ZATERDAG 26 APRIL 1941
No. 48
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
i
HET GOUD VAN DE
EENZAME HOEVE
WIERINGER COURANT
aVA'-
Ul'. ii.
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.30.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER
WIEPINGEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telefoon Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels f 0.60
Iedere regel meer f 0.12
TER OVERDENKING.
Bezigheid moet steeds de voorhoede,
genoegen de achterhoede van ons leven
uitmaken.
Het is het edelste soort van zelfzucht
zijn geluk te stellen in dat van anderen.
Tracht u nuttig te maken en gij zult
u overal t'huis voelen.
Heb eerbied voor God omdat Hij zoo
groot en voor het kind omdat het zoo
klein is.
Boerderij.
Dr. POSTHUMA SPREEKT TE
ZWOLLE.
Over den Productieslag-1941.
Ter gelegenheid van de installatie der
gewestelij ke Productieslag-commissie
voor Friesland, Groningen, Veenkolo
niën, Drente en Overijssel heeft dr.
Posthuma een rede gehouden, waaraan
wij het volgende ontleenen
„Ik mag wel aannemen, dat u allen
bekend is wat in richtlijnen en toelich
ting staat.
Aangezien de eerste richtlijn den
landelijken voorzitters (leden der
commissie) opdracht geeft, zich
door middel van het orgaan der
vereenigingen hun eigen wijze en
geheel volgens eigen inzicht tot de
leden hunner respectieve vereeni
gingen te wenden, teneinde dezen
duidelijk te maken, waarom naar
hun meening de productieslag nóó-
dig is, twijfel ik niet, of deze arti
kelen zijn heden verschenen en ie
der uwer zal althans het woord van
den voorzitter der eigen organisatie
gelezen hebben.
Uit de richtlijnen en toelichting zult
gy vernomen hebben, dat ik van mee
ning ben, dat het doel„den produc
tieslag-1941" te winnen en daardoor den
toestand „Nederland voedt zichzelf'
te bereiken, een organisatie eischt. Een
leger moet worden gevormd ik heb
daarvoor dertien gewestelijke organen
ingesteld, welke in overeenstemming
met de „commissie-Posthuma" zijn op
gebouwd. Ieder der vier landbouworga
FEUILLETON.
door
Charles Alden Seitzer.
24.)
Brazo's gedachten concentreerden zich
neg altijd op Anderson. Ernstig over
dacht hij het jaar, dat hij in Jim Hen-
ley's huisje had doorgebracht. Op dit
oogenblik was hij zich bewust dat al was
hij daar in het begin gebleven om voor
Henley te doen, wat hij kon, de over
tuiging dat hij tenslotte Henley's zuster
zou ontmoeten, hem na Henley's dood
daar had doen blijven. Het gaf niets
om zich zelf wijs te maken, dat hij al
leen gebleven was, om het goud aan
haar over te dragen, want hij had dit
goud kunnen nemen, het laten keuren
en verzenden en voor haar veilig laten
bewaren, tot zij kwam om er aanspraak
op te maken. Hij had een boodschap
voor haar kunnen achterlaten bij Tho
mas, den winkelier in Corney.
Neen, het gaf niets om zich te mislei
den. Hij was daar gebleven omdat hij
verliefd was geworden op Jim's zuster
verliefd op haar geworden, zonder
dat hij haar gezien had, door haar in
zijn verbeelding te idealiseeren. Hij was
niet teleurgesteld geweest. Maar dat
was het niet, wat hem hinderde. Wat
hem gehinderd had, was de ergerlijke
overtuiging, dat zij, nadat hij al die
nisaties, waarvan de voorzitter lid is
dezer commissie, wijst voor ieder ge
westelijk orgaan één persoon aan en
aan ieder gewestelijk orgaan voeg ik
dan een voorzitter toe. Het gewest Lim
burg maakt hierop een uitzondering,
omdat in deze provincie de katholieke
bond en het Agrarische Front de eenige
landbouworganisaties zijn.
