32e JAARGANG DINSDAG 11 FEBRUARI 1941 No. 17 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WfERINGEN EN OMSTREKEN GEBROKEN TROTS WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.25. OVER zgn. „VRIJE" VOEDERMIDDELEN. Het zal ongeveer een maand geleden zijn, dat een veehouder zich bij ons vervoegde, met de mededeeling dat hem „vrij meel" werd aangeboden waarvan gegarandeerd werd het 15% eiwit en 40% zetmeelachtige stoffen zou bevatten. De prijs hiervan be droeg f 10 per 100 Kg. Volgens de leverancier bestond dit „vrije meel" uit gemalen bieten zaad. Nadat hiervan een monster was opge zonden aan het Rijkslandbouwproefstation, ontvingen wij het volgende analyserapport eiwitachtige stoffen 13.9% vert. eiwitach tige stoffen 8.1% werkelijk eiwit 12.1% vert. werk. eiwit 6.3% vetachtige stoffen 2.2%; vocht 14.4% ruwe celstof 24.5% zetmeel achtige stoffen 29.6% aschbestanddeelen 15.4%. Aan de garantie van 15% eiwit was dus niet voldaan, ook niet al werd het totaal eiwit bedoeld. Het opgeven van het totaal eiwit, hetgeen dikwijls gebeurt werkt altijd wat misleidend, omdat het voor de veehouders van meer beteekenis is het verteerbaar eiwit te kennen. Voor de dieren toch is enkel het verteerbare deel van het eiwit nuttig. Aan de garantie van 40% zetmeelachtige stoffen is volgens het analyseverslag in het geheel niet voldaan. Dit bedroeg slechts 29.6%. Bovendien bestond volgens het microscopisch onderzoek dit „vrije meel" niet uit gemalen bietenzaad zooals was opgegeven, maar uit gemalen bie- tenzaadstroo. Om de zetmeelwaarde uit de analyse te kunnen berekenen, hebben wij met uitzonde ring van het eiwit (waarvan de verteerbaar heid was bepaald), gebruik gemaakt van de zelfde verteringscoeficiënten als bij haver- stroo worden gebruikt. Wij deden dit omdat het ruwvezelgehalte hiermede overeenkomt. Voor het waardecijfer namen wij bij deze be rekening 43 aan. hetgeen ook bij haverstroo gebruikt wordt. Bij de berekening van de zet meelwaarde van het volgende gehalte droge vert.ruw vert. werk zetmeel- stof eiwit eiwit waarde 85.6 8.1 6.3 14.88 Wanneer men voor het gemengde krachtvoer voor rundvee f 11.50 per 100 Kg. betaalt, dan zou het gemalen bietenstroo in vergelijking hiervan f 3.46 per 100 Kg. mogen kosten. De prijs van f 10 per 100 Kg. is dus wel zeer hoog, vooral wanneer men bedenkt, dat het dan met krachtvoer wordt vergeleken, terwijl het uit gemalen stroo bestaat. Wel is het door het hooge eiwitgehalte een goede stroosoort. Tenslotte willen wij er nog de aandacht cp vestigen dat een aschbestanddeelen ge halte van 15.4% wel zeer hoog is. Hoewel wij er geen zekerheid van hebben, dat dit ook hier het geval is, wijst in het algemeen een abnormaal hoog gehalte aan aschbestanddee len op verontreiniging met zand, stof enz. In de nazomer van 1940 kregen wij vragen ove een zgn. „vrij mineraalmengsel." Dit mengsel werd toen verkocht voor f 24 per 100 Kg. Volgens het onderzoek bestond het uit plantaardige stoffen, zooals gemalen zee wier,gemalen eikels, gemalen kastanjes, ge malen zoethoutwortels, gemalen fenegriek, en verder houtskool en als mineralen magnesi umsulfaat, krijt, ijzersulfaat, en sporen ko persulfaat. De samenstelling hiervan wisselt weieens, ook is er reeds gemalen bielenzaadstroo in UITGEVER: CORN. J. BOSKER WIERINGEN. BUREAU Hippolytushoef Wieringen Telefoon Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëN Van 1 5 regels f 0.50 Iedere regel meer f 0.10 aangetroffen. Het eiwitgehalte van 6 a 7 het mineralen gehalte 22%. Het zal dus wel in hoofdzaak zijn als mineraalmengsel. Om er evenwel meer van te kunnen voeren, mengt men er producten (bijv. de kastanjes) door, waarvan de waarde gering is. Dit alsmede de hooge prijs per 100 Kg. brengt met zich, dat het voordeel wel zeer eenzijdig bij de fabrikant