32e JAARGANG
ZATERDAG 15 MAART 1941
No. 31
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
HEDEN EN
TOEKOMST.
HET GOUD VAN DE
EENZAME HOEVE
L. GO Y ARTS.
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.25.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telefoon Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëW;
Van 1 5 regels f 0.50
Iedere regel meer f 0.10
JONG-LEVEN AANKONDIGER DER LENTE.
LENTE.
Li- - lÊiMMj&j
Lente lacht in onze dalen,
'k Durf niet treden in mijn hof,
Vol van geuren, kleuren, stralen,
Zonder liedeke van lof.
Met de takken, met de knoppen,
Loop en al de meisjes uit,
En de jonge boezems kloppen,
Voor de milde Lentebruid.
Vreugde, liefde, trooste, zegen
Brengt zij in haar bloemkorf mee,
Al haar vrienden aémt zij tegen
Levenslust en hemelvree
De kerngedachte van de zeer uitvoe
rige rede, welke de rijkscommissaris
Woensdag voor zijn Duitsche partij ge-
nooten in Amsterdam heeft gehouden,
meenen wij, aldus het Algemeen
Handelsblad, als volgt te kunnen samen
vatten De toekomstige zelfbeschikking
van Nederland zal het Duitsche rijk la
ten afhangen van de manier, waarop
vons volk zich wil stellen ten aanzien
■van -een nieuw georganiseerd Europa,
waarin het sterkste Europeesche volk,
nl. het Duitsche volk van 80 millioen
zielen, levend volgens nationaal-socia-
listische beginselen, de leiding opeischt.
Kan het Nederlandsche volk daarvoor
FEUILLETON.
door
Charles Alden Seltzer.
7.)
Terwijl de zieke man at, ging Brazo
naar buiten naar Blinky, nam zadel en
hoofdstel af en deed het dier een halster
aan, waarop hij het naar een grasvlak
te leidde en aan een boom vastbond.
Toen hij naar de kamer terugkeerde,
had de zieke man gegeten en lag ach
terover op zijn bed. Zijn gelaat was
ernstig toen hy naar zijn gast keek.
„Ik ben niet nieuwsgierig," zei hij
„maar ik zou graag je naam weten."
„Men kende mij vroeger als Bod
Adams. Later ging men mij Brazo noe
men."
„Uit Texas zeker
Brazo knikte.
Brazo was juist binnen de deur blijven
•staan en het licht van de lamp viel op
hem.
„Duivelsverklaarde de zieke man
plotseling. „Jij hebt den betaalmeester
nooit gedood
Brazo zweeg. Hij ontmoette kalm den
blik van den zieken man.
„Nietwaar hield de ander aan.
„Neen."
„Dit wist ik wel!" verklaarde de man
op het bed. „Het waren die andere
schurken En zij gaven jou de schuld
Waarom bleef je niet daar en maakte
't Stijve bestje komt zich warmen.
Lachend in den zonnegloed
En in 't kluisje van Gods armen
Daalt weer levensvreugd en moed.
Lente, voor uw zegeningen,
Looft, wie zestigmaal u zag,
En mijn kind, voor haar seringen,
Dankt u met haar lief sten lach.
Ik o troost en vreugd der aarde,
'k Min, ik groet u duizendmaal,
Zend mij nu ook, in mijn gaarde,
Toch een enklen nachtegaal.
P. A. DE GENESTET.
een oplossing vinden, die bruikbaar is in
het grootere geheel dezer Europeesche
levensruimte, dan zal men de daarvoor
noodige politieke wilsvorming, die de
rijkscommissaris herhaalde in dit ver
band een vroegere uitspaak wordt
beschouwd als „een zaak van de Neder
landers", aan ons overlaten. Opvattin
gen die een zoodanige inschakeling in
grooter verband afwijzen, zal men kee-
ren, maar aan het groeiproces van op
vattingen, welke voor die inschakeling
een eigen vorm willen zoeken, zal men
vrijheid laten. In den zin van dit laat
ste zal men de ook reeds sterker gedane
en thans herhaalde verklaring van den
rijkscommissaris moeten opvatten, dat
„wij den Nederlanders geen politieke
overtuiging willen opdringen" ondanks
het feit, dat de bezettende overheid zelf
het uit
Brazo vertelde hem de reden en de
zieke man knikte.
„Ja," zei hij, „het zag er zeker slecht
voor je uit. 't Is een wonder in welke
moeilijkheden men verzeid kan raken
„Je praat te veelverklaarde Bra
zo. „Je krijgt een kleur."
Brazo liep naar de tafel en blies het
licht uit. „Ik ga nu weg," zei hij bij de
deur staande. „Als Neil en zijn mannen
geen hersens genoeg hebben om iemand
hierheen te zenden om je te verzorgen
tot je weer op de been bent, zal ik het
doen."
