taI - lil
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
31e JAARGANG
ZATERDAG 9 NOVEMBER 1940
No. 131
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1 1.25.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER
WIERINGEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telefoon Intercomm. No. 10.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels t 0.50
Iedere regel meer f 0.10
BEZOEKT ZONDAG a.s. de belangrijke comp. wedstrijd
Terrein Betonweg H.-hoef.
AANVANG 2 UUR.
LEVENSLESSEN UIT DE PERS
Oud worden en Jong blijven.
Wie niet voortdurend groeit, is al
sinds lang gestorven. We moeten uit
onze ideeën groeien, als een school jon-
gen uit zijn Zondagsche broek en tot
op hoogen leeftijd ontvankelijk blijven
voor het nieuwe. Spreken wij van onze
oude, beproefde stelsels Eenmaal wa
ren ze nieuw en zonder precedent. Een
jonge, frissehe kop schiep ze.
(De Middenstandskrant.)
Bij ons, Over ons en Mèt ons.
Wij willen onszelf behouden. Daarom
mogen we niet denken, dat de afloop
van den oorlog over ons lot zal beslis
sen. Dat zal hij zeer zeker. Wijzelf zul
len er echter bij moeten zijn, wanneer
dat gebeurt, met eigen scheppende ge
dachten. En gedachten, die niet stil
moeten blijven staan bij de grenzen van
het door den oorlog noodzakelijk ver
wekte ressentiment. Wij moeten over
den oorlog heenkijken in de wijde uit
gestrektheid van de historische ontwik
keling. Daar moeten we de oplossing
zoeken voor onszelf, onze plaats in de
toekomst. (N. Rott. Crt.)
VOOR DEN ZONDAG.
VROOMHEID EN VORMEN.
In het Heldersch Predikbeurtenolad
schrijft Ds. H. A. E.
„Reeds langen tijd zijn wij de men-
schen van de vrije vroomheid de vorm
kwam er zoo niet op aan. Het godsdien
stige leven binden aan regel, wet, voor
schrift, omlijnde voorstelling, ach,
neen, dat lag ons niet. Het heilige laten
doordragen in het gewone leven, in het
dagelijksche werk, dat was ideaal Niet
waar Menigeen placht te zeggen wij
dienen God niet enkel met bidden en
kerkgaan en bijbellezen, wij dienen
Hem even goed met ons werk op den
akker, op 't kantoor, in de fabriek. En
wat het kerkgaan betreftkunnen wij
den Alomtegenwoordige niet beter vin
den in de vrije natuur Daarom weg
met die vormen de godsdienst zij het
zuurdeeg, dat uw doen en denken door-
dringt
i In dit alles is een goed-bedoeld stre
ven, maar wat komt er van terecht
Verheven woorden worden zoo vaak
leege frazen. God is overal, niet alleen
in de kerk, maar hoe weinigen zijn het
die Hem buiten de kerk vinden, aan'
Hm denken Godsdienst geen vorm,
geen leer, maar vrije vroomheid in het
leven. Goed. maar wie ziet niet telkens
het gevaar, dat wij met onze vormen'
ook het wezen verliezen en er van den'
wezenlijken godsdienst maar weinig
overblijft
Bedenken wij toch dit, dat alle leven
zich uit in vormen van het groot heel
al, dat geestelijk leven alleen maar stand
houdt, als het vorm heeft gevonden en
daarin wordt onderhouden. Wat ieder
op elk oogenblik naar eigen goedvinden
doet, is maar een slag in de lucht, ge
doemd tot machteloosheid. In een tijd
van veel persoonlijke zwakheid, moet het
gemeenschappelijke ons steunen, moeten
wij putten uit den onzichtbare schat,
die in zichtbare vorm voor ons wordt
bewaard, waarvan de kerk de draagster
is, „uitdeelster van een menigvuldige
genade."
In een tijd als deze moeten wij onze
onderlinge samenkomsten onderhouden
ter verkrijging van volharding', lijdzaam
heid, geduld in nood."
HOLLANDS KLEINSTE
GEMEENTE.
De oude historie van Katwoude
zal bij dc voorgenomen fusie
van gemeenten een einde komen.
