31e JAARGANG
DINSDAG 8 OCTOBER 1940
No. 117
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
Mijiihardtjes
ALS HET DUISTER IS.
W1ERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden t 1.25.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
BUREAU
ffippolytushoef Wieringen
Telefoon Intercomm. No. JB.
AD VERTENTIëJ
Van 1 5 regels
Iedere regel meer
BOUWEN AAN DE TOEKOMST.
We hebben het meer gezegd, en we willen
er nog eens de aandacht op vestigen, omdat
in een tijd als wij beleven en met het oog op
de toekomst van ons volk iedereen er zich
van moet doordringen alles vloeit, alles be
weegt, alles wisselt, alles verandert. Niets is,
de eeuwen door, op aarde absoluut gebleken.
Er is een tijd geweest, dat de menschen be
paalde rotsvaste opvattingen hadden van het
wereldbeeld, en dat ieder die daar tegen in
ging als een ketter werd beschouwd en met
clen dood bedreigd. Er is van die opvattingen
niets meer over. Er was een tijd, dat bepaal
de filosofieën heel het denkende geslacht
veroverden en beschouwd werden als het
hoogste punt waartoe de menschelijke geest
kon komen ze zijn bestreden, verdrongen,
verbeterd. Godsdienststelsels en godsdienst
vormen zijn aan de wet der evolutie al even
min ontkomen beschavingen en staten zijn
ineengestortgrenzen uitgewischt. Alles
vloeide, alles wisselde, alles verzonk onaan
tastbaar waren alleen de groote ideëele en
godsdienstige waarden liefde, recht, gerech
tigheid, eeuwigheid. Daarom zongen de ge-
loovigen„Rust, mijn ziel, uw God is Ko
ning Heel de wereld Zijn gebied Alles
wisselt op Zijn wenken Maar Hij Zelf ver
andert niet." Wie dit alles bedenkt, wie deze
les verstaat, die zal er vrede mee hebben,
dat in de stormen van deze tijd veel van het
oude verloren gaat en dat we ons met nieu
we vormen vertrouwd moeten maken. En nog
maals het is noodig, dat we ons hiervan
doordringen, want hoe meer we dit doen,
hoe sneller we een goede toekomst voor ons
volk nabij brengen. Star vasthouden aan het
oude is dwaasheid bouwen aan de toekomst
kunnen we alleen door een open aanvaarding
van het nieuwe, in breed-Nederlandschen zin,
en door daarvan het beste te maken wat er
van te maken is.
tegen Hoofdpijn, Kiespijn, Migraine
BINNENLANDSCH NIEUWS.
WELKE VEREENIGINGEN
AANGIFTE MOETEN DOEN
Opzettelijk verzuim wordt gestraft
De Verordening van den Rijkscom
missaris over de nict-eommercieele ver
eenigingen en stichtingen stelt een
plicht van aangifte voor al deze organi
saties in, welke binnen twintig dagen
na het inwerkingtreden der verorde
ning, dus na 21 September j.1. moet. vvor
dflh ingevoerd.
De aangifte geschiedt door inleve
ring van een ingevulde vragenlijst en
een vermogenstaat, beide in duplo, on
der toevoeging van twee exemplaren
der statuten, bij den bevoegden procu
reur-generaal, wien tijdig om toezon
ding van de vereischte formulieren
moet worden verzocht.
Het aantal van verccnigmgen en
stichtingen, welke aan de bepaling van
de verordening verbonden zijn, is groo-
ter dan op het eerste gezicht wellicht
zou schijnen. De Verordening bepaalt
dat alle niet-commerciecle vereenigin
gen moeten worden aangegeven, dus
alle vereenigingen, welker voornaam
't Is 's avonds nu niet bepaald een pretje
buiten te wandelen, want men komt door de
duisternis voor de meest vreemde verrassingen
te staan.
In het „U. N." lazen we het volgende niet
onvermakelijke verhaal, van wat een der re
dacteuren overkwam.
Het buiten wonen heeft z'n vóór en z'n te
gen, daar kan men het gevoeglijk over eens
zijn. Er zijn vele vóór's en vele tegens en het
ligt er nu maar aan, wat onder bepaalde om
standigheden de doorslag geeft.
Tot nu toe waren er bij mij meer voor's.
Dus woon ik buiten.
Een van de tegens is dat het tegenwoordig
's avonds om elf uur buiten, dat wil zeggen
buiten de stad, verdraaid donker kan zijn,
Ik woon in een alleraardigst laantje. U
weet wel, met van die knusse kleine villatjes,
waarvan ze er destijds vier dozijn aan weers
zijden van de weg pootten.
