getrokken. Daar
zag ik temidden van al die letters den naam
Sassen ik werd door een bang voorgevoel
overvallen. Ik liep het begin van het artikel
door en begreep er niets van het wemelde
van technische uitdrukkingen. Doch daar
kwam het, en ik sloeg diep verslagen mijne
handen voor de betraande oogen. Er stond
„Met deze oplichterij ten aanzien dier mun
ten en penningen, heeft het autoriteitsgeloof
andermaal een gevoeligen slag gekregen
een onzer meest beroemde namen is voor al
tijd te schande gemaakt. Doctor von Sassen
heeft, op onbegrijpelijke wijze verblind, den
vervalscher en zijne munten, waarvan niet
een enkele echt is, aan alle hoven en univer
siteiten aanbevolentoch heeft professor
Hart te Hannover, die het bedrog het eerst, op
het spoor is gekomen, verklaard, dat de ver-
valsching op meesterlijke wijze
(Wordt vervolgd.)
i. P
HOOGKARSPEL