31e JAARGANG
DONDERDAG 20 JUNI 1940
No. 70
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
DE OORLOG
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.25.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER
WIERINGEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telefoon Intercomm. No. 70.
AD VERTENTIëN
Van 1 5 regels
Iedere regel meer
f 0.50
f 0.10
DOOR VREEMDE OOGEN.
Een Amerikaan over ons land.
HIJ MAG ONS WEL
De Amevikaansche journalist George Slim
mer heeft zes maanden besteed om Neder
land te bezoeken, hetgeen wel een groot ver
schil is met de twee of drie dagen, die zijn
landgenooten gewoonlijk voldoende achten
voor „doing Holland." Dit ruime tijdsbestek
heeft hem dan ook vergund om een groot deel
des lands te leeren kennen. Uit de besomming
blijkt, dat alleen Limburg niet werd bezocht,
hetgeen meer is (of zoo men wil min
der) dan vele andere toeristen kunnen zeggen.
Den Haag, de stad met de vele namen,
neemt een uitermate groote oppervlakte in,
omdat er zooveel turnen en parken tusschenin
liggen. Een van die parken bevindt zich na
genoeg volkomen „downtown" wij zouden
zeggen „in de binnenstad" en daar dwaalt
een talrijke kudde herten vrij in rond.
De ware heerschers over Den Haag zegt
onze Amerikaan zijn de fietsers. Wie nim
mer dit schouwspel op de drukke uren heeft
gezien, heeft op fietsgebied nooit iets mee
gemaakt. Ook op Scheveningen schijnt het
vermaak hoofdzakelijk te bestaan in het heen-
en weer fietsen langs den hoofdweg, met als
eenige afwisseling dat ze met hun meisjes op
een terras naast de straat gaan zitten om iets
te drinken en zwijgend naar de drukte staren.
Walcheren moet een eiland zijn, maar wij
konden nergens merken, dat het vasteland
ergens eindigde en het eiland begon mis
schien is er bij nat weer ergens een modder
sloot, die dit aangeeft. (Inderdaad geven alle
drie Zeeuwsche dammen de illussie dat men
gewoon op vasteland blijft rijden.) I
Van Volendam en Marken zegt de schrijver,
dat hij, op grond van wat men hem verteld
had, aanvankelijk geneigd was om die heele
maskerade voor een toeristenexploitatie te
houden, tot hij er nog eens terugkwam in den
herfst, in oorlogstijd en zonder toeristen
en zietde bevolking liep toen evengoed in
volle kleederdracht rond, waarbij slechts hij
zelf de eenige uitzondering was. Blijkbaar is
dit volkje hartstochtelijk op die kleeding ge
steld.
In Amsterdam had deze bezoeker voortdu
rend last van verdwalen, en hij zegt dat het
hem schier onmogelijk lijkt om deze stad in-
of uit te rijden zonder een paar keer vast te
loopen.
Deze vreemdeling heeft natuurlijk de kaas
markt te Alkmaar gezien, en de Zuiderzee
werken en Doorn. Ook echter is hij naar
Staphorst geweest om de kleederdracht te
bekijken, maar hij vond er de straat volko
men uitgestorven de verklaring zal vermoe
delijk zijn, dat hij er juist onder kerktijd
geweest is. Giethoorn daarentegen heeft hem
bijzonder bekoord.
Onze wegen noemt deze automobilist goed,
breed en plezierig, maar hij heeft veel last
gehad van fietsers en van het ontbreken der
wegwijzers. Wie in dit land autorijden wil
aldus deze bezoeker moet eerst een ziekte
doormaken, die men „bicycleïtes" zou kunnen
noemen. Wanneer er niet hier en daar aparte
autowegen waren, zou er van motorwegver-
keer geen sprake kunnen zijn, want fietsers
hebben dezelfde rechten als automobilisten,
en maken daar een onbeschroomd gebruik van.
Onze Amerikaan kreeg van bevriende zijde
de volgende gedragslijn mede als ze van
rechts komen, pas dan op je tellen, maar als
ze van links komen vermoord hen dan
gerust en rij daarna kalmpjes verder.
