32e JAARGANG
ZATERDAG 24 MEI 1941
No. 59
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
HET GOUD VAN DE
EENZAME HOEVE
WIERINGER COURANT
Hoofdredacteur
Corn. J. Bosker, Wieringen.
Verschijnt eiken
Dinsdag, Donderdag en Zaterdag.
Abonnementsprij s
per 3 maanden f 1.30.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels f 0.60
Iedere regel meer f 0.12
UITGEVER
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telefoon Intercomm. No. 19.
TER OVERDENKING.
Het is minder gevaarlijk uit te glij
den met den voet dan met de tong.
Het leven bestaat niet uit groote,
schitterende offers, maar uit kleine
tegemoetkomingen, vriendelijke oplet
tendheden en fijne kieschheden.
Eerbied en liefde moeten zoodanig
tegen elkander opwegen dat de eerbied
de liefde niet verstikt.
Vlijt is een fraai inkomen en ijver
een goed kapitaal.
VOLKSTUINTJES.
De Provinciale Voedselcommissaris
maakt bekend, dat een ieder, die voor
het teeltjaar 1941 akkerbouwproducten
teelt voor eigen gebruik in een (volks)
tuintje, aangeraden wordt, mede met
het oog op eventueele uitreiking van
vervoerbewijzen, hiervan kennis te ge
ven aan den Provincialen Voedselcom
missaris.
Volkstuinvereenigingen kunnen vol
staan met het opgeven van alle leden
tezamen. Zij moeten hiervoor den Voed
selcommissaris doen toekomen, een
schetskaart van de betrokken percee-
len, met gemeente, waarin deze gele
gen zijn. Tevens een lijst met het aan
tal genummerde perceelen, met daar
achter de naam van den gebruiker,
FEUILLETON,
door
Charles Alden Seltzer.
35.)
Ella, Brazo, Anderson, Hardin en de
cowboys hielden zich terug van hun
nieuwe buren. Anderson, Hardin en de
cowboys slenterden rond in de buurt
van de slaaploods, die zij aan den zoom
van het bosch hadden opgericht en ke
ken en luisterden. Nu en dan bereikte
hun gelach de ooren van Brazo en Ella,
die op een bank voor het huisje even-
•eens zaten te kijken en te luisteren.
Ella had nu en dan de overtuiging,
•dat zij droomde. Het leek haar onmoge
lijk, dat de rust die gisteren nog hun
huis had omgeven, vandaag in zooli
tumult veranderd kon zijn. In het licht
der talrijke toortsen kon zij mannen
aan het werk zien, die hun nieuwe
woonplaatsen in orde maakten, anderen
die klaar waren met hun werk, zaten
voor hun tenten te rooken en met hun
buren te praten. Verscheidene schreeuw
den tegen elkaaranderen vloekten
liederlijk. Er was een groote verwarring,
een chaos. Mannen liepen voor de lich
ten heen en weer, beladen met planken,
tentpalen en tenten. Een man, gekleed
in rood hemd en overal, barvoets rolde
een vat bier over een open plek naar de
rivier. Een span kwam te voorschijn uit
de omliggende duisternis, met een man
op het bankje van den wagen, die een
lange zweep boven de hoofden der paar
den liet knallen. De wagen was geladen
piet voorraden voor het kamp. De voer-
grootte van diens gezin, grootte van
zijn perceel en geteelde producten. Een
duplicaat hiervan moet in het bezit zijn
van het bestuur. Ook op het land moe
ten de perceelen genummerd zijn.
Met nadruk wordt er nogmaals op
gewezen, dat de gebruiker van het per
ceel de tuin geheel en al zelf moet be
werken, en dat de geteelde producten
alleen voor eigen gezinsconsumptie ge
bruikt mogen worden. Van eventueele
overschotten moet kennis worden ge
geven aan den Provincialen Voedsel
commissaris.
Marktdagen slachtschapen te
Schagen en Purmerend.
De Voedselcommissaris voor Noord
holland maakt namens de Nederland-
sche Veehouderij Centrale bekend, dat
met ingang van heden het aantal ont-
vangstdagen voor slachtschapen als
volgt is uitgebreid
Purmerend, eiken DinsdagSchagen,
eiken Donderdag.
Handelsregister.
