32e JAARGANG
DINSDAG 11 FEBRUARI 1941
No. 17
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WfERINGEN EN OMSTREKEN
GEBROKEN TROTS
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.25.
OVER zgn. „VRIJE"
VOEDERMIDDELEN.
Het zal ongeveer een maand geleden zijn,
dat een veehouder zich bij ons vervoegde,
met de mededeeling dat hem „vrij meel"
werd aangeboden waarvan gegarandeerd
werd het 15% eiwit en 40% zetmeelachtige
stoffen zou bevatten. De prijs hiervan be
droeg f 10 per 100 Kg. Volgens de leverancier
bestond dit „vrije meel" uit gemalen bieten
zaad. Nadat hiervan een monster was opge
zonden aan het Rijkslandbouwproefstation,
ontvingen wij het volgende analyserapport
eiwitachtige stoffen 13.9% vert. eiwitach
tige stoffen 8.1% werkelijk eiwit 12.1%
vert. werk. eiwit 6.3% vetachtige stoffen 2.2%;
vocht 14.4% ruwe celstof 24.5% zetmeel
achtige stoffen 29.6% aschbestanddeelen
15.4%.
Aan de garantie van 15% eiwit was dus niet
voldaan, ook niet al werd het totaal eiwit
bedoeld. Het opgeven van het totaal eiwit,
hetgeen dikwijls gebeurt werkt altijd wat
misleidend, omdat het voor de veehouders
van meer beteekenis is het verteerbaar eiwit
te kennen. Voor de dieren toch is enkel het
verteerbare deel van het eiwit nuttig. Aan de
garantie van 40% zetmeelachtige stoffen is
volgens het analyseverslag in het geheel niet
voldaan. Dit bedroeg slechts 29.6%. Bovendien
bestond volgens het microscopisch onderzoek
dit „vrije meel" niet uit gemalen bietenzaad
zooals was opgegeven, maar uit gemalen bie-
tenzaadstroo.
Om de zetmeelwaarde uit de analyse te
kunnen berekenen, hebben wij met uitzonde
ring van het eiwit (waarvan de verteerbaar
heid was bepaald), gebruik gemaakt van de
zelfde verteringscoeficiënten als bij haver-
stroo worden gebruikt. Wij deden dit omdat
het ruwvezelgehalte hiermede overeenkomt.
Voor het waardecijfer namen wij bij deze be
rekening 43 aan. hetgeen ook bij haverstroo
gebruikt wordt. Bij de berekening van de zet
meelwaarde van het volgende gehalte
droge vert.ruw vert. werk zetmeel-
stof eiwit eiwit waarde
85.6 8.1 6.3 14.88
Wanneer men voor het gemengde krachtvoer
voor rundvee f 11.50 per 100 Kg. betaalt, dan
zou het gemalen bietenstroo in vergelijking
hiervan f 3.46 per 100 Kg. mogen kosten. De
prijs van f 10 per 100 Kg. is dus wel zeer
hoog, vooral wanneer men bedenkt, dat het
dan met krachtvoer wordt vergeleken, terwijl
het uit gemalen stroo bestaat. Wel is het door
het hooge eiwitgehalte een goede stroosoort.
Tenslotte willen wij er nog de aandacht
cp vestigen dat een aschbestanddeelen ge
halte van 15.4% wel zeer hoog is. Hoewel wij
er geen zekerheid van hebben, dat dit ook
hier het geval is, wijst in het algemeen een
abnormaal hoog gehalte aan aschbestanddee
len op verontreiniging met zand, stof enz.
In de nazomer van 1940 kregen wij vragen
ove een zgn. „vrij mineraalmengsel." Dit
mengsel werd toen verkocht voor f 24 per
100 Kg. Volgens het onderzoek bestond het
uit plantaardige stoffen, zooals gemalen zee
wier,gemalen eikels, gemalen kastanjes, ge
malen zoethoutwortels, gemalen fenegriek, en
verder houtskool en als mineralen magnesi
umsulfaat, krijt, ijzersulfaat, en sporen ko
persulfaat.