Beter dan over onze wielrijders is schrijver
te spreken over het aantal bloemenkarretjes
alsmede over de pracht en goedkoopte onzer
bloemen en overde Hollandsche meisjes,
die hij er best uit vindt zien over bet alge
meen. Zoowel mannen als vrouwen maken een
opgeruimd en tevreden indruk. Jegens vreem
delingen toonen zij zich behulpzaam, steeds
blijven ze bedaard, tot phlegmatiek toe. Zel
den worden ze opgewonden of luidruchtig.
Alles bijeengenomen aldus eindigt dit ver
haal moet ik zeggen dat ik mij geheel kan
aansluiten bij alle vorige reizigers .die gezegd
hebben Ik mag Nederland en de Hollanders
heel graag I
BINNENLANDSCH NIEUWS.
HET GENERAAL PARDON.
Met herhaling en aanvulling van hetgeen
onlangs werd medegedeeld wordt bekend ge
maakt, dat aan belastingplichtigen die over
verstreken belastingjaren hun aangiften voor
de belastingen naar inkomen en vermogen
niet hebben gedaan zooals het behoorde, als
nog de gelegenheid wordt gegeven hun fout
te herstellen door begane onjuistheden te
verbeteren zonder dat zij zich daardoor bloot
stellen aan de sancties welke op het doen van
onjuiste aangiften staan.
Voor hen die hun aangiften over het be
lastingjaar 1940/1941 reeds hebben gedaan,
staat deze gelegenheid tot het verbeteren van
eventueele onjuiste aangiften blijkens een
nadere mededeeling open tot 15 Juli 1940.
Met nadruk wordt de aandacht gevestigd
op het belang voor de belastingplichtigen
van dit generaal-pardon mede in verband
met de spoedig te verwachten deviezenvoor-
schriften. De termijn zal in géén geval meer
na 15 Juli 1940 worden verlengd.
JONGEN SPEELDE MET EEN HAND
GRANAAT.
Eenige kinderen gewond.
Maandagmiddag vond de tienjarige Corne-
lis Kot te Tholen een handgranaat. Terwijl
een paar Tdeine kinderen voorbij liepen, wierp
de knaap het gevaarlijke voorwerp weg, doch
er gebeurde niets. Hij raapte de handgranaat
weer op, maar nauwelijks had hij het projec
tiel in de hand, of het ontplofte. De jongen
kreeg zware wonden aan hand en arm, ter
wijl de kinderen, die het dichtst bij hem ston
den eveneens wonden opliepen.
Men bracht Cornelis Kot naar het algemeen
burgergasthuis te Bergen op Zoom, waar,
zijn rechterhand werd geamputeerd. Vermoe
delijk zal hij ook zijn rechterarm moeten mis
sen.
AARDAPPELAANVOER ZEER GROOT.
Prijzen op veilingen daalden tot het
minimum.
De Nederlandsche Groenten- en Fruit Cen
trale had met ingang van Dinsdag nieuwe
minimumprijzen vastgesteld voor nieuwe
aardappelen, n.1. 6 ct. per kg voor groote en
4 ct. per kg. voor kleine aardappelen. De re
genval van de vorige week had evenwel aan
den stand van het gewas veel goed gedaan en
omdat de prijzen momenteel nog aan den
goeden kant zijn, gingen vele Westlandsche
kweekers ijverig rooien waartoe het mooie
weer alle gelegenheid bood. Het gevolg was,
dat de veilingen Dinsdagmorgen enorme aan
voeren te verwerken kregen. De prijzen daal
den onmiddellijk tot aan het minimumpeil en
op sommige veilingen, die de circulaire van
de Groenten- en Fruit-Centrale niet tijdig
ontvangen hadden zelfs daaronder.
Tot op heden was de export nog niet inge
schakeld en door den zeer grooten aanvoer
kon de binnenlandsche handel niet alles ver
werken, althans niet tegen den gestelden mi
nimumprijs, dien de handel te hoog achtte.
Dientengevolge draaiden groote partijen van
den aanvoer door aan een veiling te 's-Gra-
venzande bijna de helft van den totalen aan
voer van 200.000 kg. Men heeft de onverkoch
te aardappelen voorloopig opgeslagen en. deze
zullen weer spoedig opnieuw geveild worden.
