NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN V Victorie, 32e JAARGANG DINSDAG 2 SEPTEMBER 1941 No. 100 WIERINGER COURANT Hoofdredacteur Corn. J. Bosker, Wïeringen. Verschijnt eiken Dinsdag, Donderdag en Zaterdag. Abonnementsprijs per 3 maanden f 1.30. ADVERTENTIëN: Van 1 5 regels f 0. Iedere regel meer f 0.12 UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. BUREAU' Hippolytushoef Wïeringen Telefoon Intercomm. No. 19. HET DAGELIJKSCHE BROOD. Ieder onzer moet, als hij nadenkt, wel tol de conclusie komen wat hebben wij vroe ger in een Luilekkerland geleefd Wij herinneren ons zeer goed, dat vreemdelin gen die ons land bezochten, met name ook Duitschers, die leefden onder het Verdrag van Versailles^ wel zeiden Holland is 'n rijk land, een land van melk en honing. En dan hadden wij, Nederlanders, de gewoonte, van zoon beetje ongeloovig te glimlachen. Maar wie zich tegenwoordig zulke uitlatingen nog wel eens voor den geest haalt, hij kan ze zich nu volkomen indenken. Ook al leefden er in ons land, helaas, nog velen die schraal voorzien wer den aan "s levens disch, wij waren een land van overvloed. Dit ervaren wij nu. Wij zijn allen, van hoog tot laagi gedwon gen tot soberheid en eenvoud in onze le venswijze. Wij leeren zuinig te zijn met levensmiddelen. En vooral ook dit laatste heeft heteekenis. Iemand zei ons onlangs ik heb van mijn ouders den eerbied meege kregen voor het dagelijksche brood ei; er werd ons, kinderen, altijd geleerd, dat wij geen enkel stukje eten, geen enkel brood korstje, achteloos mochten weggooien of laten staan. Dit is een wijze les van ou ders aan kinderen, en deze les leeren wij tegenwoordig allen de omstandigheden dwingen ons er toe, Het is een van de ideèele voordeelen, die ook een donkere tijd kan hebben. Hel dagelijksche brood, het voedsel, werd in het gezin van hem, dien wij hierboven bedoelden, als iets hei ligs beschouwd, waarmee niet slordig mocht worden omgesprongen. En toch ge schiedde dit dikwijls onder de menschen. FEUILLETON. HET LOT No. 128713. ROMAN VAN: VICTOR VAN DUKE. 3.) HOOFDSTUK 2. Leny Winter kwam juist in het kantoor lokaal terug, toen de anderen aan hun lunch begonnen. Zij was zeer opgewonden. „Kinderen, wat kan die Theo toch pla gen. Hij heeft het weer met zijn vader aan den stok over het boksen. Ik geloof, dat hel er warm toegaat." Ja, ik vind het echt jammer, die arme Theo. En juist zijn bokskunsl maakt hem nog interessanter", meende Ans Hein- sius. „Een rechtsche, en de oude ligt tegen den grond", zei Hendrik Vos. „Hou jij je mond er buiten aap, brom de Frans Mulder, de kassier, en vervolgde: „De oude heer heeft volkomen gelijk, Is het niet treurig, dat zijn zoon heelemaal geen interesse heeft voor zijn mooie fa briek. Vooral waar hij een eenig kind is en alles op hem wacht. Hij zou immers toch tijd genoeg over hebben om zijn sport te beoefenen, ook als hij zijn aan dacht wel aan de fabriek zou besteden. Hel is goed, dal zijn vader er eindelijk recht tegenin gaat." „Ja, jij hebt gelijk, Frans" zei Arnold Bekker. „We zouden blij wezen, als we na ons werk wat aan sport zouden kunnen doen. Maar daarvoor hebben wij noch tijd noch geld." „Dat weet niemand beter dan ik", zei Mulder. „Dat vreeselijke geld, dat is ont zettend. O ja, daar denk ik juist aan mijn lot. Zou je mij een pleizier willen doen, Wintertje Je komt, als je naar huis gaat, Tegenwoordig kan het niet. Als er straks een betere tijd is aangebroken, laat ons dan ook die zuinigheid niet vergelen H. Post. DE ZUIDERZEE GEEFT HAAR GEHEIMEN PRIJS. Een bosch, dat bij Noord-Wester storm moet zijn omgewaaid. Potscherven, kloostermoppen en een hunnebed gevonden. Oude namen worden hersteld. De speciale verslaggever van het Han delsblad schrijft Ja, daar lag een bosch in het droogge vallen land. Weliswaar bestond het niet meer uit volledige boomslammen, maar dal liet een bosch was, althans geweest was, bleek duidelijk. Merkwaardig genoeg lagen alle