31e JAARGANG DONDERDAG 20 JUNI 1940 No. 70 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN DE OORLOG WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.25. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. BUREAU Hippolytushoef Wieringen Telefoon Intercomm. No. 70. AD VERTENTIëN Van 1 5 regels Iedere regel meer f 0.50 f 0.10 DOOR VREEMDE OOGEN. Een Amerikaan over ons land. HIJ MAG ONS WEL De Amevikaansche journalist George Slim mer heeft zes maanden besteed om Neder land te bezoeken, hetgeen wel een groot ver schil is met de twee of drie dagen, die zijn landgenooten gewoonlijk voldoende achten voor „doing Holland." Dit ruime tijdsbestek heeft hem dan ook vergund om een groot deel des lands te leeren kennen. Uit de besomming blijkt, dat alleen Limburg niet werd bezocht, hetgeen meer is (of zoo men wil min der) dan vele andere toeristen kunnen zeggen. Den Haag, de stad met de vele namen, neemt een uitermate groote oppervlakte in, omdat er zooveel turnen en parken tusschenin liggen. Een van die parken bevindt zich na genoeg volkomen „downtown" wij zouden zeggen „in de binnenstad" en daar dwaalt een talrijke kudde herten vrij in rond. De ware heerschers over Den Haag zegt onze Amerikaan zijn de fietsers. Wie nim mer dit schouwspel op de drukke uren heeft gezien, heeft op fietsgebied nooit iets mee gemaakt. Ook op Scheveningen schijnt het vermaak hoofdzakelijk te bestaan in het heen- en weer fietsen langs den hoofdweg, met als eenige afwisseling dat ze met hun meisjes op een terras naast de straat gaan zitten om iets te drinken en zwijgend naar de drukte staren. Walcheren moet een eiland zijn, maar wij konden nergens merken, dat het vasteland ergens eindigde en het eiland begon mis schien is er bij nat weer ergens een modder sloot, die dit aangeeft. (Inderdaad geven alle drie Zeeuwsche dammen de illussie dat men gewoon op vasteland blijft rijden.) I Van Volendam en Marken zegt de schrijver, dat hij, op grond van wat men hem verteld had, aanvankelijk geneigd was om die heele maskerade voor een toeristenexploitatie te houden, tot hij er nog eens terugkwam in den herfst, in oorlogstijd en zonder toeristen en zietde bevolking liep toen evengoed in volle kleederdracht rond, waarbij slechts hij zelf de eenige uitzondering was. Blijkbaar is dit volkje hartstochtelijk op die kleeding ge steld. In Amsterdam had deze bezoeker voortdu rend last van verdwalen, en hij zegt dat het hem schier onmogelijk lijkt om deze stad in- of uit te rijden zonder een paar keer vast te loopen. Deze vreemdeling heeft natuurlijk de kaas markt te Alkmaar gezien, en de Zuiderzee werken en Doorn. Ook echter is hij naar Staphorst geweest om de kleederdracht te bekijken, maar hij vond er de straat volko men uitgestorven de verklaring zal vermoe delijk zijn, dat hij er juist onder kerktijd geweest is. Giethoorn daarentegen heeft hem bijzonder bekoord. Onze wegen noemt deze automobilist goed, breed en plezierig, maar hij heeft veel last gehad van fietsers en van het ontbreken der wegwijzers. Wie in dit land autorijden wil aldus deze bezoeker moet eerst een ziekte doormaken, die men „bicycleïtes" zou kunnen noemen. Wanneer er niet hier en daar aparte autowegen waren, zou er van motorwegver- keer geen sprake kunnen zijn, want fietsers hebben dezelfde rechten als automobilisten, en maken daar een onbeschroomd gebruik van. Onze Amerikaan kreeg van bevriende zijde de volgende gedragslijn mede als ze van rechts komen, pas dan op