1000 Koeien en 234 inwoners.
Nog steeds is het dorpje Katwoude
nabij Monnikendam de kleinste ge
meente van Noord-Holland en bijna van
Nederland. Alleen in Gelderland en Zee
land bevinden zich nog kleinere zelf
standige gemeenten. Katwoude met z'n
twee wethouders en vier gewone raads
leden, met z'n duizend koeien en 234
inwoners zal niet lang meer op de lijst
der Nederlandsche gemeenten staan.
Het wordt vereenigd met Monnikendam,
waarmee het thans reeds den burger
vader Th. Heikens deelt, en nog een
paar minder belangrijke gemeenten.
Katwoude heeft geen groote rol ge
speeld in de geschiedenis van Noord-
Holland het bestond, maar deed niet
van zich spreken. Reeds in 1323 wordt
het toenmalige waterschap Cadwoudt
vermeld in een schenkingsakte van Jan
van Henegouwen, heer van Beaumont.
Sindsdien bleef het bestaan, niettegen
staande de overstroomingen, die het
wellicht nog sterker teisterden dan an
dere plaatsen in dit deèl van het Noor
derkwartier, dat zooveel van hooge
vloeden te lijden had. Het waterschap
kreeg weldra het karakter van een ge
meente en deze diende te worden be
stuurd. Daartoe vergaderden de oude
Cadwoudters zich eertijds in den zooge-
PROVINCIAAL NIEUWS.
VERSPILLINGEN BIJ HET
HOOGHEEMRAADSCHAP
Het Noordhollandsch Dagblad schrijft
DAT IS TE ERG.
Het is al weer verscheidene malen
voorgekomen, dat we meenden de aan
dacht te moeten vestigen op de manier,
waarop men bij het Hoogheemraadschap
Noorderkwartier denkt met het geld
van de ingelanden-belastingplichtigen
te moeten omspringen. We hebben de
luxe-begrootingen die deze weelderige
instelling kenmerken, uit elkaar gehaald
om den volke te laten zien, dat dit groo.
te waterschap waarbij meer dan half
Noordholland belang heeft, veel lijkt op
een ruif, waarvan het goed eten is, en
cm de hoofdingelanden aan te sporen
eens een hinderpaal te zetten tegen de
jacht op voordeeltjs, die schier perma
nent in deze instelling wordt gehouden.
We kunnen bekennen, dat de critiek
niets heeft gebaat. De geest in het be
stuurscollege van dit instituut is in de
loop der jaren zoo geworden, dat hij niet
meer vatbaar is voor wat het algemeen
belang eischt. Men heeft nauwelijks
meer besef van de taak waarvoor men
gesteld ismen stemt slechts voor
schenkt in de vergaderngen nauwelijks
meer aandacht aan de dngen, waarop
eenig toezicht wel noodzakelijk is
zooals bijv. de laatste begrooting. die
wel wat wonderlijke cijfers hier en ver
toont en drinkt de van room over
laden koffie, eet de smakelijke sandwi-
ches en incasseert de twaalf en een
halve gulden presentiegeld en de reis
penningen. Wezenlijke belangstelling
schijnt men slechts te hebben voor de
benoemingen van heemraden en dijk
graven, betrekkingen, waar geldelijke
voordeelen aan vast zitten. Over deze
bijzondere belangstelling en over df
passiviteit tegenover het dagelijks be
stuur in casu het college van dijk
graaf en heemraden hebben meer
ingewijden 'n eigen, niet bepaald vlei
ende meening. -We zullen voorloopig deze
mening maar onder ons houden, maar
het ergerlijke voorval dat in de jongste
vergadering van dijkgraaf, heemraden
en hoofdingelanden plaats vond en da;
een uitvloeisel is van de belangstelling
voor benoemingen en de passiviteit dei-
hoofdingelanden, wenschen we hier aan
de groote klok te hangen.
Dijkgraaf D. Kooiman is onlangs over
leden. Van de dooden niets dan goeds,
maar het was ruim een jaar geleden
reeds een onnoodigheid de van pensioe
nen en inkomsten ruim voorziene heer
Kooiman te benoemen tot dijkgraaf,
een betrekking, die blijkens het salaris
van 5150 per jaar, den vollen mensch
eischt.