of wederverkoopers zal zijn. Het Noordhollandsch Veevoederbureau Landbouwhuis Alkmaar. VAN LAARZEN EN LAKSCHOENTJES. Het verhaal dat u hier te lezen krijgt, heef) zich dezer dagen of laat mij liever zeggen dezer nachten afgespeeld in de stad, di; zich „de vierde des lands" beter bekend als Utrecht, noemt en dat wel op het kruispunt van twee straten, waarvan de eene ongeveer Oost-West, de andere bijna pal Noord-Zuid loopt. Voegen wij er nog aan toe, dat de Oost- West loopende straat als vrij wat deftiger gelat dan de Noord-Zuid gerichte dwarsstraat en het dëcor is vrij" wel gegeven immers, in donker zijn alle huizen grauw En nu de historie van de vier schoenen. Twee ervan sloten die bewuste avond om de voeten van den wegwerker Tinus, wiens eigen dom ze trouwens waren. Echte werkschoenen waren het, niet ongelijk aan soldatenkistjes turftrappers heeten ze ook wel in de wande ling. Op die kistjes bracht Tinus een avond bezoek bij de vroegere buren, die nu 'n kwar tier verderop woonden. Pas vijf minuten voor middernacht schrok hij uit het kaarten op bij n vraag van den gastheer „Zeg Tinus wordt 't geen tijd voor jou om naar huis te gaan Niet dat we je willen wegjaren, maar kijk 'es op de klok 't slaat zóó twaalf uur Tinus sprong op. „Je kan hier ook blijven tot vier uur, maar dan gaan wij toch naar bed," vulde de gewe zen buurvrouw aan. „Nee, ik gaan al," antwoordde Tinus. „want anders maakt Merie d'r eigen zóó van streek, dat ze geen oog dicht doet. Ik zal wel hard hollen." „Trek je laarzen uit en draag ze in je hand," adviseerde „buurman", gedachtig aan Tinus daverende stappen, „dan hooren ze je niet want je komt vast over tijd thuis. Je kan 't gerust doen buiten is 't droog, en je hebt tóch immers van die dikke wollen sokken aan Vooruit, niemand ziet je, 't is hartstik ke donker op straat" Tinus volgt die raad op en stevent dan in volle vaart op kousevoeten naar zijn woning. Op straat is geen hand voor oogen te zien. Hier ergens moet het kruispunt zijn. En juist bij de laatste slag van twaalven gebeurt het „keihard" botst onze vriend tegen 'n donkere gestalte op. „Politie 1" is Tinus eerst angstgedachte, en hij zet 't op een hollen. Pas na 'n minuut lcomt hij tot de ontdekking, dat hij niet lan ger z'n turftrappers vasthoudt. Teruggekeerd naar de plek des onheils struikelt hij' ergens over. Goddank z'n schoenen. Met een ver licht hart keert Tinus weer om. 't Lijkt zelfs wel of ook 't schoeisel in zijn hand lichter is geworden. Robbie keert terug van 'n feestavond bij vrienden. „Jammer, dat er geen taxi is," zucht hij. Want o, die ellendige, knellende lakschoe nen. En opeens flitst er 'n kloek idee op in zijn lichtelijk beneveld brein „Trek ze uit en loop op je zijden sokken naar huis zegt dat idee en hij volgt de raad op. Een minuut later slaat het op de torenklok twaalf uur „Allemachtigbromt Robby en wil nog wat zeggen. Maar op eens is er iets waar hij krachtig tegen op botst. Door de schok vallen hem de schoenen uit de handen en even heeft Robby, leunend tegen 'n hekje, tijd noodig, om weer wat op z'n verhaal te ko men. Dan, alle duisternis verwenschend, bukt hij zich en vervolgt mopperend zijn thuisreis. Vreemd, 't is net of z'n lakschoentjes kilo's zwaarder zijn geworden. De volgende ochtend als Tinus naar z'n werk wil moet hij drie keer z'n oogen uitwrij ven, eer hij ze gelooven kan. Het lijkt wel of er tooverij in 't spel is van wie zijn die klei ne blinkende schoentjes Affijn, maar niks an Merie zeggen die slaapt nog. En opeens, met 'n glimlach, denkt Tinus aan z'n huis vriend, den schoenmaker, die laatst nog 'n paar goede „kistjes" voor hem had. Als-ie eens ruilen wilde. En zoo komt Tinus die morgen 'n kwartier te laat op het werk, maar met betere turf trappers, dan die hij gisteren aan had Robby wordt