Wijzigingen
Den Helder e.V. West Friesche Auto-
carondern. „Waco", Hoorn (filiaal te
Den Helder, Kanaalweg 132, opgeheven).
Den Helderfa L. Schoonhoven,
Spoorstraat 24, fijne lederwaren, parfu
merieën enz., filiaal gevestigd te Alk
maar.
Wieringen S. Lont Nieuwstraat 9,
metselaarsbedrijf overgegaan aan een
vennootschap onder firma.
Opheffingen
N.V. Alkmaarsche Wielerbaan W,es-
terweg 63, exploitatie van een houten
wielerbaan enz.
Den Helder .,De Pool", Kanaalweg
117, café restaurant.
LOTERIJ VAN WINTERHULP.
Elf-jarige jongen won 500 gulden.
De gelukkige winnaar van een der
prijzen van 500 gulden uit de loterij
van Winterhulp, is de elfjarige Wim
Schippers, wonende in de Wagenstraat
in Den Haag,. Een verslaggever van het
A. N. P. heeft hem even gesproken. De
jongen was, zooals te begrijpen is, met
den prijs zeer in zijn schik.
Wim was Zondagavond omstreeks
half acht met zijn vader en moeder nog
een eindje gaan wandelen en zij kwa
men toen langs De Bijenkorf in de
Groote Marktstraat, waar een colpor
teur van de Wintertij met een bak
met loten stond. WimA-vroeg zijn vader
of hij een lot mocht koopen, waarin
deze toestemde. In den bak waren nog
maar tien loten aanwezig. £De jongen
trok een lot, maakte de cj.'.velop open
en dacht, dat hij vijf gulden had gewon
nen. Hij was reeds zeer verheugd, doch
toen zijn vader nog eens goed keek.
merkte deze, dat het geen vijf gulden
was, maar vijfhonderd gulden. Wim had
het lot op zijn kop gehouden
„En wat ga je met het geld doen
vroeg de verslaggever hem. „Ik krijg
een nieuwe fiets en nieuwe boeken, want
ik ga juist naar de handelsdagschool,"
was het antwoord.
Tot nu toe heeft het kantoor in de
Hollanderstraat in Den Haag voor 7000
gulden prijzen uitbetaald.
PROVINCIAAL NIEUWS.
man liet zijn span halt houden op een
honderd voet afstand van het huisje en
schreeuwde om iemand, die hem den
weg naar „Quinn's duup" kon wijzen.
Een half dozijn mannen jouwden hem
spottend na terwijl een hunner hem
vertelde, dat hij „niemand ergens heen
kon wijzen."
Op eenigen afstand van de plek, waar
Brazo en Ella zaten te kijken naar een
groep mannen bij een vlammende toorts
voor een groote tent, klonken twistzie
ke geluiden. De groep kwam plotseling
heftig in actie. Verscheidene mannen
renden weg van die plek. Een ander
viel voorover op den grond en liet zich
achter den wand van een nabijgelegen
tent rollen. Twee mannen bleven vlak
tegenover elkaar staan.
„Een duelzei Brazo kort.
Een oogenblik stonden de mannen
stokstijf, onbewegenlijk. Toen begon een
hunner langzaam van den ander terug
te loopen, hij zette zijn beenen een wei-
nog van elkaar, zijn rechter elleboog
werd opgeheven. Zoo snel, dat het oog
het niet kon volgen, kwamen hun pi
stolen te voorschijn, schenen tusschen
de mannen over en weer te vliegen. De
eene man zakte door in de knieën de
ander stond nog overeind. De man, die
op zijn knieën gevallen was, had zijn
pistool losgelaten. Hij boog zich voor
over om het op te rapen en terwijl hij
zich bewoog, schoot een ^weede vurige
lans weg van de heup van den recht-
opstaanden man. De man, die op zijn
knieën lag, huiverde, schoot voorover en
viel op zijn gezicht in het stof. Hij was
onbeweeglijk. De andere man trad na
derbij en stond een oogenblik op zijn
slachtoffer neer te kijken. Hij vloekte,
maar zijn woorden waren niet te ver
staan door 't getier, dat nu volgde.
De moordenaar schoot weg in een der
nabij gelegen tenten. Hij moest er oo-
genblikkelijk aan den achterkant weer
uitgegaan zijn, de duisternis in, die het
kamp omhulde, want toen men van
VOETBALLERS SPEELDEN
MET EEN BOM
Aan doodsgevaar ontsnapt.