Sindsdien zijn ze niet meer gegroeid. Het
bleven kleine „huiskens", met een tuintje er
voor, een paar verwaaide dennenboomen er
achter.
Vier en twintig van die hebbedingetjes
staan er aan iedere zijde van de laan waar
mijn woonstee is.
Links de deur, 'n klein portaal rechts de
trap naar boven, allemaal zijn ze eender.
's Avonds is het heelemaal erg. Dan moet
je als je de laan binnenkomt gaan tellen. Een,
twee, drie, vier, nummer zestien rechts is mijn
huis.
ste doel niet op zakelijke bedrijfsvoe
ring is gericht en welker werkzaam
heid niet voornamelijk winst beoogt.
Beslissend is volgens den tekst dei-
verordening -het hoofddoel. Wanneer
lus b.v. een sportclub haar vereeni-
gingsgebouw gedeeltelijk verhuurt en
daaruit voor de club huuropbrengsten
verwerft, blijft toch het doel in hoofd
zaak op de bevordering van de licha
melijke oefening en de sportbeoefening
der leden en op het spelen van wed
strijden gericht, dus op nict-commer-
cieele doeleinden.
Al deze vereenigingen, honden, orga
nisaties en op vereenigingen gelijkende
groepsvormingen, die in hoofdzaak
niet-eominercieele doeleinden beoogen,,
zijn zonder uitzondering aan den aan
gifteplicht onderworpen, onverschil
lig onder welken naam zij optreden, on
vcrschillig ook of zij erkend of rechts
persoonlijkheid bezitten. Evenmin
speelt bijv. het, aantal leden of het al
dan niet bestaan van een vereenigings
vermogen een rol.
De bonte verscheidenheid in het ver
eenigingslcven, dat juist in Nederland
zoo groote vlucht lieert genomen*
maakt het onmogelijk, een ook slechts-
hij benadering volledige opsomming
van alle vereenigingen te geven, waar
op de voorschriften van de verorde
ning van toepassing zijn.
Ieder vereenigingsbestuur zal daar
om goed doen onverwijld na te gaan of
de onder zijn leiding staande veueeni-
ging, bond, enz. onder de termen van
den aanmeldingsplicht vallen, want
opzettelijk of nalatig verzuim van aan
gifte wordt gestraft.
In geval van twijfel verdient het aan
beveling de vragenlijst in te vullen en
den procureur-generaal toe te zenden.
Blijkt uit de vragenlijst, dat de veree-
niging niet onder de verordening
valt, dan ontvangt het betrokken be
stuur hiervan terstond bericht.
ENKELE VOORBEELDEN.
De volgende opsomming van afzon
derlijke groepen van vereenigingen wel
kc in den regel van niet commercieel en
aard zijn, bedoelt alleen eenige voor
beelden te geven om een ietier de
beantwoording van de vraag, of de Ver
ordening op zijn vereeniging betrek
king heeft, te v erge ma k k e I ij ken.
Aan den plicht tot aangifte zijn b.v.
(onderworpen ambtenarenvereenxgin-
gen, vereenigingen. van overheidsper
soneel, vereenigingen van leerkrach
ten bij het onderwijs, vereenigingen
van medici en juristen, studentenver-
eenigingen, politieke partijen, en poli
tieke vereenigingen, technische veree
nigingen, organisaties van deskundi
gen, stenografenvereenigingen, arbei
dersverenigingen, pesioenbonden,
liefdadigheidsverenigingen* sociaal-
politieke vereenigingen, charitieve ver
eenigingen, vereenigingen op het ge
bied der volksgezondheid, vereenigin
gen voor jacht- en boschbouw en voor
bescherming van dieren, natirurbe-
schermingsvereenigingen, vereenigin
gen van huis- en grondeigenaren, sport
vereenigingen, wandelverenigingen,
auto-, motor- en wielrijdersbonden, cnl
turcclc vereenigingen, wetenschappe
lijke verenigingen, vrouwenbonden,
jeugdverenigingen alsmede allo gods-
lienstige vereenigingen. Voorts alle
niet-commerciecle stichtingen.
Tenslotte moet nog op die soort van
vereenigingen worden gewezen, die
men kan samenvatten onder het verza
-meibegrip gezelligheidsverenigingen.