Men verwacht, dat de overheid zal ingrijpen
om het inkuilen, zooals vorige jaren placht te
gebeuren, te voorkomen.
DE DOMME BAKKER EN ZIJN KNAPPE
BROER.
Fraude bij examen voor middenstands
diploma.
Voor de rechtbank te Utrecht is Woensdag-
WACO - AUTOBÜSDIENSTEN.
Vertrek tijden vanaf Wieringen richting Den
Helder 7.30 11.10 en 17.40.
Vanaf Wieringen richting Middenmeer 8.20
16.20 en 20.20.
(Deze diensten geven aansluiting op Spoor
verbinding naar Hoorn.)
DE RING.
Het was hun veertienjarige trouwdag en
Roger had een ring aan zijn vrouw gegeven.
Het was een kostbaar stuk, bezet met drie
diamanten en twee robijnen. Bij 't ontbijt in
de keuken gaf hij hem haar hij had al een
paar-maal onrustig met zijn voeten over 't
linoleum geschuifeld, kon het eindelijk niet
meer uithouden en nadat hij Tom, hun zoon
tje, beknord had over zijn gemors, waardoor
zijn moeder weer extra werk werd bezorgd,
was hij meteen opgestaan, achter Sophie's
stoel geslopen en had met een klein speechje
ter wille der feestelijke herinnering, aarze
lend, met vrees in de oogen, haar het klei
nood in den schoot geworpen.
O, Roger, wat is dat nu lachte zij ge
lukkig. Ik hoop toch niet, dat je malle dingen
hebt uitgehaald? O o, Roger
Sophie hield den ring tusschen duim en
vinger en keek onthutst naar haar man op.
Was dat nu een geschenk voor haar
Braidley lachte om haar ontsteltenis, maar
zij bleef ondanks haar lachje, ernstig afwe
rend
Roger, je hebt veel te veel geld daar
voor uitgegeven, ilc ben bang voor dien ring,
heusch
Hij trok haar op zijn knieën en sussend,
sprak hij
Vind je den ring mooi Ja Nu, dan is
het goed. En laten we nu eerst verder ontb ij-
ten.
Hij voelde bij alles toch duidelijk, dat hij
onverstandig had gehandeld. Ach, maar hij
had haar zoo lief en zou wel alles voor Tiaar
willen koopen. In verhouding daarmee ws.s de
ring toch maar een kleinigheid. Hij. bef,'reep
echter, dat zijn vrouwtje in dezen koop voor
een klerkentraktementje ongehoord achtte,
maar tegelijkertijd maakte de situatie hem
kriebelig. Hij kon dan ook niet nalaten te zeg
gen, toen hij het beteuterde gezichtje waar
nam
Kindje, als 't cadeau je te -veel bezwaart,
moet ik het maar terugnemen. Het bederft
me wel wat mijn plezier, dat ik je
Snel boog zij zich tot hem over, bang1 dat
zij hem gekwetst had en verzekerde onder
kussen, dat zij den ring verrukkelijk vond,
dat hij daarbij immers van een effectieve
waarde was, zoodatals ooit
Zeker, zeker, stemde hij toe, keek op zijn
horloge en wipte na een afscheidskus gewis
seld te hebben, de kamer en het huis uit.
Toen Sophie alleen was, haar jongen haar
ook om zijn school had verlaten, bekeek zij
den ring opnieuw, en stak hem aan haar kor
ten, onge modelleerden vinger. Zij begon te
schateren; van het lachen wat dwaas, hoe
mal die ring aan een echte werkhand Mijn
goede man lijkt wel stapel gek. Zij hield de
flikkerencle steenen op een afstand, genoot
met halh-toegeknepen oogen van ds flonke
ring, maa r opeens gleed haar blik langs het
linoleum op den grond en trof haar plotse
ling heel scherp de vaalheid en ouderdom
van de vloerbedekking. O, kreet zij, o, wat
had ik hem graag om geld voor een nieuw
zeil gevrac.gd; nu kan ik het niet.... durf 't
nietV/at mag deze ring wel gekost heb
ben Ik voel me ontevreden door dien ring.
Had hij mij hem maar niet gegeven.