je tellen, maar als ze van links komen vermoord hen dan gerust en rij daarna kalmpjes verder. Beter dan over onze wielrijders is schrijver te spreken over het aantal bloemenkarretjes alsmede over de pracht en goedkoopte onzer bloemen en overde Hollandsche meisjes, die hij er best uit vindt zien over bet alge meen. Zoowel mannen als vrouwen maken een opgeruimd en tevreden indruk. Jegens vreem delingen toonen zij zich behulpzaam, steeds blijven ze bedaard, tot phlegmatiek toe. Zel den worden ze opgewonden of luidruchtig. Alles bijeengenomen aldus eindigt dit ver haal moet ik zeggen dat ik mij geheel kan aansluiten bij alle vorige reizigers .die gezegd hebben Ik mag Nederland en de Hollanders heel graag I BINNENLANDSCH NIEUWS. HET GENERAAL PARDON. Met herhaling en aanvulling van hetgeen onlangs werd medegedeeld wordt bekend ge maakt, dat aan belastingplichtigen die over verstreken belastingjaren hun aangiften voor de belastingen naar inkomen en vermogen niet hebben gedaan zooals het behoorde, als nog de gelegenheid wordt gegeven hun fout te herstellen door begane onjuistheden te verbeteren zonder dat zij zich daardoor bloot stellen aan de sancties welke op het doen van onjuiste aangiften staan. Voor hen die hun aangiften over het be lastingjaar 1940/1941 reeds hebben gedaan, staat deze gelegenheid tot het verbeteren van eventueele onjuiste aangiften blijkens een nadere mededeeling open tot 15 Juli 1940. Met nadruk wordt de aandacht gevestigd op het belang voor de belastingplichtigen van dit generaal-pardon mede in verband met de spoedig te verwachten deviezenvoor- schriften. De termijn zal in géén geval meer na 15 Juli 1940 worden verlengd. JONGEN SPEELDE MET EEN HAND GRANAAT. Eenige kinderen gewond. Maandagmiddag vond de tienjarige Corne- lis Kot te Tholen een handgranaat. Terwijl een paar Tdeine kinderen voorbij liepen, wierp de knaap het gevaarlijke voorwerp weg, doch er gebeurde niets. Hij raapte de handgranaat weer op, maar nauwelijks had hij het projec tiel in de hand, of het ontplofte. De jongen kreeg zware wonden aan hand en arm, ter wijl de kinderen, die het dichtst bij hem ston den eveneens wonden opliepen. Men bracht Cornelis Kot naar het algemeen burgergasthuis te Bergen op Zoom, waar, zijn rechterhand werd geamputeerd. Vermoe delijk zal hij ook zijn rechterarm moeten mis sen. AARDAPPELAANVOER ZEER GROOT. Prijzen op veilingen daalden tot het minimum. De Nederlandsche Groenten- en Fruit Cen trale had met ingang van Dinsdag nieuwe minimumprijzen vastgesteld voor nieuwe aardappelen, n.1. 6 ct. per kg voor groote en 4 ct. per kg. voor kleine aardappelen. De re genval van de vorige week had evenwel aan den stand van het gewas veel goed gedaan en omdat de prijzen momenteel nog aan den goeden kant zijn, gingen vele Westlandsche kweekers ijverig rooien waartoe het mooie weer alle gelegenheid bood. Het gevolg was, dat de veilingen Dinsdagmorgen enorme aan voeren te verwerken kregen. De prijzen daal den onmiddellijk tot aan het minimumpeil en op sommige veilingen, die de circulaire van de Groenten- en Fruit-Centrale niet tijdig ontvangen hadden zelfs daaronder. Tot op heden was de export nog niet inge schakeld en door den zeer grooten aanvoer kon de binnenlandsche handel niet alles ver werken, althans niet tegen den gestelden mi nimumprijs, dien de handel te hoog achtte. Dientengevolge draaiden groote partijen van den aanvoer door aan een veiling te 's-Gra- venzande bijna de helft van den totalen