Hieronder moeten alle vereenigingen
onder welken naam zij ook optreden,
worden begrepen, welker oprichting
en werkzaamheid het vermaak en het
gezellige samenzijn in den breedsten
zin des w-oords beoogt.
MEN REKENE NIET
OP PETROLEUM.
Het A. N. P. meldt
Ieder petroleumverbruiker moet es-
van doordrongen zijn, dat van een noe
menswaardigen aanvoer in de komen
de maanden geen sprake kan zijn. Voor
hen, die in de steden wonen, is het
vraagstuk van een vervanging Van pe
troleum niet zoo moeilijk. Lastiger
wordt het voor hen, die op het platte
land hun woonplaats hebben. Hun
wordt aangeraden, als het maar even
kan, zich voor de verlichting t.e laten
aansluiten aan 'n electriciteitsnct..
Kolen, turf en als aanvulling spiri
tus zullen voor verwarming en voor
kookdoeleinden moeten dienen.
In het eigen belang wordt aangera
den zoo spoedig mogelijk te handelen.
De Economische Voorlichtingsdienst,
Rijnstraat 24, Den Haag, is bereid ver
dere inlichttingen te verstrekken.
LIMBURG BLIJFT NEDERLAND.
In Limburg loopen hardnekkige geruchten
dat binnenkort deze provincie, althans het
gebied op den rechteroever met de rivier
overgangen te Maastricht, Roermond en Venlo
Blerick, bij Duitschland zal worden ingelijfd.
Naar de „Limburger Koerier" verneemt zijn
deze geruchten van allen grond ontbloot.
Limburg blijft Nederlandsch.
SCHENKINGEN VOOR DEN WEDER
OPBOUW.
Naar Den Helder en VLrssingen
25.000 dakpannen.
Reeds eerder werd melding gemaakt van
schenkingen, welke enkele fabrikanten van
bouwmaterialen aan het regeeringscommissa-
riaat voor den wederopbouw hebben gedaan,
om op deze wijze mede te werken tot een
spoedig herstel van de schade in de gebieden
welke door de oorlogsomstandigheden geteis
terd' zijn.
Zoo ontving de regeeringscommissaris van
de stichting gresbuizenconventie dertig ton
gresbuizen en van de Nederlandsche dakpan-
nencG'nventie honderdduizend dakpannen,
terwijl aan het laatste geschenk nog de toe
zegging van gratis v eervoer werd verbonden
door de firma W. Was'sink te Amersfoort.
De regeeringscommissaris heeft thans aan
een gedeelte van deze partij dakpannen een
bestemming gegeven. De gemeenten Den Hel
der en Vlissingen zullen elk 25.000 stuks ont
vangen. Hierdoor is, dank zij den gemeen
schapszin, welke door de bedoelde organisaties
en firma's werd betoond, in een dringende
behoefte voorzien.
Voorts ontving het regeeringscommissariaat
van de machinefabriek Thole in Enschede de
toezegging van honderd houweelen, welke
voor Rotterdam bestemd zijn om daar bij de
puintopruiming gebruikt te worden.
Een paar dagen geleden had ik een helder
oogenblik. Ik schafte mij een pot witte verf
en een kwast aan en schilderde met forsche
trekken het hekje voor mijn huis wit.
Ziezoo, als ik nu 's avonds thuiskwam kon
ik onmogelijk misloopen. Het witte hek zou
mijn baken zijn.
En warempel, het lukte. Tellen behoefde ik
's avonds niet meer. Voor in de laan begon
ik donker hekje, donker hekje, nog een don
ker hekje, ha daar was het witte hekje
Dat ging zoo een paar dagen goed, totdat
er zich 'n verschrikkelijk incident afspeelde.
Op een maanlooze avond stapte ik door de
inktzwarte duisternis naar huis.
Donker hekje, donker hekje, donker hekje,
wit hekje.
Het was al laat en daar ik m'n vrouw niet
wilde wakkerschrikken, liep ik behoedzaam
de tuin door. Gelukkig, de deur was niet op
het nachtslot. Ik zou maar geen licht aan
steken want m'n vrouw heeft de gewoonte
de verduisteringsgordijnen op te trekken als
ze naar bed gaat.
Boven riep een slaperige stem
„Ben jij daar
„Ja vrouwtje," riep ik terug.
Op m'n teenen sloop ik de trap op en stoot
te op de overloop ergens tegen aan. Ver
draaid. daar had m'n vrouw weer eens de
boel verzet, goed om je nek te breken in don
ker.