Moedeloos begon zii aan haar huiselijke
plichten. Wat vielen ze haar zwaar, wat kwa
men ze haar opeens als minderwaardig voor
In den namiddag nestelde zij zich in de ven
sterbank van de zitkamer met dien mallen
ring aan haar vinger. Onder het staren naar
de voorbijgangers overpeinsde zij haar leven
en vevbeelc'de zich, dat zij toch eigenlijk wel
voor iets beters bestemd was geweest, dan wat
haa.r man in deze veertien jaren haar had
kunnen aanbieden.
Hoewel hij heel goed en braaf was. voelde
7 ij teleurstelling, dat hij het niet veel verder
had gebracht dan klerk en zij zich de hulp
van een meid moest ontzeggen. Het was haar
een raadsel, dat hij daarom dit kleinood had
durven koopen. Bedrukt en mismoedig tuurde
zij de straat af, totdat zij plotseling dicht bij
huis, het bleeke gezicht van haar jongetje
onderscheidde. Zij vloog hem tegemoet, het
kind voelde zich ziek, vol deernis nam ze hem
in haar armen en bracht hem daarna in bed.
I
n.
Het cadeau, dat hij gegeven had, hinderde
Braidley op zijn tocht naar de stad. Hij voel
de, dat hij het niet hoofdzakelijk om haar,
maar vooral om zijn eigen wenschen te bevre
digen, had gekocht. Hij was overtuigd, dat zij
ten slotte er niet blij mee was, dat zij geluk-
Mger geweest zou zijn met een nieuwe naai
machine. eenvoudige ziel, die zij was Het
cadeau was meer een tastbaar gevolg van
succes in zaken, zaken door hem geleid. Ook
ontveinsde hij zich niet dat de diamanten ring
haar plompe, korte vingertjes niet zou flat-
teeren, zelfs al werd haar maatschappelijke
plaats, die hij door zijn toenemende verdien
sten Icon aanbieden, hooger.
Duidelijk doorzag hij de omstandigheden.
[Hij wenschte Sophie niet anders dan zij was,
maar tegelijk voelde hij dat al zijn arbeid
morgen een merkwaardig geval van oplichting
en medeplichtigheid tot oplichting van een
middenstandsdiploma behandeld.
Op 17 Augustus werd in hotel Poll te De
Bilt een middenstandsexamen gehouden, waar
aan o.m. deelnam een 26-jarige bakker uit
Jutphaas. Deze jonge man zou het examen
voor den derden keer moeten afleggen, en het
zag er naar uit, dat hij het ook ditmaal niet
zou halen.
Op den ochtend van het examen voelde hij
zich, aldus zijn verklaring voor de rechtbank,
niet erg prettig en omdat hij voor de toekomst
toch het zoo zeer begeerde diploma in bezit
wenschte te hebben, vroeg hij zijn broer, een
22-jarigen assurantiebezorger, of die voor hem
naar het examen wilde gaan. Deze aarzelde
geen moment, stapte op de fiets en reed naar
het examengebouw, waar hij de commissie een
oproepingsformulier overhandigde, dat door
zijn broer, den bakker, was geteekend.
Het examen bestond uit drie vakken, han
delscorrespondentie, boekhouden en Neaer-
landsch. Er was Aanvankelijk niemand, die de
verwisseling van broers merkte en in alle
rust en stilte werd het schriftelijk gedeelte
gemaakt. De assurantiebezorger, die, naar uit
de zitting bleek, geheel onvoorbereid naar het
examen was getrokken, bracht het er lang
niet slecht af.
Het waren wel eenvoudige vragen, maar
het verwonderde den voorzitter van de exa
mencommissie, dat de „bakker" ditmaal zoo
vlot zijn werk deed. Een en ander was voor
hem aanleiding, om de zaak eens aan een
nauwkeurig onderzoek te onderwerpen en toen
men daarmee gaande was. bleek, dat er ver
schil in handschrift was.
Terzake poging tot oplichting van een mid
denstandsdiploma had de assurantiebezorger
zich thans te verantwoorden.
Verdachte bekende, dat hij het gedaan om
zijn broer uit een benarde positie te helpen.