aan voer van 200.000 kg. Men heeft de onverkoch te aardappelen voorloopig opgeslagen en. deze zullen weer spoedig opnieuw geveild worden. Men verwacht, dat de overheid zal ingrijpen om het inkuilen, zooals vorige jaren placht te gebeuren, te voorkomen. DE DOMME BAKKER EN ZIJN KNAPPE BROER. Fraude bij examen voor middenstands diploma. Voor de rechtbank te Utrecht is Woensdag- WACO - AUTOBÜSDIENSTEN. Vertrek tijden vanaf Wieringen richting Den Helder 7.30 11.10 en 17.40. Vanaf Wieringen richting Middenmeer 8.20 16.20 en 20.20. (Deze diensten geven aansluiting op Spoor verbinding naar Hoorn.) DE RING. Het was hun veertienjarige trouwdag en Roger had een ring aan zijn vrouw gegeven. Het was een kostbaar stuk, bezet met drie diamanten en twee robijnen. Bij 't ontbijt in de keuken gaf hij hem haar hij had al een paar-maal onrustig met zijn voeten over 't linoleum geschuifeld, kon het eindelijk niet meer uithouden en nadat hij Tom, hun zoon tje, beknord had over zijn gemors, waardoor zijn moeder weer extra werk werd bezorgd, was hij meteen opgestaan, achter Sophie's stoel geslopen en had met een klein speechje ter wille der feestelijke herinnering, aarze lend, met vrees in de oogen, haar het klei nood in den schoot geworpen. O, Roger, wat is dat nu lachte zij ge lukkig. Ik hoop toch niet, dat je malle dingen hebt uitgehaald? O o, Roger Sophie hield den ring tusschen duim en vinger en keek onthutst naar haar man op. Was dat nu een geschenk voor haar Braidley lachte om haar ontsteltenis, maar zij bleef ondanks haar lachje, ernstig afwe rend Roger, je hebt veel te veel geld daar voor uitgegeven, ilc ben bang voor dien ring, heusch Hij trok haar op zijn knieën en sussend, sprak hij Vind je den ring mooi Ja Nu, dan is het goed. En laten we nu eerst verder ontb ij- ten. Hij voelde bij alles toch duidelijk, dat hij onverstandig had gehandeld. Ach, maar hij had haar zoo lief en zou wel alles voor Tiaar willen koopen. In verhouding daarmee ws.s de ring toch maar een kleinigheid. Hij. bef,'reep echter, dat zijn vrouwtje in dezen koop voor een klerkentraktementje ongehoord achtte, maar tegelijkertijd maakte de situatie hem kriebelig. Hij kon dan ook niet nalaten te zeg gen, toen hij het beteuterde gezichtje waar nam Kindje, als 't cadeau je te -veel bezwaart, moet ik het maar terugnemen. Het bederft me wel wat mijn plezier, dat ik je Snel boog zij zich tot hem over, bang1 dat zij hem gekwetst had en verzekerde onder kussen, dat zij den ring verrukkelijk vond, dat hij daarbij immers van een effectieve waarde was, zoodatals ooit Zeker, zeker, stemde hij toe, keek op zijn horloge en wipte na een afscheidskus gewis seld te hebben, de kamer en het huis uit. Toen Sophie alleen was, haar jongen haar ook om zijn school had verlaten, bekeek zij den ring opnieuw, en stak hem aan haar kor ten, onge modelleerden vinger. Zij begon te schateren; van het lachen wat dwaas, hoe mal die ring aan een echte werkhand Mijn goede man lijkt wel stapel gek. Zij hield de flikkerencle steenen op een afstand, genoot met halh-toegeknepen oogen van ds flonke ring, maa r opeens gleed haar blik langs het linoleum op den grond en trof haar plotse ling heel scherp de vaalheid en ouderdom van de vloerbedekking. O, kreet zij, o, wat had ik hem graag om geld voor een nieuw zeil gevrac.gd; nu kan ik het niet.... durf 't nietV/at mag deze ring wel gekost heb ben Ik voel me ontevreden door dien ring. Had hij mij hem maar niet gegeven. Moedeloos begon