De samenstelling hiervan wisselt weieens,
ook is er reeds gemalen bielenzaadstroo in
UITGEVER:
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telefoon Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels f 0.50
Iedere regel meer f 0.10
aangetroffen.
Het eiwitgehalte van 6 a 7 het mineralen
gehalte 22%. Het zal dus wel in hoofdzaak
zijn als mineraalmengsel. Om er evenwel
meer van te kunnen voeren, mengt men er
producten (bijv. de kastanjes) door, waarvan
de waarde gering is. Dit alsmede de hooge
prijs per 100 Kg. brengt met zich, dat het
voordeel wel zeer eenzijdig bij de fabrikant of
wederverkoopers zal zijn.
Het Noordhollandsch Veevoederbureau
Landbouwhuis Alkmaar.
VAN LAARZEN EN
LAKSCHOENTJES.
Het verhaal dat u hier te lezen krijgt, heef)
zich dezer dagen of laat mij liever zeggen
dezer nachten afgespeeld in de stad, di;
zich „de vierde des lands" beter bekend als
Utrecht, noemt en dat wel op het kruispunt
van twee straten, waarvan de eene ongeveer
Oost-West, de andere bijna pal Noord-Zuid
loopt. Voegen wij er nog aan toe, dat de Oost-
West loopende straat als vrij wat deftiger
gelat dan de Noord-Zuid gerichte dwarsstraat
en het dëcor is vrij" wel gegeven immers, in
donker zijn alle huizen grauw
En nu de historie van de vier schoenen.
Twee ervan sloten die bewuste avond om de
voeten van den wegwerker Tinus, wiens eigen
dom ze trouwens waren. Echte werkschoenen
waren het, niet ongelijk aan soldatenkistjes
turftrappers heeten ze ook wel in de wande
ling. Op die kistjes bracht Tinus een avond
bezoek bij de vroegere buren, die nu 'n kwar
tier verderop woonden. Pas vijf minuten voor
middernacht schrok hij uit het kaarten op bij
n vraag van den gastheer „Zeg Tinus
wordt 't geen tijd voor jou om naar huis te
gaan Niet dat we je willen wegjaren, maar
kijk 'es op de klok 't slaat zóó twaalf uur
Tinus sprong op.
„Je kan hier ook blijven tot vier uur, maar
dan gaan wij toch naar bed," vulde de gewe
zen buurvrouw aan.
„Nee, ik gaan al," antwoordde Tinus. „want
anders maakt Merie d'r eigen zóó van streek,
dat ze geen oog dicht doet. Ik zal wel hard
hollen."
„Trek je laarzen uit en draag ze in je hand,"
adviseerde „buurman", gedachtig aan Tinus
daverende stappen, „dan hooren ze je niet
want je komt vast over tijd thuis. Je kan 't
gerust doen buiten is 't droog, en je hebt
tóch immers van die dikke wollen sokken
aan Vooruit, niemand ziet je, 't is hartstik
ke donker op straat"
Tinus volgt die raad op en stevent dan in
volle vaart op kousevoeten naar zijn woning.
Op straat is geen hand voor oogen te zien.
Hier ergens moet het kruispunt zijn. En juist
bij de laatste slag van twaalven gebeurt het
„keihard" botst onze vriend tegen 'n donkere
gestalte op.
„Politie 1" is Tinus eerst angstgedachte, en
hij zet 't op een hollen. Pas na 'n minuut
lcomt hij tot de ontdekking, dat hij niet lan
ger z'n turftrappers vasthoudt. Teruggekeerd
naar de plek des onheils struikelt hij' ergens
over. Goddank z'n schoenen. Met een ver
licht hart keert Tinus weer om. 't Lijkt zelfs
wel of ook 't schoeisel in zijn hand lichter
is geworden.