Hij had in deze fraude geen ernstig feit ge
zien, doch zei thans, dat hij spijt had van zijn
daad.
De Officier van Justitie, mr. J. A. W. Twiss
Quarles van Ufford. achtte de poging tot op
lichting en medeplichtigheid daaraan bewezen
en eischte tegen ieder een gevangenisstraf
van vier maanden.
De verdediger, mr. Kramer vroeg uiterste
clementie.
Uitspraak over veertien dagen.
TOCH WEER TIIÜIS
Groote blijdschap heerscht heersc'nt in het
gezin van een Nederlandsch officier in een
der plaatsen in West-Brabant.
Na een wekenlange afwezigheid verscheen
hij plotseling in zijn huis.
Zijn komst bracht eerst wel ontsteltenis,
maar spoedig niet te beschrijven vreugde.
Zijn echtgenoote had kort geleden een
brief van het Departement van Defensie ont-
rangen, gericht aan mevrouw de weduwe...
Er' werd toen voor haar man een requiem
mis opgedragen.
De thuiskomst was voor de officier aan
grijpender dan al hetgeen hij in de afgeloopen
weken had beleefd.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
DUITSCHE BLADEN HERINNEREN AAN
WAPENSTILSTAND VAN 1918.
Het D.N.B. meldtOp het oogenblik dat de
Führer en de Duce hun besprekingen voeren,
geven de Duitsche bladen nog eenmaal een
overzicht van den toestand.
„Terwijl het verzoek van Pétain, zoo schrijft
de „Deutsche Allgemeine Zeitung" op alle
mogelijkheden wordt onderzocht, gaat de
strijd tegen de wankelenden vijand in Frank
rijk verder. In dit verband wijzen de bladen
op het legerbericht van het opperbevel van
de weermacht, waaruit blijkt, dat de opmarsch
van de Duitsche legers over dc puinhoopen
van het verslagen Fransche leger voortgaat.
Natuurlijk gedenken ae bladen in dit uur
het Duitsche verzoek om wapenstilstand, dat
Duitscliland 22 jaar geleden tot zijn te
genstanders moest richten. Dc Nachtausgabe
geeft een uitvoerige beschrijving van de be
handeling der Duinche onderhandelaars. Het
somt de voorwaarde:i op van den opperbevel
hebber Foch. die toen door ce-n tolk van de
Duitsche delegat:? werden voorgelezen.
De ..Dcuis-jhe Allgemeine Zeitung" schrijft
|Het uur der afrekening met Frankrijk is ge
komen. De Franschcn hadden twintig jaar na
Versa'lles gelegenheid, het onrecht, dat zij-
ons in 1919 hadden aangedaan, te herstellen.
D? aan Engeland onderhoorige plutocraten
hebben in Frankrijk geregeerd en het Fran
sche leger heeft hun gehoorzaamd en stond
aangetreden om Duitschland te vernietigen.
De „Angriff" schrijft over het verschil van
toen en nu. dat toen de Duitsche legers onge-
slagen waren en ordelijk teruggetrokken. Al-
'ieen de eindoverwinning werd hun ontfutseld,
omdat achter hen het vaderland ineenstortte.
Het leger van Frankrijk, welks deelen wij
thans voor ons uitjagen of omsingelenen. is
verslagen, vernietigd en verstrooid.
In verband hiermede geven de bladen ook
commentaar op de door Churehill gehouden
rede. Het komt er niet meer op aan, zoo
schrijft de „Frankfurter Zeitung", wat Chur
ehill over de gebeurtenissen denkt, het komt
er alleen nog op aan, hoe de gebeurtenissen
zelf zich ontwikkelen. Hoe ook de ontwikke
ling zal zijn. Engeland staat alleen. Met de
ramp. die over Frankrijk is gekomen, is niet
alleen een bondgenoot van Engeland verdwe
nen, doch is een politiek systeem ineenge-
geen zin had, nu zij de gave miste ervan te
kunnen genieten.
Zeven jaar geleden was hij chef van de zaak
geworden, waarin hij als klerkje voor ruim
twintig jaren was geplaatst. Langzaam was
hij opgeklommen, maar voor Sophie steeds de
kierk gebleven. Met twintig gulden had hij
haar lief gekregen, met tachtig in de week
had hij haar nog steeds lief als zijn eenvou
dige, weinig-eischende Sophie. En sedert kon
hij bij duizenden opleggen.
