TRIUMPH DANTZIG EEN DEEL VAN HET DUITSCHE RIJK VOOR SLECHTS I CENT EXTRA ROOKGENOT EN *n TRIUMPH VAN SMAAK DE BESTE lc SIGARET 30e JAARGANG ZATERDAG 2 SEPTEMBER 1939 No. 102 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN ALS HET GEWETEN SPREEKT. MET UW VACANTIE UIT WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.25. □ITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. BUREAU Hlppolytushoef Wielingen Telefoon Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëN Iedere regel mesr fO.JQ Van 1 5 regels i 0.50 HET ÏS DAN ZOO VER Donderdagnacht heeft Adolf Hitier bij dag order bekend gemaakt, dat, waar Polen geen antwoord heeft gegeven op de 16 punten, geen andere keus overblijft dan een beroep op de wape nen. Onze landgenooten, aldus meldt de dagorder, worden van huis en hof verdreven, grensschendingen hebben plaats en we zullen dit van Polen niet langer dulden. We zullen geweld tegenover geweld gebruiken. Er blijft ons geen ander middel dan geweld. De Duitsche weermacht is gereed tot strijden, en van iedere Duitsche soldaat wordt verwacht, dat hij tot het uiterste voor zijn land zal pal staan. Leve ons Volk Leve ons Rijk. HET TELEGRAM AAN DEN FÜHRER De Gouwleider Forster heeft aan den Führer het volgende telegram gezonden Mijn Führer. De Grondwet van de hereeniging van den Vrijstaat Dantzig met het Duitsche Rijk is 1 September afgekondigd. Bij deze Grondwet is de vrije stad Dantzig opgeheven, en is de stad thans een deel van het Duitsche rijk. Ik verzoek U mijn Führer uwe goe Ikeuring aan deze grondwet te geven. Heil U mijn Führer. BINNENLANDSCH NIEUWS. EEN PROCLAMATIE AAN DE MANNEN EN VROUWEN VAN DANTZIG. Tegelijkertijd heeft Forster een proclama tie uitgezonden aan de mannen en vrouwen van Dantzig gericht, waarin hij zegt Dant zig is vanaf heden bij het Duitsche rijk in gelijfd. Wij danken God, onzen Heer, dat Hij ons bevrijd heeft van 't juk van Versailles. Leve het bevrijde Dantzig. Leve Duitschland. Leve onze geliefde leider Adolf Hitier. 't Behoeft niet gezegd te worden, dat door dit alles een toestand van scherpte is ge schapen, waar nauwelijks een ontkomen meer aan is. Wel wordt gezegd de deur staat nog open, maar hoe dan DE TOESTAND VERSCHERPT DOOR SCHERMUTSELINGEN. Zoowel Poolsche als Duitsche bladen mel den incidenten aan de grens, waarbij van vuurwapenen gebruik wordt gemaakt. FEUILLETON. Historische roman 5.) „Bedrieg uwe boeren, maar niet de kaste leines uit „Het Brandewijnvat", schreeuwde het wijf, „twintig gulden of niets denkt ge, dat ik een kind ben, die zich met eene klei nigheid laat afschepen „In Gods naam dan zei de vreemdeling opnieuw met een zucht en maakte de twin tig gulden vol. „Ziezoo riep Lena, „nu is de zaak beklon ken," en vulde haar glas nog eens, terwijl zij dat van den slimmen vos insgelijks wilde volschenken. „Ik dank u Lena zei deze, „en ik zou u raden, zelfs niet zooveel te drinken want ik ben bang, dat ge u anders eens verspreken mocht, als mijn zoon, dien ik ieder oogenblik wachtende ben, hier komt." „Denkt ge, dat ik een kind ben, dat van een paar glaasjes dronken wordt Ik zou mij de oogen uit het hoofd schamen, als dat het geval was. Komaan, toon een man te zijn, en drink uit „Nogmaals op uwe gezondheid, Lena her vatte de vreemde man en dronk zijn glas leeg, waarop eenige oogenblikken van stilte volg den. „Waar zou Frans toch zoolang blijven begon hij eindelijk, met ongeduldige schreden het vertrek op en neder loopende, „misschien weet hij dit huis niet te vinden, daar hij hier nog nooit is geweest. Ik begrijp ook niet, hoe ge er juist zoozeer op