Maar alsof het toen al niet mooi ge
noeg was geweest, heeft men thans een
nog sterker staaltje uitgehaald. Men
heeft als nummer een op de voordracht
voor dijkgraaf met bijna algemeene
stemmen geplaatst den heer H. K. Kos
ter uit Wieringèrwaard. De heer Kos
ter, die van zuivel veel verstand heeft,
maar van waterschapszaken het tame
lijk weinig schijnt te hebben, is directeur
van een zuivelfabriek, wethouder van
Wieringerwaard. voorzitter van het
F.N.Z. hetgeen f 1500 per jaar geeft
een vermogend man en eigenaar van
een zeer groot boerenbedrijf. Van cu
mulatie van inkomens gesproken. Maar
Jhet ergste is, dat de heer Koster 63 jaar hij een stijven arm opliep, is Korver er
is en dus over nog geen 2 jaar weer als goed afgekomen en kan zijn werk ver
dijkgraaf volgens wettelijke bepalin- volgen,
gen op de leeftijdsgrens moet aftre-
naamden Hoek-van-de-noord, een hoek
in den dijk. In 1566 kregen de burgers
daar echter een zoo hevig verschil van
meening over het bestuursbeleid, dat zij
elkaar in de haren vlogen en bloedig
verwondden, zooals dat in vaktermen
heet. Eenige inwoners van Cadwoudt
zouden volgens de overlevering ten ge
volge van dit debat het leven hebben
verloren. Dit werd aanleiding om aan
de overheid te vragen om een gemeente
raad. Het verzoek werd ingewilligd en
Cadwoudt kreeg tevens een zegel „voor
stellende een Cat, sittende op eenen
Boom."
Nu ligt het dorpje daar vredig aan den
groenen dijk, die de oude Gouwzee om
vat. De laatste dijkdoorbraak die van
1916 is reeds weer vergeten en de
bevolking der gemeente trekt rustig op
met haar koeien. Monnikendam en Vo-
lendam hebben zich tot vissehersplaat-
sen ontwikkeld, Katwoude is een boe-
rengemeente gebleven. Het dorpje lag
altijd buiten het rumoerig gebeuren en
feitelijk is dit nog zoo. Een glorietijd als
bijvoorbeeld Graft en De Rijp heeft de
plaats nooit gekend. De haringbuizen
en walvischschepen, die uit deze plaat
sen door de „Noeve sloot" langs Kat
woude naar zee vertrokken, lieten de
veeboeren onberoerd. Een geschiedenis,
zoo volkomen zonder hoogtepunten, kon
onmogelijk uitdrukking vinden in histo
rische gebouwen of dergelijke uitingen.
Iedere herinnering aan het lange verle
den van de plaats zal men in Katwou
de tevergeefs zoeken. Alleen het archief
een der oudste van het Noorderkwar
tier is er om te bewijzen, dat de
plaats reeds lang bestaat.
Dat deze merkwaardige gemeente een
der rijkste is van ons land lijkt vreemd,
maar is het toch niet. Andere dan de
hoogst noodzakelijke gemeentelijke uit
gaven heeft men hier nooit gedaan. Ei
;s pas een behoorlijke weg gekomen toen
het hoogheemraadschap Hollands Noor
derkwartier het waterschap overnam
Straatverlichting kent men er niet, wa
terleiding en electriciteit zijn er met
veel moeite ingeburgerd geraakt. Elec-
tricische stroom is er feitelijk op slink-
sche wijze binnen gesmokkeld. Dat ge
beurde zoo. De onderwijzer van de één-
mansschool, tevens secretaris van het
waterschap, had genoeg van petroleum
lampen en wenschte zestien jaar gele
den electriciteit. Het P.E.N. achtte de
aanlegkosten echter te hoog. Er moest
dus iets anders op worden, gevonden.
Het geviel, dat in dien tijd het gemaal-
tje moest worden gemoderniseerd. Dit
pompstation, ondergebracht in den romp
van den windmolen, die daar al bijna
sinds Leegwaters tijd stond, maar ten
slotte zijn wieken verloor, werd daarop
van een electromoter voorzien. Er kwam
een kabel, een transformator en alles
wat er bij hoort en gelijk kon toen het
dorp van stroom worden voorzien.