„Hoe wil je dat klaarspelen
„Een briefje aan een paal spijkeren,
misschien," antwoordde Brazo. „In ie
der geval zal ik zorgen, dat er iemand
hier komt."
„Je kunt zeker zelf niet in de buUrt
blijven zei de man.
„Neen."
„Nu, tot ziens," zei de zieke man.
„Als je je zinnen er op gezet hebt, om
iemand hier te krijgen om mij te ver
zorgen, zul je hun mijn naam moeten
noemen. Ik heet Jim Henley. En dit is
Battle's Basin."
Brazo stapte de deur uit in den ma
neschijn. Hij had besloten om in het
bassin te blijven, maar hij had zijn be
sluit niet aan Henley meegedeeld, om
dat hij niet zeker wist, of Henley te
vertrouwen was. Zieken hebben -hun
eigenaardigheden. Henley was ziek, bijna
hopeloos. Zijn huisje bevatte voedsel
voor langen tijd. Naar Henley gezegd
had, bestond er weinig kans om aan
de verschillende troepen die hem zoch
ten, te ontsnappen en Brazo voelde er
weinig voor om zich nog eens te gaan
een duidelijke sympathie aan den dag
legt (en.de rijkscommissaris bevestigde
dit met zooveel woorden) voor de bewe
ging in Nederland, die zij beschouwt
als de met het Duitsche nationaal-soci-
alisme meest geestverwante strooming.
Het groote Europeesche geheel van
samenwerkende volksgemeenschappen
die zich, elk in eigen raam en allen
tezagnen, in haar arbeid en in haar
streven naar welzijn en veiligheid zul
len coördineeren, is dus uitgangs
punt. In dit kader past, volgens de
woorden van den rijkscommissaris,
evenmin een groot-Duitsch imperialis
me als een Nederlandsch separatisme.
Zoo gezien wil Duitschland aldus de
redenaar „in het geheel niet voor
alle tijden als bezettende mogendheid
m dit land blijven. Wij willen dat de
Nederlanders zelf, uit innerlijke overtui
ging en met hun geheele wezen, aantre
den voor het groote werk van den op
bouw van ons Germaansche gemeen-
schapsgebied en daarmede van een
nieuw Europa."
In deze woorden meenen wij de er
kenning te ontmoeten, dat een oud cul
tuurvolk als het Nederlandsche inder
daad uit innerlijke overtuiging zijn
hoogste en beste bijdragen zal
kunnen leveren tot een werk van zoo
groote allure als de organisatie van een
nieuwe Europeesche samenleving. Dat
ons volk, ook reeds in vroegere perioden
van zijn historie, een „bijzonderen eigen
aard" had, zooals die zich „op grond
van de substantie van het ras en de
harde levenservaringen aan de kusten
der zee" heeft ontwikkeld, daaraan
heeft de rijkscommissaris in zijn histo-
rischen terugblik nog eens nadrukkelijk
herinnerd. Nederlanders en Duitschers
zijn zoo zeide hij gezien van het
standpunt van den nationalen staat,
niet tot één volk geworden. En dit on
danks vroegere staatkundige banden en
ondanks bloedverwantschap. Inderdaad
is Nederland in en na zijn vrijheids
strijd tegen Spanje, zijn eigen weg ge
gaan, en heeft zich aan een eigen taak
gewijd, waarbij het in den loop der eeu
wen op geestelijk, technisch, weten
schappelijk, cultureel en koloniaal ge
bied zeer groote prestaties heeft te zien
gegeven, waarvan ook de rijkscommis
saris met lof heeft gesproken.
De oude idee van eeuwen her, nl. van
een ordening van het Europeesche ge
bied, viel drie eeuwen geleden uiteen. En
ook Nederland trok daaruit voor zich
zelf de consequennties. Thans herleeft
verbergen en honger te lijden. Als hij
gevangen genomen moest worden, dan
zou hij liever hier gevangen genomen
worden dan tusschcn de heuvels, waar
hij hitte, dorst en honger moest verdu
ren.
Maar hij was niet van plan zich ge
vangen te laten nemen. Hij had eenige
ideeën, die hij niet aan Henley had
verteld. Een er van was om, als hij in
de buurt een schuilplaats kon vinden,
in de nabijheid te blijven en voor den
zieken man te zorgen, tot het ondeszoek
een weinig „bekoelde."
Hij wist, dat hij zijn vervolgers kon
ontwijken als hij het probeerde, maar
hij wilde Henley liever niet verlaten. De
man had behoefte aan verzorging. Het
was wonderlijk, dat Henley overtuigd
was geweest van zijn onschuld.