staat, den jongen te zien." „Dat is nu eenmaal zoo mijne liefhebberij," liep Lena. „Het is loutere nieuwsgierigheid." „Ik hoop, dat ge u ook houden zult, alsof ge mij niet kendet." BUITENLANDSCH NIEUWS. FRANKRIJK VRAAGT VRIJWILLIGERS DES DOODS" Het Fi arische blad ..Intransigeant' ONTZETTENDE ONTPLOFFING lijke omgeving van de ingestorte bi'ug- IN BELGIE gen op het grongebied van Ougrée. Drie met dynamiet ondermijnde Men vreesde, dat ook hier de bliksem bruggen over dei Maas door den zou inslaan. Een luitenant heeft hier- bliksem getroffen. (op met levensgevaar de verbinding met Dertien dooden, 65 gewonden. de dynamietpatonen verbroken. Tijdens een hevig onweer heeft zich in de nabijheid van Luik een ontzetten de ontploffing voorgedaan, waarbij 13 dooden en 65 gewonden zijn te be treuren. Drie groote spoorbruggen over DE OPGEVORDERDE PAARDEN de Maas, welke in verband met den in- Van f 160 tot f 700 ternationalen toestand met dynamiet De hoogste prijs, waarvoor paarden waren ondermijnd, werden door dein mogen worden overgenomen is f 700, bliksem getroffen en vernield. Twee'doch er werd ook aangekocht voor reizigerstreinen, die op hetzelfde oogen f 160 en de meeste prijzen draaiden om blik naderden, kwamen tot ontsporing, j het gemiddelde van f 400. De taxaties Het was Donderdag even zes uur geschiedden door een 2-tal cleskundi- toen de ramp gebeurde. De bliksem gen en er was over het geheel weinig sloeg in de twee aaneemgekoppelde verschil van meening. spoorbruggen, welke bij den Val Be- vbor direct berijdbare officierspaar- noit over de Maas zijn gebouwd. Een den werd f 25 als extra premie gcgc- felle vlam, een ontploffing en de dyna- Ven. Dit kwam echter maar weinig mietpatronen waren ontbrand. On- voor wel waren er naast de gereqni- der een scheurenden hemel voegde reerde tuigpaarden ook een aantal zich bij het geraas van den donder hei z.g. zadelpaardcn, die echter nog als kraken en plonsen van de bruggen, die rijpaard moeten worden afgericht, in de Maas stortten. j Een paard, dat op f 4,20 was ge- Op dit moment naderden twee reizi- taxeerd, was kort geledein voor f 4ï0 gerstreinen uit tegenovergestelde rich gekocht,. Daarentegen kreeg de eige- ting de vernielde brug. Een oogenblik naar van een volbloed renpaard, dat zag heit er naar uit, dat beide treinen hem f 1500 had gekost, maar f 700. De in den stroom zouden storten. Het klu Regeering betaalt nu eenmaal de luxe wen van verwrongen ijzer en staal der waarde niet, wel de normale ge- bruggen bracht echter de beide locomo bruikswaarde. Maar over het geheel tieven met tenders tot ontsporing. De vonden de taxateurs het juiste midden De gevolgen waren ontzettend. Tien tusschen het belang van de Regering reizigers werden gedood en vijftig men schen - onder wie ook arbeiders, die op de brug werkten - werden gewond. Daarmede was de ramp nog niet ten einde. De oude spoorbrug van Ougrée, naast de bruggen van Val Benoit, werd eveneens veirnield. Twee militairen, die hier op wacht stonden, werden door de ontploffing in de Maas geslingerd. Een hunner kon naar den kant zwemmer»;, doch de ander verdronk. Een man en een vrouw werden op den oever dooi- publiceert een oproep voor „vrijwilli gers" des doods", die bereid zijn zich op te offeren, om bijzonder gevaarlijke werkzaamheden te vervullen, waar van zij waarschijnlijk niet zouden te- rugkeeren. Het blad wijst erop,, dat dergelijke formaties reeds bestaan in Japan en Polen en dat Frankrijk deze eveneens moeit hebben. Daartoe wordt wordt in het bijzonder een beroep ge daan op hen, die door invaliditeit, ziek te