En het was meer in haar belang dan in het
zijne, dat hij haar daarover in onwetendheid
hield. Hij wist dat zijn ambitie, zijn plannen,
haar vrees zouden aanjagen. Had ze 't hem
niet ernstig verzekerd bij hun trouwen, dat
ze hoopte te blijven die ze was, dat ze geen
hooge weelderige positie begeerde Het kostte
hem vaak moeite om te zwijgen. Eens, bij een
verhooging was hij opgetogen thuisgekomen
en had haar voorgesteld een dagmeisje te
nemen, maar lachend had zij die luxe afge
wend.
Denk je dat ik wil, dat jij harder zou
sloven opdat ik luier kan worden Werk jij
harder, dan wil ik dat ook Heb je geld over,
geef het mij, dan breng ik het op de spaar
bank.
Aldus was het gegaan, vele jaren lang.
Braidley was er volstrekt van overtuigd, dat
zijn vrouw tevreden was met de omstandighe
den waarin zich hun huishouden bevond.
Hoe had hij dus nu, op hun veertienden
trouwdag, een zoo stommen zet kunnen doen
Geheel vervuld van deze gedachten trad hij
zijn bureau binnen.
Wat hem daar wachte, joeg al zijn huise
lijke overpeinzingen op de vlucht. Bij het
opmaken van de balans moest hij n.1. ontdek
ken, dat ze met een aanzienlijk nadeel sloot.
Hij drukte op de bel en vroeg naar mijnheer
Wilgan, den chef der boekhouding.
Tot zijn verwondering hoorde hij, dat hij
niet op het kantoor aanwezig was. En plotse
ling, als bij ingeving, voelde hij, dat Wilgan
niet zou komen, nooit meer. Het was Wilgan,
die hem bestolen had, Wilgan, dien hij zonder
voorbehoud had vertrouwd en die hem van 't
geheele personeel het meest had aangetrok
ken.
Hevig ontroerd trachtte hij de noodige za
ken af te doen, Toen Wilgan ook in den na
middag niet was verschenen, begaf hij zich
naar diens huis. Hij werd in een uiterst-luxu-
euse omgeving door een hoogst elegante vrouw
ontvangen, die met betraande oogen enkele
verwarde zinnetjes met geforceerde ontroering
stamelde.
Braidley, die uiterst gespannen was,
mocht zich niet te beheerschen. Hij voer hef
tig tegen deze vrouw uit, wier voorgevende
droefheid hij doorzag.
Hij is het niet, die mij bestolen heeft,
hij niet, neen, u bent 't, u hebt me be
drogen en bestolen Vrouwen van uw slag
zijn voor ons mannen de vloek
Ik u bestolen kreet ze.
Ja, gij, gij brulde hij, geheel buiten
zichzelf, gij hebt Wilgan zoover gebracht, ik
kende hem als een eerlijk zakenman, maar
nu begrijp ik opeens meer, nu ik hier ben.
Uw bedienden zeggen, dat meneer „uit stad"
is, ha, ha, de arme kerel zal wel uit het land
zijn weggejaagd door u. Ja. door u, door uw
buitensporige luxe zucht, die arme kerel...
Hij sloeg met zijn handen naar zijn hoofd
en stond een seconde als in hevige siddering,
toen zakte hij plotseling in elkaar en viel
voor haar voeten neer.
Ontzet week de vrouw terug, toen ijlde ze
naar de deur, belde om hulp. om een dokter.
Sophie hield de wacht bij Tom's bedje,
terwijl zij den kostbaren ring deed fonkelen
af en toe. Het was merkwaardig, hoe in en
kele uren dit cadeau haar sluimerende, onbe
wuste begeerten had wakker geschud. Onbe
wust in haar leefden inderdaad illusies, die
duidden op wenschen naar een „hooger-op"
bestaan, naar ruimere woning, naar een tuin
tje in een der buitenwijken, ja. zelfs naar een
goede, eenvoudige dienstbode. Uit haar ge
dachten werd ze wakker geschud door de
die in een ondeelbaar oogenblik de geheele
omgeving in zich opnam en haar conclusies
trok. Dus dit was de ongeweten kant van
Roger's leven.