Brazo ving Blinky weer, besteeg hem
en reed diep het bosch in. Weer kluis
terde hij den pony op een grasvlakte en
weer liet hij zich, vermoeid door zijn
langdurig waken, in het gras vallen,
j rolde zich in zijn dekens en ging slapen.
I Hij ontwaakte toen het dag werd en
I onderzocht het bosch, op zoek naar een
schuilplaats.
Hij had zich recht voor den vooruit
springenden rotswand bevonden, of
schoon het verder van het huis was,
dan het eerst scheen, gezien van den
verwijderden heuvel, waarop hij den
vorigen dag geweest was. Hcelemaal
langs den voet van den rotswand stond
wild, dicht kreupelhout, dat zich een
eind op de vlakte uitstrekte. De rivier,
die in het Westen uit de bergen kwam,
was breed en ondiep langs den voet
van den rotsrand, het water lekte langs
de wanden, drong het kreupelhout in
er een Europeesche gedachte. Tegenover
een nieuwe, internationale samenleving,
ook continentaal geordend, staat ons
volk, wanneer zij rechtvaardig is, zoo
wel uit overtuiging en geloof in recht
en orde, als uit welbegrepen eigenbe
lang, zeker niet afwijzend. Ook bij vo
rige pogingen hebben wij bewezen ons
daarvoor zelfs beperkingen van onze
souvereine rechten te willen getroosten.
Ons volk zal slechts willen zoeken naar
vormen welke zijn beste karaktertrek
ken zooals die in den loop der eeuwen
van een eigen, zelfstandig nationaal
leven zijn verdiept en ontwikkeld, vol
ledig tot hun recht kunnen doen ko
men in een ruimere gemeenschap. In
het land van Grotius, dat steeds streed
voor vrij levensrecht en voor de vrije
zee als levensader van vrije volken, ligt
zulk een ontwikkeling, als zij rechtvaar
dig koerst, in onze eigen lijn.
Men kan zonder voorbehoud zeggen,
dat het de gemeenschappelijke wensch
van heel ons volk is, dat uit dezen oor
log, en uit de puinhoopen welke hij
veroorzaakt, een nobeler samenleving
zal opbloeien, waarin de volken in vrij
heid de handen ineen zullen kunnen
slaan tot den opbouw van een mensch-
waardige en geordende maatschappij
Dat daarbij 1 Einden en volken die door
geestverwantschap en door aardrijks
kundige ligging als van nature op elkan
der zijn aangewezen, kerngroepen in het
grootere geheel kunnen worden, ligt in
den aard van zulk een ordening. Dat
zulke samenwerking vruchtbaarder zal
kunnen zijn, naarmate men gelijkge
stemde overtuigingen kan wekken ten
aanzien van bepaalde fundamenteele
waarden van levensbeschouwing en so
ciaal inzicht spreekt vanzelf, al zullen
daarbij de karakterverschillen, ook van
geestverwante volken, steeds graad- en
vormverschillen blijven opleveren. Maar
een goede verstandhouding behoeft dat
niet te beletten, mits geen der partijen
genoopt wordt, om zijn diepste gewe
tensovertuiging geweld aan te doen.
Overtuiging zal eerbiediging van ge
wetenswaarden inhouden. De organisa
tie van een nieuwe wereld, van een
nieuw Europa, in zijn vormen van poli
tieke samenwerking in grooter verband,
en in zijn interne sociale organisatie,
van het geheel en van de landen afzon
derlijk, behoeft daardoor geenszins te
worden tegengewerkt. Integendeel
Reeds is in een land als het onze het
sociale denken in menig opzicht rijp
ondanks karakterverschilen voor
en sieperde in verschillende diepe kui
len. Er was een bepaalde plek, waar to
renspitsen en rotswallen oprezen, on
afhankelijk van de granieten wanden,
die zich boven hen verhieven en het
leek Brazo toe, terwijl hij ze bestudeer
de, dat de een of andere nat-uurrampi
ze gescheiden had van den moeder-
wand, ze gekloofd, gespleten en naar
voren geschoven had, zoodat de elemen
ten hun spel ermee konden drijven.
De toppen der rotsen waren bezwe
ken voor de elementen, blootgesteld
aan wind en regen en door het zand,
dat er tegenaan dwarrelde, hadden zij
zonderlinge vormen gekregen, was er
ruimte tusschen hen gekomen, totdat
het, van een afstand gezien, leek alsof
zij vele voeten van elkaar stonden en
dat het water der rivier er achter en
er tusschendoor vloeide.
Brazo stuurde Blinky naar den rand
van het water en bekeek ze van nader
bij. De rotsen waren verscholen onder
het zware kreupelhout, dat er voor
groeide en misschien zouden weinig
mannen ze geïnspecteerd hebben, zoo
als Brazo nu deed. Maar weinig men-
schen waren in deze buurt geweest, in
zoo'n wanhopige toestand als Brazo en
Brazo's belangstelling was levendig,
zijn nood was dringend.