of ouderdom, geen gewonen dienst kunnen verrichten. Leden dezer groe pen zouden geen speciaal insigne dra gen en niet langer dan zeis maanden dienst doen. Door loting zouden uit hen degenen worden aangewezen, aan wie gevaarlijke ondernemingen wor den opgedragen. „Dat spreekt vanzelfMaar ik hoor ge rucht, daar zal hij wel wezen." Doch het was Frans nietin plaats van onzen student trad er een groote kerel met een woest uitzicht binnen, wiens zwarte kleur zijn ambacht verried. „Goedendag riep de bekende van Lena, toen hij den binnentredende gewaar werd. „Hoe gaat het, meester smid ge hebt lang op u laten wachten „Ik kon niet eerder komen," gaf de smid ten antwoord „maar geef mij, voordat ik verder ga, een glas brandewijn mijn tong kleeft aan mijn gehemelte." „En wat hebt ge mij nu te zeggen ver volgde hij, na het gevraagde bekomen en ge bruikt te hebben. „Veel, zeer veel, Verhoeff Ik weet, dat ge een man zijt, op wien men vertrouwen kan, en die daarbij moed bezit." „Laat dat alles maar blijven, en kom ter zake „Ge moet dan weten," begon de> zooge naamde slimme vos, „dat ik iemand zoek, op wiens moed en stilzwijgendheid staat te ma ken valt. Ik meen zoo iemand in u gevonden te hebben, ten einde eene gewichtige zaak te ondernemen, waarvan onze rijkdom of onze dood afhangen kan. Gelukt zij, dan kunt ge gerust het aanbeeld vaarwelzeggen en zult ge misschien meer goud bezitten, dan ge nu ijzer in uwe werkplaats hebtmislukt zij echter, hetgeen niet te denken is, dan wacht u en mij misschienNu, ge begrijpt mij I"1 „Zeer goed. ik heb niets te verliezen," ant woordde Verhoeff. „Mijne zaken zijn in een jammerlijken toestand ik was eenmaal een j gegoed man maar die vervloekte drank heeft j mij te gronde gericht,' en om te toonen, hoe- zeer hij aan dien zelfden drank een eeuwi gen haat toegezworen had, vroeg hij nog een glas brandewijn en dronk dit met langzame teugen leeg. Maar gedurende deze verkwikkende bezig- held vielen zijne blikken op eene havelooze oude vrouw, die aan de deur der herberg stond en hem, zoowel als den man, met dien hij in gesprek was, nauwlettend gadesloeg. 1 Eensklaps sprong hij op, en terwijl hij met stukken weggeslingerd ijzer getroffen en op slag gedood. Bijna had zich nog een vierde ramp voorgedaan, namelijk in de onmiddel- Dan mede met een WACO binnen- of buitenlandse autotocht. VRAAGT GRATIS ONS REISPROGRAMMA. Reisbureau WACO, Breed 35, Tel. 184, HOORN. zijne gespierde vuisten de oude aangreep, trok hij haar de herberg binnen. „Staat ge ons daar te beluisteren, bruid van den satan riep hij uit. „Spreek op Wat deedt ge daar aan de deur Spreek, of ge zijt een kinds des doods „Heb medelijwen met een oude vrouw, die niemand leed doet," kermde het wijf Lena zeide met hare grove mannenstem „Laat haar los, Verhoeff ik ken haar het is de oude Griete, die hier dagelijks komt, om te zien, of er ook iets voor haar te ver dienen valt. Het staat u niet mooi, een oud rnensch zóó te behandelen." 1 Verhoeff, die eene goede reden had, waarom hij Lena ontzien moest, dat wil zeggen, om- dat hij bij haar geducht in het krijt stond, liet Griete dadelijk los en vroeg haar, om het bij Lena weer goed te maken „En waarmee verdient ge den kost,, moe dertje „Ik ben waarzegster en dat het altijd uit komt wat ik zeg, kunt ge van vrouw Lena booren." „Dat is waar zij voorspelde mij een paar jaren geleden, dat ik spoedig een doode in mijn familie krijgen zou, en het duurde geen twee maanden, of mijn broeder was gestor ven." „En laat ge u duur voor uwe kunst beta len vroeg Lena's geldschieter. „Ik neem alles aan, wat men