zii aan haar huiselijke plichten. Wat vielen ze haar zwaar, wat kwa men ze haar opeens als minderwaardig voor In den namiddag nestelde zij zich in de ven sterbank van de zitkamer met dien mallen ring aan haar vinger. Onder het staren naar de voorbijgangers overpeinsde zij haar leven en vevbeelc'de zich, dat zij toch eigenlijk wel voor iets beters bestemd was geweest, dan wat haa.r man in deze veertien jaren haar had kunnen aanbieden. Hoewel hij heel goed en braaf was. voelde 7 ij teleurstelling, dat hij het niet veel verder had gebracht dan klerk en zij zich de hulp van een meid moest ontzeggen. Het was haar een raadsel, dat hij daarom dit kleinood had durven koopen. Bedrukt en mismoedig tuurde zij de straat af, totdat zij plotseling dicht bij huis, het bleeke gezicht van haar jongetje onderscheidde. Zij vloog hem tegemoet, het kind voelde zich ziek, vol deernis nam ze hem in haar armen en bracht hem daarna in bed. I n. Het cadeau, dat hij gegeven had, hinderde Braidley op zijn tocht naar de stad. Hij voel de, dat hij het niet hoofdzakelijk om haar, maar vooral om zijn eigen wenschen te bevre digen, had gekocht. Hij was overtuigd, dat zij ten slotte er niet blij mee was, dat zij geluk- Mger geweest zou zijn met een nieuwe naai machine. eenvoudige ziel, die zij was Het cadeau was meer een tastbaar gevolg van succes in zaken, zaken door hem geleid. Ook ontveinsde hij zich niet dat de diamanten ring haar plompe, korte vingertjes niet zou flat- teeren, zelfs al werd haar maatschappelijke plaats, die hij door zijn toenemende verdien sten Icon aanbieden, hooger. Duidelijk doorzag hij de omstandigheden. [Hij wenschte Sophie niet anders dan zij was, maar tegelijk voelde hij dat al zijn arbeid morgen een merkwaardig geval van oplichting en medeplichtigheid tot oplichting van een middenstandsdiploma behandeld. Op 17 Augustus werd in hotel Poll te De Bilt een middenstandsexamen gehouden, waar aan o.m. deelnam een 26-jarige bakker uit Jutphaas. Deze jonge man zou het examen voor den derden keer moeten afleggen, en het zag er naar uit, dat hij het ook ditmaal niet zou halen. Op den ochtend van het examen voelde hij zich, aldus zijn verklaring voor de rechtbank, niet erg prettig en omdat hij voor de toekomst toch het zoo zeer begeerde diploma in bezit wenschte te hebben, vroeg hij zijn broer, een 22-jarigen assurantiebezorger, of die voor hem naar het examen wilde gaan. Deze aarzelde geen moment, stapte op de fiets en reed naar het examengebouw, waar hij de commissie een oproepingsformulier overhandigde, dat door zijn broer, den bakker, was geteekend. Het examen bestond uit drie vakken, han delscorrespondentie, boekhouden en Neaer- landsch. Er was Aanvankelijk niemand, die de verwisseling van broers merkte en in alle rust en stilte werd het schriftelijk gedeelte gemaakt. De assurantiebezorger, die, naar uit de zitting bleek, geheel onvoorbereid naar het examen was getrokken, bracht het er lang niet slecht af. Het waren wel eenvoudige vragen, maar het verwonderde den voorzitter van de exa mencommissie, dat de „bakker" ditmaal zoo vlot zijn werk deed. Een en ander was voor hem aanleiding, om de zaak eens aan een nauwkeurig onderzoek te onderwerpen en toen men daarmee gaande was. bleek, dat er ver schil in handschrift was. Terzake poging tot oplichting van een mid denstandsdiploma had de assurantiebezorger zich thans te verantwoorden. Verdachte bekende, dat hij het gedaan om zijn broer uit een benarde positie te