32e JAARGANG ZATERDAG 15 MAART 1941 No. 31 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN HEDEN EN TOEKOMST. HET GOUD VAN DE EENZAME HOEVE L. GO Y ARTS. WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.25. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. BUREAU Hippolytushoef Wieringen Telefoon Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëW; Van 1 5 regels f 0.50 Iedere regel meer f 0.10 JONG-LEVEN AANKONDIGER DER LENTE. LENTE. Li- - lÊiMMj&j Lente lacht in onze dalen, 'k Durf niet treden in mijn hof, Vol van geuren, kleuren, stralen, Zonder liedeke van lof. Met de takken, met de knoppen, Loop en al de meisjes uit, En de jonge boezems kloppen, Voor de milde Lentebruid. Vreugde, liefde, trooste, zegen Brengt zij in haar bloemkorf mee, Al haar vrienden aémt zij tegen Levenslust en hemelvree De kerngedachte van de zeer uitvoe rige rede, welke de rijkscommissaris Woensdag voor zijn Duitsche partij ge- nooten in Amsterdam heeft gehouden, meenen wij, aldus het Algemeen Handelsblad, als volgt te kunnen samen vatten De toekomstige zelfbeschikking van Nederland zal het Duitsche rijk la ten afhangen van de manier, waarop vons volk zich wil stellen ten aanzien ■van -een nieuw georganiseerd Europa, waarin het sterkste Europeesche volk, nl. het Duitsche volk van 80 millioen zielen, levend volgens nationaal-socia- listische beginselen, de leiding opeischt. Kan het Nederlandsche volk daarvoor FEUILLETON. door Charles Alden Seltzer. 7.) Terwijl de zieke man at, ging Brazo naar buiten naar Blinky, nam zadel en hoofdstel af en deed het dier een halster aan, waarop hij het naar een grasvlak te leidde en aan een boom vastbond. Toen hij naar de kamer terugkeerde, had de zieke man gegeten en lag ach terover op zijn bed. Zijn gelaat was ernstig toen hy naar zijn gast keek. „Ik ben niet nieuwsgierig," zei hij „maar ik zou graag je naam weten." „Men kende mij vroeger als Bod Adams. Later ging men mij Brazo noe men." „Uit Texas zeker Brazo knikte. Brazo was juist binnen de deur blijven •staan en het licht van de lamp viel op hem. „Duivelsverklaarde de zieke man plotseling. „Jij hebt den betaalmeester nooit gedood Brazo zweeg. Hij ontmoette kalm den blik van den zieken man. „Nietwaar hield de ander aan. „Neen." „Dit wist ik wel!" verklaarde de man op het bed. „Het waren die andere schurken En zij gaven jou de schuld Waarom bleef je niet daar en maakte 't Stijve bestje komt zich warmen. Lachend in den zonnegloed En in 't kluisje van Gods armen Daalt weer levensvreugd en moed. Lente, voor uw zegeningen, Looft, wie zestigmaal u zag, En mijn kind, voor haar seringen, Dankt u met haar lief sten lach. Ik o troost en vreugd der aarde, 'k Min, ik groet u duizendmaal, Zend mij nu ook, in mijn gaarde, Toch een enklen nachtegaal. P. A. DE GENESTET. een oplossing vinden, die bruikbaar is in het grootere geheel dezer Europeesche levensruimte, dan zal men de daarvoor noodige politieke wilsvorming, die de rijkscommissaris herhaalde in dit ver band een vroegere uitspaak wordt beschouwd als „een zaak van de Neder landers", aan ons overlaten. Opvattin gen die een zoodanige inschakeling in grooter verband afwijzen, zal men kee- ren, maar aan het groeiproces van op vattingen, welke voor die inschakeling een eigen vorm willen zoeken, zal men vrijheid laten. In den zin van dit laat ste zal men de ook reeds sterker gedane en thans herhaalde verklaring van den rijkscommissaris moeten opvatten, dat „wij den Nederlanders geen politieke overtuiging willen opdringen" ondanks het feit, dat de bezettende overheid zelf het uit Brazo vertelde hem de reden en de zieke man knikte. „Ja," zei hij, „het zag er zeker slecht voor je uit. 