Dezer dagen oefenden zich een zeven
tal leden van de voetbalclub TOV uit
Hauwert, op hun terrein, toen zij bemerk
ten, dat de lat van het doel beschadigd
In de, buurt daarvan zagen ze een
gal in de grond. Ze begonnen te graven
en vonden ruim een meier diep, een on
bekend voor wei p. Zij namen het in han-
den( schudden het heen en weer en be
grepen toen dat het een bom was. De vol
gende morgen hebben militairen het ter
rein afgezet. Ze verklaarden dat het een
brysant- of een tijdbom was. De bom zal
tot ontploffing worden gebracht.
In hun argeloosheid speelden de jonge
mannen dus met de dood. Elders in de
gemeeente vond men in een weiland nog
een tweetal van zulke boomen.
Burgemeesters op be2cek.
Een dezer dagen werd een bezoek ge
bracht aan Urk door een aantal burge
meesters van verschillende gemeenten.
Tevens werd er per extra boot een ge
zelschap naar Urk gebracht van Hoofd
ingenieurs bij de Zuiderzeewerken. Deze
bezochten de sluiswerken.
RADIOMONTEUR- SCHOORS/TEEN-
VEGER.
De radio-centrale te UrJ>, bij wie de za
ken de laatste tijd niet erg floreerden, is
niet bij de pakken neer gaan zitten, doch
heeft zich op een nieuwe tak van bedrijf
geworpen.
De roetvorming in de Urker schoorstee
nen werd door het gebruik van alle moge
alle kanten toesnelde naar de plek,
waar de doode man lag, was de tent,
waarin de moordenaar was verdwenen,
leeg. Twee mannen, die naar binnen
waren gegaan, kwamen vloekend terug.
„Er is niemand te vinden," zei er een.
„Hij is er vandoor."
De menigte verdrong zich om den
dooden man. Hij werd door enkelen her
kend en zijn naam werd genoemd. Een
lange man met een havik-gezicht en
twee pistolen bij zich, baande zich een
weg door de menigte en keek naar het
slachtoffer van den moordenaar.
Brazo en Ella hoorden zijn stem, die
de vraag stelde
„Heeft iemand het schieten gezien
Als iemand het schieten gezien had,
dan was er toch geen een, die er getui
genis van wilde afleggen, want er kwam
geen antwoord.
De man met het havik-gezicht boog
zich voorover, keerde den man op zijn
rug en keek aandachtig naar hem. Hij
nam het gevallen pistool op draaide de
cylinders rond.
„Hij heeft viermaal geschoten," zei de
man. „Het ziet er naar uit, dat hij zijn
kans heeft gehad. Laat enkelen van
jullie hem weg brengen."
„De burgemeester," stelde Brazo Ella
op de hoogte. „Hij heeft uitspraak ge
daan en er zal geen onderzoek ingesteld
worden. Eenvoudig, nietwaar
Eenvoudig, snel, wreed. Evenals alle
werkzaamheden verbonden aan de nieu
we stad. Het nieuwe Wainright was in
één dag opgebouwd en waarschijnlijk
zou het, als de goudkoorts verdween
even snel uitsterven.
In vijf minuten was het lichaam weg
gedragen en het voorval blijkbaar ver
geten. Het tumult begon weer. Het orgel
was voor een tent geplaatst, midden
tusschen eenige boomen bij de rivier
en de huilerige muziek ervan vermeng
de zich met het gezoem der stemmen.
Twee vrouwen, wier handwerk te le
zen stond in haar kleeding en verharde
lijke en onmogelijke brandstoffen onrust
barend en nu heeft de directeur der Cen
trale zijn personeel en klimmateriaal ten
dienste der bevolking gesteld en een
schoorsteenvegerij aan zijn zaak verbonden
Hierdoor wordt tevens in een reeds
lang gevoelde behoefte voorzien.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
UIT RIJDENDE TREIN GEWUIFD.
Twee meisjes de hand afgerukt.
Hoe gevaarlijk hel is, te ver uit een
couperaampje van een rijdende trein te
leunen, is weer eens overduidelijk geble
ken bij een tragisch ongeluk, dat zich de
zer dagen bij Frankfort a.d. Main heeft
voorgedaan en waarbij drie meisjes slacht
offer zijn geworden van deze nog maar
al te dikwijls voorkomende onvoorzich
tigheid.