stobben in Zuid-Oostelijke richting, hetgeen het vermoeden wettigt, dat het voormalige bosch op deze plek op een kwa den nacht bij een Noord Wester storm om gewaaid is. Wij weten er niets van. De .geschiede nis zwijgt erover. Misschien is het gebeurd, toen de oevers van de Zuiderzee al zoo ver waren> dat het bosch met den voet in het water stond. Het is een gissing. Maar dat de natuur hier eertijds een bosch ge veld heeft, blijkt onweerlegbaar. Overigens is dit niet het eenige geheim, dat het wij kende water onthuld heeft. Er is ook een hunebed blootgevallen. Op een oppervlak te van tien bij tien meter zijn 27 groote zwerfsteenen gevonden, die op een hunebed wijzen, van hetzelfde type als die in Drente. De steenen zijn thans weer onder- gestoven, maar eerlang hoopt men ze weer bloot te leggen. Misschien worden zij dan met de onderscheiding behandeld, die deze resten van een voorbije cultuur waardig zijn. Scherven en beenderen. Er zijn meer oudheidkundige vondsten gedaan in de gedaante van potscherven uit de I3e eeuw, beenderen en dergelijke. Die kleinigheden worden in het Waaggebouw- van een der dorpen bij de brandspuit en het luchtbeschermingsmateriaa! zorgvuldig be waard. Zij koesteren zich in de belangstel ling van den burgemeester en van een oud heidkundig student, die zich in het dorp heeft gevestigd om persoonlijk nasporingen te doen. Voor zoekers is hel hier een interessan te plek. Er hangt een oude kaart van 1858 op het raadhuis, waaruit blijkt, dat het dorp eertijds veel langer was Maar door het steeds meer afhalen van den oever is een groot deel van de huizen onder water geraakt en verlaten. Nu heeft men in de toch over de Markt en langs mijn loterij- winkel. Zou je daar even mijn lot willen betalen Het is hoog tijd en het duurt maar een oogenblik. Ik verloop er zooveel lijd door en je weet, dat we pas een zoon hebben. Daarom moet ik zoo gauw moge lijk naar huis. Wil je het even doen, Win- terje „Natuurlijk, mijnheer Mulder. Dat maakl oor mij toch niet uit. Maar luister eens, gelooft U heusch iets te zullen winnen?" „Gelooven of niet, men hoopt toch al tijd eigenlijk altijd op zooiets. Als men een heel lot neemt, kan men 100,000 pond win nen, als hoofdprijs. En waarom kan men ook niet eens een keer geluk hebben „Nu, ik zou er mijn geld niet aan geven. Het is toch allemaal bedriegerij." (Dat moet U niet zeggen, Wintertje, dat is een vergissing van je hoor De lo terij is een staatsinstelling en dan kan men loch niet van bedriegerij spreken „Bedriegerij nu wel direct niet", zei Frie Beer. „Maar prijzen komen er toch maar nooit uit. Mijn vader heeft zijn heele leven in de loterij gespeeld en hij heeft nog nooit iets getrokken. Laat staan een hoofdprijs." sZiet U nu wel, mijnheer Mulder, ik be grijp niet dat U het niet zonde van Uw geld vindt." „Ach kinderen, het is voor ons arme menschen de eenige manier om eens geld te krijgen. Ik ken verschillende menschen, die al eens een prijs hebben gehad. Ik rook nog liever niet. Misschien heb ik nog eens geluk, in ieder geval geef ik de hoop nog niet op." „Nu, Muldertje, ik zal in ieder geval voor het lot zorgen. Maar, denk erom, als U de hoofdprijs krijgt, dan mag U mij niet vergeten." „Dat zal niet mankeeren, juffrouw Win- Winter, „als ik tenminste werkelijk een prijs trek. Juliie moeten maar voor me duimen." j Na kantoortijd dien middag om vijf uur, ging Leny naar huis. Ze was zeer vermoeid. De directeur was nerveus geweest, niets as van de dorpsstraat' pen eindweegs bui ten een havenmond, een hoop steenen ge vonden van het \r der z.g. 