laat wakker, met 'n gloeiende buil op zijn voorhoofd. Wat die twee werk manslaarzen onder z'n bed te beteekenen hebben, is hem 'n raadsel. En hoe z'n lak schoentjes zoo maar spoorloos verdwenen kunnen zijn De turftrappers gaan als cadeau weg aan Marie, de werkster Tinus, haar man, is weg werker, en kan nog best een paar oude schoe nen gebruiken. Het zijn z'n eigen oude „kist jes." Maar de lakschoentjes van Robby komen niet terug Die krijgt Henk, het neefje van den schoenmaker als luxueus geschenk drie dagen later op z'n verjaardag. Wien de schoen past. Welnu, Henk heeft een kleine maat en hem knellen ze niet FEUILLETON. ROMAN VAN DE BEKENDE AMER1KAANSCHE SCHRIJFSTER VIOLET CARR. 14.) „Je hebt niets goed te maken. Lore. Ik al leen ben de schuldige, omdat ik vermetel ge noeg was om jouw gouden jeugd aan mij te ketenen. Het is echter mijn troost, dat het nog niet te laat is en dat je er niets bij ver loren hebt, dat je door mijn toedoen niet met Frits Rohrbecck getrouwd bent. Het ware, groote geluk zal ook voor jou wel komen. Want wie heeft daar meer recht op dan jij Ze keek hem aan, hoorde zijn rustige zake lijke stem en moest vechten tegen het opko mende gevoel van flauw vallen. Frank had haar met opzet verkeerd ver staan. Hij wilde niets meer van haar weten. Hij drukte een kus op haar handen en wensch te haar wel te rusten. „In Villa Frederika zal ik je vertellen, hoe ik me de toekomst indenk. Ik weet zeker, dat je met de oplossing ervan tevreden zult zijn." Hij liep naar de deur, daar zei hij vader lijk: Ga nu naar bed kindje, het is heusch al laat." Met angstig groote oogen keek Lore naar de deur, waarachter haar de groote, elegante figuur van haar man verdwenen was. „Hij wil niets meer van me weten, hij vindt het best, zooals het nu is en lk heb hem lief Eindelijk, eindelijk werd het haar dui delijk, waardoor haar hart zoo'n pijn deed als zij aan de scheiding tusschen Frank en haar dacht. Zij had hem lief GAS door Havanha. De geschiedenis, die ik mijn lezers hieron der ga vertellen, is waar gebeurd en werd mij medegedeeld door een van de officieren, die de leiding heeft gehad bij de gevechten op de Grebbeberg. Bij alle ellende, die een oorlog meebrengt, eou men haast denken, dat er voor iets vroolijks in de loopgraaf geen plaats is. Dat er ondanks alle geweld van bommen en granaten toch nog gelachen werd. is te danken aan het volgende voorval. Het was Pinkstermaandag. De strijd op de Grebbeberg kwam in zijn einstadium. De troepen van den tegenstander oefenden al meer en meer druk uit op de Nederlandsche Unies en onze jongens, die reeds 4 dagen harde strijd achter de rug hadden, voelden dat het einde van de Grebbelinie nabij was. Ei heerschte in de gebeukte loopgraven en kazematten dan ook een gedrukte en vaak zenuwachtige stemming. Het geraas van de strijd had velen nerveus gemaakt. Zoo was de toestand ook bij de stukken van de mitrailleur-compagnie van het He Batal NEGENDE HOOFDSTUK. „En hoe bevalt je de villa Ik zou hem je zoo graag willen schenken, ik weet dat je zoo veel van oude tuinen houdt. Hier zul je, vooral in den zomer, heerlijk tot rust kunnen komen." Zij zaten in de auto, die hen naar villa Frederika brengen zou. Lore keek haar man verschrikt aan, toen hief zij afwerend haar hand op. „Neen Frank, dat neem ik niet aan, maak mij nu nog niet meer beschaamd Lore zei het met een tamelijk vaste stem, desondanks kon zij zich nauwelijks goedhou- den. Stil keek hij haar van ter zijde aan en zei niets meer tot de auto de breede lindenlaan naar de villa opreed. Verheugd keek Lore om zich heen, toen zij aan de zijde van Frank de groote middentrap opliep. In de aangenaam verwarmde hall nam hij haar hoed en mantel in ontvangst, hing zijn overkleeren aan de kapstok en liep dan naar een van de kamers waarvan