De drie meisjes stonden voor het
raam van haar coupé in een wagon, die
vlak achter de locomotief gehaakt was
en toen kort na het vertrek van het sta
tion Frankfort de trein een scherpe
bocht maakte, konden zij de reizigers in
de achterste wagons duidelijk onderschei
den. Onder die passagiers herkenden zij
een paar kennissen en zij wuifden hen vroo
lijk toe. Op hetzelfde oogenblik naderde
uit de tegenovergestelde richting de snel
trein uit Munchen. De armen van de drie
meisjes werden door de rakelings passee-
rende locomotief uit Munchen met zulk
een kracht gegrepen, dat van twee meis
jes de onderarm afgerukt werd.
Onmiddellijk werd de trein tot stil
stand gebracht, doch direct aanwezige ge
neeskundige hulp kon een der meisjes
reeds niet meer baten. Zij stierf tenge-
•lge van te groot bloedverlies. Het an
dere meisje werd in levensgevaarlijke toe
itand naar een ziekenhuis gebracht. Van
het derde meisje werd de linkerhand ver
brijzeld.
GEMEENTE WIERINGEN.
V. V. f,SUCCES."
Algemeene Jaarvergadering op Vrijdag
16 Mei 1941 in „Concordia."
Het is ruim 8 uur, als voorz. alle aan
wezigen hartelijk welkom heet en hier
mede de vergadering opent.
Voorz. schetst vervolgens in korte
trekken het afgeloopen jaar, dat voor
onze vereeniging groote moeilijkheden
heeft opgeleverd Het groootste probleem
was zonder twijfel de deelname aan de
competitie, doch door hand in hand te
strijden voor onze club, is ook hierin een
gezichten, liepen langs het huisje tot
vlakbij de plek, waar Brazc en Ella za
ten. Zij stonden stil, keken naar den
man en het meisje, die daar zaten en
gichelden.
.Die zijn het eens met mekaar," zei
de eene.
Het antwoord der andere was onver
staanbaar, maar beiden gichelden weer
en liepen door.
Ella zat heel stil en stokstijf met haar
kin in de lucht. Er volgde een lange
stilte, verbroken door Brazo, die blijk
baar het laatste fragment van een ge
dachte uitsprak „Wel, als zij het ver
borgen dal niet te vinden, zal dit kamp
niet van langen duur zijn. Het zal den
zelfden weg opgaan als Babyion gegaan
is en die rotswoningen aan de rivier.
De meeste menschen werken zoo hard
om wat uit het leven te halen, dat zij
vergeten waar het leven voor dient.
Maar de menschen, die in die rotsstad
gewoond hebben, leefden niet snel, ge
loof ik. In ieder geval hadden zij geen
orgels om hun trommelvliezen te ver
scheuren en geen meiden met woeste
oogen, die rondzwerven, op zoek naar
goud om snuisterijen voor te koopen."
„Weet je iets van de geschiedenis der
stammen, die in de rotswoningen huis
den vroeg Ella.
„Ik weet alleen, wat ik gehoord heb,"
antwoordde Brazo.
„Een Spanjaard, Cabeza de Vaca ge
naamd, kwam omstreeks 1537 uit Me
xico hier heen. Toen waren de rotsbe
woners al hier. Zij waren hier waar
schijnlijk al duizenden jaren geweest.
In ieder geval waren zij hier toen Vaca
kwam. In 1598 kwamen de Franciscaner
broeders, tegelijk met een heel men-
schenleger, aangevoerd door een ande
ren Spanjaard. Onate genaamd. Deze
menschen verspreidden zich over geheel
New Mexico en stichtten kerken en
missies. Zij probeerden om de Indianen
te beschaven, maar zij maakten er te
gelijkertijd slaven van en in 1680 kwa-
oplossing gevonden.
Voorz. brengt dan namens het bestuur
zijn dank aan alle spelers en commissie
leden, die het geheele seizoen steeds maar
weer klaar stonden om per fiets naar el
ders te trekken voor het spelen der wed
strijden. Laten wij allen zoo doorgaan en
zonder twijfel zal onze vereeniging tot
nog grooter bloei komen.