In de slaapkamer heerschte rust en Egypti
sche duisternis. Omzichtig begon ik m'n spul
len uit te trekken, maar ik had pech. Toen
ik m'n vest op een stoel wilde hangen vielen
er een paar guldens en m'n horloge uit. Het
holderdebolderde over het zeil.
„Gut Karei, wat maak je weer een herrie,"
BUITENLANBSCH NIEUWS.
STERKE KOELING VAN VISCH.
Hamburg, 5 Oct. (A.N.P.) Ecu firma
te Hamburg heeft sensationeele resul
taten verkregen op het gebied van
sterke koeling van levensmiddelen.
Een schip van 10.000 ton is verbouwd
en met een bemanning van 120 koppen
op den vischvangst in volle zee gezon
den. Op dit schip, dat ccnig in zijn
soort is, Wordt visch van goede kwali
teit verwerkt en zóó sterk afgekoeld,
dat zij in volkomen verschen toestan I
aan den verbruiker kan worden gele
verd. De koeling geschiedt tot 18 a '21
graden onder nul, doch men kan tot,
40 graden onder nul komen. Visschors-
vaartuigen, die voor do vangst zorgen,
leveren de visch aan hel koolschip ai.
Daar worden de visschen machinaal
ontdaan van den kop en graat en auto
matisch verpakt in cellofaan.
Opdat het Roeischip niet telkens zelf
een haven behoeft aan te doen om tc
lossen, brengen kleinere schepen
steeds 'n deel van de visch naai- land,
eveneens in koel-installaties. Dan
wordt de visch in speciale koelwagons
naar groote distributiecentra en in
koelkisten naar kleinere plaatsen ge
bracht.. Voor deze behandeling is
slechts een zeer geringe prijsverhoo-
ging hot gevolg, die overigens niet
wordt gedragen door den kleinhande
laar, maar door producent en grossier.
Dezelfde procedure is een jaar geleden
met succes toegepast bij sterke koeling
van andere levensmiddelen, zooals
fruit en groenten.
GEMEENTE ZIJPE.
Zijn stortgronden belastbaar
Enkele jaren geleden werden verschillende
bewoners van Zijpe en Hazepolder verrast met
een aanslagbiljet voor een belasting op het
bebouwd van de stortgronden langs het Nrd.
Hollands Kanaal, „verrast" want deze belas
ting was tevoren nooit geheven.
Men liet het er niet bij zitten, maar al spoe
dig was een comité gevormd en er werd be
sloten dat alle belanghebbenden gezamenlijk
een proces tegen Zijpe en Hazepolder zouden
bekostigen, terwijl één der leden van het op
posanten-comité als aanklager zou optreden,
Mi'. Leesberg uit Alkmaar zcu hun rechten
verdedigen, terwijl het polderbestuur Mr. Bou-
logne als pleiter voor hun zaak liet optreden
3 October j.1. kwam Mr. Leesberg met zijn
pleidooi voor den vierschaar in het gerechts
gebouw in Alkmaar. Hij begon zijn gedegen
pleidooi met een terugblik in de historie.
Hieruit bleek dat de Koning Willem I bij het
graven van het Noord Hollands kanaal de
daarvoor benoodigöe gronden, alsmede een
strook langs het kanaal eenvoudig onteigend
had. zonder dat het polderbestuur daar ook
maar in gekend werd. Hier werd de uitgesto
ken grond opgeworpen, waardoor een soort
dijk ontstond, de z.g. stortgronden.
Door de onteigening waren dus kanaal en
stortgronden aan het Rijk vervallen, en hoe
de polder ook aandrong, en maande, het Rijk
weigerde hiervoor polderlasten te betalen,
maar beloofde na lang onderhandelen een
afkoopsom te storten. In een proces voor het
Amsterdamsch gerechtshof is deze zaak afge
handeld, en door het Haagsch gerechtshof is
deze toestand bevestigd.
kloiik het uit het bed.
Kjarel
Maar ik heet geen Karei dacht ik nog net.
Heul flauwtjes zag ik een arm uit de dekens
naar boven gaan, een hand tastte naar het
koord van de lichtschakelaar en floep, daar
baadde de kamer zich in een zee van licht.
Bij een verdrag van 16
dus de stortgronden voor
lasten ontheven en de afkoopsom vastgesteld
op ruim f 17000.die ook werkelijk betaald
zijn, wat aan de rente van den polder nog
duidelijk merkbaar moet zijn.
24 September werd door een nieuw contract
vastgesteld dat er door den Rijkswaterstaat
samen met dijkgraaf en heemraden jaarlijks
controle zou worden gehouden over de stort
grondenOok dit moet volgens pleiter nog
teeds gebeuren in de maand September.