'kloostermop pen. Dat zijn baks?eenen van 32 x 15 x 9' cm. Hieruit is afgeleid, dat op die plaats een klooster of een kerk moet hebben ge slaan. Een andere theorie is, dat het res ten zijn van een kademuur, maar dat is on waarschijnlijk, want in vroegere eeuwen kende men slechts houten palisaden als oeverbescherming in havens Dat deze plaats in vroegere dagen een belangrijke Zuiderzeehaven is geweest slaat vast. Even buiten den nu drooggevallen havenmond heeft men het ten deele nog gave eikenhouten casco gevonden van een z.g. koeschip. Dit was een zeilvaarluig, waarmee eertijds vee van Friesland naar Holland vervoerd werd. Dat dit schip daai inderdaad toe gediend heeft, bewijzen de vondsten op de buikdenning. Trouwens, de weinige kenners der geschiedenis citeeren gaarne een artikel uit hel maandblad „De Aardbol" van 1833, waarin het een der beste havens van Overijssel genoemd wordt Het getal der schepen^ die het scheepsdiep op- en afgingen, bedroeg van 1836 tot 1839 achtereenvolgens 1563, 1590, 1759 en 1463. Dat is vier a vijf per dag. Nu waren dit geen groote schepen, maar zij brachten toch bedrijvigheid in het kleine dorp. In de laatste jaren was het verkeer aan zienlijk minder. Thans is er inderdaad hee- '<emaal geen doorgaande scheepvaart meer. al is het dorp dan nog van het 'Ijeukemeer af te water te bereiken. Urk is weliswaar duizend jaar lang een eiland geweesT. maar ten slotte heeft het daarvoor op het vasteland gelegen. Bijna het geheele ge bied van den nieuwen polder behoorde in de vroege middeleeuwen nog tot het vaste land. Daar lagen verscheidene dorpen. Men hoopt er binnenkort de resten van terug te vinden. Er is een plaats binnen de bedijking, waar de visschers nooit hun netten hebben willen uitgooien. „Dan zouden zij schuren op de muurresten en de grafzerken van de Nagele", verklaarden zij desgevraagd. Het kerkhof heette die plaats in de wandeling. De oudheidkundigen zijn benieuwd of op die plaats inderdaad de resten van een dorp te vinden zijn. Volgens oude kaarten moet de Nagele op een andere plaats ge legen hebben. Het raadsel zal spoedig ont sluierd worden. Nieuwe namen. Hoe het zij de Nagele zal herrijzen. Men heeft namelijk het voornemen - al is da' nog niet officieel vastgelegd - het stadje, dat eerlang het middelpunt van den polder zal worden, Nagele te doopen. In de na men der dorpen zal men ten deele even eens de historie doen herleven. Zij zullen waarschijnlijk Ruthne, Espelberg, Algodel- dorp, Maanhuizen, Kamperzand en Kuinder veen heelen. De vier eerstgenoemde zijn van geschiedkundigen oorsprong. Kamper- zand is de bestaande naam van een droog te, waarop het gelijknamige dorp komt te liggen. En Kuinderveen is een geccnslru- reerde naam voor een dorp, dat vlak bij Kuinre of (Kuinder) in een veenachtige streek geprojecteerd is. Als deze keuze in derdaad gevolgd wordt, zal dat een geluk kige oplossing zijn beter dan die in de Wieringermeer, waar de dorpsnamen wei nigzeggend uitgevallen zijn. Het is goed^ dat het oude blijft voortle ven in hel nieuwe, al is het slechts in de namenclatuur. Dat men daar hier op be dacht is valt te waardeeren. BINNENLANDSCH NIEUWS. Meisje vermoord te Oisterwijk. De dader voortvluchtig. In de uitgestrekte bosschen van Oister wijk is Vrijdagmiddag omstreeks vijf uur een moord gepleegd op een 13-jarig meis je uit Rotterdam, dat gelogeerd was op een der boerderijen van Balsvoort onder de gemeente Haaren. De ouders kwamen het meisje juist halen, om haar mee terug naar Rotterdam te ne men. Hel kind reed vooruit, zoodat de ou ders het uit het gezicht verloren. Een uur later was het kind nog niet op de boerde rij aangekomen. Men ging daarop zoeke;. en vond het dood aan den rand van een dennebosch. Haar rijwiel was verdwenen. Wel vond men bij het slachtoffer een hee renrijwiel. Men maakt hieruit op, dat de dader onraad heeft gespeurd en met de fiets van hel meisje er van door is gegaan. Deze fiets werd later in het bosch terug gevonden. De politie werd terstond verwittigd en het Bossche parket stelde zich op de hoogte van het gruwelijke gebeuren. Landarbeiders naar Noord-Oost-Polder. Overeenstemming over Arbeids voorwaarden. De persdienst van het N.V.V. schrijft Het reglement arbeidsvoorwaardden voor de 2CC0 landarbeiders^ die zullen wor den geplaatst bij den verkavelings- en on<- ginningsarbeid