Robbie keert terug van 'n feestavond bij
vrienden. „Jammer, dat er geen taxi is," zucht
hij. Want o, die ellendige, knellende lakschoe
nen. En opeens flitst er 'n kloek idee op in
zijn lichtelijk beneveld brein „Trek ze uit
en loop op je zijden sokken naar huis zegt
dat idee en hij volgt de raad op. Een minuut
later slaat het op de torenklok twaalf uur
„Allemachtigbromt Robby en wil nog
wat zeggen. Maar op eens is er iets waar hij
krachtig tegen op botst. Door de schok vallen
hem de schoenen uit de handen en even
heeft Robby, leunend tegen 'n hekje, tijd
noodig, om weer wat op z'n verhaal te ko
men. Dan, alle duisternis verwenschend, bukt
hij zich en vervolgt mopperend zijn thuisreis.
Vreemd, 't is net of z'n lakschoentjes kilo's
zwaarder zijn geworden.
De volgende ochtend als Tinus naar z'n
werk wil moet hij drie keer z'n oogen uitwrij
ven, eer hij ze gelooven kan. Het lijkt wel of
er tooverij in 't spel is van wie zijn die klei
ne blinkende schoentjes Affijn, maar niks
an Merie zeggen die slaapt nog. En opeens,
met 'n glimlach, denkt Tinus aan z'n huis
vriend, den schoenmaker, die laatst nog 'n
paar goede „kistjes" voor hem had. Als-ie
eens ruilen wilde.
En zoo komt Tinus die morgen 'n kwartier
te laat op het werk, maar met betere turf
trappers, dan die hij gisteren aan had
Robby wordt laat wakker, met 'n gloeiende
buil op zijn voorhoofd. Wat die twee werk
manslaarzen onder z'n bed te beteekenen
hebben, is hem 'n raadsel. En hoe z'n lak
schoentjes zoo maar spoorloos verdwenen
kunnen zijn
De turftrappers gaan als cadeau weg aan
Marie, de werkster Tinus, haar man, is weg
werker, en kan nog best een paar oude schoe
nen gebruiken. Het zijn z'n eigen oude „kist
jes."
Maar de lakschoentjes van Robby komen
niet terug Die krijgt Henk, het neefje van
den schoenmaker als luxueus geschenk drie
dagen later op z'n verjaardag. Wien de schoen
past.
Welnu, Henk heeft een kleine maat en hem
knellen ze niet
FEUILLETON.
ROMAN VAN DE BEKENDE
AMER1KAANSCHE SCHRIJFSTER
VIOLET CARR.
14.)
„Je hebt niets goed te maken. Lore. Ik al
leen ben de schuldige, omdat ik vermetel ge
noeg was om jouw gouden jeugd aan mij te
ketenen. Het is echter mijn troost, dat het
nog niet te laat is en dat je er niets bij ver
loren hebt, dat je door mijn toedoen niet met
Frits Rohrbecck getrouwd bent. Het ware,
groote geluk zal ook voor jou wel komen.
Want wie heeft daar meer recht op dan jij
Ze keek hem aan, hoorde zijn rustige zake
lijke stem en moest vechten tegen het opko
mende gevoel van flauw vallen.
Frank had haar met opzet verkeerd ver
staan. Hij wilde niets meer van haar weten.
Hij drukte een kus op haar handen en wensch
te haar wel te rusten.
„In Villa Frederika zal ik je vertellen, hoe
ik me de toekomst indenk. Ik weet zeker, dat
je met de oplossing ervan tevreden zult zijn."
Hij liep naar de deur, daar zei hij vader
lijk:
Ga nu naar bed kindje, het is heusch al
laat."
Met angstig groote oogen keek Lore naar
de deur, waarachter haar de groote, elegante
figuur van haar man verdwenen was.
„Hij wil niets meer van me weten, hij vindt
het best, zooals het nu is en lk heb
hem lief
Eindelijk, eindelijk werd het haar dui
delijk, waardoor haar hart zoo'n pijn deed
als zij aan de scheiding tusschen Frank en
haar dacht.
Zij had hem lief
GAS
door Havanha.