Ieder gewestelijk orgaan heeft als
éérste taak, om het haar toevertrouw-
gewest in streken te verdeelen en daar
een streek-orgaan in te stellen. Ook
hier moet. waar dit mogelijk is, de sa
menwerking van voorzitters van afdee-
lingen van de vier hoofdorganisaties op
den voorgrond staan, doch bij mee-
ningsverschillen beslist de voorzitter
van het gewest.
Ieder streekorgaan heeft als éérste
taak, om in de haar toevertrouwde
streek, in de dorpen een vertegenwoor
diging in te stellen. Ook hierbij moet
weer in de samenwerking, hiervóór na
der omschreven, richtsnoer zijn.
Zal er van winnen van den „Pro
ductieslag-1941" sprake zijn, dan
moet de geheele organisatie sneller
worden opgebouwd dan men dat in
de landbouworganisaites gewoon is,
doch ik doe een ernstig beroep op
ieder, om ten volle mede te werken.
Ik acht mij gerechtigd, dit beroep te
doen om de volgende reden Bij den
„Productieslag-1941'' gaat het in de eer
ste plaats om voldoende voedsel voor
het Nederlandsche volk in het jaar 1941
en den winter 1941'42. Aangezien ook
dieren de menschen helpen voeden, is
bij het doel van den „Productieslag" ook
het verkrijgen van voeder inbegrepen.
Ziedaar waar het bij den „Productie
slag-1941" in de eerste plaats om gaat,
want het Nederlandsche volk moet le
ven en dus zich kunnen voeden, doch
dit is niet het einddoel.
Na 1941 komen andere jaren en dan
moet Nederland zich zelf ook voeden.
Doelbewust zullen allen, die daartoe het
hunne kunnen bijdragen, moeten stre
ven naar voeding van mensch en dus ook
van dier, uit eigen bodem. Slechts dan,
als dit verkregen of althans zooveel mo
gelijk benaderd is, kan Nederland
zich als een vrij land voelen en door
andere landen als zoodanig worden ge
acht.
maanden gewacht had, zich oogenblik-
kelijk aangetrokken had gevoeld tot
Lafe Anderson.
Hij had de uitdaging in haar oogen
verkeerd uitgelegd. In plaats van hem
uit te dagen en haar verlies te gaan
halen, tartte zij hem om iets te zeggen
over haar weggaan met Anderson. De
kans bestond, dat zij heelemaal niet aan
het verlies gedacht had. Zij had enkel
met Anderson samen willen zijn
Brazo stond op, rekte zich uit en
lachte grimmig.
Wel, als hij het feit onder de oogen
moest zien, dan moest het, dat was al.
Het hielp niet om te probeeren haar
liefde te winnen, als zij van Anderson
beliefde te houden.
Maar hij had beslist een gouden droom
;edroomd gedurende al die maanden
van wachten. Dat deze droom geen wer
kelijkheid zou worden, maakte geen
verschil. Er waren andere droomen ge
weest, die ook geen werkelijkheid wer
den. Een heele massa. Het leven was nu
eenmaal zoo. Er sloeg iets tegen zijn
schouder en wierp hem plat op zijn
rug. Een felle pijn en een plotselinge
verdooving. Hij zag vluchtig een man op
een paard, niet meer dan honderd voet
van hem af, in Westelijke richting. De
man richtte een geweer en terwijl Bra
zo omrolde, kraakte het wapen nog
tweemaal. De kogels misten Brazo. Hij
deed een wanhopigen sprong en wierp
zich achter den jeneverboom, terwijl de
bast naast hem versplinterde.
Brazo had zijn pistool getrokken. De
ruiter had zijn paard laten keeren en
het dier maakte juist een onnoembaar
kleine pauze om zijn spieren te span
nen voor den eersten sprong, weg van
het tooneel, toen Brazo vuurde. Een
stofwolkje sprong op van den rug van
Of Nederland zoover zal kunnen
brengen Met mijn kennis van zaken
vermeen ik deze vraag bevestigend te
mogen beantwoorden en een ernstige
studie zal spoedig een afgerond ant
woord kunnen geven.