helpen. Hij had in deze fraude geen ernstig feit ge zien, doch zei thans, dat hij spijt had van zijn daad. De Officier van Justitie, mr. J. A. W. Twiss Quarles van Ufford. achtte de poging tot op lichting en medeplichtigheid daaraan bewezen en eischte tegen ieder een gevangenisstraf van vier maanden. De verdediger, mr. Kramer vroeg uiterste clementie. Uitspraak over veertien dagen. TOCH WEER TIIÜIS Groote blijdschap heerscht heersc'nt in het gezin van een Nederlandsch officier in een der plaatsen in West-Brabant. Na een wekenlange afwezigheid verscheen hij plotseling in zijn huis. Zijn komst bracht eerst wel ontsteltenis, maar spoedig niet te beschrijven vreugde. Zijn echtgenoote had kort geleden een brief van het Departement van Defensie ont- rangen, gericht aan mevrouw de weduwe... Er' werd toen voor haar man een requiem mis opgedragen. De thuiskomst was voor de officier aan grijpender dan al hetgeen hij in de afgeloopen weken had beleefd. BUITENLANDSCH NIEUWS. DUITSCHE BLADEN HERINNEREN AAN WAPENSTILSTAND VAN 1918. Het D.N.B. meldtOp het oogenblik dat de Führer en de Duce hun besprekingen voeren, geven de Duitsche bladen nog eenmaal een overzicht van den toestand. „Terwijl het verzoek van Pétain, zoo schrijft de „Deutsche Allgemeine Zeitung" op alle mogelijkheden wordt onderzocht, gaat de strijd tegen de wankelenden vijand in Frank rijk verder. In dit verband wijzen de bladen op het legerbericht van het opperbevel van de weermacht, waaruit blijkt, dat de opmarsch van de Duitsche legers over dc puinhoopen van het verslagen Fransche leger voortgaat. Natuurlijk gedenken ae bladen in dit uur het Duitsche verzoek om wapenstilstand, dat Duitscliland 22 jaar geleden tot zijn te genstanders moest richten. Dc Nachtausgabe geeft een uitvoerige beschrijving van de be handeling der Duinche onderhandelaars. Het somt de voorwaarde:i op van den opperbevel hebber Foch. die toen door ce-n tolk van de Duitsche delegat:? werden voorgelezen. De ..Dcuis-jhe Allgemeine Zeitung" schrijft |Het uur der afrekening met Frankrijk is ge komen. De Franschcn hadden twintig jaar na Versa'lles gelegenheid, het onrecht, dat zij- ons in 1919 hadden aangedaan, te herstellen. D? aan Engeland onderhoorige plutocraten hebben in Frankrijk geregeerd en het Fran sche leger heeft hun gehoorzaamd en stond aangetreden om Duitschland te vernietigen. De „Angriff" schrijft over het verschil van toen en nu. dat toen de Duitsche legers onge- slagen waren en ordelijk teruggetrokken. Al- 'ieen de eindoverwinning werd hun ontfutseld, omdat achter hen het vaderland ineenstortte. Het leger van Frankrijk, welks deelen wij thans voor ons uitjagen of omsingelenen. is verslagen, vernietigd en verstrooid. In verband hiermede geven de bladen ook commentaar op de door Churehill gehouden rede. Het komt er niet meer op aan, zoo schrijft de „Frankfurter Zeitung", wat Chur ehill over de gebeurtenissen denkt, het komt er alleen nog op aan, hoe de gebeurtenissen zelf zich ontwikkelen. Hoe ook de ontwikke ling zal zijn. Engeland staat alleen. Met de ramp. die over Frankrijk is gekomen, is niet alleen een bondgenoot van Engeland verdwe nen, doch is een politiek systeem ineenge- geen zin had, nu zij de gave miste ervan te kunnen genieten. Zeven jaar geleden was hij chef van de zaak geworden, waarin hij als klerkje voor ruim twintig jaren was geplaatst. Langzaam was hij opgeklommen, maar voor Sophie steeds de kierk gebleven. Met twintig gulden had hij haar lief