De geschiedenis, die ik mijn lezers hieron
der ga vertellen, is waar gebeurd en werd
mij medegedeeld door een van de officieren,
die de leiding heeft gehad bij de gevechten
op de Grebbeberg. Bij alle ellende, die een
oorlog meebrengt, eou men haast denken,
dat er voor iets vroolijks in de loopgraaf geen
plaats is. Dat er ondanks alle geweld van
bommen en granaten toch nog gelachen werd.
is te danken aan het volgende voorval.
Het was Pinkstermaandag. De strijd op de
Grebbeberg kwam in zijn einstadium. De
troepen van den tegenstander oefenden al
meer en meer druk uit op de Nederlandsche
Unies en onze jongens, die reeds 4 dagen
harde strijd achter de rug hadden, voelden
dat het einde van de Grebbelinie nabij was.
Ei heerschte in de gebeukte loopgraven en
kazematten dan ook een gedrukte en vaak
zenuwachtige stemming. Het geraas van de
strijd had velen nerveus gemaakt.
Zoo was de toestand ook bij de stukken van
de mitrailleur-compagnie van het He Batal
NEGENDE HOOFDSTUK.
„En hoe bevalt je de villa Ik zou hem je
zoo graag willen schenken, ik weet dat je
zoo veel van oude tuinen houdt. Hier zul je,
vooral in den zomer, heerlijk tot rust kunnen
komen."
Zij zaten in de auto, die hen naar villa
Frederika brengen zou.
Lore keek haar man verschrikt aan, toen
hief zij afwerend haar hand op.
„Neen Frank, dat neem ik niet aan, maak
mij nu nog niet meer beschaamd
Lore zei het met een tamelijk vaste stem,
desondanks kon zij zich nauwelijks goedhou-
den.
Stil keek hij haar van ter zijde aan en zei
niets meer tot de auto de breede lindenlaan
naar de villa opreed.
Verheugd keek Lore om zich heen, toen zij
aan de zijde van Frank de groote middentrap
opliep.
In de aangenaam verwarmde hall nam hij
haar hoed en mantel in ontvangst, hing zijn
overkleeren aan de kapstok en liep dan naar
een van de kamers waarvan de deuren wijd
open stonden.
Lore dacht„Dit is allemaal van Frank.
Hoe rijk moet hij wel zijn! En zoo gul Maar
ik zal deze prachtige, oude villa nooit aanne
men, dat zou te veel zijn. Maar
Zij werd opeens erg bleek.
Hij bemerkte het niet, sprak met de oude
grijze dienaar en gaf verschillende orders.
Een inwendige stem fluisterde tegen Lore
„De afkoop Frank Daalman biedt zijn
vrouw een afkoopsom aan, want dat wil na
tuurlijk dit rijke geschenk beteekenen."
Frank wendde zich nu tot haar.
„Ben je moe van de reis, Lore Rust dan
eerst maar een beetje uit. Kom, dan zal ik je
naar je kamers brengen. Dat is heel prettig,
want dan kan ik nog eerst even alleen rond
kijken om te zien of alles in orde is, eer ik
je door de villa leid. Ik kan wel is waar vol-
I komen op de bedienden hier buiten vertrou
wen, maar het is toch beter, dat ik even de
rondte doe."
Hij bood haar zijn arm.
Boven was een heele rij lichte en gezellige
ingerichte kamers. Hier was alles wat antiek
was, verbannen en de kamers waren in mo
dernen stijl ingericht.
„En Lore, is het naar je zin Ik heb deze
kamers voor jouw persoonlijk gebruik bestemd
j en was bang, dat je de oude inrichting niet
mooi genoeg zoudt vinden. Maar ik heb niets
verkocht, er zijn kamers genoeg waar alles
ondergebacht kon worden."
Onverschillig, voornaam, vriendelijk praat
te hij.
Zij wist niet, dat zijn oogen met brandend
verlangen op de mooie lijnen van haar lelie
blanken hals rustten.
Zacht zei ze
„Ik vind het hier heerlijk en zou graag een
paar dagen willen blijven."