Levert de voornoemde studie een te
kort op een of ander gebied, en ik denk
dan in het bijzonder aan veevoeder, dan
zullen onze overschotten als betalings
middel kunnen worden gebruikt.
Tot het voeren van den „Productie
slag-1941" is besloten, toen de winter
gewassen een deel der akkers reeds dek
ten. Voor het overige waren deze groo-
tendeels zaai- en pootklaar en het teelt
plan gereed. Voor het verkrijgen van een
behoorlijke productie waren er ernstige
moeilijkheden. De kunstmestpositie was
niet zoo als men haar zou wenschen.
de paardentractie was belemmerd en de
motortractie kon zeker beter zijn. Ook
het verkrijgen van arbeidskrachten le
vert bezwaren op. Misschien zijn er hier
en daar nog andere moeilijkheden.
Uw taak is nu, om trots deze
moeilijkheden den „Productieslag-
1941" te winnen. Door het aanvaar
den, daartoe aangewezen door ie
ders eigen organisatie, van het lid
maatschap eener gewestelijke com
missie, aanvaardt ge den plicht,
om u voor dit winnen met uw ge
heele persoonlijkheid in te zetten.
Het zal niet gemakkelijk zijn, om die
taak te volbrengen, doch des te schoo-
ner is de overwinning.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
MET NEGEN RIJKSDAALDERS AAN
DEN LOOP.
Een „slachtoffer" van de koude.
Een schipper van een heen-en-weer
bootje te Amsterdam had het op den
avond van den 18den Januari geducht
koud gehad, terwijl hij moest wachten
op de post, die uit de tram van de
N.Z.H.T.M uit Edam naar het Centraal
Station moest worden gebracht. Hij
kreeg het zóó koud, dat hij met zijn'
vriend den nachtwaker, die zijn vrijen
dag of liever nacht had» eenige café's
bezoeken ging. In een café aan de Ruy-
terkade lagen op het waschbakje in het
buffet negen rijksdaalders. In zijn be
schonken bui had de schipper die rijks
daalders weggenomeneen ervan had
hij nog omgezet in sterken drank met
als resultaat, dat hij later op den avond
op het Centraal Station lag te rollen
met de postzakken.
„U bent het slachtoffer van de kou
de," begroette mr. J. Boon, president
der rechtbank, hem, toen de schipper
dezer dagen voor de Amsterdamsche
rechtbank verscheen.
De personeelschef van de maatschap
pij, waarbij hij in dienst was, had den
schipper gestraft met verlaging van
loon, maar hem overigens de hand boven
het hoofd gehouden.
„En er is een goed rapport over hem
uitgebracht", voegde de verdediger er
aan toe.
„Daar zal ik in tegenwoordigheid van
den verdachte niet verder op in gaan
vond de president.
„Waarom niet, Edelachtbare
,,'t Lijkt 'n Spartaansche opvatting,
maar iemand met zijn drankzucht moet
niet te veel geprezen worden."
„Hij heeft zeventien jaar dienst ge
daan en er is nooit iets op hem aan te
merken geweest."
„Als er maar geen strenge winter meer
komt
De officier van justitie eischte een
gevangenisstraf van zes weken. De
raadsman, mr. J. Doets, noemde dit ge
val een typisch voorbeeld van „Als de
wijn is in den man, is de wijsheid in de
kan." Hij pleitte veroordeeling tot een
geldboete.
Uitspraak over veertien dagen.
ARM IN EEN SNIJMACHINE.
Ongelukkige val van een
dienstmeisje.
Woensdag is te LunteiY,. de
dienstbode van den heer Van h.
mej. van der Stroet, toen zij kof
fie bracht in de werkplaats van
baar patroon, gevallen en mei
een der handen in oen houtsnij
machine 'terecht gekomen, waar
door alle vingers werden afge
sneden.
Door den schrik viel zij nog
maals en raakte zij met den rech
terarm in de machine, waardoor
de arm boven den elleboog vrij
wel geheel werd doorgsneden.