't Is een wonder in welke moeilijkheden men verzeid kan raken „Je praat te veelverklaarde Bra zo. „Je krijgt een kleur." Brazo liep naar de tafel en blies het licht uit. „Ik ga nu weg," zei hij bij de deur staande. „Als Neil en zijn mannen geen hersens genoeg hebben om iemand hierheen te zenden om je te verzorgen tot je weer op de been bent, zal ik het doen." „Hoe wil je dat klaarspelen „Een briefje aan een paal spijkeren, misschien," antwoordde Brazo. „In ie der geval zal ik zorgen, dat er iemand hier komt." „Je kunt zeker zelf niet in de buUrt blijven zei de man. „Neen." „Nu, tot ziens," zei de zieke man. „Als je je zinnen er op gezet hebt, om iemand hier te krijgen om mij te ver zorgen, zul je hun mijn naam moeten noemen. Ik heet Jim Henley. En dit is Battle's Basin." Brazo stapte de deur uit in den ma neschijn. Hij had besloten om in het bassin te blijven, maar hij had zijn be sluit niet aan Henley meegedeeld, om dat hij niet zeker wist, of Henley te vertrouwen was. Zieken hebben -hun eigenaardigheden. Henley was ziek, bijna hopeloos. Zijn huisje bevatte voedsel voor langen tijd. Naar Henley gezegd had, bestond er weinig kans om aan de verschillende troepen die hem zoch ten, te ontsnappen en Brazo voelde er weinig voor om zich nog eens te gaan een duidelijke sympathie aan den dag legt (en.de rijkscommissaris bevestigde dit met zooveel woorden) voor de bewe ging in Nederland, die zij beschouwt als de met het Duitsche nationaal-soci- alisme meest geestverwante strooming. Het groote Europeesche geheel van samenwerkende volksgemeenschappen die zich, elk in eigen raam en allen tezagnen, in haar arbeid en in haar streven naar welzijn en veiligheid zul len coördineeren, is dus uitgangs punt. In dit kader past, volgens de woorden van den rijkscommissaris, evenmin een groot-Duitsch imperialis me als een Nederlandsch separatisme. Zoo gezien wil Duitschland aldus de redenaar „in het geheel niet voor alle tijden als bezettende mogendheid m dit land blijven. Wij willen dat de Nederlanders zelf, uit innerlijke overtui ging en met hun geheele wezen, aantre den voor het groote werk van den op bouw van ons Germaansche gemeen- schapsgebied en daarmede van een nieuw Europa." In deze woorden meenen wij de er kenning te ontmoeten, dat een oud cul tuurvolk als het Nederlandsche inder daad uit innerlijke overtuiging zijn hoogste en beste bijdragen zal kunnen leveren tot een werk van zoo groote allure als de organisatie van een nieuwe Europeesche samenleving. Dat ons volk, ook reeds in vroegere perioden van zijn historie, een „bijzonderen eigen aard" had, zooals die zich „op grond van de substantie van het ras en de harde levenservaringen aan de kusten der zee" heeft ontwikkeld, daaraan heeft de rijkscommissaris in zijn histo- rischen terugblik nog eens nadrukkelijk herinnerd. Nederlanders en Duitschers zijn zoo zeide hij gezien van het standpunt van den nationalen staat, niet tot één volk geworden. En dit on danks vroegere staatkundige banden en ondanks bloedverwantschap. Inderdaad is Nederland in en na zijn vrijheids strijd tegen Spanje, zijn eigen weg ge gaan, en heeft zich aan een eigen taak gewijd, waarbij het in den loop der eeu wen op geestelijk, technisch, weten schappelijk, cultureel en koloniaal ge bied zeer groote prestaties heeft te zien gegeven, waarvan ook de rijkscommis saris met lof heeft gesproken. De oude idee van eeuwen her, nl. van een ordening van het Europeesche ge bied, viel drie eeuwen geleden uiteen. En ook Nederland trok daaruit voor zich zelf de consequennties. Thans herleeft verbergen en honger te lijden. Als hij gevangen genomen moest worden, dan zou hij liever hier gevangen genomen worden dan tusschcn de heuvels, waar hij hitte, dorst en honger moest verdu ren. Maar hij was niet van plan zich ge vangen te laten nemen. Hij had eenige ideeën, die hij niet aan Henley had verteld. Een er van was om, als hij in de buurt een schuilplaats kon vinden, in de nabijheid te blijven en voor den zieken man te zorgen, tot het ondeszoek een weinig „bekoelde." Hij wist, dat hij zijn vervolgers kon ontwijken als hij het probeerde, maar hij wilde Henley liever niet verlaten. De man had behoefte aan verzorging. Het was wonderlijk, dat Henley overtuigd was geweest van zijn onschuld. Brazo ving Blinky weer, besteeg hem en reed diep het bosch in. Weer kluis terde hij den pony op een grasvlakte en weer liet hij zich, vermoeid door