„Natuurlijk. Net zooals je wenscht, Lore. Ik
kan wel een dag of drie vrijmaken," zei hij
vriendelijk.
En weer klonk de innerlijke stem„Hoe
kan ik zoo rustig tegen hem praten Nadat
hy bewezen heeft, dat ik niets voor hem be
teeken
Maar zij moest zichzelf bekennen, dat
Frank haar met gelijke munt betaalde.
„Zoo, ga een half uurtje rusten, Lore, dan
ben je weer heelemaal frisch."
Buiten gekomen drukte hij zijn handen te
gen de slapen.
„Het zwaarste komt nu nog de scheiding
Of zij het zal aannemen
Lore lag met groote, brandende oogen op
de divan.
„Ik houd van hem Wat moet ik doen, om
bij hem te kunnen blijven
Dat was alles, wat zij kon bedenken. Alleen
deze vraag bleef haar in de gedachten, tot
zij zware hoofdpijn had.
jon, die een opstelling hadden bij het kerfhof
van Rhenen. De meeste schutters waren aan
het einde van hun krachten, maar toch hiel
den de jongens vol, zoodat het den vijand
niet mogelijk geweest was, in de sector, die
door deze mitrailleurs verdedigd werd, door
te dringen. Een vaandrig had in de loopgraaf
de leiding en hoewel nog jong, hij wist zich
uitstekend te beheerschen en hij was een
flinke steun voor zijn soldaten. Een aanval
van de tegenstanders was met zwaar vuur
afgeslagen en vermoeid lagen de bedienings
manschappen bij hun stukken. Zorgelijk keek
de vaandrig over het maaiveld hij begreep
dat de tegenstand spoedig gestaakt zou moe
ten worden.
Op dat moment kwam de rijwielordonnans
Van D. per fiets van de Bataljons-commando
post met een bericht voor den commandant
Van de mitrailleurcompagnie. De ordonnans
liet zich in de loopgraaf glijden en vroeg aan
den vaandrig, waar hy den commandant zou
kunnen vinden. De vaandrig wendde zich tot
den ordonnans en deelde hem mede, dat hij
door een verbindingsloopgraaf in de comman-
depost van den commandant kon komen.
Tijdens dit gesprek verbleekte de vaandrig
eensklaps onder een korst van vuil, die vier
dagen strijd op zijn gezicht gelegd hadden.
De vaandrig snoof de lucht eens op. Wat
rook hij Nogmaals stak hij zijn neus in de
wind. Een prikkelende geur dreef door de
loopgraaf. Dat was gas De vaandrig liet den
ordonnans in de steek en zijn stem bulderde
door de loopgraaf„Gas Gasmaskers op
zetten." De soldaten sprongen op en rukten
de gasmaskers uit de foudralen. De stemming
werd er niet beter op. Het was allemaal al
zoo zwaar en moeilijk en dat benauwde gas
masker op het gezicht maakte alles nog veel
erger. Een soldaat was zelfs zijn geheele gas
masker kwijt. Jammerend zocht hij in de
loopgraaf, onderwijl roepend wat er toch van
van zijn vrouw en kinderen terecht moest
komen. Steeds hing die zware prikkelende
geur nog in de loopgraaf.
De ordonnans van D. had intusschen de
commandopost van den commandant gevon
den en keerde haastig door de loopgraaf te-
tug om zoo gauw mogelyk tijdens deze vuur-
pauze naar zijn „basis" terug te keeren. Vol
verwondering keek hij rond, toen hij vaan
drig plus bedieningsmanschappen daar met
de gasmaskers op zag zitten en er een jam
merende soldaat rondliep, zoekend naar zijn
verloren gasmaskerzak. De ordonnans merk
te niets van gas.
„Zeg," schreeuwde hij, „wat halen jullie
nu voor onzin uit, er is hier geen greintje gas
te bespeuren."