Het meisje werd naar het
dichtstbijzijnde ziekenhuis ver
voerd, waar de arm moest wor
den geamputeerd,
j De politie onderzoekt of in de
werkplaats voldoende veilig
heidsmaatregelen waren geno
men.
den ruiter, laag op zijn buis. Hij richt
te zich op en viel achterover uit het
zadel. Een voet bleef in den stijgbeugel
hangen en het paard galoppeerde weg
over een lagen heuvel, den ruiter ach
ter zich aanslepende.
Brazo kwam op de been, stond een
oogenblik heen en weer te zwaaien en
begon toen naar Blinky te loopen. Maar
Blinky was gedurende het schieten een
eindje weggeloopen en graasde nu, als
of er niets gebeurd was.
Brazo wankelde en zwaaide toen hij
naar het paard liep. Hij had geen ge
voel hi zijn linkerhand hij had niet
veel kracht over zijn beenen, want zij
schenen te bibberen, ondanks zijn po
gingen om ze stil te houden. Zij bogen
in de knieën door en hij kon zijn voe
ten niet neerzetten, waar hij wilde. Ook
scheen zijn heele lichaam ten prooi te
zijn aan een vreeselijk gevoel van on
wel-zijn. Toen hij Blinky bereikte, bleef
hjj eenigen tijd tegen het dier geleund
staan.
Spoedig bedaarde de uitwerking van
den eersten schok een weinig en hij
voelde nieuwe kracht door zijn lichaam
stroomen. Hij sloeg Blinky's teugels om
zijn rechterarm en leidde het paard
door een droge waterloop naar den
vlakken, breeden oever der rivier. Bij
een ondiepe plek op den oever staande,
maakte hij zijn hemd los en onderzocht
de wond. De kogel was zijn borst bin
nengedrongen ongeveer vijf centimeter
van den oksel en was door den schouder
naar buiten gegaan, na de groote spie
ren doorboord te hebben.
Niet gevaarlijk misschien. Een paar
centimeters meer naar het midden en
hij zou nu niet aan den oever der rivier
staan.
Hij schoof het hemd naar beneden.
knielde aan den oeverrand en waschte
zijn halsdoek. Toen maakte hij den
doek flink nat in het heldere water en
waschte de wond. Zij had erg gebloed
en zijn hemd en buis waren bevlekt.
Hij trok den halsdoek doormidden,
maakte beide stukken nat en legde de
eene helft op zijn rug en de andere helft
op den voorkant van de wond. Hij kon
het stuk op zijn rug niet vasthouden,
daarom stopte hij het gedeeltelijk in
de wond. waar het nu bleef zitten. Met
den voorkant had hij weinig moeite.
Hij voelde zich veel beter, nu de wond
verbonden was. Hij deed zijn hemd weer
aan en leidde Blinky terug naar het
tooneel van het gevecht. Hij vond het
geweUfc' van zijn aanvaller en stak het
onder de1, riemen van Ella's valies. Eerst
toen hij probeerde om in het zadel te
komen, ontdekte hy hoe zwak hij was.
Hij kon zich niet opgeven, daarom
leidde hij Blinky naar een lagen rots-
rand. waar het hem gelukte om op te
stijgen.
Hij reed naar het Westen, in een
steeds toenemende duisternis. Onder
het rijden slaagde hij er in om zijn pi
stool weer te laden, door den loop te
gen den zadelknop te zetten en zijn li
chaam tegen de kolf te drukken.
Hij hoefde zich niet druk te maken
over de indentiteit van zijn aanvaller.
Zeker een van Wilson's mannen. Hij
was waarschijnlijk in het huisje geko
men, kort nadat Brazo vertrokken was
en Wilson had hem op zijn spoor gezet.
Het had niet veel gescheeld. Maar dat
was ook zijn eigen schuld, want hij had
niet eens de gewone voorzichtigheid in
acht genomen. Hij had het gebeurde
kunnen voorzien.
Hij reed verder in de duisternis. Blin
ky nog altijd in stap. Er was geen re
ROEKELOOZE
SCHOOLJONGEN
Wilde zich overtuigen of
projectiel geladen was.