gekregen, met tachtig in de week had hij haar nog steeds lief als zijn eenvou dige, weinig-eischende Sophie. En sedert kon hij bij duizenden opleggen. En het was meer in haar belang dan in het zijne, dat hij haar daarover in onwetendheid hield. Hij wist dat zijn ambitie, zijn plannen, haar vrees zouden aanjagen. Had ze 't hem niet ernstig verzekerd bij hun trouwen, dat ze hoopte te blijven die ze was, dat ze geen hooge weelderige positie begeerde Het kostte hem vaak moeite om te zwijgen. Eens, bij een verhooging was hij opgetogen thuisgekomen en had haar voorgesteld een dagmeisje te nemen, maar lachend had zij die luxe afge wend. Denk je dat ik wil, dat jij harder zou sloven opdat ik luier kan worden Werk jij harder, dan wil ik dat ook Heb je geld over, geef het mij, dan breng ik het op de spaar bank. Aldus was het gegaan, vele jaren lang. Braidley was er volstrekt van overtuigd, dat zijn vrouw tevreden was met de omstandighe den waarin zich hun huishouden bevond. Hoe had hij dus nu, op hun veertienden trouwdag, een zoo stommen zet kunnen doen Geheel vervuld van deze gedachten trad hij zijn bureau binnen. Wat hem daar wachte, joeg al zijn huise lijke overpeinzingen op de vlucht. Bij het opmaken van de balans moest hij n.1. ontdek ken, dat ze met een aanzienlijk nadeel sloot. Hij drukte op de bel en vroeg naar mijnheer Wilgan, den chef der boekhouding. Tot zijn verwondering hoorde hij, dat hij niet op het kantoor aanwezig was. En plotse ling, als bij ingeving, voelde hij, dat Wilgan niet zou komen, nooit meer. Het was Wilgan, die hem bestolen had, Wilgan, dien hij zonder voorbehoud had vertrouwd en die hem van 't geheele personeel het meest had aangetrok ken. Hevig ontroerd trachtte hij de noodige za ken af te doen, Toen Wilgan ook in den na middag niet was verschenen, begaf hij zich naar diens huis. Hij werd in een uiterst-luxu- euse omgeving door een hoogst elegante vrouw ontvangen, die met betraande oogen enkele verwarde zinnetjes met geforceerde ontroering stamelde. Braidley, die uiterst gespannen was, mocht zich niet te beheerschen. Hij voer hef tig tegen deze vrouw uit, wier voorgevende droefheid hij doorzag. Hij is het niet, die mij bestolen heeft, hij niet, neen, u bent 't, u hebt me be drogen en bestolen Vrouwen van uw slag zijn voor ons mannen de vloek Ik u bestolen kreet ze. Ja, gij, gij brulde hij, geheel buiten zichzelf, gij hebt Wilgan zoover gebracht, ik kende hem als een eerlijk zakenman, maar nu begrijp ik opeens meer, nu ik hier ben. Uw bedienden zeggen, dat meneer „uit stad" is, ha, ha, de arme kerel zal wel uit het land zijn weggejaagd door u. Ja. door u, door uw buitensporige luxe zucht, die arme kerel... Hij sloeg met zijn handen naar zijn hoofd en stond een seconde als in hevige siddering, toen zakte hij plotseling in elkaar en viel voor haar voeten neer. Ontzet week de vrouw terug, toen ijlde ze naar de deur, belde om hulp. om een dokter. Sophie hield de wacht bij Tom's bedje, terwijl zij den kostbaren ring deed fonkelen af en toe. Het was merkwaardig, hoe in en kele uren dit cadeau haar sluimerende, onbe wuste begeerten had wakker geschud. Onbe wust in haar leefden inderdaad illusies, die duidden op wenschen naar een „hooger-op" bestaan, naar ruimere woning, naar een tuin tje in een der buitenwijken, ja. zelfs naar een goede, eenvoudige dienstbode. Uit haar ge dachten werd ze wakker geschud door de die in een ondeelbaar oogenblik de geheele omgeving in zich opnam en haar