De vaandrig keerde zich om en lichtte voor
zichtig het masker op. Hij kon rustig adem
halen er was inderdaad geen gas. De vaan
drig rukte het geheele masker af en toen
toen trof hem opnieuw die zoete, prikkelende
geur. Als dit geen gas was, wat moest het
dan zijn
Plotseling ging hem een licht op. Hij liep
naar den ordonnans en toen trof hem die
rare geur in volle sterkte. De ordonnans
geurde geweldig naar.. parfum.
„Kerel", vroeg de vaandrig, „je stinkt uren
in de wind, wat heb je toch op je hoofd zit
ten
„O", zei de ordonnans, „dat kan ik U gauw
vertellen. Vanmorgen liep ik in Rhenen, waar
een heele kapperswinkel in elkaar geschoten
was. Uit de etalage was een flesehje parfum
De dagen kwamen en" gingen. De eene ge
lijk aan de andere. Als een sprookje, zooj
mooi en vol vrede.
Vrede En toch geen geluk Daarom was
ook vrede bedrog Elk der beide menschen
plaagde zichzelf met zijn verlangen.
Eens op een avond een zware sneeuw
storm gierde om de oude muren zaten zij
in de gemoedelijke huiskamer. Frank keek
Lore aan en zei„Lore, ik zou graag wat met
je willen bespreken. Iets gewichtigs, iets ern
stigs. Zou je naar me willen luisteren
Zy keek hem in zijn donkere oogen, die
groot en doordringend in de hare keken. Zij
dwong zichzelf te vragen
„Wat is er dan, Frank
Hij leunde een beetje achterover, zonder
daarbij de stramme houding prijs te geven en
oegon
„Wij moeten ons laten scheiden, Lore. Het
is een groote zonde die ik begaan heb, toen
ik je aan mij bond. Je zult vrij zijn. Neem als
aandenken aan mij, deze villa. Ik smeek je
er om. Verder zou ik graag voor je verdere
ontwikkeling willen zorgdragen. Ik ben over
tuigd, dat jij de wereld iets groots, moois te
geven hebt.
Een huwelijk moet volkomen worden weg
gecijferd bij een gave zooals jij er een hebt
meegekregen. Ik doe je echter het volgende
voorstel. De officieele scheiding zullen wij
voorloopig nog niet aanvragen. Het ik be
doel op deze wijze ben je beter beschermd
tegen verschillende moeilijkheden, die zich
kunnen voordoen. Men zal de vrouw van
Frank Daalman niet te na durven komen. Als
jij er ook waarde aan hecht, zal alles dus zoo
blijven tot je opleiding voltooid is. Langer dan
een jaar zal dat niet duren. w7ant je spel is
nu al zoo bijzonder. Ik zal je nu en dan een
bezoek komen brengen, om tegenover de bui
tenwereld de schijn te bewaren. Hier kan men
dan gelooven, dat je op een gezondheidsreis
bent. Wat denk je van mijn voorstel, Lore
Er ging een rilling door het slanke lichaam
van de jonge vrouw. Lore had de oogen ge
sloten, dat was de eenige manier om de tra
nen te verbergen, die heet, smartelijk en on
zegbaar bitter in haar oogen brandden.
„Ik kan me er heel goed mee vereenigen.
op de straat geslagen en dat heb ik heele
maal op 't haar gedaan, dat ruikt lekker."
De prikkelenden geur was gevonden. Het
was een heel flesehje zware parfum op het
hoofd van den ordonnans.
„En toen", zei de officier, die mij deze wa
re geschiedenis vertelde, „hebben we in alle
ellende toch nog even schik gehad."
Nwsbl. v. Elb. en Omstr.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
MET EEN VARKEN IN BED.
Dc ambtenaren van den Crisis Con
troledienst zullen wel vaker voor on
gewone en komische dingen komen
te staan bij hun speurtochten naar
overtreders der voorschriften. Maar
dat ze een zieke samen met een half
varken in bed aantreffen, zal toch
wel een niet alledaags geval zijn, al
dus de „Grondwet."