zijn langdurig waken, in het gras vallen, j rolde zich in zijn dekens en ging slapen. I Hij ontwaakte toen het dag werd en I onderzocht het bosch, op zoek naar een schuilplaats. Hij had zich recht voor den vooruit springenden rotswand bevonden, of schoon het verder van het huis was, dan het eerst scheen, gezien van den verwijderden heuvel, waarop hij den vorigen dag geweest was. Hcelemaal langs den voet van den rotswand stond wild, dicht kreupelhout, dat zich een eind op de vlakte uitstrekte. De rivier, die in het Westen uit de bergen kwam, was breed en ondiep langs den voet van den rotsrand, het water lekte langs de wanden, drong het kreupelhout in er een Europeesche gedachte. Tegenover een nieuwe, internationale samenleving, ook continentaal geordend, staat ons volk, wanneer zij rechtvaardig is, zoo wel uit overtuiging en geloof in recht en orde, als uit welbegrepen eigenbe lang, zeker niet afwijzend. Ook bij vo rige pogingen hebben wij bewezen ons daarvoor zelfs beperkingen van onze souvereine rechten te willen getroosten. Ons volk zal slechts willen zoeken naar vormen welke zijn beste karaktertrek ken zooals die in den loop der eeuwen van een eigen, zelfstandig nationaal leven zijn verdiept en ontwikkeld, vol ledig tot hun recht kunnen doen ko men in een ruimere gemeenschap. In het land van Grotius, dat steeds streed voor vrij levensrecht en voor de vrije zee als levensader van vrije volken, ligt zulk een ontwikkeling, als zij rechtvaar dig koerst, in onze eigen lijn. Men kan zonder voorbehoud zeggen, dat het de gemeenschappelijke wensch van heel ons volk is, dat uit dezen oor log, en uit de puinhoopen welke hij veroorzaakt, een nobeler samenleving zal opbloeien, waarin de volken in vrij heid de handen ineen zullen kunnen slaan tot den opbouw van een mensch- waardige en geordende maatschappij Dat daarbij 1 Einden en volken die door geestverwantschap en door aardrijks kundige ligging als van nature op elkan der zijn aangewezen, kerngroepen in het grootere geheel kunnen worden, ligt in den aard van zulk een ordening. Dat zulke samenwerking vruchtbaarder zal kunnen zijn, naarmate men gelijkge stemde overtuigingen kan wekken ten aanzien van bepaalde fundamenteele waarden van levensbeschouwing en so ciaal inzicht spreekt vanzelf, al zullen daarbij de karakterverschillen, ook van geestverwante volken, steeds graad- en vormverschillen blijven opleveren. Maar een goede verstandhouding behoeft dat niet te beletten, mits geen der partijen genoopt wordt, om zijn diepste gewe tensovertuiging geweld aan te doen. Overtuiging zal eerbiediging van ge wetenswaarden inhouden. De organisa tie van een nieuwe wereld, van een nieuw Europa, in zijn vormen van poli tieke samenwerking in grooter verband, en in zijn interne sociale organisatie, van het geheel en van de landen afzon derlijk, behoeft daardoor geenszins te worden tegengewerkt. Integendeel Reeds is in een land als het onze het sociale denken in menig opzicht rijp ondanks karakterverschilen voor en sieperde in verschillende diepe kui len. Er was een bepaalde plek, waar to renspitsen en rotswallen oprezen, on afhankelijk van de granieten wanden, die zich boven hen verhieven en het leek Brazo toe, terwijl hij ze bestudeer de, dat de een of andere nat-uurrampi ze gescheiden had van den moeder- wand, ze gekloofd, gespleten en naar voren geschoven had, zoodat de elemen ten hun spel ermee konden drijven. De toppen der rotsen waren bezwe ken voor de elementen, blootgesteld aan wind en regen en door het zand, dat er tegenaan dwarrelde, hadden zij zonderlinge vormen gekregen, was er ruimte tusschen hen gekomen, totdat het, van een afstand gezien, leek alsof zij vele voeten van elkaar stonden en dat het water der rivier er achter en er tusschendoor vloeide. Brazo stuurde Blinky naar den rand van het water en bekeek ze van nader bij. De rotsen waren verscholen onder het zware kreupelhout, dat er voor groeide en misschien zouden weinig mannen ze geïnspecteerd hebben, zoo als Brazo nu deed. Maar weinig men- schen waren in deze buurt