Daarna worden de notulen der vorige
algemeene vergadering gelezen, welke on
veranderd worden goedgekeurd.
Vervolgens leest de heer Th. Rijkers het
jaarverslag.
JAARVERSLAG VAN DE v.v. SUCCES
OVER HET VEREENIGINGSJAAR
1940 1941.
Bij de beëindiging van het vereeni-
gingsjaar 1940 1941 is het aan mij,
aldus de secretaris van Succes, om dit
jaar, zij het op papier, nog eens in het
kort de revue te laten passeeren.
Laat ons dan voorop stellen, dat door
de abnormale tijdsomstandigheden,
waarin wij allen verkeeren en waaron
der natuurlijk ook de voetbalsport in
meer of mindere mate gebukt gaat,
onze vereeniging zich nog vrij goed
heeft weten te handhaven.
Mogelijk is een kleine teruggang te
constateeren, doch dit is m.i. niet al
leen aan de tijdsomstandigheden te wij
ten. De tijd n.1., waarin onze vereeni
ging zijn groote successen behaalde ligt
al weer eenige jaren achter ons en het
is een heel normaal verschijnsel, dat bij
bet uitblijven van klinkende resultaten
van onze elftallen, dit op alles zijn te
rugslag vindt en de animo onder de
jeugdige aanhangers van de voetbal
sport doet verminderen. Laat ons Be
stuur daarom in de toekomst in het
bijzonder probeeren de symphatién van
de jeugd voor de voetbalsport te doen
herleven, waarom het o.m. van noodza
kelijk belang is, dat dit jaar in tegen
stelling met het afgeloopen jaar. weer
voor schoolvoetbal dient te worden ge
ijverd.
Alvorens nu de afzonderlijke presta
ties van onze elftallen te noemen zij
nog het volgende vooraf vermeld.
Reeds de competitie-indeeling stelde
ons voor groote problemen. Het le en
2e elftal waren n.1. zoodanig ingedeeld,
dat deelneming aan de competitie prac-
tisch niet mogelijk bleek. Na gehouden
schriftelijk overleg met de diverse voet
balbonden werd hierin voor zooverre
wijziging gebracht, dat genoemde elf
tallen, om de reisbezwaren te ondervan
gen, beiden in een lagere klasse werden
men de Indianen in opstand. Zij dood
den al de Spanjaarden of joegen ze het
iand uit. Alleen een paar Spanjaarden
kwamen terug, maar de missies en ee
nige kerken zijn er nog. De vallei van
de Rio Grande is er vol van. De India
nen leven nog in de rotswoningen, even
als zij deden voor de Spanjaarden kwa
men. Zij veranderden niet. Zij hebben
nog dezelfde ceremoniën en dezelfde
gewoonten van hun ras. De meesten der
rotsbewoners zijn van de Zuni stam. Zij
waren lenig. Zij bouwden hun huizen
in de rotsen om veilig te zijn voor de
wilde dieren en de Indianen der vlakten
voornamelijk de Apachen. Andere
rotsbewoners in deze streek waren de
Picoris, de Teguas, de Cuares en de Je-
mez stammen. Hun steden zijn ge-v
bouwd als horzel-nesten. Er zijn hon
derden kamers, doorgangen en trappen.
Ladders reiken van het eene terras naar
het andere. De stammen waren potte-
bakkers en zij bebouwden een beetje
iand. Zij gingen op jacht, als de Indi
anen der vlakte niet in de buurt waren.
Kun je je voorstellen, hoe dit land er uit
gezien moet hebben, toen er niemand
anders in was dan de Indianen Neem
bijvoorbeeld dit bassin. Er woonde hier
één stam. Deze rivier was precies de
zelfde als nu. Zij konden 'morgens uit
hun vensters kijken en het vredige bas
sin. Misschien kwamen er herten drin
ken aan de rivier misschien waren er
ook wel beren en wolven. Wat nog meer
Wij weten het niet. Misschien bouwden
die menschen wel zoo hoog in de lucht
om de monsters te ontwijken, die in
voor-historische tijden in deze streek
rondzwierven. Misschien klommen zij
ook wel zoo hoog. om zich te beveiligen
voor de sabeltand-tijger. Misschien
maakten zij hun vensters klein, opdat
groote gevleugelde beesten er niet in
konden komen. Wie weet
(Wordt vervolgd.)