Het gebeurde dezer dagen in een
dorpje in de omgeving van Roer
mond, nabij de grens. De ambtenaren
waren speciaal op zoek naar fraudu
leus geslacht vee. Zij stapten een par
ticuliere woning binnen en informeer
den naar den baas. Die was er niet,
kregen ze te hooren. En de vrouw
dan Die was ziek.
Maar de ambtenaren zijn niet licht-
geloovig en wilden toch het huis eens
doorsnuffelen. Dat gebeurde en zoo
kwamen ze zelfs in de ziekenkamer,
waar de „zieke" onder de dekens lag.
Het kwam zoover, dat ze het bed
verliet. Stomverbaasd zagen de amb
tenaren, dat in het bed een.... half
varken lag, dat in alle stilte „ge
keeld" was.
Hevig kleurend en stotterend legde
de „ingebeelde zieke" een verklaring
af. Een proces-verbaal volgde en na
tuurlijk ook inbeslagneming van het
varken.
BOTER VERKRIJGBAAR
OP BON .,03"
BONNUMMER GEWIJZIGD.
De £ecrctaris-Generaal van het Dep.
van Landbouw en Visscherij maakt
met betrekking tot de distributie
van boter, margarine en vet bekend,
dat gedurende de week van 10 t.m. 16
Febr. a.s. NIET zooals is gepubli
ceerd bon 02, doch bon 03 van de nieu
we boter- en vetkaart recht geeft op
het koopen van 250 gram boter of mar
garine dan wel 200 gram vet.
De aandacht wordt er op gevestigd,
dat bon 02 niet vernietigd mag worden
KWAADAARDIGE GRIEP TE
OLDEBROEK.
Iluis aan huis heerscht ook te Olde-
broek de griep- Enkele scholen zijn
al gesloten. De ziekte schijnt daar ech
ter een kwaadaardiger karakter te
hebben dan elders. Over de periode
van 1 Jan. tot heden zijn eenige tien
tallen sterfgevallen meer aangege
ven, dan over hetzelfde tijdvak van
het vorige jaar.
Frank. Ik dank je, dat je het juiste woord
hebt gevonden om dit onnatuurlijke huwelijk
te beëindigen. Maar je geschenk, de afkoop
som, die het is, neem ik niet van je aan. Mijn
opleiding? Ja, als je daarvoor wilt zorgen!
Het zou de laatste grootmoedige daad van je
zijn, die ik je hopelijk later zal kunnen ver
gelden. Ik bedoel dat ik je het geld zal
terugbetalen. Verder dank ik je, dat je tegen
over de wereld alles voorloopig bij het oude
v.'ilt laten. Mijn vader zou het nooit goedvin
den, dat ik in het openbaar optreedt, en
het is voor mij toch het beste
Had zij heusch op die rustige manier ge
sproken Maar haar stem had anders in haar
ooren geklonken, vreemd, koud, als gebroken.
„Dus je wilt de villa niet hebben Nu, zoo
als je wilt. Dan zullen wij het voorloopig bij
deze eene zaak laten. Misschien verander je
later nog van inzicht. Ik zal je maandelijks
een cheque sturen want natuurhjk zul je al
de luxe om jc heen hebben, die je bij mij
gewend bent. Lore."
„Neen Voor mij is een eenvoudige kamer
meer als genoeg."
„Neen Je zult daar wonen, waar mijn
vrouw hoort."
Lore zweeg. De rustige, koude mannenstem
duldde geen tegenspraak.
„En als je je vergist Als ik geen
groote kunstenares wordt
Hij lachte.
„Dat ben je nu reeds, mijn kleine, mooie
Lore."
Hij stond op.
„Ik ga morgenochtend weer naar de stad
terug. Blijf jij nog een paar dagen hier. Me
vrouw Keiler kan de voorbereidingen voor het
Kerstfeest best alleen treffen. Waarom zul je
er jezelf mee bemoeien En op het groote
feest, op eerste Kerstdag zijn wij op Lorin
gen terug. Dus
Een kreet om hulp drong zich naar haar
lippen.
(Wordt vervolgd.)