de deuren wijd open stonden. Lore dacht„Dit is allemaal van Frank. Hoe rijk moet hij wel zijn! En zoo gul Maar ik zal deze prachtige, oude villa nooit aanne men, dat zou te veel zijn. Maar Zij werd opeens erg bleek. Hij bemerkte het niet, sprak met de oude grijze dienaar en gaf verschillende orders. Een inwendige stem fluisterde tegen Lore „De afkoop Frank Daalman biedt zijn vrouw een afkoopsom aan, want dat wil na tuurlijk dit rijke geschenk beteekenen." Frank wendde zich nu tot haar. „Ben je moe van de reis, Lore Rust dan eerst maar een beetje uit. Kom, dan zal ik je naar je kamers brengen. Dat is heel prettig, want dan kan ik nog eerst even alleen rond kijken om te zien of alles in orde is, eer ik je door de villa leid. Ik kan wel is waar vol- I komen op de bedienden hier buiten vertrou wen, maar het is toch beter, dat ik even de rondte doe." Hij bood haar zijn arm. Boven was een heele rij lichte en gezellige ingerichte kamers. Hier was alles wat antiek was, verbannen en de kamers waren in mo dernen stijl ingericht. „En Lore, is het naar je zin Ik heb deze kamers voor jouw persoonlijk gebruik bestemd j en was bang, dat je de oude inrichting niet mooi genoeg zoudt vinden. Maar ik heb niets verkocht, er zijn kamers genoeg waar alles ondergebacht kon worden." Onverschillig, voornaam, vriendelijk praat te hij. Zij wist niet, dat zijn oogen met brandend verlangen op de mooie lijnen van haar lelie blanken hals rustten. Zacht zei ze „Ik vind het hier heerlijk en zou graag een paar dagen willen blijven." „Natuurlijk. Net zooals je wenscht, Lore. Ik kan wel een dag of drie vrijmaken," zei hij vriendelijk. En weer klonk de innerlijke stem„Hoe kan ik zoo rustig tegen hem praten Nadat hy bewezen heeft, dat ik niets voor hem be teeken Maar zij moest zichzelf bekennen, dat Frank haar met gelijke munt betaalde. „Zoo, ga een half uurtje rusten, Lore, dan ben je weer heelemaal frisch." Buiten gekomen drukte hij zijn handen te gen de slapen. „Het zwaarste komt nu nog de scheiding Of zij het zal aannemen Lore lag met groote, brandende oogen op de divan. „Ik houd van hem Wat moet ik doen, om bij hem te kunnen blijven Dat was alles, wat zij kon bedenken. Alleen deze vraag bleef haar in de gedachten, tot zij zware hoofdpijn had. jon, die een opstelling hadden bij het kerfhof van Rhenen. De meeste schutters waren aan het einde van hun krachten, maar toch hiel den de jongens vol, zoodat het den vijand niet mogelijk geweest was, in de sector, die door deze mitrailleurs verdedigd werd, door te dringen. Een vaandrig had in de loopgraaf de leiding en hoewel nog jong, hij wist zich uitstekend te beheerschen en hij was een flinke steun voor zijn soldaten. Een aanval van de tegenstanders was met zwaar vuur afgeslagen en vermoeid lagen de bedienings manschappen bij hun stukken. Zorgelijk keek de vaandrig over het maaiveld hij begreep dat de tegenstand spoedig gestaakt zou moe ten worden. Op dat moment kwam de rijwielordonnans Van D. per fiets van de Bataljons-commando post met een bericht voor den commandant Van de mitrailleurcompagnie. De ordonnans liet zich in de loopgraaf glijden en vroeg aan den vaandrig, waar hy den commandant zou kunnen vinden. De vaandrig wendde zich tot den ordonnans en deelde hem mede, dat hij door een verbindingsloopgraaf in de comman- depost van den commandant kon komen. Tijdens dit gesprek verbleekte de vaandrig eensklaps onder een korst van vuil, die vier dagen strijd op zijn gezicht gelegd hadden. De vaandrig snoof de lucht eens op. Wat rook hij Nogmaals stak hij zijn neus in de wind. Een prikkelende geur dreef door de loopgraaf. Dat was gas De vaandrig liet den ordonnans in de steek en zijn stem bulderde door de loopgraaf„Gas Gasmaskers op zetten." De soldaten sprongen op en rukten de gasmaskers uit de