in den Noord-Oostpolder, waaromtrent tusschen de directie en de vertegenwoordigers van den Nederland- schen Bond van Arbeiders in het landbouw- tuinbouw- en zuivelbedrijf overeenstem ming was bereikt, is thans door het Depar tement van Waterstaat goedgekeurd. Hel loon is vastgesteld op 42 cent per uur voor volwaardige arbeidskrachten. Bij het accoordlnon wordt eveneens van dit grondbeginsel uitgegaan. Kundige vakarbei ders bij landarbeid (machinisten, bestuur ders van motorrijtuigen, zelfbinders, enz), komen in aanmerking voor een verhoogd uurloon, Arbeiders jonger dan 19 jaar ge nieten een belooning, berekend naar hun j leetijd van 14 jaar pl.m. 2/7, 15 jaar 3. 7, 16 jaar 4/7, 17 jaar 5/7, en 18 jaar 6,7 van het loon van volwaardige ar- beiders. Onvolwaardige arbeidskrachten worden beloond naar prestatie. De in barakken gehuisveste arbeiders hebben aanspraak op huisvesting) volledi- ge voeding en geneeskundige hulp. De di rectie vergoedt aan kostwinners een be drag van f 0.80 per dag als verblijfsvergoe ding, voor eiken dag waarover kostgeld verschuldigd is. De in barakken gehuisveste kostwinners zullen zeven verloven per jaar genieten met een vergoeding wegens loonderving van f 5 per keer. Kerstvergoe ding f 15. Deze vergoedingen worden ver hoogd met reiskosten. AANVULLING OVERHEIDSPERSONEEL. In reservegroepen zullen leden van N.S.B. en Nat. Front worden opgenomen. Nietigverklaring van benoemingen i De Nederlandsche Staatscourant van 29 Augustus bevat een beschikking van den Secretaris-Generaal van het Departement i van Einnenlandsche Zaken, waarbij in de „Plaatsingsverordening overheids- en semi- overheidspersoneel 1940" eenige wijzigin- I gen en aanvullingen zijn aangebracht, j Het voornaamste daarvan betreft 1 Uitbreiding van het aantal catego- rièn van personen, waaruit vacatures bij den overheidsdienst moeten worden ver vuld, en wel met leden der N.S.B. en van Nationaal Front, die als zoodanig op 15 Mei 1940 reeds bekend waren 2. Bevoegdheid van den Secretaris-Ge neraal van het Departement van Binnen- landsche Zaken om de benoeming of in diensttreding nietig te verklaren in geval len, dat zulks is geschied in strijd met de bepalingen der Plaatsingsverordening, en 3. Wijziging van de in die verordening vervatte regeling nopens het toekennen van verhuiskosten aan hen, die op grond van de bepalingen der verordening in eene functie zijn geplaatst buiten hunne tegen woordige woonplaats. had hem voldaan. Verschillende brieven had zij over moeten maken, omdat ze niet naar zijn zin waren. Wat moest zij toch ploeteren voor zoo n beetje geld. En als zij nu maar kans zag, om uit die misëre te komen. Zij vond dat zij het heusch heel zwaar had. En danhoe vreeselijk vervelend was deze kleine plaats. In haar droomen woon de zij altijd inde groote stad, in New York, Londen of Parijs. Hé, als zij daar eens zou kunnen komen, dan zou zij daarna best weer naar haar bescheiden kantoorplaats terug willen. Maar eens moest zij toch uit dit eentonige leven weg Eens de groote wereld in en het leven leeren kennen. In gedachten verzonken was Leny haar weg gegaan. Zij was bijna de Markt over gestoken, toen zij aan haar boodschap bij de loterij-zaak dacht. Die arme Mulder De loterij-zaak stond vol menschen die in een lange rij stonden te wachten Leny fronste het voorhoofdi dat kon wel een tijdje duren. Maar het hielp niets, zij had het Mulder beloofd en daarmee uit. Zij ging achteraan staan en men kwam slechts langzaam naar voren. Hoe geduldig wachtten al deze menschen Waarschijn lijk omdat zij allemaal hoopten een prijs te krijgen. Iedereen droomde van den hoofdprijs, zij waren allemaal gelukzoe kers Er waren eigenaardige typen onder. Stel je voor, dat die plotseling rijk - zou den wordenWat zou dat oude moeder tje, of die gebrekkige man met den hoofd prijs doen Zij konden er toch niets meer mee beginnen. Als men nog zoo jong was als zij en zoo vol verlangen naar het leven, dan kon men