Wat is er nu verder gebeurd
Het Rijk heeft deze gronden verkocht, en
die zijn bebouwd geworden met huizen. Door
het verkoopen van dien grond traden de kou-
pers evenwel ook in de rechten van hun
machtige rechtsvoorgangerhet Rijk. Indi
rect ziet pleiter zich dus pleiter voor he:
Rijk.
In 1937 kregen de eigenaren van de stoit-
gronden het eerste aanslagbiljet, zij moesten-
een bepaalde som voor het bebouwd van de
stortgronden betalen.
In zoo'n geval kan men ófwel onder protest
betalen en de zaak laten beslissen door den
kantonrechter, ófwel de Arrondissement
Rechtbank het laatste woord geven.
Hiertoe hebben opposanten besloten en zij
gronden hun recht op het contract van
16 Maart 1839.
Later hebben opposanten zich beroepen op
het cohier en hun is toen verweten dat zij
hun eïsch wijzigden, maar het waterschaps
recht eischt van den polder, dat die eerst
naar voren kwam met het cohier. Opposanten
hebben daaraan dus niets misdreven, maar
handelden geheel volgens het aloude water-
;chapsrecht.
Spreker wees verder op een in dit verband
zeer merkwaardig voorval. In het algemeen
reglement voor de waterschappen van de pro-
'incie Noord-Holland staat een artikel waar
uit blijkt dat alle gronden belastbaar zijn.
behalve die waarvoor de belasting is af
gekocht. Uitdrukkelijk staat hierbij vermeld,
dat deze bepaling zoowel voor bebouwd als
onbebouwd van toepassing is.
Het merkwaardige is nu dat Gedeputeerde
Staten, die toch in 1937 toestemming voor de
bewuste belasting gegeven hebben, nü wilde
belasten wat ze vroeger uitdrukkelijk van be
lasting hadden vrijgesteld.
Verder wees Mr. Leesberg nog op het feit
dat beheer en onderhoud van de stortgronden
bij 't Rijk liggen. Daar lastenheffen altijd
beheer en onderhoud veronderstelt kan de
polder hierover dus nooit belasting heffen.
Nu is maar de vraag of men tegenwoordig
een oude overeenkomst van 1839 zonder meer
opzij kan zetten. Volgens pleiter is dit onmo
gelijk daar de rechtstoestand in dien tijd
nog dezelfde is als nu.
Het verdrag van 1839 stelde vrij van polder-
lasten. Zijn die lasten naar bebouwd (en niet
van bebouwd) ook polderlasten? Ongetwij
feld ja, want al bestond in 1839 de term
bebouwd nog niet, het begrip was al bij den
Egyptenaren bekend, en dat deze lasten on
der een andere naam zijn afgekocht doet
aan den zaak niets af. De kèrn van de gehe
ven belasting blijft toch een belasting van
den grond, onverschillig of men daar nu hui
zen of meubelen opzet. Het blijft in wezen
een grondbelasting.
In zijn repliek begint Mr. Boulonge, de ver
dediger van de belangen van Zijpe en Haze
polder met de geschiedenis van de 1ste in
dijking van de Zijpe. Spr. ziet het graven van
het N. H. Kanaal als een ramp voor den
polder. Hij schetst de verontwaardiging der
ingelanden op de Koning, die alles uitvoer
de zonder iemand daarin te kennen. Pas toen
de werken klaar waren is gecorrespondeerd
en een beetje tegemoet gekomen
Vervolgens toont pleiter met enkele voor-
zich niet kon permitteeren.
Maar nu. Het pakje maakte hem heelemaal
in de war. Hij zag er een klein, lief ding in,
dat hem toelachte. Zijn kind Een jongen
of een meisje Nee, een meisje, dat is min
der zelfstandig en wil nog eens beschermd
worden. Ridderlijke gevoelens ontwaakten in
ICen snerpende gil klonk uit het bed en ik .Janssen's borst. Toen hij uitstapte voelde hij
staarde in de verschrikte oogen van een mij .zich reeds vader van een dochter. Voorzien-
tc-taal vreemde vrouw.... jtig greep hij naar het pakje. Hij gaf het niet
Ik zal over de rest verder zwijgen, het is te af. Het behoorde van hem immers
pijnlijk voor me. Op kantoor was hij in het geheel niet ver-
Tenslotte kon ik niet weten, dat meneer strooid, integendeel hij werkte hard. hij
Dinges, die twee huizen vóór mij woont, ook
z'n hekje wit -geschilderd had.