foudralen. De stemming werd er niet beter op. Het was allemaal al zoo zwaar en moeilijk en dat benauwde gas masker op het gezicht maakte alles nog veel erger. Een soldaat was zelfs zijn geheele gas masker kwijt. Jammerend zocht hij in de loopgraaf, onderwijl roepend wat er toch van van zijn vrouw en kinderen terecht moest komen. Steeds hing die zware prikkelende geur nog in de loopgraaf. De ordonnans van D. had intusschen de commandopost van den commandant gevon den en keerde haastig door de loopgraaf te- tug om zoo gauw mogelyk tijdens deze vuur- pauze naar zijn „basis" terug te keeren. Vol verwondering keek hij rond, toen hij vaan drig plus bedieningsmanschappen daar met de gasmaskers op zag zitten en er een jam merende soldaat rondliep, zoekend naar zijn verloren gasmaskerzak. De ordonnans merk te niets van gas. „Zeg," schreeuwde hij, „wat halen jullie nu voor onzin uit, er is hier geen greintje gas te bespeuren." De vaandrig keerde zich om en lichtte voor zichtig het masker op. Hij kon rustig adem halen er was inderdaad geen gas. De vaan drig rukte het geheele masker af en toen toen trof hem opnieuw die zoete, prikkelende geur. Als dit geen gas was, wat moest het dan zijn Plotseling ging hem een licht op. Hij liep naar den ordonnans en toen trof hem die rare geur in volle sterkte. De ordonnans geurde geweldig naar.. parfum. „Kerel", vroeg de vaandrig, „je stinkt uren in de wind, wat heb je toch op je hoofd zit ten „O", zei de ordonnans, „dat kan ik U gauw vertellen. Vanmorgen liep ik in Rhenen, waar een heele kapperswinkel in elkaar geschoten was. Uit de etalage was een flesehje parfum De dagen kwamen en" gingen. De eene ge lijk aan de andere. Als een sprookje, zooj mooi en vol vrede. Vrede En toch geen geluk Daarom was ook vrede bedrog Elk der beide menschen plaagde zichzelf met zijn verlangen. Eens op een avond een zware sneeuw storm gierde om de oude muren zaten zij in de gemoedelijke huiskamer. Frank keek Lore aan en zei„Lore, ik zou graag wat met je willen bespreken. Iets gewichtigs, iets ern stigs. Zou je naar me willen luisteren Zy keek hem in zijn donkere oogen, die groot en doordringend in de hare keken. Zij dwong zichzelf te vragen „Wat is er dan, Frank Hij leunde een beetje achterover, zonder daarbij de stramme houding prijs te geven en oegon „Wij moeten ons laten scheiden, Lore. Het is een groote zonde die ik begaan heb, toen ik je aan mij bond. Je zult vrij zijn. Neem als aandenken aan mij, deze villa. Ik smeek je er om. Verder zou ik graag voor je verdere ontwikkeling willen zorgdragen. Ik ben over tuigd, dat jij de wereld iets groots, moois te geven hebt. Een huwelijk moet volkomen worden weg gecijferd bij een gave zooals jij er een hebt meegekregen. Ik doe je echter het volgende voorstel. De officieele scheiding zullen wij voorloopig nog niet aanvragen. Het ik be doel op deze wijze ben je beter beschermd tegen verschillende moeilijkheden, die zich kunnen voordoen. Men zal de vrouw van Frank Daalman niet te na durven komen. Als jij er ook waarde aan hecht, zal alles dus zoo blijven tot je opleiding voltooid is. Langer dan een jaar zal dat niet duren. w7ant je spel is nu al zoo bijzonder. Ik zal je nu en dan een bezoek komen brengen, om tegenover de bui tenwereld de schijn te bewaren. Hier kan men dan gelooven, dat je op een gezondheidsreis bent. Wat denk je van mijn voorstel, Lore Er ging een rilling door het slanke lichaam van de jonge vrouw. Lore had de oogen ge sloten, dat was de eenige manier om de tra nen te verbergen, die heet, smartelijk en on zegbaar bitter in haar oogen brandden. „Ik kan me er heel goed mee vereenigen. op de straat geslagen en dat heb ik heele maal op 't haar gedaan, dat ruikt lekker." De prikkelenden geur was gevonden. Het was een heel flesehje zware parfum op het hoofd