het geld tenminste goed ge bruiken. Eigenlijk moest zij het ook maar eens een keertje probeeren. „En, juffertje, gaat U ook eens een keer Uw geluk beproeven vroeg haar op dat oogenblik een oud heertjei die achter Le ny in de rij stond. „O neen, dat is niets voor mij. Ik zou toch een niet trekken, en daarom waag ik mij er maar niet aan." „Dat geloof ik niet. kindlief, U moet geluk hebben. Het geluk komt het liefs: bij jonge knappe menschen." „Gelooft U werkelijk vroeg Leny na denkend. j(Wat kost een lot „Ja. goedkoop is het niet. Een heel lot kost 70 shilling. Maar, men hoeft geen heel lot te nemen, men kan ook een gedeelte nemen. Vandaag is men blij een twintigje te kunnen betalen." „Ja, ja Leny was ver weg met haar gedachten. Als een koorts was het plotse ling over haar gekomen. Zou zij het eens wagen Toen zij weer op straat stond, zat het grif reeds in haar hart. Als zij er nu met eigen geld uitkwam, dan zou ze immers toch nog niets verloren hebben. En zij had de kans.... men moest het wagen.... misschien. Ach het was immers idioot. Vooral voor haar. waar zij geen shilling over had en 'zich met groote moeite nu en dan een goed koop japonnetje kon aanschaffen. Zij kon juist leven van hetgeen zij verdiende en als juffrouw Haan, haar kostjuffrouw, niet 'zoo bezorgd voor haar was, dan zou zij ze ker niet uitkomen. Het heerlijke eten, dat I juffrouw Haan den avond voor haar neer zette - roerde zij ternauwernood aan. i„Wat scheelt er aan, juffrouw Leny waarom zit U zoo te kieskauwen U lust hel anders zoo graag karbonaden met I groote boonen." ,,Ach, juffrouw Haan, ik ben zoo moe, het smaakt me net zoo heerlijk als anders, Imaar ik heb vandaag niet veel trek." „Als U maar niet ziek wordt, juffrouw I Leny Overal heerscht de griep. Ga lie- J ver naar bed, dan zal ik een heete kwast voor U maken. Misschien voelt U zich dan morgen weer in orde." „Ik ben niet ziek, alleen oververmoeid. Maar, U hebt gelijk^ ik ga dadelijk naar bed. Luistert U eens - hebt U we! eens in de loterij gespeeld?" „Natuurlijk. We hebben eens honderd i shilling gewonnen, mijn man cn ik. En dp schoonouders van mijn zuster hebben eens want Duitschland wint op alle fronten twintig duizend shilling getrokken, die heb ben een mooi stuk grond gekocht, dat heb ben zij nu nog, die hebben het sinds dien tijd goed." Leny knikte. Er waren dus werkelijk menschen, die wel eens een prijs trokken. Het was haar vreemd te moede. Zou zij hel wagen of niet Morgen kreeg zij haar salaris, zestig shilling. En in de kast lagen log twintig shilling, die zij met moeite had overgespaard. Als zij alles bij elkaar legde, kon zij een lot koopen. Een heel lot natuurlijk, anders zou hel geen zin hebben. Als zij dan het geluk had., honderd duizend pond sterling was de hoofdprijs Het was niet te gelooven als een schok ging hel door het meisje heen, het duizel de haar. Er was maar een gedachte, die haar beheerschte de 100 duizend. Als ij de hoofdprijs won, dan stond de wereld oor haar open Dan kwam het geluk, dan werden haar droomen werkelijkheid ,Ja, zij zou het wagen. Zij moest het geld opofferen, er kome van wat wil. Zij zou dc gedachte niet meer van zich af kunnen zetten, zij zou geen rust meer hebben Den geheelen nacht deed zij geen oog dicht^ wierp zich van den eenen kant op den anderen. Den volgenden morgen ging zij naar kantoor, net als anders, alleen ging zij nu over de Markt, om den gelukswinkel even te zien. Vanuit de verte zag zij het winkelraam reeds, waarvoor verschil lende loten uitgespreid lagen. Vanmid dag.. zou zij het gelukslot koopen. En dan. Zonder een woord te spreken gaf zij Mulder zijn lot. „Nu, Wintertje, dezen keer zal ik vast geluk hebben, omdat U het lot voor me g2 kocht hebt. U hebt er toch geen moeite voor behoeven te doen, niet „Ach wel neen, ik heb het met genoe gen voor U gedaan, meneer Mulder Maakt U daar maar geen zorgen over." Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1941 | | pagina 1