Een 13-tjarige Haagsche jon
gen, die tijdens de Paaschvacan-
lie in de duinen bij Wassenaar
een onontplofte handgranaat had
gevonden, nam het gevaarlijke
speelgoed den eersten dag na de
vacantie mee naar school, om
het zijn vriendjes te toonen. Een
kameraadje uit de Azaleastraat
wilde zich ervan overtuigen of
het projectiel al dan niet. gela
den was. De roekelooze knaap
liet de granaat op de speel
plaats van de school aan de
Aucabastraat vallen. Door de
ontploffing werd hij wonder bo
ven wonder slechts aan den pols
gewond. De Geneeskundige
{Dienst; vervoerde den jongen
naar het Roode Kruis Zieken
huis te Den Haag.
MASSAGRAF OP KERKPLEIN
Beenderen en schedels op
gegraven.
Op het kleine kerkplein tus-
schen de beide Maria Magdalena
kerken van Goes hebben gemeen
t'ewerklieden een griezelige
vondst gedaan. Aan den voet
van de prachtige Gothische kerk
waartegenover de veel nieuwere
huidige Katholieke kerk zeer so
ber afsteekt, waren zij bezig
met graafwerk ten behoeve van
een betere pleinindeeling. Nau
welijks hadden zij enkele spa
den in den grond gestoken of en
kele vergeelde doodsbeenderen
kWcT.en bloot te liggen. Bij ver
der graven kwamen de beende
ren bij honderdtallen te voor
schijn. Dicht opeengepakt lagen
zij daar op iets meer dan een hal
ven meter onder het wegdek in
de kleibodem. Geraamlen bleken
in een laag van bijna 1 M. hoog
de op een vrij groote oppervlakte
bij elkaar te liggen, zoodat het
vermoeden is gerezen, dat men
indertijd bij de opruiming van
het oude kerkhof rondom de
Magdalenakerk alle opgegraven
beenderen bij elkaar in één graf
heeft gelegd.
De opgegraven gebeenten en
doodshoofden heeft men naar een
algemeene begraafplaat*; ver
voerd en daar opnieuw begraven.
den om zich te haasten. Hij zou in huis
maar weinig beter af zijn dan in het
zadel. Zeker, hij zou kunnen rusten als
hij eenmaal in huis was en hij wist,
dat hij veel rust noodig zou hebben.
Want al wist hij, dat de wond, die hij
opgeloopen had, niet gevaarlijk was,
hij merkte toch, dat hij heen en weer
zwaaide in het zadel en voortdurend
zwakker werd.
Gebrek aan voedsel, besloot hij. Maar
hij bedacht, dat hij meermalen dagen
lang voedsel ontbeerd had, zonder er
veel ongemak van te ondervinden. Was
zijn wond ernstiger, dan hij gedacht
had Zoo ja, dan stond hem een slech
te tijd te wachten. Er was niemand in
huis en mogelijk zouden Anderson en
Hardin pas over drie of vier dagen te
rugkomen. Hij kon niet naar Corney
rijden, als de wond ernstig was.
Als zij niet ernstig was, hoefde hij er
niet heen te rijden. Hij besloot, dat de
wond ernstig was, want zij bloedde
weer. Hij kon een warme stroom lang
zaam langs zijn rug en borst voelen
glijden. Hij begon sterker heen en weer
te zwaaien, zoodat hij genoodzaakt was
om zich aan den zadelknop vast te hou
den, wilde hij niet uit het zadel vallen.
Een schitterende volle maan was op
gegaan, toen hij den rotsrand bereikte,
die het bassin omzoomde. Hij viel bijna
uit het zadel, toen Blinky de helling
begon af te dalen, maar hij bereikte de
vlakte, terwijl hij spottend glimlachte
over zijn zwakheid.
Blinky hield stil aan de rivier en
dronk. Brazo was zeker slaperig gewor
den, want plotseling stond Blinky voor
de deur van het huisje, schijnbaar te
wachten, dat hij zou afstijgen.
(Wordt vervolgd.)