mij geeft," antwoordde de waarzegster, „en ben ook met alles tevreden. Zal ik u waarzeggen „Mij eerst," riep de smid en hield zijne grove geopende hand aan de waarzegster voor. „Welnu zal ik oud worden of jong sterven Ge kunt het mij gerust zeggen, ik geef er geen duivel om." „Oud, heel oud, nog ouder dan ik ben uw levenslijn is lang, zeer lang." „Des te beter," hernam de smid. „Maar wat het voornaamste is zal ik rijk of arm wor den „Arm, doodarm," zei de waarzegster, „nog armer dan ik ben bedelend zult ge uw brood zoeken." „Het wijf is krankzinnig," riep Verhoeff, zijne hand terugtrekkende en luidkeels la- en van de eigenaars, die echter in vele gevallen voor het feit staan, dat ze 'n ander paard moeten koopen en dan al licht duurder terecht komen. In andere gevallen echter zijn ze van overbodige paarden af. Het gaat bij deze onteige ning met spoed als bij elke onteige ning de een verliest erbij en de an der heeft er voordeel van. Maar bij de paarden en bij de auto's schijnt men over het algemeen er wel in geslaagd om het gros der eigenaars tevreden te stellen. HET SPROOKJE WAAR TREIN EN BUS ZIJN ééN. Belangrijke aanvulling op de beknottei spoorwegverbindingen Het kan dus als het moet. Alleen als het moet natuurlijk, want het is en blijft een toestand, die alleen dc nood bestaanbaar kan maken. Maar Spoor wegen en busondernemingen hebben elkaar in den kortst mogelijken tijd ge vonden nu het belang van het vervoer chende, hoewel men duidelijk bemerken kon, dat die vroolijkheid slechts een mom was, waarachter hij zijne inwendige onrust tracht te te verbergen. „Ik bedelen, ha ha maar komaan, vosje zooals Lena u altijd noemt, laat ons nu eens hooren, wat zij van u te zeggen heeft Het wijf schudde het hoofd, terwijl zij aandachtig de hand van Lena's bekende be keek. Ge zijt een boos man aan deze hand zal bloed klevendaarenboven zult ge, evenals hij, oud en arm worden maar uw lot zal nog verschrikkelijker zijn." „En wat ziet ge dan in mijne hand»?" vroeg eensklaps eene welluidende stem, die allen deed opkijken. „Wat ziet ge in mijne hand en meteen stak de vrager, die nie mand anders was dan onze student, zijne hand aan de waarzegster toe. Nauwelijks had Griete de hand van Frans gedurende eenige oogenblikken bekeken, of zij staarde hem verwonderd aan. „Edele heer sprak zij, diep buigende, „u wil ik niet waarzeggen," en met deze woorden snelde zij de herberg uit. „Het wijf is gek," riep Verhoeff„het spijt mij, dat ik haar nog iets gegeven heb."' Maar zoodra had rtiet Lena's bekende on zen student bemerkt, of hij trad naar hem toe met de woorden „Ge hebt mij lang op u laten wachten „Een toeval heeft mijne reis eenigszins ver traagd, vader anders zou ik hier al geweest zijn, gaf de jongeling ten antwoord, en nau welijks had Frans het woord „vader" uitge sproken, of Lena legde hare ellebogen op de toonbank, en met haar hoofd daarop rusten de, sloeg zij onzen student aandachtig gade. „Ook zou ik onmogelijk spoediger met mijn paard kunnen reizen." „Nu dan moest ge mijn paard eens zien," zei de vader hierop, „dat is nog wel tienmaal slechter dan het jouwe." „Omdat de vader geen goed paard wil koo pen, moet ook de zoon op een ellendigen knol rijden," viel Griete hier te onpas in. Zonder zich evenwel aan dezen uitval te bekreunen, wendde onze bekende onbekende het eischt en het publiek vaart daar wel bij. Op den avond van den mobiii- satiedag zijn besprekingen gevoerd tus schen de Spoorwegen en de bushou ders en den volgenden morgen om ze ven uur al stonden de conducteurs van de Spoorwegen - wie had het dur ven droomen - in de bussen de spoorkaartjes te knippen, die geldig waren voor een busrit. Het sprookje is waar geworden De bus vult de beknotte spoorverbin dingen aan. Er wordt gereden tusschem Rotterdam, Den Haag, Haarlem en Dordrecht. Alleen spoorkaartjes zijn geldig en de conducteurs regelen de zaak. Het was het beste materieel van vele busondernemers, dat de Spoorwegen bijstond. Op voor- en achterruit waren papieren geplakt, waarop met blauw potlood geschreven stond „Nederland sche Spoorwegen." En daarmee waren deze bussen, die nog niet zoo heel lang als de wilde vijanden van wet en ver ordening den Spoorwegen grijze haren bezorgden, bij het oflicieele verkeers- apparaat ingelascht. Het is een oplossing voor het reizen de publick dat op zijn beurt grijze haren krijgt bij het zien van het nieu we „Spoorboek op hoog bevel", dat op één velletjie papieir gedrukt kon wor den. De Spoorwegen redden zich met de bussen zooveel mogelijk en de reizi gers hebben tenminste nog eenige be wegingsvrijheid. De wilde bus is in tamme eere hersteld. NEDERLANDSCH SCHIP MET KOLEN UIT ENGELAND. Duitsche broodkaarten ook voor Nederlandsche schippers. Nog steeds blijven, zij het in kleiner getale dan normaal, Duitsche schepen den Waterweg binnenkomen. De meeste schepen zijn geladen men erts, dat hier moet worden gelost- Sinds eenige dagen is voor het eerst weer een Nederlandsch schip met ko len uit Engeland binnengeloopen. En- gelsche schepen blijven zich afzijdig houden, behoudens dan de lijndiensten van Harwich en Huil. In het Ruhrgebied is het beladen van schepen sterk ingezonken. Donder dag zijn voor het binnenland van Ne derland vier kleine schepen met kolen beladein, zoomede drie schepen met slakken voor wegenbouw hier te lan de. Het vervoer van kolen naar den Bovenrijn stond stil wegens gebrek aan personeel en kolen voor export zich tot Verhoeff, zeggende „Het is mij vandaag onmogelijk, verder met u over de bewuste zaak te spreken over een week zal ik hier terug zijn, en dan zullen wij alles opeens afdoen." „Met u is het altijd uitstel op uitstelwel nu ik zal nog ééne week wachten." Dit zeggende, knikte hij even, draaide op zijne hielen rond en liet Frans met zijn vader en Lena alleen. „Ge hebt mij waarschijnlijk veel te zeg gen zei de vader op een vragenden toon. „En gij deedt vrij wat beter, uw zoon iets aan te bieden," riep Lena „hij zal wel dorst hebben want het reizen geeft een droge keel. Wat wilt ge drinken, Mijnheer de stu dent brandewijn, bier of kruidewijn „Ik dank u," zeide Frans kortaf, een blik van verachting op het havelooze wijf slaande „ik zal niets gebruiken, en mijn eenig verzoek aan u is, mij hier ongehinderd met mijn va der te laten spreken." Zulk een antwoord had Lena geenszins ver wacht, en het scheen haar zóó onmogelijk toe, dat hij, wien zij drank, ja zelfs kruiderwijn aanbood, zoo iets van de hand kon wijzen, dat zij er verzekerd van scheen te zijn, dat Frans haar verkeerd moest begrepen hebben. Daarom vervolgde zij „Ge behoeft mij daarvoor geen enkelen penning, te betalen. Lena heeft nog wel een glas brandewijn of een kan kruiderwijn voor een student over, vooral als hij er zoo knap uitziet, als gij doet." „Als ik iets gebruik, dan* is het mijn ge woonte, te betalen," gaf de student trotscK ten antwoord. „Maar om hier niet zonder ee nig gelag te blijven, geef mij een kan kruide- wijn. Ik zal u die betalen." (Wordt vervolgd.) IN VIER BLADEN ADVERTEEREN EENMAAL BETALEN Wieringermeerbode. Wieringer Courant. De Polderbode. Zij per Courant.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1939 | | pagina 1