geweest, in zoo'n wanhopige toestand als Brazo en Brazo's belangstelling was levendig, zijn nood was dringend. Hij zat in het zadel, zag de trage stroom langs den voet der rotsen vloei en. Er was 'n voortdurende Westwaart- sche beweging, maar plotseling merkte Brazo op, dat er meer water uit de rot sen kwam, dan er in scheen te vloeien. Inderdaad bleek, dat er een geregelde stroom Zuidwaarts vloeide, loodrecht op de as van de rivier, gericht naar de plaats, waar hij stond. Overtuigd dat dit nieuwe sociaal-economische en sociaal- politieke structuren, die ook elders zich afteekenen. Het feit dat wij door den over ons heen stormenden oorlog tijde lijk in een deel des rijks ons zelfbeschik kingsrecht hebben verloren, en onder vreemde bezetting leven, is natuurlijk van invloed op onze gevoelontwikkeling. Ieder sterk nationaal voelend buiten lander zal dit begrijpen, wanneer hij zich een oogenblik een toestand voor stelt, waarbij zijn eigen land door buitenlandsche machthebbers zou zijn bezet, en onder die omstandigheden tot innerlijke hervormingen zou worden opgeroepen. De psychologische kant van zulk een staat van zaken kan moeilijk verwaarloosd worden. En wij mogen er kentelijk zijn voor het feit dat zy die ons volk waarlijk uit innerlijke overtui ging zouden willen zien evolueeren naar een nieuwe gemenschapsgedachte, niet vergeten dat daarvoor de mogelijkheid van bezinning noodig is. Maar ons politieke en maatschappe lijke denken dat, door den uitzonderlij ken toestand waarin wij ons als bezet rijksdeel bevinden, voor allerlei hinder nissen van het hart en hoofd te staan komt. streeft naar klaarheid. En die is voor ons het best bereikbaar wanneer wij ons instellen op hetgeen bij den vrede met en door ons over de wereld verspreide rijk zal kunnen worden op gebouwd, mede ten bate van een nieuwe internationale orde. Ons volk staat ze ker niet vijandig tegenover die gedach te dat in het omwentelingsproces dat de wereld thans beleeft, in menig opzicht nieuwe normen en vormen zich zullen moeten openbaren. Het moge zijn peri oden van zelfvoldaanheid en van in dutten hebben gekend, het heeft op an dere oogenblïkken blijk gegeven van een voortreffelijk aanpassingsvermogen en van onstuimige energie, wilskracht en uithoudingsvermogen. Maar door al zijn evoluties heen zoekt het bewust of TANDHEELKUNDIGE HIPPOLYTUSHOEF SPREEKUREN IEDEREN le en 3e DINSDAG DER MAAND Café N. KOK, Nieuwstr. H.-hoef. VAN 10.30 4 UUR. Zieken fondsleden Gebitten en vullin gen tegen Fondstarief. verschijnsel een onderzoek waard was, liet Brazo zich uit het zadel glijden, wierp de teugels over Blinkys hoofd en stapte het water in. De rivier was op deze plek ongeveer honderd voet breed, maar het water was ondiep en er staken groote rotsblokken boven uit. Brazo sprong van het eene rotsblok naar het andere tot hij aan de overkant op een tamelijk breeden richel aan den voet van den rotswand kwam. Een tijdlang liep hij heen en weer, keek in de spleten tusschen de wanden en spitsen, toen trad hij een breede spelonk binnen, die een rotsdak had. Een rotswal leidde langs den voet en hjj volgde deze wal tot een totale duisternis hem omringde. Een krachtige wind blies tegen zijn gelaat. Een wind die de geur van salie met zich meedroeg Brazo bleef den rotswal volgen. Hij tintelde van verlangen. Hij wist, dat de saliegeur niet uit de spelonk zelf kwam, maar van het vrije veld er achter. Dat beteekende natuurlijk, dat de spelonk een uitgang naar buiten moest hebben. Hij had meerdere honderden voeten afgelegd, toen de spelonk een plotselin ge wending nam en hij was niet ver baasd vlak voor zich een flauw licht te ontdekken en op een kleinen afstand eenf opening in de spelonk, waardoor een breed, uitgestrekt dal te zien kwam, smaragdgroen en badende in het zon licht. De wal, waarover hij gekomen was, was breed genoeg, dat een paard er over kon gaan en het water, dat naast de wal stroomde was ondiep en vloeide langzaam over een rotsachtigen bodem. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1941 | | pagina 1