Maar ondanks al deze moderne vin
dingen, ondanks de drie telefoonaan
sluitingen, die het dorp rijk is, leeft
men hier nog juist als vroeger. Vreemde
praktijken zijn hier in toepassing ge
bracht om de vestiging van minder met
aarsche goederen bedeelden tegen te
gaan. Met man en macht heeft men
getracht de stichting van het jachtha-
ventje tegen te houden. De eigenaar
daarvan was echter ook een Noord
den.
Om heel duideüjk te zijn de betrek-
WIERINGERWAARD.
Gevolgen van duisternis. Mede door
king van dijkgraaf is een uitgezochte J de duisternis zijn hier deze week drie
betrekking voor een flinken jongen in- personen, n.1. J. P., J. de V. en Jb. de
genieur of meester in de rechten, die Gr., met de fiets te water gereden. Zij
thuis is in het waterschapsrecht en die kwamen er met een nat pak overigens
goed af.
OP HET DRIETAL
Melden we voor enkele dagen,
dat Ds. R. de Zeeuw, Doopsgezind
weer gepensionneerd moet worden enpredikant te Twisk, voorkwam
die de functie van dijkgraaf, waarvoor!op een drietal ter beroeping van
honderd gulden in de week staat, bij een predikant te Joure (Fr.), nu
zijn vele andere functies hij heeft'komt dezelfde voor op een twee-
niet te kennen gegeven daarvoor te zul-'lal in de Doopsgezinde Gemeente
len bedanken nog wel even en-pas-J van Sappemeer (Gr.)
in deze functie zich een toekomst kan
veroveren. Men geeft deze functie aan
iemand, die geen betrekking meer noo-
dig heeft, die geen deskundige is in wa
terschapszaken. die over twee jaar al
sant zal waarnemen.
Hier heeft men iemand volkomen on
verdiend even aan een pensioen
geholpen en aan een eerebaantje, dat
in twee jaar toch nog een slordige tien
duizend gulden zal geven.
En het allerernstigste is, dat dit al
les kennelijk bij afspraak is geschied.
Reeds bij de eerste vrije stemming,
waarbij officieel geen candidaten be
kend zijn, kreeg de heer H. K. Koster
reeds de overgroote meerderheid van
veertien van de achttien aanwezige
stemmen.
Zoo werpt men in dit college en in
deze instelling, waar nooit een eind komt
aan het geld, elkaar het balletje toe
en zoo besteedt men het geld van de
belastingbetalers uit stad en dorp.
En datterwijl men in de royaal ge
drukte begrooting voor 1941 achteraan
het staatje kan vinden van uitkeering
aan oude werklieden en weduwen van
werklieden, welke uitkeeringen variëe-
ren van vier tot acht gulden per week.
Eenige gulflens per week voor een
kromgewerkte werkman, die weer
wind trotseerde langs de dijken, hon
derd gulden in de week voor iemand,,
die er reeds warm in zit en die zijn be
kwaamheid nog bewijzen moet.
Het wordt tijd, dat aan dit gedoe een
einde wordt gemaakt, zonder genade
WIERINGERWAARD.
Aanrijding. Dinsdagavond werd
de
brievenbesteller Korver door een luxe
auto, waaraan ter rechterzijde een rij
wiel was gebonden, aangereden. K. reed
rechts van den weg. De rijksveldwach
ter, die 's avonds nogal veel op den weg
is, zag het ongeval gebeuren en heeft
den automobilist, den heer P., alhier
verbaliseert. Het scheen dat de auto
maar met één licht reed. Behalve dat
Hollander, die even koppig zijn zin wist
door te drijven als de gemeentenaren
hem trachtten tegen te werken. En wil
men weten hoe het komt, dat Katwou
de een der rijkste gemeenten is Bedenk
dan dat een rechtgeaard Katwouder al
tijd bij voorkeur op het gras loopt. Want
immers „op den weg slijt klompen
Thans treurt men hier algemeen om de
aanstaande vereeniging met Monniken
dam c.a., daar men zeer terecht vreest
in een andere dan de laagste belasting
klasse aangeslagen te zullen worden
GEMOEDELIJKHEID LANGS DE
SPOORLIJN.