DROOM VAN EEN VRIJGEZEL.
Direct bij het .instappen had de heer Jan
sen het. pakje ontdekt. Het lag. niet opge
merkt door de passagiers in 'n hoekje van de
tram, J anssen pakte het op. met de bedoeling
het bij het uitstappen aan den conducteur te
geven. Dm tijdens den vrij langen rit wat te
doen tehebben, peuterde hij aan het pakje,
dat plo tseling openging. Nieuwsgierig keek
Jansser t naar den inhoud het was een baby
pakje. Ben beetje onhandig paitte hij het weer
in en stopte het in zijn zak. De andere pas
sagiers letten niet op hem, rij waren of in
hun k- ranten verdiept of keken uit het raam.
Ante m Janssen, begon te droomen. Een
baby-i >akje Hij was vrijgezel en meende ie
der ja ix weer te oud voor het huwelijk te zijn.
gezond en flink.
werkte voor twee. Tijdens het rustuurtje gaf
hij zijn dochtertje den naam „Eva". -En Eva
had blauwe sprookjesoogen en een blonde
krullekop. Wanneer men Janssen vei-teld zou
hebben dat Eva heelemaal geen sprookjeswe
zen was, dan zou hij dat niet toegegeven heb
ben. Voor hem beteekende dit kind een be
langrijke factor in zijn leven.
Pas toen hij thuiskwam herinnerde hij zich
oat Eva moederloos was. Hij kon zich geen
wezen voorstellen, dat het recht had moeder
van zijn kind te zijn. Toen hij de woning bin
nentrad. was hij opgewekt. Hij zag kinder
armpjes, die zich naar hem uitstrekten, toen
hij het pakje voorzichtig uitpakte en tegen
het licht hield.
Nu begon voor Anton Janssen een nieuw
leven. Hij was niet meer de werkmachine, hij
werd opgewekterzijn vrijgezellenbestaan
had nieuwen inhoud verworven. De kleine
Eva nam hem geheel ln beslag. Hij kocht
speelgoed en richtte in de kamer een speel-
hoekje in. Zaterdagavond en Zondag wijdde
hij zich geheel aan het kind. Dan speelde hij
met haar. Ook ging hij met haar wandelen.
vÜto raZSmwcte «Tals een"luxe,"cué"Üïj Dat wil zeggen, hij droeg het pakje bij zich.
wanneer hij naar buiten ging.
Zijn veranderd gedrag viel tenslotte ieder
een op. Men wist. het- echter niet te verkla
ren. Men vermoedde een geheim, maar wist
niet wat het was, totdat de werkster het
kinderspeelgoed ontdekte. Toen begon het
gevraag, het bespieden, het bespotten. De
werkelijkheid maakte een einde aan Janssen's
gedroom. Hij besloot een koffertje te koopen,
het speelgoed er in te doen en aan een arm
kind te geven. Bij het afscheid nemen druk
te hij het pakje tegen zich aan.
Janssen ging naar de speelgoedzaak, waar
hij altijd de geschenken voor Eva kocht en
vroeg een koffertje. Belangstellend informeer
de de verkoopster naar de kleine, „Ja, kinde
ren worden gauw te oud voor hun speelgoed.
Dat is niets nieuws," merkte zij op. ..Ik zou
de kleine wel eens willen zien. U houdt zeker
erg veel van haar."
.Juffrouw juffrouwhmstot
terde JanssenAnnie". „Och, juffrouw
Annie. ik moet U iets biechten. Ik heb in het
geheel geen kind. Ik heb alleen dit hier, dit
pakje. En dat heb ik gevonden. Ik heb ge
droomd. ik heb alles gedroomd." En zacht
voegde hij er aan toe. „Misschien heb ik wel
mijn geheele leven alleen gedroomd."
Juffrouw Annie was ontroerd. „Mijnheer..?
Janssen.. Mijnheer Janssen ik vind dat
zoo prachtig. U bent toch wel te lang alleen
geweest. U behoort te trouwen en werkelijk
een Evatje te hebben. Gelooft u
Uit deze biecht ontwikkelde zich een vriend
schap. Mijnheer Janssen beschouwde Annie
eerst als bondgenoot van zijn geheim, dan als
speelgenoot van zijn dochtertje. En tenslotte
veranderde de vriendschap zoodanig, dat het
tot een huwelijk kwam. «D.bld. v. R'dam.)