Dc meid, haar volgend, noemde met stem
verheffing haar naam, maar terzelfder tijd
keerde Sophie zich om en snelde de kamer
uit. By de trap kwam zij tot bezinning. Wat
moest ze doen
Mevrouw, hoorde ze zacht roepen. Het
was de dienstbode, die haar vertelde, dat me
neer Braidley in een hospitaal vlak in de
buurt moest zijn. Hij had een beroerte gekre
gen en was daarheen gebracht.
Half begrijpend wat haar gezegd werd, liep
ze de trappen af. Allerlei gedachten door
kruisten haar hoofd. Ze dacht aan het eigen
sobere woninkje, dat door verraad nu alle
charme verloren had. Ze had in huilen kun
nen uitbarsten, toen ze in de donkere straat
alleen stond. Ze vroeg een politieagent naar
het hospitaal. De gedachte, dat hij ernstig
ziek kon zijn misschien wel dood maak
te haar week. Moedig stapte zij het ziekenhuis
binnen en werd bij Roger toegelaten.
Roger, snikte zij, zich over het bleeke
gezicht buigend. Zij kreeg geen antwoord.
Komt u maar weer eens spoedig terug,
zeide haar de directrice, waarna ze weer bui
ten stond om de terugreis te aanvaarden.
Den volgenden morgen vroeg werd haar per
telegram medegedeeld, dat haar man eerst na
vyf dagen opnieuw bezoek mocht hebben.
komst van een telegrambesteller, die haar een t Eindeloos kropen die dagen voorbij, die steeds
telegram bracht. In korte zinnen werd haar opnieuw strijd voor haar beteekenden. Toen
de plotselinge ongesteldheid van haar manzij zich weer naar het hospitaal begaf, werd
zij met geruststellende tijdingen begroet.
Hij heeft herhaaldelijk naar u gevraagd,
hij kan weer spreken, hij zal echter langen
tijd rust moeten nemen.
De kamer binnenkomend, stak hij driftig
de handen naar haar uit.
Eindelijk, zeide hij. met ietwat dikke
tong.
Zij beet zich op de lippen en stond heel
even onbeweeglijk. Toen drong het tot het
joicpst harer ziel door, dat zij het was die hij
van een buurvrouw had toevertrouwd, begaf
zij -5ich geheel ontdaan naar het bureau van
haar man. Het kostte haar eenige moeite al
vorens men daar begreep, dat men met* de
vrouw van den chef te maken had. Het vrouw
tje had .naar den klerk Braidley gevraagd en
moest tot haar hevige verwondering vernemen,
dat haar man reeds zeven jaar lang de chef
der zaak was.
Ten prooi aan de tegenstrijdigste gewaar
wordingen bereikte zij het huis, dat haar was'noodig had. nu hij ziek en hulpeloos was. En
opgegeven en stond weldra tegenover het ge- zij wist niet hoe snel zij naar hem toe zou
galonneerde liftjongetje, dat haar naar de komen, hoe innig zij hem zou omvatten
bovenverdieping bracht. Op haar vraag of i En, nu heb je alles ontdekt, hè fluisterde
meneer Braidley aanwezig was kreeg zij hij met een gelukkig lachje. „Ik kon niet an-
een ontkennend antwoord. Een ongekende ders. ik wou geld verdienen, maar ik wou niet
drift maakte zich plotseling van Sophie mees- j dat het jou zou hinderen of zou veranderen,
ter, die door zenuwen en angst geheel buitenIk dankte God. dat ik zoo n braaf vrouwtje
zichzelf was. Voordat zy wist, wat zij deed i bezat, nadat ik ontdekt had op welke wijze
had zij het meisje terzijde geduwd en was .die andere vrouw dien man dien Wilgan, had
zij een der kamers binnengeloopen. geruïneerd. Ik heb me daar te veel opgewon-
Een mooie, weelderige vrouw schrok van den, maar 't is niets
haar canapé op en keek onthutst Sophie aan, Ik zal weer gauw beter zijn