Hij zat in het zadel, zag de trage
stroom langs den voet der rotsen vloei
en. Er was 'n voortdurende Westwaart-
sche beweging, maar plotseling merkte
Brazo op, dat er meer water uit de rot
sen kwam, dan er in scheen te vloeien.
Inderdaad bleek, dat er een geregelde
stroom Zuidwaarts vloeide, loodrecht op
de as van de rivier, gericht naar de
plaats, waar hij stond. Overtuigd dat dit
nieuwe sociaal-economische en sociaal-
politieke structuren, die ook elders zich
afteekenen. Het feit dat wij door den
over ons heen stormenden oorlog tijde
lijk in een deel des rijks ons zelfbeschik
kingsrecht hebben verloren, en onder
vreemde bezetting leven, is natuurlijk
van invloed op onze gevoelontwikkeling.
Ieder sterk nationaal voelend buiten
lander zal dit begrijpen, wanneer hij
zich een oogenblik een toestand voor
stelt, waarbij zijn eigen land door
buitenlandsche machthebbers zou zijn
bezet, en onder die omstandigheden
tot innerlijke hervormingen zou worden
opgeroepen. De psychologische kant van
zulk een staat van zaken kan moeilijk
verwaarloosd worden. En wij mogen er
kentelijk zijn voor het feit dat zy die
ons volk waarlijk uit innerlijke overtui
ging zouden willen zien evolueeren naar
een nieuwe gemenschapsgedachte, niet
vergeten dat daarvoor de mogelijkheid
van bezinning noodig is.
Maar ons politieke en maatschappe
lijke denken dat, door den uitzonderlij
ken toestand waarin wij ons als bezet
rijksdeel bevinden, voor allerlei hinder
nissen van het hart en hoofd te staan
komt. streeft naar klaarheid. En die is
voor ons het best bereikbaar wanneer
wij ons instellen op hetgeen bij den
vrede met en door ons over de wereld
verspreide rijk zal kunnen worden op
gebouwd, mede ten bate van een nieuwe
internationale orde. Ons volk staat ze
ker niet vijandig tegenover die gedach
te dat in het omwentelingsproces dat
de wereld thans beleeft, in menig opzicht
nieuwe normen en vormen zich zullen
moeten openbaren. Het moge zijn peri
oden van zelfvoldaanheid en van in
dutten hebben gekend, het heeft op an
dere oogenblïkken blijk gegeven van
een voortreffelijk aanpassingsvermogen
en van onstuimige energie, wilskracht
en uithoudingsvermogen. Maar door al
zijn evoluties heen zoekt het bewust of
TANDHEELKUNDIGE
HIPPOLYTUSHOEF
SPREEKUREN
IEDEREN le en 3e DINSDAG DER
MAAND
Café N. KOK, Nieuwstr. H.-hoef.
VAN 10.30 4 UUR.
Zieken fondsleden Gebitten en vullin
gen tegen Fondstarief.
verschijnsel een onderzoek waard was,
liet Brazo zich uit het zadel glijden,
wierp de teugels over Blinkys hoofd en
stapte het water in.
De rivier was op deze plek ongeveer
honderd voet breed, maar het water was
ondiep en er staken groote rotsblokken
boven uit. Brazo sprong van het eene
rotsblok naar het andere tot hij aan
de overkant op een tamelijk breeden
richel aan den voet van den rotswand
kwam. Een tijdlang liep hij heen en
weer, keek in de spleten tusschen de
wanden en spitsen, toen trad hij een
breede spelonk binnen, die een rotsdak
had. Een rotswal leidde langs den voet
en hjj volgde deze wal tot een totale
duisternis hem omringde.
Een krachtige wind blies tegen zijn
gelaat. Een wind die de geur van salie
met zich meedroeg
Brazo bleef den rotswal volgen. Hij
tintelde van verlangen. Hij wist, dat de
saliegeur niet uit de spelonk zelf kwam,
maar van het vrije veld er achter. Dat
beteekende natuurlijk, dat de spelonk
een uitgang naar buiten moest hebben.
Hij had meerdere honderden voeten
afgelegd, toen de spelonk een plotselin
ge wending nam en hij was niet ver
baasd vlak voor zich een flauw licht te
ontdekken en op een kleinen afstand
eenf opening in de spelonk, waardoor
een breed, uitgestrekt dal te zien kwam,
smaragdgroen en badende in het zon
licht.
De wal, waarover hij gekomen was,
was breed genoeg, dat een paard er
over kon gaan en het water, dat naast
de wal stroomde was ondiep en vloeide
langzaam over een rotsachtigen bodem.
(Wordt vervolgd.)