van den ordonnans. „En toen", zei de officier, die mij deze wa re geschiedenis vertelde, „hebben we in alle ellende toch nog even schik gehad." Nwsbl. v. Elb. en Omstr. BINNENLANDSCH NIEUWS. MET EEN VARKEN IN BED. Dc ambtenaren van den Crisis Con troledienst zullen wel vaker voor on gewone en komische dingen komen te staan bij hun speurtochten naar overtreders der voorschriften. Maar dat ze een zieke samen met een half varken in bed aantreffen, zal toch wel een niet alledaags geval zijn, al dus de „Grondwet." Het gebeurde dezer dagen in een dorpje in de omgeving van Roer mond, nabij de grens. De ambtenaren waren speciaal op zoek naar fraudu leus geslacht vee. Zij stapten een par ticuliere woning binnen en informeer den naar den baas. Die was er niet, kregen ze te hooren. En de vrouw dan Die was ziek. Maar de ambtenaren zijn niet licht- geloovig en wilden toch het huis eens doorsnuffelen. Dat gebeurde en zoo kwamen ze zelfs in de ziekenkamer, waar de „zieke" onder de dekens lag. Het kwam zoover, dat ze het bed verliet. Stomverbaasd zagen de amb tenaren, dat in het bed een.... half varken lag, dat in alle stilte „ge keeld" was. Hevig kleurend en stotterend legde de „ingebeelde zieke" een verklaring af. Een proces-verbaal volgde en na tuurlijk ook inbeslagneming van het varken. BOTER VERKRIJGBAAR OP BON .,03" BONNUMMER GEWIJZIGD. De £ecrctaris-Generaal van het Dep. van Landbouw en Visscherij maakt met betrekking tot de distributie van boter, margarine en vet bekend, dat gedurende de week van 10 t.m. 16 Febr. a.s. NIET zooals is gepubli ceerd bon 02, doch bon 03 van de nieu we boter- en vetkaart recht geeft op het koopen van 250 gram boter of mar garine dan wel 200 gram vet. De aandacht wordt er op gevestigd, dat bon 02 niet vernietigd mag worden KWAADAARDIGE GRIEP TE OLDEBROEK. Iluis aan huis heerscht ook te Olde- broek de griep- Enkele scholen zijn al gesloten. De ziekte schijnt daar ech ter een kwaadaardiger karakter te hebben dan elders. Over de periode van 1 Jan. tot heden zijn eenige tien tallen sterfgevallen meer aangege ven, dan over hetzelfde tijdvak van het vorige jaar. Frank. Ik dank je, dat je het juiste woord hebt gevonden om dit onnatuurlijke huwelijk te beëindigen. Maar je geschenk, de afkoop som, die het is, neem ik niet van je aan. Mijn opleiding? Ja, als je daarvoor wilt zorgen! Het zou de laatste grootmoedige daad van je zijn, die ik je hopelijk later zal kunnen ver gelden. Ik bedoel dat ik je het geld zal terugbetalen. Verder dank ik je, dat je tegen over de wereld alles voorloopig bij het oude v.'ilt laten. Mijn vader zou het nooit goedvin den, dat ik in het openbaar optreedt, en het is voor mij toch het beste Had zij heusch op die rustige manier ge sproken Maar haar stem had anders in haar ooren geklonken, vreemd, koud, als gebroken. „Dus je wilt de villa niet hebben Nu, zoo als je wilt. Dan zullen wij het voorloopig bij deze eene zaak laten. Misschien verander je later nog van inzicht. Ik zal je maandelijks een cheque sturen want natuurhjk zul je al de luxe om jc heen hebben, die je bij mij gewend bent. Lore." „Neen Voor mij is een eenvoudige kamer meer als genoeg." „Neen Je zult daar wonen, waar mijn vrouw hoort." Lore zweeg. De rustige, koude mannenstem duldde geen tegenspraak. „En als je je vergist Als ik geen groote kunstenares wordt Hij lachte. „Dat ben je nu reeds, mijn kleine, mooie Lore." Hij stond op. „Ik ga morgenochtend weer naar de stad terug. Blijf jij nog een paar dagen hier. Me vrouw Keiler kan de voorbereidingen voor het Kerstfeest best alleen treffen. Waarom zul je er jezelf mee bemoeien En op het groote feest, op eerste Kerstdag zijn wij op Lorin gen terug. Dus Een kreet om hulp drong zich naar haar lippen. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1941 | | pagina 1