conclusies trok. Dus dit was de ongeweten kant van Roger's leven. Dc meid, haar volgend, noemde met stem verheffing haar naam, maar terzelfder tijd keerde Sophie zich om en snelde de kamer uit. By de trap kwam zij tot bezinning. Wat moest ze doen Mevrouw, hoorde ze zacht roepen. Het was de dienstbode, die haar vertelde, dat me neer Braidley in een hospitaal vlak in de buurt moest zijn. Hij had een beroerte gekre gen en was daarheen gebracht. Half begrijpend wat haar gezegd werd, liep ze de trappen af. Allerlei gedachten door kruisten haar hoofd. Ze dacht aan het eigen sobere woninkje, dat door verraad nu alle charme verloren had. Ze had in huilen kun nen uitbarsten, toen ze in de donkere straat alleen stond. Ze vroeg een politieagent naar het hospitaal. De gedachte, dat hij ernstig ziek kon zijn misschien wel dood maak te haar week. Moedig stapte zij het ziekenhuis binnen en werd bij Roger toegelaten. Roger, snikte zij, zich over het bleeke gezicht buigend. Zij kreeg geen antwoord. Komt u maar weer eens spoedig terug, zeide haar de directrice, waarna ze weer bui ten stond om de terugreis te aanvaarden. Den volgenden morgen vroeg werd haar per telegram medegedeeld, dat haar man eerst na vyf dagen opnieuw bezoek mocht hebben. komst van een telegrambesteller, die haar een t Eindeloos kropen die dagen voorbij, die steeds telegram bracht. In korte zinnen werd haar opnieuw strijd voor haar beteekenden. Toen de plotselinge ongesteldheid van haar manzij zich weer naar het hospitaal begaf, werd zij met geruststellende tijdingen begroet. Hij heeft herhaaldelijk naar u gevraagd, hij kan weer spreken, hij zal echter langen tijd rust moeten nemen. De kamer binnenkomend, stak hij driftig de handen naar haar uit. Eindelijk, zeide hij. met ietwat dikke tong. Zij beet zich op de lippen en stond heel even onbeweeglijk. Toen drong het tot het joicpst harer ziel door, dat zij het was die hij van een buurvrouw had toevertrouwd, begaf zij -5ich geheel ontdaan naar het bureau van haar man. Het kostte haar eenige moeite al vorens men daar begreep, dat men met* de vrouw van den chef te maken had. Het vrouw tje had .naar den klerk Braidley gevraagd en moest tot haar hevige verwondering vernemen, dat haar man reeds zeven jaar lang de chef der zaak was. Ten prooi aan de tegenstrijdigste gewaar wordingen bereikte zij het huis, dat haar was'noodig had. nu hij ziek en hulpeloos was. En opgegeven en stond weldra tegenover het ge- zij wist niet hoe snel zij naar hem toe zou galonneerde liftjongetje, dat haar naar de komen, hoe innig zij hem zou omvatten bovenverdieping bracht. Op haar vraag of i En, nu heb je alles ontdekt, hè fluisterde meneer Braidley aanwezig was kreeg zij hij met een gelukkig lachje. „Ik kon niet an- een ontkennend antwoord. Een ongekende ders. ik wou geld verdienen, maar ik wou niet drift maakte zich plotseling van Sophie mees- j dat het jou zou hinderen of zou veranderen, ter, die door zenuwen en angst geheel buitenIk dankte God. dat ik zoo n braaf vrouwtje zichzelf was. Voordat zy wist, wat zij deed i bezat, nadat ik ontdekt had op welke wijze had zij het meisje terzijde geduwd en was .die andere vrouw dien man dien Wilgan, had zij een der kamers binnengeloopen. geruïneerd. Ik heb me daar te veel opgewon- Een mooie, weelderige vrouw schrok van den, maar 't is niets haar canapé op en keek onthutst Sophie aan, Ik zal weer gauw beter zijn

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1940 | | pagina 1