Het gebeurde tusschen Zwolle en
Staphorst. Het voortsukkelende boemel
treintje had voor het eerst in Dedems-
vaart gestopt en vervolgde nu zijn boe
melgangetje in de richting Staphorst.
De voorste personenwagen was gereser
veerd voor een ploeg arbeiders, die. zoo
als later bleek, ergens vóór Staphorst
aan het werk moesten. De machinist
had dan ook opdracht gekregen „daar
ergens" te stoppen. Maar waar JDe
goede man wist in dit vlakke land, waar
elk hekje op het andere lijkt, blijkbaar
evenmin weg als de arbeiders die er
hun tijd productief moesten maken.
Goede raad was duur, maar gelukkig
wandelde er een wegwerker langs den
trein. De remmen knarsten en steunend
en piepend kwam de lange trein tot
stilstand.
Moet ik hier wezen informeerde
de machinist uit zijn machine leunend,
alsof hij een gemoedelijk buurpraatje
Enkh. C/t
SINTERKLAAS EN
DE DISTRIBUTIE
Naar „dc Zaanlander" ver
noemt, ligt het in het voornemen
van de desbetreffende autoritei
ten, den banketbakkers voor dc
Sinti:/rklaasdagen meer armslag
te geven, in zooverre, dat verschil
lende artikelen voor eenigen tijd
van de distributiemaatregelen zul
len worden vrijgesteld.
WETHOUDERSBENOEMING
IN CASTRICUM.
Raadsbesluit niet vernietigd
De gemeenteraad van Castri-
cum heeft in zijn enkele weken
geleden gehouden vergadering tot
tijdelijk wethouder benoemd den
heer Spaansen. De burgemeester
heeft daartegen bezwaar ge
maakt, omdat hij den heer Spaan
sen ongeschikt acht en tiavens
deelde hij de raadsvergadering
mede, dat hij tegen den heer
Spaansen een aanklacht wegens
bcleediging had ingediend en dat
hij het raadsbesluit van die be
noeming tot wethouder aan den
Secretaris-Generaal van Binnen-
landsche Zaken voor vernietiging
zal voordragen.
Naar men verneemt, heeft de
Secretaris-Generaal geen aanlei
ding gevonden het raadsbesluit te
vernietigen. De heer Spaansen is
dus wethouder.
EEN „BRANDKAST" ONDER
EEN BLOEMPERK.
Het is in Heiloo gebeurd. Daar
woont een oude man, een zonder
ling, die overal bang voor is, die
niet en niemand vertrouwt, die
elke officieele instantie met een
schuin oog gadeslaat.
wilde beginnen.
„Nee, doar ginds bie dat witte bord"
wees de gids.
„Mooi, dan gaan we maar weer," en
krakend en knarsend kwam er weer
beweging in de lange rij wagens. Een
100 meter verder weer de remmen erop,
de deuren van de voorste wagon gingen
open en de ploeg arbeiders trok het land
in, terwijl de locomotief als afscheids
groet een gillend fluissignaal deed hoo-
ren, om een paar minuten later in het
station Staphorst weer tot staan te ko
men.
Nu is het station van dit karakteris
tieke boerendorp niet meer bevolkt. Men
kan er geen kaarjtes koopen, er is geen
ambtenaar meer, die, bij het verlaten
van het perron, het kaartje controleert.
De taak van het kaartjes ver koopen en
controleeren is opgedragen aan den
treinconducteur, die bij een lange
trein wel eens moeite heeft dit alles bij
te houden.
Zoo kon het dan ook gebeuren, dat
de conducteur in Staphorst in een dei-
achterste wagens zat, terwijl vóór ee
nige reizigers instapten.
„Hebben jullie allemaal kaartjes
klonk het plotseling van achteraf af.
„Jabrulde het troepje nieuwe
Lreingasten.
„D'r in dan maar schreeuwde de
man met de zwarte *pet, een zwaai naar
den machinist en weer begon de trein
zijn sukkelgang.
We zijn er de laatste maanden toch
wel wat gemoedelijker op geworden.
(Prov. Overijselsche Crt.)